O οικισμός Άγιος Προκόπιος 
στη Μέση Κέρκυρα.

Ένα χωριό με εφτακόσια χρόνια ιστορία.

Ο  οικισμός Άγιος Προκόπιος Μέσης Κέρκυρας.

Μπορεί να πει κανείς πως όλα τα χωριά της Κέρκυρας έχουν την δική τους ξεχωριστή ομορφιά αλλά και την δική τους ξεχωριστή ιστορία. Κι΄αυτό είναι μιά αλήθεια. Όμως με το χωριό Άγιος Προκόπιος τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Και τούτο διότι το χωριό αυτό κουβαλά πάνω του μια ιστορία πάνω από εφτακόσια χρόνια. Κι΄αυτό είναι μιά αλήθεια.

Μία ακόμη χαρακτηριστική άποψη του οικισμού.

Ο παραδοσιακός οικισμός Άγιος Προκόπιος βρίσκεται σκαρφαλωμένος σ΄έναν καταπράσινο λόφο της Μέσης Κέρκυρας.

Για πρώτη φορά συναντάται σε ιστορικές πηγές το 1381 ως βαρωνία ή Φέουδο Psorarci, ενώ το 1497 αναφέρεται σαν “χωρίο των Ψωραραίων” Το όνομα αυτό, άγνωστο πότε, φαίνεται ότι δόθηκε στο χωριό μετά από την ασθένεια της ψώρας που χτύπησε τους κατοίκους του. Ένα όνομα όμως που κάπως ενοχλούσε.

Με τον σχηματισμό των πρώτων Δήμων το 1866, θα αποτελέσει ομώνυμο οικισμό του Δήμου Αστυγειτόνων, που αργότερα, το 1869, συγχωνεύεται με τον Δήμο Μεσοχωριτών.

Χαρακτηριστική η ντόπια αρχιτεκτονική.

Παρ΄όλα αυτά την 5^η Μαρτίου του 1919 με βασιλικό διάταγμα θα πάρει το όνομα Κοινότης Ψωραρών.

Με την διάλυση των Δήμων το 1920 και την δημιουργία Κοινοτήτων, μαζί με τους Καστελάνους της Μέσης Κέρκυρας θα αποτελέσουν μία Κοινότητα.

Θα περάσουν όμως πάρα πολλά χρόνια και μόλις το 1936 θα μετατραπεί σε κοινότητα του Αγίου Προκοπίου.

Το 1995 όμως, κάτω από το σχέδιο “Καποδίστριας” μαζί με τους οικισμούς Γαστούρι και Κυνοπιάστες θα αποτελέσουν τον Δήμο Αχιλλείων.

Ο οικισμός του Αγίου Προκοπίου διοικητικά ανήκε στην περιοχή της Μέσης αφού βρίσκεται στη μέση του νησιού της Κέρκυρας και εδιοικείτο από τους κατοίκους του χωριού που ονομάζονταν Γέροντες ή Προεστοί.

Ο οικισμός του Αγίου Προκοπίου αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της ντόπιας αρχιτεκτονικής, με γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια  και είναι άριστα διατηρημένος.

Μία από τις γειτονιές. 

Αποτελείται από τέσσερεις γειτονιές, Καρδάτικα, Λιγνάτικα, Μαλαμάτικα και Κάτω Γειτονιά.

Ο οικισμός διαθέτει τρεις εκκλησίες με πρώτη τον Άγιο Προκόπιο του oποίου φέρει και το όνομα. Η εκκλησία αυτή υπήρχε ήδη από τον 16^ο αιώνα. Όμως κάποια στιγμή, στα τέλη του 19^ου αιώνα καταστράφηκε από πυρκαγιά οπότε ξανακτίστηκε και ολοκληρώθηκε το 1937 και είναι αυτός που υπάρχει και σήμερα.

Το Πορτόνι.

Η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία που υπάρχει για το ναό του Αγίου Προκοπίου αναφέρεται στις 7 Ιουνίου του 1511 όπου γίνεται μαρτυρία για την παραχώρηση του ναού στον ιερέα Αθαν. Μωραϊτη από το χωριό Καμάρα.

Εντυπωσιακό το καμπαναριό της εκκλησιάς.

Η εκκλησιά του Αγίου Βασιλείου είναι ένα από τα αρχαιότερα κτίσματα του οικισμού και υπήρχε από τον 16^ο αιώνα. Οι αγιογραφίες του ναού είναι δείγμα της εγχώριας λαϊκής παραγωγής.

Ο ναός της Αγίας Τριάδος και Αγίων Πάντων είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του νησιού της Κέρκυρας. Το πέτρινο τέμπλο του είναι διακοσμημένο με γύψινα ημίγλυπτα και αγιογραφίες ονομαστών αγιογράφων της εποχής, όπως του Θ. Αγγελάτου και Δανιήλ Κόκλα. 

Ένα χαρακτηριστικό δρομάκι του χωριού.

Οι τοιχογραφίες που σώζονται ανάγονται στον 18^ο αιώνα.

Όπως όλα τα χωριά της Κέρκυρας και ο Άγιος Προκόπιος τηρεί τα πατροπαράδοτα έθιμα μέχρι σήμερα. Τη δεύτερη μέρα της Διακαινησίμου εβδομάδας, τη λεγόμενη Νέα Δευτέρα, λιτανεύεται η αμφιπρόσωπη εικόνα της Παναγίας και της Αναστάσεως του Κυρίου. Ιστορικά η λιτάνευση αυτή μαρτυρείται από το 1671.

Μία από τις εκκλησιές του χωριού.

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων γίνεται μεγάλο πανηγύρι στο φερώνυμο ναό ενώ στις 8 Ιουλίου πραγματοποιείται ένα από τα πλέον ονομαστά πανηγύρια του νησιού προς τιμή της γιορτής του Αγίου Προκοπίου.

Το χωριό αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της ντόπιας αρχιτεκτονικής. Απαρτίζεται από οικιστικά σύνολα (γειτονιές) που παρουσιάζουν αμιγή παραδοσιακά στοιχεία. Για αρκετές κατοικίες που σώζονται μέχρι σήμερα υπάρχουν μαρτυρίες από τον 17^ο αιώνα. Το 1978 το χωριό κηρύχθηκε παραδοσιακός οικισμός.

Η θρυλική ελιά του Αγίου Προκοπίου.

Ο οικισμός του Αγίου Προκοπίου πραγματικά περιστοιχίζεται από τον “Κερκυραϊκό ελαιώνα.”  Υπεραιωνόβιες ελιές και κυπαρισσώνες φτάνουν μέχρι  τα σπίτια του χωριού. Μιά ελιά μάλιστα έχει χαρακτηριστεί σαν η μεγαλύτερη του νησιού αφού η περίμετρος του κορμού της ξεπερνάει τα 19 μέτρα.

Είναι προς τιμή των κατοίκων ότι στο χωριό υπάρχει μια πλήρη οργάνωση σε Πολιτιστικούς Συλλόγους, Χορωδία, Φωτογραφική Ομάδα και κατά καιρούς οργανώνονται θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις και άλλα.

Μιά υπέροχη ομορφιά υπάρχει σε όλο το χωριό.

Ένα χωρίο πανέμορφο, ιστορικό και φιλόξενο. Ένα χωριό που τιμά την Κέρκυρα και την ιστορία της. Μια επίσκεψη αξίζει.

Να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη

 «Ρεγγίνα»Τατιάνα Ε-Γ Καρύδη

και τον κ. Δημήτρη Ε-Γ Καρύδη

για την αμέριστη βοήθειά τους στο κείμενο

και τις υπέροχες φωτογραφίες τους.

www.el-wikipedia.org.

www.corfuvisit. net.

Μην ξεχνάτε να επισκεφθείτε και την άλλη ιστοσελίδα μου. http://hellascafe,blogspot.com  Πάντα κάτι ενδιαφέρον υπάρχει.
Σας ευχαριστώ.

Οι Φάροι στα Εφτάνησα.

Κεφαλονιά. 

Αρχιτεκτονικά μνημεία που στολίζουν τα νησιά μας.

Ο φάρος των Αγίων Θεοδώρων, το γνωστό Φανάρι, στο Αργοστόλι όπου συγκεντρώνει πολλούς από του τουρίστες,

Μετά από την Λευκάδα σειρά τα πλησίον της νησιά της Ιθάκης και της Κεφαλονιάς να μας μιλήσουν και αυτά για τους φάρους τους.

Ο φάρος στον Άγιο Ανδρέα Ιθάκης.

