Άγγελος Σικελιανός

Ο ποιητής, ο οραματιστής, ο άνθρωπος

Η Λευκάδα, το πανέμορφο αυτό νησί του εφτανησιώτικου συμπλέγματος, ξέχωρα από τις αμέτρητες ομορφιές του μας έχει χαρίσει και αρκετούς ανθρώπους φωτισμένους στο πνεύμα, ανθρώπους των γραμμάτων, που μας έχουν δοξάσει παγκόσμια.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς μια θέση ξεχωριστή κατέχει ο Άγγελος Σικελιανός.
Ο άνθρωπος που ύψωσε στα ουράνια την τέχνη της ποίησης. Ο μεγάλος τεχνίτης του λόγου. Ο δυναμικός και ορμητικός στους στίχους στη γλώσσα αλλά και στις ιδέες.
Στις 15 Μαρτίου του 1884 θα δει το φως του κόσμου στη Λευκάδα όπου και θα μεγαλώσει εκεί, μέσα στη λευκαδίτικη φύση και την πνευματικότητα της οικογένειάς του, αφού από το μέρος της μητέρας του, Χαρίκλειας Στεφανίτση, συγγενεύει με τον Βαλαωρίτη.

Τελειώνοντας τα γυμνασιακά του χρόνια σε ηλικία 16 χρόνων θα πάει στην Αθήνα να σπουδάσει νομικά. Όμως θα στραφεί προς τις τέχνες και θα εντυπωσιάσει τους λογοτεχνικούς κύκλους με την μόρφωσή του και την τέλεια στιχουργική του.
Η γνωριμία του με την Eva Palmer, την νεαρή Αμερικανίδα που σπούδαζε ελληνική αρχαιολογία στο Παρίσι θα καταλήξει σε γάμο που θα γίνει το 1907 στην Αμερική ενώ τον επόμενο χρόνο θα εγκατασταθούν στην Αθήνα. Ο γάμος αυτός θα αποτελέσει έναν σταθμό στη ζωή του, αφού θα του προσφέρει την οικονομική άνεση ώστε να αφοσιωθεί στην ποίηση και στους οραματισμούς του.

Το 1909 κάνει την πρώτη του θριαμβευτική είσοδο στην ελληνική ποίηση με τη συλλογή “Αλαφροΐσκιωτος” ένα πραγματικά ποιητικό φανέρωμα, ένα μεγάλο ποίημα. συνθετικό.

Εμέ, λεχώνα η μάνα μου
Στη μπόρα τη μαρτιάτικη
που’χε τα ουράνια ανοίξει
εσηκώθει και με πήρε στην αγκάλη της
τον πρώτο κεραυνό γιά να μου δείξει.

Το έργο του αυτό προκαλεί το γενικό ενδιαφέρον και αποτελεί το φιλολογικό γεγονός της χρονιάς αλλά και σταθμό στην ιστορία των ελληνικών γραμμάτων.
Θα ήταν γύρω στα 1910 που συνέλαβε την «Δελφική Ιδέα» όμως η συνεχής ενασχόλησή του με την ποίηση τον εμποδίζει να προχωρήσει στην πραγμάτωση της ιδέας αυτής. Η ιδέα αυτή ξεκινάει από την αρχαία ελληνική πνευματική ατμόσφαιρα που απασχόλησε βαθειά τον Σικελιανό και του γέννησε την ιδέα να δημιουργηθεί στους Δελφούς ένας παγκόσμιος πνευματικός πυρήνας ικανός να συνθέσει τις αντιθέσεις των λαών. Αυτή ήταν η Δελφική Ιδέα

Η περίοδος 1922 – 1939 που έκλεινε μέσα της όχι μόνο τα μεγάλα εθνικά μας γεγονότα αλλά και τα διεθνή, και τις επιπτώσεις τους πάνω στους λαούς θα ωριμάσουν μέσα του την Δελφική Ιδέα Όλων αυτών των αγώνων σαν πρακτικό αποτέλεσμα θα υπάρξει μόνο ένα πλήθος άρθρα, μελέτες και διαλέξεις και οι δύο θριαμβευτικές παραστάσεις του Προμηθέα Δεσμώτη και των Ικέτιδων του Αισχύλου.
Ο Σικελιανός μελέτησε τους Ορφικούς και Πυθαγόρειους λυρικούς ποιητές αλλά μελέτησε και την Αγία Γραφή. Πληθωρική και έντονη προσωπικότητα ο Σικελιανός εμπνέεται από δύο ιδανικά. Την αρχαιότητα και τον Χριστιανισμό. Το έργο του διακρίνεται από έναν έντονο λυρισμό και έναν ιδιαίτερα γλωσσικό πλούτο.
Δεινός ρήτορας δημιουργεί ενθουσιασμό με τις ομιλίες του και ξεσηκώνει τα πλήθη.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πνευματική Αντίσταση του λαού. Στην κηδεία του Κωστή Παλαμά θα απαγγείλει τον επικήδειο που είναι ένα ποίημα που ο ίδιος έχει γράψει και η απαγγελία του θα ξεσηκώσει τα πλήθη.

“Ηχήστε οι σάλπιγγες...Καμπάνες βροντερές
Δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα.
Βογγήστε τύμπανα πολέμου...οι φοβερές σημαίες
Ξεδιπλωθείτε στον αέρα.
Σ΄αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα”

Η κηδεία του Παλαμά έχει μείνει στην ιστορία της χώρας μας σαν η μεγαλύτερη αντικατοχική συγκέντρωση.

Γνήσια ελληνική ψυχή ο Σικελιανός φλεγότανε από αγάπη για τον τόπο του. Έτσι η ποίησή του κουβαλά στα φτερά της το μεγαλείο του ελληνισμού. Με τα γραφόμενά του ανάστησε την ιστορία, τις ηθικές αξίες, τους ελληνικούς μύθους, τις ιδέες, τα οράματα και τα όνειρα των Ελλήνων. Μπορεί να πει κανείς ότι ήταν ένας ποιητής μπροστά από την εποχή του.
Ο μεγάλος αυτός οραματιστής, ο ποιητής, αλλά και ο άνθρωπος θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 19 Ιουνίου του 1951 στην Αθήνα και θα ταφεί στους Δελφούς σύμφωνα με την επιθυμία του.

Ντένης Κονταρίνης