Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Γεύσεις Αιγαίου.




Ένα φανταστικό βιβλίο μαγειρικής
της Δώρας Παρίση.

Φίλες και φίλοι.
Ας μου επιτραπεί σήμερα μια μικρή παρεκτροπή από τα συνηθισμένα. 
Ένα μικρό ταξίδι θα κάνουμε σήμερα στη άλλη πλευρά της πατρίδας μας. Στο Αιγαίο πέλαγος. 
Για να γνωρίσουμε μια Κυρία που έχει δώσει όλη της την αγάπη στο νησί της. Την Λέσβο. Κι΄ακόμη περίσσια αγάπη έχει δώσει σ΄αυτά που μπορεί να φτιάξει και να προσφέρει. Φίλες και φίλοι. σας παρουσιάζω τη Δώρα Παρίση. 

Από την καλή μου φίλη Δώρα Παρίση έλαβα πριν λίγες μέρες το βιβλίο της με τίτλο Γεύσεις Αιγαίου, εκδόσεις ΤΟΠΙΟ. Δεν θα το χαρακτηρίσω απλά σαν ένα βιβλίο μαγειρικής αλλά σαν ένα έργο τέχνης. Η εμφάνισή του, η ποιότητα της ύλης  αλλά και το λογοτεχνικό και φωτογραφικό περιεχόμενο, το τοποθετούν στην κορφή του είδους του.
Μεγαλωμένη, η Δώρα Παρίση, σ΄ένα περιβάλλον όπου η μαγειρική ήταν μια παράδοση,  αλλά και οι σπουδές της σε Ελλάδα και Γαλλία, της έδωσαν την ικανότητα να φτιάξει κάτι ξεχωριστό πάνω στο χώρο των βιβλίων μαγειρικής.
Το εξώφυλλο του βιβλίου.
Κι΄αυτό γίνεται κατανοητό από το ξεφύλλισμα των πρώτων σελίδων
.Η μαγειρική είναι μια τέχνη που χρειάζεται φαντασία και πολλή αγάπη,αναφέρει στο εκδοτικό της σημείωμα η Δώρα Παρίση. Κι΄είναι μια αλήθεια αυτό.
Ένας εκλεκτός μεζές. Μπαρμπούνια γεμιστά 
Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε είναι όχι απλά να παραθέσουμε μια σειρά από συνταγές, αλλά να δώσουμε κάτι από την ατμόσφαιρα του νησιού, στο οποίο εγώ και η Δώρα μεγαλώσαμε, λέει απλά στον πρόλογο ο εκδότης και βαφτιστικός της Δώρας, ο  Δημήτρης Ταλιάνης.

Γκιουζλεμέδες. Ένα απολαυστικό φαγητό του νησιού.
Ένα πολύ ενδιαφέρον ξεκίνημα είναι οι δυο σελίδες με τον τίτλο Φαγητά και γλυκά της Λέσβου που συνδέονται με διάφορα έθιμα και εκδηλώσεις της ζωής. Σ΄αυτές τις δυο σελίδες γίνεται μια καταγραφή γλυκών και φαγητών που έχουν περάσει στην πολιτιστική ιστορία του νησιού. Παρασκευάσματα που προσφέρονται σε αρραβώνες, γάμους, πανηγύρια και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις.
Χρήσιμες πολύ και κατατοπιστικές οι σελίδες με Γενικές οδηγίες και Συμβουλές σχετικά με τα υλικά που πρέπει να χρησιμοποιούνται στην μαγειρική, την ποιότητά τους, τον τρόπο που θα τα χρησιμοποιήσουμε και άλλες λεπτομέρειες. Όλα δίνονται με τρόπο απλό σ΄αυτούς που θα μαγειρέψουν.
Οι συνταγές καλύπτουν όλη την γκάμα της μαγειρικής. Από μεζέδες και ορεκτικά, σαλάτες, σούπες αλλά και όλων των ειδών ψάρια και κρεατικά.
Χαρακτηριστικά είναι τα τοπικά με τα περίεργα ονόματά τους όπως το κισκιέκ, Είναι ένα παραδοσιακό φαγητό των πανηγυριών της Λέσβου. Φτιάχνεται κυρίως « στη γιορτή του ταύρου » στο χωριό Αγία Παρασκευή και στο πανηγύρι του Ταξιάρχη στο χωριό Μανταμάδος. Αμέτρητα καζάνια βράζουν από την προηγούμενη για να μοιραστεί το παραδοσιακό φαγητό στους προσκυνητές την ημέρα της γιορτής.
Μόλυβος. Η γειτονιά που βρίσκεται το αρχοντικό της Δώρας Παρίση
Το κόκινο στο κέντρο.
Κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου η πολλή πλούσια εικονογράφησή του όχι μόνο με φωτογραφίες των φαγητών αλλά και εικόνες από τη Λέσβο με τοπία, γειτονιές, αρχοντικά.
Οι ψαράδες. Έργο του Θεόφιλου
Φυσικά, απ΄όλα αυτά δεν ήταν δυνατόν να λείπει ο ανεπανάληπτος Θεόφιλος, ο λαϊκός ζωγράφος του νησιού, που με τις χαρακτηριστικές εικόνες εκείνης της εποχής έγραψε την δική του ιστορία και  άφησε σημαντικά μνημεία τέχνης.
Πύργος Αλαμανέλη. Ένα κομμάτι από την πολιτιστική ιστορία του νησιού
Ενδιάμεσα στις σελίδες καταγράφεται περίτεχνα η πολιτιστική ιστορία του νησιού.Η Δώρα Παρίση έβαλε μέσα στις σελίδες του βιβλίου της όλη την αγάπη της για το νησί της αλλά και γι αυτά που μπορεί να φτιάξει και να προσφέρει.
Ένα βιβλίο στ΄αλήθεια απαραίτητο σε κάθε σπίτι.

