Οι φάροι στα Εφτάνησα

Φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι.
Πριν ξεκινήσουμε τον περίπατό μας στους φάρους της Λευκάδας να ευχηθώ σε όλους σας καλή χρονιά. Υγεία, χαρά και ευτυχία στα σπίτια σας και Ειρήνη στον κόσμο.

Αρχιτεκτονικά μνημεία που στολίζουν τα νησιά μας.

Μετά από τους Παξούς και Αντίπαξους περνάμε στην πανέμορφη Λευκάδα. Το νησί του Βαλαωρίτη, του Σικελιανού και άλλων.

Κι΄εδώ οι φάροι αφήνουν την ομορφιά τους να απλωθεί στους χώρους που τους φιλοξενούν. Τρεις είναι οι φάροι που φιλοξενούνται στην πανέμορφη Λευκάδα.

Φάρος Λευκάδα. Αγία Μαύρα.

Στη δεξιά άκρη του τείχους ο φάρος στο κάστρο της Αγίας Μαύρας. 

Κι΄ας ξεκινήσουμε από τον φάρο που βρίσκεται στην είσοδο της πόλης, μέσα στο κάστρο της Αγίας Μαύρας. Ο φάρος βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του κάστρου της Αγίας Μαύρας, στην είσοδο του νησιού, όπου δεσπόζει σαν σιωπηλός φρουρός και μάρτυρας κάποιων άλλων εποχών. 

Ο φάρος του κάστρου.

Κατασκευάστηκε το 1861 από τους Άγγλους. Είναι πάνω σε στρογγυλή βάση, με σχήμα τετράγωνο. Το ύψος του πύργου είναι 6.5μ. και το εστιακό του 17μ. Το 1889 τροποποιήθηκε με φωτιστικό.

Φάρος Λευκάτας.

Ο φάρος στο ακρωτήρι Λευκάτα.

Μετά την μαγευτική παραλία του Πόρτο Κατσίκι ο χωματόδρομος φτάνει μέχρι το νοτιώτερο τμήμα του νησιού. Το ακρωτήρι Λευκάτα, ή Δουκάτο, η Κάβο της Κυράς. Εκεί θα συναντήσουμε τον ομώνυμο φάρο. Είναι ίσως ο πλέον ιστορικός φάρος των Εφτανήσων και βρίσκεται στο ακρωτήρι Λευκάτα. Χτισμένος πάνω στο ιερό του Λευκάτα Απόλλωνα, ο οποίος, ως γνωστόν ήταν και ο θαλάσσιος Θεός προστάτης των ναυτικών.

Μια άποψη του ακρωτηρίου Λευκάτα με τον φάρο.

Ο φάρος αυτός κατασκεύαστηκε το 1890 φυσικά από τους Άγγλους. Το ύψος του πύργου είναι 14μ. και το εστιακό του 70μ.

Σήμερα ελάχιστα ίχνη του αρχαίου ναού διακρίνονται κάτω από τον φάρο. Ο κορμός του είναι κυκλικός σε τετράγωνη βάση και συμπληρώνεται από βοηθητικά οικήματα.

Ο πύργος του φάρου με τα χάλια που έχει.

Τα ερείπια του ναού έχουν ανασκαφεί από τον αρχαιολόγο Ντέρπφελντ, γνωστόν από την θεωρία του ότι η ομηρική Ιθάκη ήταν η Λευκάδα.Το ακρωτήρι Λευκάτα έχει εκπληκτικά λευκά βράχια με μια παράξενη αγριάδα. Το τοπίο είναι εντυπωσιακό και μεταδίδει την μαγεία του. Ορεινό και άγριο, κατεβαίνει ως την άκρη της θάλασσας.. Από τα βράχια αυτά λέγεται ότι έπεσε η Σαπφώ απαγοητευμένη από τον έρωτά της για τον Φάωνα.

Ο Φάρος του Βολιού.

Στη νησίδα Βολιός ο φάρος αυτός. 

Ο Βολιός είναι μια μικρή βραχονησίδα στη νότια είσοδο της διώρυγας της Λευκάδας. Σ΄αυτή τη νησίδα πάνω, βρίσκεται ο φάρος για να ορίζει το πέρασμα ανάμεσα στην Ηπειρωτική ακτή και το νησί για την διευκόλυνση και την διέλευση του στενού.

Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1913 Το ύψος του πύργου είναι 4,5μ και το εστιακό του 10μ. Βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση.

Εδώ τελειώνουμε και με τους φάρους της Λευκάδας και προχωράμε στην Ιθάκη και την Κεφαλονιά τους φάρους των  οποίων θα γνωρίσουμε σε μια άλλη ανάρτηση.

ΠΗΓΕΣ
w.Faroi.com
w.meganisinews.com
w.el-wikipedia.org
w.7gum.latis.gr
w.ionianskipper.com
w.translatum.gr
enosipaxion.gr
w.kefalonitikanea.gr
w.maralist.gr
w.lefkada.at
Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη
Εφημερίδα Το Βήμα
Εφημερίδα Ελευθεροτυπία
Εφημερίδα Ριζοσπάστης

Το άστρο της Βηθλεέμ.

Φίλες και φίλοι μου, χρόνια σας πολλά. 