Ο φάρος αυτός χτίστηκε το 1848  στην ανατολική ακτή του λιμανιού της Ιθάκης και το όνομά του το οφείλει στον ομώνυμο ναό που βρίσκεται πλησίον. Διέθετε στρογγυλό λιθόκτιστο πύργο ύψους 5μ. με εστιακό 32μ. Ήταν χτισμένος σε ύψος 24μ από την θάλασσα. Με τους σεισμούς που έπληξαν τα νησιά τον Αύγουστο του 1953 ο φάρος κατεστράφει. Επισκευάστηκε το 1999 και λειτουργεί σε ανεξάρτητο πυργίο με αυτόματο πυρσό.

Δυστυχώς για τον φάρο αυτόν δεν υπάρχει καμμιά φωτογραφία

Φάρος Αγίων Θεοδώρων, Αργοστόλι.

Ο φάρος αυτός έχει χαρακτηριστεί σαν ένα μνημείο της Κεφαλονιάς.

Αποτελεί ένα από τα σημαντικώτερα αξιοθέατα αλλά και μνημείο της Κεφαλονιάς. Πρόκειται για έναν παληό ανεμόμυλο που μετρατράπηκε σε ένα κυκλικό κτίσμα δωρικού ρυθμού, με είκοσι κολώνες και στεγάζεται από έναν μικρό πύργο. Το όνομά του οφείλει στην μικρή εκκλησιά των Αγίων Θεοδώρων, που υπάρχει κοντά σε αυτό. 

Μια ακόμη πανοραμική φωογραφία του υπέροχου μνημείου.

Χτίστηκε στις αρχές του 19^ου αιώνα  (1828 ) από τον J.P.Kennedy, όταν το νησί βρισκόταν υπό την διοίκηση του Άγγλου Καρόλου Νάπιερ. Εγκαινιάστηκε τον Μάϊο του 1829. Είχε πυργίσκο 8μ. και αποτελούσα οικία του φαροφύλακα. Με τους σεισμούς του 1953 καταστράφηκε ολοσχερώς και ξαναχτίστηκε το 1964. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πλέον επισκέψιμα σημεία του νησιού της Κεφαλονιάς.

Ο φάρος του Γερογόμπου.

 Ο φάρος του Γερόγομπου με τη δική του ιστορία.

Στη χερσόνησο της Παλικής και στην άκρη του ομώνυμου ακρωτηρίου, σε μικρή απόσταση από το χωριό Χαβριάτα, βρίσκεται ο φάρος του Γερογόμπου. Ο παλαιός χτίστηκε το 1906 όπου και τον ίδιο χρόνο λειτούργησε για πρώτη φορά με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, ως περιστροφικός φάρος ορατός από απόσταση 23ν.μ. Ο πύργος του είχε ύψος 13μ και το εστιακό του ήτανε  58μ. Κατά την αποχώρησή τους από την Κεφαλονιά, οι Γερμανοί ανατίναξαν τον φάρο.

Ο φάρος όπως εχτίστηκε μετά την καταστροφή του από τους  Γερμανούς.

 Στη θέση του, το 1945 χτίστηκε νέος κυλινδρικός πύργος από μπετόν ύψους 13μ. και κατοικία φαροφυλάκων. Το 1979 ο νέος φάρος ηλεκτροδοτήθηκε ενώ το 1990 μετατράπηκε σε αυτόματο ηλεκτρικό.

Ο φάρος στο Φισκάρδο.

Ένα υπέροχο αξιοθέατο ο παληός φάρος στο Φισκάρδο.

Στο πανέμορφο Φισκάρδο και πασίγνωστο λόγω μαντολίνου Κορέλι αλλά και λόγω τόπου καταγωγής του μεγάλου Νίκου Καββαδία, βρίσκεται ο ομώνυμος φάρος. Κατασκευάστηκε το 1892 με κυλινδρικό πύργο και κατοικία φαροφυλάκων. Το ύψος του πύργου είναι 14,2μ. και το εστιακό του 17μ. Και αυτό επίσης κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε σβυστός. 

Εκεί στέκουν πλάϊ  πλάϊ ο παληός φάρος με τον καινούργιο.

Το 1945 επαναλειτούργησε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο και ως επιτηρούμενος. Με τους σεισμούς του ΄53 καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε. Όμως σύντομα χτίστηκε νέος, με τετράγωνο πύργο ύψους 14,2μ. και κατοικία φαροφυλάκων. Κοντά στον φάρο σώζεται σε καλή κατάσταση ο παληός βενετσιάνικος φάρος.

Ο φάρος των Βαρδιάνων.

 Ο φάρος των Βαρδιάνων με τη δική του ιστορία.

