Αντώνιος Μαρτελάος

Ένας αντιπροσωπευτικός λογοτέχνης της προσολωμικής περιόδου

Kατά τη διάρκεια της Ενετικής κυριαρχίας στα Ιόνια νησιά επικρατούν συνθήκες πολύ ευνοϊκότερες από ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα। Έτσι πολλοί λόγιοι από την Ήπειρο, την Κωνσταντινούπολη, την Πελοπόννησο και την Κρήτη αναγκάζονται να μετακομίσουν στα Ιόνια νησιά, όπου εκεί γεννήθηκε και αναπτύχτηκε ένας πολιτισμός υψηλού επιπέδου. Ο πολιτισμός αυτός αγκάλιασε και επηρέασε όλους τους τομείς. Ένας από αυτούς ήταν και η λογοτεχνία. Η ελληνική λογοτεχνική γνώρισε μια ιδιαίτερη άνθηση στα Εφτάνησα. Οι λόγοι πολλοί. Η γνωριμία της με την λογοτεχνία των λαών που κατά καιρούς τα είχαν κατακτήσει, ιδιαίτερα των Ενετών, αλλά και η επιρροή που επέφεραν σε αυτήν ο πολιτισμός και η κουλτούρα αυτών των λαών και επί πλέον η απουσία της τουρκικής παρουσίας στα νησιά, η οποία τουρκική παρουσία αποδείχτηκε καταλυτική για τον υπόλοιπο ελληνικό χώρο, έδωσαν την ευκαιρία στους Εφτανήσιους λογοτέχνες να οδηγήσουν το αντικείμενο της εργασίας τους σε μια υψηλή άνθηση. Αυτή η άνθηση της λογοτεχνίας στα Εφτάνησα, ιδιαίτερα κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα πήρε την ονομασία της Επτανησιακής Σχολής. Ο όρος Επτανησιακή σχολή δόθηκε από τον Εμμ. Ροΐδη και τον Ασώπιο στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και αργότερα τον υιοθέτησε και ο Κωστής Παλαμάς στα κριτικά του δοκίμια για τους επτανήσιους ποιητές, Επίκεντρο αυτής της αξιόλογης λογοτεχνικής παραγωγής είναι αναμφισβήτητα ο Διονύσιος Σολωμός. Έτσι ο χρόνος διάρκειας της Επτανησιακής Σχολής λογικά διαιρείται σε τρεις περιόδους. Στην πρόσολωμική, την σολωμική και την μετασολωμική. Και στις τρεις αυτές περιόδους αξιόλογοι λογοτέχνες και ποιητές έκαμαν την εμφάνιση του στα νησιά του Ιονίου. Ένας αξιόλογος εκπρόσωπος της προσολωμικής περιόδου είναι ο Αντώνιος Μαρτελάος την ζωή και το έργο του οποίου παρουσιάζω.Προσολωμικός λόγιος , ποιητής και εκπαιδευτικός, ο Αντώνιος Μαρτελάος, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1754 και εκεί πέρασε όλα τα χρόνια της ζωής του। Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Πατέρας του ήταν ο ιερέας Αντώνιος ο οποίος όμως πέθανε δύο μήνες πριν να γεννηθεί ο γιός του κι’ έτσι κατά την βάπτισή του πήρε το όνομα του πατέρα του. Μητέρα του ήταν η Άννα Σουμάκη. Διδάχτηκε τα πρώτα του ελληνικά γράμματα από τον δάσκαλο Παναγιώτη Παλαμά και εφοίτησε στο ιταλικό σχολείο της Ζακύνθου. Μελέτησε την αρχαία ελληνική, λατινική, και ιταλική λογοτεχνία. Ίδρυσε σχολείο στη Ζάκυνθο όπου τα παιδιά των “ποπολάρων” παρακολουθούσαν τα μαθήματα δωρεάν ενώ τα “αρχοντόπουλα” έπρεπε να πληρώνουν υπέρογκα ποσά.Είχε μαθητές τον Σολωμό, τον Ούγκο Φώσκολο, τον Γαζέλη, τον Αντώνη Μάτεση, τον Γεώργιο Τερτσέτη κ.α.Με την Συνθήκη του Campo Formiο το 1797 γίνεται η προσάρτηση των Ιονίων νήσων από την Γαλλία. Τα κηρύγματα της Γαλλικής Επανάστασης γίνονται δεκτά με ενθουσιασμό στα Εφτάνησα και ιδιαίτερα στη Ζάκυνθο στην οποία ήδη είχε ιδρυθεί η Λέσχη των Ιακωβίνων.Διαπνεόμενος από δημοκρατικές ιδέες και επηρεασμένος από τον Γαλλικό Διαφωτισμό και από τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης, εκφωνούσε σατυρικούς και σκληρούς στίχους ενάντια στους αριστοκράτες που βασάνιζαν τον λαό. Στις αρχές του 19ου αιώνα θα γράψει τα "πατριωτικά τετράφωνα" δίνοντας έτσι μια χαρακτηριστική μορφή στον ζακυνθινό λόγο.
Το 1797 όπου οι Γάλλοι κατέκτησαν τα Εφτάνησα ο Αντώνιος Μαρτeλάος έγινε μέλος της Επιτροπής Οργάνωσης των Ιακωβίνων της Ζακύνθου και έγραψε τον «Ύμνο εις την περίφημον Γαλλίαν και τον αρχιστράτηγον Βοναπάρτη» Το έργο του αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στους συντηρητικούς πνευματικούς κύκλους।Με την είσοδο των Ρωσσοτούρκων στα Εφτάνησα το 1798 ο Μαρτελάος διώχτηκε για τις δημοκρατικές του ιδέες Το 1800 ύμνησε με στίχους του την ίδρυση της Επτανήσου Πολιτείας, χαιρετίζοντας το γεγονός ως την αρχή της απελευθέρωσης του Γένους.

