Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012


13η Σεπτεμβρίου 1943. Η Κέρκυρα καίγεται.
          
Οι Γερμανοί του Χίτλερ με βόμβες εμπρηστικές, καταστρέφουν το κάθε τι στην πανέμορφη Κέρκυρα.

Μιά επετειακή ανάρτηση




Φίλες και φίλοι.
Με την συμπλήρωση εξήντα εννέα χρόνων από την καταστροφή της Κέρκυρας, εκείνο το τραγικό βράδυ, ας μου επιτραπεί να καταγράψω και να σας παρουσιάσω εδώ μια μεγάλη τραγική εμπειρία των παιδικών μου χρόνων. Μια εμπειρία που δεν κατάφερε να γιατρέψει και ούτε να σβύσει ο χρόνος. Μια εμπειρία που την κουβαλώ στις πλάτες μου και που με ματώνει κάθε φορά που την θυμάμαι. Όμως και πως να την ξεχάσω;
Ήταν η 8η Σεπτεμβρίου του 1943 όταν μαθεύτηκε στο νησί η συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Ο λαός της Κέρκυρας  ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας ξέφρενα πιστεύοντας ότι τέλειωσε ο πόλεμος. Γέμισαν τα καντούνια της πόλης από τους ανθρώπους, που με ελληνικές σημαίες στα χέρια– αλήθεια, που βρεθήκανε τόσες σημαίες τότε; -  φώναζαν και τραγουδούσαν. Κανείς δεν θα μπορούσε κείνες τις στιγμές να πιστέψει τι μας περίμενε. Μιά μεγάλη γιορτή που κράτησε μόνο κάποιες μέρες.
Και η ιστορία ήταν πανέτοιμη και σε κάποια γωνιά περίμενε.
Οι Γερμανοί στην Κέρκυρα κείνες τις μέρες ήσαν περίπου 450 σε κάποια στρατηγικά σημεία καταυλισμένοι και που γνώριζαν την αριθμητική υπεροχή των Ιταλών. Έτσι κρατούσαν μια φαινομενικά ειρηνική στάση.


O λοχαγός Wilhelin Spindler
Το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου ο Γερμανός λοχαγός Wilhelin Spindler με εντολή της Ανωτάτης Διοίκησης της Ομάδας Στρατιών F φτάνει στην Κέρκυρα και ζητάει από τον Ιταλό στρατιωτικό διοικητή του νησιού Luigi Lucignani να του παραδώσει την εξουσία. Αυτός όμως αρνείται. Την επομένη οι Γερμανοί αποφασίζουν την κατάληψη της Κέρκυρας. Εν τω μεταξύ αρχίζουν να καταφτάνουν στο νησί από τους Αγίους Σαράντα τα πρώτα άτακτα τμήματα των Ιταλών που, μετά την συνθηκολόγηση,  βρίσκονται σε φυγή προς την Ιταλία ενώ μεταφέρεται και το 517 τάγμα, οι στρατιώτες του οποίου  προτιμούν να πολεμήσουν παρά να παραδοθούν στους Γερμανούς.


Ο Ιταλός στρατιωτικός Διοικητής  Luigi Lucignani.
Το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί, ερχόμενοι από την Ηγουμενίτσα με δώδεκα βενζινόπλοια, επιχειρούν απόβαση στις Μπενίτσες. Η απόβαση αποκρούεται επιτυχώς από τους Ιταλούς και τους Έλληνες αντιστασιακούς και η θάλασσα γεμίζει με τα πτώματα των Γερμανών. Από την αποτυχία αυτής της επιχείρησης ο Γερμανός στρατάρχης Lanz καταλαβαίνει ότι η κατάληψη της Κέρκυρας χρειάζεται ένα πολύ καλά προγραμματισμένο και οργανωμένο σχέδιο.

Οι αναμνήσεις μου.
Μόλις είχε αρχίσει να σουρουπώνει κείνο το απόγευμα της 13ης του Σεπτέμβρη του 1943. Είχαμε αρχίσει να μαζεύομαστε στο σπίτι μας όταν πάνω στον ουρανό της πόλης ακούστηκαν οι μηχανές των αεροπλάνων. Κι΄αμέσως μετά ακούστηκε ο οξύς, ανατριχιαστικός θόρυβος των βομβών, το σφύριγμά τους, καθώς γλυστρούσαν στον αέρα. Πράμμα παράξενο όμως για μας ότι δεν ακούσαμε τον κρότο των εκρήξεων. Τρία χρόνια τώρα είχαμε δεχτεί τόσες βόμβες που μας είχε γίνει συνήθεια μετά το χαρακτηριστικό σφύριγμα της βόμβας που πέφτει να ακούμε και τον κρότο της έκρηξης. Κείνο το σούρουπο τέτοιο πράμμα δεν ζήσαμε. Είχαμε μείνει άφωνοι να κοιταζόμαστε. Και το κακό συνεχιζόταν με τον ίδιο ρυθμό. Ξαφνικά ακούστηκαν οι πρώτες φωνές.
-Φωτιάαααα!!! Φωτιάαααα!!! Καιγόμαστε!!!!!!!
Τρομαγμένοι πεταχτήκαμε έξω με όλο τον κίνδυνο που διατρέχαμε αφού τα γερμανικά αεροπλάνα συνέχιζαν από πάνω μας να σκορπούν τον όλεθρο. Λίγο πιό πέρα από το σπίτι μας δυό – τρία σπίτια καιγόντουσαν. Ξαφνικά ακούστηκαν οι καμπάνες από κάποιες εκκλησιές να χτυπάνε γρήγορα και δυνατά. Κάποιος πέρασε τρέχοντας έξω από το σπίτι μας και μας είπε το τραγικό.
-Φύγετε, φύγετε. Οι Γερμανοί ρίχνουνε  βόμβες με φωτιά.
Πάνω στην ώρα έφτασε κι΄ο πατέρας μου σε μαύρα χάλια. Τα ρούχα του γεμάτα στάχτες. Το βλέμμα του τρομαγμένο.
-Ελάτε όσο πιό γρήγορα μπορούμε, μας φώναξε. Πάρτε από μιά κουβέρτα και γρήγορα να φύγουμε πριν καούμε σαν τα ποντίκια.
Στα γρήγορα πήραμε κάποιες κουβέρτες και λίγα ψιλοπράματα και κλείνοντας το σπίτι φύγαμε. Προορισμός μας να πάμε στο Παλιό Φρούριο. 



Όμως όταν φτάσαμε στην Πιάτσα διαπιστώσαμε ότι όλοι οι δρόμοι ήσαν κλεισμένοι από τις φωτιές.
-Πάμε για το νέο Φρούριο, φώναξε ο πατέρας μου. Και κατηφορίσαμε προς τα κάτω ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων, που και αυτοί ζητούσαν ένα τρόπο διαφυγής από το θάνατο.
Σαν φτάσαμε στη Σπηλιά διαπιστώσαμε ότι και εκεί μας ήτανε αδύνατο να φτάσουμε στην είσοδο του Φρουρίου αφού όλοι οι δρόμοι ήσαν κλειστοί από τις φωτιές. Τοτέ, εκεί ήτανε που σταμάτησα για λίγο. Ο πατέρας μου, που όλο αυτό το διάστημα με κρατούσε σφιχτά από το χέρι, με τράβηξε αλλά εγώ δεν κουνήθηκα. Είχα μείνει καρφωμένος εκεί με τα μάτια μου στο έδαφος. Εκεί, μπροστά στα πόδια μου, ένα άνθρωπος καμμένος κειτόταν. Καπνοί έβγαινας από το σώμα του. Ο πατέρας μου σαν το είδε αυτό το θέαμα σχεδόν σηκωτό με πήρε και φύγαμε. Πήραμε το δρόμο για το Μαντούκι, από εκεί ανηφορίσαμε στο Σαν Ρόκκο και καταφέραμε να φτάσουμε στο Φρούριο. Στριμοχτήκαμε σε μια μίνα (σπηλιά του φρουρίου) μαζί με πολλούς άλλους. Απλώσαμε τις κουβέρτες μας και ξαπλώσαμε. Όμως ο ύπνος ήταν αδύνατο να μας πάρει. Οι φωνές, οι καμπάνες που χτυπούσαν ασταμάτητα, οι κρότοι που έκαναν τα σπίτια που καιγόντουσαν αλλά και οι καπνοί που έπνιγαν όλη την πόλη δεν μας άφησαν να ησυχάσουμε. Σαν πήρε να χαράζει κι΄ενώ τα αεροπλάνα έμοιαζαν να έχουν κι΄αυτά κάποιο διάλειμα, βγήκαμε στο μικρό πλάτωμα μπροστά από τη μίνα. Το θέαμα που αντίκρυσα από το ύψος του κάστρου δεν έχει σβύσει και ούτε θα σβύσει από το μυαλό μου. Όλη η πόλη της Κέρκυρας ήταν μια φωτιά. Ο ουρανός είχε κοκινίσει ενώ οι καπνοί είχαν σκεπάσει τα πάντα.
Και η ιστορία συνεχίζει.



To κτίριο της Αναγνωστικής Εταιρείας.
Τη νύχτα της 13ης προς την 14η Σεπτεμβρίου – ημέρα της γιορτής του Σταυρού – οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν στην Εβραϊκή συνοικία, στο Καμπιέλο, η οποία κάηκε ολοσχερώς, στους Αγίους Πατέρες, στον Άγιο Αθανάσιο, στην καθολική εκκλησία της Αννουντσιάτα, την οποία οι Κερκυραίοι αποκαλούν Λοντσιάδα,  (Ευαγγελισμός) ένα αριστούργημα της ενετικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, που χτίστηκε τον 14ο αιώνα. 


Το καμπαναριό της Δοντσιάδας που διασώζεται μέχρι σήμερα.
Από το ιστορικό αυτό μνημείο κάηκε μόνο η σκεπή του και ο εσωτερικός χώρος, ενώ παρέμεινε όλος ο σκελετός του. Όμως το 1953 το Δημοτικό Συμβούλιο της Κέρκυρας, εντελώς ανεύθυνα αποφάσισε την κατεδάφισή του και απέμεινε μόνο το καμπαναριό το οποίο διασώζεται ακόμη.  Επίση κατεστράφησαν ολοσχερώς το Δικαστικό μέγαρο, η Ιόνιος Βουλή, η Ιόνιος Ακαδημία, στη οποία στεγαζόταν η πολύτιμη βιβλιοθήκη της Κέρκυρας με 80.000 τόμους βιβλία και ανυπολόγιστης αξίας χειρόγραφα, τα Σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης, το ξενοδοχείο Bella Venezzia, το ωραιότερο των Βαλκανίων τότε, το Τελωνείο, 


Το Δημοτικό Θέατρο Σαν Τζιάκομο. 
το Δημοτικό θέατρο Σαν Τζιάκομο και πολλά παλιά αρχοντικά. Γενικά όλη η πόλη κάηκε εκείνο το βράδυ.
Η Ιόνιος Ακαδημία. 
Έντεκα μέρες κράτησε αυτή η τραγωδία. Μιά τραγωδία που παρακολουθούσα από τις επάλξεις του κάστρου που είχαμε φωλιάσει. Στις 25 του Σεπτέμβρη οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κέρκυρα. Πολλοί ήσαν οι νεκροί Ιταλοί ενώ 2.000 μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων.