Από τον αγαπημένο σας χώρο των Εφτανήσων να ευχηθώ σε όλους σας χαρούμενα Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος. 

Επιτρέψτε μου για σήμερα να φύγουμε λίγο από τα γνωστά θέματα των νησιών μας και να πάρουμε μια γεύση γι΄αυτό το υπέροχο στολίδι των εορτών. Το αστέρι που έγινε ο οδηγός των Μάγων από την Χαλδαία στη φάτνη της γέννησης.

Το ουράνιο σημάδι, που οδήγησε τους τρεις Μάγους στο μακρυνό τους ταξίδι.

“Με οδηγό τους το φως αστέρος ον είδον εν τη ανατολή” αναγράφεται στα

ιερά βιβλία.  “Αστρον λαμπρόν τους οδηγεί.”  τραγουδάει ο λαός μας.

Υπήρξε το αστέρι της Βηθλεέμ ή απλά προστέθηκε στο γεγονός της Γέννησης του Ιησού για να δώσει μια μεγαλοπρέπεια; Ήταν ένα ουράνιο φυσικό φαινόμενο ή ένα θαύμα του Θεού για τον ερχομό του Θεανθρώπου στη γη;

Οπωσδήποτε η ύπαρξη ενός τέτοιου λαμπερού και υπερμεγέθους αστέρα υπήρξε το κίνητρο για τον θαυμασμό και την πίστη των ανθρώπων αλλά και το κέντρισμα της επιστήμης για μια λογική εξήγηση.

Αν προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε τις αποδείξεις των ερευνών που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για το άστρο της Βηθλεέμ θα διαπιστώσουμε ότι είναι πάρα πολύ λίγες.

Το άστρο της Βηθλεέμ, το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που οδήγησε τους τρεις Μάγους στη φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός αποτελεί το μεγάλο μυστήριο και απασχολεί τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους επιστήμονες, για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.

Τι να συνέβει άραγε την Άγια εκείνη νύχτα στον ουρανό της Βηθλεέμ; Κανείς ακριβώς δεν γνωρίζει και κανείς δεν μπορεί να πει υπεύθυνα τι ακριβώς εσυνέβει.

Γεγονός είναι ότι όλοι οι επιστήμονες που ασχολήθηκαν με την ύπαρξη ή όχι του αστεριού, προβληματίστηκαν τόσο με την απόσταση που διένυσαν οι τρεις Μάγοι από την Χαλδαία μέχρι την Βηθλεέμ όσο και από την έλλειψη της ακριβούς ημερομηνίας της γέννησης του Ιησού.

Αστρονόμοι σε όλον τον κόσμο προσπαθούν  να εξηγήσουν το φαινόμενο σε συνδιασμό με κάποια από τα αστρονομικά φαινόμενα που είχαν παρατηρηθεί την εποχή της γέννησης του Χριστού. Οι θεωρίες που διατυπώθηκαν είναι πάρα πολλές χωρίς όμως καμμία να δίνει μία λογικοφανή εξήγηση. Οι τρεις πιθανές, σύμφωνα με την γνώμη των επιστημόνων, είναι ότι επρόκειτο για κάποιον κομήτη ή κάποιον καινοφανή αστέρα και ακόμη ότι επρόκειτο για μια συνάντηση των πλανητών Δία και Κρόνου.

Ο φημισμένος αστρολόγος του 17^ου αιώνα, Γιόχαν Κέπλερ εξέδωσε το 1614 ένα βιβλίο με τον δικό του υπολογισμό της γέννησης του Χριστού στο οποίο γράφει. “Το άστρον αυτό δεν ήταν ένας κομήτης ή οποιοδήποτε άλλο άστρο, αλλά με έναν ιδιαίτερα θαυμαστόν τρόπον κινούνταν στο κατώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας....για να οδηγήσει τους τρεις Μάγους από την Χαλδαία στην Βηθλεέμ.”

Πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν τις σκέψεις αυτές του Κέπλερ αφού θα πρέπει να λάβει κανείς υπ΄όψη του τις θρησκευτικές προκαταλήψεις που επικρατούσαν τότε στην Ευρώπη.

Με το άστρο της Βηθλεέμ έχουν καταπιαστεί ακόμη και Κινέζοι επιστήμονες, και υπήρχαν πάρα πολλοί εκείνη την εποχή, οι οποίοι κατέγραψαν παρόμοια με το άστρο της Βηθλεέμ φαινόμενα. Μάλιστα στο χρονικό Chien-han-shu αναφέρεται ότι ένα αντικείμενο, πιθανώς νέο αστέρι, είχε παρατηρηθεί στον ουράνιο χώρο της Βηθλεέμ τον Μάρτιο του 5^ου πΧ. αιώνα και παρέμενε ορατό για πάνω από εβδομήντα ημέρες.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι το αστέρι αυτό, που αναφέρουν οι Κινέζει επιστήμονες, εμφανίστηκε κοντά στο αστέρι Theta Aquilae και παρέμεινε ακίνητο σε σχέση με τους κομήτες οι οποίοι εκινούντο

Το γεγονός ότι η ημερομηνία εμφάνισης του αστεριού, η μεγάλη διάρκεια ορατότητος και η θέση του στον ουρανό συμπίπτουν με τις θέσεις των Κινέζων επιστημόνων, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μάλλον το αστέρι της Βηθλεέμ θα πρέπει να ήταν αυτό.