Το 1818 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας।Κατά την διάρκεια της Αγγλικής κατοχής των Επτανήσων κατηγορήθηκε για συκοφαντία, γεγονός που επιδείνωσε την δύσκολη κατάσταση της υγείας του και πέθανε τον Νοέμβρη του 1819.Ο θάνατός του ανέκοψε το δρόμο του μεγάλου πατριώτη. Λίγο πριν πεθάνει έκαψε το προσωπικό του αρχείο επειδή φοβόταν μην πέσει στα χέρια των εχθρών του. Σώθηκαν μόνο μερικοί πατριωτικοί και πανηγυρικοί του λόγοι, δύο ωδές στην αρχαΐζουσα γλώσσα, μεταφράσεις ιταλικών έργων, μερικά επιγράμματα και στίχοι του.Χαρακτηριστικό της φιλοπατρίας του το επίγραμμα που έγραψε για τον θάνατο του Ούγκω Φώσκολου.“ Του κάκου Φράγκο θέλουν να σε κάμουνεΠου εισ’ Έλληνας τα μνημεία φωνάζουνε”.
Μερικά από τα έργα του Αντώνιου Μαρτέλαου είναι “Ο Θούριος”, “Ύμνος τω μαθητή μου Νικολάω Φωσκόλω Το χρυσό βιβλίο κ।α. Στα έργα του μεγάλου αυτού ποιητή διακρίνεται έντονα ο πόθος του για ελευθερία και δικαιοσύνη. Αν και θεωρητικά ήταν ταγμένος στην καθαρεύουσα έγραψε όλα του τα έργα στην δημοτική για να γίνει το έργο του πιο εύκολα κατανοητό από το λαό.

Οι φωτογραφίες είναι εικόνες τις Ζακύνθου εκείνης της εποχής

Μια βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Ένας περίπατος στα χωριά της Λευκάδας..

Μετά από τον απολαυστικό περίπατο στα νησάκια της Λευκάδας αξίζει τον κόπο για ένα ακόμη περίπατο στα πανέμορφα χωριά της Πάρα πολλά τα χωριά πάνω σε τούτο το νησί και δύσκολη η επιλογή ποιό να δει κανείς και ποιό να αφήσει। Ας κάνουμε λοιπόν έναν σύντομο περίπατο σε όσα πιό πολλά μπορούμε.

Πόρτο -Κατσίκι

Η παραλία στο πόρτο-Κατσίκι
Οπωσδήποτε πρώτη επιλογή το όμορφο και γραφικό χωρίο Πόρτο-Κατσίκι. Το Πόρτο-Κατσίκι μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει την πίο όμορφη παραλία του νησιού αλλά και μία από τις πιό όμορφες της Ελλάδας. Όμως υπάρχει η δυσκολία των 90 σκαλιών που πρέπει να κετέβει κανείς για να φτάσει στην παραλία αλλά τα ίδια σκαλοπάτια θα πρέπει να ανέβει και κατά την επιστροφή. Όμως το θέαμα που θα αντικρύσεται σαν φτάσετε κάτω θα σας αποζημιώσει με το πάρα πάνω. Μιά απέραντη γαλαζοπράσινη θάλασσα, μια αμμουδιά που μοιάζει με χρυσάφι και σκεπή τους γύρω οι καταπράσινοι λόφοι.
Μπορείτε να απολαύσετε ένα υπέροχο μπάνιο που θα σας μείνει αλησμόνητο.

Οι Εγκρεμνοί Άποψη τρων βράχων στους Εγκρεμνούς
Οι Εγκρεμνοί είναι η περιοχή μου συνδιάζει την αγριάδα των βράχων και την ηρεμία της απέραντης θάλασσας. Ένα μέρος τόσο μαγικό που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις εξωτικές παραλίες της Καριβαϊκής. Το όνομά της η περιοχή το έχει πάρει από τους βράχους που σχεδόν κρέμονται πάνω της και μοιάζουν να την σκεπάζουν. Η αμμουδερή παραλία της ξεπερνάει σε μήκος τα δύο χιλιόμετρα. Όμως αυτή η πανέμορφη περιοχή εμποδίζει πολλούς να την επισκεφτούν αφ’ ενός διότι ο δρόμος έχει πάρα πολλές και επικίνδυνες στροφές και αφ’ ετέρου διότι για να φτάσετε στη θάλασσα θα πρέπει να κετεβείτε 350 σκαλοπάτι. Ακριβώς τριακόσια πενήντα. Και φυσικά η επιστροφή, το ανέβασμα μάλλον με άθλο μπορεί να μοιάζει. Βέβαια υπάρχει και η πρόσβαση από την θάλασσα με καϊκια που αναχωρούν από διάφορα σημεία της Λευκάδας. Πάντως με οποιονδήποτε τρόπο κι΄αν επισκεφτείτε τους Εγκρεμνούς η εμπειρία σας θα είναι μεγάλη.


