Ασκηταριό

Ένα ιστορικό μοναστήρι της Κέρκυρας

Η μακρόχρονη κατοχή των Επτανήσων από τους Ενετούς δεν υπήρξε αρνητική για την πνευματική και θρησκευτική πορεία των κατοίκων του Ιόνιου συμπλέγματος. Το αντίθετο μπορεί να ισχυριστεί κανείς. Την περίοδο αυτή τα ελληνικά γράμματα και οι τέχνες ανέδειξαν ένα πλήθος ανθρώπων που χάραξαν το όνομά τους στην ιστορία. Το ίδιο συνέβει και με την θρησκεία η οποία προχώρησε στον δρόμο της ανεμπόδιστη.
Πάρα πολλές εκκλησιές και μοναστήρια ιδρύθηκαν κατά την περίοδο αυτή.
Σε όλα τα νησιά νέες εκκλησιές κάνουν την εμφάνησή τους. Στην Κέρκυρα κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας ιδρύθηκαν 850 εκκλησιές και 23 μοναστήρια. Μεταξύ αυτών ήταν και το Ασκηταριό, το μοναστήρι που χτίστηκε στα βόρεια του οικισμού των Νυμφών, ένα πανέμορφο κεφαλοχώρι, με πάρα πολλά νερά, πνιγμένο στο πράσινο αλλά και πλαισιωμένο από την μαγεία των θρύλων. Ένας από αυτούς τους θρύλους μάλιστα λέει ότι στους καταρράκτες του οικισμού, στην αρχαιότητα λούζονταν οι Νύμφες.
Το Ασκηταριό είναι ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία στο νησί της Κέρκυρας. Η ιστορία αυτής της μονής χάνεται στα βάθη του χρόνου.
Ένας από τους πολλούς θρύλους που τυλίγουν την ιστορία της περιοχής λέει ότι εκεί ασκήτεψε κατά τον 5ο μ,Χ αιώνα κάποιος μοναχός ο οποίος είχε έλθει από την Ήπειρο। Επιθυμώντας να πλησιάσει τα θεία, έφτασε στην περιοχή των Νυμφών. Αρτέμιο Παϊσιο τον έλεγαν. Μαγεμένος από το τοπείο της απίστευτης φυσικής ομορφιάς, αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί. Βολεύτηκε σε μιά σπηλιά που σκάλισε ο ίδιος σε κάποιο βράχο και εκεί συνέχισε την ασκητία του. Μάλιστα σε κάποιο έγγραφο του 1371, εποχή που το νησί της Κέρκυρας βρισκόταν στην κατοχή των Ανδηγαυών της Νάπολης, αναφέρεται η ύπαρξη της μονής του Ασκηταριού. Ακόμη το έγγραφο αναφέρει συγκεκριμένα ότι έφτασε εκεί ο μαναχός Αρτέμιος Παϊσιος από την πόλη Αχριδώνα, σημερινή Οχρίδα.
Το Ασκηταριό βρίσκεται σε μια τοποθεσία η οποία κυριολεκτικά είναι πνιγμένη στο πράσινο.Κυπαρίσσια, πέυκα, εληές, καστανιές, βελανιδιές, συκιές αλλά και ένα πλήθος από πολλά άλλα δέντρα, δίνουν μιαν ξεχωριστή ομορφιά στο τοπείο. Μέσα σ΄ένα ξέφωτο που υπάρχει ανάμεσα σ΄αυτό το υπέροχο πράσινο, προβάλουν τα απομεινάρια από τα χτίσματα του Ασκηταριού. Τα πρώτα ερείπια των κτιρίων που θα συναντήσει κάποιος επισκέπτης ήσαν κάποτε τα κελιά των μοναχών. Θλιβερά απομεινάρια σήμερα μετά την εγκατάλειψη. Λίγο πιό πάνω από το συγκρότημα των κελιών βρίσκεται ο κυρίως ναός τα υπολοίματα του οποίου μαρτυρούν ότι ήταν ρυθμού εφτανησιώτικης βασιλική.
Ακόμη πιό πέρα, στον ίδιο χώρο, υπάρχει ένα ερειπωμένο κι΄αυτό κτίριο, το οποίο στα προπολεμικά χρόνια στέγαζε την Γεωργική Σχολή της Κέρκυρας. Στα υπόγεια αυτού του κτιρίου υπάρχουν τα υπολοίματα κάποιου ελαιοτριβείου που φαίνεται εξυπηρετούσε όχι μόνο τις ανάγκες της μονής αλλά και της περιοχής. Τα παλαιότερα από αυτά τα κτίρια που σώζωνται μέχρι σήμερα ανάγονται στον 16ο ή 17ο αιώνα.
Λίγο πιό ξέμακρα από τα απομεινάρια των κτιρίων υψώνεται ένας όγκος από βράχους. Στους βράχους αυτούς υπάρχουν κάποιες εσοχές που λέγεται ότι τις κατασκεύασε ο εξ Ηπείρου πρώτος μοναχός ο οποίος διέμενε σε αυτές. Σύμφωνα πάντα με κάποιον θρύλο κάποια φορά, στην προσπάθειά του για την κατασκεύη κάποιας εσοχής κάποιος βράχος αποκολήθηκε και τον καταπλάκωσε σκοτώνοντάς τον.
Η μονή του Ασκηταριού είχε μεγάλη περιουσία. Μια περιουσία η οποία μετρούσε χωράφια, αμπελώνες, πολλά εληόδεντρα και ακόμα πολλά ζώα. Επίσης η μονή του Ασκηταριού απολάμβανε απαλλαγές από την φορολογία και οι απαλλαγές αυτές είχαν δοθεί από την βυζαντινή εποχή.
Σήμερα μόνο τα υπολοίματα των κτιρίων μπορεί να δει κανείς εκεί. Στέκουν και μοιάζουν πως ακόμη είναι τυλιγμένα στους θρύλους.
Παρήγορο είναι ότι από τους αρμοδίους της περιοχής έχουν υποβληθεί κάποιες αιτήσεις και βρίσκονται σε συζήτηση κάποιες μελέτες για την αποκατάσταση των κτισμάτων της ιστορικής αυτής μονής. Αξίζει και πρέπει να γίνει.

Πηγές:

Trivago
Travellers
Corfiatikoanagnosma
Nikatsu