Από ελληνικής πλευράς με το φαινόμενο του αστεριού της Βηθλεέμ έχει ασχοληθεί ο καθηγητής της Αστρονομίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Χ. Βάρβογλης, ο οποίος αποκλείει την εμφάνιση κάποιου φωτεινού κομήτη ή κάποιου νέου άστρου την νύχτα της γέννησης του Ιησού και μάλλον φαίνεται να συμφωνεί με τις απόψεις των Κινέζων επιστημόνων.

Είναι γεγονός ότι οι φωτεινοί κομήτες, όπως και ένα καινοφανές άστρο, αποτελούν τα πιό φαντασμαγορικά φαινόμενα που μπορεί να είναι ορατά και με γυμνό μάτι και να προσελκύουν την προσοχή. Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και τις ιστορικές αναφορές, εκείνη την εποχή δεν έχει καταγραφεί πουθενά η εμφάνιση κάποιου νέου κομήτη. Υπήρχε όμως ένας καινοφανής αστέρας, περίπου τον 5^ο αιώνα πΧ αλλά αφ΄ενός δεν φαίνεται να ήταν ένα σπουδαίο αστρονομικό φαινόμενο, αφ΄εταίρου, ακόμη και αν αυτό ήταν το άστρο των Χριστουγέννων θα ήταν ορατό από πάρα πολύ κόσμο και όχι μόνο από τους τρεις Μάγους.

Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε και το γεγονός ότι κάποιοι ερευνητές των Γραφών υποστηρίζουν ότι το άστρο της Βηθλεέμ δεν υπήρξε ποτέ στον ουρανό αλλά επρόκειτο απλώς και μόνο για το συμβολικό άστρο των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης για τον προσδοκόμενο Μεσσία.

Γύρω στα 1302 ο Ιταλός ζωγράφος Τζιόντο Ντι Μποτόνε ζωγραφίζει για πρώτη φορά το Χριστουγεννιάτικο αστέρι σε μια τοιχογραφία στο παρεκκλήσι Scrovegni στην Πάντοβα.Αυτή η ζωγραφιά είναι η πρώτη και πιό γνωστή αναπαράσταση του άστρου της Βηθλεέμ και από τότε έχει καθιερωθεί να αποτελεί ένα από τα πιό όμορφα στολίδια τις μέρες της μεγάλης χριστιανικής  γιορτής.

Αστέρι ή κομήτης, ουράνιο φαινόμενο ή σημάδι του μεγάλου γεγονότος της Γέννησης του Ιησού, το αστέρι της Βηθλεέμ αποτελεί πλέον ένα κύριο μέρος της μεγάλης γιορτής της Χριστιανοσύνης. Είναι το λαμπερό στολίδι που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, με κάποιο δέος αντικρίζουν τις μέρες της μεγάλης γιορτής να στολίζει τα σπίτια, τους δρόμους, τα παράθυρα, τους τοίχους. Αστέρια φωτεινά, μικρά και μεγάλα στέλνουν στις καρδιές όλων το μεγάλο μήνυμα.  “Εγεννήθει Χριστός”.

Κάνετε μια βόλτα και στο Καφενείο η Ελλάς.
http://hellascafe.blogspot.com 
Πάντα κάτι καλό θα βρείτε.

Λαζαρέτο

                                         
 Ένα μικρό νησάκι μέσα στο λιμάνι της Κέρκυρας.

Λοιμοκαθαρτήριο και τόπος εκτέλεσης των ηρώων της Εθνικής Αντίστασης.

Μιά μικρή νησίδα ακατοίκητη, έκτασης μόλις 70 στρεμμάτων, μέσα στο λιμάνι της Κέρκυρας, απέναντι από τον οικισμό Κοντόκαλι, είναι το Λαζαρέτο. Ένα νησάκι που αποτελεί τόπο απείρου κάλλους, με πυκνή και ποικίλη βλάστηση και σημαντική ιστορική αξία. Άγιος Δημήτριος η παλιά του ονομασία από την μικρή εκκλησούλα που κάποτε υπήρχε εκεί.

Το όνομά του, το Λαζαρέτο, σύμφωνα με στοιχεία που βρίσκονται στα ιστορικά αρχεία της Κέρκυρας, το οφείλει στο γεγονός ότι στην νησίδα υπήρχε χτισμένη εκκλησιά η οποία ήταν αφιερωμένη στην Παναγία της Ναζαρέτ. Από το Λα Ναζαρέτ θα πρέπει να προήλθε η παραφθορά Λα-ζαρέτο. Μια δεύτερη άποψη θέλει το όνομα να προέρχεται από το λοιμοκαθαρτήριο (λαζαρέτο) που υπήρχε εκεί. Άλλωστε λαζαρέτα ονόμαζαν οι Ενετοί όλα τα λοιμοκαθαρτήρια που ίδρυσαν στην Ευρώπη.

Οι τάφοι των εκτελεσθέντων αντιστασιακών.

Κατά την διάρκεια της κατοχής των Ιονίων Νήσων από τους Ενετούς κατασκευάσθηκε στο Λαζαρέτο ένα μοναστήρι και αργότερα ένα λεπροκομείο. Το 1798 κατά την διάρκεια της Γαλλικής κατοχής των νησιών το Λαζαρέτο τέθηκε υπό την κυριότητα του Ρωσσοτουρκικού στόλου και χρησιμοποιήθηκε σαν στρατιωτικό νοσοκομείο. Με την Αγγλική κυριαρχία στα νησιά, το λεπροκομείο θα επαναλειτουργήσει μετά από κάποια ανακαίνηση. Από το 1864 και μετά, αφού τα Εφτάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα το λεπροκομείο χρησιμοποιήθηκε περιστασιακά.

Το μνημείο των εκτελεσθέντων.

Στην διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου και για λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση, το Λαζαρέτο θα γράψει την δική του αιματοβαμένη ιστορία. Οι δυνάμεις του ΄Αξονα θα ιδρύσουν εκεί στρατόπεδο για τους αιχμαλώτους της Εθνικής Αντίστασης.

Μετά την απελευθέρωση και μέχρι το 1962 χρησιμοποιήθηκε σαν τόπος εκτέλεσης πολιτικών κρατουμένων, κυρίως κομμουνιστών. Η πρώτη εκτέλεση στο Λαζαρέτο έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1947 και ο πρώτος κρατούμενος που εκτελέστηκε ήταν ο Δημήτριος Μάντζου Ζώης.

Η ανακοίνωση της πρώτης εκτέλεσης.

Το 1948-49 στο Λαζαρέτο έγιναν δυό απεργίες πείνας των κρατουμένων με αποτέλεσμα την μείωση των εκτελέσεων για λίγο διάστημα. Η λίστα εκτελέσεων, από στοιχεία των ληξιαρχικών πράξεων που σώζωνται στο Δήμο της Κέρκυρας περιλαμβάνει 118 εκτελέσεις μέχρι το 1950. Αυτοί είναι μόνο οι καταμετρημένοι. Στην πληοψηφεία τους νέα παιδιά, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού.

Σήμερα η νησίδα είναι τόπος μνήμης των εκτελεσθέντων πολιτικών κρατουμένων και κάθε χρόνο διάφορες οργανώσεις πραγματοποιούν μνημόσυνο και προσκύνημα.

Η πανέμορφη και βαμένη με αίμα νησίδα Λαζαρέτο.

«Το 1948 ήταν η χειρότερη χρονιά – λέει ο Θεοφάνης Κορωνάκης, επιζών από το Λαζαρέτο. Τότε έγιναν οι περισσότερες εκτελέσεις. Ακόμη και μαζικές. Μια φορά εκτέλεσαν έντεκα συναγωνιστές μαζί.»

Και λίγο πιό κάτω συνεχίζει.

«Οι εκτελέσεις γίνοντας στις πέντε το πρωί. Λίγο πρίν ξημερώσει, η βαρειά πόρτα της φυλακής άνοιγε και τους έπερναν. Εμείς οι υπόλοιποι, ανεβαίναμε στον δεύτερο όροφο της φυλακής και από τα μικρά παράθυρα φωνάζαμε. Με το χωνί καλούσαμε τους Κερκυραίους να διαμαρτυρηθούν. Καλούσαμε τον κόσμο να ξεσηκωθεί.»

Ας μου επιτραπεί εδώ μια προσωπική εμπειρία. Παιδάκι ήμουν και θυμάμαι πως κάποιες φορές οι φωνές αυτές αλλά ακόμη και ο κρότος από τις σφαίρες με ξυπνούσαν τρομαγμένο. Όλοι μας ξέραμε τι γινόταν τότε στο μικρό νησάκι που ήταν απέναντί μας. Όμως ποιός τολμούσε να μιλήσει;

Τα ερείπια της ιστορικής εκκλησιάς.

Στο Λαζαρετο σώζονται σήμερα κτιριακά υπολοίματα σχεδόν όλων των φάσεων της ιστορίας του νησιού. Συγκεκριμένα σώζεται εκκλησιά ιδιαίτερου ιστορικού και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος χωρίς την οροφή της, τμήμα του περιμετρικού τοίχους του λιμοκαθαρτηρίου και το νεκροταφείο των διακοσίων περίπου εκτελεσθέντων σε δυό συμματρικούς σχηματισμούς τάφων. Σώζεται ακόμη ο τοίχος πάνω στον οποίο έστηναν τους μελοθάνατους. 

Ο τοίχος των εκτελέσων.

Πάνω σ΄αυτόν τον τοίχο υπάρχουν οι χάλκινοι κρίκοι στους οποίους έδεναν τους μελλοθανάτους με τα χέρια ανοικτά. Πάνω του ο τοίχος έχει αμέτρητες τρύπες από τις σφαίρες που έκοψαν το νήμα της ζωής τόσων ανθρώπων.

Συγνώμη αν τούτη μου η γραφή έχει κάποιον πόνο. Όμως από καιρό το θεωρούσα χρέος μου να τα γράψω. Μια από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας αλλά και η περίοδο που σημάδεψε αγιάτρευτα τα παιδικά μου χρόνια.

ΠΗΓΕΣ

w.el-wikipedia.org

w.corfu.gr

w.nikiana.wordpress.com

w.ana-mpa.gr

w. incorfu.gr

Οι φάροι στα Εφτάνησα 2ο

Στους Παξούς

Πανέμορφα αρχιτεκτονικά μνημεία που στολίζουν τα νησιά μας.

Φίλε μου και φίλοι.
Μετά την έκτακτη ανάρτηση για τον  σατυρικό μας ποιητή Γιώργου Μολφέτα συνεχίζουμε σήμερα την παρουσίαση των φάρων στα Εφτάνησα με μια επίσκεψη στους Παξούς και Αντίπαξους.

Δεύτερο ταξίδι στους φάρους των νησιών μας. Στους Παξούς αυτή τη φορά. Στο μικρότερο από τα νησιά των Ιονίων αλλά κι΄αυτό τόσο πανέμορφο και με τόσο ενδιαφέρον.

Στους Παξούς λοιπόν, αλλά και στους Αντίπαξους υπάρχουν τρεις λιθόκτιστοι φάροι που αποτελούν αρχιτεκτονικές κατασκυές. Μα πάνω απ΄όλα συνέβαλαν στην ανάπτυξη και την ασφάλεια της ναυσιπλοϊας. Τα φανάρια αυτά και τα τρία, έχουν την δική τους ιστορία και στον πόλεμο του ΄40 προσέφεραν εθνική υπηρεσία σαν προκεχωρημένα παρατηρητήρια. Πριν λίγα χρόνια οι φάροι των Παξών – Αντίπαξων ήσαν επανδρωμένοι με προσωπικό μόνιμο. Περνώντας όμως ο χρόνος και με την εξέλιξη της τεχνολογίας οι φάροι αυτοί έγιναν αυτόματοι.

Ο Φάρος στη Λάκκα.

Το συγκρότημα του φάρου στη Λάκκα

Ο πρώτος από τους τρεις φάρους βρίσκεται στο βορειότερο σημείο του νησιού των Παξών, στη Λάκκα. Χτίστηκε από τους Άγγλους το 1825. Για πρώτη φορά όμως άναψε την 1^η Ιουνίου του 1831.  Κάποιος ισχυρός σεισμός το 1913 τον κατάστρεψε σχεδόν όλοσχερώς. Στην ίδια θέση και λίγο πιό πάνω, χτίστηκε ο καινούργιος το 1919 ο οποίος παραμένει εκεί μέχρι σήμερα.

Κατά τη διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου ακολούθησε την τύχη και των άλλων φάρων και παρέμεινε σβυστός. Ξανάρχισε να λειτουργεί το 1951. Πρόκειται για τετράγωνο λιθόκτιστο πύργο, ύψους 9,1μ. ενσωματωμένο στην νοτειοδυτική πλευρά του κτιρίου, που συμπληρώνεται από ένα σπίτι και βοηθητικό κτίσμα. Στον περίβολο του φάρου βρίσκεται ο ναϊσκος του Αγίου Νικολάου. Το 1945 ο φάρος μετατράπηκε σε αυτόματο. Το 1954 το κτίριο και ο πύργος επισκευάσθηκαν, τοποθετήθηκαν νέα φωτιστικά μηχανήματα και επαναλειτούργησε με πετρέλαιο. Το 1984 ηλεκτροδοτήθηκε, αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου με νέα αυτόματα και πλέον λειτουργεί ως επιτηρούμενος.

Ο Φάρος Παναγιάς.

Μια γενική άποψη του φάρου της Παναγιάς

Ο δεύτερος φάρος των Παξών βρίσκεται πάνω στη νησίδα Παναγιά, στην είσοδο του λιμανιού του Γάϊου. Χτίστηκε από τους Άγγλους το 1825 και έχει σχήμα πύργου τετράγωνο και ύψος 11,5μ. και εστιακό 26μ. Ο φάρος αυτός βρίσκεται μέσα στον περίβολο της Μονής της Παναγιάς.  Το 1864, με την Ένωση των Εφτανήσων με την Ελλάδα, εντάχθηκε στο Ελληνικό Φαρικό Σύστημα. 

Ο φάρος της Παναγιάς.

Κατά τη διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου και αυτός παρέμεινε σβυστός και επαναλειτούργησε το 1945 ενώ ηλεκτροδοτήθηκε και έγινε αυτόματος το 1985.

Ο Φάρος Οβορός.

Ο φάρος στο ακρωτήρι Όβορο

Το ακρωτήρι που βρίσκεται στη νοτειοδυτική πλευρά του μικρού νησιού των Αντίπαξων έχει το όνομα Οβορός ή Νοβάρα. Εκεί βρίσκεται και ο ομώνυμος φάρος με σκοπό να σηματοδοτεί αλλά και να προειδοποιεί για τις επικίνδυνες ξέρες που υπάρχουν ανοικτά του ακρωτηρίου. Κατασκευάσθηκε το 1906 και το συγκρότημά του περιλαμβάνει τετράγωνο λιθόκτιστο πύργο ύψους 12μ. με εστιακό τα 41μ. Επίσης το συγκρότημα περιλαμβάνει ένα ψαρόσπιτο και ένα βοηθητικό κτίσμα στον περίβολο. Παρέμεινε κι΄αυτός σβυστός κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου και επαναλειτούργησε το 1945 ενώ ηλεκτροδοτήθηκε το 1985. Ο φάρος στον Οβορό των Αντίπαξων λειτουργεί και σαν μουσείο με εκθέματα παλαιά φωτιστικά μηχανήματα και διάφορα εργαλεία φάρων.

Δυστυχώς αυτά τα αρχιτεκτονικά μνημεία έχουν υποστεί φθορές από το πέρασμα του χρόνου και κανείς δεν ενδιαφέρεται για την συντήρησή τους. 

Και φυσικά η γνωριμία μας με τους φάρους των Εφτανήσων συνεχίζεται. Σύντομα θα βρεθούμε στην Λευκάδα.

Μην ξεχνάτε να επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα μου http;//hellascafe.blogspot.com
Υπάρχει πάντα κάτι ενδιαφέρον

ΠΗΓΕΣ
w. Faroi.com
w. meganisinews.com
w. 7gum.Laris.gr
w. el-wikipedia.org
w. nemertas.gr
w. ionianskipper.com
w. translatum.gr
w. enosipaxion.gr
w. kefalonitikanea.gr
w. marehist.gr
w. lefkada.at
Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη
Εφημερίδα Το Βήμα
Εφημερίδα Ελευθεροτυπία
Εφημερίδα Ριζοσπάστης.

Ολίγος Μολφέτας ακόμη.

 Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι.

Με την αγάπη σας θα φιλοξενήσω για δυό - τρεις μέρες δυό ποιήματα του Μολφέτα, χαρακτηριστικά της τέχνης του και της σάτυρας που είχε, τα οποία μου έστειλε η καλή μου φίλη Ρισσιάνα

Απολάυστε τα.

Κάποτε επισκέφτηκε την Κεφαλονιά μια Ιταλίδα την οποία κάποιοι ερώτησαν πως βλέπει το νησί. Κι΄αυτή τους απάντησε ότι η Κεφαλονιά είναι τρελή. Σαν το έμαθε ο Μολφέτας δεν ήθελε και πολύ να τον πιάσει το κεφαλονίτικο και αμέσως στο Ζιζάνιο την περιποιήθηκε με το πάρα κάτω τετράστιχο. 

Σινιορίνα Μενταμέντε

Που ‘πες την Κεφαλονιά τρελή

Σ΄έχω...πατοκορφαμέντε

και με συγχωρείς πολύ

Με το ποιήμα που ακολουθεί μας δίνει μιά εικόνα των ηθών της εποχής του. Και φυσικά όπως πάντα σε όλα την πρώτη θέση έχει η σάτυρα. 

Η γυναίκα μου σαν κούκλα μες το νέο της φουστάνι

Στον περίπατο σαν βγαίνει είδες νάζι που το κάνει;

"Προσκυνώ!" Της  λέει ο ένας "Δούλος σας!" Της λέει ο άλλος.

Και εγώ ωσάν μεγάλος της Ευρώπης διπλωμάτης

Αντιχαιρετώ τους φίλους συμπεριπατών σιμά της.

"Γυναικούλα μου ποιός είμαι ο ξανθός με τα μουστάκια;"

"Παίζαμε μαζί," μου λέει "όταν είμαστε παιδάκια."

"Αμ αυτός ο μαυρογένης;"

"Αυτός είναι ο κουμπάρος της κουμπάρας της Ελένης."

"Και αυτός που περπατάει σαν μουλάρι που κλωτσάει;"

"Μου τον είχανε συστήσει τις προάλλες σ΄άνα τσάϊ."

"Και αυτός που ΄χει βαμένα τα μουστάκια και τα γένια;"

"Ουφ, λογαριασμούς γυρεύεις; Δεν είναι δική σου έννοια.

Βγάνε σ΄όλους το καπέλο και ποίοι είναι και τι θέλουν

Να με ερωτάς δεν θέλω."

Μωρέ κόσμο που γνωρίζει η γυναίκα μου αυτή.

Πως δεν τσ΄έρχεται η ιδέα να με βγάλει βουλευτή;

Αυτός φίλοι μου ήταν ο Μολφέτας. Ένας και μοναδικός. 

Φίλες και φίλοι καλημέρα σας και καλό μήνα σε όλους σας.
Οι παρουσιάσεις των φάρων συνεχίζονται, όμως για να μην κουράζω θέλω να μεσολαβεί ένα άλλο θέμα ανάμεσα στις παρουσιάσεις. Έτσι σήμερα θα πάρουμε μια γεύση από την κεφαλονίτικη σάτυρα. Μας την προσφέρει ο...

...Γεώργιος Γερ. Μολφέτας

Ένας ακόμη μεγάλος σατυρικός ποιητής της Κεφαλονιάς μετά τον Λασκαράτο.

“Αριστοτέχνης του στίχου λαξευτής”

“Γλυκόλαλος της Κεφαλληνίας αηδών.”