Το Νυδρί Ο οικισμός Νυδρί
Στην νοτειοανατολική πλευρά του νησιού της Λευκάδας βρίσκεται ο οικισμό Νυδρί. Φημισμένο το Νυδρί σε όλον τον κόσμο αφού η θέση που έχει απέναντι από τον Σκορπιό του Ωνάση του έδωσε την ευκαιρία να έχει μια μεγάλη τουριστική ανάπτηξη. Φυσικά οι κάτοικοι του οικισμού ίσως νοιώθοντας μιαν υποχρέωση έχουν στήσει τον αδριάντα του Αριστοτέλη Ωνάση στην πλατεία του χωριού τους. Πραγματικά πάρα πολύ όμορφος αυτός ο οικισμός παρουσιάζει ένα υπέροχο θέαμα χρωμάτων με τους πολύχρωμους κήπους όλων σχεδών των σπιτιών του. Έξω από το Νυδρί υπάρχουν εύφορα περιβόλια και πλούσιοι αμπελώνες. Το Νυδρί είναι χτισμένο σε μια ειδυλλιακή καταπράσινη τοποθεσία και διαθέτη μιά πολύ όμορφη παραλία. Από το Νυδρί σε καθημερινή βάση ξεκινούν καραβάκια για επισκέψεις στα διάφορα νησάκια. Στο ακρωτήρι του Βλυχού, στην κορφή του λόφου, υπάρχει ο τάφος του Γερμανού αρχαιολόγου Νταιρπφελντ που υποστήριξε ότι το παλάτι του ομηρικού Οδυσσέα βρισκόταν στο Νυδρί. Στον κόλπο του Βλυχού είναι και το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής που λέγεται ότι είναι χτισμένο πάνω στο αρχαίο ιερό των Νυμφών.

Η Βασιλική Η παραλία της Βασιλικής
Ένα από τα πιό όμορφα παραλιακά χωριά της Λευκάδας αναμφισβήτητα είναι η Βασιλική. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού και είναι ένα από τα χωριά όπου το καλοκαίρι συγκρντρώνει πάρα πολύ τουρισμό. Παραδοσιακό το χρώμα του χωριού το οποίο κυριολεκτικά βρίσκεται πνιγμένο στο πράσινο. Μιά πάρα πολύ μεγάλη παραλία με χρυσοκίτρινη άμμο καταλήγει στον κόλπο του Πόντη. Από το λιμάνι της Βασιλικής υπάρχει καθημερινή ανταπόκριση με την Κεφαλονιά και την Ιθάκη για ολοήμερες εκδρομές. Ένα δρομάκι του οικισμού της Βασιλικής
Στην κοιλάδα της Βασιλικής υπάρχουν αρχαία λείψανα και όπως υποστηρίζει η αρχαιολογική υπηρεσία πρόκειται για κάποια αρχαία πόλη αλλά ακόμη δεν έχουν αρχίσει οι συστηματικές ανασκαφές.

Ο Άγιος Νικήτας. Άποψη του Άγιου Νικήτα από το λόφο.
Στη βόρεια πλευρά της Λευκάδας, ο οικισμός του Αγίου Νικήτα μοιάζει να είναι χωμένος σ’ εναν πανέμορφο γραφικό κόλπο. Γύρω του μικροί λόφοι πνιγμένοι, κυριολεκτικά στο πράσινο. Τα πεύκα και τα κυπαρίσσια με τη ασπράδα των βράχων και το γαλαζοπράσινο των νερών του Ιονίου δίνουν ακόμη πιό πολύ την ομορφιά τους στον μικρό οικισμό.
Ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον της περιοχής είναι ότ έχει κατοικειθεί από την αρχαιότητα αφού υπάρχουν ευρήματα της παλαιολιθηκής εποχής. Επίσης οι ψαράδες πολλές φορές έχουν ανασύρει από τη θάλασσα αντικείμενα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος όπως αγγεία, αμφορείς και άλλα. Είναι βέβαιο ότι οι πρώτοι κάτοικοι του οικισμού έφτασαν εκεί στις αρχές του 19ου αιώνα από το πλησίον χωρίο Δρυμώνας. Ο οικισμός θα γνωρίσει μια σημαντική ανάπτυξη στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τη δεκαετία του ’30 όπου οι γύρω λόφοι σταδιακά θα μετατραπούν σε αμπελοκαλλιέργειες από τις οποίες παράγεται η εκλεκτή λευκαδίτικη ποικιλία οίνου με το όνομα “Βαρτζαμί”. Η έλλειψη οδικού δυκτίου θα υποχρεώσει τους χωρικούς να μεταφέρουν το κρασί δια θαλάσσης μετατρέποντας έτσι τον οικισμό σε εμπορικό λιμάνι.
Σήμερα φυσικά και ο τουρισμός έχει αγγίξει τον οικισμό και είναι πολλοί αυτοί που το καλοκαίρι απολαμβάνουν τις ομορφιές του.

Το Καλαμίτσι. Ο οικισμός Καλαμίτσι
Ένα από τα πιό παλιά χωριά της Λευκάδας, κυριολεκτικά σκαρφαλωμένο σε μια καταπράσινη πλαγιά του βουνού Ράχη με μια καταπληκτική θέα. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό οικισμό που όμως δεν βλέπει προς τη μεριάς της θάλασσας, η οποία απλώνεται στα ριζά του λόφου. Αθέατο από τη θάλασσα χτίστηκε έτσι για να απεφεύγει τις επιδρομές των πειρατών την εποχή που οι κουρσάροι ελυμένονταν το Ιόνιο πέλαγος. Πάρα πολλές εκκλησιές είναι διεσπαρμένες στην γύρω περιοχή μεταξύ των οποίων και η Παναγιά των Κήπων.
Οι κάτοικοί του παλαιότερα ασχολούνταν με την καλλιέργεια σιτηρών, γι’ αυτό στο χωριό υπάρχουν ακόμη δεκατρείς ανεμόμυλοι οι οποίοι σήμερα αποτελούν ένα αξιόλογο τουριστικό αξιοθέατο. Το Καλαμίτσι συνεχίζει να διατηρεί την παροδοσιακή του ζωή και θα δει κανείς ακόμη και σήμερα μερικές γυναίκες να επιμένουν να κυκλοφορούν με τις παλιές λευκαδίτικες παραδοσιακές φορεσιές.
Στα ριζά του λόφου που είναι χτισμένο το χωριό, απλώνεται μια πανέμορφη παραλία με χρυσοκίτρινη άμμο, όπου με τους βράχους που την αγκαλιάζουν συνθέτουν ένα υπέροχο τοπείο.
Το 1825 το Καλαμίτσι ήταν το μοναδικό χωριό σε όλο το νησί, εκτός της πρωτεύουσας, όπου λειτουργούσε δημοτικό σχολείο।

Η έπόμενη ανάρτηση θα είναι αφιερωμένη σε έναν μεγάλο εκπρόσωπο της Επτανησιακής Σχολής

Τα νησάκια της Λευκάδας

Από όλα τα νησιά τοιυ Ιονίου η Λευκάδα μπορεί να είναι περήφανη γιατί έχει την τύχη να πλαισιώνεται από μια πολύ όμορφη ιδιαιτερότητα. Μια ιδιαιτερότητα που της προσδίδει μια ξεχωριστή ομορφιά Τα εικοσιτέσσαρα νησάκι που την περιβάλουν Τα Πριγκηπονήσια της Ελλάδας, όπως τα λένε. Ένα πραγματικά υπέροχο θέαμα, ένα απίστευτο τοπείο. Πρόκειται για ένα νησιώτικο σύμπλεγμα από εικοσιτέσσαρα νησάκια και νησίδες που ανήκουν στο σύμπλεγμα των Τηλεβοϊδών νήσων και που περιβάλουν το πανέμορφο νησί της Λευκάδας. Τα κυριώτερα από αυτά είναι το Μεγανήσι, η Μαδουρή, ο Καστός, ο Σκορπιός, το Σκορπίδι, η Σπάρτη, η Θηλειά, η Κάλαμος και φυσικά ακολουθούν όλα τα άλλα τα μικρότερα.
Αξίζει τον κόπο μια μικρή βόλτα στα δρομάκια των οικισμών που βρίσκονται φυτρωμένοι πάνω σ’ αυτά τα νησάκια, ένας περίπατος στις γραφικές παραλίες, στους καταπράσινους λοφίσκους.
Από τα νησιά αυτά τα τρία είναι ιδιωτικά। Η Μαδουρή ανήκει στους απογόνους του μεγάλου μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ο Σκορπιός είναι της οικογενείας Ωνάση και το Σκορπίδι είναι ιδιοκτησία της οικογενείας του Σπήλιου Λιβανού.

Το Μεγανήσι

Μεγανήσι - Άποψη από το λόφο

Το μεγαλύτερο από το σύμπλεγμα των Τηλεβοϊδων νήσων είναι το Μεγανήσι. Στους αρχαίους χρόνους, ιδαίτερα στη περίοδο του Στράβωνος, το όνομά του ήταν Τάφος ή Ταφιάς. Την εποχή του χαλκού αποτελούσε κέντρο του πειρατικού λαού των Τηλεβόων Με την παρακμή αυτών ακολουθεί πλέον την ιστορική πορέια της Λευκάδας μέχρι την ημέρα της Ένωσης.
Το Μεγανήσι είναι ένα όμορφο νησάκι πνιγμένο στο πράσινο που μέσα του φιλοξενεί τρία όμορφα παραδοσιακά χωριουδάκια. Περίπου χίλιοι είναι οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού και μοιράζονται στα χωριά Σπαρτοχώρι, Βαθύ και Κατωμέρι. Το Βαθύ έχει καθημερινή ανταπόκρυση με το Νυδρί της Λευκάδος που βρίσκεται ακριβώς απέναντι και εκτός από το μικρό γραφικό λιμανάκι του που φιλοξενεί τα ψαροκάϊκα άξια προσοχής είναι και τα στενά του γραφικά δρομάκια, με τα πέτρινα σπίτια. Στην άκρη του μικρού χωριού βρίσκεται η εκκλησιά του Αγίου Βησσαρίωνα από όπου ξεκινά ο δρόμος για την πανέμορφη παραλία Φανάρι. Έργο τέχνης και το μικρό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, το οποίο σύμφωνα με την παράδοση χτίστηκε στα 1477. Το μοναστήρι είναι χτισμένο στην βοτσαλωτή παραλία στα δυτικά του χωριού.
Στο νότιο μέρος του νησιού υπάρχει μια στενή λωρίδα γης που οδηγεί στην Σπηλιά του Παπανικολή। Λέγεται ότι εκεί ήταν το κρυσφήγετο του θρυλικού υποβρυχίου κατα την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου γι’ αυτό και η σπηλιά έχει πάρει το όνομά του. Το Κατωμέρι είναι ένας γραφικός αγροτικός οικισμός με πέτρινα σπιτάκια του περασμένου αιώνα. Οι κατοικοί του ασχολούντε με τις ελές και τα αμπέλια.

