Κερί και Λίμνη Κεριού.

Δυό πανέμορφοι γραφικοί οικισμοί της Ζακύνθου που κλείνουν μέσα τους θρύλους και παραδόσεις.

Οποσδήποτε ένα από τα πλέον όμορφα μέρη που θα πρέπει να δει κανείς στη Ζάκυνθο είναι το πανέμορφο χωριό Κερί αλλά και την περιοχή Λίμνη Κεριού, που βρίσκεται πέντε χιλιόμετρα πιό πέρα από τον οικισμό.
Ο γραφικός οικισμός απέχει είκοσι χιλιόμετρα από τη Χώρα και η διαδρομή είναι φανταστική.
Στην ευθεία της διαδρομής από την πόλη ο επισκέπτης θα φτάσει πρώτα στην παραλία του Κεριού ή Λίμνη Κεριού.
Είναι ένας παραθαλάσιος οικισμός με την πιό όμορφη και γραφική παραλία της Ζακύνθου. Το γραφικό λιμανάκι της Λίμνης Κεριού, είναι το περίφημο αρχαίο λιμάνι της Ζακύνθου πασίγνωστο και ως “Λιμένας της Ναύθης” διότι κατά την αρχαιότητα αποτελούσε αξιόλογο εμπορικό κόμβο ολοκλήρου του νησιού.
Επίσης η Λίμνη Κεριού ή Βάλτος ήταν γνωστή από την αρχαιότητα για την πίσσα που υπάρχει εκεί. Τα αρχαία χρόνια έφταναν από διάφορα μέρη του τότε γνωστού κόσμου και έπερναν την πίσσα για να την χρησιμοποιήσουν ακόμη και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Στην ύπαρξη της πίσσας αποδίδει ο μύθος και την δημιουργία σεισμών στην περιοχή.
Στην ίδια περιοχή, ανάμεσα στα υδροχαρή φυτά της λίμνης υπάρχει και “ η πηγή του Ηρόδοτου” γνωστή από την αρχαιότητα, όπου το νερό της αναβλύζει μέσα από τη γη μέχρι σήμερα.
Από το λιμανάκι αυτό ξεκινούν τα καραβάκια για τους απολαυστικούς περιπάτους στις παραλίες, στο Μαραθονήσι, στις περίφημες Σπηλιές του Κεριού, στις Καμάρες του Μαραθία αλλά και για μια επίσκεψη στο χώρο που βρίσκονται οι χελώνες careta-careta.
Πέντε χιλιόμετρα πιό κάτω, στα δεξιά μας, συνανατάμε τον οικισμό του Κεριού. Κυριολεκτικά σκαρφαλωμένος πάνω σ΄έναν καταπράσινο λόφο ο παραδοσιακός οικισμός με τα πέτρινα σπιτάκια και τα στενά γραφικά δρομάκια, προσφέρει μοναδική και υπέροχη θέα στο Ιόνιο. Τα σπιτάκια αυτά έχουν επιζήσει από τον φοβερό σεισμό του ΄53 και τώρα είναι εκθέματα της πλούσιας αρχιτεκτονικής της περιοχής. Πριν φτάσει κανείς στο χωριό, στην αριστερή μεριά βρίσκεται το παλιό μεσαιωνικό Κερί χτισμένο σε τέτοια θέση ώστε να μην διακρίνεται από τη θάλασσα για το φόβο των πειρατών.
Αξιοθέατο του νησιού η εκκλησιά της Παναγιάς της Κεριώτισσας, σ΄ ένα πλάτωμα κάτω από το χωριό, στη θέση που βρέθηκε η εικόνα της. Χτίστηκε τον 18ο αιώνα. Είναι αναστηλωμένη μετά από την καταστροφή της από τους σεισμούς αλλά έχει κρατήσει πολλά στοιχεία από την προσεισμική της μορφή και ιδιαίτερα το μπαρόκ τέμπλο της και την ξυλόγλυπτη Καθέδρα.
Διαβαίνοντας τα δρομάκια του χωριού φτάνουμε στο Φάρο του Κεριού. Κατάλευκος, στην άκρη ενός γκρεμού ύψους 300μ. για πάνω από ένα αιώνα καθοδηγεί τα πλεούμενα που περνούν από εκεί. Από το σημείο αυτό υπάρχει φανταστική θέα προς τους δυό μεγάλους βράχους που με σχήμα πυραμίδας εξέχουν από την θάλασσα. Την Μεγάλη και την Μικρή Μυζήθρα.
Το ορεινό τοπείο κόβεται σε απότομες επιβλητικές ακτές με άγρια ομορφιά. Η θέα είναι εκπληκτική. Οι άγριοι βράχοι ενώνονται με τη θάλασσα μέσα σε μια οργιώδη βλάστηση και σε μια αποθέωση του πράσινου. Από τη θέση του Φάρου μπορεί να θαυμάσει κανείς ένα από τα πλέον φημισμένα ηλιοβασιλέματα του Ιονίου.
Ένα άλλο υπέροχο σημείο της περιοχής είναι οι περίφημες σπηλιές του Κεριού, με τα σμαραγδένια νερά. Υπάρχουν και οι θαυμάσιες καμάρες του Μαραθία. Πρόκειται για καμάρες που σχηματίζουν οι βράχοι πάνω από τη θάλασσα κάτω από τις οποίες περνούν τα καραβάκια με τους επισκέπτες.
Μαγικό το τοπείο στο Κερί αφού η περιοχή είναι γεμάτη από ελαιώνες, αμπελώνες και κατάφυτα δάση από πεύκα και πουρνάρια. Στην περιοχή αυτή παράγεται μοναδικής ποιότητας λάδι και κρασί.
Απέναντι από την παραλία του Κεριού υπάρχει το Μαραθωνήσι, ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι με απόκρημνες πλαγιές και σπηλιές, κατάφυτο με εληές, χαρουπιές, συκιές, κρινάκια της θάλασσας, που όμως διαθέτει μια γλώσσα άμμου απάτητη, ξανθιά, σχεδόν άσπρη και μια θάλασσα με κρυστάλινα νερά. Ανάμεσα στους θάμνους, τις ροδοδάφνες και τους αθάνατους, ξεπροβάλει το πηγάδι και οι τοίχοι του Καθολικού της μονής της Θεοτόκου Οδηγήτριας της Μαραθωνητιώτησσας η οποία λειτουργεί το Δεκαπενταύγουστο. Το Μαραθωνήσι είχε παραχωρηθεί από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Παλαιολόγο στην οικογένεια Σιδηροκαστρίτη. Αργότερα οι Ενετοί το παραχώρησαν στην οιογένεια Μακρή. Σήμερα το ιδιοκτησιακό καθεστώς έχει αλλάξει.
Το Κερί και η Λίμνη είναι πραγματικά ένα μοναδικό μέρος που συνδιάζει φανταστικά την φυσική ομορφιά με τη ζεστή φιλοξενία, τα καταπράσινα βουνά με τα μπλε κρυστάλινα νερά της θάλασσας. Η επίσκεψη στα μέρη αυτά είναι, στ΄αλήθεια, μια αξέχαστη εμπειρία.
Στο νησί της Ζακύνθου υπάρχουν πάρα πολλές ομορφιές. Σιγά-σιγά και μιά-μιά θα τις γνωρίσουμε στους περιπάτους μας.

Να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη Χαρά Θεοδωρίτση για την βοήθειά της στην πληροφόρηση και την σύνταξη του κειμένου.


ΠΗΓΕΣ
Ζάκυνθος-Ελλάδα
“Ιστορία-Λαογραφία-Τέχνη-Περιήγηση” της Μ.Σιδηροκαστρίτη
w.Gozakynthos.gr
w.Faroi.com
w.zanteweb.gr
w.panoramio.com
w.MyGreece.com

Λευκάδιος Χερν

Η ιδιόρυθμη ιστορία ενός Λευκαδίτη λογοτέχνη που έγινε ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας.

Στα τέλη του Σεπτέμβρη του 1903, μιά μικρή νεκρική πομπή πορεύοταν προς τον ναό του Κομπουπέρα, στο Τόκυο. Προηγούντο τα βουδιστικά λάβαρα, ακολουθούσαν μικρά παιδιά που κρατούσαν κλουβιά με ζωντανά πουλιά, τα οποία θα άφηναν λεύτερα συμβολίζοντας τη φυγή της ψυχής από τα δεσμά της και στη συνέχεια τα άτομα που κουβαλούσαν το φέρετρο, οι ιερείς με τα κουδουνάκια τους και η πομπή έκλεινε με την οικογένεια του νεκρού και τους φίλους του. Μέσα στο φέρετρο ήταν ο εθνικός ποιητή της Ιαπωνίας Γιακούμο Κοϊζούμι, που δεν ήταν άλλος από τον Έλληνα λόγιο Λευκάδιο Χερν.

Στ΄αλήθεια είναι κάπως παράξενη η ιστορία του Λευκάδιου Χερν. Κι΄αξίζει να τον γνωρίσουμε.
Στην Λευκάδα γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1850. Μητέρα του ήταν η Ρόζα Κασιμάτη, κόρη ευγενούς καταγωγής με πατέρα τον Αντώνιο Κασιμάτη από τα Κύθηρα. Πατέρας του ο Ιρλανδός Κάρολος Χερν από το Δουβλίνο που υπηρετούσε σαν στρατιωτικός χειρουργός στο Βρετανικό Σώμα των Εφτανήσων.
Λόγω της εργασίας του πατέρα του ήταν δύσκολο η οικογένεια να διαβιεί μαζύ. Έτσι όταν κάποια στιγμή ο πατέρας Κάρολος Χερν βρίσκεται με μετάθεση στις Δυτικές Ινδίες, ο μικρός Λευκάδιος με την μητέρα του ταξειδεύουν στο Δουβλίνο για να ζήσουν με την οικογένεια του πατέρα του.
Όμως στο σπίτι της οικογένεια του Κάρολου Χερν τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά για τον μικρό Λευκάδιο και την μητέρα του.
Οι συνθήκες διαβίωσης με την οικογένεια του πατέρας του ήσαν πολύ άσχημες. Μετά από ένα διάστημα η μητέρα του αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα ενώ ο σύζυγός της, Κάρολος Χερν, εκμεταλεύτηκε κάποιο νομικό κενό και ακύρωσε το γάμο του αναλαμβάνοντας και την κηδεμονία των δυό παιδιών του. Ο αποχωρισμός του μικρού Λευκάδιου από την μητέρα του υπήρξε μια τραυματική εμπειρία.
Έμεινε έτσι να ζει με μιά θεία του.
Ο μικρός Λευκάδιος, στη νεαρή αυτή ηλικία, έννοιωθε κάποιο φόβο για τα φαντάσματα και η θεία του τον έκλεινε στο υπόγειο του σπιτιού πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα καταφέρει να ξεπεράσει τις φοβίες του. Όμως αυτό αποτέλεσε για τον μικρό μια τραυματική εμπειρία που θα κουβαλούσε σε όλη του τη ζωή. Ο Λευκάδιος Χερν
Στη σχολική του ηλικία δείχνει μια ξεχωριστή αγάπη για τα γράμματα και διαβάζει πάρα πολύ. Μέσα από κάποιο βιβλίο θα ανακαλύψει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και θα ενθουσιαστεί αφάνταστα από αυτό το γεγονός. Αυτή του τη γνωριμία με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, θα την ονομάσει “δική μου αναγέννηση”
Ακολουθούν σπουδές στο κολλέγιο του Υβενό και στη συνέχεια στο κολλέγιο Σαιντ Κούθμπερτ. Εκεί, κατά τη διάρκεια ενός παιγνιδιού θα χάσει το ένα του μάτι και από τότε θα κλειστεί στον εαυτό του.
Το 1869 σε ηλικία δεκαεννέα ετών αναγκάζεται να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου για ένα χρονικό διάστημα θα αναγκαστεί να ζει κάτω από συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Αυτή την περίοδο θα γνωριστεί με τον με τον Άγγλο εκδότη Χένρυ Γουώτκιν ο οποίος θα τον βοηθήσει να εργαστεί σε κάποια εφημερίδα. Με τον ζήλο που επέδειξε στην εργασία του κάποια στιγμή θα φτάσει να είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Cincinnati Daily Enquirer. Θα βρεθεί να εργάζεται σε διάφορες Πολιτείες της Αμερικής μέχρι το 1889 που βρέθηκε σαν ανταποκριτής του περιοδικού Harper’s magazine στην πόλη Γιοκοχάμα της Ιαπωνία. Εκεί παντρεύτηκε την Σετζούκο Κουϊζούμι, κόρη οικογένειας Σαμουράϊ με την οποίαν απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Τον Δεκέμβρη του 1869 το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο του προσέφερε την έδρα της αγγλικής γλώσσας και φιλολογίας όπου και εδίδαξε για αρκετά χρόνια.
Ο Λευκάδιος Χερν συνέγραψε πολλά βιβλία κυριώτερα των οποίων είναι "Εντός του κύκλου των ψυχών", "Η Χώρα των Χρυσανθέμων", "Ιαπωνικοί θρύλοι", "Ηλέκτρα", "Καϊντάν", "Κείμενα από την Ιαπωνία", "Όλεθρος και άλλα διηγήματα", "Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες και άλλα διηγήματα."
Από το βιβλίο του Καϊντάν ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Μασάκι Κομπαγιάσι το 1965 μετέφερε τέσσερεις ιστορίες του στο ομώνυμο φιλμ.
Ο Λευκάδιος Χερν πέθανε στην πόλη Οκούμπο στις 26 Σεπτεμβρίου του 1904 όμως η ταφή του έγινε στο Τόκυο. Η προτομή του Χερν στη Λευκάδα.
Και ενώ η ιδιαίτερη πατρίδα του, η Λευκάδα, τον τίμησε μόνο με την προτομή του στην κεντρική πλατεία της πόλης, η Ιαπωνία την επαίτειο των εκατό χρόνων από τον θάνατό του, το 2004, τον τίμησε με έξη διεθνή συμπόσια και την έκδοση ενός ειδικού γραμματόσημου.
Το 2007 στην πόλη Γιαϊζού εγκαινιάστηκε το μουσείο Λευκάδιος Χερν.
Άγαλμά του υπάρχει στην κεντρική πλατεία του Τόκυο και το έτος 2000 εκδόθηκαν τα άπαντά του με τίτλο Reader’s Guide to Lefkadio Hearn.
Αύτος, ο Λευκάδιος Χερν, ήταν ένας μεγάλος Έλληνας από την Λευκάδα που συνάντησε την δόξα και την καταξίωση στη μακρυνή Ιαπωνία.


ΠΗΓΕΣ
El.wikipedia.org.
Τα Νέα
Rassias.gr

Τα Εφτάνησα μέσα από τα χρόνια της ιστορίας.

Μέρος Β!

Το δεύτερο και τελευταίο μέρος από την ιστορία των Εφτανήσων παρουσιάζω σήμερα. Ενδιαφέρον αρκετά και το σημερινό και φυσικά τα σχόλια δικά σας.

Ξεχωριστή και καθοριστική θα είναι και η συμμετοχή των Εφτανησίων στην ανάπτυξη της παιδείας, της λογοτεχνίας και γενικά των τεχνών και των γραμμάτων. Aποκορύφωμα όλης αυτής της μεγάλης λογοτεχνικής κίνησης είναι η ίδρυση στην Κέρκυρα, την 20η Μαϊου του 1824 του πρώτου ελληνικού Πανεπιστημίου, του πρώτου μεγάλου πνευματικού ιδρύματος, της Ιόνιας Ακαδημίας. Ιδρυτής της, με την προτροπή του κυβερνήτη της Ελλάδας Κερκυραίου Ιωάννη Καποδίστρια, θα είναι ο μεγάλος φιλέλληνας Λόρδος Φρειδερίκος Γκύλφορντ. Στην πάνω αριστερή γωνία της πλατείας Σπιανάδα μεγαλόπρεπο στέκει το υπέροχο οικοδόμημα της Ιόνιας Ακαδημίας. Να σημειώσω ότι το οικοδόμημα κάηκε και καταστράφηκε την 14η Σεπτεμβρίου του 1943 από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών με εμπρηστικές βόμβες. Αναστυλώθηκε μετά το τέλος του πολέμου.
Ο Διονύσιος Σολωμός θα θέσει τις βάσεις της Επτανησιακής Σχολής και θα δώσει τον κανόνα της νεοελληνικής ποίησης και θα αναδείξει τη γλώσσα του λαού σε όργανο ικανό να εκφράσει τις πιό λεπτές εκφάνσεις του ανθρώπινου νου. Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης και ο Ανδρέας Κάλβος θα πλουτίσουν την τέχνη της ελληνικής ποίησης. Ο Πέτρος Βραϊλας-Αρμένης θα αναδειχθεί σαν ο πρώτος φιλόσοφος της αναγεννημένης Ελλάδας. Οι ιστορικοί Ανδρέας Μουστοξύδης και Ιωάννης Ρωμανός θα ανοίξουν νέους δρόμους στην επιστήμη της ιστορίας και ο Ιάκωβος Πολυλάς θα γίνει ο θεμελιωτής της εφηρμοσμένης κριτικής.
Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Νικόλαος Μάντζαρος θα συμπορευθεί με τον Σολωμό και θα δημιουργήσουν ένα πρώτυπο μουσικό έργο. Εξαίρετοι γλύπτες, ζωγράφοι, χαράκτες και τεχνήτες θα δημιουργήσουν ένα πνεύμα τέτοιο ώστε η προσφορά τους να μείνει χαραγμένη στην πνευματική πρόοδο των νησιών. Η Παιδεία θα γνωρίσει άνθηση μεγάλη και εκτός από τα εξαίρετα σχολεία θα λειτουργήσουν και πνευματικές κυψέλες, όπως η “Αναγνωστική Εταιρεία” στην Κέρκυρα, στις αίθουσες των οποίων θα πνέει άνεμος ελευθερίας και πατριωτισμού παράλληλα με την καλλιέργεια των γραμμάτων και των επιστημών.
Μετά από όλα αυτά εύκολα μπορεί κανείς να κατανοήσει γιατί ο πολιτισμός αναπτύχθηκε σε αξιοθαύμαστο σημείο στα Ιόνια Νησιά.
Εν τω μεταξύ η Ελλάδα μετά από τη ναυμαχία του Ναυαρίνου ουσιαστκά έχει αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό. Έχει αποκτήσει τον πρώτο της βασιλιά, τον Όθωνα ο οποίος όμως δεν θα συμφωνήσει με τις πολιτικές γραμμές των Ριζοσπαστών. Κάποια στιγμή ο Όθωνας θα πάψει να είναι αρεστός στις Μεγάλες Δυνάμεις που ουσιαστικά κυβερνούν την Ελλάδα και οι οποίες έχουν ήδη αρχίσει να ψάχνουν για τον αντικαταστάτη του. Και θα τον βρουν στο πρόσωπο του Δανού πρίγκιπα Χριστιανού – Γουλιέλμου ο οποίος θα καθήσει στο θρόνο της Ελλάδας με το όνομα Γεώργιος ο Α!. Το καλοκαίρι του 1863 ο Δανός πρίγκιπας θα αναγορευτεί βασιλιάς των Ελλήνων και ένα χρόνο αργότερα, τον Μάϊο του 1864 θα του προσφέρουν δώρο την Ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα αλλά με αντάλλαγμα κάποιες δεσμεύσεις στις οποίες ο νέος βασιλιάς θα υποκύψει.
Μετά την Ένωση το 1864, τα Εφτάνησα θα ακολουθήσουν την κοινή μοίρα του ενωμένου ελληνισμού. Θα αναγκασθούν να απαρνηθούν πολλά από τα προνόμιά τους αλλά και πολλά από τα πνευματικά τους επιτεύγματα θα τα θυσιάσουν στον βωμό της Εθνικής Ενότητας. Έτσι αναπόφευκτα θα μεταμορφωθούν σ΄ένα περιφερειακό κέντρο το οποίο ωστόσο θα συνεχίζει να τροφοδοτεί την Ελλάδα με τα αποθέματά του με αποτέλεσμα την αφομοίωση.
Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και ιδιαίτερα ο δεύτερος, θα αφήσουν πληγές μεγάλες στα Εφτάνησα οι οποίες θα αργήσουν να επουλωθούν ενώ πάνω τους θα προστεθούν και οι πληγές από τους καταστρεπτικούς σεισμούς τον Αύγουστο του 1953.
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα τα Εφτάνησα παρουσιάζουν μια άλλη όψη. Μια όψη προόδου και πολιτσμού. Έχουν ανέβει στο βάθρο του ενδιαφέροντος από όλο τον κόσμο και είναι χιλιάδες οι τουρίστες που συρρέουν σ΄αυτά κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου.

Τα Εφτάνησα μέσα από τα χρόνια της ιστορίας.

Σημαντική η ιστορία των νησιών του Ιονίου. Αναρίθμητα τα γεγονότα που την συμαδεύουν στην πολύχρονη κατοχή τους από ξένους δυνάστες. Εφτακόσια χρόνια ξένης κατοχής δεν είναι δυνατόν να χαραχτούν με λίγες λέξεις. Γι΄αυτό και τoύτη η παρουσίαση θα γίνει σε δυό αναρτήσεις. Απολαύστε την πρώτη σήμερα και τα σχόλια δικά σας.
Η ιστορία της Επτανήσου, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Τα νησιά έχουν πάρει το όνομά τους από το Ιόνιο πέλαγος από το οποίο και βρέχονται και Επτάνησα διότι τα μεγαλύτερα από αυτά, η Κεφαλονιά,η Κέρκυρα, η Ζάκυνθος η Λευκάδα, τα Κύθηρα, η Ιθάκη και οι Παξοί συμπληρώνουν τον αριθμό επτά. Στην πραγματικότητα ο αριθμός επτά είναι πλασματικός αφού στο σύμπλεγμα των Επτανήσων προσμετρώνται οι Διαπόντιοι νήσοι Οθωνοί, Ερείκουσα, Μαθράκι κι΄ακόμη οι Αντίπαξοι, το Μεγανήσι. Το γνωστό νησί Σκορπιός, ιδιοκτησίας των Ωνάσηδων, Κάλαμος, Καστός, Αρκούδι, Άτοκος, Στροφάδες, η Μαδουρή, ιδιοκτησίας των Βαλαωρίτηδων και τα Αντικύθηρα τα οποία συμπληρώνουν την Ιόνια οικογένεια.
Τα επτά νησιά του Ιονίου λοιπόν, αλλά και οι άλλες νησίδες, είναι ένας χώρος πλούσια προικισμένος από την φύση έτσι που με το πέρασμα των χρόνων κατάφεραν να αποτελέσουν ένα χωνευτήρι πολιτισμών. Αξίζει λοιπόν κάπου κάπου να ρίχνουμε μια ματιά σ΄αυτή την ιστορία.
Από τα πολύ παλιά χρόνια του Ομηρικού Οδυσσέα μέχρι τις μέρες που στην Ελλαδα έφτασε ο πρώτος Κυβερνήτης, ο Κερκυραίος Ιωάννης Καποδίστριας, και από την ημέρα της Ένωσης των νησιών με την Ελλάδα το 1864 μέχρι σήμερα, τα Εφτάνησα συνδέονται άρρηκτα με τις τύχες του Ελληνισμού, στους αγώνες του και στις πνευματικές επιτυχίες στις οποίες είναι γεγονός ότι πρωτοστάτησαν.
Μετά το Βυζάντιο τα Εφτάνησα θα αρχίσουν να περιέρχονται σταδιακά στην κυριότητα των Ενετών, των Άγγλων, των Γάλλων και των Ρώσων για επτακόσια περίπου χρόνια.
Από το 1500 και μετά και κάτω από την εξουσία των Ενετών ο λαός των Εφτανήσων θα στερηθεί τα πάντα με κυριότερο την στέρηση της γλώσσας του. Οι Ενετοί καταβάλουν προσπάθειες να τους εκλατινίσουν επιβάλοντας την ιταλική γλώσσα. Εφαρμόζουν ξένη νομοθεσία και προσπαθούν να εισάγουν νέα ήθη και έθιμα ενώ ακόμη γίνεται και μία προσπάθεια υποβάθμησης της Ορθοδοξίας. Η εκκλησία θα αναλάβει το ρόλο του διαιτητή και είναι πολλά αυτά που προσφέρει ο αγώνας της σε όλα τα νησιά και τους κατοίκους των.
Όμως οι μεγάλες αλλαγές στο χώρο των Ιονίων νήσων θα σημαδευτούν με τον ερχομό των Γάλλων Δημοκρατικών
το 1797 όπου θα φανούν τα ευεργετικά αποτελέσματα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης.
Πάνω στα Εφτάνησα θα επικρατήσει ένα φιλελεύθερο κλίμα και θα αρχίσουν να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις
γιά ελευθερία και εθνική αποκατάσταση
Φυσικά οι Εφτανήσιοι είχαν πάντα στραμένο το βλέμμα τους στην Ένωση με την Ελλάδα. Η μεγάλη στιγμή τους όμως θα είναι η συμμετοχή τους στον μεγάλο αγώνα της Ανεξαρτησίας το 1821 όπου θα συμμετάσχουν ποικιλόμορφα.
Μέσα σ΄αυτές τις συνθήκες που εδημιουργούσαν οι κατακτήσεις των νησιών από όλες τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις ξεκίνησε η πολιτική σταδιοδρομία του Κερκυραίου γιατρού Ιωάννη Καποδίστρια, που αργότερα θα γίνει ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας. Κι΄ήταν αυτός που με τις διπλωματικές του ικανότητες αλλά και με την συμπαράσταση της Ρωσίας θα επιτύχει, με την έναρξη της αγγλικής κυριαρχίας στα νησιά το 1809 τον σχηματισμό των Ηνωμένων Πολιτειών των Επτά Νήσων, όμως κάτω από την “προστασία” της Αγγλίας.
Η αγγλική “προστασία” όμως κάθε άλλο παρά προστασία ήταν. Όμως με αφορμή τα όσα προκαλεί η “προστασία” θα ξεκινήσει στα νησιά το ριζοσπαστικό κίνημα. Με ηγέτη τον Ηλία Ζερβό-Ιακωβάτο και πρωτοπόρο τον Γεράσιμο Λιβαδά το κόμμα αυτό, με τις εξεγέρσεις του θα προσφέρει πολλά στον αγώνα των νησιών για την Ένωσή τους με την Ελλάδα. Καθοριστικές θα πρέπει να χαρακτηριστούν οι εξεγέρσεις στη Σκάλα της Κεφαλονιάς τον Αύγουστο και Σεπτέμβρη του 1848.
Τον Νοέμβριο του 1850 οι Εφτανήσιοι θα προτείνουν στην Βουλή των Αντιπροσώπων το πρώτο ψήφισμα σχετικά με την Ένωση. Όμως πριν προλάβουν να το διαβάσουν ο Αρμοστής Σήτον με διάταγμά του θα απαγορεύσει τη λειτουργία της Βουλής για δύο χρόνια. Κι΄ακόμη περισσότερο, οι Άγγλοι “προστάτες” σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδα“Φιλελεύθερος” της Κεφαλονιάς, “…δεσμεύουν τα υπάρχοντα των πολιτών, μαστιγώνουν ιερείς και πολίτες...”Παράλληλα ακολουθούν διωγμοί και εξορίες πολλών Ριζοαπαστών με πρώτους τον Ζερβό-Ιακωβάτο και τον Μομφεράτο. Με την απομάκρυνσή τους το κέντρο δύναμης από την Κεφαλονιά μεταφέρεται στη Ζάκυνθο. Εκεί θα μεσουρανήσει το άστρο του Ριζοσπάστη Λομβάρδου.