Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Πασχαλινό.

Απρίλης μήνας. Πάνω στα δέντρα αρχίζει να ξαναγεννιέται η ζωή. Δειλά αλλά σταθερά παίρνουν ν ‘ ανοίγουν τα πρώτα φυλλαράκια. Φουσκώνουν τα πρώτα μπουμπούκια. Δειλά και φοβισμένα ανοίγουν τα πρώτα λουλουδάκια. Η ζωή ξανάρχεται μετά από την πολύμηνη νέκρα του χειμώνα.
Απρίλης. Ο μήνας που μέσα του κρύβει την πιο όμορφη και πιο μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Το Πάσχα. Το Πάσχα των Ελλήνων. Γιατί εμείς οι Έλληνες σε τούτη τη γιορτή έχουμε δώσει μια ξεχωριστή ομορφιά. Για μας μαζί με την Ανάσταση του Χριστού είναι και η Ανάσταση της ελληνικής φύσης.
Ελάτε λοιπόν να γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Να γίνουμε παιδιά ανέμελα. Να βρεθούμε εκεί κάτω. Στην όμορφη χώρα που αφήσαμε όταν μας έπιασε η τρέλα να κυνηγήσουμε το όνειρο του πλούτου. Τότε, που μέσα στη φτώχια μας, οι δύο μεγάλες γιορτές αποτελούσαν σταθμό στην παιδική μας ηλικία. Γιατί σ’ αυτές τις δύο μεγάλες γιορτές όλο και κάποιο καινούργιο ρούχο θα φορούσαμε, όλο κι ένα ζευγάρι Ελβιέλα θα σκέπαζε την ξυπολυσιά μας, κάποιο καλό φαγητό θα τρώγαμε, και κάποιο χαρτζιλίκι θα οικονομούσαμε.

Από την Κυριακή των Βαΐων, για μας τους πιτσιρικάδες, άρχιζε το πανηγύρι. Από βραδύς το Σάββατο πηγαίναμε στην εκκλησιά να βοηθήσουμε τον παπά να φτιάξει τα βάγια. Αυτή η βοήθεια μα έδινε το δικαίωμα να μοιράζουμε την άλλη μέρα τα βάγια στο εκκλησίασμα, μια δουλειά που μας εξασφάλιζε κάποιο χαρτζιλίκι.
Όλη τη Μεγάλη βδομάδα την περνούσαμε στην εκκλησιά βοηθώντας τον παπά-Νικόλα στο Ιερό, τον μπάρμπα-Φώτη, τον νεωκόρο, να στολίσει την εκκλησιά και τους ψαλτάδες να τακτοποιούν τα βιβλία τους.
Την Μεγάλη Πέμπτη η γειτονιά μας πνιγόταν από τη μυρουδιά του ξυδιού. Ήταν η ημέρα της Μεγαλοβδομάδας που οι νοικοκυρές έβαφαν τα κόκκινα αυγά και χρησιμοποιούσαν το ξύδι “για να πιάσει η βαφή” όπως έλεγαν. Μέχρι και το βράδυ γέμιζε ο γύρω χώρος με τη μυρωδιά του ξυδιού.
Ήταν μια εποχή τότε που κανένα σπίτι δεν διέθετε την πολυτέλεια της ηλεκτρικής κουζίνας. Έτσι το ψήσιμο των πασχαλιάτικων κουλουριών γινότανε στον μοναδικό φούρνο της γειτονιάς μας. Και την μεταφορά τους με τις λαμαρίνες από τα σπίτια στον φούρνο την είχαμε αναλάβει εργολαβικά εμείς, φυσικά έναντι κάποιας αμοιβής και την υπόσχεση ότι το Πάσχα θα γευόμαστε την κουλουροπαραγωγή της κάθε νοικοκυράς. Έτσι από το απομεσήμερο της Μεγάλης Πέμπτης αρχίζαμε τα ασταμάτητα δρομολόγια.
Την Μεγάλη Παρασκευή πολλές νοικοκυρές δεν άναβαν ούτε φωτιά για να μαγειρέψουν. Το φαγητό, κείνη την ημέρα, ήταν αυστηρά νηστίσιμο. Συνήθως ήταν φακές χωρίς λάδι, μαγειρεμένες από την προηγούμενη ημέρα, ελιές, χαλβάς και τουρσιά που έκαναν τα χείλια μας να τσούζουν από την ξυνάδα. Έτσι ο νους μας και οι κουβέντες μας εκείνο τον καιρό επικεντρώνονταν στη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου. Περιμέναμε κείνη τη στιγμή που, ο παπά-Νικόλας θα έλεγε το “Χριστός Ανέστη” κι εμείς θα βγάζαμε από τις τσέπες μας το αυγό και το κουλούρι που μας είχανε δώσει οι μανάδες μας για να το φάμε μετά, από το Χριστός Ανέστη φυσικά. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, το κουλούρι από τα πολλά κρυφά τσιμπήματα, είχε μείνει το μισό. Όμως, έστω και με το άλλο μισό, χαιρετίζαμε το μεγάλο γεγονός της θρησκείας μας και το τέλος της νηστείας μας. Αν και εδώ που τα λέμε, η νηστεία, λόγω της μεγάλης ανέχεια, ήταν μια μόνιμη κατάσταση στην παιδική μας ηλικία.

Πουθενά στον κόσμο δεν θα νοιώσεις καλύτερα τη μεγάλη γιορτή της Ανάστασης του Χριστού όσο στην Ελλάδα. Όλη η χαρακτηριστική ατμόσφαιρα της μεγάλης γιορτής σε κάνουν να νοιώσεις βαθειά το μεγαλείο της. Είναι η γιορτή, που περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο ξενιτεμένος Έλληνας επιθυμεί να βρεθεί και να γιορτάσει στην πατρίδα, στο χωριό του. Να γυρίσει λίγο τη σούβλα, να τσουγκρίσει το κόκκινο αυγό με τους δικούς του, να πιεί ένα ποτήρι κρασί ευχόμενος, Χριστός Ανέστη. Εδώ στην ξενιτιά μας προσπαθήσαμε κι εμείς να μεταφέρουμε και να συνεχίσουμε τα όμορφα έθιμα της Πασχαλιάς. Σε κάποιες αυλές, τις “γυάρδες” όπως έχουμε μάθει να τις λέμε, στήνονται κάποιες σούβλες. Κάποιο κασετόφωνο προσπαθεί να μας θυμίσει τα τραγούδια της πατρίδας μας, λέμε κι εμείς τις ευχές μας, Χριστός Ανέστη. Στήνουμε το χορό πολλές φορές. Μοιάζουμε να γλεντάμε και να απολαμβάνουμε. Όμως όλοι μας κατά βάθος νοιώθουμε πως απ’ την όμορφη αυτή γιορτή λείπει αυτή η ίδια η πατρίδα μας. Η Ελλάδα.
.
Άντε λοιπόν. Χριστός Ανέστη. Χρόνια πολλά και του χρόνου στην πατρίδα.
Ντένης Κονταρίνης

18 σχόλια:

  1. Τότε που το συναίσθημα "έδενε" με την παράδοση και τα έθιμα και έκανε το Πάσχα μαγικό...
    Καλή ανάσταση σιορ Κονταρίνη μου σε όλα τα επίπεδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και τι δεν μας θύμισες αγαπητέ μου Ντένη, πράγματι η Λαμπρή, ήταν μια καθεαυτό Ελληνική εορτή.
    Όχι εμείς δεν είχαμε, δεν κάναμε οβελία ένεκα φτώχειας αλλά αν μπορούσε ο πατέρας μου να εξοικονομίσει τίποτα ποδαράκια με άντερα τα έπλεκε η μάνα μου γύρω σαν πλεξούδα και τα βάναμε στην Τσερέπα. Αν. όχι τρώγαμε κάνα κουνέλιή οτιδήποτε υπήρχε.
    Αυτό που είχαμε εν αφθονία ήταν μακαρόνια μάυρα και κόκκινα από Μπαρούτι κανονιών, με αυτά φτιάχναμε βαρελότα κλπ...

    Προ λίγα χρόνια πήγα στην Ελλάδα για Πάσχα, κανένας δεν πήγε σε εκκλησία, αλλά μετά τις 12 βγήκαν όλοι στην πλατεία για κανένα πιοτό.

    Άλλαξαν τα έθιμα, αλλάξαν οι καιροί, κι εμείς έχουμε μείνει ακόμη νοσταλγοί ενός παρελθόντως που δυστυχώς θα μας κυνηγά μέχρι τον τάφο μας.
    Έτσι είναι η ζωή. Ότι χάσεις το επιθυμείς το θεωρείς δικό σου, ότι έχεις δεν του δίνεις σημασίοα γιατί δεν σε εκφράζει!

    Νάσαι καλά φίλε,
    Χριστός Ανέστη
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...η τσερέπα!!!
    χρόνια είχα να την ακούσω, Γαβρίλη μου!
    Και οι δικές σου μνήμες!
    Πασχαλιάτικες κι όμορφες.
    Καλή Ανάσταση!
    Υιώτα-Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αδελφέ Ντένη! Είναι πράγματι ωραίο να γιορτάσει κανείς Πάσχα στην Ελλάδα,γιατί εκτος από την Ανάσταση του Χριστού γιορτάζει ταυτόχρονα την Ανάσταση της Φύσης.Πλην όμως σήμερα όπως το Πάσχα γιορτάζεται στις μεγάλεςελληνικές πόλεις, μπορώ να πω, επειδη το έζησα δυο τρεις φορές,είναι χαμός, δηλαδή μία εμποροπανήγυρη όπως τα Χριστούγεννα,μία μεγάλη ειρωνία αγιοσύνης απέναντι στις "Άγιες αυτές ημέρες" δεν το φαντάζεσαι. Το Πάσχα που εμείς σαν παιδιά και νέοι άνθρωποι γνωρίζουμε, με τα κεράκια τα κόκκινα αυγά,τα κουλουράκια,τα τσουρέκια και τις λιχουδιές που φτιαχναμε οι ίδιοι στο σπίτι με τη μητέρα και τα παιδιά, αυτό το Πάσχα δεν υπάρχει πλέον. Αυτά όλα τα αγοράζεις σήμερα τυποιημένα σε πλαστικές σακουλίτσες από το Atlantik ή τα άλλα μεγαλοκαταστήματα. Πέρσι ακριβώς, τη μεγάλη Παρασκευή καθόμουν στο μπαλκόνι και περίμενα να έρθει η ώρα να επισκεφτώ τον Επιτάφιο που θα τον έβγαζαν γύρω. Η καμπάνα του Αγίου Βλάση στην πλατεία χτυπούσε σε πένθιμο τόνο,τον ήχο της καμπάνας κάλυπταν αγρίως τα ηχεία ενός Disco με μουσική αμερικάνικα ρόκ, μέχρι το βράδυ στις 20.00΄ώρα. Μετά σταμάτησαν.Το Μεγάλο Σαβάτο23,30΄πηγα στην πλατεία της εκκλησίας για ν΄ακούσω το "Χριστός Ανέστη" προτού ακόμα οι παπάδες αρχίσουν να ψέλνουν, εσκαγαν ήδη δεξιά και αριστερά και γύρω τα μπουρλότα τόσο που πίστευε κάποιος ότι βρισκεται στη Βαγδάτη... Αφενός μεν δεν άκουγες τίποτε από το Χριστός Ανέστη, αλλά όσοι είχαν μικρά παιδιά ετραπησαν σε φυγή από τον φόβο ατυχήματος, που αυτές τις ημέρες τακτικά
    συμβαίνουν. Τα μηχανάκι και οι μηχανές από τις εκεί γύρω παρκαρισμένες λιμουζίνες να βάζουν μπροστά και να μουγκρίζουν, και άλλοι να κορνάρουν εκωφαντικά για να κάνει χώρο ο κόσμος να περάσουν να προλάβουν μη τυχόν κρυώσει η μαγειρίτσα... Λίγοι είναι αυτοί που φεύγουν με τα κεράκια στο δρόμο για να πάνε το Άγιο φώς στο σπίτι τους. Μία εβδομάδα αργότερα τα ΜΜΕ αναφερόντουσαν στο αίμα που χύθηκε στις εθνικές οδούς από τα ατυχήματα, αιτία η μεγάλη φυγή από τις πόλεις, οι υψηλές ταχύτητες και το αλκοόλ.(Πάσχα της αγωνίας και του τρόμου). Αδελφέ Ντένη, το ελληνικό Πασχα που γνώριζες σαν παιδί, ξεχασέ το... Αναμνήσεις κι αφηγώντας τες να κλαις. Από τη Μεγάλη Δευτέρα μέχρι και την Κυριακή ένα μεγάλο στρες για γονείς και παιδιά... Τώρα λένε το Πάσχα γίνηκε μοντέρνο, έτσι αν όχι φέτο, αλλά ισως του χρόνου ή τον παρα πάνω χρόνο το αρνάκι θα το τρώς ή θα σου το προσφέρει το Mack-Donald...
    Σου εύχομαι να ζήσεις και φέτο, όπως κι εγώ, το Πάσχα των αναμνησεών σου, θα είναι πολύ πιο ωραίο από το σημερινό το μοντέρνο.
    Στέλνω τις ευχές μου στη οικογένειά σου και σε όλους τους φίλους. Αν νομίζει κάποιος ότι τα παραλέω τον καλώ να γιορτάσουμε μαζί Πάσχα σε μία εκκλησία στο Παγκράτι ή το Περιστέρι αλλά ας πάμε πιο μακριά στο Ξυλόκαστρο, από εκεί άντλησα τη ρεαλιστική αφηγησή μου.
    Σου στέλνω το φιλί της αγάπης και της Ειρήνης.
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Φαίδων. Τακτικέ επισκέπτη των Εφτανήσων.
    Πολύ σωστά το επισημαίνεις. Τότε που το συναίσθημα έδενε με την γιορτή. Γιά σήμερα καλύτερα να μην μιλήσουμε.
    Νάσαι καλά και καλή Ανάσταση.
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γαβρίλη καλέ μου φίλε.
    Τα παιδικά μας χρόνια ήταν ίσως τα πιό άσχημα χρόνια που μπορεί να περάσει ένα παιδί. Φτώχια, πείνα, γύμνια, πόλεμοι, σκοτωμοί. Μας απέμειναν οι θύμησες. Μ΄αυτές ζούμε τα γεράματά μας. Είναι κάτι κι΄αυτό.
    Χαίρομαι που τόσο εύστοχα μας πέταξες την "τσερέπα" και μας ξύπνησες τόσα πολλά.
    Νάσαι καλά
    Ντένης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αδελφέ μου Σπύρο μου.
    Έχεις δίκιο. Σήμερα έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα. Προέχει η απόλαυση, έτσι όπως θέλουν να την κατανοούν οι Νεοέλληνες.
    Τι να κάνουμε;
    Νάσαι καλά και καλή Ανάσταση.
    Ντένης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητή μου Γιώτα.
    Σ΄ευχαριστώ γιά την επίσκεψή σου στα Εφτάνησα.
    Σε σένα και τον Δημήτρη χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση, χαρούμενο Πάσχα.
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ μου Ντένη.
    Το "Πασχαλινό" σου μας ξύπνησε αναμνήσεις αλλά και σκέψεις πολλές. Εμείς οι Έλληνες δίνουμε μιά κάποια ιδιαίτερη σημασία γιά τη γιορτή του Πάσχα. Κι΄έτσι άξια ζωντανεύουμε τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας. Προσπαθούμε να τα μεταφέρουμε κι΄εδώ στην ξενητιά μας. Όμως δεν είναι το ίδιο. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει αυτό που μας έδινε το συναίσθημα και τη χαρά της μεγάλης γιορτής. Τα νειάτα μας. Αυτά έχουν φύγει. Και μας έχουν μείνει οι αναμνήσεις.
    Καλή Ανάσταση λοιπόν με συντροφιά τις αναμνήσεις μας
    Πόπη Αναστασσάτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ μου Ντένη.
    Τέλειο και ζωντανό το "Πασχαλινό" σου. Πόσα χρόνια πίσω μας πήγες. Ζωντάνεψες μνήμες και μαζύ μ΄αυτές τις μνήμες της μάνας μας. Και ξάφνου τα δάκρυα στα μάτια. Σαν παιδί που ζητά της μάνας τη στοργή. Κι΄εσείς φύγατε απ΄αυτή τη μάνα και πήρατε τις στράτες της ξενητιάς. Φίλε μου. Μέσα απ΄αυτό το κείμενό σου έβγαλες τον σωστό ψυχικό σου κόσμο.
    Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα στην οικογένειά σου και σ΄όλους τους Έλληνες της Αμερικής και της διασποράςε.
    Φιλικά
    Δημ. Μποτουτσίδης
    Γλυφάδα - Αθήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύτιμες αναμνήσεις χρόνων παιδικής αθωότητας.
    Καλή Λαμπρή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όλες οι μοσκοβολιές της Λαμπρής να σου ξυπνάνε τις μνήμες.
    Καλή Ανάσταση να έχετε! Ντένη,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπητέ μου Δημήτρη.
    Κείνη την υπέροχη παιδική μας εποχή, η ζωή μας, οι γιορτές, τα παιγνίδια μας ήσαν στενά δεμένα με την μάνα. Μας ήταν αδύνατο να φανταστούμε Χριστούγεννα ή Πασχαλιά χωρίς τη μάνα.
    Όσο γιά μας εδώ στις ξενητιές μας, άστα. Καλύτερα να μην λέμε τίποτα.
    Χρόνια σου πολλά καλή Ανάσταση
    Ντένης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή μου Μαριάνθη.
    Σ΄ευχαριστώ που επικκέφτηκες τα Εφτάνησα. Χαίρομαι που ο πασχαλινός μου περίπατος σου προσέφερε ευωδιές. Αυτή είναι η πρόθεσή μου τούτες τις άγιες μέρες. Να προσφέρω ευωδιές στους φίλους.
    Καλή Ανάσταση αγαπητή μου και καλό Πάσχα.
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φίλε Στράτο.
    Ευτυχώς που έχουν μείνει και κάποιες ευωδιές, έστω και σαν ανάμνηση, να ομορφαίνουν τη ζωή μας έτσι άχαρη που μας την κατάντησαν οι αφεντάδες.
    Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα.
    Και πάντα ένα "ευχαριστώ."
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπημένε μας κ. Κονταρίνη , ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ .
    Επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω την είδηση από την Πατρίδα ότι το Πάσχα και ιδιαίτερα η βραδιά της Ανάστασης γιορτάζονται στην κωμόπολη που μένω -και όχι μόνον- με εξαιρετική λαμπρότητα και συγκινητικά μεγάλη λαϊκή συμμετοχή.
    Εφέτος μάλιστα , παρά τα ποικίλα σκάνδαλα και παρά τις μεθοδευμένες συνεχείς επιθέσεις των επιβούλων της Πίστης μας , η Εκκλησιά της πόλης μας στη μεταμεσονύκτια Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία ήταν κατάμεστη.
    Ο λαός μας , κ.Διονύση, πιστεύει .
    Εκείνοι που δεν πιστεύουν είναι μονάχα κάποιοι ολίγιστοι φωνασκούντες ,οι οποίοι έχουν μπερδέψει τις προσωπικές τους πεποιθήσεις με κάποια δήθεν ατομικά ή άλλου είδους δικαιώματα .Στο κάτω -κάτω δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αμφισβητούν και να λοιδορούν τις αξίες , τις παραδόσεις και τον πολιτισμό ενός ολόκληρου λαού.
    Γι' αυτό , είναι καλά να μη μιλάμε για την ημέρα της Λαμπρής μοναχά με αναμνήσεις και νοσταλγίες .Στην Πατρίδα μας , ακόμα και σήμερα , η λαμπροφόρος ημέρα της Ανάστασης είναι ζώσα και γιορτάζεται πανδήμως και λαμπρώς .Και με το σουβλιστό αρνί και με τις λαμπρές εκκλησιαστικές τελετές και με τραγούδια και με χορούς .
    Ο πολιτισμός ο Ελληνορθόδοξος ζει και αντιστέκεται. Άλλωστε ο γνωστός Άγγλος διπλωμάτης και συγγραφέας Λόρδος Ράνσιμαν τόνισε σχετικώς : "Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας" .
    Όπως κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος το Πάσχα οι μεγαλουπόλεις στην Ελλάδα άδειασαν κυριολεκτικά .Όλοι οι Έλληνες γιόρτασαν παραδοσιακά την ημέρα της Λαμπρής στα χωριά τους .
    Ασφαλώς και έχει ο καθένας μας κάτι να διηγηθεί από τις Πασχαλιάτικες αναμνήσεις του . Και πάντοτε οι αναμνήσεις διακρίνονται για τη γλύκα τους και τη ζεστασιά τους αλλά το Πάσχα στην Ελλάδα δεν είναι μονάχα παρελθόν. Εξακολουθεί και γράφει , με αργόσυρτο ρυθμό , την αέναη ιστορική του κίνηση και παρουσία .


    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
    Φώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητέ μου γιατρέ, καλέ μου φίλε.
    Εύχον]μαι κι΄εγώ σε σένα και την οικογένειά σου τα χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη.
    Σ΄ευχαριστώ γιά τα όσα γράφεις έτσι γιά να πάρουν μιά ιδέα οι αναγνώστες ότι οι παραδόσεις μας δεν σβύνουν. Είχα την τύχη να ζήσω κι΄εγώ στην πατρίδα την ομορφιά του Πάσχα. Εδώ στην ξενητιά μας τα πράμματα είναι διαφορετικά. Όπως διαφορετικές είναι και οι συνθήκες της ζωής μας. Όμως προσπαθούμε και πίστεψέ με τα έχουμε καταφέρει να κρατάμε τις παραδόσεις μας παρ΄όλο τον πόλεμο που δεχόμαστε όχι από ξένους αλλά από δικούς μας.
    Λυπάμαι που, γιά πολλούς λόγους, δεν μπορώ να πω πιό πολλά.
    Νάσαι πάντα καλά
    Διονύσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλέ μου φίλε Ντένη,
    Τροβαδούρε των ωραίων Ελληνορθόδοξων παραδόσεών μας, σε ευχαριστώ για το πισωγύρισμα.Ναι ήταν ωραία τότε εκείνα τα αθώα,τα ανέμελα χρόνια που περιμέναμε αυτέςε τις χρονιάρες μέρες να γευτούμε τις λαμπριάτικες λιχουδιές και να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στο επίκεντρο της ζωής μας στα χωριά,στην εκκλησία μας.Ξέχασες την ευκαιρία,λίγο πιο μεγαλωμένοι που περιμέναμε στα κρυφά,να ανταλλάξουμε το φιλί της Ανάστσης με κάποια τρυφερή ύπαρξη.Τα ξέχασες;
    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
    Ντίνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή