Άγιος Διονύσιος

Πολιούχος της Ζακύνθου. “Ο Άγιος της συγνώμης”

Με το όνομα Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος γεννήθηκε στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου το 1547 ένα αγόρι που έμελε μετά από χρόνια να ανακηρυχθεί Άγιος και να γίνει ο πολιούχος και προστάτης του νησιού Άγιος Διονύσιος.
Πατέρας του ο Μώκιος Σιγούρος με αριστοκρατικό αξίωμα που απέκτησε από τους Ενετούς για την συμμετοχή του στους πολέμους εναντίον των Τούρκων και μητέρα του η Παυλίνα.
Εύπορη η οικογένεια του νεαρού Δραγανίγου μπορούσε να του προσφέρει την ανάλογη μόρφωση που άρμοζε στα αρχοντόπουλα εκείνης της εποχής. Έτσι οι γονείς του προσέλαβαν τον γνωστό δάσκαλο της τότε εποχής, τον Καιροφυλά, ο οποίος εδίδαξε στον νεαρό όχι μόνο την εγκυκλοπαιδική παιδεία αλλά και «εκκλησιαστικά γράμματα» Μάλιστα από μια επιστολή η οποία έχει διασωθεί και που αναφερόταν στον Ιωάννη τον Θεολόγο, επιβεβαιώνεται η μεγάλη θεολογική μόρφωση που είχε αποκτήσει. Και μάλιστα τόσο μεγάλη ήταν η μόρφωση που είχε αποκτήσει ο νεαρός Δραγανίγος ώστε εκτός της ελληνικής μιλούσε άριστα την ιταλική αλλά είχε και εξαιρετικό χειρισμό της αρχαίας ελληνικής και λατινικής γλώσσας.
Από μικρή ηλικία είχε φανεί η κλίση του να ακολουθήσει το μοναχικό σχήμα αφού παρ’ όλα τα πλούτη του ακολουθούσε αυστηρά ασκητικό βίο βασισμένον πάνω στους κανόνες της πατερικής Θεολογίας.
Στην ηλικία των είκοσι χρόνων αποφασίζει να πάρει το μοναχικό σχήμα. Πριν όμως αναχωρήσει αφήνει δωρεά όλη την πατρική περιουσία στον αδελφό του Κωνσταντίνο με την ευθύνη να αναλάβει την αποκατάσταση της αδελφής των Σιγούρας. Μετά από αυτά κλείνεται στη Μονή Στροφάδων όπου γίνεται μοναχός με το όνομα Δανιήλ.

Εκεί, στη Μονή των Στροφάδων θα αφοσοιωθεί στη θρησκεία και θα έχει τον ασκητικό βίο, που τόσο ποθούσε ενώ παράλληλα θα αφιερώσει το χρόνο του στην προσευχή και τη μελέτη των Γραφών. Μάλιστα πολύ σύντομα φάνηκε η πνευματική του πρόοδος ώστε σε δύο χρόνια να γίνει ο ηγούμενος της Μονής.
Μετά από έναν χρόνο ο επίσκοπος Κεφαληνίας και Ζακύνθου, Θεόφιλος, θα αποφασίσει να τον χρήσει ιερέα, παρ’ όλες της αντηρρήσεις του Διονυσίου λόγω της βαρειάς ευθύνης που έννοιωθε για την ιερωσύνη.

Το έτος 1577 αποφασίζει να ταξιδέψει στους Αγίους Τόπους. Θα περάσει από την Αθήνα προκειμένου να πάρει την ευλογία του επισκόπου Νικάνορα. Με τη γνωριμία τους αυτή ο επίσκοπος θα εντυπωσιαστεί με την μόρφωση και το ήθος του και θα του προτείνει να τον προάγει στο αξίωμα του επισκόπου Αιγίνης όπου η επισκοπή τότε βρισκόταν σε χηρεία. Επικοινώνησε με τον Πατριάρχη Ιερεμία ο οποίος συνέναισε και τελικά έλαβε το αξίωμα του επισκόπου Αιγίνης με το όνομα Διονύσιος.
Στην νέα του έδρα ο Διονύσιος θα επιτελέσει ένα σημαντικό έργο τόσο από άπόψεως πνευματικής όσο και για την ανακούφηση των φτωχών και δυστυχισμένων.
Όμως ο ασκητικός βίος του και η συνεχής ενασχόλησή του με το ατέλειωτο φιλανθρωπικό έργο του θα κλωνίσουν την υγεία του με αποτέλεσμα να ζητήσει την παραίτησή του από την θέση του επισκόπου. Μάλιστα απέστειλε επιστολή στον Οικουμενικό Παυτριάρχη Ιερεμία και στον Μητροπολίτη Αθηνών Νικάνορα ζητώντας να γίνει δεκτή η παραίτησή του και μάλιστα να του επιτραπεί να επιστρέψει στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, την Ζάκυνθο.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης όμως, ο οποίος είχε μεγάλη εκτίμηση στις ικανότητες του Διονυσίου δεν ήθελε να μείνουν αυτές αναξιοποίητες. Έτσι του έδωσε την άδεια να επιστρέψει στο νησί αλλά με το αξίωμα του Χωροεπισκόπου Ζακύνθου.
Στην Ζάκυνθο, ο Διονύσιος, από τη θέση του Χωροεπισκόπου, θα αναπτύξει μια έντονη δραστηριότητα με αποτέλεσμα να προκαλέσει ανησυχίες στο επισκοπικό περιβάλλον. Τότε ο επίσκοπος του νησιού τον κατείγγηλε στον ηγεμόνα του νησιού Νικόλαο Δαπόντε για υπέρβαση εξουσίας. Ο Δαπόντε του ζήτησε να παραιτηθεί κάτι που ο ίδιος αποδέχτηκε για να μην προκαλέσει εντάσεις ανάμεσα στους πιστούς.