Ιταλοί αιχμάλωτοι. 
Η γερμανική κατοχή κράτησε ένα χρόνο.  Στον χρόνο αυτόν οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν το καταστροφικό τους έργο.
Εξόντωσαν όλη την εβραϊκή κοινότητα η οποία τότε αριθμούσε πάνω από 2.000 μέλη. Λεηλάτησαν όλους τους πολιτιστικούς θησαυρούς. Κατάκλεψαν τα πάντα. Εκτέλεσαν πολλούς Αντιστασιακούς. Και κάποιος από αυτούς τους Γερμανούς εμένα, με φιλοδόρησε με ένα άγριο γερμανικό χαστούκι γιατί τόλμησα να του ζητήσω λίγο από το ψωμί που μου έκλεβε.
Δεν νομίζω, να μπορέσει ποτέ να λησμονήσει αυτές τις εμπειρίες, το μικρό παιδάκι του τότε,
Φίλες και φίλοι. Σας ευχαριστώ για την κατανόησή σας.


ΠΗΓΕΣ
w.corfuhistory.eu
w.el-wikipedia.org
w.nooz.gr
w.Mykerkyra.gr


33 σχόλια:

  1. Πολύ μελαγχολική αλλά και απίστευτα αληθινά περιγραφική τούτη η ανάρτηση.
    Στο μικρό αγόρι του τότε, στον ώριμο άντρα του σημερα, καταθέτω τον θαυμασμό, την αγάπη και το σεβασμό μου, μέσα απο τέτοιες μνήμες ίσως αφυπνιστούμε...
    Αύριο με καλό Ντένη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κύριε Ντένη μου καθηλώνει η ιστορία σου, καθηλώνει και ο τρόπος που μας τη μεταφέρει. Με απορρόφησε με συγκλόνισε...Πολλές οι σκέψεις που κάνω πολλά και τα όσα νιώθω. Επέτρεψέ μου να μην τα αναλύσω...Σε ευχαριστώ πάντως που μας μετέφερες αυτό το βίωμα. Αυτά πρέπει να λέγονται, χάρη σου χρωστάμε. Πώς αλλιώς θα μάθουμε;
    Να είσαι καλά.
    Πολλούς χαρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ντένη μου!
    Τρομερές αναμνήσεις!
    ...και δεν βρεθήκαμε να τα πείτε και με το Δημήτρη που είδε γερμανό ν΄αποκεφαλίζει άγνωστο πεινασμένο και το αίμα να ξεπηδάει σαν συντριβάνι από το σώμα του... άσε την κλωτσιά που έχει φάει κι ακόμα όταν τα θυμάται τρέμει... ειδικά όταν δει ελάχιστο αίμα;;;; άστα...

