Σκυλοπόλεμος ! ! !

Φίλες μου και φίλοι μου.
Έχω μια συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο "Λίγα σοβαρά και πολλά αστεία"
Λόγω της κατάστασης που επικρατεί γύρω από το ελληνικό βιβλίο εδώ, στην  Αμερική, το βιβλίο μου αυτό δεν πρόκειται να εκδοθεί. Αρκετά χρήματα έχω χάσει και δεν θέλω να χάσω και άλλα. Επέλεξα λοιπόν να σας παρουσιάσω σήμερα ένα από τα αστεία μου διηγήματα. Απολαύστε το και οι κρίσεις δικές σας.

Μαντέψτε ποιός είναι εδώ

Στην πολυκατοικία που έχω την ευτυχία να κατοικώ, κατοικούν και άνθρωποι. Και λέω “κατοικούν  και άνθρωποι“ διότι συμβαίνει οι πιο πολλοί κάτοικοι της πολυκατοικίας μας να είναι σκυλιά. Στην τελευταία απογραφή που έκαμα, διότι πρέπει να ξέρετε πως ένα από τα χόμπυ μου είναι οι απογραφές και οι στατιστικές, στην τελευταία απογραφή λοιπόν, που έκαμα, επί εικοσιπέντε διαμερισμάτων ευρέθησαν εγγεγραμμένοι.....Όχι, όχι έτσι. Λάθος. Έτσι αρχίζουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Λάθος και συγνώμη.

Η πολυκατοικία μας λοιπόν έχει εικοσιπέντε διαμερίσματα όπου κατοικούν εικοσιμία οικογένειες, δύο ανδρόγυνα και δύο εργένηδες εκ των οποίων ο ένας είμαι εγώ. Από τις εικοσιμία οικογένειες οι δώδεκα είναι πενταμελείς, οι πέντε είναι τετραμελείς, και οι τέσσερεις τριμελείς. Σύνολον κατοίκων λοιπόν εννενήντα τέσσερεις.

Κατά όροφο η απογραφή έχει ως εξής. Όροφος πρώτος, κάτοικοι δεκαοχτώ. Όροφος δεύτερος, κάτοικοι είκοσι. Όροφος τρίτος, κάτοικοι δεκαεπτά. Όροφος τέταρτος κάτοικοι δεκαεννέα και όροφος πέμπτος κάτοικοι είκοσι

Απογραφή στα σκυλιά δεν μπόρεσα μέχρι σήμερα να κάμω για δύο μεγάλους και σοβαρούς λόγους. Πρώτον διότι είναι τόσα πολλά που δεν μπορεί κανείς να τα μετρήσει και δεύτερον, διότι όπως μου λέει η κυρία Πανωραία του πέμπτου ορόφου, η οποία σημειωταίον μου δίνει δελτίο κινήσεων της πολυκατοικίας, έχουμε σχεδόν κάθε μέρα γέννα κι΄έτσι τα σκυλιά της πολυκατοικίας μας πολλαπλασιάζονται αλματωδώς. Τουτέστιν δεν υπάρχει άκρη. Τα μόνα απογραφικά στοιχεία που έχω καταφέρει να συλλέξω σχετικά με τα σκυλιά της πολυκατοικίας μας, κι΄αυτό χάρη στην κυρία Πανωραία, είναι πως έχουμε σκυλιά από όλες τις ράτσες. Έχουμε wolf dog, boxer, doberman, collie, foxterrie, malteze, poodle, bulldog, και άλλα. Υπερτερούν όμως, με βάση τα υπάρχοντα απογραφικά στοιχεία που διαθέτω, τα σκυλιά απλής ράτσας, κοινώς κοπρίτες. Δεν μπορώ ακόμη μέχρι σήμερα να προσθέσω στα απογραφικά μου στοιχεία γιατί οι πιο πολλοί κοπρίτες κατοικούν στον πέμπτο όροφο. Κοπρίτες διαφόρων μεγεθών και σχημάτων.

Με έναν από αυτούς τους κοπρίτες του πέμπτου ορόφου μια μέρα έγινε ένα δράμα, που παρ΄ολίγον να οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο τους πέμπτο και τρίτο ορόφους. Και να το γιατί.

Η Σκίππυ

Στον τρίτο όροφο μένει η κυρία Ρωξάνη. Λεπτή, ελκυστική, αιθέρια ύπαρξη η οποία διαθέτει μια ωραιοτάτη σκυλίτσα ....μάρκας Collie που ακούει στο όνομα Skippy.Μια μέρα λοιπόν ένας κοπρίτης του πέμπτου ορόφου, δεν ξέρω πως, ξεμονάχιασε την Skippy σε κάποια γωνιά κι΄εκείνη την ημέρα η Skippy έχασε ό,τι πολυτιμότερον έχει μία κόρη. Θρήνος και οδυρμός στον τρίτο όροφο. Μαλλιοτραβήχτηκαν η κυρία Ρωξάνη του τρίτου με την κυρία Δωροθέα του πέμπτου που είχε τον κοπρίτη. Ήρθε η αστυνομία. Βγήκαμε όλοι στις πόρτες των διαμερισμάτων μας. Και δόξα τω Θεώ περνάμε πολύ καλά στην πολυκατοικία μας, που μένουν και άνθρωποι.

Κι΄εμείς μεν οι άνθρωποι στην πολυκατοικία μας σαν συμπατριώτες που είμαστε όλοι, έχουμε τη συνήθεια να λέμε και καμιά καλημέρα μεταξύ μας. Όταν μάλιστα ο καιρός είναι και λίγο καλός σταματάμε έξω από την είσοδο και συζητάμε και λίγο τα πολιτικά μας. Ανεβάζουμε υπουργούς, κατεβάζουμε πρωθυπουργούς, κυρήσουμε πολέμους, παραιτούμε προέδρους, ορκίζουμε αντιπροέδρους, φτιάχνουμε καινούργια κράτη και γενικά κάνουμε όλα αυτά που κάνουμε εμείς οι Έλληνες. Λύνουμε όλα τα άλυτα προβλήματα της πατρίδας μας. Σε τέτοιες στιγμές θυμάμαι το τραγουδάκι της φίλης μου της Σώτιας Τσώτου, “Αχ νάταν κείνος αρχηγός, πρωθυπουργός  και μινεστράλε, να δεις πως πάει η Ελλάδα μπρος, γίνεται Αμέρικα και βάλε.”

Κι΄ενώ στην πολυκατοικία που μένω, εμείς οι άνθρωποι είμαστε μια χαρά, δόξα τω Θεώ,τα σκυλιά μας – συγνώμη, τα σκυλιά τους ήθελα να πω, γιατί εγώ δεν έχω – τα σκυλιά τους λοιπόν μισούνται θανάσιμα μεταξύ τους.

 Πιό πολύ όμως, άγνωστο γιατί, οι κοπρίτες, συγνώμη, τα σκυλιά ήθελα να πω, τα σκυλιά του πέμπτου ορόφου μισούν θανάσιμα τα σκυλιά όλων των άλλων ορόφων. Σε τέτοιο σημείο φτάνει το μίσος τους, που νομίζω πως η μόνη λύση είναι όλα τα σκυλιά των άλλων τεσσάρων ορόφων να συμμαχίσουν γιά να τα βγάλουν πέρα με τα σκυλιά του πέμπτου ορόφου. Δεν γνωρίζω πότε, πως και γιατί άρχισε αυτός ο πόλεμος, μα σας ορκίζομαι πως θα μπορούσε δίκαια να πάρει θέση ανάμεσα στους πιο ένδοξους πολέμους της ιστορίας, όπως ο Τριακονταετής πόλεμος, ο Τρωϊκός πόλεμος, ο Πελοπονησσιακός πόλεμος, ο Μικρασιατικός πόλεμος. Θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει κι΄αυτός τη θέση του στην ιστορία με τον τίτλο...σκυλοπόλεμος.

Τελευταία οι αψημαχίες είχαν σε τέτοιο σημείο ενταθεί, που μόλις τα σκυλιά του πέμπτου ορόφου ξεκινούσαν την έξοδό του γιά πιπί, τα σκυλιά του τετάρτου άρχισαν ομαδικά να γαυγίζουν. Τα σκυλιά του τρίτου για να εμψυχώσουν τα σκυλιά του τετάρτου άρχιζαν κι΄αυτά να γαυγίζουν συνθηματικά. Και καθώς τα σκυλιά του πέμπτου κατέβαιναν τις σκάλες προς την έξοδο, ακολουθούσαν στο γαύγισμα τα σκυλιά του δευτέρου και στη συνέχεια τα σκυλιά του πρώτου. Έτσι το γαύγισμα γενικεύοταν και όλη η πολυκατοικία έτρεμε επικίνδυνα. Εμείς οι άνθρωποι, πεταγόμαστε όρθιοι, βουλώναμε τ΄αυτιά μας και τραγουδούσαμε όλοι μαζύ. “Δόξα τω Θεώ καλά περνάμε.” Και τα σκυλιά του πέμπτου βγαίνανε θριαμβευτικά να κάνουν πιπί τους.

Αριστερά είναι σκύλος της Νέας Δημοκρατίας και δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Φυλάνε τη Βουλή.

Το ευτύχημα είναι πως από κάποια ουράνια σύμπτωση, λες και υπήρχαν φωτεινά σήματα τροχαίας στην πολυκατοικία, λες και κάποια αόρατη δύναμη ενεργούσε, τα σκυλιά δεν συναντιόντουσαν ποτέ μεταξύ τους.

Ακόμη μέχρι σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω, πως έγινε και κείνο το απόγιομα, λες και δεν λειτούργησαν τα φωτεινά σήματα, λες κι΄είχαμε black-out, λες και είχε εξαφανιστεί η αόρατη δύναμη, τα σκυλιά συναντήθηκαν. Και να πως έγινε.

Βγαίνανε τα σκυλιά του πέμπτου για την καθημερινή τους ανάγκη. Στο ύψος του τρίτου ορόφου όμως συναντήθηκαν με τα σκυλιά του τετάρτου ορόφου που γύριζαν από το πιπί τους, Εκείνη την ώρα, για κακή σύμπτωση έβγαιναν και τα σκυλιά του πρώτου, γιά τι άλλο; Για το πιπί τους. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Μόνο με τις μεγάλες μάχες της ιστορίας μπορεί να παρομοιωθούν οι σκηνές που ξετυλίχτηκαν στις σκάλες μεταξύ τρίτου και τετάρτου ορόφου. Γρανικός, Θερμοπύλες, Σούλι, Πίνδος, Αλαμάνα, ωχριούν μπροστά στα όσα έγιναν εκεί.

Εκείνη τη στιγμή, ατυχία μου μεγάλη να ανεβαίνω τις σκάλες για να πάω στο διαμέρισμα που διαμένω, όταν βλέπω μια μεγάλη μπάλα από σκυλιά να κατρακυλούν στις σκάλες χαλώντας τον κόσμο από τις φωνές τους. Τα χάνω για λίγο. Κοιτάζω γύρω μου ζητώντας από κάπου σωτηρία. Προσπαθώ να κατέβω τρέχοντας. Αδύνατον. Από το ισόγειο, ξεχνώντας το πιπί τους, τα σκυλιά του πρώτου ορμούν προς τα πάνω για να λάβουν μέρος στη μάχη σε βοήθεια των σκυλιών του τετάρτου. Προλαβαίνω να δω την κυρία Πανωραία του πέμπτου και την κυρία Πραξιθέα του τετάρτου που κυλούσαν μαζί με τα σκυλιά του τετάρτου και του πέμπτου προς τα πάνω μου. Το μόνο που μπόρεσα να κάμω ήταν να φωνάξω βοήθεια και σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρίσκομαι να κυλάω στις σκάλες μαζί με τα σκυλιά του πρώτου, του τετάρτου και του πέμπτου ορόφου και αγκαλιά με την κυρία Πανωραία του πέμπτου και την κυρία Πραξιθέα του τετάρτου.

Ξύπνησα στο νοσοκομείο. Έχω κατάγματα στα πλευρά, σπασμένο το δεξί μου πόδι, μαυρισμένο το αριστερό μου μάτι, καρούμπαλους στο κεφάλι, γδαρσίματα σε όλο μου το κορμί, διάσειση και πολλά άλλα τέτοια. Δίπλα, το κομοδίνο μου είναι γεμάτο από κάρτες συμπάθειας με ονόματα σκυλιών. “Ταχεία ανάρρωση, Αζώρ”.  “Περαστικά. Σπίθα.”  “Σας ευχόμεθα να γίνετε γρήγορα καλά.  Polli – Molli.”  Είναι τα δίδυμα  της κυρίας Ανδρομάχης του δευτέρου ορόφου.  “Mε το καλό στο σπίτι.  Skippy” Είναι αυτή που έχασε ό,τι  πολυτιμώτερον έχει μια κόρη εκείνο το απόγιομα και που όπως έμαθα από την κυρία Πανωραία του πέμπτου, είναι και ολίγον έγκυος.

Εγώ όμως δεν σκέφτομαι να γυρίσω στο σπίτι μου. Ψάχνω για διαμέρισμα. Αν ξέρετε κάποιο τηλεφωνήστε μου. Παρακαλώ όμως. Ζητώ διαμέρισμα σε πολυκατοικία που να μην έχει σκυλιά. Λέτε να βρω;.

Η κεντρική φωτογραφία είναι 
το Καψάλι στα Κύθηρα.