Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012


Μια βόλτα στην Κεφαλονιά.


Μιά άποψη του οικισμού της Άσσου.
Το καλοκαιράκι έφτασε. Μια βόλτα στα νησιά μας είναι ό,τι πρέπει για να πάρουν μια γεύση όσοι θα έχουν την τύχη να τα επισκεφτούν.

Στην Κεφαλονιά σήμερα. Πανέμορφη, με τις παραλίες της, τα γραφικά χωριουδάκια της, τα πολλά αξιοθέτα, αλλά και την ρομπόλα της, σας περιμένει. Ξεκινάμε με μια βόλτα σε κάποια από το αξιοθέατα μνημεία της.

Το Κάστρο του Άη-Γιώργη.

Άποψη μέρους του κάστρου 
Πρώτη στάση στο Κάστρο του Άη-Γιώργη.
Χτισμένο σ΄ένα ύψωμα, πάνω από το χωριό Περατάτα το Κάστρο, γεμάτο ομορφιά και ιστορία σας περιμένει. Στην κορφή ενός λόφου ύψους τριακοσίων μέτρων και σε απόσταση επτά χιλιομέτρων από το Αργοστόλι, δεσπόζει σε όλο το νότιο τμήμα της Κεφαλονιάς. Ξεκίνησε να χτίζεται επί Φραγκοκρατίας από τον άρχοντα Λεωνίδα Τόκο.

Σωζόμενα τείχη στο κάστρο του Άη-Γιώργη.
 Όμως οι Ενετοί το επέκτειναν και έτσι απέκτησε μεγάλη στρατιωτική σημασία καθ΄όλη τη διάρκεια της Ενετοκρατίας. Μάλιστα τα εσωτερικά τείχη που χτίστηκαν το 1504 διασώζωνται σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι σήμερα.
Για πάρα πολλά χρόνια το Κάστρο ήταν το διοικητικό κέντρο της Κεφαλονιάς. Μέχρι που οι Ενετοί αποφάσισαν την μεταφορά της πρωτεύουσας στο Αργοστόλι το 1757 και από τότε άρχισε και ο πόλεμος μεταξύ Αργοστολίου και Ληξουρίου.
Οι σεισμοί αλλά και ο χρόνος έχουν επιφέρει πολλές φθορές, όμως το Κάστρο παραμένει και σήμερα σαν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της οχυρωματικής τέχνης των Ενετών. Στο χώρο του υπάρχουν υπόλοιπα από εκκλησιές και άλλα κτίσματα.
Το όνομά του το οφείλει στο μικρό εκκλησάκι που είναι χτισμένο στην κορφή του λόφου και αφιερωμένο στον Άγιο – Γεώργιο.


Το Κάστρο της Άσσου.

Χτισμένο στην κορφή του λόφου, πάνω από τον πανέμορφο και γραφικό οικισμό της Άσσου, το Κάστρο αυτό, αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό δείγμα της οχυρωματικής τέχνης των Ενετών. Η κατασκεύη του ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια της κατοχής της Κεφαλονιάς από τους Ενετούς κι΄είναι χτισμένο σ΄ένα ιδανικό σημείο στη χερσόνησο της Άσσου που ενώνεται με τη στεριά με μια στενή λουρίδα γης. Το Κάστρο αυτό για πάρα πολλά χρόνια ήταν η πρωτεύουσα της βόρειας Κεφαλονιάς. Βέβαια η μεγάλη απόσταση από το υπόλοιπο νησί δεν ευνοούσε τις προϋποθέσεις για την ανάπτηξη οικισμών κι΄έτσι στην περιοχή παρέμενε μόνο το οχυρό. Η παρακμή του Κάστρου θα έλθει αργότερα όταν η Ενετοί θα καταλάβουν και την Λευκάδα και η στρατιγηκή σημασία του θα χάσει την αξία της. 

Ένα μέρος του κάστρου της Άσσου.
Φυσικά ο χρόνος που πέρασε έχει επιφέρει πάρα πολλές καταστροφές. Όμως αξίζει μια επίσκεψη. Από το ύψος του Κάστρου τόσο η θέα προς το Ιόνιο όσο και η θέα της Άσσου από την άλλη πλευρά είναι μαγευτική.  


Mυκηναϊκοί τάφοι στα Μαζαρακάτα

Σειρά τάφων
Στα 1813 ο αρμοστής του νησιού της Κεφαλονιάς. Ντε Μποσσέ, θα ανακαλύψει στο χωριό Μαζαρακάτα, κοντά στη Λειβαθώ, το Μυκηναϊκό νεκροταφείο. Οι τάφοι όλοι βρέθηκαν ασύλητοι και αυτό έχει μεγάλη ιστορική σημασία. Πολλά από τα σπουδαία ερίσματα που βρέθηκαν στους τάφους φιλοξενούνται στο αρχαιολογικό μουσείο Αργοστολίου. Για το νεκροταφείο έχουν χρησιμοποιηθεί τα σπήλαια που υπήρχαν στην περιοχή τα οποία διαμορφώθηκαν κατάλληλα για να μπορούν να δέχονται τους νεκρούς. Οι νεκροί ετοποθετούντο σε λαξευμένους ορθογώνιους τάφους μαζί με τα ερίσματα. Η ανακάλυψη του νεκροταφείου επιβεβαιώνει τις ομηρικές αναφορές για την Κεφαλονιά. Την παρουσία του Μυκηναϊκού πολιτισμού στο νησί θα επιβεβαιώσει μια άλλη σπουδαία ανακάλυψη το 1992 στα Τζανάτα όπου βρέθηκε ένας ακόμη Μυκηναϊκός τάφος. Μάλιστα ο τάφος αυτός είναι θολωτός και αποτελεί μοναδικό είδος στην Δυτική Ελλάδα.

Η είσοδος του νεκροταφείου.
Τελειώνοντας ας μου επιτραπεί να αναφέρω ότι σε όλες τις πηγές που ανέτρεξα για το υλικό αυτής της ανάρτησης όλοι έκλειναν τα άρθρα τους με το παράπονο τόσο για την Πολιτεία όσο και για τους άρχοντες του νησιού για την αδιαφορία που έχουν επιδείξει μέχρι σήμερα για όλους αυτούς τους θησαυρούς. 


ΠΗΓΕΣ
w.kefalonia info.com
w.point4travel.gr
w.kefaloniaview.org.
w.ionio.com
w.kefalonia.net
w.lagreece.gr

Κυριακή 20 Μαΐου 2012


Στην πλατεία  της Ζακύνθου.
Δεύτερος περίπατος.

Άγιος Νικόλαος Μώλου.

Ξεκινάμε τον σημερινό μας περίπατο από το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του Μώλου. Αρχικά βέβαια η πλατεία ονομαζόταν πλατεία Μώλου, επειδή σχηματίστηκε από μώλωμα (επιχώσεις) της περιοχής. Μετά την Ένωση της Εφτανήσου μετονομάστηκε σε πλατεία του ποιητή και επεβλήθει ως πλατεία Σολωμού.
Ο Άγιος Νικόλαος του Μώλου, το γραφικό εκκλησάκι που βρίσκεται στην ανατολική άκρη της πλατείας Σολωμού, είναι ένα σημαντικό μνημείο θρησκευτικής αλλά και αρχιτεκτονικής  ιστορίας.
Χτίστηκε στις αρχές του Μάρτη του 1561 ύστερα από αίτημα των Ζακυνθίων ναυτικών να τους παραχωρηθεί ένας μικρός χώρος στην παραλία προκειμένου να χτίσουν ένα μικρό εκκλησσάκι και τη στέγη της συντεχνίας του επαγγέλματός τους.
Αρχικά ο χώρος ήταν ένα νησάκι που συνδεόταν με την λεοφώρο μ΄ένα μικρό ξύλινο γεφύρι. Κάτω από το μικρό γεφύρι υπήρχε μιά τάφρος η οποία με το πέρασμα των αιώνων και με τις επιχωματώσεις, ενώθηκε με την στεριά. Το συμπέρασμα είναι ότι εκεί που σήμερα βρίσκεται η πλατεία Σολωμού με τον ανδριάντα του και το Βυζαντινό Μουσείο κάποτε ήταν θάλασσα.
Αιώνες τώρα διατηρείται το έθιμο κάθε Μεγάλη Παρασκεύη το μεσημέρι ο Εσταυρωμένος της μικρής εκκλησούλας να λειτανεύεται στην πόλη της Ζακύνθου.
Η εκκλησιά και το καμπαναριό, που παλιά είχε φανάρι για την προστασία των ναυτιλομένων, έχουν αναστηλωθεί. Ο ρυθμός της είναι μονόκλιτη βασιλική και είναι επενδυμένη με Γερακίσια (από το Γέρακα Βασιλικού) πέτρα.
Στον ναό σώζεται αντίγραφο του μεγάλου έργου του Ιταλού Κάρλο Ντόλτσε, της Παναγίας του Πάθους, ( Mater Dolorosa )
Το τέμπλο είναι φραγκοβυζαντινή τέχνη, ο Εσταυρωμένος καθώς και ωραιότατες παλαιές εικόνες, είναι φιλοτεχνημένες από τον ιερέα Νικόλαο Κουτούζη. Θαυμάσια και η ξυλόγλυπτη έδρα των Επιτρόπων, έργο αγνώστου καλλιτέχνη. Το μικρό αυτό εκκλησάκι έχει πρωτεύουσα θέση στην ιστορία της Ζακύνθου, διότι σ΄αυτό ιερουργούσε το 1583 ο μετέπειτα προστάτης του νησιού Άγιος Διονύσιος όπου και φυλάσονται τα άμφιά του. Ο Άγιος Νικόλαος του Μώλου είναι το μαναδικό βενετσιάνικο κτίσμα που διασώθηκε από τους σεισμούς του 1953.


Μουσείο Γρηγορίου Ξενόπουλου.

Πρόκειται για ένα από τα πλέον αξιόλογα μουσεία που φιλοξενεί η Ζάκυνθος. Βρίσκεται στην περιοχή της Φανερωμένης, στο σπίτι που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο μεγάλος λογοτέχνης.
Το μουσείο φιλοξενεί χειρόγραφα του Ξενόπουλου, προσωπικά του αντικείμενα, καθώς επίσης και το αρχείο του περιοδικού Διάπλαση των Παίδων, του οποίου υπήρξε διευθυντής. Κι΄όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι είχε μείνει ιστορική η δεύτερη σελίδα του περιοδικού η οποία φιλοξενούσε τις επιστολές του και έκλεινε με την φράση που έχει μείνει στην ιστορία, Σας ασπάζομαι Φαίδων 

Κι΄ακόμη στις αίθουσες του μουσείου φιλοξενείται μια μεγάλη συλλογή από ανέκδοτες φωτογραφίες του συγγραφέα.


Στον δεύτερο όροφο υπάρχουν έπιπλα εποχής και οικοσκεύες από το νοικοκυριό της οικογένεια Ξενοπούλου. Επίσης στον χώρο του μουσείου γίνονται εικαστικές εκθέσεις και δημιουργικό παιγνίδι για παιδιά.

Άγιος Διονύσιος. Ο προστάτης του νησιού.

Στην παραλιακή οδό της Χώρας και ακριβώς στο νέο λιμάνι, βρίσκεται ο ναός του πολιούχου της Ζακύνθου, του Αγίου Διονυσίου. Πρόκειται για την μεγαλύτερη εκκλησιά που υπάρχει στο νησί. Με σχέδια του αρχιτέκτονα Α. Ορλάνδου και σε ρυθμό τρίκλητης βασιλικής άρχισε η θεμελίωση του ναού το 1925 και ολοκληρώθηκε το 1948. Το εσωτερικό του ναού είναι φανταστικό σε αγιογραφίες οι περισσότερες των οποίων παρουσιάζουν εικόνες από τη ζωή του Αγίου. Στο ναό φιλοξενείται το λείψανο του Αγίου και αποτελεί έναν σημαντικό πόλο έλξης για πάρα πολλούς επισκέπτες. Το καμπαναριό έχει πολλές ομοιότητες με αυτό του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.


Σημαντικό και πολύτιμο έργο τέχνης η αργυρόγλυπτη λάρνακα που φιλοξενεί το ιερό λείψανο και η οποία έχει φιλοτεχνηθεί το 1829 από τον Διαμαντή Μπάφα. Σημαντικό επίσης έργο είναι και η αναπαράσταση της λιτανίας που βρίσκεται στο γυναικονύτη και φιλοτεχνήθηκε από τον ιερέα Νικόλαο Κουτούζη. Επίσης σπουδαίο έργο το ξυλόγλυπτο τέμπλο που διασώθηκε από τους σεισμούς του 1953. Εντυπωσιακό και το επίσης ξυλόγλυπτο Δωμάτιο του Αγίου, επενδυμένο με φύλλο χρυσού, όπου εκεί είναι τοποθετημένη η λάρνακα με το ιερό σκήνωμα.
Δίπλα από το ναό βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, με τα κελιά των μοναχών και το επιβλητικό Μουσείο του ναού, έργο των τελευταίων χρόνων.


Χάρη στην αντισεισμική κατασκεύη του ήταν από τα λίγα κτίρια, που δεν κατέρευσε με τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953. Μόνο ο τρούλος του καμπαναριού κατέρευσε όπου ανοικοδομήθει σε άλλη μορφή από την αρχική, πυργόμορφη. Οι λίγες βλάβες που υπέστει διορθώθηκαν και ο ναός ανακαινίσθηκε για να πάρει τη σημερινή του μορφή.
Πολλά ακόμη τα ωραία που μπορεί να δει κανείς στο όμορφο νησί. Μια άλλη φορά θα ξαναπερπατήσουμε.


Να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη Χαρά Θεοδωρίτση για την ιστορική και λογοτεχνική παρέμβασή της και βοήθειά της σ΄αυτή την ανάρτηση.

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012


Μιά βόλτα στο  κέντρο της Ζακύνθου.



Στην πανέμορφη Ζάκυνθο σήμερα. Στην Νύμφη του Ιονίου. Στο νησί που συγκεντρώνει πάνω του τα πλέον αξιόλογα ιστορικά, λογοτεχνικά και πολιτιστικά στοιχεία.
Πάνω στα ερείπια της παλιάς πόλης η οποία καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1953, είναι χτισμένη η νέα πόλης, η Χώρα, όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν οι κάτοικοί του νησιού.
Άποψη της πλατείας Σολωμού.
Με μια προσπάθεια να διατηρηθεί το παραδοσιακό αρχιτεκτονικό στοιχείο σε όλο του το μεγαλείο. Όλα τα κτίρια είναι πολύ όμορφα σε εμφάνηση και φυσικά έχουν κατασκευαστεί με αυστηρές αντισεισμικές προδιαγραφές.
Στη Ζάκυνθο λοιπόν για μιά βόλτα γύρω από την μεγάλη πλατεία, το κέντρο της Χώρας μπορεί να πει κανείς, που έχει χτιστεί προς τιμή του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού και που φέρει και το όνομά του. Φυσικά στη μέση του χώρου δεσπόζει το άγαλμά του να αγναντεύει  το λιμάνι του νησιού. Μιά εμφάνιση σημαντικής πολιτιστικής κληρονομιάς αποτελούν τα δημόσια κτίρια που είναι γύρω από την πλατεία.


Ο αδριάντας του  Διονυσίου Σολωμού.

Από την πλατεία Σολωμού ξεκινά και η Στράντα Μαρίνα, ο κεντρικός δρόμος του λιμανιού, ο οποίος φτάνει μέχρι την άλλη άκρη όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Διονυσίου.
Η Στράντα Μαρίνα.

Το βυζαντινό μουσείο.
Το πλέον πιστό στην γραμμή της Εφτανησιώτικης αρχιτεκτονικής αποτελεί το βυζαντινό μουσείο. 


Το κτίριο του Βυζαντινού Μουσείου.
Στους χώρους του φιλοξενούνται σημαντικά ευρήματα, στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού. Πλουσιοτάτη είναι η συλλογή από φορητές εικόνες. Υπάρχουν επίσης αξιόλογα δημιουργήματα εκκλησιαστικής ζωγραφικής των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων τα οποία δίνουν στον επισκέπτη την δυνατότητα να κατανοήσει την εξέληξη της βυζαντινής τέχνης., καθώς μέσα από τα έργα είναι φανερή η επιρροή που δέχτηκε η Εφτανησιακή τέχνη από την δυτική κουλτούρα. . Το μουσείο φιλοξενεί επίσης και τα τέμπλα των ναών του Παντοκράτορα και του Αγίου Δημητρίου.


Δημόσια βιβλιοθήκη, Πολιτιστικό κέντρο “Καζίνο.”
Kοντά είναι και η Δημόσια Βιβλιοθήκη, Η πραγματικά αξιόλογη ιστορία αυτού του πνευματικού ιδρύματος ξεκινάει το 1628 όπου ιδρύθηκε μέσα στο Κάστρο


Η Δημόσια βιβλιοθήκη. 

Ο τραγικός σεισμός του 1953 κατέστρεψε πάνω από 33.000 τόμους από τον πνευματικό θησαυρό αυτού του ιδρύματος, όπου μέσα σε αυτά υπήρχαν και έγγραφα του Κολοκοτρώνη και του Λόρδου Βύρωνα. Από το 1959 που κατασκευάστηκε το Πνευματικό Κέντρο η βιβλιοθήκη φιλοξενείται εκεί.  Εκεί φιλοξενούνται το ιστορικό αρχείο της Ζακύνθου, μιά έκθεση παραδοσιακής τέχνης, σημαντικό φωτογραφικό αρχείο και μικρές κούκλες με τοπικές ενδυμασίες.

Το μουσείο Σολωμού και Κάλβου.
Πίσω ακριβώς από την πλατεία Σολωμού είναι η πλατεία του Αγίου Μάρκου. 


Η πλατεία Αγίου Μάρκου.
Εκεί, το 1797, οι επαναστάτες ποπολάροι, έκαψαν το Libro doro και εφύτεψαν το δέντρο της Ελευθερίας.
Στην πλατεία αυτή μια ομάδα από φιλότεχνους Ζακυνθινούς ίδρυσε το 1959 αυτό το μουσείο, το μουσείο Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων, όπως ονομάζεται.
Το μουσείο Σολωμού, Κάλβου και επιφανών Ζακυνθίων.

Στο ισόγειο του μουσείου υπάρχει το μαυσολείο με τα οστά του ποιητή, ενώ στον πρώτο όροφο υπάρχει η αίθουσα Διονυσίου Σολωμού και οι αίθουσες επιφανών Ζακυνθίων.  Στις αίθουσες φιλοξενείται σημαντικός αριθμός από χειρόγραφα του ποιητή, προσωπικά του αντικείμενα, πλούσια συλλογή προσωπογραφιών διακεκριμένων Ζακυνθίων και αξιόλογη συλλογή αγιογραφιών. Ακόμη ο επισκέπτης θα δει πλούσιο αρχειακό υλικό, έπιπλα εποχής, και αρχαιολογικά και λαογραφικά αντικείμενα.
Ο δρόμος Αλεξάνδρου Ρώμα.

Από την πλατεία Αγίου Μάρκου ξεκινά και ο εμπορικός δρόμος, Αλεξάνδρου Ρώμα ο οποίος διατηρεί την παραδοσιακή εφτανησιώτικη αρχιτεκτονική και διασχίζει σχεδόν όλη την πόλη.
Αρκετά όμορφος ο περίπατος σήμερα. Όμως, ακόμη πολλά αυτά που μπορούμε να δούμε στο κέντρο της Χώρας και τα αφήνουμε για μιά επόμενη επίσκεψη.

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012


Λαογραφικό και Ναυτικό Μουσείου Ιθάκης.

Ένας θησαυρός ιστορίας, πολιτισμού και τέχνης.


Μιά άποψη του οικισμού Βαθύ.
Πρόκειται για μιά μεγάλη και αξιόλογη προσπάθεια του Δήμου του νησιού αφού με τα εκθέματα που φιλοξενούνται σ΄αυτό το μουσείο, γίνεται μιά προσπάθεια να καταγραφεί η ζωή των κατοίκων της Ιθάκης κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας.
Χάριν της ιστορίας να πούμε ότι το μουσείο αυτό ιδρύθηκε χάρη σε μια ιδιωτική προσπάθεια το 1996 και αργότερα το ανέλαβε ο Δήμος του νησιού. Φιλοξενείται στους δύο ορόφους του παλαιού  κτηρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας και τα εκθέματά του υπολογίζονται σε χιλιάδες.
Φυσικά κύριος σκοπός του μουσείου είναι ο συντονισμός των δραστηριοτήτων για την ανάπτυξη και την διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού.

Μεταξύ των εκθεμάτων ιδιαίτερη θέση έχει μια συλλογή παλαιών φωτογραφιών των αρχών του 20ου αιώνα. Κι΄επειδή η ναυτική ιστορία της Ιθάκης είναι πλούσια, στα εκθέματα παρουσιάζεται μιά αξιοπρόσεκτη σειρά από πίνακες πλοίων Ιθακήσιων πλοιοκτητών, ναυτικά όργανα, στολές, έγγραφα και βιβλία της Εμποροναυτικής Σχολής Σταθάτου καθώς επίσης και πολλά άλλα από την πλούσια ναυτική ιστορία της Ιθάκης.  

Στον ίδιο χώρο φιλοξενείται μιά σειρά χαλκογραφιών με θέμα τη ζωή και το έργο του Ομήρου, οι οποίες προέρχονται από μια έκδοση, που έγινε στο Μετς της Γαλλίας.

Στον υπόλοιπο χώρο του ορόφου εκτίθενται ένας αργαλειός μαζύ με δείγματα υφαντών, ένα παλιό κρεββάτι, μια κούνια μωρού και διάφορα χάλκινα μαγειρικά σκεύη και διακοσμητικά αντικείμενα.
Άξιες προσοχής είναι οι δυό παραδοσιακές στολές της Ιθάκης. Μία ανδρική και μία γυνακεία.

Αξιόλογη είναι και η συλλογή από χάλκινα, μπρούτζινα και κεραμικά σκεύη οικιακής χρήσεως, καθώς και κοσμήματα. Μιά άλλη συλλογή παρουσιάζει παλαιά εργαλεία και χαρακτηριστικά αντικείμενα διαφόρων επαγγελμάτων, εξοπλισμό και κατασκευές της κλωστικής και υφαντικής τέχνης, αγροτικό εξοπλισμό, μικροαντικείμενα εκκλησιαστικής τέχνης, έπιπλα της αστικής τάξης, μουσικά όργανα και ακόμη μιά σειρά γραμματοσήμων που αφορούν το νησί.

Στην αίθουσα του ισογείου υπάρχει μια πλούσια συλλογή από κεντητά υφάσματα, από τα οποία ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοπικές “φίντες.” Πρόκειται για κομμάτια από ύφασμα, κεντημένα που τοποθετούνται στο πάνω μέρος του σεντονιού. Στον ίδιο χώρο εκτίθεται και ένα νυφικό φόρεμα του 1932 από την Αμερική.

Χιλιάδες τα εκθέματα του μουσείου, τα οποία καθρεφτίζουν την ιστορία και τον πολιτισμό της Ιθάκης. Πρόκειται για ένα μουσείο που πραγματικά αξίζει μιά επίσκεψη, αφού μπορεί να πει πάρα πολλά στον επισκέπτη.
Πολλά ακόμη τα αξιοθέατα της Ιθάκης τα οποία αφήνουμε γιά μιά άλλη επίσκεψη.