Ο Κάλαμος

από το σύμπλεγμα των Πριγκηπονήσων, ο Κάλαμος βρίσκεται αρκετά μίλια νότια από όλα τα νησιά της Λευκάδας και ανήκει στις Εχινάδες νήσους। Πρόκειται για μια συστάδα από ερημονήσια που ξεκινούν από την Οξιά, κοντά στην λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού। Λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι όλο το μέγεθος του νησιού όμως διαθέτει μια μοναδική διακόσμηση από κουμαριές, δάφνες, εληές με κυρίαρχο στοιχείο μια ποικιλία από σπάνια πεύκα। Ένας και μόνο δρόμος υπάρχει πάνω στο νησί που συνδέει τον Κάλαμο με τον έταιρο των οικισμών, την Επισκοπή. Λίγα γραφικά αγροτόσπιτα κι’ ενα όμορφο λιμανάκι είναι όλος ο οικισμός της Επισκοπής.
Λίγο πιό πέρα η περιοχή του Κάστρου με το ονομαστό Καστρομονάστηρο। Εκεί υπάρχουν υπολοίματα από τα υψηλά πέτρινα τείχη. Λέγεται ότι στο Κάστρο αυτό είναι θαμένη η μητέρα του μεγάλου αγωνιαστή του ’21, του Γιώργου Καραϊσκάκη.

Ο Καστός

Το νησάκι Καστός

την μικρότερη από τις κατοικήσιμες νησίδες και ο μικρός οικισμός του Καστού, είναι χτισμένος αμφιθεατρικά γύρω από το μικρό γραφικό λιμανάκι στην ανατολική πλευρά του νησιού, ενώ ο αριθμός των μονίμων κατοίκων του είναι μόλις 50
Σημαντικό αξιοθέατο του μικρού οπικισμού η εκκλησιά του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου। Ένα κτίσμα του 19ου αιώνα με θαυμάσιες τοιχογραφίες στους θόλους της.Ο Καστός είναι το μόνο νησί από το σύμπλεγμα των Τηλεβοϊδων νησιών που είναι πολύ πλησίον στη στερια. Γι’ αυτό και έχει το επίθετο “στεριανό νησί”.
Το μικρό αυτό νησάκι είναι στολισμένο με τις ονομαστές παραλίες Λίμνη, Καμίνι και Βρισίδι. Σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από τον οικισμό βρίσκεται το ξωκκλήσι του Αγίου Αιμιλιανού, ένα χαρακτηριστικό δείγμα της εκκλησιαστικης αρχιτεκτονικής των περαμένων αιώνων, ενώ στη συνέχεια εκτίνεται ο αιωνόβιος ελαιώνας του Καλικεριμιού, με εληές που μετρούν εκατοντάδες χρόνια πάνω τους.

Καστός, Ο οικισμός

Μιά χαρακτηριστηκή ομορφιά του μικρού νησιού είναι το γραφικό φυσικό αγκυροβόλιο Σαρακήνικο που βρίσκεται στη δυτική μερά του νησιού, ενώ στα αξιοθέατε συγκαταλέγεται και ο ανεμόμυλος που είναι πάνω από τον οικισμό। Στα στενά δρομάκια του οικισμού φιλοξενούνται ωραιότατα πέτρινα σπιτάκια χτισμένα με την χαρακτηριστική νησιώτικη αρχιτεκτονική। Το νησάκι αυτό παράγει ωραιότατα σταφύλια και είναι ονομαστό το κρασί που βγαίνει από αυτά.

Η Μαδουρή Το σπίτι του Βαλαωρίτη

Μικρή νησίδα κυριολεκτικά πνιγμένη στο πράσινο, ιδιοκτησίας των Βαλαωρίτιδων। Εκεί μεγάλωσε ο ποιητής μας Αριστοτέλης Βαλαωρίτης। Στο κέντρο του, το μικρό αυτό νησάκι, φιλοξενεί το παλιό λιθόκτιστο νεοκλασικό της οικογένειας Βαλαωρίτη।

Το νησάκι Μαδουρή

Σήμερα είναι ιδιοκτησία του Νάνου Βαλαωρίτη και των δισεγγόνων του μεγάλου μας ποιτή, Ελένης, Γεράσιμου και Γρηγόρη Καραπαναγιώτη.
Η Μαδουρή είναι το νησί που αρχικά ήθελε να αγοράσει ο Ωνάσης αλλά οι ιδιοκτήτες του δεν το πούλησαν.
Στο νησί απαγορεύεται η πρόσβαση χωρίς άδεια।

Ο Σκορπιός

Μια παραλία του Σκορπιού

Το μικρό αυτό νησάκι, που είναι πνιγμένο στο πράσινο και βρέχεται από τα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου, στη δεκαετία του εξήντα μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο। Ήταν τότε που το αγόρασε ο Αριστοτέλης Ωνάσης και άρχισαν να συγκεντρώνονται εκεί όλες οι διασημότητες του κόσμου.
Ο Σκορπιός σήμερα δεν θυμίζει τίποτε από τις δόξες που γνώρισε τότε.
Με μόνιμο προσωπικό για την συντήρησή του και σπάνιες πιά οιεπισκέψεις το νησί παραμένει σήμερα σαν ένα αξιοθέατο.
Οι δυό ελεύθερα προσβάσειμες παραλίες του, Αμπέλια και Παναγίτσα είναι οι μόνες στις οποίες επιτρέπεται η επίσκεψη και κάθε καλοκαίρι γεμίζουν από κόσμο.
Στο Σκορπιό υπάρχουν οι τάφοι του Αριστοτέλη Ωνάση, του γιού του Αλέξανδρου και της κόρης του Χριστίνας.

