Ιθάκη.Αξιοθέατα.

Ιθάκη. Αξιοθέατα.

Ένα μικρό νησί με σπουδαία ιστορικά και λαογραφικά αξιοθέατα.

Βαθύ. Η πρωτεύουσα της Ιθάκης.

Στην Ιθάκη ο περίπατός μας. Στην Ιθάκη που τόσο όμορφα την ζωγράφισε σαν ποιήμα ο μεγάλος μας Κώνσταντίνος Καβάφης. Στο Θειάκι, όπως αρέσει να το λένε οι κάτοικοί του. Φυσικά η Ιθάκη δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις. Γνωστό το μικρό νησί σε όλο τον κόσμο μια και είναι η πατρίδα του πολυμήχανου Οδυσσέα, του ήρωα του Τρωικού πολέμου. Ένα νησί με πάρα πολλά και σπουδαία αξιοθέατα μερικά από τα οποία θα γνωρίσουμε σήμερα. Πρωτεύουσα του νησιού το Βαθύ,  πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός απλωμένος σ΄έναν πανέμορφο κόλπο και περιτριγυρισμένος από καταπράσινα βουνά. 

Το νησάκι Λαζαρέτο στην είσοδο του λιμανιού.

Στην είσοδο του λιμανιού υπάρχει το μικρό νησάκι Λαζαρέτο πνιγμένο κυριολεκτικά στο πράσινο. Στην κορφή του λόφου, πάνω από τον οικισμό, δεσπόζει το κάστρο που έχτισαν οι Γάλλοι το 1807.

Το σπήλαιο του Λοϊζου.

Σ΄αυτά τα βράχια βρίσκεται το σπήλαιο Λοϊζου.

Στο βόρειο τμήμα της Ιθάκης έξω από τον οικισμό του Σταυρού, βρίσκεται η παραλία της Πόλης. Εκεί, στα βόρεια βράχια της παραλίας  βρίσκεται η είσοδος από το Σπήλαιο του Λοϊζου. 

Η είσοδος του σπηλαίου του Λοϊζου.

Τούτο το σπήλαιο έχει πάρει το όνομά του από τον Δημήτριο Λοϊζο που το ανακάλυψε το 1868 και ο οποίος επλούτισε πουλώντας σε αρχαιοκάπηλους χρυσά νομίσματα και άλλα αντικείμενα που εύρισκε εκεί.  Πρόκειται για  ένα αξιοθέατο μεγάλης φυσικής ομορφιάς, αλλά και ιστορικής σπουδαιότητα, με χιλιάδες χρόνια ιστορία. 

Ένα μέρος από το εσωτερικό του σπηλαίου Λοϊζου.

Χαρακτηριστικό του οι πολύχρωμοι σταλακτίτες που υπάρχουν στο εσωτερικό του.  Σε ανασκαφές που έγιναν, παρ΄όλο που το σπήλαιο είχε συλληθεί, είδαν το φως ένας αρχαίος ναός, αγγεία καθώς και μερικά αφιερώματα στις Νύμφες και τον Οδυσσέα. Βρέθηκαν επίσης αγάλματα θεοτήτων, όπως η Άρτεμις, η Αθηνά και η Ήρα. Επίσης βρέθηκε ένα ελεφάντινο αγαλματίδιο, που παριστά τον Οδυσσέα δεμένον σε ένα κατάρτι πλοίου. 

Η προτομή του Οδυσσέα.

Κι΄ακόμη βρέθηκαν δώδεκα χάλκινοι αμφορείς που πιστεύεται ότι είναι τα δώρα του βασιλιά των Φαιάκων, Αλκίνοου προς τον Οδυσσέα, όπως αναφέρει ο Όμηρος κι’ επίσης βρέθηκαν αρχαία χάλκινα σκεύη και ένα θραύσμα πηλικής μάσκας με την επιγραφή  “ ΕΥΧΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙ ” του 2^ου π.Χ. αιώνα. Το σπήλαιο αυτό υπήρξε κέντρο λατρείας από την πρωτοελλαδική περίοδο μέχρι τον 1^ο μ.Χ αιώνα, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα.

Το σπήλαιο των Νυμφών.

Μέρος από το εσωτερικό του σπηλαίου των Νυμφών

 Ένα άλλο αξιόλογο σπήλαιο είναι αυτό των Νυμφών. Πρόκειται για ένα σπήλαιο που έχει μεγάλη φυσική ομορφιά αλλά και λαογραφική και ιστορική παράδοση που κρατούν από την αρχαία Ελλάδα. Έχει δύο εισόδους και σύμφωνα με την παράδοση η μία εχρησιμοποιείτο από τους Θεούς και η άλλη από τους ανθρώπους. Το σπήλαιο των Νυμφών βρίσκεται στον κόλπο του λιμανιού του οικισμού Βαθύ. Είναι πλούσιο σε σταλακτίτες, παρ΄όλη τη ζημιά που έχει υποστεί, και το θέαμα είναι φανταστικό καθώς από το άνοιγμα που έχει στην κορυφή εισέρχεται το φως του ηλίου γεμίζοντας τους σταλακτίτες με άπειρα χρώματα. Και εδώ σύμφωνα με την τοπική παράδοση λέγεται ότι είναι το σπήλαιο όπου ο Οδυσσέας έκρυψε τα δώρα που του είχαν δώσει οι Φαίακες, όταν επέστρεψε στο νησί του.

Προ ετών η αρχαιολογική έρευνα που έγινε στο σπήλαιο κάτω από ανεύθυνες ενέργειες, όπως λέει η σχετική έκθεση, επέφερε μεγάλες καταστροφές αφού ο αρχαιολόγος ερευνητής χρησιμοποίησε κομπρεσέρ εντός του σπηλαίου με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί βάραθρο περίπου δέκα μέτρων και να καταστραφούν οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Σήμερα το σπήλαιο είναι μη επισκέψιμο.

Η Παλαιοχώρα.

Άποψη των ερειπίων της Παλαιοχώρας. 

Από τον οικισμό Περαχώρι που είναι κοντά στο Βαθύ, ξεκινάει το μονοπάτι που οδηγεί στην ερειπωμένη μεσαιωνική Παλαιοχώρα. Ο οικισμός αυτός ήταν η πρωτεύουσα της Ιθάκης κατά τον Μεσαίωνα και μέχρι τις αρχές της Ενετικής περιόδου. Σήμερα μόνο ερείπια έχουν απομείνει από αυτό το χωριό, που εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του τον 16^ο αιώνα όταν αυτοί μετακινήθηκαν προς την ακτή αφού είχε μειωθεί ο κίνδυνος από τις πειρατικές επιδρομές.

Αξιόλογες βυζαντινές αγιογραφίες που έχουν μείνει απροστάτευτες.

 Ό,τι έχει απομείνει από το χωριό είναι τα ερείπια των σπιτιών αλλά και των εκκλησιών οι οποίες παρ΄όλο που είναι μισογκρεμισμένες διατηρούν ακόμη αξιόλογες βυζαντινές αγιογραφίες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αρχιτεκτονική του οικισμού που δείχνει καθαρά αμυντικό χαρακτήρα. Τα σπίτια είναι μονόροφα ή διόροφα και χωρίς μπαλκόνια.

Η αρχαία Ακρόπολη.

Ό,τι έχει απομείνει από την αρχαία Ακρόπολη.

Στην κορφή του λόφου Αετός βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης, Ο αρχαιολόγος Σλήμαν που έκαμε κάποιες σχετικές ανασκαφές πίστευε πως πρόκειται για την αρχαία πόλη του Οδυσσέα. Και φυσικά σύμφωνα με τον Σλήμαν και όλοι οι ντόποιοι πιστεύουν πως πρόκειται για τα ερείπια του παλατιού του Οδυσσέα. Η αλήθεια είναι ότι η ταυτότητα της συγκεκριμένης Ακρόπολης δεν έχει ακόμη μέχρι σήμερα ξεκαθαριστεί. Μπορεί να είναι και η πόλη των Αλαλκομενών. Ακόμη μπορεί να είναι και η Ιθακήσια πόλης του  Αριστοτέλη.

Υπάρχουν ακόμη πολλά αξιοθέατα στο όμορφο Θειάκι. Στον επόμενο περίπατό μας θα γνωρίσουμε ακόμη κάποια από αυτά. Και πάλι θα είμαστε μαζί. 

ΠΗΓΕΣ
w.Tourismtoday.gr
w.Kefalonia.com
w.visitithaka.gr
w.lastoffer.travel.gr
w.greekvisit.gr
w.westgreece.gr
w.ionio.com

Eρείκουσα.

Ένα πανέμορφο νησάκι, που πάνω σ΄αυτό σμίγει ο Θεός με τον άνθρωπο.

Ο οικισμός Πόρτο.

Μετά από το νοτιότατο σημείο των Εφτανήσων, τα Αντικύθηρα, ας μεταφερθούμε τώρα στην άλλη άκρη.  Στο πιό βόρειο σημείο, όχι μόνο των νησιών αλλά και της Ελλάδας. Στη μαγευτική Ερείκουσα. Ο τελευταίος κατοικημένος φύλακας πάνω, στο βορρά, βρέχεται από τα νερά του Ιονίου πελάγους και της Αδρειατικής. Η Ερείκουσα είναι το δεύτερο σε μέγεθος από τα τρία Διαπόντια νησιά. Να πούμε ότι τα άλλα δύο είναι οι Οθωνοί και το Μαθράκι.

Τον 16^ο αιώνα και μετά την ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 θα πρωτοκατοικηθεί το νησάκι των Οθωνών. Με την πάροδο του χρόνου οι κάτοικοι αυξάνονται και τότε θα μετακομίσουν και στα άλλα δυό νησιά. Την Ερείκουσα και το Μαθράκι. Αυτός είναι ο λόγος όπου και στα τρία νησιά ακούγονται τα ίδια επίθετα.

Ηλιοβασίλεμα στην Ερείκουσα.
Φωτογραφία της Ρεγγίνας την οποία ευχαριστώ.

Σε απόσταση μόλις έξη ναυτικών μιλίων από το ακρωτήρι Δράστης της βόρειας Κέρκυρας βρίσκεται το πανέμορφο νησάκι. Προικισμένο απλόχερα με ξεχωριστές ομορφιές σας καλωσορίζει μ΄ένα πλατύ φωτεινό χαμόγελο.

Η Ερείκουσα είναι ένα νησάκι κυριολεκτικά πνιγμένο στο πράσινο. Οι λοφοσειρές που καταλήγουν στη θάλασσα είναι κατάφυτες από κυπαρίσσια, ρείκια, μυρτιές, σχίνα και δεντρολίβανα. Έτσι, σαν φτάνει κανείς με το καραβάκι στο λιμάνι του Πόρτο, το θέαμα που αντικρύζει είναι στ΄αλήθεια μαγευτικό. Πραγματικά  ένας επίγειος παράδεισος όπου το υπέροχο πράσινο συμπληρώνουν τα πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά, που μοιάζουν σαν μια μεγάλη πρόκληση. Το μικρό νησάκι έχει να προσφέρει στον επισκέπτη του πάρα πολλές εκπλήξεις.

Ένα δάσος από αγριολούλουδα.

Το όνομά του το μικρό νησί το οφείλει στο θάμνο “ρείκι” ο οποίος θάμνος κατακλύζει όλο το νησί. Το ρείκι ανθίζει τον μήνα Οκτώμβριο και τα λουλούδια του ροζ και μωβ, προσφέρουν μια γλυκύτατη χαρακτηριστική μυρωδιά. Συχνά όμως ακούγεται το νησάκι να το λένε και “Μερλέρα” ονομασία που διασωζεται από χαρτογράφους του 16^ου αιώνα. Οι ακτές όλες γύρω από το νησί είναι ομαλές και σχηματίζουν μικρούς πανέμορφους κόλπους. Όμως είναι και γεμάτες με θαλάσσια σπήλαια που μέσα τους κρύβουν πολλά μυστικά.