Η Δώρα Παρίση έχει γεννηθεί στη Μήθυμνα της Λέσβου και έχει τελειώσει το Παρθεναγωγείο της Μυτιλήνης. Σπούδασε χειροτεχνία, ραπτική και μοντελίστ στο Παρίσι.
Οι  κεραμικές  κούκλες της Δώρας
Υλοποίησε την ιδέα της και φτιάχνει κεραμικές κούκλες ντυμένες με πιστά αντίγραφα παραδοσιακών φορεσιών.Έχει κάμει ατομικές εκθέσεις στη Μυτιλήνη, στο Κλήβελαντ του Οχάϊο, στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας αλλά και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.



Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Βολίμες Ζακύνθου


Ένα χωριό σε τρία μέρη.
Άνω, Κάτω και Μέσω Βολίμες.

Στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού της Ζακύνθου απλώνονται τα τρία κομμάτια του οικισμού των Βολίμων.
Οι Άνω Βολίμες. 
Οι Άνω, οι Κάτω και οι Μέσω Βολίμες. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο ορεινό οικισμό του νησιού, τόσο σε έκταση όσο και σε πληθυσμό.  Από την κορφή του όρους Βραχίωνα και ύψος 435 μέτρων από την θάλασσα ξεκινάει ο οικισμός όπου το τμήμα αυτό είναι η Άνω Βολίμες και απλώνεται μέχρι τη βόρεια θάλασσα του νησιού, όπου εκεί είναι οι Κάτω Βολίμες. Μαγευτική η φυσική ομορφιά του τοπίου με δάση από πεύκα, ελαιώνες και αμπελώνες.
Μέσω και Κάτω Βολίμες. 
Ο κύριος οικισμός είναι οι Μέσες Βολίμες. Εκεί υπάρχει και η εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής χτισμένη σε ρυθμό ενετικού μπαρόκ.
Ο ναός της Αγίας Παρασκευής.
Στο εσωτερικό της υπάρχει επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο και το καμπαναριό της παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με αυτό του Αγίου Διονυσίου στη Χώρα. 
Όλη η γύρω περιοχή φιλοξενεί γραφικά παραδοσιακά χωριουδάκια πνιγμένα στην πλούσια βλάστηση αλλά και με μια υπέροχη θέα προς τη θάλασσα. Κι΄ακόμη υπάρχουν πάρα πολλά μοναστήρια και εκκλησιές μοναδικής αρχιτεκτονικής ομορφιάς.
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου
Στις Άνω Βολίμες σώζεται η εκκλησιά του Αγίου Δημητρίου, ένα μνημείο κτίσμα του 1780. Με τους σεισμούς του 1953 η εκκλησιά καταστράφηκε αλλά σήμερα στέκει εκεί ανακαινισμένη. Το υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο της σώθηκε καθώς επίσης σώθηκαν και αρκετές εικόνες από τις οποίες φιλοξενούσε.
Επίσης στις Βολίμες ανήκει και το μοναστήρι του Αγίου Αντρέα με τις πανέμορφες τοιχογραφίες.
Κάποτε υπήρχε ένα μοναστήρι με μεγάλη παράδοση. Στο καμπαναριό υπάρχει εντοιχισμένη επιγραφή, γράφει 1641, κάτω από ένα παράξενο σκαλιστό κεφάλι. Έχει ακόμα τ΄αχνάρια τοιχογραφιών κρητοβυζαντινής τέχνης, που υπήρχε κάτω από αυτές, που μεταφέρθηκαν στο μεταβυζαντινό μουσείο, στην πόλη.
Στην περιοχή όπου βρίσκεται ο οικισμός ανήκει και το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών. Το όνομά του το έχει πάρει διότι είναι χτισμένο σε ένα απόκρημνο μέρος της πλαγιάς του βουνού.
