Με του μαντηλιού τον κόμπο

Τούτο τον καιρό έχω καταπιαστεί να ψάχνω για να συγκεντρώσω ύλη για μια παρουσίαση των Παξών. Το πιο μικρό αλλά και πανέμορφο νησάκι του Ιονίου.

Σκέφτηκα όμως να κάνουμε κι ένα μικρό διάλειμμα, έτσι για να απολαύσουμε κάποιο αστείο, κάτι για να γελάσουμε. Και για κάτι τέτοια το κεφαλλονίτικο δαιμόνιο προσφέρεται.

Από το βιβλίο Δύο ώρες με χορτάτα κεφαλλονίτικα γέλια, του αλησμόνητου Χρήστου Βουνά, λοιπόν η μικρή ιστορία που ακολουθεί. Απολαύστε την.

.

Κείνα τα χρόνια τα παλιά συνηθίζανε οι άνθρωποι να δένουνε τα λεφτά τους κόμπο στο μαντήλι τους και γι’ αυτό λέγανε χαρακτηριστικά για όποιον είχε λεφτά ότι έχει γερό κομπόδεμα. Όμως οι Κεφαλλονίτες είχαν και μια άλλη συνήθεια με τον κόμπο του μαντηλιού. Αν ετύχαινε να συναντήσουν στο δρόμο τους κάποιον παπά, έδεναν έναν κόμπο στο μαντήλι τους λέγοντας, τον κόμπιασα.

Το αθάνατο Ληξουριώτικο πνεύμα ακόμη και με τον κόμπο του μαντηλιού κατάφερε να κάνει το θαύμα του. Κι ακούστε πως.
Μεγαλομπακάλικο στο Ληξούρι είχε ο σιορ-Αναστασάκης ο Μονοκρούσος με πιο κακοπληρωτή του πελάτη τον θεόφτωχο και με πολυμελή οικογένεια Βαγγέλη Αλισανδράτο. Κι επειδή ο λογαριασμός του δεύτερου παραφούσκωσε ο Μονοκρούσος του δήλωσε ότι του κόβει το μπιστιού, (κάθε πίστωση) γεγονός που έφερε σε απόγνωση τον Αλισανδράτο του οποίου τα εφτά παιδιά, τρία μερόνυχτα είχαν να βάλουν κάτι στο στόμα τους. Και μη βρίσκοντας ούτε δουλειά, ούτε μπιστιού, ούτε δανεικά, βρήκε τη σωτήρια λύση στον κόμπο του μαντηλιού του.

Ένα μαντήλι καθαρό ζήτησε από τη γυναίκα του, έκαμε στην μιαν άκρη του έναν χοντρό κόμπο και πρόσταξε τον δεύτερο γιό του να πάρει τη μεγάλη κόφα (καλάθι) και να τον ακολουθήσει στο μπακάλικο του κυρ-Αναστασάκη. Όπου μπαίνοντας με το κεφάλι ψηλά έκαμε πως φταρνίστηκε και τράβηξε για να σκουπιστεί το μαντήλι του με τον χοντρό κόμπο. Κόμπο, που μόλις τον αντίκρισε ο μπακάλης κι από το αγέρωχο ύφος και τη μεγάλη κόφα του Αλεξανδράτου, κατάλαβε πως όχι μόνο ήρθε η ώρα να πληρωθεί τα παλιά αλλά και όλα όσα θα αγόραζε ο πιο κακοπληρωτής πελάτης του.
Και καταλαβαίνοντας ο Αλισανδράτος πως ο Mονοκρούσος την έπαθε, οπλίστηκε με αναίδεια κι άρχισε να τον προστάζει.
-Βάλε μου τρία φύλλα μπακαλάο. Δύο λίτρες ρύζι, τρεις λίτρες φασόλια, δύο λίτρες τυρί, τόσα μακαρόνια, τόσα ρεβίθια, τόσες φακές... όσο που γέμισε ίσαμε τα’ απάνω η κόφα και πρόσταξε τον γιό του να την πάρει και να την πάει στο σπίτι τους.
Ο δε Μονοκρούσος, που κατά την διάρκεια των θριαμβευτικών παραγγελιών του Αλισανδράτου, όλο μάλιστα και αμέσως του έλεγε με χαμόγελα, μόλις έφυγε ο μικρός με τα ψώνια, τον παρακάλεσε να καθίσει και άρχισε να λογαριάζει.

.

-Διακόσιες δραχμές βγαίνουνε Βαγγέλη μου τα σημερινά σου ψώνια. Μήπως θέλεις να τα λογαριάσεις κι’ εσύ;
-Δεν χρειάζεται Αναστασάκη μου.
Και παίρνοντας ο Μονοκρούσος από πλάι του το βιβλίο με τα μπιστιού, του επρόστεσε.
-Και χίλιες εκατόν εφτά τα παλιά.....Που έχουμε και λέμε. 1.107 συν 202 μας κάνουνε 1309. Μήπως έχεις καμιά αντίρρηση;
-Μα τι μου λες Αναστασάκη μου. Μπορεί ποτέ να κάμεις λάθος του λόγου σου; Του αποκρίθηκε και τράβηξε για να φύγει.
Οπότε είδε τον Αναστασάκη να αγριεύει και τον άκουσε να του φωνάζει.
-Ε! Που πας; Δεν θα ξεκομπιάσεις το μαντήλι σου να με πληρώσεις;
-Και ποιός σου είπε Αναστασάκη μου ότι έχω λεφτά στον κόμπο του μαντηλιού μου; Έναν παπά αντάμωσα όπως ερχόμουν και τον κόμπιασα.
Κι ενώ άνοιγε μια πιθαμή ο Αναστασάκης το στόμα του από την κατάπληξη, ο Αλισανδράτος τον καλημέρισε και του φώναξε.
-Γράψε και τούτα μαζί με τα άλλα.

Ντένης Κονταρίνης

Ιθάκη, το νησί του πολυμήχανου Οδυσσέα

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη
Να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος.
.............................................
Πάντα στο νου σου να ’χεις την Ιθάκη.
Το φτάσιμο εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
Και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί.

Κων. Καβάφης

Σοφά τα λόγια του ποιητή που μέσα τους κρύβεται όλο το μεγαλείο της φανταστικής του Ιθάκης. Όμως και για τη δική μας την Ιθάκη τα ίδια λόγια της αξίζουν. Τα ίδια λόγια της πρέπουν. Γι΄ αυτό ευχήσου, πράγματι, να ’ναι μακρύς ο δρόμος σαν αποφασίσεις να την επισκεφτείς. Η Ιθάκη θα σε περιμένει.
Είναι το μικρότερο νησί του Ιόνιου συμπλέγματος. Πιο μικρή και από τους Παξούς.
Η περίφημη ομηρική νήσος. Το βασίλειο του "πολυμήχανου" Οδυσσέα.
Ο Όμηρος φρόντισε πριν απ' όλους να την προικίσει με δόξα αιώνια και άφθαρτη.
Ο ποιητής του Τρωικού πολέμου περιγράφει με λεπτομέρειες την Ιθάκη ώστε αυτή να συμφωνεί με το νησί σήμερα. Υπήρξαν όμως στο παρελθόν και οι αμφισβητητές, με κυριότερο όλων τον Γερμανό αρχαιολόγο Γουλιέλμο Νταίρπφελντ, που υποστήριξαν ότι η ομηρική Ιθάκη ήταν η Λευκάδα και κατ’ άλλους η Κεφαλονιά.
Την εποχή στην οποία αναφέρεται ο Όμηρος η Ιθάκη βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Το βασίλειο του Οδυσσέα, που είχε σαν έδρα του αυτό το νησί περιελάμβανε ακόμη την Κεφαλονιά, την Λευκάδα, την Ζάκυνθο, τις Εχινάδες και μεγάλο μέρος της αντικρινής Ακαρνανίας.
Στην Ιθάκη αναφέρεται και η Άννα Κομνηνή στην "Αλεξιάδα" της αναφέροντας ότι στο νησί υπήρχε πόλη με το όνομα Ιερουσαλήμ. Η ύπαρξη της πόλης αυτής παρ' όλες τις προσπάθειες δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ και μάλλον θεωρείται πιθανόν να εξαφανίστηκε από κάποιο σεισμό.

Κατά τους βυζαντινούς χρόνους η Ιθάκη ανήκε στο "Θέμα" της Ηπείρου και ακολουθεί την τύχη της Κεφαλονιάς. Φαίνεται όμως ότι εκείνη την εποχή περιήλθε σε τέλεια παρακμή και εγκαταλείπεται από τους κατοίκους της. Το 1185 οι Νορμανδοί και οι Σικελοί θα είναι οι νέοι κατακτητές του νησιού. Το 1264 ο δεσπότης Μιχαήλ θα την παραχωρήσει στο γιό του Νικηφόρο ενώ το 1499 θα την καταλάβουν οι Ενετοί.
Με την άφιξη των Ενετών το νησί αρχίζει και πάλι να συγκεντρώνει τους κατοίκους του και τότε ιδρύθηκε στον κόλπο του Μώλου η πόλη της Ιθάκης, το γνωστό σήμερα Βαθύ. Αρχίζει τότε μια νέα φάση αναγέννησης του νησιού και τούτο χάρη στη ναυτιλία στην οποία οι Ιθακήσιοι επιδόθηκαν με επιτυχία. Πάνω από 400 σκάφη είχαν κατασκευασθεί και νηολογηθεί, τότε, στην Ιθάκη. Παράλληλα πολλοί κάτοικοι του νησιού μετανάστευσαν στις παραδουνάβιες χώρες όπου ίδρυσαν ισχυρές παροικίες και επιτυχημένες επιχειρήσεις. Μάλιστα οι Ιθακήσιοι κυριάρχησαν στην ποταμοπλοΐα του Δούναβη.
Συνεχίζοντας την παράδοση οι Ιθακήσιοι και σήμερα έχουν σαν κύρια ενασχόλησή τους την θάλασσα και λατρεύουν το νησί τους, "το Θειάκι", όπως την αποκαλούν που τους χαρίζει την πανέμορφη θάλασσά της.
Οι Ενετοί θα κρατήσουν το νησί μέχρι το 1797 όπου με βάση την ειρήνη του Καμποφόρμιο θα την παραδώσουν στους Γάλλους.
Το 1798 αφέντες του νησιού θα γίνουν οι Ρώσοι και η Ιθάκη θα ακολουθήσει την τύχη των υπολοίπων Ιονίων νήσων έως το 1864 όπου θα ενωθεί με την Ελλάδα.
Στον σηκωμό του έθνους το 1821 οι Ιθακήσιοι θα έχουν μια σημαντική παρουσία ιδιαίτερα με τον στόλο τους ο οποίος πολέμησε κάτω από τις διαταγές του Λάμπρου Κατσώνη.

Το όνομά της η Ιθάκη, σύμφωνα με την μυθολογία, το χρωστάει στον Ίθακο, γιό του Ποσειδώνα και της Αμφιμήλης. ο οποίος είχε εγκατασταθεί στο νησί κατά τους μυθικούς χρόνους. Από την εποχή του Οδυσσέα η Ιθάκη έχει να επιδείξει σπουδαίους θαλασσοπόρους οι οποίοι σύμφωνα με αρχαίους συγγραφείς είχαν περάσει και το Γιβραλτάρ. Άλλωστε, σύμφωνα με την θεωρία της Ερριέτας Μερτζ και ο Οδυσσέας κατά την δεκαετή περιπλάνησή του είχε βγει στον Ατλαντικό.
Ορεινό νησί η Ιθάκη και χωρίς πολλά νερά. Ουσιαστικά αποτελείται από δύο κομμάτια που συνδέονται μεταξύ τους με ένα λοφώδη ισθμό. Ανάμεσα στα δύο τμήματα που αποτελούν το νησί σχηματίζεται ο κόλπος του Μώλου. Εκεί είναι κτισμένη η πρωτεύουσα του νησιού, το Βαθύ. Οι ακτές της Ιθάκης στολίζονται από πανέμορφα ακρογιάλια. Προς τον βορρά και κοντά στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας βρίσκεται το συγκρότημα των Εχινάδων νήσων. Ένα συγκρότημα με πάνω από δεκαπέντε μικρά και πανέμορφα νησάκια.

Η Ιθάκη δεν υστέρησε και στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών. Έχει να επιδείξει αρκετούς που ασχολήθηκαν με τα γράμματα και τις τέχνες με κυριότερους τους Ιερεμία Καββαδία και Ιερόθεο Δενδρινό.
Στην Ιθάκη γεννήθηκε το 1693 ο λόγιος κληρικός Ιερεμίας Καββαδίας. Κατ΄ άλλους φέρεται να έχει γεννηθεί στην Λευκάδα αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί. Σπούδασε στο Πατάβιο της Ιταλίας και επιστρέφοντας στην Κέρκυρα ίδρυσε φροντιστήριον εις το οποίο εδίδασκε φιλοσοφία και θεολογία. Το 1766 εκδόθηκε στη Λειψία το έργο του "Άνθη νεοθαλή και νεόδρεπτα". Στο έργο του αυτό αναφέρεται στο Γενέσιον της Θεοτόκου αλλά υπάρχουν και ωδές τις οποίες έχουν γράψει μαθητές του.
Ένας άλλος Ιθακίσιος λόγιος και κληρικός είναι ο Ιερόθεος Δενδρινός γεννημένος το 1697 στο Πάνω Χωρίο Ιθάκης. Ο Ιερόθεος Δενδρινός σε νεαρά ηλικία επισκέφτηκε την Πάτμο κι εφοίτησε στην εκεί ονομαστή Σχολή με δάσκαλο τον Μακάριο Καλογερά. Σε ηλικία είκοσι ετών ταξίδεψε στην Σμύρνη όπου έγινε μοναχός και ανέλαβε την διεύθυνση της Σχολής της Σμύρνης, η οποία αργότερα ονομάστηκε Ευαγγελική.
Ο Δενδρινός θεωρείται σαν ένας από τους καλύτερους δασκάλους και ιεροκήρυκες της εποχής του.
Η Ιθάκη δοσμένη με λίγα απλά λόγια. Τα πιο πολλά θα σου τα δώσει από μόνη της αν αποφασίσεις να την επισκεφτείς.

Κι αν φτωχική την βρεις η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Και τούτη, η δική μας Ιθάκη, σημαίνει ακόμη πιο πολλά.

Ντένης Κονταρίνης

Λευκάδα

Το νησί του Βαλαωρίτη και του Σικελιανού

Ανάμεσα από την Κέρκυρα και την Κεφαλονιά, απλώνεται νωχελικά πάνω στα νερά του Ιόνιου πελάγους η πανέμορφη Λευκάδα. Είναι το τέταρτο σε μέγεθος νησί του Εφτανησιώτικου συμπλέγματος μετά την Κέρκυρα, την Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο και το πλησιέστερο προς την γειτονική Αιτωλοακαρνανία από την οποία χωρίζεται με έναν δίαυλο πλάτους 25 μέτρων περίπου. Παλιά πίστευαν ότι τούτο το στενό το είχαν φτιάξει οι άνθρωποι. Η πιο πιθανή εξήγηση όμως είναι ότι τούτο το στενό αποτελεί τεκτονικό ρήγμα που χώρισε τη Λευκάδα από τη χερσόνησο της Στέφνας. Το όνομα τούτου του στενού είναι Δίαυλος της Λευκάδας ή του Αλέξανδρου. Το δεύτερο όνομα του το οφείλει στου Ρώσους κατακτητές του 19ου αιώνα που μαζί με τους Τούρκους είχαν κατακτήσει το νησί και έδωσαν το όνομα του αυτοκράτορά τους στον δίαυλο.

Η Λευκάδα είναι από τα σημεία της Ελλάδας που φέρουν τα αρχαιότερα ίχνη παρουσίας ανθρώπου. Έχουν ανακαλυφθεί ενδείξεις της νεολιθικής ζωής που φτάνουν ως το 10.000 πΧ. Οι Πελασγοί ήσαν οι πρώτοι που πέρασαν από το νησί ενώ αργότερα εγκαταστάθηκαν εκεί οι Αχαιοί. Εξ’ άλλου από τα ερείπια που έχουν ανακαλυφθεί στο Νύδριο υπάρχουν ενδείξεις παρουσίας πρώιμου μυκηναϊκού πολιτισμού.
Κορίνθιοι άποικοι θα ιδρύσουν τον 7ο πΧ αιώνα την αρχαία πόλη Λευκάς, ενώ στη συνέχεια η νήσος θα κατακτηθεί από τους Μολοσσούς της Ηπείρου, τους Μακεδόνες και το 167 πΧ θα περιέλθει στην κυριότητα των Ρωμαίων.
Στους βυζαντινούς χρόνους το νησί ανήκε στο βυζαντινό “θέμα” της Ηπείρου, στο οποίο παρέμεινε μέχρι τον 13ο αιώνα όπου την κατέλαβαν οι Σταυροφόροι Βενετοί.
Ακολουθεί μια εναλλαγή κατακτητών. Γάλλων, Ρώσων, Τούρκων, Άγγλων μέχρι το 1810 όπου η Λευκάδα μαζί με τα άλλα νησιά του συμπλέγματος περιέρχεται στην αγγλική “προστασία” και μετατρέπεται σε αγγλική κτήση από το 1814 έως το 1864 που μαζί με τα άλλα νησιά ενώνεται με την Ελλάδα.
Η Λευκάδα είναι ένα νησί με ορεινή μορφολογία όπου η κορφή του όρους Σταυρωτό φτάνει τα 1.518 μέτρα Στα παλιότερα χρόνια η Λευκάδα ήταν γνωστή με το όνομα Σάντα Μάουρα, (Αγία Μαύρα.) Το όνομα αυτό προέρχεται από ένα μικρό παλιό μεσαιωνικό εκκλησάκι, που είναι χτισμένο μέσα στη λιμνοθάλασσα και δίπλα από το μεσαιωνικό κάστρο της Αγίας Μαύρας. Στο βόρειο άκρο του νησιού και στην άκρη αυτής της λιμνοθάλασσας όπου είναι το μεσαιωνικό Κάστρο, βρίσκεται χτισμένη η μικρή και γραφική πόλη της Λευκάδας, πρωτεύουσα του ομώνυμου νησιού.
Στην ανατολική ακτή του νησιού και ακριβώς απέναντι από τα παράλια της Στερεάς Ελλάδας, διανοίγεται ένας μεγάλος κόλπος. Ο κόλπος του Βλυχού. Στην είσοδο του κόλπου υπάρχουν τρία γραφικά και κατάφυτα νησάκια. Η Μαδουρή, η Σπάρτη και ο Σκορπιός. Η Μαδουρή είναι η ιδιόκτητη νησίδα της οικογένειας Βαλαωρίτη όπου εκεί γεννήθηκε ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Ένας άλλος Αριστοτέλης, ο Ωνάσης θα γίνει ο ιδιοκτήτης της άλλης νησίδας, του Σκορπιού.

.
Ο Ενετικός πολιτισμός είναι γεγονός ότι, σε αντίθεση με τα άλλα νησιά του Ιονικού συμπλέγματος, δεν επηρέασε πολύ την Λευκάδα. Ο γνωστός εφτανησιώτικος ρυθμός των άλλων νησιών δεν υπάρχει στην Λευκάδα. Και τούτο διότι η Λευκάδα πιο πολύ παρουσιάζεται σαν φυσιογεωγραφική επέκταση της Αιτωλοακαρνανίας. Όμως, παρ’ όλα αυτά έχει, και αυτή να παρουσιάσει μια αξιόλογη πνευματική κίνηση.
Η σύγχρονη Λευκάδα είναι ένας αξιόλογος τουριστικός προορισμός με πάρα πολλά ενδιαφέροντα. Η οδική σύσδεσή της με την υπόλοιπη Ελλάδα, τα πάρα πολλά αξιοθέατα, αλλά και οι πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που γίνονται τα τελευταία χρόνια της παρέχουν την δυνατότητα να συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό τουριστών Στην Λευκάδα έχουν δει το φως της ζωής πάρα πολλοί επιφανείς εκπρόσωποι των γραμμάτων, των τεχνών και του λόγου. Κυριότεροι απ’ αυτούς είναι ο επικός ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης και ο λυρικός της νεότερης ελληνικής ποίησης, ο Άγγελος Σικελιανός.



Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ένας από τους πλέον σημαντικούς νεοέλληνες ποιητές γεννήθηκε στην Μαδουρή, την μικρή ιδιόκτητη νησίδα της οικογένειας του, στις 2 Αυγ. του 1824 και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή στις 24 Ιουλίου του 1879. Φοίτησε στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας και παρακολούθησε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων όπου το 1848 αναγορεύεται διδάκτωρ της Νομικής. Πνεύμα ανήσυχο περιόδευσε πεζός σχεδόν όλη την Ευρώπη μελετώντας τον πολιτισμό των διαφόρων χωρών. Με τον τίτλο “Στιχουργήματα” δημοσιεύει στην Γενεύη το 1847 την πρώτη του ποιητική συλλογή.
Το 1857 ενεργοποιείται με την πολιτική και εκλέγεται βουλευτής Λευκάδος ενώ τον ίδιο χρόνο δημοσιεύει τα “Μνημόσυνα” Από τη θέση του βουλευτή συντάσσεται με το κόμμα των Ριζοσπαστών και έταξε σαν κύριο σκοπό την ένταξη της Επτανήσου με την Ελλάδα.
Ακολουθούν οι δημοσιεύσεις των ποιητικών συλλογών “Κυρά-Φροσύνη”, “Αθανάσιος Διάκος” και “Αστραπόγιαννος”, όλα εμπνευσμένα από τους αγώνες της Εθνικής Επανάστασης. Όμως σαν το τελειότερο από τα ποιήματά του έχει χαρακτηρισθεί το ημιτελές μακρύ ποίημα του “Φωτεινός ο ζευγολάτης” το οποίο αναφέρεται στην επανάσταση των Λευκαδιτών του 1355 εναντίων της τυρρανίας των Ενετών κατακτητών.
Ένας άλλος νεοέλληνας ποιητής που είδε το φως της ζωής στην Λευκάδα το 1884, είναι ο Άγγελος Σικελιανός. Επηρεασμένος από την ποίηση του Ντ’ Αννούντσιο, κατάφερα νωρίς να διαμορφώσει προσωπικό ποιητικό λόγο και σε ηλικία μόλις δεκαέξι χρόνων δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα. Το έργο του Σικελιανού έχει διαχωριστεί σε τρεις περιόδους. Η πρώτη περίοδος, που φτάνει μέχρι τον Α! Παγκόσμιο πόλεμο, διακρίνεται για την αγάπη του προς την ελληνική φύση και τη ζωή της υπαίθρου.
Η δεύτερη περίοδος έχει για άκρη της το δράμα της Μικρασιατικής καταστροφής και χαρακτηρίζεται από μία εσωτερικότητα αλλά και μία τάση μεταφυσικής.
Στην τρίτη περίοδο της ποίησής του ο Σικελιανός θα ζήσει έντονα το δράμα του Β! Παγκόσμιου πολέμου και θα γίνει ο βάρδος της ελευθερίας.
Ένα κράμα επτανησιώτικης και ρουμελιώτικης καταγωγής ο Σικελιανός, θα συνδυάσει μέσα στο έργο του την πνευματικότητα της επτανησιακής ποίησης και την ρωμαλεότητα του δημοτικού τραγουδιού.


Η μεγαλοπρέπεια του τοπίου των Δελφών και η επιβλητικότητα των αρχαιοτήτων του ενέπνευσαν την Δελφική Ιδέα και με την βοήθεια της Αμερικανίδας συζύγου του, Εύας ξεκίνησε να καταστήσει κέντρο παγκοσμίου ειρήνης και πνευματικής άμιλλα τους Δελφούς. Στην προσπάθειά του αυτή έχει αφιερώσει και τα έργα του, “Δελφική Ιδέα” και “Η Δελφική Ένωση” Το 1946 – 47 εκδίδονται σε τρεις τόμους τα κυριότερα από τα έργα του με τίτλο “Λυρικός Βίος”.
Ο Άγγελος Σικελιανός πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιουνίου του 1951
Η Λευκάδα προσφέρει ακόμη πιο πολλά. Όμως ο χώρος λίγος και μικρός. Έτσι αφήνω ακόμη πολλά για κάποια άλλη φορά.

Ντένης Κονταρίνης