Μιχάλης ή Μικέλης Άβλιχος

Σατυρικός ποιητής, που αναζητούσε την αξία της σάτυρας στην αξιόπιστη κριτική.

Μιά μικρή διακοπή από τις όμορφες βόλτες στα χωριά των νησιών μας για να γνωρίσουμε και κάποιους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών,
οι οποίοι πρόσφεραν πάρα πολλά στα αγαπημένα νησιά μας. Ας κάνουμε μια πρώτη γνωριμία αυτών των ανθρώπων με τον ποιητή Μιχάλη Άβλιχο.

Ο Μιχάλης Άβλιχος, που γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1844 είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής και υπεύθυνα μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ο συνεχιστής του έργου του Λασκαράτου. Ανήκει στην ομάδα των προσολωμικών ποιητών, που όμως ειδικεύτηκαν στην σάτυρα. Όμως αν και σατυρικός ποιητής δεν έδινε καμμιά αξία στην σάτυρα.

-Η σάτυρα, έλεγε, δεν είναι ποίηση. Για να σατυρίσεις ένα πρόσωπο σημαίνει πως του κάνεις πρώτα κριτική και το συμπέρασμά σου το λες με στίχους.
Ο Μιχάλης ή Μικέλης Άβλιχος καταγόταν από εύπορη και αριστοκρατική οικογένεια και μεγάλωσε μέσα σε περιβάλλον ευνοϊκό για την πνευματική του ανάπτυξη. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχτηκε στο Πετρίτσειο Λύκειο, στο Ληξούρι και αργότερα ταξείδεψε στην Βέρνη της Ελβετίας όπου συνέχισε τις σπουδές του. Στη συνέχεια θα ταξιδέψει και θα συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι, στη Βενετία και στη Ζυρίχη.

Μιά ακόμη φωτογραφία του σατυρικού ποιητή

Η περίοδος που βρέθηκε σ’αυτές τις πόλεις ήταν τότε που τα επαναστατικά ρεύματα συντάραζαν όλη την Ευρώπη από άκρου σε άκρον. Ο νεαρός Ληξουριώτης θα επηρεαστεί από την επαναστατική κίνηση και ιδιαίτερα από την γνωριμία του, την προσωπικότητα και τις ιδέες, του Ρώσσου αναρχικού, Μιχαήλ Μπακούνιν.
Ο Μιχάλης Άβλιχος επηρεάστηκε πάρα πολύ από τις επαναστατικές ιδέες των ευρωπαϊκών κινημάτων και επιστρέφοντας το 1872 στο Ληξούρι, με αρκετές γνώσεις και διάθεση για επαναστατική δράση, έταξε σαν σκοπό της ζωής του την ηθική και πνευματική αναμόρφωση των συμπατριωτών του και την απέλευθέρωσή τους από τις θρησκευτικές και κοινωνικές προκαταλήψεις τους. Μάλιστα εκείνο τον καιρό γνωρίστηκε με τον δημοσιογράφο, πολιτικό και αγωνιστή του Επτανησιακού Ριζοσπαστισμού, τον Παναγιώτη Πανά και με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη που και αυτός είχε επηρεασθεί από τις ίδιες επαναστατικές ιδέες τις οποίες όμως απαρνήθηκε όταν εξελέγει βουλευτής Επτανήσων.
Με την επιστροφή του στο Ληξούρι, ο Άβλιχος αρχίζει να γράφει στίχους. Η ποίησή του σκορπισμένη σε κάποια περιοδικά ή σε χειρόγραφα και γνωστά μόνο σε λίγους καθρεφτίζει την μετριοφροσύνη του χαρακτήρα του και την σεμνότητα του ήθους του. Βασικά συνεχίζει να παραμένει αναρχικός και με τα ποιήματά του σατυρίζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του. Σύγχρονος και συμπατριώτης του Ανδρέα Λασκαράτου, πίστευε όπως κι’ εκείνος στην αναμορφωτική και ηθικοπλαστική δύναμη της σάτυρας.
Η σάτυρά του δουλεμένη, άμεση και καυστική, στρεφόταν πάνω σε όλα τα δεινά του λαού.
Ποτέ δεν έγραψε μια δική του θεωρητική άποψη αλλά του αρκούσε να σατυρίζει τον κυβερνήτη, τον θεομπαίχτη, τον αστυνομικό, τον πατριώτη, τον δικαστή, τον φοροεισπράκτορα, τον θρησκόληπτο. Η σάτυρά του δεν καταφεύγει εύκολα στο γέλιο, όπως η σάτυρα του Λασκαράτου. Η σάτυρα του Αβλίχου είναι περισσότερο σκυθρωπή, πικρή και αιχμηρή. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι μια σάτυρα χωρίς κακία. Οι στίχοι του είχαν ένα εντελώς προσωπικό ύφος, που τους έκανε να διαφέρουν από τους στίχους άλλων σατυρικών ποητών της εποχής του.
Ο Μιχάλης Άβλιχος ήταν ένας άνθρωπος που από μόνος του επέλεξε την κοινωνική απομόνωση και την πνευματική μοναξιά. Οι φίλοι του ήσαν ελάχιστοι.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του επιχειρεί να δώσει ένα πιό σύνθετο έργο με το πολύστιχο σατυρικό ποιήμα “Η Πινακοθήκη της Κολάσεως” όπου ο Διάβολος τον αγγαρεύει να στολίσει την Κόλαση με εικόνες “σατανικών ψυχών.” Ο Άβλιχος με τους στίχους του κατορθώνει να ζωγραφίσει τα πορτραίτα των πλέον μισητών του προσώπων. Όμως οι καυστικοί στίχοι του προκάλεσαν την οργή των συμπατριωτών του.
Το γνωστό ποιητικό έργο του Μικέλη Άβλιχου είναι λιγοστό, τόσο που μόλις μπόρεσε και έγινε ένα βιβλίο. Και τούτο διότι ο ποιητής πολύ δύσκολα έμενε ικανοποιημένος από τα ποιήματά του για να τα δώσει προς δημοσίευση. Όμως πριν από κάποια χρόνια έγινε γνωστό ότι κάποιος έχει στην κατοχή του σχεδόν όλο το ποιητικό έργο του Άβλιχου. Όπως γράφει στο βιβλίο του "Εφτάνησα και Εφτανήσιοι" ο Ελευθέριος Ανδρεοσάτος, που εκδόθηκε το 2004 κινητοποιήθηκαν Εφτανησιώτικες οργανώσεις αλλά και μεμονομένα άτομα χωρίς να γίνει κάτι το θετικό.

Για το έργο του Άβλιχου, ο διευθυντής της εφημερίδας Ακρόπολης, Γαβριηλίδης, είχε πει.
“Εάν μιάν ημέρα δουν το φως τα ποιήματα του Άβλιχου, ένας πλανήτης πρώτου μεγέθους θα αναλάμψει στον Ιόνιον ορίζοντα.”
Όπως οι περισσότεροι από τους Επτανήσιους ποιητές έτσι και ο Άβλιχος ήταν υποστηρικτής της ζωντανής γλώσσας του έθνους και όλο το ποιητικό έργο του είναι γραμμένο στη δημοτική.
Ο Μιχάλης ή Μικέλης Άβλιχος είχε πολύ λίγους φίλους και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου του 1917 σχεδόν μόνος και παραγνωρισμένος। Όλο το γνωστό του έργο έχει κυκλοφορήσει μόνο σ’ ένα βιβλίο στο οποίο περιλαμβάνεται ένας κριτικός πρόλογος του Κωστή παλαμά.

Ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω το κείμενό μου με ένα χαρακτηριστικό ποιήμα του Άβλιχου, που είχε την καλωσύνη να μου στείλει η καλή μου φίλη Αμαλία, την οποία και ευχαριστώ.

Ο Μαντζουράνης

υποψήφιος εν Κεφαλληνία.

Ένας στην Αλεξάνδρεια ξακουσμένος.

που επλούτησε στον τζόγο μα καρπιαίς

μας ήρθε κολονάτα φορτωμένος

για βουλευτής στις νέες εκλογές.

Κι' έξω ντελάλι βγαίνει και φωνάζει

Κεφαλλονήτες αν στο πρόσωπό σας

φιλότιμο υπάρχει κι' ανθρωπιά

αποκριθείτε με το φάσκελό σας

σε κείνον που σας πήρε για τραγιά

Της Σάμης χωρικοί, Πυλαρινοί, Ρισσιάνοι

πετάξτε του στα μούτρα τις δραχμές

δείξτε του στην τιμή σας πως δεν φτάνει

και δις πληρώσετέ τον με φτυσιαίς.

Μιά βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Μέρος 5ο Ζάκυνθος

Τούτη η βόλτα στα χωριά της Ζακύνθου είναι ένα δώρο από μένα στην καλή μου φίλη Χαρά, με την ευχή να είναι πάντα καλά και δυνατή.
Δ.Κ. Μιά άποψη της Ζακύνθου.
Το άνθος της Ανατολής, αποκαλούσαν οι Ενετοί στη γλώσσα τους τη Ζάκυνθο. Fiore di Levante Και με τον χαρακτηρισμό αυτό δεν εννοούσαν μόνο το ανθισμένο περιβάλλον του νησιού αλλά και την άνθηση στις τέχνες και στα γράμματα. Η Ζάκυνθος είχε σημαντικό ρόλο στην εξέληξη του νέου ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής κοινωνίας. Το νησί ανέδειξε σπουδαίες μορφές στο χώρο της ποίησης με τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό και τον Ανδρέα Κάλβο. Κι’ ακόμη τον ακούραστο πεζογράφο Γρηγόριο Ξενόπουλο.
Η Ζάκυνθος έχει μια μεγάλη παράδοση στο τραγούδι και την μουσική κι’ είναι γνωστή η μοναδική στον κόσμο ζακυνθινή καντάδα που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να γοητεύει και να μαγεύει. Το μαγευτικό Μαραθωνήσι.
Κι’ ακόμη το νησί διαθέτει μια παραδοσιακή αρχιτεκτονική που χαράσεται πάνω στις πανέμορφες εκκλησιές, στα δημόσια κτίρια, στις γραφικές στοές και στα πανέμορφα αρχοντικά της.
Η πόλη της Ζακύνθου χτισμένη κάτω από έναν καταπράσινο λόφο γεμάτο πεύκα και πλάϊ στο λιμάνι φαντάζει ιδιαίτερα μαγευτική.
Ας φύγουμε όμως από την όμορφη πόλη για μια βόλτα, στα πανέμορφα χωριά της Το Ναυάγιο. Ένα από τα αξιοθέατα της Ζακύνθου.
ΜΠΟΧΑΛΗ
Ας ξεκινήσουμε από το πλησιέστερο προάστιο στην πόλη, την Μπόχαλη. Ο οικισμός είναι χτισμένος γύρω από τον ομώνυμο λόφο στην κορυφή του οποίου βρίσκεται το ερειπωμένο Ενετικό Κάστρο. Είναι εξακριβωμένο ότι η περιοχή αυτή εκατοικείτω από τα αρχαία χρόνια. Εξ’ άλλου το Κάστρο υπήρξε και η πρωτεύουσα του νησιού. Οι κάτοικοι όμως του οικισμού πιστοί στον παραδοσιακό τρόπο ζωής απέδειξαν ότι μπορούν να διατηρήσουν τα ιστορικά αυτά μνημεία. Περπατώντας στα στενά γραφικά σοκάκια θα δείτε να ζωντανεύουν εμπρός σας όλα όσα έχετε θαυμάσει σε παλιές γκραβούρες. Τα σπίτια με τις λουλουδιασμένες αυλές, τα παλιά αρχοντικά αλλά και η ζακυνθινή μουσική, που ακούγεται από κάθε δρομάκι θα σας ταξιδέψουν σε περασμένες εποχές. Η προνομιακή θέση της Μπόχαλης και η θέα που έχει προς το Ιόνιο και την πόλη την καθιστούν ιδανική για μιά επίσκεψη. Στην πλατεία του οικισμού θα δείτε την εκκλησιά της Παναγιάς της Χρυσοπηγής ή Ζωοδόχου Πηγής με το πανήψυλο καμπαναριό της το οποίο διακρίνεται από όλα τα σημεία της πολης। Στην εκκλησιά αυτή φυλάσεται η εικόνα της Παναγίας η οποία χρονολογείται από τα μέσα του 8ου αιώνα।