Στην είσοδο του κόλπου του Αργοστολίου βρίσκεται η νησίδα Βαρδιάνοι. Πάνω σ΄αυτή υπάρχει ο φάρος που έχει και το όνομά της. Ο φάρος αυτός κατασκεύσθηκε το 1824 από τους Άγγλους για λογαριασμό της Ιόνιας Πολιτείας. 

Αποτελείται από κυλινδρικό πύργο και κατοικία φαροφυλάκων. Λειτούργησε με πετρέλαιο από το 1890 μέχρι το 1950 οπότε και αντικαταστάθηκε με πυρσό ασετιλίνης. Με τους σεισμού του ΄53 καταστράφηκε ενώ μόνο ένα τμήμα του επισκευάσθηκε και μειώθηκε το ύψος του σε 8,5μ.

Ο φάρος στη Διχάλια

Ένα μνημείο για την Κεφαλονιά είναι και ο φάρος στο ακρωτήρι Διχάλια.

Τελειώνουμε με τους φάρους της Κεφαλονιάς με μια επίσκεψη στο φάρο που βρίσκεται στο ακρωτήρι Διχάλια, στον κόλπο της Σάμης και πού έχει το όνομά του. Πρωτολειτούργησε με πηγή ενεργείας το πετρέλαιο εκπέμποντας σταθερό σήμα σε απόσταση 7ν.μ. Κατά τη διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε σβυστός Επαναλειτούργησε το 1945 με πετρέλαιο και ως επιτηρούμενος. Το 1953 εξοπλίστηκε με αυτόματο πύργο ασετιλίνης.

Στην Ζάκυνθο η επόμενη επίσκεψή μας με την γνωριμία μας με τους φάρους του νησιού.

Τα Εφτάνησα έχουν Γεννέθλιαααααααααααα ! ! !

Γεννέθλια φίλες μου αγαπημένες και φίλοι μου αγαπημένοι.

Τα Εφτάνησα γιορτάζουν. Τούτες τις μέρες εισέρχονται στον τέταρτο χρόνο της παρουσίας τους στον χώρο των μπλογκς με μια προσφορά αγάπης για τα πανέμορφα νησιά του Ιονίου

Πρόθεσή μου, από την πρώτη στιγμή, που με τη βοήθεια του πολύ καλού μου φίλου Στράτου Δουκάκη - τον οποίον και ευχαριστώ πάρα πολύ -  ξεκίνησε τούτη η ιστοσελίδα, ήταν να προβληθούν τα νησιά μας. Να προβληθεί η ομορφιά τους. Να γίνει γνωστή η ιστορία τους. Να μάθουν όλοι για τον πολιτισμό τους,. Να γνωρίσουν τους ανθρώπους τους. Γενικά να γνωρίσουν όλοι τούτα τα πανέμορφα διαμάντια της θάλασσας του Ιονίου. Τους το όφειλα. Γιατί εκεί γεννήθηκαν οι γονείς μου. Τους το χρωστούσα γιατί σ΄αυτά τα νησιά  πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Γιατί πάνω στα βράχια τους, στις ακρογυαλιές τους, στα καντούνια τους, στις πλατείες τους, έχω αφήσει τα πιό όμορφα χρόνια της ζωής μου.

Πάνω από την Κέρκυρα ξεκινήσαμε. Όνειρο μες στη χαρά του Μάη, όπως λέει κι΄ο Παλαμάς. Είδαμε πολλά κι΄ακόμα έχουμε να δούμε πάρα πολλά.

Περπατήσαμε στα καντούνια της. Προσκυνήσαμε τον Άγιο της Σπυρίδωνα.

Κι΄ήπιαμε το καφεδάκι μας στην Σπιανάδα. Συναντήσαμε τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ιάκωβο Πολυλά, τον Νικόλαο Μάντζαρο.

Στους Παξούς, ένα ασήμαντο ψαρονήσι τότε, δοκιμάσαμε ουζάκι στο Λόγγο. Περάσαμε απ΄όλες τις ακρογυαλιές τους. Κι΄είδαμε τους βράχους τους και τα ακρωτήρια τους. Δροσιστήκαμε στις γαλάζιες ακρογυαλιές τους.

Επισκεφτήκαμε  και τη Λευκάδα. Βρεθήκαμε στο Λευκαδίτικο γάμο. Ήπιαμε υπέροχο κρασί και κάμαμε έναν περίπατο στα νησάκια της. Περάσαμε μια βόλτα και από το σπίτι του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

 Και μετά βρεθήκαμε στο νησί των “κουρλών” Στην Κεφαλονιά καλέ. Καλοί άνθρωποι όλοι τους.
Κι΄αν ζούνε μες τα πέρατα 
του κόσμου σκορπισμένοι
είναι που σκιάζεται ο Θεός
να ζούνε μαζωμένοι.
Λόγια είναι αυτά. Τέλος πάντων
Ανεβήκαμε στον Αίνο. Το πιό ψηλό βουνό στα νησιά μας και είδαμε τα άγρια άλογα. Περάσαμε από το Αργοστόλι και από το Ληξούρι. Ανάψαμε ένα κεράκι στον Άη-Γεράσιμο και ήπιαμε ρομπόλα.
Εδώ μας καλοδέχτηκαν οι Ριζοσπάστες Ανδρέας Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφεράτος. Είδαμε ακόμη τον Ανδρέα Λασκαράτο και τον Γιώργο Μολφέτα.

Νάμαστε και στη Ζάκυνθο. Το νησί της Χαράς. Πρώτη μας δουλιά ένα προσκύνημα στον συνονόματό μου Άγιο. Βοήθειά μας. Ανηφορίσαμε στη γραφική Μπόχαλη και συναντήσαμε τον Σολωμό. 

Περάσαμε από τα γραφικά χωριουδάκια της κι΄ακούσαμε καντάδες. Απόψε την κιθάρα μου τη στόλισα κορδέλες.
Δεν παραλείψαμε κι΄ένα προσκύνημα στο σπίτι του Γρηγόρη Ξενόπουλου.

Και μετά στα Κύθηρα. Στο Μυλοπόταμο, στην Παλαιοχώρα, στα σπήλαια στον Αβλέμωνα. Μια επίσκεψη στους καταρράκτες της Φόνισσας.

Μια ματιά στα πεντανόστιμα μεζεδάκια με τη συνοδεία του ούζου.

Φίλες μου και φίλοι μου. Τα Εφτάνησα και τούτο το χρόνο έχουν να σας προσφέρουν αξέχαστους περιπάτους στα νησιά μας. Μαζί μου λοιπόν όλοι. Σας περιμένω και πάντοτε θα σας υποδέχομαι με την χαρακτηριστική εφτανησιώτικη φιλοξενία.

Να είστε όλοι σας καλά.

Ντένης Κονταρίνης

Το τραγούδι και ο χορός στη Ζάκυνθο

Ένα πέρασμα από το πανέμορφο νησί της Ζακύνθου σήμερα για να γνωρίσουμε μιά αξιόλογη πολιτιστική πτυχή της πνευματικής ιστορίας του νησιού. 

Μέσον έκφρασης για τους Ζακυνθινούς είναι ο χορός και το τραγούδι.

Ο χορός και το τραγούδι, σαν τέχνες, εξέφραζαν πάντοτε τα συναισθήματα των λαών. Η Ζάκυνθος, λόγω της γεωγραφικής θέσης στην οποία βρίσκεται δέχτηκε πάρα πολλές πολιτιστικές επιδράσεις τόσο από την ανατολή όσο και από την Δύση, οι οποίες έχουν επηρεάσει αποφασιστικά την πολιτισμική της ταυτότητα.

Όμως οι οποιεσδήποτε επιρροές περνούσαν από το ιδιόμορφο, ευαίσθητο καλλιτεχνικό ζακυνθινό πνεύμα  για να καταλήξουν σε μια τοπική ιδιομορφία.

Παρά τις βενετσιάνικες  και κρητικές επιρροές από την αρχαιότητα στο νησί αναπτύχθηκαν ίδια μουσικά αλλά και χορευτικά σχήματα που έφτασαν σε στιγμές μεγάλης ακμής όταν στο νησί ιδρύθηκε το 1816 η Μουσική Σχολή Ζακύνθου. 

Η μουσική και ο χορός, για τους Ζακυνθινούς, έχει αποδειχτεί ότι είναι ένα μέσον έκφρασης και οπωσδήποτε αποτελεί το κύριο μέρος της ζωής τους. Δίκαια λοιπόν λένε ότι η Ζάκυνθος είναι το νησί του χορού, της μουσικής, του τραγουδιού και των τραγουδιστάδων. Τα τραγούδια και οι μουσικοί ήχοι της Ζακύνθου έχουν τις ρίζες τους στα αρχαία και στα βυζαντινά χρόνια. Οπωσδήποτε έχουν επηρεαστεί από την Κρήτη αλλά και από την δυτικοευρωπαϊκή κουλτούρα – ιδιαίτερα την ιταλική – όμως οι επιδράσεις αυτές ενέπνευσαν στους κατοίκους του νησιού την ζακυνθινή μουσική παράδοση που σήμερα αναγνωρίζεται σαν κάτι αυτόνομο, ιδιαίτερο και ξεχωριστό και φυσικά εντάσσεται στην Εφτανησιακή Μουσική Σχολή. Έτσι όλα περνούσαν από το ιδιόμορφο και ευαίσθητο καλλιτεχνικό ζακυνθινό πνεύμα, το οποίο κρατούσε τις κατάλληλες επιρροές και δημιουργούσε κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, κάτι ξεχωριστό. Μπορούμε να πούμε ότι αυτό είχε συμβεί σε όλες τις μορφές της τέχνης.

Με τον τρόπο αυτό αναπτύσσονται όλα τα είδη της τέχνης, που είναι βγαλμένα μέσα από την ιδιότυπη ψυχοσύνθεση των Ζακυνθινών και εκφράζουν κάθε πτυχή του ψυχικού τους κόσμου και των συναισθημάτων τους. 

Έτσι, για τους Ζακυνθινούς, ο χορός και η μουσική είναι το κύριο μέρος της ζωής τους και το κύριο μέσο έκφρασης.

Ο ζακυνθινός πολιτισμός έχει να παρουσιάσει εντυπωσιακά επιτεύγματα στη μουσική και το χορό. Η αγαπημένη μουσική για τους ζακυνθινούς είναι οι καντάδες και οι αρέκειες όπου εξυμνούν τον έρωτα, τη φύση και εκφράζουν τον ευαίσθητο και ρομαντικό χαρακτήρα τους. Τα τραγούδια της ζακυνθινής υπαίθρου, τα λαϊκά και τα αγροτικά διασώθηκαν στα χωριά του νησιού και ιδιαίτερα στην ορεινή περιοχή. Τα διακρίνει μια ξεχωριστή χάρη, μια λεπτότητα στους τόνους, μια ευαισθησία στο μουσικό τους χρώμα, μιά διάθεση για λεπτή και πολιτισμένη ειρωνία και καλόβολα πειράγματα και μιά γρήγορη μελωδική κίνηση. 

Τα τραγούδια αυτά χορεύονται με ζακυνθινούς λαϊκούς χορούς, που συνοδεύονται από το “ταμπουρλονιάκαρο”(*) κι΄αργότερα από βιολί, ακκορντεόν και κιθάρα.

Χαρακτηριστικοί, παραδοσιακοί  χοροί της Ζακύνθου είναι ο Συρτός, (στρωτός) Συρτός (τσακιστός) Γυναικείος συρτός, Σταυρωτός, Κυνηγός, Λεβαντίνικο συρτό, Γέρανος ή μεγάλος Ζακυνθινός, Γιαργητός ή χορός του Θησέα.

Οι παραδοσιακοί ζακυνθινοί χοροί διασώθηκαν χάρη στους γεροντότερους κάθε χωριού που διατηρούσαν τη χορευτική αυτή παράδοση την οποία και δίδαξαν σε λαογράφους και χορευτές.

Τα πανηγύρια και οι θρησκευτικές εκδηλώσεις είναι η βάση της διατήρησης των παραδοσιακών χορών και τραγουδιών. Οι πιστοί παρακολουθούσαν την λιτάνευση της εικόνας, την συνόδευαν μέχρι την είσοδό της στην εκκλησιά και μετά οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και το πανηγύρι άρχιζε.

Εμπρός λοιπόν για μιά καντάδα, μια αρέκεια κι΄ένα ζακυνθινό συρτό στο Φιόρο του λεβάντε.

(*) Ταμπουρλονιάκαρο στην Ζάκυνθο εννοούν δυό παλιά χειροποίητα παραδοσιακά όργανα. Ένα πνευστό, την ανάκαρα (είδος πίπιζας) και ένα κρουστό, το ταμπούρλο ή νταβούλι.

Ρίξτε και μιά ματιά στο http://hellascafe.blogspot.com. Πάντα έχω κάτι ενδιαφέρον να σας πω.

ΠΗΓΕΣ

w.alykes.com

w.zanteisland.com

w.zakynthos4s.gr

w.e-zakynthos.eu