Μον Ρεπό.

                   

Το θερινό ανάκτορο του Άγγλου αρμοστή

            Thomas Maintland και της Κερκυραίας συζύγου του,

                                      Νίνας Παλατιανού.

Το παλάτι Μον Ρεπό όπως φαίνεται από την είσοδο του κήπου.

Ένα από τα αξιοθέατα της Κέρκυρας και το οποίο οπωσδήποτε αξίζει ο κάθε επισκέπτης του νησιού να το γνωρίσει, είναι το ανάκτορο του Μον Ρεπό. Οπωσδήποτε αποτελεί ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά αξιοθέατα στο νησί της Κέρκυρας. Το κομψό και εντυπωσιακό παλάτι με τα μεγάλα ανοίγματα, παρ΄όλο που δείχνει να αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αγγλικής έπαυλης είναι αποικιακού ρυθμού με έντονα ελληνικά και νεοκλασσικά στοιχεία και είναι έργο του Άγγλου αρχιτέκτονα Whitemore.

Η είσοδος. Φανερά τα σημάδια της ελληνικής αρχιτεκτονικής

Το κτίριο κλείνεται μέσα σε μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Χτίστηκε ανάμεσα στα 1828-31 για θερινή κατοικία του Άγγλου αρμοστή Μαίτλαντ και της Κερκυραίας συζύγου του Νίνας Παλατιανού. Το ανάκτορο αυτό έχει μια φανταστική θέα στη θάλασσα του Ιονίου. Στο παλάτι αυτό, στα 1863 για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα φιλοξενήθηκε η Αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας, Ελισάβετ, η θρυλική πριγκίπισσα Σίσσυ, η οποία μαγεμένη από τις ομορφιές της Κέρκυρας λίγο καιρό αργότερα θα χτίσει το Αχίλλειο.

Στο Μον Ρεπό γεννήθηκε ο Φίλιππος Μαουνμπάντεν, ο μετέπειτα Δούκας του Εδιμβούργου και σύζυγος της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας.

Στα 1864 μετά την Ένωση των νησιών με την Ελλάδα, ο Δήμος της Κέρκυρας θα παραχωρήσει το παλάτι αλλά και το κτήμα όλο στη δυναστεία του Γεωργίου του Α! για να το χρησιμοποιεί η βασιλική οικογένεια σαν θερινή κατοικία. Εξ΄άλλου ο βασιλιάς Γεώργιος ήταν αυτός που έδωσε στο παλάτι το όνομα Μον Ρεπό.

Χαρακτηριστικό δρομάκι στον κήπο. 

Η απόλαυση των Ελλήνων εστεμμένων θα διακοπεί κατά το διάστημα του πολέμου και της κατοχής της Ελλάδας από τους Γερμανοϊταλούς και το παλάτι του Μον Ρεπό θα χρησιμοποιεί ο Ιταλός πολιτικός διοικητής των Ιονίων νήσων, Piero Parini σαν θερινή κατοικία. Με την απελευθέρωση οι Έλληνες βασιλείς θα χρησιμοποιούν και πάλι το παλάτι και το κτήμα σαν θερινή κατοικία μέχρι το 1967 που θα εκδιωχθούν από την Ελλάδα.

Γενική άποψη του ανακτόρου.

Το 1974 με την μεταπολίτευση το παλάτι αλλά και το κτήμα θα δοθούν στον Δήμο της Κέρκυρας, αλλά τότε θα αρχίσει μια νέα περιπέτεια καθώς ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ θα τα διεκδικήσει σαν δική του προσωπική περιουσία. Αυτή η δικαστική διαμάχη θα διαρκέσει μέχρι το 1991 οπότε η ελληνική δικαιοσύνη θα αποφασίσει ότι το Μον Ρεπό ανήκει στον λαό της Κέρκυρας.

Παρ΄όλη την εγκατάλειψη, ο κήπος είναι μια ξεχωριστή ομορφιά. 

Το κτήμα που φιλοξενεί το Μον Ρεπό καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του λόφου της Ανάληψης, πάνω από 250 στρέμματα, ανάμεσα στα προάστια Κανόνι και Ανεμόμυλος.

Στην περιοχή υπάρχουν τα ερείπια σημαντικών αρχαιοτήτων, όπως τα ερείπια της πεντάκλιτης βασιλικής της Αγίας Κέρκυρας, του βωμού της Άρτεμης και του αρχαίου ναού της Κέρκυρας όπου σύμφωνα με κάποιους αρχαιολόγους ήταν αφιερωμένος στον Ποσειδώνα. Στην περιοχή αυτή υπήρχε η αρχαία πολή της Κέρκυρας η οποία κάλυπτε ένα μεγάλο μέρος. Είχε δύο λιμάνια. Το λιμάνι του Αλκίνοου, που έβλεπε προς την μεριά της Ηπείρου και το Υλλαϊκό λιμάνι που βρισκόταν στη λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου. 