To Σκορπίδι Το νησάκι Σκορπίδι

Μια ακόμη πολύ μικρή πανέμορφη νησίδα από το σύμπλεγμα των Τηλεβοϊδών। Των ελληνικών Πριγκιπονήσων। Πνιγμέμο στο πράσινο και αυτό το νησάκι βρίσκεται λίγο βορειότερα του Σκορπιού και είναι ιδιόκτητο। Ανήκει στην οικογένεια του Σπήλιου Λιβανού। Φυσικά και εδώ είναι απαγορευμένη η πρόσβαση.

Το Χελωνάκι

Υπάρχουν ακόμη υα νησάκια Χελωνάκι, Θηλειά, Σπάρτη, Κυθρό, Αρκούδι, Άτοκος και άλλα δώδεκα ακόμη τα περισσότερα των οποίων δεν παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον λόγω μεγέθους. Όμως είναι όλα αυτά που δίνουν αυτό το παράξενο μεγαλείο στην Λευκάδα αλλά και γενικά στο Ιόνιο πέλαγος. Είναι ίσως μιά από τις ομορφότερες εικόνες της Ελλάδας.

Τρέλα.....Κεφαλονίτικη.

Φύτεψαν λεμονιά στη μέση του δρόμου

Λένε πως η Κεφαλονιά είναι το νησί των τρελών. Κουρλονήσι την ονοματίζουν. Κι’ όλους τους Κεφαλονίτες κουρλούς μας αποκαλούν. Για να πούμε την αλήθεια δεν έχουν και άδικο. Η τρέλα έχει την έδρα της σ’ αυτό το νησί. Όμως είναι μια τρέλα όμορφη. Μια τρέλα ακίνδυνη. Μια τρέλα γεμάτη σάτυρα και γέλιο Κι’ απόδειξη αυτό που συνέβει στα Καμιναράτα πριν λίγες μέρες. Διαβάστε τι μου έστειλε η καλή μου φίλη Ρισσιάνα από το Μόναχο παρακαλώ. Και φυσικά με τις σχετικές φωτογραφίες.
“ Πριν από δυό μήνες περίπου στον κεντρικό δρόμο του οικισμού Καμιναράτα σημειώθηκε μια βλάβη στο σύστημα ύδρευσης. Πήγε λοιπόν ένα συνεργείο της αρμόδιας υπηρεσίας, έσκαψε, διόρθωσε τη βλάβη και έφυγε αφήνοντας σε εκείνο το σημείο του κεντρικού δρόμου μια μεγάλη λακούβα. Η ταλαιπωρία για τα διερχόμενα οχήματα άλλα και για τους πεζούς, μεγάλη. Μάταια τα παράπονα προς το Δήμαρχο ο οποίος, όπως φαίνεται, είναι οπαδός του ....άστο γι΄αργότερα. Είδαν και απ’ είδαν οι κάτοικοι και μιά μέρα μιά ομάδα από αυτούς πήγε στην λακούβα, την περιποιήθηκαν, την ομόρφηναν και φύτεψαν μια.....λεμονιά, η οποία, ω του θαύματος εκάρπησε αμέσως Και φυσυκά δεν παρέλειψαν να διαμηνύσουν στον Δήμαρχο......Λάβε τα μέτρα σου διότι έχουμε κι΄άλλες λακούβες και θα γίνει εδώ δάσος από λεμονιές...»
Γι’ αυτό σας λέω. Η Κεφαλονίτικη τρέλα είναι μοναδική, είναι το κάτι άλλο

Μιά βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Μέρος 8ο Νότια Κεφαλονιά..

Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι
Μετά από μια σχετική απουσία με την περιπέτεια των ματιών μου – η οποία ακόμη δεν έχει τελειώσει – επανέρχομαι και πάλι στην ενεργώ δράση। Στο αγαπημένο σε όλους σας μπλογκ των “Εφτανήσων” Ξεκινάμε και πάλι τους περιπάτους στα πανέμορφα νησιά του Ιονίου για να γνωρίσουμε τον πολιτισμό τους, την ιστορία τους τηνλαογραφία τους τις παραδόσεις τους, αλλά και τους πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους που τα εκατοίκησαν και τα κατοικούν Ξεκινάμε λοιπόν σήμερα με έναν όμορφο και απολαυστικό περίπατο στα χωριά της νότιας Κεφαλονιάς.
Είναι γεγονός ότι το νότιο τμήμα του νησιού της Κεφαλονιάς διακρίνεται για την ξεχωριτή ομορφιά του, τις γραφικές παραλίες του αλλά και τα χαρακτηριστικά σπιτάκια, τα περισσότερα των οποίων πάνω τους κουβαλάνε σημαδια τις ντόπιας αρχιτεκτονικής.
Όμως ας μου επιτραπεί να κάμω μιά μικρή παρέκλιση για να παρουσιάσω το χωρίο Παλαιά Περίθεια στη Βόρεια Κέρκυρα το οποίο παρέλειψα από την τελευταία μου ανάρτηση.
Και να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη Χαρά Θεοδωρίτση που μου έκαμε αυτήν την υπόδειξη. Ας γνωρίσουμε λοιπόν αυτό το, πραγματικά, αξιοπρόσεκτο χωριό.

