Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Χριστούγεννα στην Κέρκυρα της κατοχής

Ήτανε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του ’43, στην Κέρκυρα. Βαρύς ο χειμώνας είχε φτάσει κείνην τη χρονιά. Όλες οι μέρες, η μία μετά την άλλη ερχόντουσαν και φεύγανε γεμάτες σύννεφα, μια βροχή που ήτανε πολύ κρύα κι ένας αγέρας παγωμένος, που σφύριζε και έμοιαζε να μας τρυπάει μέχρι τα κόκαλα. Κι ήτανε κι η πείνα που έσφιγγε τα στομάχια μας κι έκανε το κρύο να φαντάζει ακόμη πιο φοβερό και να μας βασανίζει ακόμη πιο πολύ.

Δυο τρεις μήνες είχανε περάσει που οι Γερμανοί, μετά την σύρραξη που είχανε με τους Ιταλούς και αφού κάψανε την πόλη, καταλάβανε όλο το νησί και η ζωή όλων μας έγινε τρομερά δύσκολη. Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορεί κανείς να βρει για να φάει. Όσο κι’ αν έψαχνε σε όλη την αγορά ήταν αδύνατο να βρει κάτι φαγόσημο. Οι πιο πολλοί από τους κατοίκους ξεκινούσαν χαράματα με την ανατολή του ήλιου, τριγυρνούσαν όλα τα γύρω χωριά και πρόσφεραν στους χωρικούς ρούχα, χρυσαφικά και ό,τι άλλο διέθεταν με αντάλλαγμα οτιδήποτε που να μπορούσε να λιγοστέψει την πείνα τους.

Για μας τα παιδιά το μαρτύριο ήταν ανυπόφορο. Μάταια γυρίζαμε όλη μέρα στις διάφορες γειτονιές και ψάχναμε τους ντενεκέδες με τα σκουπίδια. Ποιος πετούσε σκουπίδια κείνη την εποχή; Με το γέρμα του ήλιου, αποκαμωμένοι γυρνούσαμε στα σπίτια μας για να δούμε το θλιμμένο πρόσωπο της μάνας μας με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα να μας κοιτάζει αμίλητη μην έχοντας ούτε τη δύναμη να μας πει ότι δεν έχει τίποτε να μας δώσει να φάμε. Ερχόταν κάποια στιγμή κι ο πατέρας. Μαζευόμαστε όλα γύρω του και τον κοιτάζαμε στα μάτια καρτερώντας μήπως ανοίξει κάποια τσέπη του και μας δώσει κάτι τις. Κι η νύχτα μας περνούσε προσπαθώντας να ξεχάσουμε την πείνα μας παραδομένοι στον ύπνο.
Κάπως έτσι φτάσαμε και στην παραμονή των Χριστουγέννων κείνη τη χρονιά. Χαράματα σηκώθηκε κείνο το πρωινό ο πατέρας και μόλις ήρθε η ώρα που επιτρεπόταν η κυκλοφορία τον είδαμε να βάζει στις τσέπες του κάποια πράματα και ανοίγοντας την πόρτα χάθηκε μέσα στο πρώτο πρωινό φως της μέρας. Γύρισε το βράδυ σαν είχε αρχίσει να απλώνεται το σκοτάδι. Στα χέρια του κρατούσε σφιχτά μια σακούλα μεγάλη και οι τσέπες του αρκετά φουσκωμένες έμοιαζαν στα μάτια μας σαν να έκρυβαν μέσα τους κάποιο θησαυρό.
Μαζευτήκαμε όλοι γύρω του και περιμέναμε κοιτάζοντας τον στα μάτια. Κι αυτός, αφού μας χάιδεψε για λίγο έβγαλε από τις τσέπες του λίγα ξερά σύκα και μας έδωσε από ένα.
-Κατάφερα να βρω λίγο καλαμποκάλευρο, είπε με κουρασμένη τη φωνή του στη μάνα μας.
Μου δώσανε και λίγο λάδι.
Σταμάτησε για λίγο. Χαμήλωσε τη φωνή του
-Δυο δαχτυλίδια για το λάδι και τα τρία βραχιόλια για το καλαμποκάλευρο.
Η μητέρα μου δεν μίλησε. Προσπάθησε μόνο να κρύψει κάποιο δάκρυ της αλλά δεν τα κατάφερε.
Την άλλη μέρα, ανήμερα Χριστούγεννα, πήρε να μαγειρέψει. Ανακάτεψε το καλαμποκάλευρο με νερό, έριξε μέσα και λίγο λάδι και το έβαλε στο τηγάνι.
Σαν έδειξε πως ψήθηκε κείνο το παράξενο κατασκεύασμα, το έβγαλε από το τηγάνι, το έκοψε σε κομμάτια και καθίσαμε όλοι γύρω από το τραπέζι. Ποτέ μας δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τι ήτανε εκείνο που φάγαμε κείνα τα Χριστούγεννα της Κατοχής. Όμως για κάποιες ώρες το στομάχι μας έμοιαζε να είναι γεμάτο.

Ντένης Κονταρίνης

18 σχόλια:

  1. Στην Kατοχή, όταν ένα κομμάτι ψωμί μπορούσε να σώσει μια ζωή, τι αξία (παρόλο που η μάνα δεν κατάφερε να κρατήσει το δάκρυ της) είχαν τα δαχτυλίδια και τα βραχιόλια...

    Ας μην έρθουν ποτέ πια άλλες τέτοιες εποχές, παρότι εκατομμύρια παιδιά (το ξέρουμε…)πεινάνε σε τούτον τον άδικο κόσμο…

    Κρίμα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ντένη, με έστειλε ο πατέρας μου να φέρω σε έναν μαυραγορίρη ένα σεβιότ ύφασμα μπλε, κάτι προσώψια καινούργια, νομίζω ότι το έχω γράψει κάπου, όχι βραχιόλια δεν είχαμε, η μάνα έκλαιγε αλλά η πείνα μεγάλη.
    Τέλος πάντων αποφάνθηκαν η αξία τους 30 λίτρες καλαμπόκι,
    αυτό αλέσαμε και κάναμε πουλέντα και πιτοπούλια.
    ¨αστα φίλε καλύτερα να μην τα θυμόμαστε....
    καλές γιορτές,

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...ακόμη και τα αγριόχορτα δεν γεννούσαν, λένε...
    τα είχαν ξεριζώσει, οι σπόροι; ποτέ δεν έδεσαν!

    Καλές είναι οι ...καμ(ου)τσικές, Φίλε Ντένη! για να μην είναι αχόρταγος, ο άνθρωπος...

    Καλές Γιορτές, και Καλή Πρωτοχρονιά,
    σε ΟΛΟΥΣ
    Υιώτα-Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σωστά φίλε Στράτο. Κείνη την εποχή το παν ήταν ένα κομμάτι ψωμί. Κι΄όπως έλεγε ο αείμνηστος πατέρας μου κάθε φορά που αναγκαζόταν να αποχωριστεί κάτι γιά λίγο καλαμποκάλευρο, Να ζήσουμε και θα τα ξαναφτιάξουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα ίδια έζησες κι΄εσύ φίλε Γαβρίλη. Ξεπουληθήκλαμε γιά λίγο καλαμπόκι. Και παλι καλά που υπήρχε κι΄αυτό και καταφέραμε και επιζήσαμε. Και μη μου λες να μην τα θυμώμαστε. Πρέπει να τα θυμώμαστε.
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα πάντα είχανε στερέψει τότε Υιώτα μου. Έιλικρινά είναι θαύμα που η γενιά μας κατάφερε να επιζήσει.
    Κα;λές γιορτές σε σένα και τον Δημήτρη
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κύριε Ντένη διαβάζοντας όσα γράφετε μουρθε στο νου το περίφημο go back που είπαν οι Λέσβιοι στους Άγγλους την παραμονή Χριστουγέννων του 1944 προκειμένου να αποκρούσουν την απόβασή τους στη Μυτιλήνη.(Από το Πλωμάρι κατέβηκε ο κόσμος με τα πόδια στη Μυτιλήνη μην υπολογίζοντας την κακοκαιρία)Ένας λαός ίδιος αγωνιστής σε κάθε άκρη της Ελλάδος. Μου άρεσε αυτή η αναφορά που κάνατε γιατί και έμαθα και είδα μια άλλη όψη Χριστουγέννων πέρα από τη γλύκα και τη μαγεία.Ειδικά όσο σκέφτομαι την τάση υπερκαταναλωτισμού και την απομάκρυνση από τη βαθιά σημειολογία των ημερών.
    Να είστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαίρομαι που σου ξυπνώ κάποιες αναμνήσεις καλή μου φίλη Μαριάνθη.
    Και δεν ήταν μόνο αυτά τα δύσκολα Χριστούγεννα. Γενικά η παιδική ηλικία της δικής μου γενιάς μιά ζωή δυσκολία είχε. Κι΄όμως, όπως λέει κι' ο φίλος Γαβρίλης, υα καταφέραμε.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΠΕΡΑΣΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάντα καλοδεχούμενος καλέ μου φίλε SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ. Καλοδεχούμενες και οι ευχές σου.
    Με τη σειρά μου κι' εγώ να σου ευχηθώ χαρούμενα Χριστούγεννα και ο καινούργιος χρόνος να είναι γεμάτος ειρήνη γιά όλο τον κόσμο.
    Νάσαι πάντα καλά
    Νένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σπύρος ΔαρσινόςΠέμπτη, Δεκεμβρίου 24, 2009

    Ντένη,λιγο πριν τον πόλεμο γενήθηκα και εγώ,η πείνα ήταν το...φαγητό μου και ο ήχος των βλημάτων η παιδική μου...μουσική.
    Θυμάμαι,είμουνα 4 χρονών και έβγαινα στην αυλή του σπιτιού μου και πέταγα με μανία λιθάρια στα γερμανικά αεροπλάνα που σάρωναν με τον βόμβο τους τα κεραμίδια των σπιτιών μας.

    Θα ήθελα πολύ να τα ξεχάσω, όμως δεν με αφήνουν οι γοές των παιδιών από τα σύγχρονα τύμπανα των ερήμων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φοβερές οι θύμησες της παιδικής μας ζωής φίλε Σπύρο και πως να τις ξεχάσεις. Όσο υπάρχουν αυτοί οι κάποιοι που με τους πολέμους τους διαφεντεύουν τη ζωή μας πάντοτε φίλε μου θα υπάρχουν παιδάκια που μόνη τους ελπίδα θα είναι να κοιτάζουν ψηλά στον ουρανό μήπως κι' αντικρύσουν το βλέμμα του Θεού.
    Νάσαι καλά και Χρόνια Πολλά.
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μνήμες που ακόμα πονάνε κύριε Ντέννη μου και βιώματα που σίγουρα δεν ξεχνιούνται, μα ίσως σας έκαναν αυτόν το ξεχωριστό άνθρωππο που είστε σήμερα,
    ευχή όλων είναι να μην υποφέρουν οι άνθρωποι και ειδικά τα παιδιά, μακάρι ο καινουριος χρόνος να φέρει ειρήνη και υγεία για όλους...

    αγαπώ ιδιαίτερα την πανέμορφη Κέρκυρα, μια και ο άντρας μου κατάγεται απο εκεί...

    καλή χρονιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή μου thumbelina
    Καλοδεχούμενη πάντα στα Εφτάνησα.
    Τα βιώματα του πολέμου στην ηλικία των εφτά χρόνω δεν είναι δυνατό να σβύσουν. Αφήνουν ανεξήτηλα τα σημάδια τους και σε βασανίζουν μιά ολόκληρη ζωή.
    Χαίρομαι που σου αρέσει τόσο πολύ η Κέρκυρα στην οποία πέρασα τα πιό όμορφα χρόνια της ζωής μου. Έχω ζήσει κατά διαστήματα σε όλα τα Εφτάνησα τα οποία είναι πνέμορφα
    Η επίσκεψή σου στο μπλογκ μου και τα σχόλια σου θα είναι χαρά μου.
    Νάσαι πάντα καλά
    Ντένης Κονταρίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φοβερά τα βιώματα της Κατοχής και εκείνες τις Χρονιάρες μέρες.Ακούω παρόμοιες ιστορίες απ'την μάνα μου!
    Τι δύσκολα χρόνια που περάσατε και'σεις πόσα είδε η γενιά σας??
    Εύχομαι το φώς των Χριστουγέννων να φωτίζει κάθε μέρα κάθε στιγμή του καινούριου χρόνου που ανατέλλει για σας και την οικογένειά σας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητή μου zoyzoy
    Σ΄ευχαιστώ γιά την επίσκεψη. Θα είσαι πάντα καλοδεχούμενη.
    Τα βιώματα κείνης της εποχής ήσαν τόσο φρικτά που ακόμη μετά από τόσα χρόνια δεν μπορούμε να τα σβύσουμε από το νού μας.
    Ο Θεός να μην αξιώνει κανέναν να ζήσει ό,τι και όσα εμείς ζήσαμε.
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη και καλή χρονιά.
    Ντένης Κονταρίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ 2010 ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπητέ μου φίλε JK O Sκpoutzakos
    σ΄ευχαριστώ γιά την επίσκεψή σου. Να ξέρεις ότι πάντα είσαι ευπρόσδεκτος. Σ΄ευχαριστώ γιά τις ευχές σου. Πολύτιμες ευχές φδίλε μου. Υγεία, ειρήνη, αγάπη.Τι άλλο μπορεί να ζητάει ένας απλός άνθρωπος σήμερα; Μέσα από την καρδιά μου το ίδιο εύχομαι και σε σένα.Αν έχεις χρόνο πέρνα και από το http://hellascafe.blogspot.com γιά ένα καφεδάκι.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή