Οι Άγγλοι φεύγουν από την Κεφαλονιά με την συναυλία των γαϊδουριών.

Mε λίγα εύθυμα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα κατά την αποχώρηση των Άγγλων από την Κεφαλονιά το πρωινό της 21ης Μαϊου του 1864 θα κλείσω τις αναρτήσεις γιά την επέτειο της Ενωσης. Τα στιγμιότυπα αυτά μεταφέρω από το βιβλίο του αείμνηστου Χρήστου Βουνά «Δυό ώρες με χορτάτα Κεφαλονίτικα γέλια» Απολαύστε τα.
ΔΚ Οι πιό εύθυμες νότες κατά της Βρεττανικής «προστασίας» στην Εφτάνησο, ακούστηκαν, σαν μιά απόκοσμη συναυλία, από τα λαρύγγια των γαϊδουριών της Κεφαλονιάς. Γιατί πραγματικά τα γαϊδούρια της Κεφαλονιάς έπαιξαν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο κείνο το πρωινό της 21ης Μαϊου του 1864 όταν από το νησί αποχωρούσαν τα Βρεττανικά στρατεύματα.
21η Μαϊου Σημειώνει ο ιστορικός, υψώθει υπό του Μητροπολίτου Σπυρίδωνος Κοντομιχάλου η ελληνική σημαία επί του ιστού εν τη πλατεία του Στρατώνος Αργοστολίου। Μετά την επίσημον τελετήν η αγγλική φρουρά ανεχώρησε εν τάξει επιβάσα των πολεμικών πλοίων.....

Εκείνο που παραλείπει ο ιστορικός είναι πως αυτοκίνητα δεν υπήρχανε και καρρότσες είχανε μονάχα οι αφεντάδες.
Όλος λοιπόν ο λαός της υπαίθρου, που εκείνο το γλυκοχάραμα κατηφόρησε στην πόλη τ’ Αργοστολιού, γιά να χαρεί με την αποχώρηση των τυράννων του, κατέβηκε καβάλα στα γαϊδούρια, στα μουλάρια και στα άλογά του..
Κι’ ήταν κατάμεστη η σημερινή παραλιακή μεγάλη πλατεία, του Αργοστολιού, που ονομάστηκε πλατεία «Ενώσεως» γιά να θυμίζει πως από αυτήν αναχώρησαν για τα πλοία τους «οι προατάτες» από χιλιάδες χωρικούς οι οποίοι τους προγκάρισαν αποχωρούντες.
Κι’ ας γράφουνε μερικοί των ιστορικών μας πως οι Κεφαλονίτες από ευγένεια τους ζητωκραύγαζαν αποχωρούντες. Διότι έχουμε στο αρχείο μας τη σχετική περιγραφή αλλά και η παράδοση μας διάσωσε εύθυμο φινάλε με το κλείσιμο της αυλαίας της τυραννικής προστασίας.
«Χιλιάδες λαού κατεπλημμύρισαν επί όνων, ημιόνων, και αλόγων των επιβαίνοντες. Και κατελθόντες και εκ των ανωτάτων της νήσου χωρίων, την πλατείαν των Στρατώνων γειτνιάζουσαν προς την θάλασσαν. Ίνα προπηλακίσωσιν τους τυράννους αποχωρούντας.»
Περιγράφει κατόπιν ο ιστορικός μας ότι όλος αυτός ο λαός με ξέφρενον ενθουσιασμόν παρακολούθησε το κατέβασμα της μισητής σημαίας των «προστατών» και την ανύψωσιν της ένδοξης κυανόλευκης. Και καταλήγει. «Όμως ήτο μην Μάϊος. Μην των ερώτων των τετραπόδων άτινα ανήρχοντο εις σεβαστάς εκατοντάδας,. Τα δε τετράποδα εκ του θορύβου και εκ της θέας των ποθητών των του γένους των, ήρχισαν ομαδικώς ογκανίζοντα ως και ταύτα να προπηλάκιζον τους αποχωρούντας.»
Αλλά πιό καλά και πιό απλά μας αφηγούνται οι γέροι μας τα εύθυμα αυτά γεγονότα. Και θυμάμαι τον μακαρίτη τον νόνο (πάπου) μου να μου τα αφηγήται και να γελούνε και τα μουστάκια του
Ακόμα και από τα πίο μακρυνά χωριά της Καφαλονιάς κατεβήκανε οι χωριάτες στο Αργοστόλι γιά να χαρούνε τη μεγάλη χαρά.
Καρρότσες, καρροτσίνα κι’ άλογα τότε είχανε μόνο οι αφεντάδες. Και με το συμπάθειο, όλοι αυτοί κατεβήκανε καβάλλα στα φτωχά γαϊδουράκια τους. Και γιά να μην με πονηρέψει στων τετραπόδων τους έρωτες.
-Όπως όμως θα πήρες χαμπάρι παιδάκι μου, κάθε Μάη αυτά τα ζωντανά μόλις βλέπει το ένα τ’ άλλο αρχίζουνε τσι γκαριξιές. Κι’ αντικρύζοντας τα όμοια τους κι’ από το σούσουρο (θόρυβο) του κοσμάκη αρχίσανε όλα να σονάρουνε τις γκαριξιές.
Έτσι οι Ιγγλέζοι φύγανε από το νησί μας κι’ από ανθρώπους κι’ από ζωντόβολα γιουχαϊζόμενοι γιά τσι βαρβαρότητες και τα αίσχη τους, που ντροπιάζουνε το ανθρώπινο γένος.
Και ξεσπούσε σε γέλια ο νόνος μου μόλις μου αφηγότανε καταλήγοντας.
-Μωρέ τ’ άτιμα θάχουνε νόημα. Γιατί όλα τα γαϊδούρια, με το συμπάθειο, γκαρίζανε, αλλά και πολλά σηκωνόντουσαν στα πισινά τους ποδάρια, κουνώντας τα μπροστινά τους λες και μούτζωναν τους αποχωρούντες τυράννους.
Σ’ αυτή την τόσο παρασταρτική αφήγηση του νόνου ( παπού ) μου δεν έχω τίποτα να προστέσω.
Ούτε κι’ εμείς έχουμε να προστέσουμε κάτι. Οι Άγγλοι είναι γνωστοί σε μας από τότε-1821-που η πατρίδα μας τόλμησε να σηκώσει κεφάλι και να ζητήσει τη λευτεριά της.