Η Παλαιά Περίθεια

Π οικισμός της Παλαιάς Περίθειας βρίσκεται στην περιοχή της Βόρεια Κέρκυρας και συγκεκριμένα σε μια κατάφυτη πλαγιά στη μέση του όρους Παντοκράτωρ. Πρόκειται πραγματικά για έναν οικισμό-στολίδι όπου συνυπάρχει το μαγευτικό πράσινο της περιοχης με τον αρχιτεκτινικό πλούτο. Η Παλαιά Περίθεια έχει περίπου 130 σπιτια τα περισσότερα των οποίων είναι χτισμένα με βάση την ενετική αρχιτεκτονική και φυσικά όλα είναι χτισμένα με ντόπια πέτρα. Στέκουν εκεί επιβλητικά μα κουρασμένα καθώς πάνω τους έχει περάσει αδηφάγος ο χρόνος. Η θέση του οικισμού, στη μέση του μεγάλου βουνού της Κέρκυρας, έχει επιλεγεί από το φόβο των επιδρομών των πειρατών αλλά και της ελονοσίας που κείνο τον καιρό ταλαιπωρούσε τις ακτές των Ιόνιων νησιών.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακές είναι οι εκκλησιές του, χτισμένες σε κυκλική διάταξη γύρω από τον οικισμο.
Το καμπαναριό του Αγίου Ιακώβου του Πέρση

Στην είσοδο του οικισμού επιβλητικό στέκει το καμπαναρίο του Αγίου Ιακώβου του Πέρση, ένα αξιόλογο θρησκευτικό μνημείο

Εντυπωσιακό αρχοντικό είναι το σχολείο του χωριού με το οικόσημο του άρχοντα Σκορδίλη στην είσοδό του.
Πριν από πολλά χρόνια οι κάτοικοι της Περίθειας άρχισαν να εγκαταλείπουν τον οικισμό εξ’ αιτίας μιας μέγάλης επιδημίας που τους είχε χτυπήσει. Τα απομεινάρια των αρχοντικών που επιμένουν να αντιστέκονται στο χρόνο, δίνουν στον οικισμό την όψη του “χωριού φάντασμα” Η ερημιά της περιοχής αφήνει τη δική της γοητεία και κάνει τον επισκέπτη, καθώς περιδιαβαίνει τα σοκκάκια, να ταξειδεύει στην περασμένη βενετσιάνικη εποχή. Πραγματικά πρόκειται για ένα αξιόλογο στολίδι της βόρειας Κέρκυρας.

Νότια Κεφαλονιά

Τα Μεταξάτα.
Ένα από τα πλέον όμορφα χωριά της νότια Κεφαλονιάς είναι αναμφησβήτητα τα Μεταξάτα. Ένας αξιοπρόσεκτος οικισμός ο οποίος αποτελεί τμήμα του Δήμου Λειβαθούς. Το παλιό όνομα του οικισμού ήταν Φρατζάτα. Το σημερινό του όνομα το οφείλει στον βυζαντινό αξιωματούχο Μαρκαντώνιο Μεταξά, ο οποίος ήλθε και εγκαταστάθηκε σ’ αυτή την περιοχή του νησιού μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Μαζύ του ήρθαν στο χωριό και τα αδέλφια του Ανδρέας και Κωνσταντίνος οι οποίοι ηγήθηκαν δύναμης Κεφαλονιτών η οποία συμμετείχε στην επανάσταση της Πελοπονήσου. Η προτομή του Λόρδου Βύρωνα
Στα Μεταξάτα και συγκεκριμένα στο σπίτι του Στραβόλαιμου Μεταξά, γιατρού του Αλή-Πασά φιλοξενήθηκε για τέσσερους μήνες ο λόρδος Βύρων, ο οποίος εκεί έγραψε και αρκετά ποιήματά του. Σήμερα μάλιστα στην κεντρική πλατεία του χωριού υπάρχει και ο αδριάντας του.