Ξεκινάει η βαρκαρόλα
Κάθε χρόνο και κάποιο βράδυ του Αυγούστου, από το μικρό λιμανάκι του Αγίου Νικολάου ξεκινάει η παραδοσιακή βαρκαρόλα. Πρόκειται για ένα θαλάσσιο περίπατο με καϊκια και με τη συνοδεία κανταδόρων που αφήνουν τις μελωδίες τους να αγκαλιάζουν τη θάλασσα. Στ΄αλήθεια πρόκειται για μια υπέροχη απόλαυση.
Οι Κάτω Βολίμες φιλοξενούν πανέμορφες παραλίες.
Η παραλία Ξύγκια
Μια και ίσως η πιο γνωστή, είναι η παραλία  Ξύγκια, (λίπη.) Όμως σαν φτάσετε σ΄αυτήν τόσο ωραία παραλία θα σας παραξενέψει η μυρωδιά του θειαφιού, διότι τρέχει νερό από στις σχισμές των βράχων, που περιέχει μεγάλη ποσότητα θείου. Λόγω αυτού του γεγονότος η θάλασσα στην επιφάνειά της έχει άσπρα κομμάτια, που μοιάζουν με λίπη. Το νερό αυτό θεωρείται ότι έχει ιαματικές ιδιότητες ειδικά στις δερματικές παθήσεις. 
Στις Βολίμες μπορείτε να βρείτε χειροποίητα παραδοσιακά προϊόντα, κεντήματα, κεραμικά, μέλι, τυρί και ένα υπέροχο κρασί.
Εμπρός λοιπόν όσοι από εμάς έχουμε ανάγκη από ιαματικά μπάνια ας περάσουμε από τις Βολίμες. Αξίζει τον κόπο.


Σκινάρι.
Μια περιοχή με την πιο όμορφη άγρια ομορφιά.

Το βορειότερο άκρο του νησιού της Ζακύνθου καταλήγει στο ακρωτήρι Σχοινάρι ή Σκινάρι. Μια περιοχή με μια παράξενη και άγρια ομορφιά, αλλά και πανοραμική, μαγευτική θέα.
Απέναντι διακρίνεται σαν ζωγραφιά η Κεφαλονιά.
Ένας από τους δύο ανεμόμυλους που έχουν γίνει χώρος διαμονής.
Χαρακτηριστικό της περιοχής οι δυο παλίοι ανεμόμυλοι οι οποίοι σήμερα έχουν μετατραπεί σε υπέροχους χώρους διαμονής.
Και ο δεύτερος.
Γύρω από το Σκινάρι υπάρχουν γραφικά χωριά, ο Ασκός, το Κορίθι, το Μεγαλώνι, το Μικρό Νησί αλλά και όμορφες παραλίες, ο Μακρύς Γυαλός, τα Ξύγκια και το νησάκι του Αγίου Νικολάου.
Η παραλία Μακρύς Γυαλός.
Ο Μακρύς Γυαλός είναι ένας γραφικός οικισμός ακουμπισμένος μέσα σε ένα γραφικό τοπίο. Διαθέτη μια υπέροχη παραλία με γαλαζοπράσινα νερά. Λίγο πιο πέρα αρχίζουν οι Γαλάζιες Σπηλιές, ένα από τα μεγαλύτερα αξιοθέατα όχι μόνο του νησιού της Ζακύνθου αλλά και όλης της Ελλάδας.
Ο Άγιος Νικόλας είναι ένας γραφικός οικισμός. Έχει πάρει το όνομά του από το μικρό νησάκι που βρίσκεται απέναντί του και πάνω του φιλοξενεί τα ερείπια της Μονής του Αγίου Νικολάου ( τέλη του 15ου αιώνα ).
Η Βαρδιόλα
Στην ανατολική πλευρά του υπάρχει μια Βενετσιάνικη Βαρδιόλα*, διότι όταν το 1864 τα Εφτάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα το νησάκι αυτό δεν παραχωρήθηκε.
Η παραλία του νησιού είναι ήσυχη και στρωμένη με βότσαλα και βραχάκια. Τα νερά της πεντακάθαρα και γαλαζοπράσινα σε προκαλούν. Η περιοχή έχει καταφέρει να μείνει άφθαρτη από το θηρίο του τουρισμού. Στο μικρό λιμανάκι υπάρχουν σκάφη που πραγματοποιούν επισκέψεις στις Γαλάζιες Σπηλιές.
Η περιοχή είναι μια πρόκληση και μας περιμένει. Εύχομαι να γίνει ένας από τους προορισμούς μας.

Η λέξη Βαρδιόλα πιθανότατα προέρχεται από την ενετική διάλεκτο. Ήταν, επί Ενετοκρατίας παρατηρητήρια ή φυλάκια -από εδώ και η λέξη βάρδια. Στα Εφτάνησα σώζονται αρκετές βαρδιόλες από τις οποίες τρεις στη Ζάκυνθο.



ΠΗΓΕΣ
w. gozakynthos.gr
w. elation-zakynthos.gr
w. zakynthos.gr
w. zantetaxi.gr
w. zakynthosevents.com


Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Κωνσταντίνος Γεράκης

Οι Κεφαλονίτες είναι φύσεις περιπετειώδεις με μια μοναδική ικανότητα, όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά και να διακρίνονται όπου και αν βρεθούν,  γι΄αυτό και ριζώνουν ακόμη και στην άκρη του κόσμου.

Η αληθινή ιστορία του Κωνσταντίνου Γεράκη που μοιάζει με παραμύθι.

Μια έκδοση της ιστορίας του Γεράκη το 1932
Στ΄αλήθεια με παραμύθι μοιάζει η περιπετειώδης ζωή του Γεράκη, η οποία είναι σε όλο τον κόσμο γνωστή αλλά έχει εμπνεύσει και αρκετούς συγγραφείς και ιστορικούς.
Είναι ένας χαρισματικό τυχοδιώκτης ο οποίος γεννήθηκε στην Κεφαλονιά, στο Κάστρο της Άσου, το 1647, τον μήνα Ιούνιο.
Μια πληροφορία αναφέρει ότι ο πατέρας του ήταν κυβερνήτης του νησιού της Κεφαλονιάς.
Σε ηλικία δεκατριών ετών αφήνει το νησί του και μπαρκάρει μούτσος σε κάποιο αγγλικό καράβι. Για κάποιους έφυγε διότι ζούσε σε άθλιο περιβάλλον και εκακοποιείτο. Κατ΄άλλους έφυγε διότι είχε μέσα το το μικρόβιο της περιπέτειας και του τυχωδιωκτισμού.
Ο πλοίαρχος Χάουαρντ τον παίρνει υπό την προστασία του και του διδάσκει όλα όσα γνωρίζει για την ναυτική τέχνη.
Ο Γεράκης ταξιδεύει με διάφορα πλοία σε όλο τον κόσμο. Τα μάτια του βλέπουν καινούργιους θαυμαστούς κόσμους και γνωρίζει διάφορους λαούς.  Για τον νεαρό Κεφαλονίτη αρχίζει μια ζωή που θα τον γεμίσει με χρήμα, γυναίκες, δύναμη, εξουσία, δόξα. Θα τα έχει όλα μέσα σ΄ένα ξέφρενο τρόπο ζωής που όμως θα τον γοητεύει.
Το όνομά του πλέον θα είναι Constantin Gerachi  ή Constance Phaulkon. Κωνστάντζο Φαλκόνε (Phaulkon=Αετός)
Για εννέα χρόνια θα εργαστεί σε πλοία κυρίως αγγλικά και μάλιστα στην περιοχή των Ινδιών.
Το 1669 θα προσληφθεί υπάλληλος στην Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Η Εταιρεία αυτή, εκείνον τον καιρό, ήτανε η αιχμή της Ιμπεριαλιστικής εξάπλωσης της  Μεγάλης Βρετανίας στο χώρο της Ασιατικής Ηπείρου.
Εργάζεται στις αποθήκες στο Μπάνταμ της Ινδονησίας. Σαν υπάλληλος της εταιρείας αυτής του δίνεται η δυνατότητα να κάμει πάρα πολλά ταξίδια σε πολλές χώρες της Ασίας και ακόμη έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με αξιόλογα πρόσωπα των χωρών που επισκέπτεται.
Στο Σιάμ – σημερινή Ταϋλάνδη – θα βρεθεί το 1675 συνεχίζοντας να εργάζεται για την Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Εκεί θα μάθει την γλώσσα του τόπου ενώ παράλληλα θα καλλιεργήσει τις σχέσεις του με πρόσωπα αξιόλογα αλλά και με την αυλή του βασιλιά Ναράϊ. Καταφέρνει να γίνει ο ευνοούμενος του βασιλιά ο οποίος το 1679 του αναθέτει το Υπουργείο Εμπορίου.
Στην βασιλική αυλή πλέον ο Γεράκης θα καταφέρει να διαπρέψει. Γίνεται ο επίσημος διερμηνέας του Ναράϊ και η γνώση πολλών ξένων γλωσσών θα τον κάνουν να έχει μια ξεχωριστή θέση στο παλάτι.
Νοιώθοντας πλέον ισχυρός και αφού η περιουσία του είναι πολύ μεγάλη, θα προχωρήσει, το 1680 στην διακοπή της συνεργασίας του με την Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών.
Το Μάϊο του 1682 θα παντρευτεί την Μαρία Γκυομάρ ντε Πίνια,  μια μιγάδα γιαπονεζο-πορτογαλικής καταγωγής με την οποία θα αποκτήσει δυο γιούς. Τον Jeao (Γιάννη) και τον Jorge (Γιώργο)
Καθημερινά πλέον οι σχέσεις του με το παλάτι γίνονται και πιο στενές. Ο βασιλιάς Ναράϊ έχει αρχίσει να τον θεωρεί απαραίτητον πλάϊ του και το 1683 τον διορίζει πρωθυπουργό του Σιάμ. Εν τω μεταξύ ο Γεράκης έχει σχηματίσει μια πολύ μεγάλη περιουσία την οποία θα προσπαθήσει να αυξήσει με μια εμπορική συνεργασία με τη Γαλλία. Το 1684 η συνεργασία αυτή θα είναι ένα γεγονός, όμως η Αγγλία θα ενοχληθεί και ο πόλεμος με το Σιάμ είναι ένα γεγονός.
Το εξώφυλλο από το βιβλίο του Γιάννη Κωνσταντάτου
Φυσικά η Γαλλία δεν προτίθεται να χάσει την ευκαιρία του εμπορίου στον ασιατικό χώρο και στην περιοχή φτάνουν οι στρατιωτικές της δυνάμεις. Η συντριβή των Άγγλων θα είναι ένα γεγονός. Ο Γεράκης για όλα αυτά θα τιμηθεί από τον βασιλέα της Γαλλίας με τον τίτλο του Ιππότη του Αγίου Μιχαήλ.
Όμως η κατάσταση στα εσωτερικά του παλατιού δεν είναι και τόσο ευχάριστα για τον Γεράκη. Ο Φεράτσα, ηγέτης της αντιβασιλικής παράταξης δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι τον Γεράκη. Έτσι, όταν το 1688 ο βασιλιάς Ναράϊ αρρωσταίνει σοβαρά καλεί τον Γεράκη στην πρωτεύουσα Αγιουτάγια. Ο Φεράτσα τον συλλαμβάνει μαζί με τον νόμινο διάδοχο του θρόνου και με την κατηγορία της προδοσίας τους αποκεφαλίζει.
Όταν ο βασιλιάς Ναράϊ τα έμαθε όλα αυτά και ενώ ήταν σοβαρά άρρωστος δεν άντεξε το πλήγμα και πέθανε.
Φυσικά από τους ιστορικούς υπάρχουν γνώμες διχασμένες. Όμως αυτό δεν μειώνει την μεγάλη και σημαντική παρουσία του Κεφαλονίτη Γεράκη στην ιστορία του Σιάμ.
Ό,τι έχει απομείναι από το ανάκτορο του Γεράκη στο Λοπμπούρι
Υπάρχου σήμερα υπολοίματα από το ανάκτορο του Γεράκη στο Λοπμπούρι τα οποία αποτελούν τουριστικό αξιοθέατο.

Μετά τον Χουάν ντε Φούκα - Ιωάννη-Φωκά - Βαλεριάνο, ένας ακόμα Κεφαλονίτης, ο Κωνσταντίνος Γεράκης θα προστέσει μια ακόμη πέτρα στο μύθο για την παρουσία των Κεφαλονητών σε όλες τις άκρες της γης.

Σ.Σ. Λυπάμαι αλλά το φωτογραφικό υλικό σχετικά με τον Γεράκη είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
Ο Παναγής Γεράκης, τελευταίος άρρεν απόγονος των Γεράκιδων. 
Επίσης να προσθέσω ότι στις 24 Φεβρουαρίου του 2014 πέθανε στο Δικαστικό Μέγαρο Πατρών ο Παναγής Γεράκης, τελευταίος άρρεν απόγονος του Κωνσταντίνου Γεράκης, δικηγόρος 89 ετών.


ΠΗΓΕΣ
w. el-wikipedia.org
w. kefaloniainfo.com
w. eirinika.gr
w. athens-bangkok.com
w. asxetos.gr 
w. progoniki.com
w. istoria.ge

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Παραδοσιακά προϊόντα στα Κύθηρα.

Συνεχίζουμε, φίλες  και φίλοι και τελειώνουμε την παρουσίαση των παραδοσιακών προϊόντων των νησιών μας, με μια επίσκεψη σήμερα στα πανέμορφα Κύθηρα. Ελάτε λοιπόν να γευτούμε τα θαυμάσια προϊόντα και αυτού του νησιού μας.

Η Χώρα όπως φαίνεται από το Κάστρο.
Νησί των γλυκών μυστικών και των γιορτών της καρδιάς, έχουν χαρακτηριστεί τα Κύθηρα και όχι άδικα. Πνιγμένο στο πράσινο, το νησί των Κυθήρων, με μια εκπληκτική εναλλαγή του τοπίου. Λόφοι, πεδιάδες, χαράδρες, ακρογυαλιές πανέμορφες. Και μέσα σε όλα αραδιασμένοι οι παραδοσιακοί οικισμοί του. Χωριουδάκια με γραφικά σπιτάκια, μπαλκόνια και αυλές. Χιλιάδες τα χρώματα από τα λουλούδια στις γλάστρες.
Το καλοκαίρι πλημυρίζει από κόσμο. Έρχονται όλοι για τις γιορτές και τα πανηγύρια. Ερχονται για να γνωρίσουν και να απολαύσουν τη λαϊκή παρἀδοση του νησιού, η οποία ακόμη και στις μέρες μας μένει ζωντανή.
Ευκαιρία λοιπόν να γνωρίσουμε κι΄εμείς αυτή την λαϊκή παράδοση. Να γνωρίσουμε τα γλυκά μυστικά και τις γιορτές της καρδιάς.
Μπουκάλια με φατουράδα
Κι΄αρχίζουμε από την...Φατουράδα. Πρόκειται για ένα καθαρά κυθηριώτικο ποτό, το οποίο παρασκευάζεται από τσίπουρο ή ρακί, κανελογαρύφαλα και άρωμα από φρούτα. Είναι ένα ποτό γευστικότατο και απολαυστικό.
Αυτοί είναι οι ροζέδες.
Προχωράμε στις Ροζέδες. Ένα παραδοσιακό γλυκό του νησιού. Παρασκευάζεται από μέλι, το οποίο αφθονεί στα Κύθηρα, αμύγδαλα, σιμιγδάλι, ζάχαρη και κανελογαρύφαλα.
Να και το παστιτσέτο
Δοκιμάζουμε και το Παστιτσέτο, αν θέλετε.  Πρόκειται για ένα γλυκό, που όπως λένε οι ντόπιοι, έχει αρχοντικές καταβολές. Τα υλικά από τα οποία παρασκευάζεται είναι, άφθονη βανίλια, φρέσκο βούτυρο και μαρμελάδα κυδώνι.
Τα ονομαστά ξεροτήγανα
Ελάτε τώρα να γευτούμε τα μοναδικά Ξεροτήγανα. Και γι΄αυτά λένε οι ντόποιοι πως μόνο στο νησί τους μπορείτε να τα βρήτε. Και όπως λέει και το όνομά τους, γίνονται στο τηγάνι από λεπτό τραγανιστό φύλλο, θυμαρίσιο μέλι, σουσάμι, και κανέλα.
Μπουτίνο. Το περίφημο παντεσπάνι των Κυθήρων
Πιο κάτω μας περιμένει το παντεσπάνι των Κυθήρων. Έτσι ονομάζουν οι ντόποιοι το Μπουτίνο. Κι΄αλήθεια είναι σαν παντεσπάνι. Τα υλικά του όλα υπέροχα και γευστικότατα. Φρέσκο γάλα, αγνό βούτυρο, αυγά, σιμιγδάλι, καβουρντισμένα αμύγδαλα και κανέλα. Είναι ένα γλυκό που συνδιάζεται άψογα με παγωτό.
Φανταστικός μεζές το λουκάνικο
Και τώρα ο εκλεκτός μεζές. Το Τσιριγώτικο λουκάνικο. Πρόκειται για ένα λεπτό λουκάνικο, όμως καταπληκτικό στη γεύση και πολύ νόστιμο. Ένας μεζές πρώτης κατηγορίας για απολαυστικές στιγμές με ένα ουζάκι κάτω από τα πλατάνια.
Λάδι Κυθήρων. Και αυτό ονομαστό
Προχωράμε τον απολαυστικό μας περίπατο στα Κύθηρα δοκιμάζοντας  το λάδι, που είναι ονομαστό και πολυβραβευμένο. Είναι προϊόν μιας εξαιρετικής ποικιλίας εληών Κορωνέϊκων.
Γνωρίζουμε τ
Το θυμαρίσιο μέλι είναι το κάτι άλλο
ο Θυμαρίσιο Μέλι, ένα εκλεκτό και περίφημο προϊόν το οποίο συνεχώς βραβεύεται στις μεγαλύτερες αγροτικές εκθέσεις. Έχει μια ιδιαίτερη γεύση, έντονο άρωμα και θεωρείται το καλύτερο μέλι του κόσμου.
Δοκιμάστε το. Θα σας μείνει αλησμόνητο
Και κλείνουμε τον περίπατό μας δοκιμάζοντας φυσικά το Τσιριγώτικο Κρασί. ΄Ενα κρασί  σε πλούσια ποικιλία, σε λευκό και κόκινο, που και αυτό κατέχεις τις πρώτες θέσεις στις εκθέσεις.
Αυτά από τα Κύθηρα και θα δούμε τι άλλο θα γνωρίσουμε από τα νησιά μας. Ατέλειωτοι οι περίπατοι. Ειναι τόσοι πολλοί οι θησαυροί τους που θα γράφουμε για πάρα πολύ καιρό ακόμη.


ΠΗΓΕΣ
w. visitgreece.gr
w. visitkythera.gr
w. Kythera.gr
w. kythiraikamonopatia.com

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Παραδοσιακά προϊόντα της Ζακύνθου.


Μαντολάτο και παστέλι.
Λάδι και  μέλι

Μετά από μικρή απουσία από την παρουσίαση των παραδοσιακών προϊόντων των νησιών μας, λόγω των σεισμών και της υποχρέωσης να συμπαρασταθούμε στ΄αδέλφια μας, τους Κεφαλονίτες, επιστρέφουμε σήμερα και συνεχίζουμε με τα προϊόντα της Ζακύνθου. 

Μια άποψη της πόλης της Ζακύνθου.
Τη φωτογραφία μου έστειλε η καλή μου φίλη Χαρά την οποία και ευχαριστώ πάρα πολύ
Στη Ζάκυνθο, λοιπόν σήμερα, στο χιλιοτραγουδημένο Φιόρο του Λεβάντε, στο νησί με τις ατέλειωτες ομορφιές σήμερα, για να πάρουμε μια γεύση από τα παραδοσιακά του προϊόντα.
Η Ζάκυνθος είναι ένα νησί με ένα θαυμἀσιο μεσογειακό κλίμα με συνεχείς βροχές αλλά και μεγάλη ηλιοφάνεια καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου. Πάντοτε στο νησί επικρατούσε μια βλάστηση πλούσια, ικανή να προσφέρει στους κατοίκους της όλα τα αγαθά της φύσης. Έτσι ήταν επόμενο να εξελιχθεί σ΄ένα νησί με αυξημένη αγροτική παραγωγή.
Πρώτα από όλα τα αξιόλογα αγροτικά προϊόντα του νησιού το ζακυνθινό κρασί.
Ποικιλία από ζακυνθινά κρασιά
Υπάρχουν πάρα πολλά τοπικά κρασιά και τούτο διότι η κάθε οικογένεια παράγει το δικό της κρασί. Καλλιεργούνται πολλές ποικιλίες σταφυλιών και η κάθε μια ξεχωρίζει για τη γεύση της, το χρώμα της, το άρωμά της. Οι πλέον ονομαστές είναι, Γουστουλίδι, Παύλος, Τουρκοπούλα, ενώ τα πιο εύγευστα κρασιά είναι το Κόκκινο, ο Αυγουστιάτης, η Κατσακούλια, η Μαύρη Ρομπόλα. Όμως ξακουστό ζακυνθινό κρασί είναι η Βερντέα.
Ένα άλλο ξεχωριστό παραδοσιακό προϊόν του νησιού της Ζακύνθου είναι το λάδι, το οποίο αποτελεί ένα από τα κυριότερα προϊόντα παραγωγής.
Το περίφημο ζακυνθινό λάδι
Στη Ζάκυνθο υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες ελαιοδέντρων, τα οποία, μπορεί να πει κανείς ότι είναι μοναδικά στη Μεσόγειο. Έτσι από τα ελαιόδεντρα αυτά παράγεται ένα εκλεκτό ελαιόλαδο και στις περισσότερες περιπτώσεις με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Φυσικά το ελαιόλαδο αυτό αποτελεί ένα από τα κυριότερα προϊόντα της παραγωγής στο νησί της Ζακύνθου.
Μαντολάτο.  Η σφραγίδα του νησιού
Ένα άλλο παραδοσιακό προϊόν του νησιού είναι το μαντολάτο. Την εποχή της Ενετοκρατίας το μαντολάτο ήταν ένα τυπικό γλυκό των Βενετσιάνων. Οι ρίζες του βρίσκονται στο βάθος της ιστορίας του νησιού της Ζακύνθου. Το όνομά του το χρωστάει στο αμύγδαλο, που είναι το κύριο συστατικό του και το οποίο στα ιταλικά ονομάζεται Madorla. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ζακυνθυνής παράδοσης. Στους αρραβώνες προσφέρεται από τον αρραβωνιαστικό στη νύφη. Η καλή ποιότητα αναγνωρίζεται από την σκληρότητά του και το άσπρο χρώμα του. Να πούμε ότι οι συνταγές παρασκευής μαντολάτου μεταδίδονται από γενιά σε γενιά.
Μοναδικό το ζακυνθινό μέλι
Φυσικά μια από τις πρώτες θέσεις στα παραδοσιακά προϊόντα της Ζακύνθου κατέχει το μέλι, το οποίο κατ΄εξοχή παράγεται στην περιοχή της ορεινής Ζακύνθου με παραδοσιακό τρόπο. Χαρακτηρίζεται από το θαυμάσιο άρωμά του και την υπέροχη γεύση του. Πολλοί ντόπιοι έχουν δικές τους κυψέλες και παράγουν ένα θαυμάσιο γευστικό μέλι.
Το λαδοτύρι. Υπέροχο παραδοσιακό προϊόν
Το λαδοτύρι αποτελεί ένα από τα κύρια παραδοσιακά προϊόντα της Ζακύνθου. Παράγεται από πρόβειο γάλα με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Διατηρείται μέσα σε ελαιόλαδο και έχει μια ιδιαίτερα έντονη αλμυρή γεύση. Η καλύτερη εποχή για την παραγωγή του είναι η Άνοιξη όπου τα ζώα έχουν αρκετό γάλα.
Η φιτούρα. 
Η Φιτούρα είναι ένα τοπικό γλύκισμα και κύριο συστατικό του έχει το σιμιγδάλι. Αφού παρασκευαστεί το μείγμα της τηγανίζεται και προσφέρεται πασπαλισμένη με ζάχαρη και κανέλα. Είναι ένα γλυκό που συνήθως προσφέρεται στα πανηγύρια.
Τα ονομαστά ζακυνθινά νεροκρέμμυδα
Ξεχωριστό παραδοσιακό προϊόν της Ζακύνθου και το νεροκρέμμυδο, γνωστό και σαν Μπελουσιώτικο, λόγω της περιοχής που καλλιεργείται και παράγεται. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλές φορές το βάρος του φτάνει το 1,5 κιλά.
Ονομαστή η σταφίδα της Ζακύνθου
Και να τελειώσουμε με την ζακυνθυνή μαύρη σταφίδα. Καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις και αποτελεί μια κύρια πηγή εσόδων. Μετά την συγκομιδή τους τον μήνα Αύγουστο, απλώνονται και αποξηραίνονται στον ήλιο. Είναι γευστικότατες, γλυκές και πολύ θρεπτικές.
Αυτά από τον περίπατό μας στην όμορφη Ζάκυνθο. Πιστεύω πως όλα θα σας άρεσαν.