Οι σεισμοί στην Κεφαλονιά.

Φίλες μου και φίλοι μου αγαπημένοι.

Αυτή την εβδομάδα δεν θα έχω καμμιά ανάρτηση.

Οι σεισμοί που ακόμη ταλαιπωρούν το νησί μας δεν με αφήνουν να γεμίσω τούτη τη σελίδα με τα όμορφα και χαρούμενα θέματα που σας παρουσίαζα πάντα.

Η σκέψη μου νύχτα – μέρα είναι στο νησί μας και στους ανθρώπους μας που τόσο υποφέρουν.  Και μάλιστα μέσα στα κρύα και τις βροχές του χειμώνα.

Θα μείνουμε λοιπόν κοντά τους τούτη τη βδομάδα. Να συμπαρασταθούμε στον πόνο τους. Να μοιραστούμε την αγωνία τους και με την αγάπη μας να τους εμψυχώσουμε ότι,

Το χάσμα π΄άνοιξε ο σεισμός ευθύς εγέμισε άνθη.

όπως είχε πει ο μεγάλος μας εθνικός μας ποιητής, Διονύσης Σολωμός.

Πάντως το κεφαλονίτικο χιούμορ δεν τους έλειψε στιγμή. Αν θέλετε περάστε από το http://makant.blogspot.com  να πάρετε μια γεύση απ΄αυτό το χιούμορ.

Να  πω ακόμη ότι ζημιές υπέστει και η πανέμορφη παραλία του Μύρτου αφού οι καθηζήσεις των δίπλα λόφων ανέβασαν τον πυθμένα της θάλασσας.

Εδώ λοιπόν φίλες και φίλοι όλοι για μια συμπαράσταση στ΄αδέλφια μας.

Νάστε όλες και όλοι καλά.
ΥΓ. Φίλες και φίλοι.
Ότι νεώτερο μαθαίνετε σχετικά με την κατάσταση στο νησί μπορείτε να το προσθέτετε στα σχόλιά σας. Έτσι θα υπάρχει ένας κύκλος ειδήσεων, ενημέρωσης  και απόψεων.

Παραδοσιακά προϊόντα στα Εφτάνησα. Κεφαλονιά.

Το Αργοστόλι έχει απλώσει την ομορφιά του

Αναμφισβήτητα η Κεφαλονιά ξεχωρίζει από όλα τα άλλα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου για τα εύφορα εδάφη της. Οι απέραντοι ελαιώνες και αμπελώνες, εκτός από την ομορφιά τους, χαρίζουν στο νησί και εκλεκτά προϊόντα. Κρασί, λάδι, τυριά, μέλι, ξεχωρίζουν καθώς είναι από τα πλέον φημισμένα.

Αμπελώνες ρομπόλας

Η αμπελουργία έχει μια πάρα πολύ μεγάλη ιστορία στο νησί, αφού οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων. Σύμφωνα με την παράδοση το πρώτο κλήμα στο νησί το φύτεψε ο Κέφαλος,

Στην ιστορία του νησιού η αμπελουργία υπήρξε σημαντικός παράγοντας για την οικονομία της Κεφαλονιάς. Οι κληματολογικές συνθήκες και η μεγάλη ποικιλία των αμπελιών ευνοούν την παραγωγή κρασιών εξαιρετικής ποιότητας. Ένα από αυτά είναι η παγκοσμίως γνωστή Ρομπόλα. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα κλήματα της Ρομπόλας κυριολεκτικά βγαίνουν μέσα από τις πέτρες.

Ένα τσαμπί σταφύλι ρομπόλα
που μοιάζει με ένα κάδρο

Οι Ενετοί αποκαλούσαν την Ρομπόλα Vino di Dasso, κρασί της πέτρας. Σημαντικό κέντρο παραγωγής της Ρομπόλας είναι η περιοχή των Ομαλών, στο κέντρο του νησιού.

Το άρωμά της χαρακτηρίζεται από την ευωδιά φρούτων, όπως ροδάκινο, κίτρο, μήλο.

Εκτός από την Ρομπόλα ονομαστή είναι και η μαυροδάφνη της Κεφαλονιάς καθώς και τα κρασιά Βοστιλίδι, Τσαουσί και Μοσχάτο.

Μετά από τα κρασιά ας γνωρίσουμε το λάδι της Κεφαλονιάς, ένα ακόμη φημισμένο προϊόν του νησιού. Το κεφαλονίτικο λάδι είναι αρίστης ποιότητας και ξεχωρίζει για την γεύση του, που όπως λένε, είναι μοναδική.

Κεφαλονίτικο λάδι

Η παραγωγή του, ακόμη και σήμερα, γίνεται με παραδοσιακό τρόπο που τον γνωρίζουν μόνο οι Κεφαλονίτες παραγωγοί.

Η φέτα είναι ένα παραδοσιακό τυρί της Κεφαλονιάς Μάλιστα οι Κεφαλονίτες παινεύονται ότι από αυτούς η παραγωγή της φέτας εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα.

Η ονομαστή φέτα της Κεφαλονιάς

Πρόκειται για για ένα σκληρό ή μαλακό τυρί που χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη γεύση. Εκτός από τη φέτα, στην Κεφαλονιά παράγονται ακόμη γραβιέρα, μυζήθρα και η γνωστή στούμπα.

Εξ άλλου στα τυροκομεία της Πυλάρου παρασκευάζονται τα πιο νόστιμα τυριά σε όλη την Ελλάδα.

Μέλι από την Ελάτη

Επόμενο είναι και από την Κεφαλονιά να μην λείπει το μέλι. Ένα ξεχωριστό προϊόν του νησιού και μάλιστα σε δύο κατηγορίες Το θυμαρίσιο μέλι και το μέλι Ελάτης. Το θυμαρίσιο μέλι της Κεφαλονιάς είναι αρωματικό και έχει μια ιδιαίτερη γεύση.  Το μέλι της Ελάτης είναι ένα από τα καλύτερα μέλια που μπορεί να συναντήσει κανείς στον ελλαδικό χώρο.

Από τα πιο γνωστά και δημοφιλή παραδοσιακά προϊόντα της Κεφαλονιάς αναμφισβήτητα είναι οι μάντολες. Πρόκειται για μια μικρή, ζαχαρωτή λιχουδιά με κόκκινο χρώμα. Πρώτες προσπάθειες για την παρασκευή της μάντολας θα πρέπει να χαρακτηριστούν αυτές που έκαναν οι νοικοκυρές οι οποίες έριχναν στο λιβανιστήρι αμύγδαλο μαζί με λίγη ζάχαρη παρασκευἀζοντας έτσι το αμύγδαλο καβουρντισμένο με ζάχαρη.

Κεφαλονίτικο μαντολάτο

Βέβαια σήμερα η παρασκευή της μάντολας έχει ξεφύγει από το λιβανιστήρι και έχει εξεληχθεί σε ελαφρά βιομηχανία σε όλο το νησί.

Τελειώνει εδώ η βόλτα μας στην Κεφαλονιά και η γνωριμία μας με τα παραδοσιακά της προϊόντα. Κάποια άλλη φορά ίσως να πούμε ακόμη περισσότερα.

Φίλες και φίλοι μου.
Είστε προσκαλεσμένοι να περάσετε από το Καφενείο η Ελλάς. http://hellascafe.blogspot.com Μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση σχετικά με τον πονοκέφαλο σας περιμένει.
Περάστε και απολαύστε την. 

ΠΗΓΕΣ
w. greecevacationtour.gr
w. travelbook.gr
w. iatronet.gr
w. My Kefalonia.com 
w. News-kathimerini.gr

Παραδοσιακά προϊόντα στα Εφτάνησα. Ιθάκη

Η παραλία της Ιθάκης

Στη συνέχεια της γνωριμίας μας με τα παραδοσιακά προϊόντα των νησιών μας ας περάσουμε και από την Ιθάκη, το Θιάκι όπως το λένε οι ντόποιοι, να δούμε τι θα μας προσφέρουν οι Θιακοί, καθώς φημίζονται και αυτοί, όπως άλλωστε όλοι οι Εφτανήσιοι, για την παραδοσιακή φιλοξενία τους.

Μικρό το νησί της Ιθάκης. Το μικρότερο, μετά από τους Παξούς σε όλο το Εφτανησιώτικο σύμπλεγμα. Γνωστή η Ιθάκη από τα Ομηρικά χρόνια, από τον Όμηρο, αφού λέγεται πως είναι η πατρίδα του πολυμήχανου Οδυσσέα.  Έτσι έχει γίνει το νησί που πάνω σ΄αυτό ο μύθος συναντάει την ιστορία.

Μια άποψη της Ιθάκης

Η Ιθάκη είναι ένα ήρεμο καταπράσινο νησί. Ένα νησί που δείχνει να απολαμβάνει σε όλες τις ώρες της μέρας τους ρυθμούς της απόλυτης ηρεμίας και της γαλήνης. Αναμφισβήτητα είναι ένα νησί με παράδοση, ιστορία και πολιτισμό. Ένα νησί, η ομορφιά του οποίου είναι σπάνια, αφού εναλλάσονται η άγρια φύση με την ηρεμία του καταπράσινου τοπίου. Στα ορεινά του νησιού θα συναντήσει ο επισκέπτης πολλά χωριά στα οποία βασιλεύει η παρἀδοση και η ηρεμία.

Φυσικά η Ιθάκη δεν διαθέτει πολλά παραδοσιακά προϊόντα κι΄έτσι δανείζεται πολλά από την Κεφαλονιά.

Αμπελώνες στην Ιθάκη

Και στην Ιθάκη, όπως και στην γειτονική Κεφαλονιά,  κυρίαρχο ρόλο στα τοπικά προϊόντα έχουν το κρασί, το λάδι και το μέλι.

Στα κρασιά υπάρχει μια μεγάη ποικιλία λευκών με την ονομασία Θειακό.

Κρασιά της Ιθάκης

Σημαντικό τοπικό προϊόν και το μέλι με την υπέροχη γεύση και το μεθυστικό άρωμα. Κι΄ακόμη το ελαιόλαδο.

Λάδι Ιθάκης

Η Θειακιώτικη κουζίνα έχει πολλά παραδοσιακά φαγητά με κύριο το κοτόπουλο τσερέπα. Τσερέπα είναι ένα παραδοσιακό πήλινο σκεύος που, δυστυχώς, εξαφανίζεται. .

Αυτή είναι η τσερέπα

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πήλινο καπάκι με το οποίο σκεπάζουν το μεταλικό ταψί μέσα στο οποίο ετοιμάζεται το κοτόπουλο. Το καπάκι αυτό έχει ιδιαίτερες προδιαγραφές κατασκευής. Είναι από πηλό που έχει ζυμωθεί μαζί με μαλλιά γίδας, για να μην σκορπάει εύκολα. Στον Πλατειθριά, ένα ορεινό χωριό της Ιθάκης, υπάρχει μια περιοχή με πηλό που λέγεται Κουτελάς. Από αυτόν τον πηλό φτιάχτηκαν σχεδόν όλες οι τσερέπες του νησιού, από έμπειρους κατασκευαστές.

Ψάρια σαβώρο

Ονομαστό είναι και το Ιθακίσιο σαβώρο.  Πρόκειται για τηγανητό φιλέτο ψαριού με σταφίδες, σκόρδο και δεντρολίβανο.

Η ονομαστή κρεμμυδόπιτα

Υπάρχουν επίσης και αρκετές πίτες με κυριότερη την κρεμμυδὀπιτα.

Παραδοσιακό γλύκισμα της Ιθάκης είναι το Ροβανί.

Το γλυκό ραβανί ή ροβανί

Παρασκεύαζεται με ρύζι, μέλι, ζάχαρη και λάδι. Πρόκειται για ένα υπέροχο και απολαυστικό γλύκισμα, που αποκλείεται να το συναντήσετε πουθενά αλλού στην Ελλάδα παρά μόνο στην Ιθάκη. Γι΄αυτό και οι Θειακοί είναι περήφανοι για το Ροβανί τους.

Αυτά λοιπόν τα παραδοσιακά προϊόντα της Ιθάκης και όποιος την επισκεφτεί ίσως ανακαλύψει και πολλά άλλα.

Φίλες και φίλοι.

Μην ξεχάσετε να περάσετε από το Καφενείο η Ελλάς.

http://hellascefe.blogspot.com

Κάτι ενδιαφέρον σας περιμένει.

ΠΗΓΕΣ

w. greecevacationsearch.com

w. e-travelbook.gr

w. iatronet.gr

w. My Lefkada.com

Παραδοσιακά προϊόντα στα Εφτάνησα. Λευκάδα.

Μετά το γιορταστικό διάλειμμα και την ανάρτηση του διηγήματός μου, θα συνεχίσουμε σήμερα τη γνωριμία μας με τα παραδοσιακά προϊόντα των νησιών μας. Σειρά σήμερα έχει η Λευκάδα.

Ας περάσουμε από εκεί.

Η Λευκάδα, έχει και αυτή, όπως όλα τα Ιόνια νησιά, τα δικά της παραδοσιακά προϊόντα, τα οποία αποτελούν ένα μεγάλο μέρος και αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής της κληρονομιάς.

Λευκαδίτικα κρασιά

Και εδώ, όπως και στα άλλα νησιά μας, έναν κύριο, έναν πρωταρχικό ρόλο παίζει η οινοπαραγωγή.

Από τα αρχαία χρόνια η αμπελοκαλλιέργεια αποτελούσε για το νησί της Λευκάδας μία από τις προσφιλείς και προσοδοφόρες αγροτικές εργασίες.

Αμπελώνες στη Λευκάδα

Κυρίως στις ορεινές περιοχές του νησιού τα αμπέλια έγραψαν μια ξεχωριστή ιστορία για το λευκαδίτικο κρασί. Το λευκαδίτικο κρασί, που θα το δούμε να αναφέρεται ακόμη και στους “Δειπνοσοφιστές” του Αθηναίου, σαν ένα κύριο ποτό στα συμπόσια.

Το σταφύλι Βερτζαμί

Πρωταγωνιστικό ρόλο στα κρασιά της Λευκάδας κρατάει το παγκόσμια γνωστό κρασί Βερτζαμί, για το οποίο λένε ότι το κλήμα αυτό το έφεραν στην Λευκάδα οι Ενετοί με την κατάληψη των νησιών το 1684. Το κλήμα αυτό καλλιεργείται σε υψόμετρο από 200μ έως 700μ.

Σαλάμι Λευκαδίτικο

Και φυσικά το καλό κρασί απαιτεί και έναν καλό μεζέ. Και αυτός δεν είναι άλλος από το σαλάμι της Λευκάδας. Ένα παραδοσιακό προϊόν που πλέον έχει καθιερωθεί σαν διεθνούς φήμης. Πρόκειται στ΄αλήθεια για έναν πεντανόστιμο μεζέ που συνδιάζεται υπέροχα με τομάτα και τυρί.

Χωράφια με φακές στην Εγκλουβή

Ένα άλλο από τα πλέον γνωστά παραδοσιακά προϊόντα του νησιού είναι η φακή, η οποία καλλιεργείται στην περιοχή της Εγκλουβής. Πρόκειται για μια εξαιρετική και σπάνια ποικιλία φακής η οποία έχει βραβευτεί σε πάρα πολλές εκθέσεις γεωργικών προϊόντων.

Τα λαθούρια της Λευκάδας

Ένα ακόμη ιδιαίτερα χαρακτηριστικό όσπριο του νησιού είναι τα λαθύρια ή λαθούρια, όπως τα λένε οι ντόποιοι. Το όσπριο αυτό αποτελεί κομμάτι της παράδοσης του νησιού, αφού καλλιεργείται εδώ και δεκαετίες σε διάφορα μέρη της ορεινής Λευκάδας και κυρίως στο Λιβάδι της Καρυάς.

Μελίσσια στη Λευκάδα

Στα βουνά της Λευκάδας υπάρχουν πολλά αρωματικά φυτά αλλά και σπάνια αγριολούλουδα. Ένα σπάνιο είδος θυμαριού φυτρώνει στις ορεινές περιοχές του Δράγανου και του Αθάνι. Με αυτές τις ποικιλίες λοιπόν είναι επόμενο να παράγεται ένα εξαίρετο μέλι με άριστη γεύση. Το μέλι αυτό είναι έντονα αρωματικό και κατατάσσεται στις καλύτερες ποιότητες. Έχει χαρακτηριστεί σαν εξαιρετικά τονοτικό και έχει αντισηπτικές ιδιότητες.

Δροσιστική η σουμάδα της Λευκάδας

Η σουμάδα, ή σομάδα όπως την λένε οι Λευκαδίτες, ένα δροσερό σιρόπι από πικραμύγδαλα που έχει το μοναδικό άρωμά τους. Όταν το πικραμύγδαλο αραιωθεί με νερό γίνεται ένα κατάλευκο και αρωματικό ποτό. Λένε ότι είναι το ποτό της χαράς.Παλαιότερα ή σουμάδα ήταν απαραίτητη στους γάμους στους αρραβώνες και γενικά σε όλες τις χαρές. Γι΄αυτό και οι ευχές ήσαν, και στις σουμάδες σου, όπως λέμε και στις χαρές σου.

Η ξακουστή λαδόπιτα της Λευκάδας

Η λαδόπιτα είναι ένα ξεχωριστό παραδοσιακό προϊόν της Λευκάδας. Πρόκειται για ένα γλυκό πολύ αγαπητό στους ντόπιους. Παρασκευάζεται εύκολα με λάδι, αλεύρι,  ζάχαρη, μέλι σουσάμι και φυσικά με ξεφλουδισμένα αμύγδαλα. Την πασπαλίζουν με κανελογαρύφαλλα και σιρόπι. Πρόσφερεται σε γάμους, αρραβώνες, βαφτίσια αλλά είναι και ενδεδειγμένο για περιόδους νηστείας.

Πεντανόστιμα λαδοκούλουρα

Ένα ωραίο, μυρωδάτο, γλυκό ψωμάκι είναι το παραδοσιακό λαδοκούλουρο της Λευκάδας. Έχει ένα υπέροχο άρωμα και μπορεί να γίνει και παξιμάδι αν φρυγανιστεί.

Μαγεία για το νησί της Λευκάδας αποτελούν αναμφίβολα τα κεντητά, τα οποία δεν συναντά κανείς σε καμμιά άλλη περιοχή της Ελλάδας.

Υπέροχα τα κεντήματα από τις Καρυές

Τα ονομαστά αυτά κεντητά φτιάχνονται στο χωριό Καρυές της Λευκάδας και χαρακτηριστικό του είναι ότι όλα έχουν την Κορσάνικη βελονιά, μια τεχνική κεντήματος εντελώς διαφορετική από κάθε άλλη βελονιά σε όλο τον ελλαδικό  χώρο.

Αυτά και από το πανέμορφο νησί της Λευκάδας, το νησί του Βαλαωρίτη, το νησί της Αγίας Μαύρας, το νησί που με μια γέφυρα έχει πλέον ενωθεί με την Αιτωλοακαρνανία. Και φυσικά στην επόμενη ανάρτηση θα βρεθούμε στην ξακουστή Ιθάκη.

Φίλες και φίλοι.
Σας προτείνω να κάμετε και μια επίσκεψη στο Καφενείο η Ελλάς. http://hellascafe.com.
 Πάντοτε εκεί σας περιμένει κάτι ενδιαφέρον.

ΠΗΓΕΣ

w. lefkada.gr

w. lefkadaslowguide.gr

w. holidaysinlefkada.gr

w. news-kathimerini.gr
w. My Lefkada.com

Χριστούγεννα στην Κέρκυρα της Κατοχής.

Φίλες και φίλοι μου.

Κάποιοι καλοί μου επισκέπτες της σελίδας των Εφτανήσων και οι οποίοι έχουν γευτεί ένα δείγμα των λογοτεχνικών μου ασχολιών, μου έριξαν την ιδέα να παρουσιάζω κάπου-κάπου από εδώ και κάποιο από τα έργα μου. Κάποιο διήγημά μου. Το σκέφτηκα. Μα πιο πολύ σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο δεν θα σας δυσαρεστούσε.Το αντίθετο πιστεύω.

Αρχίζω λοιπόν σήμερα με την παρουσίαση του διηγήματός μου

«Χριστούγεννα στην Κέρκυρα της Κατοχής». 

Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Θα χαρώ να έχω την οποιαδήποτε κρίση σας.

Να πω μόνο ότι το διήγημά μου αυτό παρουσιάστηκε την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου του 2013 από το τηλεοπτικό κανάλι, ΕPSILON TV της Αθήνας, στην εκπομπή ΕΛΠΙΖΩ του Γιάννη Αλαμάνου, στις δύο το μεσημέρι. Φυσικά συμμετείχα κι΄εγώ τηλεφωνικά. Όπως μου είπαν φίλοι από την Ελλάδα που είδαν την εκπομπή, άρεσε πάρα πολύ. Αλλά και η παρουσιάστρια Ντέσσυ Κουβελογιάννη, η οποία ήταν καταπληκτική στην παρουσίαση, στο τέλος της εκπομπής μου αφιέρωσε τα καλύτερα λόγια και την ευχαριστώ.

Απολαύστε το κι΄εσείς φίλες και φίλοι και αν θέλετε κάπου-κάπου να γνωρίζετε κι΄από ένα.

Νάστε όλοι σας καλά και σας ευχαριστώ για την αγάπη σας στα «Εφτάνησα.» ΧΡΟΝΙΑ  ΣΑΣ  ΠΟΛΛΑ.

Ήτανε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του ’43, στην Κέρκυρα. Βαρύς ο χειμώνας είχε φτάσει κείνη τη χρονιά. Όλες οι μέρες, η μια μετά την άλλη ερχόντουσαν και φεύγανε γεμάτες σύννεφα, μια βροχή που ήτανε πολύ κρύα  κι΄ένας αγέρας παγωμένος, που σφύριζε και έμοιαζε να μας τρυπάει μέχρι τα κόκαλα. Κι΄ητανε κι΄η πείνα που έσφιγγε τα στομάχια μας κι’ έκανε το κρύο να φαντάζει ακόμη πιο φοβερό και να μας βασανίζει ακόμη πιο πολύ.

Πάνω στο όμορφο νησί μας, όπως και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, η σκλαβιά βάραινε τη ζωή μας και ο τρόμος από τους καταχτητές ήταν η μόνη συντροφιά μας όλη μέρα.

Κι’ όσο είχαμε τους Ιταλούς αφεντάδες μπορεί κανείς να πει ότι η ζωή μας ήτανε κάπως υποφερτή. Κάπως πιο άνθρωποι τούτοι δω μας φερόντουσαν λίγο πιο ανθρωπινά, λίγο καλύτερα. Καταλάβαιναν ίσως τον πόνο μας και πάντα, είναι η αλήθεια, προσπαθούσαν να κάνουν την παρουσία τους, όσο γινόταν, κάπως καλή.

Όμως δυό - τρεις μήνες είχανε περάσει που οι Γερμανοί, μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας και την σύρραξη που είχανε με τους Ιταλούς και αφού κάψανε την πόλη, καταλάβανε όλο το νησί και η ζωή όλων μας έγινε τρομερά δύσκολη. Οι εκτελέσεις των κατοίκων του νησιού, πολλές φορές και για την πιο ασήμαντη αφορμή είχαν  γίνει πια ένα συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο. Όσο για φαγητό η κατάστασή μας ήτανε δραματική. Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορεί κανείς να βρει για να φάει.  Όσο κι’ αν έψαχνε σε όλη την αγορά ήταν αδύνατο να βρει κάτι φαγώσιμο. Οι πιο πολλοί από τους κατοίκους ξεκινούσαν χαράματα με την ανατολή του ήλιου, τριγυρνούσαν όλα  τα γύρω χωριά και πρόσφεραν στους χωρικούς ρούχα, χρυσαφικά και ό,τι άλλο διέθεταν με αντάλλαγμα οτιδήποτε που να μπορούσε να λιγοστέψει την πείνα τους.

Για μας τα παιδιά το μαρτύριο ήταν ανυπόφορο. Μάταια γυρίζαμε όλη μέρα στις διάφορες γειτονιές και ψάχναμε τους ντενεκέδες με τα σκουπίδια. Ποιός πετούσε σκουπίδια κείνη την εποχή; Όμως εμείς σαν βλέπαμε κάποιον σκουπιδοτενεκέ τρέχοντας πέφταμε πάνω του και ακολουθούσαν καυγάδες ομηρικοί ποιός πρώτος θα χώσει μέσα το κεφάλι του με την ελπίδα να βρει κάτι.

Με το γέρμα του ήλιου, αποκαμωμένοι γυρνούσαμε στα σπίτια μας για να δούμε το θλιμμένο πρόσωπο της μάνας μας, με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα να μας κοιτάζει αμίλητη μην έχοντας ούτε τη δύναμη να μας πει ότι δεν έχει τίποτε να μας δώσει να φάμε.

Κάποια στιγμή ερχόταν κι’ ο πατέρας. Μαζευόμαστε όλα γύρω του και κοιτούσαμε τα χέρια του μήπως και κρατάει κάτι. Μετά τον κοιτάζαμε στα μάτια καρτερώντας μήπως ανοίξει κάποια τσέπη του και μας δώσει κάτι τις. Κι’η νύχτα μας περνούσε  προσπαθώντας να ξεχάσουμε την πείνα μας παραδομένοι στον ύπνο.

Κάπως έτσι φτάσαμε και στην παραμονή των Χριστουγέννων κείνη τη χρονιά. Χαράματα σηκώθηκε κείνο το πρωινό ο πατέρας και μόλις ήρθε η ώρα που επιτρεπόταν η κυκλοφορία τον είδαμε να βάζει στις τσέπες του κάποια πράματα και ανοίγοντας την πόρτα χάθηκε μέσα στο πρώτο πρωινό φως της μέρας.

Για μια ακόμη φορά, εμείς, τα παιδιά, είχαμε απομείνει να στέκουμε εκεί., αμίλητα. Στ’ αλήθεια ήτανε τέτοια η πείνα μας, που δεν είχαμε ακόμη ούτε τη δύναμη να μιλήσουμε, να πούμε κάτι. Μας είχε απομείνει να περιμένουμε τον πατέρα μας με την ελπίδα πως τούτη τη φορά ίσως κατάφερνε να μας φέρει κάτι που να μπορούσε να λιγοστέψει την πείνα μας.

Είχε σουρουπώσει σαν ακούσαμε στο δρομάκι της γειτονιάς μας τα βήματά του.

Τρέξαμε όλοι πίσω από την πόρτα περιμένοντάς τον να φανεί. Μπορώ να πω, πως με την αγωνία ζωγραφισμένη στα μάτια μας περιμέναμε να ακούσουμε το κλειδί να ανοίγει την πόρτα. Και κάποια στιγμή άνοιξε και μπήκε. Τα μάτια μας, γεμάτα με την λαχτάρα της πείνας καρφωθήκανε στα χέρια του. Και τα κοιτούσαμε χωρίς να μπορούμε να κάνουμε ούτε μια κίνηση.

Κείνο το απόβραδο της παραμονής των Χριστουγέννων, στα χέρια του ο πατέρας μας κρατούσε σφιχτά μια σακούλα μεγάλη και οι τσέπες του αρκετά φουσκωμένες έμοιαζαν στα μάτια μας σαν να έκρυβαν μέσα τους κάποιο θησαυρό. Έναν θησαυρό που θα καταλάγιαζε για λίγο την πείνα μας.

Μαζευτήκαμε όλοι γύρω του και περιμέναμε κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Κι΄αυτός, αφού μας χάϊδεψε για λίγο έβγαλε από τις τσέπες του λίγα ξερά σύκα και μας έδωσε από ένα.

-Κατάφερα να βρω λίγο καλαμποκάλευρο, είπε με κουρασμένη τη φωνή του στη μάνα μας. Μου δώσανε και λίγο λάδι.

Σταμάτησε για λίγο. Χαμήλωσε τη φωνή του

-Τα δυό δαχτυλίδια σου για το λάδι και τα τρία βραχιόλια σου για το καλαμποκάλευρο.

Η μητέρα μου δεν μίλησε. Προσπάθησε μόνο να κρύψει κάποιο δάκρυ της αλλά δεν τα κατάφερε.

Την άλλη μέρα, ανήμερα Χριστούγεννα, πήρε να μαγειρέψει. Ανακάτεψε το καλαμποκάλευρο με νερό, έριξε μέσα και λίγο λάδι και το έβαλε στο τηγάνι.

Σαν έδειξε πως ψήθηκε κείνο το παράξενο κατασκεύασμα, το έβγαλε από το τηγάνι, το έκοψε σε κομμάτια και καθίσαμε όλοι γύρω από το τραπέζι. Ποτέ μας δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τι ήτανε εκείνο που φάγαμε κείνα τα Χριστούγεννα της Κατοχής. Όμως για κάποιες ώρες το στομάχι  μας έμοιαζε να είναι γεμάτο.