Τα Σπαρτιά Σπαρτιά. Η παραλία
Το χωριό Σπαρτιά βρίσκεται στην νότια πλευρά της Κεφαλονιάς και συγκεκριμένα στην περιοχή της Λειβαθούς. Ο οικισμός είναι χτισμένος σε μια υπέροχη τοποθεσία στην αγκαλιά των γαλανών νερών του Ιονίου και ακουμπισμένος σε μια σειρά από καταπράσινους λόφους
Τα Σπαρτιά έχουν μεγάλη ναυτική παράδοση. Κατά τον 19ο αιώνα ο στόλος τους είχε ενενήντα ιστιοφόρα που εξυπηρετούσαν το εμπόριο ταξειδεύοντας από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι το Γιβραλταρ.
Συχνά τα Σπαρτιά εδέχοντο επιθέσεις πειρατών για τούτο σε πολλά παλιά σπίτια υπάρχουν υπολοίματα κτισμάτων και αντικειμένων που βοηθούσαν τους κατοίκους να αποκρούουν τις επιθέσεις των πειρατών.
Στα Σπαρτιά έχουν αναδειχθεί μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Ευάγγελος Πανάς, ο οποίος, σαν αρχηγός των Κεφαλονητών συνέτριψε τους Τούρκους στη μάχη του Λάλα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Επίσης ο φημισμένος γιατρός Φωτεινός Πανάς του οποίου το έργο αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα στη Γαλλία.
Η διαδρομή μέχρι τα Σπαρτιά προσφέρει ένα σπάνιο θέαμα σε έναν συνδιασμό από πράσινους λόφους με άσπρες χαραμάδες και καταγάλανα νερά. Ο οικισμός πλαισιώνεται από αρκετά γραφικά λιμανάκια τα οποία εξυπηρετούν τα ιστιοφόρα. Ένα από αυτά τα λιμανάκια διαθέτει και μια πάρα πολύ ωραία παραλία από την οποία υπάρχει μια άνετη και φανταστική θέα προς το βουνό Αίνος και τον κόλπο του Λούρδα.
Στα Σπαρτιά λειτουργεί ένα πραγματικά πρωτότυπο μουσείο. “Το μουσείο της κουκουβάγιας και του σκαντζοχειρου“ Το μουσείο αυτό είναι αφιερωμένο στη ζωή και τις συνήθειες αυτών των των δύο ζώων.

Ο Λούρδας Η παραλία του Λούρδα
Ακριβώς δίπλα από τα Σπερτιά βρίσκεται ο οικισμός Λούρδας. Ο οικισμός αυτός είναι γνωστός για την περίφημη παραλία του και την αμμουδιά που διαθέτει η παραλία αυτή. Κοντά στην παραλία υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις με εληές, πορτοκαλιές και τροπικά φυτά.
Στο Λούρδα υπάρχει η μικρή ιδιωτική εκκλησιά του Αγίου Γερασίμου στην οποία μπορεί κανείς να θαυμάσει το πανέμορφο καμπαναριό της το οποίο χρονολογείται από τον 15ο αιώνα.
Δίπλα στο Λούρδα είναι τα μικρά χωριά Κοριάννα και Κλείσματα στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει παλιά αρχοντικά σπίτια, δείγματα της ντόπιας αρχιτεκτονική

Το Ρατζακλί
Το Ρατζακλί είναι ένα πανέμορφο γραφικό χωριό της Νότια Κεφαλονιάς
Ανήκει στο Δημοτικό διαμέρισμα της Σκάλας του Δήμου Εληού-Πρόνων. Η παραλία του χωριού στη θέση Ποταμάκια, αποτελεί βιότοπο αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας careta-careta.

Τα Καμίνια.
Τα Καμίνια είναι ένα ακόμη όμορφο και χαρακτηριστικό χωριό της Νότιας Κεφαλονιάς. Σημείο αναφοράς του οικισμού των Καμινίων η τεράστια ερημική παραλία που διαθέτει και η οποία είναι από τις κυριώτερες παραλίες της Νότιας Κεφαλονιάς. Την παραλία αυτή ο επισακέπτης θα την αντικρύσει από ψηλά στο δρόμο που πάει για τη Σκάλα. Η παραλία είναι προσβάσημη και ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει με τα πόδια στα κυριώτερα σημεία της.

Ο Κατελειός Άποψη του Καστελειού
Θα τελειώσουμε τον σημερινό μας περίπατο με μια επίσκεψη στον γραφικό οικισμό Κατελειός

Βασικά ο οικισμός χωρίζεται στον Άνω και Κάτω Κατελειό με τον Άνω να είναι και ο πλέοπν κατοικημένος
Είναι ένα γραφικό παραλιακό ψαροχώρι της νότιας Κεφαλονιάς και ανήκει στο Δήμου Ελειού-Πρόνων.Βρίσκεται 35 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας του νησιού, του Αργοστολίου και κοντά στην παραλία Μούντα και στον οικισμό της Σκάλας. Το χωριό έχει ναυτική και αλιευτική παράδοση και παλαιότερα τα καϊκια του χωριού μετέφεραν τα αγαθά των ανθρώπων που εμετακινούντο προς Ζάκυνθο και Ηπειρωτική Ελλάδα.
Στο πλησίον σπήλαιο της Σάκκας έχουν εντοπισθεί ευρήματα της λιθήνης εποχής, στα γειτονικά Μακράτα υπάρχει τάφος της μυκηναϊκής περιόδου ενώ πίσω από την παραλία της Αγίας Βαρβάρας διακρίνονται ρωμαϊκά ερείπια. Η παραλία του Κατελειού
Στην παλιά αποβάθρα, και στο μώλο του μικρού λιμανιού υπάρχουν κτίσματα που υποδηλώνουν ότι κατά την ενετοκρατία ο Κατελειός αποτελούσε εμπορικό κέντρο.
Τον οικισμό του Κατελειού διασχίζει ένα ποτάμι, μοναδικό στην Κεφαλονιά, στο οποίο τα νερά τρέχουν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Θα συνεχίσουμε τους περιπάτους μας στα νησιά του Ιονίου, με την επόμενη ανάρτηση να είναι αφιερωμένη στα χωριά της Λευκάδας.