Είναι αυτές δύο από τις πάρα πολλές φράσεις με τις οποίες συνήθιζε ο λόγιος του νησιού της Κεφαλονιάς, Γεώργιος Χοϊδάς, να χαρακτηρίζει τον μεγάλο σατυρικό ποιητή και διευθυντή της εβδομαδιαίας σατυρικής εφημερίδας, “Ζιζάνιο,” Γιώργο Μολφέτα. Κι΄είναι αλήθεια ότι ο μεγάλος σατυρικός αυτός ποιητής υπήρξε ένας γλυκόλαλος, αριστοτέχνης  μάστορας του σατυρικού λόγου.

Εξήντα χρόνια μετά από τον άλλο μεγάλο σατυρικό της Κεφαλονιάς, τον Αντρέα Λασκαράτο, θα γεννηθεί τον Μάρτη του 1871, στο Αργοστόλι, ένας ακόμη μεγάλος εργάτης του σατυρικού λόγου. Ο Γεώργιος Μολφέτας. Ο άνθρωπος, που για πάνω από εικοσιπέντε χρόνια θα δόσει μιά διαυγή αναπαράσταση όχι μόνο της κεφαλονίτικης κοινωνίας αλλά, κάποιες φορές, θα καυτηριάσει με τη σάτυρά του και την ζωή ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας  της εποχής του.

Με την προτροπή του πατέρα του θα πάει στην Αθήνα και θα γραφτεί στη νομική σχολή. Όμως ο Μολφέτας μέσα του είχε το δαιμόνιο της σάτυρας και δεν θα το αφήσει για την νομική. Και εκεί, στην Αθήνα, θα εκδόσει την πρώτη του σατυρική εφημερίδα. Τον “Αίσωπο.”

Νέος Σουρής πρόκειται να αναφανεί εις τον ποιητικόν ορίζοντα, γράφει γι΄αυτόν στην εφημερίδα "Ακρόπολη" ο Γεώργιος Γαβριηλίδης.

Με μία γλώσσα μικτή από την δημοτική και την καθαρεύουσα, με τους απαράμιλλους σατυρικούς του στίχους, θα ζωγραφίσει πρόσωπα, χαρακτήρες και γεγονότα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Έλα ν΄ακούσεις νωβιτές και γλέντια και μεθύσια,

Επήγα στην πανήγυρι που γίνεται στα Σίσσια.*

Κι΄εθαύμασα Λειβαθηνούς, αφράτους ποδογύρους

Είδα παπάδες ευλαβείς, είδα και καλογήρους.

Διάφορα παπλώματα, βελέτζες μαξιλάρια

Κι΄εχόρτασε το μάτι μου γαϊδούρια και μουλάρια.

(Με την ονομασία Σίσσια ο Μολφέτας αναφέρεται στο Μοναστήρι της Ασσίσης το οποίο είχε χτίσει ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίσης περνώντας από την Κεφαλονία κατά την μετάβασή του στην Αίγυπτο.)

Το 1892 θα αρχίσει να εκδίδει την σατυρική εφημερίδα “Ζιζάνιον” μέσα από τις σελίδες της οποίας θα αρχίσει να εκτοξεύει τους σατυρικούς πολιτικούς αλλά και κοινωνικούς μύδρους του οι οποίοι θα μείνουν ιστορικοί.
Κάτω από τον τίτλο υπήρχε το αλησμόνητο εκείνο συμπλήρωμα.
Εφημερίς Σατυρική περφέτα
που πάντοτε θα γράφεται με στίχους του Μολφέτα.

Τις παραμονές κάθε εκλογικής αναμέτρησης στην Κεφαλονιά αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, η εφημερίδα Ζιζάνιο είχε την τιμητική της. Ήταν τότε που όλοι σχεδόν οι πολιτικοί θα ζητούσαν την φιλία του Μολφέτα την οποία αν δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν θα προσπαθούσαν με κάθε μέσον και με κάθε δύναμη να αποφύγουν την πολεμική του και τα αποτελέσματα που μπορούσε να τους χρεώσει κάθε στίχος της εφημερίδας  του σατυρικού ποιητή.

Η δύναμη της μικρής αυτής εφημερίδας, που μέσα της κλείνει την μεγάλη σατυρική δύναμη του ποιητή, φαίνεται καθαρά στην μεγάλη εξέλιξη που γνώρισε μέσα στα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας της.

Την σάτυρα του αυτή, όπως ήταν φυσικό για την Κεφαλονιά αλλά και την Ελλάδα εκείνης της εποχής, ο Μολφέτας την πλήρωσε ακριβά. Δυό φορές βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε.

Πριν από την έκδοση της σατυρικής εφημερίδας Ζιζάνιο είχε εκδόσει δύο σατυρικές εφημερίδες. Τον “Αίσωπο” στην Αθήνα και τον “Κολόμπο” στο Αργοστόλι. Και στις δύο αυτές εφημερίδες κυριαρχούσε το δαιμόνιο της σάτυρας που τον χαρακτήριζε και με την καυστική ειρωνία του έδινε ζωντανές τις εικόνες εκείνης της εποχής.

Το 1915 ο Ελευθέριος Βενιζέλος του υποδεικνύει να μεταφέρει την έδρα της εφημερίδας του στην Αθήνα. Και φυσικά ο Μολφέτας δέχεται.  