Πάρα πολλά τα σπήλαια στις ακτές του μικρού νησιού.

Στην Ερείκουσα υπάρχουν έξη οικισμοί με σημαντικότερο το Πόρτο, το σημερινό λιμάνι του νησιού, οι οποίοι μεταξύ τους συνδέονται με μικρά γραφικά μονοπάτια. 

Ένα γραφικό μονοπάτι στην Ερείκουσα.

Υπάρχουν ακόμη το Φύκι, το παλιό λιμάνι στην δυτική ακτή και το Μπραγκίνι, στην ανατολική ακτή  με μιά υπέροχη παραλία με πεντακάθαρα νερά και πλούσια βλάστηση.

Το λιομάζεμα.

Η Ερείκουσα όλη είναι κατάφυτη από κυπαρίσσια και εληές και κύριες ασχολίες των κατοίκων του είναι η ελαιουργία, η αληεία και ο τουρισμός.

Στα αξιοθέατα του νησιού μια εξέχουσα θέση έχουν τα παραδοσιακά ελαιοτριβεία που παράγουν και σήμερα το λάδι με παραδοσιακό τρόπο. 

Το παληό πέτρινο καμπαναριό. 

Μια επίσκεψη απαραίτητη στην εκλησσιά της Αγίας Τριάδας με το παλιό πέτρινο καμπαναριό. Επίσης μια επίσκεψη και στην δεύτερη εκλησσιά του μικρού νησιου, τον Άγιο Νικόλαο με πάρα πολύ αξιόλογη αγιογραφία. 

Το μικρό εκλησσάκι του Αγίου Νικολάου.

Πολλούς από τους επισκέπτες συγκεντρώνει το διήμερο πανηγύρι στην εκλησσιά της Αγίας Τριάδας τον Δεκαπενταύγουστο καθώς επίσης και το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου στι 6 του Δεκέμβρη.

Η υψηλότερη κορφή του νησιού στα 120 μέτρα, είναι το Μεροβίγλι με μιά εξαιρετική θέα όπου εκεί υπάρχουν και τα ερείπια του Ανεμόμυλου. 

Το Μεροβίγλι. Η θέα από εκεί είναι μαγευτική.

Στην πραγματικότητα όμως το σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού είναι οι πανέμορφες παραλίες του.

Πανέμορφες οι ακρογυαλιές του νησιού.

Από τα καλοκαιρινά πανηγύρια του νησιού ξεχωρίζει “Η Βαρκαρόλα”  Πρόκειται για νυχτερινό περίπλου του νησιού με καραβάκια και με τη συνοδία εφτανησιώτικης καντάδας. Τη ίδια ώρα από τη στεριά τα βεγγαλικά αυλακώνουν τον ουρανό. Μια μαγική απόλαυση.

Έρεικουσα.  Ένας μικρός επίγειος παράδεισος, ένα πανέμορφος προορισμός για μοναχικούς, για ερωτευμένους, για οικογένεια, για  ξεκούραση, για ηρεμία. Αυτή είναι η Ερείκουσα.

ΠΗΓΕΣ

w.corfuvisit.net

w.Kerkytainfo.gr

w.wikipedia.org

w.e-ionia.gr

w.Forum.snowguide.gr

w.ortsa.gr

Αντικύθηρα

Ένα νησάκι άγονο και όμως τόσο όμορφο.

Μετά από τους Αντίπαξους ένα ακόμη πανέμορφο μικρό νησάκι, τα Αντικύθηρα, προσφέρονται για έναν απολαυστικό περίπατο.

Ελάτε λοιπόν.

Μόνο του το μικρό νησί, η τελευταία νότια άκρη του Εφτανησιακού συμπλέγματος, βρίσκεται ακουμπισμένο εκεί που σμίγουν το Αιγαίο και το Κρητικό πέλαγος. Παρ΄όλο που είναι ένα μικρό και άγονο νησάκι έχει πολύ μεγάλη ιστορία, που αρχίζει από τον 4^ο π.Χ αιώνα κι΄ακόμη είχε μεγάλη στρατηγική σημασία γιατί στα παληά χρόνια αποτελούσε  ένα ασφαλές πέρασμα ανάμεσα στα Κύθηρα και την Κρήτη.

Χιλιάδες χρόνια στέκει εκεί και μόνο άλλαξε κάπως την όψη του όταν ο μεγάλος σεισμός του 365 μ.Χ “κατέβασε το νερό και ανέβασε τη γη”όπως χαρακτηριστικά λένε οι λιγοστοί κάτοικοί του.

Ποταμός. Μιά άποψη του λιμανιού. 

Στ΄αρχαία χρόνια το νησάκι είχε το όνομα Αίγιλα ή Αιγιαλία. Αργότερα οι Ενετοί θα του δώσουν το όνομα Τσιριγότο (Cerigotto) υποκοριστικό του Τσιρίγο που είχαν δώσει στα Κύθηρα. Γύρω στο 300 με 400 πΧ γνώρισε μια σχετική ακμή ενώ παράλληλα οι κάτοικοί του επιδίδονταν και στην πειρατία. Το 69 πΧ. οι Ρωμαίοι αποφασίζουν να εξαφανίσουν την πειρατία από τις θάλασσες και τα Αντικύθηρα καταστράφηκαν και όλοι οι κάτοικοι εξοντόθηκαν.

Τον 4^ο μΧ. αιώνα το μικρό νησί εμφανίζεται και πάλι να κατοικείται. Το 1204, με τον διαμελισμό της βυζαντινής αυτοκρατορίας τα Αντικύθηρα, όπως και όλα τα Εφτάνησα, θα δοθούν στους Ενετούς οι οποίοι ενδιαφέρονται για την απόκτησή του νησιού, λόγω της στρατηγικής θέσης που είχε για την είσοδο στο Αιγαίο.

Το μικρό νησί, όπως και τα υπόλοιπα του Ιονίου, δεν κατακτήθηκε ποτέ από τους Τούρκους και χρησίμευσε σαν καταφύγιο πολλών από την Κρήτη και την Πελοπόννησο που ήθελα να ξεφύγουν από τον ζυγό των Τούρκων.

Ποταμός.Πρωτεύουσα του νησιού.

Οι Άγγλοι θα καταλάβουν το νησάκι το 1815 και ό τότε θα ακολουθήσει τη μοίρα των υπολοίπων νησιών. Με την αγγλική κατοχή τα  Αντικύθηρα γίνονται τόπος εξορίας για τους Εφτανήσιους Ριζοσπάστες και στέλνονται εκεί οι Φραγκίσκος Δομενεγίνης, Δημήτρης Καλλίνικος, Σταματέλος Πυλαρινός και άλλοι. Όμως και μετά τον Εμφύλιο, 1946-49 το νησί θα γίνει και πάλι τόπος εξορίας και αυτή τη φορά θα φιλοξενήσει τους Αριστερούς.

Την 21^η Μαίου του 1864 το νησάκι θα ενωθεί με την Ελλάδα.

Το έτος 1900 έμελε να είναι το καθοριστικό για την ιστορίας του νησιού. Κάποιοι  Σύμιοι σφουγγαράδες θα ανακαλήψουν το “Ναυάγιο των Αντικυθήρων”  όπως έχει μείνει να λέγεται. Επρόκειτο για μια ρωμαϊκή γαλέρα μέσα στην οποία υπήρχαν αμύθητοι θησαυροί. 

Ο Έφηβος των Αντικυθήρων. 

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν o χάλκινος “Έφηβος των Αντικυθήρων”του οποίου η κατασκεύη χρονολογείται γύρω στα 330πΧ και 
“ο υπολογιστής ή μηχανισμός των Αντικυθήρων” που θεωρείται ότι είναι το πρώτο κομπιούτερ στην παγκόσμια ιστορία.

Σήμερα το νησί προσφέρεται για όσους επιθυμούν ήρεμες διακοπές. Πρωτεύουσά του ο οικισμός Ποταμός με το μόνο λιμάνι στο νησί. Οι μόνιμοι κάτοικοί του είναι 44 άτομα και φυσικά το καλοκαίρι αυξάνονται με την άφιξη των ξενητεμένων. Οι κάτοικοι του νησιού έχουν μεταναστεύσει σε Αμερική και Αυστραλία ενώ αρκετοί βρίσκονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Αξιοθέατο του νησιού τα ερείπια της αρχαίας Αιγιαλίας που βρίσκονται στο δυτικό μέρος σε μιά έκταση 300 στρεμμάτων και ανάγονται στην εποχή των Ελληνιστικών χρόνων.
 (4^ος πΧ. αιώνας).

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων.

Πανέμορφη η περιοχή της Καραμέλας με την υπέροχη παραλία της όπου προσφέρεται για ένα απολαυστικό μπάνιο.

Υπάρχουν πολλοί μύλοι με πιό εντυπωσιακό τον “Νερόμυλο του Ανδρόνικου”, όπου σώζονται ακόμη η στέρνα και οι υδατόπυργοι.

Πολιούχος του νησιού ο Άγιος Μύρων, όπου εκεί υπάρχει η εικόνα του Αγίου η οποία θεωρείται σαν το ιερώτερο κειμίλιο του νησιού. Εντυποσιακό είναι το πανηγύρι του Αγίου στις 16 και 17 Αυγούστου. Από τις αρχές του μηνός οι κάτοικοι ετοιμάζονται όπου βράζουν αγριοκάτσικα και ζυμώνουν ψωμί χωριάτικο και προσφέρουν στους επισκέπτες. Επίσης προσφέρεται και το τοπικό παραδοσιακό γλύκισμα του νησιόυ. Καλτσούνια με μυζήθρα.

Η παραλία Καραμέλα.

Από χρόνια το νησί των Αντικυθήρων είναι το επίκεντρο της Ελληνικής Ορνιθολογικής Ετασιρείας η οποία έχει εκεί τον σταθμό της και καταγράφει τα πάνω από 250 είδη σπανίων πτηνών.

Ο ναός του Αγίου Μύρωνα.

Ο περίπατος θα τελειώσει στο νοτιώτερο σημείο του μικρού νησιού. Στο ακρωτήρι της Απολυτάρας όπου εκεί υπάρχει και ο ομόνυμος φάρος. Ένα πραγματικά έργο τέχνης.

Ο φάρος στο ακρωτήρι της Απολυτάρας. 

Ένα νησί άγονο και όμως τόσο όμορφο και ιστορικό.  Το τελευταίο σημείο του Εφτανησιακού συμπλέγματος. Ένα νησί που αξίζει μιά επίσκεψη.

ΠΗΓΕΣ

w.Lastoffer.Traveling.

w.wikipedia.org.

w.antikythira.gr.

w.Kythyra.info.

w.panoramio.com.

w.visitkythera.gr.

      Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι

                  των Εφτανήσων

Η οικογένειά μου κι΄εγώ σας στέλνουμε

τις πιό όμορφες ευχές μας γις τις γιορτές

                        του Πάσχα

ΚΑΛΗ   ΑΝΑΣΤΑΣΗ

   

                ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η παραδοσιακή μουσική στα Εφτάνησα

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι των Εφτανήσων,

Μετά από πάρα πολλές προσπάθειες και με την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση του πολύ καλού μου φίλου Μηθυμναίου, κατά κόσμο Στράτου Δουκάκη, νομίζω ότι επέτυχα την πρώτη ανάρτηση με το νέο σύστημα της Google Chrome ή κυρίας Μέρκελ. Συγνώμη αν δεν είναι τέλειο. Υπόσχομαι σύντομα τα πιό καλά. Σας ευχαριστώ για την κατανόηση και για την βοήθεια που θελήσατε όλοι σας να μου προσφέρετε.

Η μουσική και το τραγούδι είναι ο αχώριστος σύντροφος των Εφτανησιωτών

Η μόνη  περιοχή της Ελλάδας που δέχτηκε νωρίτερα από όλες τις άλλες την Ευρωπαϊκή επιρροή στη μουσική ήσαν τα Εφτάνησα. Για τέσσερεις αιώνες (1386-1797) κάτω από την Ενετική κυριαρχία τα νησιά, πέρασαν στη συνέχεια στην κατοχή των Ρώσων, των Γάλλων, των Άγγλων μέχρι την παραχώρησή τους στην Ελλάδα τον Μάιο του 1864.

Είναι γεγονός ότι τα Εφτάνησα υπήρξαν μία από τις σημαντικότερες διόδους εισαγωγής των ευρωπαϊκών ιδεών (Διαφωτισμός) και της δυτικής μουσικής στην υπόλοιπη Ελλάδα, όχι μόνο πριν αλλά και μετά την Ένωση.

Τα πρώτα γνωστά δείγματα επώνυμης μουσικής στην νεοελληνική ιστορία προέρχονται από τα Εφτάνησα. Μικρή εξαίρεση αποτελεί η Λευκάδα στα χωριά της οποίας είχε αναπτυχθεί κυρίως το παραδοσιακό κλαρίνο λόγω της μικρής απόστασης που την χωρίζει από την Στερεά Ελλάδα και την Ήπειρο. Όμως και τα Κύθηρα, λόγω της θέσης που βρίσκονται αλλά και της μεγάλης τους απόστασης από τα άλλα νησιά του Ιονίου, δεν έχουν ακολουθήσει την εφτανησιακή μουσική, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί. Πιο πολύ στα Κύθηρα έχει επικρατήσει η μελωδία και η μουσική από την Κριτική μαντινάδα.

Η επικοινωνία των νησιών του Ιονίου με την Δύση, έδωσε την δυνατότητα στην επτανησιακή μουσική, ακόμα και στις αρέκιες και καντάδες, να μένουν προσκολλημένες στα πρότυπα της ιταλικής όπερας.

Το λυρικό θέατρο της Κέρκυρας San Giacomo γίνεται διάσημο και πέραν των Ιονίων νήσων λόγω των ιταλικών μουσικών θιάσων που φιλοξενεί. 

Επίσης η επικοινωνία των νησιών με την Ιταλία, η ανάπτυξη του εμπορίου, οι μελοδραματικοί θίασοι που συχνά επισκέπτονταν τα νησιά συνετέλεσαν στο να αναπτυχθεί σε αυτά μια αξιόλογη μουσική κίνηση και να δημιουργηθεί μια σχετικά πλούσια μουσική παράδοση που πήρε το όνομα Επτανησιακή Μουσική Σχολή. Κύριοι εκπρόσωποι αυτής της Σχολής ήσαν ο Νικόλαος, Χαλκιόπουλος-Μάντζαρος, o Σπύρος Σαμαράς, ο Διονύσιος Λαυράγκας, ο Αντώνης Kαπνίσης, ο Φραγκίσκος Δομενεγίνης, ο Παύλος Καρρέρ και άλλοι.

Έτσι, μπορεί να πει κανείς, ότι η μουσική και το τραγούδι αποτελούσαν και αποτελούν και σήμερα αχώριστο σύντροφο των Εφτανησιωτών.

Αρχικά η ιταλική μουσική είχε μια σημαντική επίδραση στην εφτανησιώτική, στην πορεία όμως διαμορφώνεται η καθαρά εφτανησιακή η οποία πλέον αποκτά τα κυρίως δικά της σημεία.

Στην ανάπτυξη του μουσικού αισθήματος των Εφτανησιωτών συμβάλλουν πολλοί παράγοντες με κύριον τα ίδια τα νησιά με τα λουλούδια τους, τις ακρογιαλιές τους, την πλούσια βλάστηση, τη γαλήνη τους. Έτσι ο μουσικός πολιτισμός των Εφτανήσων μπορεί να δέχτηκε τις επιδράσεις της ιταλικής μουσικής όμως αφού τις αφομοίωσε τις ανάπλασε μέσα στα δικά του πλαίσια.

Από πολύ νωρίς στα Εφτάνησα έκαμαν την παρουσία τους χορωδίες για την ανάπτυξη της τοπικής μουσικής.

Χαρακτηριστικό είδος της εφτανησιώτικης μουσικής είναι οι καντάδες και οι αρέκιες.

Οι αρέκιες, που η ονομασία τους προέρχεται από την ιταλική λέξη a orecchio είναι λαϊκά τραγούδια που συναντιώνται σε όλα τα νησιά του Ιονίου. Η αρμονία τους είναι κάπως περίεργη. Ξεκινούν με μια φωνή ( solo ) και στη συνέχεια συμπληρώνεται από τις άλλες φωνές. Συνήθως οι αρέκιες τραγούδιονται και χωρίς την συνοδεία μουσικών οργάνων. 

Οι καντάδες είναι το πιο αγαπημένο είδος της εφτανησιώτικης παραδοσιακής μουσικής. Τραγούδια νοσταλγικά με στίχους ρομαντικούς, που εξωτερικεύουν ένα βαθύτερο αίσθημα και  με μια γλυκιά μελωδία η οποία προξενεί ιδιαίτερη συγκίνηση. Συνήθως οι καντάδες συνοδεύονται από μαντολινάτα.
Στην εφτανησιώτικη καντάδα άφησε τη σφραγίδα της η συνεργασία του Νικόλαου Μάντζαρου με τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό οι οποίοι μας έδωσαν την αξέχαστη
“Ξανθούλα” και άλλες. Επίσης σημαντική είναι και η παρουσία του Διονύση Λαυράγκα που και αυτή έχει βάλει τη σφραγίδα της.
Η παραδοσιακή εφτανησιώτικη μουσική λοιπόν, αποτελεί ένα ακόμη στοιχείο πολιτισμού που πρόσθεσαν τα νησιά του Ιονίου στη πολιτιστική πορεία της Ελλάδας πολύ πριν ενωθούν μαζί της.

ΠΗΓΕΣ:

Gozakynthos

El-wikipedia

w.music-art

w. e-kefalonia.net

w. enosieptaninion.gr

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι των

ΕΦΤΑΝΗΣΩΝ.

Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσω την προσωρινή διακοπή των αναρτήσεων λόγω τεχνικών προβλημάτων. Συγκεκριμένα:

Πριν από δύο βδομάδες η κυρία Google – την οποία εγώ παρομοιάζω με την κυρία Μέρκελ – χωρίς καμμιά ειδοποίηση μου άλλαξε το σύστημα και με υποχρεώνει να χρησιμοποιώ το Google Chrome του οποίου δεν γνωρίζω τη χρήση. Και ενώ κατάφερα να ενεργοποιήσω στην ανάρτηση το κείμενο, με κανέναν τρόπο δεν μπορώ να ενεργοποιήσω τις φωτογραφίες. Και επειδή Εφτάνησα χωρίς φωτογραφίες είναι ένα μηδέν, αναγκάζομαι σε προσωρινή διακοπή.

Φυσικά δεν θα σταματήσω να προσπαθώ και θα σας ενημερώσω αν κάποια φορά τα καταφέρω και είμαι έτοιμος. Μέχρι τότε σε αναμονή.

Να ευχηθώ σε όλες και όλους να έχεται μια χαρούμενη Ανάσταση και ένα όμορφο και ειρηνικό Πάσχα.

ΧΡΟΝΙΑ  ΣΑΣ   ΠΟΛΛΑ