Την ίδια εποχή, που ο Άγιος ακολουθούσε τον ιερό δρόμο του, στη Ζάκυνθο, σύμφωνα με έγγαφα από τα αρχεία της Βενετίας, υπήρχε ένα θανάσιμο μίσος ανάμεσα στην οικογένεια του Αγίου, τους Σιγούρους και την οικογένεια των Μονδίνων. Ήσαν πάρα πολλές οι συμπλοκές που συνέβαιναν διαρκώς ανάμεσα στις δυό οικογένειες. Μάλιστα σε μιά από αυτές τις συμπλοκές δολοφονήθηκε ο Κωνσταντίνος Σιγούρος, αδελφός του Αγίου. O δολοφόνος του Κωνσταντίνου, στην προσπάθειά του να διαφύγει βρέθηκε στο μοναστήρι του Αγίου χωρίς βέβαια να γνωρίζει την συγγένειά του με το θύμα του.

Στη Μονή, ο δολοφόνος ρωτήθηκε από τον Διονύσιο τους λόγους για τους οποίους ζητεί καταφύγιο και έλαβε την απάντηση ότι τον κυνηγούσαν οι Σιγούροι για την δολοφονία κάποιου δικού τους. Και βέβαια μετά από πολλές ερωτήσεις του Αγίου αποκάλυψε ότι είχε δολοφονήσει τον Κωνσταντίνο Σιγούρο.
Τότε ο Άγιος, παρά τη μεγάλη του θλίψη έκρυψε τον δολοφόνο του αδελφού του και κατάφερε, παρά κάποιες δυσκολίες να τον φυγαδεύσει. Με την ενέργειά του αυτή ο Άγιος κατάφερε να αποτρέψει ένα ακόμη έγκλημα αφού οπωσδήποτε οι Σιγούροι ήσαν αποφασισμένοι να εκδικηθούν τον θάνατο του Κωνσταντίνου. Με την πράξη του αυτή ο Διονύσιος αργότερα και αφού ανακηρυχθεί Άγιος θα πάρει και το προσωνύμιο, «Ο Άγιος της συγνώμης».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Άγιος θα αποσυρθεί στο Μοναστήρι της Θεοτόκου της Αναφωνήτριας. Εκεί θα τον επισκέπτεται πολύς κόσμος για να ακούσει τα κηρύγματά του και να πάρει τις συμβουλές του.
Στις 17 Δεκεμβρίου του 1622 ο Διονύσιος εκοιμήθει. Ήταν τότε εβδομήντα πέντε ετών. Τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί στην εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου των Στροφάδων όπου εκεί είχε χειροτονηθεί ιερέας.
Όταν πέρασαν τα τρία χρόνια της ταφής του και έγινε η ανακομιδή το κορμί του ήταν ακέραιο και έτσι ακέραιο παραδόθηκε στις 24 Αυγούστου του 1625 και παραμένει μέχρι σήμερα στον ομώνυμο ναό του, στην Ζάκυνθο.
Η αγιότητα του Διονυσίου αναγνωρίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1703 αλλά στο νησί της Ζακύνθου ετιμάτο ως Άγιος αρκετά χρόνια νωρίτερα λόγω του βίου του. Οι Ζακυνθυνοί τιμούν την μνήμη του Αγίου των με δύο λειτανίες κάθε χρόνο. Η πρώτη την 24 Αυγούστου ημέρα της Μετακομιδής του Σκηνώματος από την Μονή των Στροφάδων στην Ζάκυνθο και η δεύτερη την 17η Δεκεμβρίου ημέρα της κοίμησης του Αγίου.

Να ευχαριστήσω την καλη μου φίλη Χαρά Θεοδωρίτση για τις φωτογραφίες.

Πηγές.
Zakynthosislandinfo.
Go Zakynthos.gr
Eikonografos.gr
Imzante,gr.