Αξίζει να γνωρίσουμε μερικά από τα δημοσιεύματα αυτής της, πραγματικά, ιστορικής εφημερίδας και να δούμε τον τρόπο που ο μεγάλος σατυρικός δίνει τις εικόνες της εποχής του. Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι, με τους οποίους δίνει την εικόνα των δύο μεγάλων πόλεων αλλά και αντιδίκων της Κεφαλονιάς. Αργοστόλι και Ληξούρι.

Ληξούρι κι΄Αργοστόλι είναι δυό τόποι

που τσώφτιασ΄ο Θεός ξαποστινάρικα*

να ζούνε και να μένουνε ανθρώποι

που μοιάζουνε με ζώα καματάρικα.

Τόποι μικροί σα νάτανε δυό μάντρες

Που κλειώνται σαν αρνιά γυναίκες κι΄άντρες.

*(ξαποστινάρικα  = επίτηδες)

Και πάρα κάτω συνεχίζει αφήνοντας και μια αιχμή για το δικό του παράπονο.

Κι΄επαίζανε το μέρος τους περφέτα

σε κάθε συντροφούλα φιλική

κι΄εστείλανε κι΄εσέ, φτωχέ Μολφέτα

να κάμεις εξοχή στη φυλακή.

Απολαυστικοί οι διάλογοί του με πρωταγωνιστές δυό χαρακτηριτικούς φανταστικούς τύπους της εποχής του, τον Γιάννη και τον Μαρή, βάζει στα χείλια τους όλο το μεγαλείο της σάτυράς του. Και φυσικά τολμά ακόμη να τα βάλει και με τους παπάδες. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα είναι το πιό κάτω.

Και μέσα στα Περατινά τ΄αφράτα τζαντζαμίνια

ήταν κι΄ο μάστρο-Παναγής που καίει τα καμίνια.

Αλλά κι΄εκείνος ο παπάς πούναι στα Περατάτα

τι ζωηρός κι΄ευχάριστος! Τι μάγουλα χορτάτα!

Κι΄ευχόμουνα κυττάζοντας της τσιέρας μου το χάλι

να γίνω ροδοκόκινος σαν τον παπά Μιχάλη.

Τολμηρός στους στίχους του δίνει έξυπνα και διασκεδαστικά ακόμη και τις πλέον απόκρυφες επιθυμίες των απλών ανθρώπως έτσι όπως τις έβλεπε και τις ζούσε γύρω του.

Εις τα Βλαχάτα μπαίνουμε και βλέπουμε τις Βλάχες

τι ευτυχής που θάσουνα τέτοιες γυναίκες νάχες.

Ποτέ δεν θα σ΄ωγύρευαν απρεμιντί και τσάγια

και μπάλους και γενέθλια και Μάγερα και Βάγια.

Αυτές πουν΄όλο φρόνηση και αρετή γιομάτες

μονάχα σου γυρεύουνε αγγούρια και ντομάτες.

Αξίζει να δούμε πως χαρακτηρίζει και τις δυό μεγάλες πόλεις του νησιού του αλλά και κάποιους άλλους τόπους της Κεφαλονιάς. .

Αργοστόλι.

Ωραία πόλις με λαμπράς οικοδομάς και δρόμους

μ΄άνθη και δέντρα μύρια,

γεμάτη ουρητήρια,

γεμάτη κληρονόμους.

Ληξουριον

Εμπόριον και κίνησις εξ΄όλων των χωρίων.

Συγκοινωνία συνεχής διά των γαϊδουρίων.

Και μολονότι δυσμενείς το κατατρέχουν τύχαι,

απέκτησε και Μέτελα που πρώτα δεν τον είχε.

Δειληνάτα.

Το μεγαλύτερο χωριό απ΄όσα πήες κι΄είδες

Η γη πετρώδης και ξηρά παράγουσα νταήδες.

Πύλαρος.

Μέρος μ΄άγρια περνάρια

που γεννάει παλληκάρια

και στον κόσμο τα σκορπά,

και πατρίς του Παπαμέντε του καλύτερου παπά.

Άσσος.

Ετότες ήσουν Πασσάς νάχες στην Άσσο σπίτι.

Η Άσσος ήτανε πατρίς και κάποιου Μακαρίτη

πούχε, καθώς ελέγανε, τις λίρες με τα κάρρα

και κανενός αμαρτωλού δεν άφησε δεκάρα.

Το 1916 η κυκλοφορία της ιστορική αυτής εφημερίδα εσταμάτησε με τον θάνατό του. Ένας μεγάλος των ελληνικών γραμμάτων έπαψε να υπάρχει.
Σήμερα, έναν αιώνα μετά, η ζωή και το έργο του ποιητή Γιώργου Μολφέτα παραμένουν σχεδόν άγνωστα.

Ευχαριστώ την καλή μου Κατερίνα Γεωργακάτου για το υλικό με το οποίο με εφοδίασε σχετικά με τον Γεώργιο Μολφέτα.

Μην ξεχνάτε και την επίσκεψή σας στην άλλη ιστοσελίδα μου. http://hellascafe.blogspot.com
Πάντα σας περιμένει κάτι ενδιαφέρον.