Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Χριστούγεννα στην Κέρκυρα της Κατοχής.



Φίλες και φίλοι μου.
Κάποιοι καλοί μου επισκέπτες της σελίδας των Εφτανήσων και οι οποίοι έχουν γευτεί ένα δείγμα των λογοτεχνικών μου ασχολιών, μου έριξαν την ιδέα να παρουσιάζω κάπου-κάπου από εδώ και κάποιο από τα έργα μου. Κάποιο διήγημά μου. Το σκέφτηκα. Μα πιο πολύ σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο δεν θα σας δυσαρεστούσε.Το αντίθετο πιστεύω.
Αρχίζω λοιπόν σήμερα με την παρουσίαση του διηγήματός μου
«Χριστούγεννα στην Κέρκυρα της Κατοχής». 

Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Θα χαρώ να έχω την οποιαδήποτε κρίση σας.
Να πω μόνο ότι το διήγημά μου αυτό παρουσιάστηκε την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου του 2013 από το τηλεοπτικό κανάλι, ΕPSILON TV της Αθήνας, στην εκπομπή ΕΛΠΙΖΩ του Γιάννη Αλαμάνου, στις δύο το μεσημέρι. Φυσικά συμμετείχα κι΄εγώ τηλεφωνικά. Όπως μου είπαν φίλοι από την Ελλάδα που είδαν την εκπομπή, άρεσε πάρα πολύ. Αλλά και η παρουσιάστρια Ντέσσυ Κουβελογιάννη, η οποία ήταν καταπληκτική στην παρουσίαση, στο τέλος της εκπομπής μου αφιέρωσε τα καλύτερα λόγια και την ευχαριστώ.
Απολαύστε το κι΄εσείς φίλες και φίλοι και αν θέλετε κάπου-κάπου να γνωρίζετε κι΄από ένα.
Νάστε όλοι σας καλά και σας ευχαριστώ για την αγάπη σας στα «Εφτάνησα.» ΧΡΟΝΙΑ  ΣΑΣ  ΠΟΛΛΑ.


Ήτανε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του ’43, στην Κέρκυρα. Βαρύς ο χειμώνας είχε φτάσει κείνη τη χρονιά. Όλες οι μέρες, η μια μετά την άλλη ερχόντουσαν και φεύγανε γεμάτες σύννεφα, μια βροχή που ήτανε πολύ κρύα  κι΄ένας αγέρας παγωμένος, που σφύριζε και έμοιαζε να μας τρυπάει μέχρι τα κόκαλα. Κι΄ητανε κι΄η πείνα που έσφιγγε τα στομάχια μας κι’ έκανε το κρύο να φαντάζει ακόμη πιο φοβερό και να μας βασανίζει ακόμη πιο πολύ.
Πάνω στο όμορφο νησί μας, όπως και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, η σκλαβιά βάραινε τη ζωή μας και ο τρόμος από τους καταχτητές ήταν η μόνη συντροφιά μας όλη μέρα.
Κι’ όσο είχαμε τους Ιταλούς αφεντάδες μπορεί κανείς να πει ότι η ζωή μας ήτανε κάπως υποφερτή. Κάπως πιο άνθρωποι τούτοι δω μας φερόντουσαν λίγο πιο ανθρωπινά, λίγο καλύτερα. Καταλάβαιναν ίσως τον πόνο μας και πάντα, είναι η αλήθεια, προσπαθούσαν να κάνουν την παρουσία τους, όσο γινόταν, κάπως καλή.
Όμως δυό - τρεις μήνες είχανε περάσει που οι Γερμανοί, μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας και την σύρραξη που είχανε με τους Ιταλούς και αφού κάψανε την πόλη, καταλάβανε όλο το νησί και η ζωή όλων μας έγινε τρομερά δύσκολη. Οι εκτελέσεις των κατοίκων του νησιού, πολλές φορές και για την πιο ασήμαντη αφορμή είχαν  γίνει πια ένα συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο. Όσο για φαγητό η κατάστασή μας ήτανε δραματική. Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορεί κανείς να βρει για να φάει.  Όσο κι’ αν έψαχνε σε όλη την αγορά ήταν αδύνατο να βρει κάτι φαγώσιμο. Οι πιο πολλοί από τους κατοίκους ξεκινούσαν χαράματα με την ανατολή του ήλιου, τριγυρνούσαν όλα  τα γύρω χωριά και πρόσφεραν στους χωρικούς ρούχα, χρυσαφικά και ό,τι άλλο διέθεταν με αντάλλαγμα οτιδήποτε που να μπορούσε να λιγοστέψει την πείνα τους.
Για μας τα παιδιά το μαρτύριο ήταν ανυπόφορο. Μάταια γυρίζαμε όλη μέρα στις διάφορες γειτονιές και ψάχναμε τους ντενεκέδες με τα σκουπίδια. Ποιός πετούσε σκουπίδια κείνη την εποχή; Όμως εμείς σαν βλέπαμε κάποιον σκουπιδοτενεκέ τρέχοντας πέφταμε πάνω του και ακολουθούσαν καυγάδες ομηρικοί ποιός πρώτος θα χώσει μέσα το κεφάλι του με την ελπίδα να βρει κάτι.
Με το γέρμα του ήλιου, αποκαμωμένοι γυρνούσαμε στα σπίτια μας για να δούμε το θλιμμένο πρόσωπο της μάνας μας, με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα να μας κοιτάζει αμίλητη μην έχοντας ούτε τη δύναμη να μας πει ότι δεν έχει τίποτε να μας δώσει να φάμε.
Κάποια στιγμή ερχόταν κι’ ο πατέρας. Μαζευόμαστε όλα γύρω του και κοιτούσαμε τα χέρια του μήπως και κρατάει κάτι. Μετά τον κοιτάζαμε στα μάτια καρτερώντας μήπως ανοίξει κάποια τσέπη του και μας δώσει κάτι τις. Κι’η νύχτα μας περνούσε  προσπαθώντας να ξεχάσουμε την πείνα μας παραδομένοι στον ύπνο.
Κάπως έτσι φτάσαμε και στην παραμονή των Χριστουγέννων κείνη τη χρονιά. Χαράματα σηκώθηκε κείνο το πρωινό ο πατέρας και μόλις ήρθε η ώρα που επιτρεπόταν η κυκλοφορία τον είδαμε να βάζει στις τσέπες του κάποια πράματα και ανοίγοντας την πόρτα χάθηκε μέσα στο πρώτο πρωινό φως της μέρας.
Για μια ακόμη φορά, εμείς, τα παιδιά, είχαμε απομείνει να στέκουμε εκεί., αμίλητα. Στ’ αλήθεια ήτανε τέτοια η πείνα μας, που δεν είχαμε ακόμη ούτε τη δύναμη να μιλήσουμε, να πούμε κάτι. Μας είχε απομείνει να περιμένουμε τον πατέρα μας με την ελπίδα πως τούτη τη φορά ίσως κατάφερνε να μας φέρει κάτι που να μπορούσε να λιγοστέψει την πείνα μας.
Είχε σουρουπώσει σαν ακούσαμε στο δρομάκι της γειτονιάς μας τα βήματά του.
Τρέξαμε όλοι πίσω από την πόρτα περιμένοντάς τον να φανεί. Μπορώ να πω, πως με την αγωνία ζωγραφισμένη στα μάτια μας περιμέναμε να ακούσουμε το κλειδί να ανοίγει την πόρτα. Και κάποια στιγμή άνοιξε και μπήκε. Τα μάτια μας, γεμάτα με την λαχτάρα της πείνας καρφωθήκανε στα χέρια του. Και τα κοιτούσαμε χωρίς να μπορούμε να κάνουμε ούτε μια κίνηση.
Κείνο το απόβραδο της παραμονής των Χριστουγέννων, στα χέρια του ο πατέρας μας κρατούσε σφιχτά μια σακούλα μεγάλη και οι τσέπες του αρκετά φουσκωμένες έμοιαζαν στα μάτια μας σαν να έκρυβαν μέσα τους κάποιο θησαυρό. Έναν θησαυρό που θα καταλάγιαζε για λίγο την πείνα μας.
Μαζευτήκαμε όλοι γύρω του και περιμέναμε κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Κι΄αυτός, αφού μας χάϊδεψε για λίγο έβγαλε από τις τσέπες του λίγα ξερά σύκα και μας έδωσε από ένα.
-Κατάφερα να βρω λίγο καλαμποκάλευρο, είπε με κουρασμένη τη φωνή του στη μάνα μας. Μου δώσανε και λίγο λάδι.
Σταμάτησε για λίγο. Χαμήλωσε τη φωνή του
-Τα δυό δαχτυλίδια σου για το λάδι και τα τρία βραχιόλια σου για το καλαμποκάλευρο.
Η μητέρα μου δεν μίλησε. Προσπάθησε μόνο να κρύψει κάποιο δάκρυ της αλλά δεν τα κατάφερε.
Την άλλη μέρα, ανήμερα Χριστούγεννα, πήρε να μαγειρέψει. Ανακάτεψε το καλαμποκάλευρο με νερό, έριξε μέσα και λίγο λάδι και το έβαλε στο τηγάνι.
Σαν έδειξε πως ψήθηκε κείνο το παράξενο κατασκεύασμα, το έβγαλε από το τηγάνι, το έκοψε σε κομμάτια και καθίσαμε όλοι γύρω από το τραπέζι. Ποτέ μας δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τι ήτανε εκείνο που φάγαμε κείνα τα Χριστούγεννα της Κατοχής. Όμως για κάποιες ώρες το στομάχι  μας έμοιαζε να είναι γεμάτο.




40 σχόλια:

  1. Είχα την τύχη να δω ολόκληρη την εκπομπή και ν ακούσω να διαβάζεται με ωραίο αφηγηματικό τρόπο το διήγημα αυτό.Πολύ αληθινό, πολύ συγκινητικό, πολύ ανθρώπινο!
    Πραγματι ήταν μια ωραία παρουσίαση, που η παρουσιάστρια το συνδύασε με μια παρόμοια περιπτωση αλλά δυστυχώς σημερινή κι όχι της Κατοχής. Απο την σημερινή Κατοχή που βιώνουν πολλές ελληνικές Οικογένειες και μάλιστα εν μέσω των εορτών.
    Και η δική σου παρέμβαση αγαπημένε μου Ντένη ήταν καίρια και καθοριστική και μία ευχάριστη έκπληξη!
    Νάσαι καλά και να συνεχίζεις,γιατί είμαι σίγουρη οτι οι φιλοι που περνωδιαβαίνουμε εδώ μέσα πρέπει να γνωρίζουν και μία άλλη σου πτυχή,τη Λογοτεχνική.
    Καλή αρχή λοιπόν για μια ενδιαφέρουσα Χρονιά!
    Την αγάπη μου και τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ γλυκιά μου Χαρά που τόσο όμορφα δέχτηκες την νέα μου ανάρτηση. Στ΄αλήθεια η εκπομπή ήταν πολύ ωραία.
      Υπόσχομαι να συνεχίσω αφού βλέπω ότι οι αγαπητές φίλες και οι αγαπητοί φίλοι υποδέχτηκαν με αγάπη την παρουσίαση της λογοτεχνικής μου πτυχής.
      Τηνα αγάπη μου και τα φιλιά μου Χαρουλάκι μου.

      Διαγραφή
  2. Καλή χρονιά, αγαπητέ μου Ντένη, αν και εγω θα περίμενα κάποιο άλλο σήμερα για αρχή, και ένας κόμπος δέθηκε το στομάχι μου διαβάζοντας το.Θα περιμένουμε!!!
    και θάμαστε εδώ, να μελετήσουμε με αγάπη και τη λογοτεχνική σου πλευρά όπως είπε η προλαλήσασα με το εξαίρετο ποδαρικό της!!!
    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!με υγεία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαρβάρα μου
      δεν έχεις υπόψη σου τι εστί Κεφαλονίτικο κεφάλι... Τάλεγα,αλλά ποιός μ άκουγε;;
      Αλλά ας του χαριστούμε γιατί δε πέρασε ακόμα το Δωδεκαήμερο
      Συγγνώμη για την παρέμβαση κε Ιδιοκτήτα,αλλά έπρεπε να κάνω τις συστάσεις στο κοινό σου.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητή μου Βαρβάρα καλή σου μέρα.
      Λόγω των εορτών αλλά και λόγω της παρουσίασης που έγινε πρόσφατα από την τηλεόραση, προτίμησα να αρχίσω με αυτό το διήγημα. Θα αναρτήσω και το άλλο που τόσο πολύ σου αρέσει και το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου..
      Χαίρομαι που βρίσκεις ενδιαφέρουσα την ανάρτησή μου. Όσο για την προλαλήσασα κυρία με το εξαίρετο ποδαρικό, να πω ότι το...κεφαλονίτικο κεφάλι, όπως με ονομάζει πάντοτε βρίσκεται στο πλευρό όλων αυτών που αγαπάει.
      Την αγάπη μου καλή μου βαρβάρα.

      Διαγραφή
  3. Νάξερες τι μου θύμισες αγαπητέ μου Ντένη,
    Μια Ζωή, μια ζωή που νόμιζα ότι ήταν μόνο δική μου, αλλά βλέπω ότι κι άλλοι την έζησαν, μια ζωή που πέρασα και ακόμη έχω τα ίχνη της πάνω μου,

    Το καλαμποκάλευρο βραστό μόνο με νερό κι αλάτι το λέγαμε πουλέντα, όταν του βάναμε λάδι και το ψήναμε στη χόβολη το λέγαμε πιτοπούλι.
    Μαλώναμε τα αδέλφια όταν και όποτε είχαμε καλαμποκάλευρο ποιος θα γλύψει την παδέλα.

    Παδέλα είναι πήλινη κατσαρόλα,
    όπως πάντα με όλη την φτώχεια που επικρατούσε με όλο τον πόλεμο την παιδική ηλικία την νοσταλγούμε σαν κάτι ανεπανάληπτο δικό μας, αυτό πουζήμωσε τον χαρακτήρα μας...

    πολύ ωραίο

    χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα έχεις περάσει κι΄εσύ, φίλε μου Γαβρίλη και τα καταλαβαίνεις.
      Νάσαι καλά που μας δίνεις και τα ονόματα όλων αυτών των παρασκευασμάτων που τρώγαμε τότε και δεν ξέραμε τι είναι. Μας έφτανε που για λίγο χορταίναμε την πείνα μας.
      Θα τα πούμε φίλε μου.

      Διαγραφή
  4. καλημερα και χρονια πολλα,
    καλη χρονια να έχουμε!!
    διαβάζοντας το διήγημα σου αυτο οι θυμίσεις μου έφτασαν στις διηγήσεις του πατερα μου για τα δυσκολα εκείνα χρονια!
    Πολυ παραστατικός ο τρόπος γραφης σου! περιμένουμε συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα αγαπητό μου Σκουλίκι.
      Έστω και από διηγήσεις έχεις μια ιδέα τι πέρασε τότε η γενιά μου. Και θα δώσω ακόμη πιο πολλές εμπειρίες μου, εφ΄όσον αρέσει η απόφασή μου να σας τις γνωρίσω μέσα από τα διηγήματά μου.
      Νάσαι πάντα καλά..

      Διαγραφή
  5. Δεν έτυχε να δω την εκπομπή αλλά χαίρομαι που αποφάσισες να αναρτήσεις τα διηγήματά σου, και αυτό το πρώτο μου θύμησε διάφορα που μας έλεγε η μητέρα μου για την πείνα της Κατοχής.
    Καλή χρονιά , και πάλι, και θα χαρώ πολύ να διαβάσω και άλλα διηγήματα από σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα αγαπητή μου Marie-Anne και χρόνια σου πολλά.
      Κι΄εσύ. από τη μητέρα σου, έχεις κάποια γνώση για τις τραυματικές εμπειρίες των παιδικών χρόνων της γενιάς μου. Χαίρομαι που σου αρέσει η απόφασή μου να σας γνωρίσω με τα γραφτά μου. Θα διαβάσετε λοιπόν και άλλα.
      Σ΄ευχαριστώ για τυα καλά σου λόγια.
      Την αγάπη μου και νάσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  6. ΑΦΟΥ ΣΟΥ ΞΑΝΑΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΝΤΕΝΗ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, ΒΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΤΡΕΞΑ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΩ. ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ .
    ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΜΕΡΕΣ ΘΕΛΩ.
    Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΛΩΜΑΡΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ ΟΙ ΑΓΚΥΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΔΙΑΒΑΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ. ΣΕ ΑΝΥΠΟΠΤΟ ΧΡΟΝΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΩΣ ΤΟ΄ΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ, ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ -ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ- ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ: ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΟΙ ΑΓΚΥΡΕΣ" ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ...ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΣΤΙ ΖΩΗ ...ΚΙ ΑΛΛΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΕΙΠΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΡΜΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΕΠΛΗΞΕ. ΛΟΙΠΟΝ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΤΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΣΤΟ ΓΡΑΦΩ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά και σε σένα αγαπητή μου Μαριάνθη.
      Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Ευχαριστώ και την αδελφή σου που τόσο πολύ εξετίμησε το βιβλίο μου Οι Άγκυρες. Όπως σου είχα γράψει και τότε, πρόκειται για μια σειρά από αληθινές ιστορίες μεταναστών τους πρωταγωνιστές των οποίων γνώρισα προσωπικά και οι ίδιοι μου τις διηγήθηκαν.
      Νάσαι καλά αγαπητή μου μαριάνθη. Την αγάπη μου στο Νίκο και τα παιδιά.

      Διαγραφή
  7. ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΝΤΕΝΗ ΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 44. ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ GO BACK ΠΟΥ ΕΜΠΟΔΙΣE ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ. ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΩΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΟΙ ΠΛΩΜΑΡΙΤΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ξεκινήσω με μια συγνώμη, που στην προηγούμενη απάντηση γράφω το όνομά σου με μικρό Μ Καμμιά φορά το μηχάνημά μου δεν υπακούει.
      Την ιστορία αυτή δεν την γνωρίζω αλλά θα φροντίσω εντός των ημερών να ενημερωθώ και θα τα πούμε.
      Και πάλι νάσαι καλά και καλή χρονιά.

      Διαγραφή
  8. Χρόνια πολλά για άλλη μια φορά .Μπορεί να φαντάζει αυτές τις μέρες τρομακτικό το διήγημα σου και η εμπειρία σου .Όμως δυστυχώς και σήμερα χωρίς να υπάρχει κατοχή και πόλεμος υπάρχει πείνα .Όσο για τη γραφίδα σου τη γνωρίζω πολύ καλά,όχι μόνο από αυτό το μικρό δείγμα,αλλά και σε άλλα μέρη του γραπτού λόγου ,ποίηση και χιούμορ ,συγχαρητήρια .Κάτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Κάτε μου γλυκιά μου.
      Όσα και να σου πω για τις τότε εμπειρίες μου είναι λίγα. Φτάνει να σου πω ότι πουλήσαμε ό,τι είχαμε για να επιζήσουμε και τα καταφέραμε. Όσο για την σημερινή κατοχή της πατρίδας μας τι να πεις; Όσο την Ελλάδα κυβερνάνε Λιάπηδες αυτά θα έχουμε.
      Νάσαι καλά και θα τα πούμε
      Φιλάκια και την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  9. Καταπληκτικό Ντένη μου!
    Ομολογώ με λύγισε λίγο, τόσο παραστατικό!
    Πως μπορούν να σε πονέσουν οι λέξεις όταν είναι τόσο αληθινές!
    Χιλια μπράβο Ντένη μου τα αξίζεις!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Έλενα Λ. καλή μου.
      Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Στ΄αλήθεια είναι μια ιστορία που ακόμη και σήμερα με κάνει να ανατριχιάζω όταν τα θυμάμαι.
      Θα συνεχίσω κάπου-κάπου να κάνω μια τέτοια ανάρτηση.
      Νάσαι καλά και πολλά φιλιά και από μένα καλή μου.

      Διαγραφή
  10. Καλησπέρα αγαπητέ μου Ντένη.
    Όλα αυτά που αναφέρεις τα άκουγα απο τους γονείς μου και τις μεγαλύτερες αδελφές μου και
    μπορώ μόνον να φαντασθώ την φρίκη του πολέμου.Ας ευχηθούμε αγαπητέ μου Ντένη να μην
    ξαναέλθουν στον λαό μας, αλλά και σε κανέναν άλλο λαό αυτές οι εποχές της δυστυχίας, της
    πείνας και της στέρησης. Δυστυχώς λιγοστεύουν οι άνθρωποι που έζησαν τον πόλεμο και την
    κατοχή και τις θηριωδίες των Ναζί και η μεγάλη ντροπή για την χώρας μας είναι μερικοί αλλοπρόσαλλοι πατριώτες μας που κινούνται και χαιρετάνε φασιστικά και αμφισβητούν αυτά
    τα γεγονότα.
    Πολλούς χαιρετισμούς, με αγάπη
    Ρισσιάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Ρισσιάνα καλή σου μέρα.
      Εσύ τα άκουγες, εμείς τα ζήσαμε και όταν τα έλεγα στα παιδιά μου, σαν ήσαν μικρά, μου έλεγαν
      -Μπαμπά να μας πεις κανένα παραμύθι από τότε που δεν είχατε να φάτε.
      Παραμύθι. Μάλιστα. Το άσχημο είναι ότι λιγοστεύουμε εμείς που έχουμε δέσει τη ζωή μας με την ιστορία και μας ακολουθούν οι εγκληματίες της χρυσής αυγής, που θέλουν να αναβιώσουν το ναζισμό.
      Ο Θεός να λυθηθεί την Ελλάδα μας.
      Νάσαι καλά καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  11. Παρότι αισθάνομαι σαν ο συνδετικός κρίκος, κατά κάποιο τρόπο, με τον κ. Αλαμάνο, ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να δω την εκπομπή. Μάλλον εγώ έχασα... Να όμως που μου δίνεις την ευκαιρία να το διαβάσω εδώ.
    Δεν τα έζησα εκείνα τα χρόνια, αλλά καταλαβαίνω τώρα την αξία του "λίγου"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα και βέβαια φίλε μου υπήρξες ο συνδετικός κρίκος. Το αναγνώρισα και το αναγνωρίζω. Λυπάμαι που δεν είδες την ελπομπή, η οποία όπως μου είπαν ήταν πολύ καλή. Η συμμετοχή μου ήταν τηλεφωνική. Εικόνα δεν είχα.΄΄Ομως άξιζε, όπως όλοι ομολογούν.
      Νάσαι καλά και σ΄ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  12. Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη φίλε Ντένη με υγεία χαρά αισιοδοξία αρμονία και σούπερ έμπνευση και δημιουργικότητα μέσα απο την καρδιά μου!!χαθήκαμε δεν ξέρω πως αλλά δεν νομίζω ότι ήταν σκόπιμο γιαυτό σου στέλνω τις ευχές μου και τις δικές μου και της οικογένειας..το διήγημά σου μία αναφορά σε παλιές δυσάρεστες στιγμές για τον τόπο άγγιξε ψυχή και καρδιά!!δεν είχα δεί την εκπομπή,όμως η ανάρτησή σου είναι συγκλονιστική!!σέυχαριστούμε!καλά να περνάς φίλε μου.Υ.Γ σε αρκετούς συνανθρώπους μας εν έτει 2014 η πείνα φαντάζει σχεδόν ίδια με τότε..τι σχεδόν δηλαδή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά και σε σένα αγαπητή μου Κάτε.
      Χαθήκαμε αλλά πάντα προσπαθώ να δίνω το παρόν σε καλούς φίλους, όσο μου το επιτρέπει ο ελάχιστος χρόνος που έχω.
      Χαίρομαι που σου αρέσει η ανάρτηση και όσα αυτή αφήνει να γίνουν γνωστά. Κατά διαστήματα θα το επαναλαμβάνω.
      Τους χαιρετισμούς μου την οικογένειά σου και θέλω να σε βλέπω στα Εφτάνησα.
      Νάσαι πάντα καλά καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  13. Έσφιξε η καρδιά μου αγαπητέ μου λογοτέχνη Ντένη.
    Τόσο ζωντανή αφήγηση, συγκλονιστική!
    Κι εγώ ευτυχώς δεν το έζησα, αλλά έχω διαβάσει και έχω ακούσει πολλά από τους γονείς μου.
    Ευχαριστώ που μας χάρισες ένα κομμάτι της ψυχής σου!
    Σου εύχομαι μια ευλογημένη χρονιά, με υγεία και δημιουργία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σου Μάγδα μου καλή μου.
      Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Θα έχουμε και κάποιες άλλες ακόμα παρόμοιες αναρτήσεις, μια και οι φίλοι δήλωσαν ότι τους αρέσει.
      Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου. Κι΄εγώ να σου ευχηθώ να είσαι καλά και να μας ταξιδεύεις στους όμορφους περιπάτους σου.

      Διαγραφή
  14. Mια αφήγηση μοναδική!
    Σύμμαχος στις πιο ακριβές μνήμες,ενός λαού
    μα και γροθιά στη σαπίλα του δωσιλογισμού-μαυραγοριτισμού.
    Να είσαι καλά ξενιτεμένε φίλε μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσφέρω δώρο στους φίλους μου τις πικρές εμπειρίες των παιδικών μου χρόνων φίλε μου Ιχνηλάτη.
      Νάσαι καλά.

      Διαγραφή
  15. YΓ. Δεν ξέρω μόνο, αν και σήμερα εν έτη 2013,
    η σιχαμερή φάρα των μαυραγοριτών ξαναβγαίνει στον αφρό
    (βλ. μαυραγορίτες χρυσαφικών, πλειστηριασμοί σπιτιών κλπ).
    Δυστυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς, την ύπαρξη αυτών των σιχαμερών υποκειμένων είχε σαν στόχο η εκπομπή που φιλοξένησε το διήγημά μου καλέ μου φίλε Ευρυτάνα Ιχνηλάτη.
      Δυστυχώς τέτοια παράσιτα υπάρχουν ακόμη πολλά στην πατρίδα μας. Δύσκολο να ξεριζωθούν φίλε μου.

      Διαγραφή
  16. ... τι να πεις... θαυμάσια γράφεις καλέ μου φίλε.. αλλα ... πόσο δύσκολες ήτανε αυτές οι εποχες... ο Θεός να φυλάει!!!.....
    καλή χρονια σου εύχομαι..με υγεια... και χαρά!!!! να χαίρεσαι τους δικούς σου!!! ό,τι καλύ΄τερο για το 2014!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι, αγαπητή μου Λαμπρινή, που σου άρεσε το διήγημά μου.
      Το πόσο δύσκολες εποχές περάσαμε δεν λέγεται Θα ακολουθήσουν και άλλα και θα έχεις και άλλες εικόνες.
      Σου εύχομαι και σένα ό,τι καλύτερο για το 2014. Υγεία πάνω από όλα.

      Διαγραφή
  17. Αγαπητέ μου Ντένη, δεν έχω διαβάσει πολλά απ' τα γραπτά σου και με μεγάλη ανυπομονησία περιμένω να διαβάσω κι' άλλα. Η πέννα σου ρέει με απλότητα πάνω στο χαρτί και κάνει τον αναγνώστη να απορροφάται και να θέλει να μην τελειώσει η ιστορία που μας διηγήσαι. Τί έχει περάσει αυτός ο λαός και το πιο θληβερό είναι ότι και στα φετεινά Χριστούγεννα ύστερα από 70 χρόνια, υπάρχουν άνθρωποι που δεν είχαν ένα κομμάτι ψωμί και έψαχναν στα σκουπίδια ή αναγκάζονται να τρέχουν στα συσσίτιαα του δήμου για να ζητιανέψουν λίγο φα'ί' για τα παιδιά τους και για τους ίδιους. Αίσθάνομαι μεγάλη ντροπή που το δικό μας τραπέζι είχε απ'όλα. Με την ελπίδα ότι όλα αυτά θα τελειώσουν κάποτε. Πολλά φιλιά και να γράφεις να γράφεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Δώρα.
      Στ΄αλήθεια λυπάμαι που δεν γνωρίζεις πολλά για το λογοτεχνικό μου έργο. Δυστυχώς ή και ευτυχώς τα βιβλία μου έχουν όλα εξαντληθεί και δεν έχω να σου στείλω κάποιο. Μπορείς όμως από τον σύντροφο Γιάννη Παληό να προμηθευτείς το τελευταίο μου ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ. Πάντως θα συνεχίσω κατά διαστήματα τις αναρτήσεις και θα έχεις μια κάποια ιδέα.
      Τη σημερινή κατάσταση στην πατρίδα μας τη γνωρίζω και ειλικρινά ντρέπομαι σαν Έλληνας αλλά και σαν άνθρωπος. Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή η πατρίδα μας να αναστηθεί ξανά
      Νάσαι καλά καλή μου.

      Διαγραφή
  18. Να που σε ...αντάμωσα, μετά από ...ένα χρόνο!!! 2014!

    Ντένη μου,
    στους φίλους σου απευθύνομαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Εύχομαι να έβαλα κι εγώ, με τη πρόσφατη ανάρτηση του τελευταίου σου βιβλίου, στην Ιστοσελίδα μου :
    ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ,
    ένα λιθαράκι
    για τη γνήσια, πολλάκις αφτιασίδωτη, ελληνο-αμερικανική γραφή
    και μάλιστα των ολίγων, που ξεχωρίζουν!

    Εύγε. Να συνεχίζεις.

    Πάντα με την Αγάπη,
    Υιώτα
    "αστοριανή"
    ...από το "μακρονήσι" = Λονγκ Άϊλαντ,!!!
    Westbury, NY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες αγαπητή μου Υιώτα έστω και μετά από...ένα χρόνο
      Με υγεία και ευτυχία το 2014.
      Φυσικά και έβαλες ένα λιθαράκι και πολύτιμο. Είσαι η μόνη μπλόγκερ που με καταδέχτηκες. Νάσαι καλά.
      Μα και βέβαια θα συνεχίσω όπως συνεχίζουμε όλοι εμείς που έχουμε κάτι να πούμε.
      Νάσαι περήφανη για το Μακρονήσι σου. Εξ΄άλλου είναι και η ομορφιά της πόλης μας.
      Νάσαι καλά και μην ξεχνάς ότι έχουμε πολύ καιρό να πιούμε έναν καφέ στην Όαση.
      Την αγάπη μου σε σένα και τον Δημήτρη.

      Διαγραφή
  19. Καλή χρονιά Ντένη μου. Να'σαι καλά να μας χαρίζεις τέτοια όμορφα κείμενα! Πολύ αληθινό και δυνατό αυτό που διάβασα. Γι'αυτό εκνευρίζομαι μερικές φορές για κάποιους που έχουν χιλιάδες περισσότερα σήμερα και γκρινιάζουν πως πεινάνε. Υπάρχει και σήμερα πραγματική πείνα, αλλά αυτό που έζησε η γενιά σου, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Τα φιλιά μου και τον σεβασμό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλή χρονιά και σε σένα αγαπητή μου Μαρία.
    Στ΄αλήθεια αυτά που έζησε η γενιά μου δεν είναι δυνατόν να συγκριθούν με την σημερινή κατάσταση. Θα ακολουθήσουν και κάποιες άλλες αναρτήσεις με γεγονότα εκείνης της εποχής και θα δεις ότι η σημερινή κατάσταση μπορεί να είναι παράδεισος μποστά στη δική μας ζωή εκείνα τα χρόνια.
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητέ μου Ντένη
    Επανέρχομαι για να σου εκφράσω την συμπάθεια μου για τον πολύ δύσκολο χειμώνα που περνάτε.
    Εύχομαι το θερμόμετρο να πάρει την ανηφόρα και προσοχή στους πάγους έξω από την πόρτα.
    Όποτε ακούω στην τηλεόραση τα νέα, σκέπτομαι την Υιώτα και σένα.
    Ο Θεός μαζί σας!
    Με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή