Η πολύ καλή μου φίλη
Ρισσιάνα μου έστειλε αυτό το κείμενο. Καταχωρημένο στην ηλεκτρονική εφημερίδα http://popaganda.gr
ζωγραφίζει έναν
χαρακτηριστικό τύπο της; Κεφαλονιάς. Ένα, στ΄αλήθεια χαριτωμένο κείμενο και
φωτογραφίες της Ασπασίας Κουλύρα,το
οποίο και σας παρουσιάζω με κάποιες μικρές αλλαγές χωρίς φυσικά αυτό να μειώνει
την αξία του. Απολαύστε λοιπόν τον
Κεφαλονίτη σε όλο του το μεγαλείο.
Είναι
κάποιες μορφές που ζουν στο νησί μας και δεν τις τρομάζει τίποτα. Ούτε οι
σεισμοί ούτε και η εφορία.
Τα Διλινάτα |
Ο
ήρωας τούτης της ιστορίας μας ζει στα Διλινάτα της Κεφαλονιάς. Ένας μικρός
πανέμορφος ορεινός οικισμός τα Διλινάτα κοντά στο Αργοστόλι. Ένα χωριό που έχει
τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Η Μονή της Παναγιάς της Λάμιας |
Αυτός είναι ο Όρτσολας |
Ένας
από αυτούς είναι και ο Όρτσολας. Είναι γιός του Πωλώτη, της οικογένειας
Καππάτου. Όρτσολας είναι το παρατσούκλι του. Στο χωριό, τα Διλινάτα όλοι έχουν
από ένα παρατσούκλι.
Το
πρόσωπό του σε μεταφέρει σε εκκλησιαστικές εικόνες, με αγίους, σε παιδικά
παραμύθια με ξωτικά, επαναστάτες, μοναχούς, περιθωριοποιημένους. Όλα αυτά μαζί
είναι αυτό το πρόσωπο.
Δεν
ξέρω πολλά γι΄αυτόν παρ΄εκτός από λίγες ιστορίες που έχω ακούσει. Γεννήθηκε στα
Διλινάτα το 1933. Έζησε τον Β! Παγκόσμιο πόλεμο, τον Εμφύλιο, τους σεισμούς του
΄53 και το ΄60 μπάρκαρε για Αμερική. Ένας Θεός ξέρει τι έκανε εκεί. Μετανάστης
στη Νέα Υόρκη και μάλιστα λαθραίος για δέκα χρόνια, έφτιαχνε αυτά τα
αμερικάνικα τα σάντουϊτς με το λουκάνικο μέσα και τα πουλούσε με το καροτσάκι
στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Δεν του έμεναν όμως τα λεφτά. Χαρτοπαιξίες,
λέσχες, μπουζούκια....δεν καταλάβαινε τίποτα ο Όρτσολας. Κάποια φορά είχε
παίξει και με τη Σωτηρία Μπέλλου στο ίδιο τραπέζι.
Στην
Κεφαλονιά επέστρεψε το 1977 και άνοιξε αυτό το καφενείο, που έγινε σημείο
αναφοράς για το χωριό.
Τα αποκόματα των εφημερίδων στολίδι στο καφενείο του Όρτσολα |
“Είναι
όλοι τους κλέφτες”, έλεγε. Κι΄ακόμη το λέει.
Ο Όρτσολας εν ώρα εργασίας. |
Πίσω
στα 1977. Το χαρτί και ο τζόγος, τα σπίτια και οι περιουσίες που χάθηκαν στα
ξύλινα τραπέζια του Όρτσολα, δεν περιγράφονται. Από εκεί περνούσε ολόκληρο το
νησί. Άλλος για τα πολλά και άλλος για τα λίγα. Η αστυνομία είχε κάμει πολλές
φορές την εμφάνισή της και μια μέρα σ΄ένα από τα δικαστήρια ο δικαστής τον
απείλησε ότι θα του ρίξει δυό χρόνια φυλακή.
“Ρίξε
μου τέσσερα”, του είπε ο Όρτσολας.
Μια άλλη γωνιά του καφενείου |
Στο
καφενείο του μεγάλωσαν πολλές γενιές και τα παιδιά ακόμη τον θυμούνται να
σκίζει τα ρούχα του χορεύοντας ζεϊμπέκικο όταν άκουγε το αγαπημένο του
τραγούδι,
“ο
Χαρίλαος από τ΄Άσπρα Χώματα”
Κάποια
στιγμή, στα εβδομηνταπέντε χρόνια του μπήκαν στο καφενείο του οι εφοριακοί και
του είπαν.
“Κύριε
Καππάτε θα σας κατασχέσουμε μέχρι και τις καρέκλες.
Καλό
θα μου κάμετε. Δεν θα με ζαλίζουν οι πελάτες” τους είπε.
Έδωσε
τα κλειδιά και έφυγε. Τελικά δεν του έκαμαν τίποτα μια και δεν είχε τίποτα στο
όνομά του για να του κατασχέσουν.
Αναρχικός;
Αριστερός; Αντιεξουσιαστής; Αντιδραστικός;
Δεν μπορείς εύκολα να τον καταλάβεις αλλά ότι λέξη κι΄αν βρεις βάλε
κι΄ένα “αντί” μπροστά.
Το
καφενείο στα Διλινάτα είναι στη θέση του και η ίδια φιγούρα θα σε σερβίρει αν
ποτέ βρεθείς εκεί. Ό,τι και να πάρεις κάνει ένα ευρώ.
Συμπέρασμα:
Μόνο η Κεφαλονιά θα μπορούσε να έχει γεννήσει τον Όρτσολα και φυσικά, ένας
Όρτσολας μόνο στην Κεφαλονιά θα μπορούσε να υπάρχει.