Αρχαία μνημεία στην Κεφαλλονιά.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Νοέμβριο.
Κέρκυρα. Το Παλαιό Φρούριο. 

Το Λιθόστρωτο στο Αργοστόλι.

Η Κεφαλλονιά είναι ένα νησί με πλούσια ιστορία. Ανασκαφές που έχουν γίνει σχεδόν σε όλη την έκταση του νησιού έχουν φέρει στο φως αρχαιολογικούς χώρους διαφόρων εποχών. Τα ευρήματα μαρτυρούν κατοίκηση της Κεφαλλονιάς από τη 10η χιλιετία πΧ. Τα αρχαιότερα σημάδια αναφέρονται στους παλαιολιθικούς χρόνους με πιο σημαντικά αυτά στο Σπήλαιο της Δράκαινας. Ερείπια ακροπόλεων, κυκλώπεια τείχη και μυκηναϊκά νεκροταφεία βρίσκονται διάσπαρτα σχεδόν σε όλο το νησί.

Από την παλαιολιθική εποχή έχουν έλθει στο φως μυκηναϊκοί τάφοι στα Τζανάτα, στα Μεταξάτα και στα Μαζαρακάτα. Όλα αυτά σηματοδοτούν την ύπαρξη ισχυρού μυκηναϊκού κέντρου στο νησί. Τέσσερις πόλεις κυριαρχούν στην Κεφαλλονιά κατά την κλασσική ελληνική αρχαιότητα. Η Πάλη, οι Πρόννοι, η Κράνη και η Σάμη. Η ιστορία της Σάμης αρχίζει από την προϊστορική εποχή και ο Όμηρος την αναφέρει σαν τμήμα της χώρας που βασίλευε ο Οδυσσέας. Στην περιοχή της έχουν βρεθεί ίχνη από την προϊστορική εποχή. Όλα αυτά βέβαια δεν μπορούν να καλυφθούν με λίγες σελίδες. Χρειάζεται πολλή εργασία.

Προσφέρω για σήμερα έναν μικρό περίπατο στα αρχαία μνημεία της Κεφαλλονιάς και θα συνεχίσουμε. Ελάτε.

Κυκλώπεια τείχη.

Μια πλευρά των Κυκλώπειων τειχών.

Κατά μήκος της αρχαίας Κράνης, ανατολικά από το Αργοστόλι και σε μεγάλη έκταση σώζονται τα Κυκλώπεια Τείχη. Τα τείχη αυτά, μεγαλειώδη  δημιουργήματα είναι κατασκευασμένα από γιγάντιους λίθους και χρονολογούνται από τον 7ο ή 6ο αιώνα πΧ.. Από το τείχος της αρχαίας Κράνης σώζονται δύο πύλες εκ των οποίων η μία αποτελούσε την κεντρική.

Η πεδιάδα της Κρανιάς, σύμφωνα με μελέτες αρχαιολόγων ήταν μία από τις κύριες περιοχές της αρχαίας πόλης. Από τα τείχη σήμερα σώζεται μόνο ένα μέρος.

Μια άλλη άποψη των τειχών.

Τα τείχη αυτά ονομάστηκαν κυκλώπεια λόγω του μεγέθους των λίθων από τους οποίους είναι κατασκευασμένα και θεωρούνται σημαντικά κυρίως για τις πληροφορίες που μπορούμε να αντλήσουμε από αυτά για την ελληνική οχυρωματική τέχνη της Μυκηναϊκής εποχής. Στην ίδια περιοχή υπάρχουν υπολείμματα ενός δωρικού ναού της θεάς Δήμητρας.  Στα νότια του λόφου, σε μια περιοχή που ονομάζεται “Ρίζα” βρέθηκαν λεηλατημένοι και κατεστραμμένοι αρκετοί κιβωτιόσχημοι τάφοι προμυκηναϊκής εποχής. Το τέλος της αρχαίας Κράνης σημειώθηκε τον 2ο πΧ αιώνα με την κυριαρχία των Ρωμαίων στην Κεφαλλονιά.

Μυκηναϊκός τάφος στον Πόρο.

Ο τάφος στα Τζανάτα του Πόρου.

Έναν θολωτό τάφο της μυκηναϊκής περιόδου έχουν φέρει στο φως έρευνες που έγιναν το 1992 από τον αρχαιολόγο Λάζαρο Κολώνα στη θέση Μπρούτζι στα Τζανάτα. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο και για τον καλύτερα διατηρημένο τάφο της μυκηναϊκής περιόδου που έχει βρεθεί στο νησί της Κεφαλλονιάς. Μέσα στον τάφο βρέθηκαν πολλές ταφές που χρονολογούνται από το 1400 μέχρι το 1000 πΧ. Τα χρυσά ευρήματα δηλώνουν πως στον τάφο θα πρέπει να ήσαν θαμμένοι επιφανείς άρχοντες.. Ο τάφος αυτός σηματοδοτεί την ύπαρξη στην περιοχή ενός ισχυρού μυκηναϊκού κέντρου.

Οι τάφοι της Λακήθρας.

Τάφος στη Λακήθρα.

Λίγο έξω από το χωριό Λακήθρα, στην περιοχή της Λειβαθούς ανεκαλήφθησαν κάποιοι μυκηναϊκοί τάφοι Τα ευρήματα αυτά είναι μοναδικής σημασίας και αποτελούν σημεία ύπαρξης του Μυκηναϊκού πολιτισμού στην περιοχή της Λακύθρας. Πρόκειται για το πλουσιότερο μυκηναϊκό νεκροταφείο που έχει βρεθεί στο νησί της Κεφαλλονιάς. Συνολικά τέσσερις θαλαμωτοί τάφοι έχουν ανασκαφεί στο εσωτερικό των οποίων βρέθηκαν πάρα πολλά κτερίσματα. Περισσότερα από 400 αγγεία, αμφορείς και μεγάλα αγγεία του Μυκηναϊκού πολιτισμού ήρθαν στο φως, καθώς επίσης χρυσά κοσμήματα και εξαρτήματα από περιδέραια.

Μια άλλη άποψη του τάφου.

Όλα αυτά τα ευρήματα τοποθετούνται γύρω στα 1250 με 1150 πΧ. Οι μυκηναϊκοί τάφοι της Λακήθρας εντυπωσιάζουν από το πόσο καλά έχουν διατηρηθεί ενώ οι αρχαιολόγοι που τους ανέσκαψαν δεν εντόπισαν ίχνη να είχαν παλαιότερα συληθεί.

Το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου.

Η είσοδος του Κάστρου.

Πάνω από τον οικισμό Περατάτα, σ΄ένα λόφο ύψους 300μ, βρίσκεται το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Παρ΄όλο που η σημερινή μορφή του δείχνει Ενετική προέλευση λέγεται πως μάλλον έχει κατασκευαστεί στους βυζαντινούς χρόνους και μάλιστα γύρω στο 1200. Το Κάστρο υπήρξε η πρωτεύουσα της Κεφαλλονιάς μέχρι το 1757 όταν έγινε πρωτεύουσα το Αργοστόλι.

Ένα μέρος από τα εξωτερικά τείχη.

Τα εξωτερικά του τείχη που σώζονται μέχρι σήμερα κατασκευάστηκαν από τους Ενετούς το 1504. Στο εσωτερικό του Κάστρου σώζονται ακόμη εκκλησίες, Εκεί μάλιστα υπάρχει ο μητροπολιτικός ναός της Ευαγγελίστριας, χαρακτηριστικό δείγμα εφτανησιώτικης αρχιτεκτονικής. Μαρμάρινη επιγραφή στο καμπαναριό μαρτυράει ότι ο ναός αυτός χτίστηκε το 1580.

Σάμη. Παλαιόκαστρο – Μονή Αγίων Φανέντων.

Η Σάμη ήταν κατά την αρχαιότητα η μία από τις τέσσερις πόλεις που αποτελούσαν την κεφαλληνιακή Τετράπολη. Τα μνημεία που υπάρχουν στην κορφή του λόφου δείχνουν ότι η Σάμη κατοικείτο από την προϊστορική εποχή και ήταν τέλεια οργανωμένη. Ήταν η μόνη πόλη της Κεφαλλονιάς που αντιστάθηκε στους Ρωμαίους.

Ερείπια της Ακρόπολης στη Σάμη.

Πάνω στην κορφή του λόφου υπάρχουν τα ερείπια της ακρόπολης Κυάτης καθώς επίσης και τα ερείπια του Παλαιόκαστρου.

Η Μονή των Αγίων Φανέντων.

Στη Σάμη ανήκει και η Μονή των Αγίων Φανέντων η οποία φιλοξενεί θησαυρούς σε εικόνες, σκεύη και αφιερώματα. Η Μονή είναι αφιερωμένη στους Αγίους Θεόδωρο, Γρηγόριο και Λέοντα, τα λείψανα των οποίων, σύμφωνα με την παράδοση “εφάνησαν” σε κάποιο σπήλαιο πλησίον γι΄αυτό και πήραν το όνομα Φανέντες.

Η Μονή των Αγίων Φανέντων και ερείπια από την Ακρόπολη της Σάμης.

Τα λείψανα των Αγίων είχαν κλέψει οι Ενετοί και τα μετέφεραν στην Βενετία όπου παρέμειναν στην Μονή του Προφήτη Ζαχαρία για 700 χρόνια μέχρι να επιστραφούν στην Μονή των Φανέντων. Η Μονή είναι χτισμένη πάνω στα αρχαία ερείπια της αρχαίας ακρόπολης της Σάμης. Στη Μονή αφιέρωσε μια εικόνα της Παναγίας ο Βενετός ναύαρχος S.Venier, μετά από την νικηφόρο έκβαση της ναυμαχίας της Ναυπάκτου το 1571.

ΠΗΓΕΣ

w. holiday.gr

w. greece.terrabook

w. kefalonia-ithaca.gr

w. kefalonitikanea.gr

w. porosnewstv.com

w.kefaloniapress.gr

w.kefalonia-tours.gr

w.kefaloniatoday.com

28η Οκτωβρίου 1940.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Οκτώβρη.

Κύθηρα. Η Χώρα. Αριστερά το Καψάλι.

Ήταν τότε, που πάνω στα βουνά της Αλβανίας, τον Οκτώβρη του '40 τα παιδιά της Ελλάδας άρχισαν να γράφουν με το αίμα τους καινούργιες σελίδες δόξας στην ιστορία του κόσμου. Ήταν τότε που οι ήρωες πολεμούσαν σαν Έλληνες. Ήταν τότε που οι Έλληνες ήσαν Έλληνες.  

Με την άδειά σας και την αγάπη σας σήμερα, θ΄αφήσουμε τα αγαπημένα Εφτάνησα για να βρεθούμε νοερά κοντά σ΄εκείνα τα παιδιά που κείνη την ημέρα, 28 του Οκτώβρη του 1940, είχανε το θάρρος να στήσουνε τα στήθια τους μπροστά στις λόγχες των Ιταλών και να τους φωνάξουν κατάμουτρα κείνο το ηρωικό ΟΧΙ που τάραξε την ιστορία όλου του κόσμου.

Να ξαναδούμε κείνα τα ηρωικά παιδιά που κείνο το πρωινό, γυμνά και ξυπόλητα ανέβηκαν πάνω στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας για να γράψουν καινούργιες σελίδες δόξας στην ιστορία της πατρίδας μας αλλά και στην ιστορία του κόσμου.

Να ξαναζήσουμε κείνες τις στιγμές που τα παιδιά αυτά φώναξαν ΟΧΙ στις ιταμές απειλές των Ιταλών.

Και να δοξάσουμε κείνα τα παιδία που παλληκαρίσια πίστεψαν κείνο το ΟΧΙ που βροντοφώνησαν. Γιατί κείνο το ΟΧΙ στους Ιταλούς το είπε ο λαός μας. Το είπαν τα παιδιά μας. Το είπαν οι φαντάροι μας. Το είπαν και με θάρρος αλλά και αγανάκτηση για τις τόσες προσβολές που είχαν δεχτεί από τους Ιταλούς με αποκορύφωμα τον τορπιλλισμό του καταδρομικού “Ελλη” μέσα στο λιμάνι της Τήνου ανήμερα στην γιοτή της Παναγιάς μας. Και τους περίμεναν. Τους περίμεναν κάποια μέρα πρόστιχα και ξεδιάντροπα να φανούν στη πόρτα της πατρίδα μας, όπως πρόστυχα και ξεδιάντροπα φάνηκαν και ζήτησαν να μπουν μέσα στα Άγια χώματα της πατρίδας μας. Τους περίμεναν αποφασισμένοι να ξαναζωντανέψουν Θερμοπύλες, Μαραθώνες, Σούλι, Μεσολόγγι.

Και κείνα τα παιδιά το κατάφεραν. Κατάφεραν ακόμη και αυτόν τον ψυχρό και άκαρδο Τσώρτσιλ να παραδεχτεί και να πει ότι ”Δεν πολεμούν οι Έλληνες σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες” Κι΄είναι αλήθεια ότι κείνα τα παιδιά, κείνο τον καιρό, πάνω στα βουνά της Αλβανίας ξεπέρασαν του ήρωες. Μια μικρή προσφορά από μένα σε όλα αυτά είναι το μικρό τούτο ποιήμα που ακολουθεί και που είναι γραμμένο με λέξεις και αράδες που τιμούν την πατρίδα μου. Λέξεις και αράδες που αφήνουν ένα νόημα που να μπορεί να το καταλάβει ο καθ΄ ένας.

Ο Αλέξης ο μανάβης.

Στης ταβέρνας κάποια άκρη μοναχός του όπως πάντα

συντροφιά οι θύμησές του, μόνος φίλος το κρασί

ο Αλέξης ο μανάβης, ένας ήρωας του σαράντα

ένα δράμα που δεν ξέρω ούτε εγώ, ούτε κι΄εσύ.

Λεν πως μόνος κάποια μέρα σκότωσε κάπου τριάντα.

Κάποιοι λεν πως πρώτος μπήκε τρέχοντας στην Κορυτσά.

Κι΄άλλοι λεν πως πολεμούσε σαν λιοντάρι το σαράντα

και τους Ιταλούς χτυπούσε με τσαρούχι και  κλωτσά.

Ο Αλέξης ο μανάβης μόνος σήμερα όπως πάντα

στο κρασί ζητά να γιάνει μια πληγή πούχει κρυφή.

Σαν και σήμερα, θυμάται, κάποια μέρα του σαράντα

το ένα πόδι του είχε αφήσει σε μι΄αλβανική κορφή.

Ο Αλέξης ο μανάβης, που μας χάρισε τη νίκη

είναι ήρωας για τούτο, άλλες χίλιες δυο φορές,

συντροφιά ένα γαϊδουράκι κι΄ένα σάπιο δεκανίκι

τριγυρνάει για το ψωμί του ολημερίς στις γειτονιές.

Σαν ένα ασήμαντο φόρο τιμής σε κείνα τα παιδιά του σαράντα, σε κείνους τους ήρωες, σε κείνους του Έλληνες. Δεν έχω τίποτα πιο πολύ, τίποτα περισσότερο να προσφέρω από τον σεβασμό μου στη θυσία τους.

Αρχαία μνημεία στην ιθάκη.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Οκτώβρη.

Κύθηρα. Η Χώρα. Αριστερά το Καψάλι.

Το Βαθύ. Πρωτεύουσα της Ιθάκης.

Η Ιθάκη, πατρίδα του ομηρικού Οδυσσέα, που έχει χαρακτηριστεί σαν το σύμβολο της νοσταλγίας για την πατρίδα, θεωρείται ένα από τα πιο γνωστά νησιά της Ελλάδας. Ένα νησί που απλώνει τη φήμη του στα πέρατα του κόσμου χάρη στις περιπέτειες του πολυμήχανου Οδυσσέα. Ένα νησί που έχει παντρέψει περίτρανα το λευκό, το γαλάζιο και το πράσινο. Η ιστορία του ξεκινά από τα βάθη των αιώνων, από τότε που πριν έξη χιλιάδες χρόνια πρωτοκατοικήθηκε. Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, τα δυο μεγάλα έργα του Ομήρου, είναι τα έργα που ενώ πέρασαν αιώνες και κατακτητές διάφοροι από το νησί τα άφησαν αναλλοίωτα. Είναι τα έργα που αποδεικνύουν ότι η Ιθάκη είναι η πατρίδα του Οδυσσέα. Αντάμα με τα ομηρικά έπη οι στίχοι του Καβάφη σαν μαγικό πέπλο πλανώνται πάνω από το πανέμορφο νησί. Και μόλις φτάσεις θα καταλάβεις γιατί ο Οδυσσέας πάλεψε δέκα ολόκληρα χρόνια με τα θεριά της θάλασσας και της στεριάς για να γυρίσει στην αγαπημένη του Ιθάκη. Μια Ιθάκη που ακόμη και σε περιόδους μεγάλων καταστροφών ποτέ δεν ερημώθηκε και ποτέ δεν έχασε την ιστορική της ταυτότητα.

Πολλά τ΄αρχαία μνημεία κι' εδώ κι΄ας κάνουμε έναν περίπατο να γνωρίσουμε κάποια απ΄αυτά.

Αρχαία ακρόπολη των Αλαλκομενών.

Ερείπια της Ακρόπολης των Αλαλκομενών.

Στη Βoρειoδυτική Ιθάκη όπου ευρίσκεται ο οικισμός του Πίσω Αετού και συγκεκριμένα απ΄τη θέση που βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου ξεκινάει το μονοπάτι που οδηγεί στην κορφή του λόφου. Το μονοπάτι περνάει μέσα από την Αρχαία Πόλη των Αλαλκομενών και τα Κυκλώπεια Τείχη και ανεβαίνει στην Ακρόπολη.

Εκεί έχουν εντοπιστεί ερείπια αρχαίας ακρόπολης. Όλα όσα έχουν ανακαλυφθεί λέγεται ότι είναι η ακρόπολη των Αλαλκομενών. Οι ντόπιοι του νησιού υποστηρίζουν ότι τα ερείπια αυτά είναι το παλάτι του Οδυσσέα. Όμως τίποτα δεν έχει ξεκαθαριστεί. Εδώ βρίσκεται και ένας ναός που ήταν αφιερωμένος στην θεά Άρτεμη.

Υπολοίματα από τα κυκλώπεια τείχη.

Η ακρόπολη αυτή περιέχει τρία διαδοχικά τείχη, τρεις πύργους, τέσσερις δεξαμενές , πολλά σπίτια και δημόσια κτήρια και έναν φαρδύ δρόμο. Ο χώρος έχει ανασκαφεί πολλές φορές και η αρχή έχει γίνει τον 19ο αιώνα.

Οι αρχαίες Αλαλκομενές ήταν ένας σημαντικός οικισμός στον λόφο αυτόν και το όνομά της είχε πάρει από την ομώνυμη βοιωτική πόλη όπου εκεί υπήρχε φημισμένο ιερό της Αθηνάς Αλαλκομενηίδος. Πιθανότατα ήταν ένας οικισμός της μετά-Οδυσσειακής εποχής. Τα απομεινάρια των τειχών είναι εντυπωσιακά κυρίως λόγω του μεγέθους των ογκολίθων που τα αποτελούν. Για τον λόγο αυτό είναι και γνωστά σαν ¨Κυκλωπεια”.Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ερείπια κατοικιών, τάφων και αρχαίων ναών.

Επίσης οι ανασκαφές που έγιναν εκεί έφεραν στο φως νομίσματα με τα κεφάλια του Οδυσσέα και της Αθηνάς τα οποία σήμερα φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Βαθύ, πρωτεύουσα του νησιού.

Ιερά Μονή των Καθαρών.

Η είσοδος της Μονής.

Πέρα από τις γνωστές τουριστικές ομορφιές της Ιθάκης τις εντυπώσεις του επισκέπτη θα κλέψει οπωσδήποτε το Μοναστήρι της Παναγίας Καθαρών.

Στην νοτιοανατολική κορυφή του ομηρικού όρους Νήριτο, είναι χτισμένη η ιερά Μονή των Καθαρών.

Το Ιερό της Μονής.

Η εκκλησιά αυτή αποτελεί μνημείο αναφοράς για τους απανταχού της γης Ιθακήσιους. Το μοναστήρι άρχισε να χτίζεται γύρω στα 1690. Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βιβλίο του π. Θεοδόσιου Δενδρινού, “Το Μοναστήρι της Παναγίας των Καθαρών” η ιστορία της εικόνας της Παναγίας είναι ακόμη πιο παλιά. Βρέθηκε ανάμεσα σε “κάθαρα¨δηλαδή ξερόκλαδα και μικρούς θάμνους που κόβονται και καίγονται για να καθαρίσει ο τόπος. Εκεί οφείλει και το όνομα η Παναγιά η Καθαριώτισσα. Η ιερά Μονή είναι χτισμένη απέναντι από τον κόλπο του λιμανιού έτσι που το καμπαναριό της να φαίνεται από όλο το νησί της Ιθάκης. Το θέαμα από τη θέση αυτή είναι κάτι το υπέροχο.

Η θέα είναι καταπληκτική από τη θέση που βρίσκεται η Μονή. 

Το φανταστικό αυτό καμπαναριό της καταστράφηκε με τους σεισμούς του 1953 όμως πολύ σύντομα ξαναχτίστηκε πάνω στο ίδιο σχέδιο.

Η γιορτή της Παναγίας της Καθαριώτισσας είναι στις 8 Σεπτεμβρίου. Την παραμονή της γιορτής γίνεται στο προαύλιο παραδοσιακό πανηγύρι ενώ την επομένη γίνεται η Λιτανεία τη εικόνας μέχρι το καμπαναριό.

Λόφος Πηλικάτων.

Οι ντόπιοι θέλουν αυτά να είναι τα ερείπια από το παλάτι του Οδυσσέα.

Στην περιοχή που βρίσκεται το μουσείο του Σταυρού, στο λόφο των Πηλικάτων οι ανασκαφές έφεραν στο φως έναν προϊστορικό οικισμό της πρωτοελλαδικής περιόδου, 3.000-2.000 πΧ. Πρόκειται για έναν από τους αρχαιότερους οικισμούς της Δυτικής Ελλάδας. Επιφανειακή έρευνα στα Πηλικάτα είχε θετικά αποτελέσματα.

Ερείπια των ιστορικών χρόνων.

Εντοπίστηκαν αρχαιότητες της προϊστορικής εποχής και των ιστορικών χρόνων. Βρέθηκαν επίσης κατοικίες οι οποίες επιβάλλονται από περιμετρικό τείχος με προμαχώνες και νεκροταφείο έξω από το τείχος. Οι ανασκαφές που έγιναν στις αρχές του 20ου αιώνα και τα ευρήματα που ήρθαν στο φως στοιχειοθετούν την υπόθεση πως στα Πηλικάτα βρισκόταν η μοναδική στο Ιόνιο πρωτοελλαδική ακρόπολη.

"Ευχήν Όδυσσει" Η προτομή του Οδυσσέα στην πλατεία του οικισμού.

Τα ευρήματα ανάγονται στην πρωτοελλαδική περίοδο ενώ σύμφωνα με τον Όμηρο το παλάτι του Οδυσσέα βρισκόταν στο σημείο που έχει θέα σε τρεις θάλασσες και περιτριγυριζόταν από τρία βουνά.

Κι΄αυτά, υποστηρίζουν οι ντόπιοι, είναι ερείπια από το παλάτι του Οδυσσέα.

Η περιγραφή ταιριάζει απόλυτα με την περιοχή. Ο χώρος αυτός ακόμη δεν έχει αξιοποιηθεί σαν επισκέψιμος.

Σπήλαιο των Νυμφών.

Το εσωτερικό του σπηλαίου.

Έχει και το όνομα Μαρμαροσπηλιά και βρίσκεται πάνω από τον όρμο Δεξά. Τα ευρήματα των αρχαιολογικών ερευνών μαρτυρούν ότι το σπήλαιο αυτό υπήρξε χώρος λατρείας των Νυμφών. Κι΄είναι κάτι το αξιοπερίεργο ότι η θέση αλλά και το σχήμα του σπηλαίου συμφωνούν με την περιγραφή που κάνει ο Όμηρος στη ραψωδία “Ν” της Οδύσσειας.

Μιά από τις εισόδους του σπηλαίου, όπως φαίνεται από το εσωτερικό.

Σύμφωνα λοιπόν με όσα αναφέρει ο Όμηρος στον χώρο αυτό άφησαν οι Φαίακες κοιμισμένο τον Οδυσσέα όταν έφτασαν στην Ιθάκη. Στη συνέχεια αυτός έκρυψε στο σπήλαιο των Νυμφών τα δώρα που του είχε δώσει ο Αλκίνοος, βασιλέας των Φαιάκων.

Η ίδια είσοδος απ΄έξω. Τουριστικά είναι ό,τι χειρότερο. 

Το Σπήλαιο των Νυμφών έχει δυο εισόδους. Σύμφωνα με τον Όμηρο η μία ήταν για τους θνητούς και η άλλη για τους αθανάτους. Η μία βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου, κοντά στην παραλία και είναι αρκετά δύσκολο να την πλησιάσει κανείς. Η δεύτερη είναι αυτή στον κύριο δρόμο. Μέσα στην είσοδο υπάρχει σκάλα που κατεβαίνει περίπου δέκα μέτρα. Το σπήλαιο είναι γεμάτο σταλακτίτες , που δίνουν μιαν ξεχωριστή όψη στο χώρο. Στο μέσον της σπηλιάς υπάρχει μαρμάρινη βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να υπήρχε το άγαλμα κάποιου λατρευόμενου Θεού. Ένα μεγάλο μνημείο του ελληνικού πολιτισμού.

Πολλά ακόμη τα αρχαία μνημεία στην πανέμορφη Ιθάκη. Θα ξαναπεράσουμε από εδώ να γνωρίσουμε και άλλα.

ΠΗΓΕΣ

w. greece.terrabook.com

w. ithaki.gr

w. porosnews.com

w. ellinikondiktyo.com

Αρχαία μνημεία στην Λευκάδα.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Οκτώβρη.
Κύθηρα. Η Χώρα. Αριστερά το Καψάλι.

Λευκάδα. Ο οικισμός Βασιλική.

Ένα ακόμη νησί από τα νησιά του Ιονίου πελάγους που έχει πλούσιο πολιτισμό με πολλές παραδόσεις και που κρύβει μια ιστορία χιλιάδων χρόνων. Το όνομά της η Λευκάδα έχει πάρει από το ακρωτήριο του Λευκάτα 'η αλλοιώς Κάβος της Κυράς. Ένας μύθος λέει ότι από το βράχο αυτόν πήδηξε η ποιήτρια Σαπφώ για να απαλλαγεί από τον έρωτά της για τον Φάωνα.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα πρώτα δείγματα πολιτισμού στο νησί υπάρχουν από την παλαιολιθική εποχή. To νησί της Λευκάδας έχει πλούσιο πολιτισμό με πάρα πολλές παραδόσεις και ήθη τα οποία κρύβουν μια ιστορία εκατοντάδων χρόνων. Ο Γερμανός αρχαιολόγος Βίλελμ Ντέρπφελντ μετά από ανασκαφές που πραγματοποίησε στην περιοχή του Νυδρίου ανακάλυψε ευρήματα χαλκού του 2.000 χρόνια πΧ, υποστηρίζοντας έτσι ότι το νησί μπορεί να είναι η Ιθάκη του Οδυσσέα, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχτεί.

Φυσικά και από την Λευκάδα πέρασαν όλοι οι κατακτητές των Ιονίων νήσων κι΄άφησαν πάνω του τα ίχνη του πολιτισμού τους Μνημεία που υπάρχουν ακόμη σήμερα και έχουν περάσει στην ιστορία του νησιού. Ας δούμε κάποια.

Το Κάστρο της Αγίας Μαύρας.

Μια άποψη του Κάστρου της Αγίας Μαύρας.

Σε πολή μικρή απόσταση από την πόλη της Λευκάδας, ακουμπισμένο πάνω σε μια λουρίδα γης βρίσκεται το κάστρο της Αγίας Μαύρας. Πρόκειται για το πιο επιβλητικό μεσαιωνικό κτίσμα και αποτελεί πρότυπο οχυρωματικής τέχνης εκείνης της εποχής.

Μιά από τις εισόδους. Διακρίνεται το ενετικό λιοντάρι

Το ξεκίνημα για το κάστρο αυτό έκαμε ο Ιωάννης Ορσίνι το 1300 μΧ, όταν ο δεσπότης της Ηπείρου, Νικηφόρος Α! του έδωσε σαν προίκα την Λευκάδα για το γάμο με την κόρη του Μαρία. Ο Ορσίνι αρχίζει να χτίζει το κάστρο για να οχυρώσει την πόλη.

Στην πλευρά αυτή διακρίνεται  η πολεμική μορφή του Κάστρου.

Στη συνέχεια ο φιλόδοξος και φιλοπόλεμος ηγεμόνας Κάρολος Α. Τόκκος παίρνοντας την εξουσία από τον Ορσίνι κάνει το κάστρο τόπο διαμονής της οικογένειάς του και του δίνει τη μορφή φρουρίου. Κι΄ήταν τότε που η Λευκάδα πήτε τη μορφή μιας κοινωνίας με πολιτική, κοινωνική, εμπορική και πνευματική κίνηση. Επίκεντρο όλης αυτής της κίνησης η σύζυγος του Τόκκου, Φραγκίσκα, κόρη του δούκα των Αθηνών Νέριου Ατσαγιόλι.

Το όνομα Αγία Μαύρα χαρακτηρίζει το κάστρο αλλά και την πόλη μέχρι την περίοδο της Ενετοκρατίας. Το όνομα αυτό έδωσαν οι Ανδηγαυοί που διοικούσαν την Λευκάδα από το 1331 και κατάγονταν από την πόλη Sainte Maure.

Άλλη μία είσοδος. 

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν συναισθηματικά δεμένοι με την μακρυνή πατρίδα τους και ίδρυσαν έναν καθολικό ναό στον οποίον έδωσαν το όνομα Sainte Maure(Αγία Μαύρα )και από αυτό πήρε και το όνομα το Κάστρο. Στα 1684 ο Φραγκίσκος Μοροζίνι νικάει και διώχνει τους Τούρκους από το κάστρο και τοποθετεί στην δυτική πύλη το λεοντάρι, επίσημο έμβλημα της Ενετικής Πολιτείας.

Το κάστρο καταλαμβάνει 25 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Έχει τρεις αμυντικές γραμμές, επτά προμαχώνες και πυροβολεία Από το 1883 μέσα στο κάστρο χτίστηκε ένας μικρός ορθόδοξος ναός που πήτρε το όνομα Αγία Μαύρα και λατρέυεται από τους Λευκάδιους. Στις 3 Μαϊου που γιορτάζει γίνεται μεγάλο πανιγύρι.

Νήρικος. Η αρχαία Λευκάδα.

Ερείπια της αρχαίας πόλης Νίρικος.

Αξιόλογα ιστορικά μνημεία.

Τα ερείπια της αρχαίας πόλης Νήρικος αποτελούν άνα από τα πλέον αξιόλογα ιστορικά αξιοθέατα του νησιού. Η αρχαία πόλη Νήρικος βρίσκεται δυο χιλιόμετρα έξω και ανατολικά της πόλης της Λευκάδας. Περικλείεται από τις περιοχές Τσεχλιμπούς, Καλλιγονίου, Καρυωτών και Λυγιάς.

Ο αρχαίος οικισμός της Λευκάδας.

Σ΄αυτό το χώρο υπάρχουν τα ερείπια του αρχαίου οικισμού της Λευκάδας που χρονολογούνται από τα αρχαϊκά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια. Υπάρχουν εκεί δύο νεκροταφεία με μεμονομένα μνημεία, διάσπαρτα οικοδομικά λείψανα, τάφοι, αγροικίες και λιμενικές εγκαταστάσεις. Η αρχαία πόλη εγκαταλείφθηκε γύρω στο 1300 ενώ οι συνεχείς σεισμοί σχεδόν την αφάνησαν,

Ένα μέρος του αρχαίου οικισμού.

Τα ερείπια της πόλης αποτελούν αξιοθέατα μεγαλης ιστορικής αξίας και είναι δείγματα του λαμπρού αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Ο ναός του Απόλλωνα στον Λευκάτα.

Χαρακτηριστική η αγριάδα στο ακρωτήριο του Λευκάτα.

Μια άγρια χερσόνησος, γεμάτη με απόκρημνες και εντυπωσιακές ακτές είναι η χαρσόνησος του Λευκάτα στο νότιο άκρο του νησιού της Λευκάδας. Κατά την αρχαιότητα η περιοχή είχε το όνομα Λευκάς πέτρα ή Λευκάς άκρα. Ορεινό και άγριο το τοπίο κατεβαίνει μέχρι την άκρη της θάλασσας.

Χαρακτηριστικό της περιοχής τα απόταμα βράχια.

Εκεί βρίσκεται ο φάρος του Λευκάτα ο οποίος είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Αππολλωνα.

Ό,τι έχει απομείνει από το ναό του Απόλλωνα.

Πλησιάζοντας από την θάλασσα ή από την ακτή με δυσκολία ο επισκέπτης θα διακρίνει ελάχιστα ίχνη του αρχαίου ναού κάτω από τις βάσεις του φάρου.

Μονή Φανερωμένης Λευκάδας.

Τα κτίσματα που αποτελούν το Μοναστήρι.

Πρόκειται για ένα ιστορικό μοναστήρι που για αιώνες αποτελεί το θρησκευτικό κέντρο του νησιού. Είναι το μεγαλύτερο και αρχαιότερο του νησιού, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, η οποία παράλληλα είναι προστάτιδα και πολιούχος του νησιού. Είναι ένα μοναστηρι για άντρες με τον ηγούμενο και τέσσερους μοναχούς.

Η είσοδος της Μονής. 

Το μοναστήρι βρίσκεται στην περιοχή Φρύνι στα δυτικά της πόλης της Λευκάδας, όπου στην αρχαιότητα υπήρχε εκεί μαρμάρινο ιερό της θεάς Αρτέμιδας.

Το 63μΧ ο Απόστολος Παύλος στο πέρασμά του από το νησί της Λευκάδας προς την Πρέβεζα άφησε εκεί τους τρεις βοηθούς του Ακύλλα, Σωσίων και Ηρωδίωνα. Κάλεσαν στο σημείο εκείνο τους Λευκαδίτες και κήρυξαν την διδασκαλία του Ιησού. Αργότερα στο σημείο αυτό έκτισαν εκκλησιά προς τιμή της Παναγίας. Ο Απόστολος Παύλος εχειροτόνησε πρώτο Επίσκοπο Λευκάδας τον Σωσίωνα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν το νησί θα γνωρίσει πολλούς κατακτητές και θα δεχτεί αλλεπάλληλα χτυπήματα και καταστροφές..

Ο προαύλιος χώρος της Μονής.

Στα 1734 και ενώ το νησί είναι κάτω από την Ενετική κυριαρχία χτίζεται ο κεντρικός ναός με την σημερινή του μορφή. Ο ναός αυτός θα καεί το 1886 για να αρχίσει για μια ακόμη φορά η ανακατασκευή του και ανακαίνησή του. Η εικόνα της Παναγιάς που υπάρχει σήμερα είναι έργο φιλοτεχνημένο από τον ιερομόναχο Βενιαμίν Κοντράκη στο Αγιο Όρος το 1887.

ΠΗΓΕΣ

w.aromalefkadas.gr

w.lagreece.gr

w.el.wikipedia.org

w.jaba.gr

w.golden-greece.gr

Αρχαία μνημεία στην Κέρκυρα.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Οκτώβρη. 

Κύθηρα.  Η Χώρα. Αριστερά το Καψάλι.

Μετά από την περιγραφή των καλοκαιρινών μου διακοπών ας επιστρέψουμε στις ομορφιές των Εφτανήσων. Θα κάνουμε σύντομους περιπάτους να γνωρίσουμε κάποια αξιόλογα ιστορικά μνημεία, από τα πάρα πολλά που φιλοξενούν τα Εφτάνησα στο έδαφός τους. Και ξεκινάμε από την Κέρκυρα.

Κέρκυρα. Το Παλαιό Φρούριο.

Από την πρώτη ελληνική αποίκηση το 750π.Χ περίπου και την Αρχαϊκή περίοδο, την Βυζαντινή εποχή, που την ακολούθησε η περίοδος της Ενετοκρατίας αλλά και αργότερα οι Γάλλοι και οι Άγγλοι, έχουν αφήσει στην Κέρκυρα μια ανεπανάληπτη πολιτισμική και αρχιτεκτονική κληρονομιά με πανέμορφα και ανεπανάληπτα κτίρια-μνημεία αρχιτεκτονικής που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας.

Η στρατηγική και γεωγραφική θέση της Κέρκυρας, καθώς βρίσκεται στην είσοδο της Αδριατικής θάλασσας, προσδιόρισε από πολύ νωρίς τον ιδιαίτερο ρόλο που επρόκειτο να διαδραματίσει το νησί στην πλοκή της ιστορίας της Μεσογείου. Η Κέρκυρα που είχε την τύχη να βρίσκεται στον δρόμο των καραβιών και των μετακινήσεων υπήρξε διαχρονικά αντικείμενο συνεχών διεκδικήσεων από όλους τους κατά καιρούς κυρίαρχους, πρωταγωνιστώντας σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της πολιτικής ιστορίας της Ευρώπης.

Όλα αυτά άφησαν ένα πλήθος από αξιόλογα μνημεία πάνω στο νησί. Αξίζει ένας μικρός περίπατος για να δούμε κάποια από αυτά.

Η εκκλησία της Ανουντσιάτα.

Το καμπαναριό της Ανουντσιάτα είναι ότι έχει απομείνει από την ιστορική εκκλησιά. 

Πρόκειται για ένα μνημείο με πανευρωπαϊκή σημασία. Στο μνημείο αυτό έχουν θαφτεί οι Ευγενείς Λατίνοι που έπεσαν νεκροί στη ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571. Όπως είναι γνωστό η ναυμαχία αυτή έδωσε ιστορικά τέλος στην ναυτική απειλή της Τουρκίας. Λίγα χρόνια αργότερα θα δοθεί τέλος και στην απειλή των Τούρκων από την στεριά και θα σταματήσει πλέον οριστικά η προσπάθειά τους να επεκταθούν προς την Δύση.

Η ναυμαχία αυτή ήταν η μεγαλύτερη που είχε γνωρίσει έως τότε η ανθρωπότητα και ήταν και η πρώτη στην οποία νίκησαν οι Χριστιανικές δυνάμεις μετά από οκτώ μεγάλες ναυμαχίες στις οποίες είχαν νικηθεί.

Ένα μέρος από τη βάση του καμπαναριού.

Ανέμασα στους νεκρούς αναφέρονται ονόματα όπως οι Juan de Cordova, Alfonco de Cardena, Juan Pomce de Leon, Fabiano Graziani, και άλλοι.

Κατά την διάρκεια του καταστροφικού βομβαρδισμό της πόλης από τους Γερμανούς στις 14 Σεπτεμβρίου του 1943, η εκκλησία κατεστράφη και τα οστά μετεφέρθησαν στο Καθολικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας στην περιοχή Καπουκίνοι.

Από την εκκλησία της Ανουντσιάτα σήμερα σώζεται μόνο το καμπαναριό και ένα μέρος του ιερού.

Η Παλαιόπολη.

Ερείπια στην Αγορά της Παλαιόπολης. 

Ο χώρος της αρχαίας Κέρκυρας, με το Μον - Ρεπό αποτελούν τον χώρο της αγοράς της αρχαίας πόλης, όπως αυτή είχε εξελιχθεί μέχρι τον 6ο αιώνα. Τα πιο σημαντικά μνημεία σ΄αυτόν τον χώρο είναι η αγορά, ο Δωρικός ναός του Καρδακίου, τα Ρωμαϊκά λουτρά και το προ-ελληνιστικής εποχής καμπυλωτό κτίριο το οποίο κατά τη διάρκεια της προχριστιανικής περιόδου μετασκευάστηκε σε χριστιανικό ναό. Σ΄όλον αυτόν τον χώρο έχει δοθεί η ονομασία Παλαιόπολη.

Στην περιοχή Κανόνι και στα όρια της Παλαιόπολης υπάρχει σε πολύ καλή διατηρητέα κατάσταση δωρικός ναός του 6ου πΧ αιώνα, ο οποίος διαθέτει έναν υπερμεγέθη βωμό.

Η βάση από τον Ναό της Αρτέμιδος Γοργούς.

Πρόκειται για τον ναό της Αρτέμιδος Γοργούς. Ο ναός αυτός εντοπίσθηκε τυχαία το 1910 όταν βρέθηκαν τμήματα του γιγαντιαίου αετώματος το οποίο σήμερα βρίσκεται στο μουσείο της Κέρκυρας.

Το μνημείο του Μενεκράτη.

Το Μνημείο του Μενεκράτη. 

Το μνημείο αυτό βρίσκεται στην περιοχή της Γαρίτσας και ακριβώς στα όρια του νεκροταφείου της αρχαίας Κέρκυρας. Πρόκειται για ένα ταφικό μνημείο σε σχήμα κυκλικού τάφου που κατασκευάστηκε τον 6ο πΧ αιώνα, προς τιμή του Μενεκράτη.

Ο άνδρας αυτός ήταν πρόξενος της Κέρκυρας στην Οιάνθεια, πόλη κοντά στο σημερινό Γαλαξίδι. Το ταφικό αυτό μνημείο είναι κυκλικό και φέρει επιγραφή η οποία αναφέρει ότι ο δήμος αναγνωρίζοντας το έργο του Μενεκράτη ανέγειρε αυτό το μνημείο. Η επιγραφή είναι γραμμένη με κορινθιακό αλφάβητο και θεωρείται σαν μία από τις αρχαιότερες επιγραφές στην Ελλάδα.

Στο αρχαιολογικό μουσείο της Κέρκυρας φυλάσσεται και ένας μαρμάρινος λέων που έχει ονομαστεί “το λιοντάρι του Μενεκράτη” αφού υπήρχε η εντύπωση πως ήταν τοποθετημένο πάνω στο μνημείο του Μενεκράτη.

Φρούριο Αγγελόκαστρου.

Μια άποψη από το Αγγελόκαστρο.

Είναι το δυτικότερο φυλάκιο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και του Δεσποτάτου της Ηπείρου, στο οποίο ανήκε και η Κέρκυρα. Χτίστηκε στις αρχές του 12ου αιώνα με την μεταφορά του παλαιοκάστρου, σημερινή μονή Παλαιοκαστρίτσας, σε περισσότερο οχυρή θέση. Σε περίπτωση ανάγκης μπορούσε να προστατέψει ολόκληρο τον πληθυσμό της περιοχής που τότε ξεπερνούσε τις τέσσερις χιλιάδες. Το Αγγελόκαστρο πολιορκήθηκε πολλές φορές αλλά μόνο μια φορά παραδόθηκε το 1386 μετά από πολιορκία έξη μηνών από τους Ενετούς. Επιχειρήθηκε η πολιορκία του από τον Μπαρμπαρόσα το 1537 αλλά απέτυχε. Το 1571 επιχειρούν οι Τούρκοι να το καταλάβουν αλλά αποτυγχάνουν. Στο εσωτερικό του φρουρίου σώζονται δυο μεγάλες δεξαμενές νερού και οι εκκλησίες των Ταξιαρχών και της Αγίας Κυριακής. Η εκκλησία των Ταξιαρχών χτίστηκε το 1783 στη θέση κάποια άλλη παλαιότερης εκκλησιάς. Η Αγία Κυριακή είναι χτισμένη σ΄ένα μικρό σπήλαιο και έχεις τοιχογραφίες του 18ου αιώνα.

Να πω ότι δεν τελειώνει εδώ η γνωριμία μας με τα μνημεία της Κέρκυρας. Πολλά αυτά που αφήσαμε. Υπόσχομαι ότι σύντομα θα ξανακάνουμε έναν τέτοιο περίπατο.

ΠΗΓΕΣ

w.corfuvisit.net.

w.infokerkyra. Gr

w.teekerk.gr