    Να είσαι καλά Φίλε μας, Καλό Φθινόπωρο,
    Υιώτα-Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγκλονιστικές και από "πρώτο χέρι" ειπωμένες οι Εμπειρίες σου, Πολύτιμες όσο και ανατριχιαστικές, μπροστά στα μάτια ενός παιδιού αλλά και στα δικά μας μάτια σήμερα. Αποτροπιασμός.. Αηδία για τη θηριωδία "ανθρώπου" εναντίον ανθρώπου..
    Θα προσθέσω ότι ανάμεσα στις εκκλησίες που κάηκαν ήταν και ο ναός του Αγίου Ελευθερίου στο καντούνι του Αγιού, λίγα μέτρα από τον Άγιο Σπυρίδωνα.
    Η αφήγησή σου Ντένη με κρατάει συγκλονισμένη και νομίζω ότι θα συνεχίσω να "βλέπω" αυτή την "ταινία" ξανά και ξανά με όλα τα χρώματα της φωτιάς, του θανάτου και του αποτροπιασμού, αλλά και της Αλήθειας που ΔΕΝ πρέπει να ξεχνάμε! Όσο για το Δημοτικό θέατρο, το κομψοτέχνημα εκείνο από το οποίο μας έμειναν μόνο..φωτογραφίες θλίψης, θα έπρεπε να τρίζουν τα κόκκαλα του Σταματίου Δεσύλλα που έκανε περισσότερο κακό στην Κέρκυρα απ ότι οι Γερμανοί.. Και του αφιέρωσαν και δρόμο! Δες εδώ :http://www.corfumail.net/default.asp?ACT=5&content=125&id=74&mnu=74&LangID=Greek_Iso
    τη στήλη του Κερκυραϊκού Αναθέματος που έχει πολλές πολλές ακόμα θέσεις ονομάτων γραμμένες με αόρατο μελάνι..
    Να σας-μας φυλάει ο Σταυρός σήμερα από ορατούς και αοράτους εχθρούς..
    Καλή σου μέρα καλέ μου φίλε της ξενητιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ντένη μου, βρήκα τόσο Συγκλονιστική αυτή σου την ανάρτηση ώστε την "ανέβασα" στο facebook να τη δούν όσο περισσότεροι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πραγματικά συγκλονιστική η ανάρτηση σου.Ευχαριστούμε που μας μετέφερες αυτές τις μνήμες.Κάποια πράγματα δεν πρέπει να ξεχαστούν.Να είσαι καλά εύχομαι και καλό φθινόπωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαρά μου καλή μου.
    Σ΄ευχαριστώ για όσα γράφεις και πιό πολύ γιατί μου καταθέτεις τα υπέροχα συναισθήματά σου.
    Την αγάπη μου πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητή μου Μαριάνθη.
    Σ΄ευχαριστώ για όσα μου γράφεις. Και δική μου πρόθεση είναι αυτά τα βιώματα να γίνονται γνωστά σε πιό πολλούς.
    Στ΄αλήθεια είναι εμπειρίες που έχουν σημαδέψει τη ζωή μου.
    Νάσαι πάντα κξαλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στ΄αλήθεια Υιώτα και Δημήτρη μου πρόκειται για τρομερές αναμνήσεις που κουβαλάμε μέσα μας όλοι όσοι από εμάς τα ζήσαμε τότε.
    Αποφασίστε να βρεθούμε να τα πούμε.
    Νάστε καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα αγαπητή μου Ρεγγίνα και χρόνια πολλά για τη σημερινή μεγάλη γιορτή.
    Καταλαβαίνω πόσο πολύ σε συγκλόνισαν τα όσα διάβασες. Και στ΄αλήθεια από πρώτο χέρι. Σκέψου πως τα έζησα τότε. Για το ναό του Αγίου Ελευθερίου το γνωρίζω - γειτονιά μου ήτανε τότε - όπως και άλλα που λόγω χώρου δεν τα αναφέρω. Το θέατρο το είδα το 2007 που ήμουν στην Κέρκυρα. Όσο για το Δεσύλλα γνωρίζω πολλά αλλά θα δω και αυτά που μου έστειλες.
    Νάσαι πάντα καλά Ρεγγίνα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητή μου Ρεγγίνα.
    Έκανες πολύ καλά που ανέβασες το κείμενό μου στο Facebook. Το ίδιο έκανε και η Μαριάνθη. Να μάθουν όλοι τι έγινε τότε και να μαθαίνουν και οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής τι έφεραν μέσα στην Ελληνική Βουλή
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα αγαπητή μου Σπυριδούλα.
    Βλέπω πως σε άγγιξε και σένα η ανάρτησή μου. Στ΄αλήθεια αυτές οι εμπειρίες όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνιώνται αλλά να προβληματίζουν σοβαρά τους νέους.
    Να σου ευχηθώ και σένα καλή μου ένα όμορφο φθινόπωρο κσαι θα τα λέμε.
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μα που ξέθαψες τέτοιες μνήμες φίλε Ντένη,

    Όλοι μας ζήσαμε στιγμές φρίκης σα μικρά παιδιά, τα αεροπλάνα τα λέγανε Στούκας ήταν μονοκινητήρια και κάνανε κάθετες εφορμήσεις σκορπίζοντας το θάνατο με τα πολυβόλα, εναντίων των Ιταλών στην Κεφαλονιά. Απολογισμός 16.000 Ιταλοί νεκροί στην Κεφαλονιά.


    Όλα τα Ιόνια νησιά είχαν τον δικό τους Γολγοθά με τους Ιταλούς αλλά νομίζω πιο πολύ η Κεφαλονιά και η Κέρκυρα.

    Αύριο Σάββατο θα έρθεις;

    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φίλε Γαβρίλη καλησπέρα.
    Και τα στούκας τα θυμάμαι και όλο τον θάνατο ποπυ σκορόύσαν οι Γερμανοί με τις μηχανές τους.
    Έχεις ένα λάθος στον αριθμό των Ιταλών στα Εφτάνησα. Η δύναμη της μεραρχίας Aqui, ήταν 11.000. Από αυτούς 7.000 ήσαν στην Κεφαλονιά,2.000 στην κέρκυρα και οι υπόλοιποι διασκορπισμένοι στα άλλα νησιά. Από όλους αυτούς γλύτωσαν μόνο 2.000 σαν αιχμάλωτοι οπολέμου και άλλοι που προσέφυγαν στους Έλληνες αντάρτες ή τους έκρυψαν οι Εφτσνησιώτες. Πάντως πολύ σωστά λες ότι τη μεγάλη μπόρα την δέχτηκαν Κεφαλονιά και Κέρκυρα.
    Αυτά φίλε μου και νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γεια σου Φίλε Ντένη,

    Ο αριθμός των Ιταλών όταν ήμουν στην Κεφαλονιά λέγανε όλοι 16000 νεκροί, όμως έψαξα και βρήκα στο Kefalonia massacre"

    The final number of Italian dead was 9,646. By feigning death among the corpses just 34 were able to eventually return home.

    Πάντως όσοι και να ήτανε οι μνήμες ακόμη είναι ζωντανές μέσα μας
    ¨οταν διαβάσεις την ιστοσελίδα αυτή θα ανατριχιάσεις, θα φρίξεις...
    καληνύχτα

    χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλή σου μέρα Ντένη. Η μαρτυρία σου συγκλονιστική.Έχουμε ακούσει πολλές φορές περιγραφές από ανάλογα γεγονότα αυτών των χρόνων...είναι αλλιώς όμως με τα μάτια του παιδιού που το έζησε. Το παράλογο του πολέμου. Πόσα παιδιά το ζουν και σήμερα...πόσα θα το ζήσουν;Πότε η ανθρωπότητα θα αλλάξει δρόμο; Να'σαι καλά που το μοιράστηκες μαζί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Απίστευτες και αποτρόπαιες οι θηριωδίες των Γερμανών κατακτητών. Κάθε τόπος έχει τη δική του ιστορία και το δικό του πόνο. Μα βλέπω πως κι εσύ, προσωπικά το έζησες στο πετσί σου. Σήμερα μια άλλου τύπου θηριωδία (πάλι των Γερμανών) περνάμε.
    Τι να πεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ντένη μου γλυκέ μου καλημέρα.
    Τρομερή η ιστορία που έζησες. Φαντάζομαι πόσο σε βασανίζει. Δεν μου έχεις ποτέ μιλήσει για όλα αυτά.
    Ευχή μου να μπορέσεις να τα ξεπεράσεις. Και σ΄αυτό θα σε συντροφεύει η αγάπη μου.
    Την πιό γλυκιά μου καλημέρα καλέ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συγνώμη που από την ταραχή μου για όσα διάβασα ξέχασα το όνομά μου.
    Κική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. συγκλονιστικη αυτη η αναρτηση σου.Δεν ξερω τι να γραψω τελικα με ολα αυτα που διαβασα.Να εισαι παντα καλα φιλε για να μαθαινουμε εμεις οι νεοτεροι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ντένη, συγκλονιστικές εμπειρίες που δεν ξεχνιούνται ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλημέρα φίλε Γαβρίλη.
    Το τι έγινε τότε στα νησιά μας δεν μετριέται με αριθμούς αλλά με τις καταστροφές και τον πόνο.
    Να τα ξαχάσουμε αποκλείεται οπότε τα μνημονεύουμε να μαθαίνουν οι νέοι.
    Νάσααι καλά φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μαρία μου καλή μου.
    Χαίρομαι που οι παιδικές μου εμπειρίες σε άγγιξαν. Όπως επισημαίνεις το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται και σήμερα σε πολλά σημεία του κόσμου. Και οι νέες γενιές μεγαλώνουν συντροφιά με τον πόλεμο και τους σκοτωμούς.
    Τι να κάνουμε;
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Φίλε Στράτο
    Στην πιό τρυφερή ηλικία της ζωής μου έζησα πόλεμο, κατοχή, εμφύλιο
    Το τρίπτυχο που σημάδεψε τη ζωή μου για πάντα
    Κι΄όπως πολύ σωστά λες σήμερα πάλι οι Γερμανοί μας εξουσιάζουν, μας διατάζουν, μας απειλούν.
    Νάναι καλά οι τριακόσιοι μας Λεβέντες έτσι;
    Νάσαι καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. κική μου αγάπη μου.
    Σε ευχαριστώ για την παρηγοριά σου. Όμως καλή μου δεν ξεχνιούνται πίστεψέ με.
    Κάποια άλλη φορά θα πούμε πιό πολλά.
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Συγχωρέμενη για την αμέλεια να γράψεις το όνομά σου Κική μου
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Φίλε μου Σκρουτζάκο.
    Σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψη. Σκοπός μου είναι να μάθεται σεις οι νεώτεροι τι ζήσαμε εμείς εκείνα τα χρόνια. Γιατί μπορεί να βρεθεί καμμιά Ρεπούση και να σας πει ότι στην κατοχή τρώγαμε παντεσπάνι.
    Νάσαι καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Μαρίνα μου καλησπέρα.
    Δεν είναι μόνο συγκλονιστικές οι εμπειρίες αυτές. Είναι ότι μας σημάδεψαν για μια ολόκληρη ζωή.
    Όμως το αντέξαμε.
    Πέρασα από το δικό σου και χάρηκα φθινοπωρινέ φωτογραφίες
    Νάσαι καλά καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Φίλε Ντένη, συγχαρητήρια για αυτή τη "στάση μνήμης" μέσα από τη συγκλονιστική σου αφήγηση.

    Οφείλουμε να μην ξεχνάμε και να μην επιτρέψουμε να επωασθεί και πάλι η φρίκη.

    Και πάλι μπράβο για τη σπουδαία σου ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλημέρα φίλε ΕΥΡΥΤΙΧΝ.
    Σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια.
    Κάνω ό,τι μπορώ να μην ξεχαστούν τα όσα έζησε η γενιά μας.Να μαθαίνουν και οι νεώτεροι για να εμποδίσουμε να ξαναζήσει τη ναζιστική φρίκη η παυτρίδα μας.
    Ελπίζω να το καταφέρουμε.
    Νάσαι καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ντένη θαυμάσιο κείμενο και συγκλονιστική η εμπειρία σου !Πόσα πράγματα δεν ξέρουμε ακόμα . Νάσαι καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Καλησπέρα Φεγγαράκι μου.
    Σ΄ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη καλή μου φίλη.
    Στ΄αλήθεια, όπως γράφω, η εμπειρία μου ήταν συγκλονιστική αλλά και από αυτές που δεν μπορεί να ξεχαστούν ποτέ όσα χρόνοια και να περάσουν.
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Γιατί κάθε λόγος κι ανάμνηση έχει και την εικόνα της:

    http://youtu.be/IySDGETglnM

    http://youtu.be/f-K9EFt98Nk

    http://youtu.be/W0MM5NgkZaI

    για όποιον ενδιαφέρεται, μία προσφορά ακόμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή