Της Αποκριάς συνέχεια...

Φίλοι μου γειά σας,

Βρισκόμαστε στη περίοδο των Απόκρεω. Την πιό τρελή, την πιό χαρούμενη, την πιό ξέφρενη περίοδο κάθε χρονιάς. Σκέφτικα λοιπόν μετά το Καρναβάλι στο Ληξούρι να περάσουμε και τις υπόλοιπες μέρες αυτής της χαρούμενης περιόδου με αναρτήσεις που να φέρνουν λίγο γέλιο. Ένα στοιχείο πολύτιμο στην εποχή μας, αφού τόσο πολύ μας λείπει. Εμπρός λοιπόν Απολαύστε ό,τι και όσα μπορέσω να βρω.

Την έπαθε το γκαρσόνι

Αντικρυστά ήτανε στην πλατεία του Αργοστολιού τα δύο μαγαζιά. Ο καφενές του Γεράσιμου και το ρολογάδικο του Μαρίνου.Ο δε Μαρίνος και πελάτης και φίλος ήτανε του καφετζή του Γεράσιμου αλλά το είχε γιά βίτσιο του κάθε μέρα να σκαρώνει και φάρσες.
Έτσι πάει μιά μέρα ο Μαρίνος περί τα εκατό μέτρα πάρα πέρα που είχε ένα άλλο καφενέ ένας ανταγωνιστής του Γεράσιμου και παραγγέλνει στο γκαρσόνι τον Κόκο.
-Βωρέ Κόκο, φέρε μου σε παρακαλώ έναν βαρύ γλυκό.
Κι΄ο καφετζής και ο Κόκος, που ξέρανε πως αντίκρυ στο ρολογάδικο του Μαρίνου ήτανε ο καφενές του Γεράσιμου, και πως με φιλία αδελφική συνδεόντουσαν, κάνουν τη λογική σκέψη, πως κάτι θα μεσολάβησε μεταξύ τους και μ΄ένα στόμα απαντούν στην παραγγελία του Μαρίνου
-Αμέσως!!!!
Σίγουροι πως από τώρα και στο εξής θα τον είχανε γιά πελάτη τους.
Ο δε Κόκος τρέχει και τον προλαβαίνει καθώς ξεπόρτιζε και τον ρωτάει.
-Στο μαγαζί σου θέλεις να σου φέρω Μαρίνο μου τον καφέ που παράγγειλες;
Ο δε σατανικός Μαρίνος σοβαρός του λέει.
-Όχι βωρέ Κόκο μου. Να μου τον φέρεις στον καφενέ του Γεράσιμου.
Ο δε φτωχός Κόκος μη μπορώντας να εξηγήσει την ανεξήγητη παραξενιά του....νέου πελάτη του και την επιθυμία του, πήρε το δίσκο και πήγε και σέρβιρε τον καφέ του Μαρίνου στο τραπέζι του καφενέ του Γεράσιμου. Κι΄ελάτε τώρα εσείς στη θέση του κουρλού του καφετζή του Γεράσιμου να δει τον Κοκό που δούλευε σαν γκαρσόνι στο καφενείο του ανταγωνιστή του να έρχεται και να σερβίρει στο τραπέζι του καφέ στον δικό του πελάτη, στο γείτονά του και τον αδελφικό του φίλο, το Μαρίνο.
Θόλωσε το μυαλό του, ζαλίστηκε, ο θυμός του ξεχείλησε και κατακόκινος σαν αστακός δίνει μιά και τουμπάρει το τραπέζι. Κι΄αρπαζοντας από την κρεμάστρα του καφενέ ένα μπαστούνι που είχε κραμασμένο άρχισε να κυνηγάει τον Κόκο στο δρόμο γιά να του σπάσει τα κόκαλα. Ο δε αθεόφοβος Μαρίνος έτρεξε και μπήκε στη μέση να τους χωρίσει, ρωτώντας μάλιστα
-Τι έγινε βωρέ παιδιά; Τι συνέβηκε και αρπαχτήκατε;

.

Ο Ηλίας Μηνιάτης

Το άγαλμα του Ηλία Μηνιάτη του μεγάλου του Γένους Δασκάλου, από χρόνια ήτανε στημένο μπροστά στο Μαρκάτο, το χαρακτηριστικό και όμορφο κτίριο στην πλατεία του Ληξουρίου.
Με τους σεισμούς του ’53 το άγαλμα έπεσε και σπάσανε τα δυό του χέρια. Κείνη τη θλιβερή μέρα του Αυγούστου και ενώ όλη η Κεφαλονιά είχε μετατραπεί σε ερείπια, πέρασε από το Μαρκάτο, από τον τόπο της καταστροφής ένας κουρλοληξουριώτης και βλέποντας το άγαλμα του Μηνιάτη πεσμένο και μισοκατεστραμένο στάθηκε πάνω του το κοίταξε περίλυπος κι ένώ γύρω του τα πάντα είχαν γίνει σκόνη αυτός σκύβει πάνω από το άγαλμα και λέει
-Βωρέ Μηνιάτη! Καλά να πάθεις βωρέ που εκαθιόσουνε δώ πα και εκοίταες το Αργοστόλι.

Ας μου επιτραπούν δυό λόγια γιά τον κορυφαίο ιεράρχη της Ορθοδοξία, τον Ληξουριώτη Ηλία Μηνιάτη. Θεωρείται από τους επιφανέστερους άνδρες της Ορθοδοξίας του 17oυ Αιώνα Από τους μεγάλους διακριθέντας κληρικούς και από τους σπάνιους ρήτορες της εκκλησίας. Οι ομιλίες του υπό τον τίτλο «Διδαχαί» εξεδόθησαν στη Βενετία το 1717.

Φάσκελο ξεμυτιστό. ( καθαρά Κεφαλονίτικη μούτζα)

Ο σιόρ-Ανδρέας ο Λασκαράτος είχε ένα σέμπρο στα χτήματά του, τον Μπάμπη
Ο Μπάμπης πήγαινε στο Αργοστόλι ό,τι έβγαζε στα χτήματά του ο Λασκαράτος και τα πουλούσε.
Ένα πρωί λοιπόν εκεί που ο Μπάμπης περίμενε τη μπεζίνα (το καϊκάκι ) γιά να γυρίσει στο Ληξούρι βλέπει να περνάει ο σιόρ-Παναγάκης, θύμα του Λύχνου, της εφημερίδας του Λασκαράτου. Μόλις ο Παναγάκης βλέπει τον Μπάμπη κοντοστέκεται και του λέει
-Βωρέ Μπάμπη, πας γιά το Ληξούρι;
-Ναίσκε σιόρ-Παναγάκη μου, του λέει ο Μπάμπης.
-Θα μου κάμεις βωρέ ένα θέλημα; Τον ρωτάει.
-Μετά χαράς σιόρ-Παναγάκη μου. Ορίστε.
-Εκεί που θα πας θέλω να δώσεις στον αφέντη σου ένα φάσκελο ξεμυτιστό
Κι’ ο Μπάμπης χωρίς να τα χάσει του λέει
-Δε μου λες σιόρ-Παναγάκη. Αν δεν έβρω τον σιόρ-Αντρέα να σου το φέρω πίσω;

Ντένης Κονταρίνης