Το ανάκτορο στο ηλιοβασίλεμα.

Τα πρώτα ευρήματα στον χώρο αυτόν αποκαλήφθηκαν όταν τα νησιά βρίσκοντας κάτω από την αγγλική κατοχή. Στα δεξιά του ανακτόρου του Μον Ρεπό βρίσκεται ο ναός της Ακραίας Ήρας ο οποίος λέγεται ότι ήταν ο μεγαλύτερος στην αρχαία Κέρκυρα. Όμως το μνημείο αυτό έχει υποστεί πολλές φθορές.

Το ανάκτορο του Μον Ρεπό σήμερα φιλοξενεί τα εκθέματα του μουσείου της Παλαιούπολης. Στ΄αλήθεια μια επίσκεψη στο Μον Ρεπό είναι μια μεγάλη εμπειρία.
ΥΓ. Φίλες και φίλοι. Θα σας επρότεινα να επισκεφθείτε και την άλλη ιστοσελίδα μου. http://hellascafe.blogspot.com   Υπάρχει κάτι που θα ήθελα την γνώμη σας.
Ευχαριστώ.
Δ.Κ.

Ταξίδι στην Ιθάκη.

“Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη” τραγουδάει ο μεγάλος μας Καβάφης. Λέξεις που κάνουν μαγευτικό το ξεκίνημα ενός παραμυθιού. Γιατί στ΄αλήθεια, ένα όμορφο παραμύθι είναι ο πηγαιμός στην Ιθάκη. Ελάτε λοιπόν να βγούμε κι΄εμείς στον πηγαιμό για την Ιθάκη. Σας υπόσχομαι ότι θα περάσουμε  πολύ όμορφα.

Η Ιθάκη, μετά από τους Παξούς,  είναι το μικρότερο νησί του Εφτανησιακού συγροτήματος. Είναι ένα νησί ξεχωριστό, καταπράσινο, ορεινό, γεμάτο φυσικές ομορφιές, κρυφούς όρμους, ωραίες παραλίες κι΄ακόμη σχδόν αχτύπητο από το θεριό του τουρισμού. Πολλά τα χωριά και τα χωριουδάκια που το ομορφαίνουν κι΄ας κάνουμε έναν περίπατo σε κάποια από αυτά. Ξεκινάμε από ...

...Το Κιόνι.

Τo πανέμορφο Κιόνι

Είναι ένα από τα ομορφώτερα χωριά της Ιθάκης. Απλωμένο στο βάθος ενός πανέμορφου όρμου μοιάζει να ξεκουράζεται στο πέρασμα του χρόνου. Στην είσοδο του μικρού του λιμανιού δεσπόζουν τρεις ερειπωμένοι ανεμόμυλοι, δείγμα μιας περασμένης εποχής. 

Ο ένας από τους τρεις ερειπωμένους ανεμόμυλους. 

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο ίδιος ο οικισμός με τα παλιά καλοδιατειρημένα σπίτια του. Χτίστηκε στις αρχές του 16^ου αιώνα και πολλές κατοικίες του που σώζωνται από τότε είναι χαρακτηριστικό ότι άντεξαν στο πέρασμα των χρόνων αλλά και στους καταστροφικούς σεισμούς, που κατά καιρούς έχουν χτυπήσει τα Εφτάνησα. 

Άλλη μια όμορφη γωνιά του οικισμού.

Το Κιόνι προσφέρει πανέμορφη θέα και έχει μαγευτικές παραλίες. Παρουσιάζει και θρησκευτικό ενδιαφέρον καθώς διαθέτει και δυό εκκλησιές. Τον Άγιο Νικόλαο και τον Άγιο Ιωάννη. Ο οικισμός έχει κριθεί διατηρηταίος.

Ας περάσουμε στο ...

...Περαχώρι.

Το Περαχώρι. Μια ακόμη ομορφιά της Ιθάκης.

Το Περαχώρι είναι ένας πανέμορφος ορεινός οικισμός στο νότιο τμήμα του νησιού. Είναι ίσως ο μεγαλύτερος οικισμός της ιθάκης. Είναι χτισμένος αμφιθαετρικά πάνω από την πρωτεύουσα Βαθύ σε ύψος περίπου 300 μέτρων. Κοντά στον οικισμό υπάρχουν τα μεσαιωνικά ερείπια του προγενέστερου οικισμού της Παλαιοχώρας, η οποία υπήρξε η παλιά πρωτεύουσα της Ιθάκης.

Εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη η αρχιτεκτονική του οικισμού και οι βυζαντινές εκκλησιές με τις αξιόλογες αγιογραφίες. Πάνω από το χωριό υπάρχει ένα μεγάλο πυκνό δάσος. Αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως αρχαία ερείπια της Αρεθούσας Κρήνης και της Κόρακος Πέτρας. Σύμφωνα με τον Όμηρο, όταν η Αρεθούσα, μητέρα του Κόρακα, έμαθε ότι ο γιός της σκοτώθηκε πέφτοντας από την πέτρα, αυτοκτόνησε και αυτή στο ίδιο σημείο.

Στο Περαχώρι υπάρχει το μοναστήρι των Ταξιαρχών που χρονολογείται από τον 17^ο αιώνα.

Και περνάμε στον...

...Σταυρό.

Ο οικισμός του Σταυρού.

Ο Σταυρός είναι το μεγαλύτερο χωριό της βόρειας Ιθάκης. Είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα του νησιού. Χτίστηκε τον 16^ο αιώνα και από τότε μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα από σπουδαιότερα  εμπορικά κέντρα του νησιού.

Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει η προτομή του Οδυσσέα. 

Η προτομή του Οδυσσέα στην πλατεία του χωριού.

Στη θέση Πηλικάτα, κοντά στο χωριό, οι ανασκαφές έφεραν στο φως λείψανα αρχαίου οικισμού και ευρήματα μυκηναϊκής και ελληνιστικής περιόδου τα οποία εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο του οικισμού.

Μια από τις αίθουσες του μουσείου. 

Σειρά για μια επίσκεψη έχει...

....η Ανωγή.

Στην Ανωγή η ομορφιά μιλάει από μόνη της

Είναι ένα ορεινό χωριό βορειοδυτικά της πρωτεύουσας Βαθύ. Η Ανωγή είναι το αρχαιότερο χωριό της ιθάκης. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα μεγαλιθικά μνημεία, γνωστά ως “Μενίρ”

Ένα από τα Μενίρ, τα παράξενα της φύσης στον οικισμό της Ανωγής. 

Το πλέον εντυπωσιακό είναι στο βράχο Αρακλή ύψους οκτώ μέτρων. Στην περιοχή υπάρχουν και τα κατάλοιπα της μεσαιωνικής εποχής. Μιάς ιδιαίτερα ιστορικής περιόδου μυστικιστικής σημασίας. Επίσης στο χωριό υπάρχει και ένα επιβλητικό βενετσιάνικο καμπαναριό. 

Ένα από τα αξιοθέατα του νησιού, το βενετσιάνικο καμπαναριό. 

Η Ανωγή προσφέρει μια πανοραμική θέα προς το Ιόνιο. Στο χωριό βρίσκονται η εκκλησιά της Κοίμησης της Θεοτόκου και  η ιστορική μονή των Καθαρών.

Επόμενη επίσκεψη...

...η Εξωγή.

Χάρμα ομορφιάς και η Εξωγή.

Πρόκειται για το βορειότερο χωριό της Ιθάκης και χρονολογείται από τον 16^ο αιώνα. Η Εξωγή υπήρξε ίσως το πλέον αξιόλογο κέντρο χάρη στην ασφάλεια που προσέφερα η θέση του απέναντι στις επιδρομές των πειρατών. 

Μια θαυμάσια θέα απλώνεται κάτω από το χωριό.

Αξιόλογο είναι και πρέπει να το δει ο επισκέπτης, το μνημείο με τις τεχνιτές πυραμίδες. Επίσης αξιόλογες και οι δυό εκκλησιές του χωριού. Ο Άγιος Νικόλας και η Αγία Μαρίνα.

Θα τελειώσουμε τον πηγαιμό στην Ιθάκη με ένα πέρασμα από τον...

...Πλατριθειά.

Ο Πλατριθειάς είναι ένα γραφικό και πανέμορφο χωριουδάκι, με παραδοσιακά σπίτια, που βρίσκεται στην πιό έφορη περιοχή της Ιθάκης. 

Η εκκλησιά του οικισμού.

Μαζί με το χωριουδάκι Φρίκες αποτελούν το Δημοτικό Διαμέρισμα Πλατριθειάς.

Άποψη του οικισμού των Φρικών.

Οι Φρίκες είναι ένα μικρό γραφικό και πανέμορφο ψαροχώρι στο βορειοανατολικό μέρος του νησιού. Στο μικρό λιμανάκι του υπάρχουν δυό παραδοσιακοί ανεμόμυλοι καλοδιατηρημένοι. Η περιοχή είναι γεμάτη από πανέμορφες παραλίες. Οι Φρίκες παρουσιάζουν αρχαιολογικό ενδιαφέρον καθώς ταυτίζονται με τον ομηρικό λιμένα του Ρείθρου.

Τελειώσαμε ένα ακόμη απολαυστικό περίπατο στις ομορφιές των νησιών του Ιονίου.Όμως θα συνεχίσουμε και με άλλους περιπάτους. Θα είμαστε και πάλι μαζί.

13^η Σεπτεμβρίου 1943. Η Κέρκυρα καίγεται.

          

Οι Γερμανοί του Χίτλερ με βόμβες εμπρηστικές, καταστρέφουν το κάθε τι στην πανέμορφη Κέρκυρα.

Μιά επετειακή ανάρτηση

Φίλες και φίλοι.

Με την συμπλήρωση εξήντα εννέα χρόνων από την καταστροφή της Κέρκυρας, εκείνο το τραγικό βράδυ, ας μου επιτραπεί να καταγράψω και να σας παρουσιάσω εδώ μια μεγάλη τραγική εμπειρία των παιδικών μου χρόνων. Μια εμπειρία που δεν κατάφερε να γιατρέψει και ούτε να σβύσει ο χρόνος. Μια εμπειρία που την κουβαλώ στις πλάτες μου και που με ματώνει κάθε φορά που την θυμάμαι. Όμως και πως να την ξεχάσω;

Ήταν η 8^η Σεπτεμβρίου του 1943 όταν μαθεύτηκε στο νησί η συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Ο λαός της Κέρκυρας  ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας ξέφρενα πιστεύοντας ότι τέλειωσε ο πόλεμος. Γέμισαν τα καντούνια της πόλης από τους ανθρώπους, που με ελληνικές σημαίες στα χέρια– αλήθεια, που βρεθήκανε τόσες σημαίες τότε; -  φώναζαν και τραγουδούσαν. Κανείς δεν θα μπορούσε κείνες τις στιγμές να πιστέψει τι μας περίμενε. Μιά μεγάλη γιορτή που κράτησε μόνο κάποιες μέρες.

Και η ιστορία ήταν πανέτοιμη και σε κάποια γωνιά περίμενε.

Οι Γερμανοί στην Κέρκυρα κείνες τις μέρες ήσαν περίπου 450 σε κάποια στρατηγικά σημεία καταυλισμένοι και που γνώριζαν την αριθμητική υπεροχή των Ιταλών. Έτσι κρατούσαν μια φαινομενικά ειρηνική στάση.

O λοχαγός Wilhelin Spindler

Το πρωί της 10^ης Σεπτεμβρίου ο Γερμανός λοχαγός Wilhelin Spindler με εντολή της Ανωτάτης Διοίκησης της Ομάδας Στρατιών “F” φτάνει στην Κέρκυρα και ζητάει από τον Ιταλό στρατιωτικό διοικητή του νησιού Luigi Lucignani να του παραδώσει την εξουσία. Αυτός όμως αρνείται. Την επομένη οι Γερμανοί αποφασίζουν την κατάληψη της Κέρκυρας. Εν τω μεταξύ αρχίζουν να καταφτάνουν στο νησί από τους Αγίους Σαράντα τα πρώτα άτακτα τμήματα των Ιταλών που, μετά την συνθηκολόγηση,  βρίσκονται σε φυγή προς την Ιταλία ενώ μεταφέρεται και το 517 τάγμα, οι στρατιώτες του οποίου  προτιμούν να πολεμήσουν παρά να παραδοθούν στους Γερμανούς.

Ο Ιταλός στρατιωτικός Διοικητής  Luigi Lucignani.

Το πρωί της 13^ης Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί, ερχόμενοι από την Ηγουμενίτσα με δώδεκα βενζινόπλοια, επιχειρούν απόβαση στις Μπενίτσες. Η απόβαση αποκρούεται επιτυχώς από τους Ιταλούς και τους Έλληνες αντιστασιακούς και η θάλασσα γεμίζει με τα πτώματα των Γερμανών. Από την αποτυχία αυτής της επιχείρησης ο Γερμανός στρατάρχης Lanz καταλαβαίνει ότι η κατάληψη της Κέρκυρας χρειάζεται ένα πολύ καλά προγραμματισμένο και οργανωμένο σχέδιο.

Οι αναμνήσεις μου.

Μόλις είχε αρχίσει να σουρουπώνει κείνο το απόγευμα της 13^ης του Σεπτέμβρη του 1943. Είχαμε αρχίσει να μαζεύομαστε στο σπίτι μας όταν πάνω στον ουρανό της πόλης ακούστηκαν οι μηχανές των αεροπλάνων. Κι΄αμέσως μετά ακούστηκε ο οξύς, ανατριχιαστικός θόρυβος των βομβών, το σφύριγμά τους, καθώς γλυστρούσαν στον αέρα. Πράμμα παράξενο όμως για μας ότι δεν ακούσαμε τον κρότο των εκρήξεων. Τρία χρόνια τώρα είχαμε δεχτεί τόσες βόμβες που μας είχε γίνει συνήθεια μετά το χαρακτηριστικό σφύριγμα της βόμβας που πέφτει να ακούμε και τον κρότο της έκρηξης. Κείνο το σούρουπο τέτοιο πράμμα δεν ζήσαμε. Είχαμε μείνει άφωνοι να κοιταζόμαστε. Και το κακό συνεχιζόταν με τον ίδιο ρυθμό. Ξαφνικά ακούστηκαν οι πρώτες φωνές.

-Φωτιάαααα!!! Φωτιάαααα!!! Καιγόμαστε!!!!!!!

Τρομαγμένοι πεταχτήκαμε έξω με όλο τον κίνδυνο που διατρέχαμε αφού τα γερμανικά αεροπλάνα συνέχιζαν από πάνω μας να σκορπούν τον όλεθρο. Λίγο πιό πέρα από το σπίτι μας δυό – τρία σπίτια καιγόντουσαν. Ξαφνικά ακούστηκαν οι καμπάνες από κάποιες εκκλησιές να χτυπάνε γρήγορα και δυνατά. Κάποιος πέρασε τρέχοντας έξω από το σπίτι μας και μας είπε το τραγικό.

-Φύγετε, φύγετε. Οι Γερμανοί ρίχνουνε  βόμβες με φωτιά.

Πάνω στην ώρα έφτασε κι΄ο πατέρας μου σε μαύρα χάλια. Τα ρούχα του γεμάτα στάχτες. Το βλέμμα του τρομαγμένο.

-Ελάτε όσο πιό γρήγορα μπορούμε, μας φώναξε. Πάρτε από μιά κουβέρτα και γρήγορα να φύγουμε πριν καούμε σαν τα ποντίκια.

Στα γρήγορα πήραμε κάποιες κουβέρτες και λίγα ψιλοπράματα και κλείνοντας το σπίτι φύγαμε. Προορισμός μας να πάμε στο Παλιό Φρούριο. 

Όμως όταν φτάσαμε στην Πιάτσα διαπιστώσαμε ότι όλοι οι δρόμοι ήσαν κλεισμένοι από τις φωτιές.

-Πάμε για το νέο Φρούριο, φώναξε ο πατέρας μου. Και κατηφορίσαμε προς τα κάτω ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων, που και αυτοί ζητούσαν ένα τρόπο διαφυγής από το θάνατο.

Σαν φτάσαμε στη Σπηλιά διαπιστώσαμε ότι και εκεί μας ήτανε αδύνατο να φτάσουμε στην είσοδο του Φρουρίου αφού όλοι οι δρόμοι ήσαν κλειστοί από τις φωτιές. Τοτέ, εκεί ήτανε που σταμάτησα για λίγο. Ο πατέρας μου, που όλο αυτό το διάστημα με κρατούσε σφιχτά από το χέρι, με τράβηξε αλλά εγώ δεν κουνήθηκα. Είχα μείνει καρφωμένος εκεί με τα μάτια μου στο έδαφος. Εκεί, μπροστά στα πόδια μου, ένα άνθρωπος καμμένος κειτόταν. Καπνοί έβγαινας από το σώμα του. Ο πατέρας μου σαν το είδε αυτό το θέαμα σχεδόν σηκωτό με πήρε και φύγαμε. Πήραμε το δρόμο για το Μαντούκι, από εκεί ανηφορίσαμε στο Σαν Ρόκκο και καταφέραμε να φτάσουμε στο Φρούριο. Στριμοχτήκαμε σε μια μίνα (σπηλιά του φρουρίου) μαζί με πολλούς άλλους. Απλώσαμε τις κουβέρτες μας και ξαπλώσαμε. Όμως ο ύπνος ήταν αδύνατο να μας πάρει. Οι φωνές, οι καμπάνες που χτυπούσαν ασταμάτητα, οι κρότοι που έκαναν τα σπίτια που καιγόντουσαν αλλά και οι καπνοί που έπνιγαν όλη την πόλη δεν μας άφησαν να ησυχάσουμε. Σαν πήρε να χαράζει κι΄ενώ τα αεροπλάνα έμοιαζαν να έχουν κι΄αυτά κάποιο διάλειμα, βγήκαμε στο μικρό πλάτωμα μπροστά από τη μίνα. Το θέαμα που αντίκρυσα από το ύψος του κάστρου δεν έχει σβύσει και ούτε θα σβύσει από το μυαλό μου. Όλη η πόλη της Κέρκυρας ήταν μια φωτιά. Ο ουρανός είχε κοκινίσει ενώ οι καπνοί είχαν σκεπάσει τα πάντα.

Και η ιστορία συνεχίζει.

To κτίριο της Αναγνωστικής Εταιρείας.

Τη νύχτα της 13^ης προς την 14^η Σεπτεμβρίου – ημέρα της γιορτής του Σταυρού – οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν στην Εβραϊκή συνοικία, στο Καμπιέλο, η οποία κάηκε ολοσχερώς, στους Αγίους Πατέρες, στον Άγιο Αθανάσιο, στην καθολική εκκλησία της Αννουντσιάτα, την οποία οι Κερκυραίοι αποκαλούν Λοντσιάδα,  (Ευαγγελισμός) ένα αριστούργημα της ενετικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, που χτίστηκε τον 14^ο αιώνα. 

Το καμπαναριό της Δοντσιάδας που διασώζεται μέχρι σήμερα.

Από το ιστορικό αυτό μνημείο κάηκε μόνο η σκεπή του και ο εσωτερικός χώρος, ενώ παρέμεινε όλος ο σκελετός του. Όμως το 1953 το Δημοτικό Συμβούλιο της Κέρκυρας, εντελώς ανεύθυνα αποφάσισε την κατεδάφισή του και απέμεινε μόνο το καμπαναριό το οποίο διασώζεται ακόμη.  Επίση κατεστράφησαν ολοσχερώς το Δικαστικό μέγαρο, η Ιόνιος Βουλή, η Ιόνιος Ακαδημία, στη οποία στεγαζόταν η πολύτιμη βιβλιοθήκη της Κέρκυρας με 80.000 τόμους βιβλία και ανυπολόγιστης αξίας χειρόγραφα, τα Σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης, το ξενοδοχείο Bella Venezzia, το ωραιότερο των Βαλκανίων τότε, το Τελωνείο, 

Το Δημοτικό Θέατρο Σαν Τζιάκομο. 

το Δημοτικό θέατρο Σαν Τζιάκομο και πολλά παλιά αρχοντικά. Γενικά όλη η πόλη κάηκε εκείνο το βράδυ.

Η Ιόνιος Ακαδημία. 

Έντεκα μέρες κράτησε αυτή η τραγωδία. Μιά τραγωδία που παρακολουθούσα από τις επάλξεις του κάστρου που είχαμε φωλιάσει. Στις 25 του Σεπτέμβρη οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κέρκυρα. Πολλοί ήσαν οι νεκροί Ιταλοί ενώ 2.000 μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων.

Ιταλοί αιχμάλωτοι. 

Η γερμανική κατοχή κράτησε ένα χρόνο.  Στον χρόνο αυτόν οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν το καταστροφικό τους έργο.

Εξόντωσαν όλη την εβραϊκή κοινότητα η οποία τότε αριθμούσε πάνω από 2.000 μέλη. Λεηλάτησαν όλους τους πολιτιστικούς θησαυρούς. Κατάκλεψαν τα πάντα. Εκτέλεσαν πολλούς Αντιστασιακούς. Και κάποιος από αυτούς τους Γερμανούς εμένα, με φιλοδόρησε με ένα άγριο γερμανικό χαστούκι γιατί τόλμησα να του ζητήσω λίγο από το ψωμί που μου έκλεβε.

Δεν νομίζω, να μπορέσει ποτέ να λησμονήσει αυτές τις εμπειρίες, το μικρό παιδάκι του τότε,

Φίλες και φίλοι. Σας ευχαριστώ για την κατανόησή σας.

ΠΗΓΕΣ

w.corfuhistory.eu

w.el-wikipedia.org

w.nooz.gr

w.Mykerkyra.gr

Η Παναγιά στα Εφτάνησα.

Ιούλιος και Αύγουστος. Οι δυό μήνες, που είναι αφιερωμένοι

                στην γιορτή της Παναγιάς.

Αναμφίβολα, από όλα τα πρόσωπα του θρησκευτικού χώρου της Ορθοδοξίας, η Παναγία είναι η πλέον αγαπημένη του ελληνικού λαού. Χιλιάδες οι εκκλησιές, τα μοναστήρια και τα ξωκλήσια σε όλη την Ελλάδα που είναι αφιερωμένα στην χάρη Της. Στις πιό απόκρημνες κορφές, σε φαράγγια, σε γκρεμούς, σε χαράδρες αλλά και σε πανέμορφες ακρογυαλιές υπάρχουν αμέτρητα τα εκκλησάκια τα αφιερωμένα στην Παναγιά. Μικρά, ταπεινά, έτοιμα να υποδεχτούν με αγάπη τον πιστό που θα καταφύγει σ΄αυτά. Αλλά και χιλιάδες τα Θεοτοκονύμια που της αποδίδονται. Πάνω από έξη χιλιάδες τα υπολογίζουν, αυτοί που έχουν ασχοληθεί με αυτά τα επωνύμια της Παναγιάς. Πολλές οι αιτίες. Κυριώτερες είναι ο τύπος της εικονογράφησης, η ιδιότητά της, κάποιο θαύμα που έκανε, τόπος προέλευσης, τοποθεσία που βρίσκεται η εκκλησιά, το μέρος που βρέθηκε η εικόνα και πολλά άλλα. Έτσι έχουμε Παναγία Γλυκοφιλούσσα, Γιάτρισσα, Σπηλιώτισσα, Θαλασσινή, Αιματούσα, Βηματάρισσα, Γαλατούσα, Θρηνούσα και άλλες αμέτρητες.

Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ο τρόπος που έχουν βρεθεί οι εικόνες της Παναγιάς και χτίστηκαν οι εκκλησιές. Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις είναι ίδιες με μικρές παραλλαγές. Οι εικόνες της Παναγιάς, οι περισσότερες, έχουν βρεθεί από βοσκούς, αγρότες, ψαράδες, σε δάση, σε λαγκάδια, σε σπηλιές, σε χωράφια. Κάποιες έχουν βρεθεί και στα δύκτια των ψαράδων. Ένα άλλο ενδιαφέρον είναι ότι πολλές από αυτές τις μονές και τους ναούς της Παναγιάς είναι χτισμένες πάνω σε ερείπια αρχαίων ναών και μνημείων, εμποδίζοντας έτσι τις ανασκαφές και την προσφορά του αρχαίου ελληνικού πνεύματος στην ιστορία του κόσμου.

Ας δούμε όμως μερικές χαρακτηριστικές Παναγίες στα νησιά μας.

Κέρκυρα. Παναγία Βλαχέραινα.

Το μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέραινας βρίσκεται χτισμένο πάνω σε μια νησίδα στην είσοδο της λιμνοθάλασσας του Χαλκιόπουλου. Μαζί με το Ποντικονήσι, που λίγο πιό πέρα απλώνει την ομορφιά του, είναι ένας αξιόλογος πόλος έλξης των τουριστών. 

Το μοναστήρι συνδέεται με την υπόλοιπη στεριά μ΄έναν πέτρινο διάδρομο πάνω στα αβαθή νερά της λιμνοθάλασσας. Η μονή διαθέτει μικρό ναό και κοιτώνες για τις μοναχές. Σύμφωνα με την παράδοση το όνομά της είναι η επίκληση βοήθειας των Κερκυραίων προς την Παναγία “να βάλει το χέρι της.”

Κεφαλονιά. Παναγία Συνεμπάστρα.

Η μονή της Παναγίας της Συνεμπάστρας βρίσκεται στον οικισμό Δελλαπορτάτα, στην χερσόνησο της Παλικής. Η Παναγιά αυτή γιορτάζει στις 8 του Σεπτέμβρη. Μέσα στην μικρή εκκλησιά υπάρχει ένα λουλούδι, άγνωστο ποιός το έχει φέρει, το οποίο την ημέρα της γιορτής ανοίγει τα ξερά του φύλλα και τα κλείνει το βράδυ με το τέλος της γιορτής για να τα ξανανοίξει τον επόμενο χρόνο. Ο λαός το λέει, “λουλούδι της Παναγιάς.”  Το όνομά της, αυτή η Παναγιά το οφείλει στις εργασίες των αγροτών οι οποίοι με το τέλος του καλοκαιριού και του τρύγου πρέπει να συνεμπάσουν, να αποθηκεύσουν τα αγαθά τους στις αποθήκες.

Κεφαλονιά. Παναγία Διώτισσα.

Στο νησάκι Δίας της Κεφαλονιάς, που είναι ένας κατάφυτος απότομος βράχος, βρίσκεται χτισμένη η μονή της Παναγιάς της Διώτισσας. Το όνομά της το οφείλει στο όνομα του νησιού. Σε κάποια πλευρά του βράχου, σαν φίδι τυλίγεται μια σειρά από 132 σκαλοπάτια που φτάνουν μέχρι την μονή. Είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Δία. Η Παναγιά αυτή γιορτάζει στις 2 Ιουλίου και η εικόνα της λειτανεύεται μέχρι κάποιο πηγάδι που βρίσκεται στο πιό ψηλό σημεί του νησιού.

Ιθάκη. Παναγιά Καθαριώτισσα.

Η Παναγιά η Καθαριώτισσα είναι η πολιούχος της Ιθάκης. Σύμφωνα με την παράδοση την εικόνα έφεραν στο νησί κάποιοι βοσκοί από την Ήπειρο που ήλθαν στην Ιθάκη κυνηγημένοι από τους Τούρκους. Κάποια στιγμή, όπως λέει η παράδοση, η εικόνα χάθηκε. Όμως μετά από κάποια σημάδια βρέθηκε μέσα σε κάτι θάμνους που τους κόβουν “για να καθαρίσει ο τόπος”. 

Σ΄αυτό οφείλει και το όνομά της. Η μονή χτίστηκε το 1696 στην κορφή του ομηρικού όρους Νήριτο, ανάμεσα σε πεύκα και κυπαρίσσια. Μοιάζει να είναι σχεδόν κρεμασμένη στην άκρη ενός γκρεμού.

Παξοί. Η Παναγία των Παξών.

Στην είσοδο του λιμανιού του Γάϊου, πρωτεύουσα των Παξών βρίσκονται δυό νησάκια που προσφέρουν φυσική προστασία στο λιμάνι. Είναι τα νησάκια του Άη-Νικόλα και της Παναγιάς. Πάνω σ΄αυτό το δεύτερο είναι χτισμένο το μοναστήρι της Παναγιάς των Παξών, που αποκαλείται και Μαντόνα. 

Πρόκειται για ένα αξιοθαύμαστο μοναστήρι κλεισμένο από έναν κάτασπρο τοίχο. Στις 15 Αυγούστου, ημέρα της γιορτής της Παναγίας, γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Την παραμονή γίνεται η καθιερωμένη λειτουργία και την ημέρα της γιορτής προσφέρονται παραδοσιακή σούπα μοσχάρι, ψωμί και κρασί.

Λευκάδα. Παναγία Φανερωμένη.

Χτισμένη σ΄έναν καταπράσινο πευκόφυτο λόφο, η Παναγιά η Φανερωμένη, στα δυτικά του νησιού, αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της Λευκάδας. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε κατά τους πρώτους αποστολικούς χρόνους, γύρω στα 332 μΧ. Η εικόνα είχε παραγγελθεί στην Κωνσταντινούπολη αλλά παρουσιάστηκε, (φανερώθηκε) στον αγιογράφο Κάλλιστο, μετά από προσευχή, γι΄αυτό και πήρε το όνομα “Φανερωμένη”.

Σε ειδικό κτίριο στεγάζεται το μουσείο της μονής με αξιόλογα εκθέματα. Η περιοχή φιλοξενούσε κατά την αρχαιότητα καλλιμάρμαρο ιερό της Αρτέμιδας.

Ζάκυνθος. Παναγία Δερματούσα.

Στο Τραγάκι, έναν παραδοσιακό οικισμό στα ανατολικά της Ζακύνθου και πάνω σ΄έναν καταπράσινο λόφο με μαγευτική θέα προς το Ιόνιο και τους καταπράσινους ελαιώνες, βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας της Δερματούσας. Η μονή είναι χτισμένη στο Άλσος του Δερματά και από εκεί έχει πάρει και το όνομά της..  

Ιδρύθηκε τον 17^ο αιώνα. Αποτελεί κόσμημα για το χωριό και είναι ένα αξιόλογο αρχιτεκτονικό μνημείο. Στο εσωτερικό της σώζωνται υπόλοιπα από ενδιαφέρουσες αγιογραφίες.  

Η μονή έχει καταστραφεί στο παρελθόν από λεηλασίες και σεισμούς ενώ έχει αναπαλαιωθεί πρόσφατα.

Κύθηρα. Παναγία Ορφανή.

Από τον οικισμό Μυλοπόταμος ξεκινάει ο δρόμος για το Καλάμι. Σε κάποιο σημείο του δρόμου αυτού και πάνω σ΄ένα φαράγγι υπάρχει η μονή της Παναγίας της Ελεούσας που έχει την επωνυμία Ορφανή. Είναι χτισμένη σε ένα εντυπωσιακό σημείο και κάτω από έναν απότομο βράχο. Το τοπείο γύρω είναι εκπληκτικό και το μεγαλύτρο μέρος της μονής βρίσκεται μέσα σε μια σπηλιά.

Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.

Ήταν ένας περίπατος σε κάποιες χαρακτηριστικές εκκλησιές και μοναστήρια των νησιών μας, αφιερωμένα στην Παναγιά,  για να δούμε τον τρόπο και το μέγεθος της πίστης των ανθρώπων των νησιών του Ιονίου. Πάντως, όπως όλη η Ελλάδα, έτσι και τα Εφτάνησα τιμούν, σέβονται και γιορτάζουν ανάλογα την παρουσία της Παναγιάς στη ζωή τους.