Οι ανασκαφές που έχουν γίνει στην περιοχή έφεραν στο φως ευρήματα που φανερώνουν την ύπαρξη ιερών αφιερωμένων στον Απόλλωνα και την Αφροδίτη. Οι θαλάσσιες σπηλιές. Ένα θαύμα της φύσης.
ΚΑΛΑΜΑΚΙ
Φεύγοντας από την Μπόχαλη και ακολουθώντας τον δρόμο προς το αεροδρόμιο, θα συναντήσουμε ένα γραφικό χωριό. Το Καλαμάκι. Είναι γνωστό για την πανέμορφη πλατιά παραλία του με τα ψηλά βράχια στην άκρη. Καλύπτεται με αμμόλοφους ή αμμοκούλουμους, όπως τους λένε οι Ζακυνθινοί. Στην άμμο αυτή φυτρώνουν οι κρίνοι της θάλασσας, δίνοντας μιάν εξωτική νότα σε όλη την περιοχή. Στα αριστερά της παραλίας υπάρχουν εντυπωσιακοί βράχοι από γύψο, οι λεγόμενοι Γυψόλιθοι ή Υψόλιθοι. Αυτήν την περιοχή χρησιμοποιεί η χαλώνα careta-careta για την αναπαραγωγή της, γι’ αυτό και συνιστάται η μεγάλη προσοχή των επισκεπτώνΜιά άποψη του λαγανά
ΛΑΓΑΝΑΣ
Κοντά στο Καλαμάκι θα συναντήσπυμε μιά από τις μεγαλύτερες αμμουδιές της Ελλάδας. Την παραλία του Λαγανά, που βρίσκεται στη νότια πλευρά της Ζακύνθου. Ο κόλπος του μικρού οικισμού έχει μιά από τις πιό όμορφες παραλίες της Ελλάδας. Από τον Λαγανά μπορεί κανείς να επισκεφτεί τη Σαρακίνα, τον Άγιο Σώστη και φυσικά το πανέμορφο Μαραθωνήσι. Το Ναυάγιο από μιά άλλη οπτική γωνία.
ΚΕΡΙ
Στο νοτιδυτικό άκρο του νησιού βρίσκεται το χωριό Κερί. Είναι ένα χωριό ημιορεινό, γραφικό, με στενά δρομάκια και πέτρινα σπίτια. Στην περιοχή υπάρχουν τα ερείπια του ομώνυμου μεσαιωνικού χωριού, ενώ στις ακτές, κάτω από το χωριό, οι βράχοι της Μικρής και Μεγάλης Μυζίθρας με τις φυσικές καμάρες, σχηματίζουν μαγευτικές θαλάσσιες σπηλιές. Λίγο πιό ανατολικά, στο ακρωτήρι Μαραθιά, οι βράχοι έχουν δημιουργήσει ολόκληρα θαλασσινά γεφύρια. Από τον Φάρο του Κεριού η θέα προς το Ιόνιο είναι εκπληκτική. Επίνειο του χωριού είναι η Λίμνη Κεριού. Η περιοχή είναι γνωστή από την αρχαιότητα για τις πηγές πισσασφάλτου πετρελαίου που υπάρχουν σ’ αυτήν. Στην Λίμνη Κεριού βρίσκεται και η Παναγία η Κεριότισσα φημισμένη για το θαυμαστό τέμπλο της. Επίσης στην ίδια περιοχή βρίσκεται και η πηγή του Ηροδότου, όπου το νερό αναβλύζει μέσα από την πίσσα και οι κάτοικοι πιστεύουν ότι έχει ευεργετικές ιδιότητες. Πανέμορφη παραλία στο Τραγάκι
ΤΡΑΓΑΚΙ
Είναι ένα καταπράσινο χωριό με απέραντους ελαιώνες, αμπέλια και οποροφόρα δέντρα. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα μεταξύ των οποίων και το Μοναστήρι της Παναγίας του Δέρματα ή Δερματούσσας το οποίον αποτελεί ένα αξιόλογο αρχιτεκτονικό μνημείο. Το Μοναστήρι αυτό βρίσκεται στο Άλσος Δέματα και είναι ιδιοκτησία του Δήμου. Το Άλσος καλύπτει έναν κυπαρισσόλογγο μεγάλης έκτασης και υπέροχης ομορφιάς. Η τοποθεσία που βρίσκεται η Μονή είναι από τις ωραιότερες που διαθέτει το νησί. Λόγγοι από κυπαρίσσια και πουρνάρια, περιβόλια, πηγές, λιοστάσια αγκαλιάζουν από κάθε πλευρά τα ερείπια των έρημων τειχών της περιοχής.
ΠΛΑΤΑΝΟΣ
Στα βορειοδυτικά της πόλης βρίσκεται το χωριό Πλάτανος. Σκαραφαλωμένο στην κορφή ενός καταπράσινου λόφου, χτισμένο σε μια πολύ γραφική περιοχή είναι περιτριγυρισμένο από έναν μεγάλο ελαιώνα ενώ σε μικρή σχετικά απόσταση βρίσκεται η θάλασσα.
Στον Πλάτανο υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον Ναυτικό Μουσείο με μια μεγάλη συλλογή από υδατογραφίες όπου αναπαρίστανται πλοία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ακόμη έχει ιστορικές πυξίδες πλοίων, στολές ναυτικών και πλούσιο υλικό από την ναυτική ζωή.
Αργάσι. Η παραλία.
ΑΡΓΑΣΙ
Ξεκινώντας από την παραλιακή λεωφόρο της πόλης με κατεύθυνση προς τον Άγιο Διονύση το πρώτο χωριό που θα συναντήσουμε είναι το Αργάσι. Ένα χωριό με μια απέραντη αμμουδιά και πεντακάθαρη θάλασσα. Στη γύρω περιοχή βρίσκονται παληές εκκλησιές και τα ερείπια ενός μεσαιωνικού πύργου. Από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του Σκοπού, όπου εκεί, σύμφωνα με την μυθολογία, ζούσε η θεά του κυνηγιού, Άρτεμις.
Στην κορυφή του Σκοπού υπήρχε το ιερό της Αρτέμιδος. Εκεί έχει χτιστεί το Μοναστήρι της Παναγιάς της Σκοπιώτισσας.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Προχωρόντας προς τα νοτειοδυτικά συναντάμε τον οικισμό Άγιος Νικόλαος ή Κοιλιωμένο। Χτισμένος στην πλαγιά ενός λόφου και σε ύψόμετρο 500μ।ο Άγιος Νικόλας ξεχωρίζει για τα γραφικά παραδοσιακά σπιτάκια του και για το εντυπωσιακό καμπαναριό της εκκλησιάς του Αγίου Νικολάου, το οποίο χρονολογείται γύρω στα १८९३Λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται μια πανέμορφη περιοχή, την οποία οι βοτανολόγοι έχουν ονομάσει “Κήπος των Ορχεοειδών” Στην περιοχή αυτή φυτρώνουν 42 διαφορετικά είδη ορχεοειδών Το καμπαμαριό της Αγίας Μαύρας
ΜΑΧΑΙΡΑΔΟ
Θα τελειώσουμε τη βόλτα μας στο χωριό Μαχαιράδο. Βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα δυτικά της πόλης και πρόκειται γιά ένα πανέμορφο γραφικό χωριό. Αξιοθέατο του χωριού, που εντυπωσιάζει, η εκκλησιά της Αγίας Μαύρας σε ρυθμό απλής βασιλικής, η οποία χωμένη ανάμεσα σε ένα δάσος από κυπαρίσσια ξεχωρίζει από μακρυά με τον βενετσιάνικο πύργο του καμπαναριού της. Λένε μάλιστα ότι ο ήχος από τις καμπάνες αυτής της εκκλησιάς είναι ο πιό μελωδικός σε όλη την Ελλάδα. Στις αρχές του 2006 η εκκλησιά αυτή καταστράφηκε από φωτιά αλλά η αναστήλωσή της προχωρεί ικανοποιητικά.
Εδώ τελειώνει η βόλτα μας στα χωριά της Ζακύνθου। Και πάλι μαζύ, σύντομα, σε μια άλλη ανάρτηση σύντομα,

Μιά βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Μέρος 4ο Λευκάδα.
Η Λευκάδα, ένα νησί πανέμορφο, είναι το τέταρτο σε μέγεθος νησί του εφτανησιώτικου συμπλέγματος. Βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στο νομό Αιτωλοακαρνανίας με τον οποίον πιθανολογείται ότι κατά την αρχαιότητα συνδέονταν. Σήμερα χωρίζεται από αυτόν με τον πορθμό του Δρεπάνου.
Η Λευκάδα έχει πάρα πολλά πανέμορφα χωριά με γραφικές παραλίες που χαρακτηρίζονται από τα γαλαζοπράσινα νερά τους και φυσικά έχουν κριθεί σαν οι ομορφότερες της χώρας. Μιά ζωγραφιά η παραλία στο Πόρτο Κατσίκι

Θα ξεκινήσουμε τον σημερινό μας περίπατο από την πλέον διάσημη παραλία της Λευκάδας, το Πόρτο Κατσίκι, που κατά καιρούς έχει ψηφιστεί από διεθνή τουριστικά περιοδικά σαν η ομορφότερη παραλία της Μεσογείου.
Το Πόρτο Κατσίκι βρίσκεται σε απόσταση 35 χιλιομέτρων περίπου από την πόλη της Λευκάδας. Η διαδρομή είναι απολαυστική ανάμεσα από ένα τοπείο πνιγμένο στο πράσινο αλλά το πλέον γραφικό είναι τα εννενήντα σκαλοπάτια που θα πρέπει να κατέβει κανείς για να φτάσει στην πανέμορφη παραλία.
Σε πολύ κοντινή απόσταση από την πόλη της Λευκάδας βρίσκεται το χωριό Καλλιγόν. Στην περιοχή αυτή βρέθηκαν τμήματα κατοικιών από την 2η π.Χ. χιλιετία. Ακόμη υπάρχουν τα ερείπια θεάτρου προ ρωμαϊκής εποχής που ανεκάλυψε ο αρχαιολόγος Δαίρπφελδ και τμήματα από βυζαντινά τείχη.

Λίγο νωτιώτερα βρίσκεται το πανέμορφο ψαροχώρι Καριώτες με της αλυκές του Αλέξανδρου. Το χωριό αυτό είναι το μεγαλύτερο αλιευτικό κέντρο του νησιού. Το Νυδρί είναι ένας παράδεισος.
Από τα δημοφιλέστερα τουριστικά θέρετρα το Νυδρί με την υπέροχη παραλία του και τα διαφανή νερά της. Έχει εξεληχθεί σ’ έναν πανέμορφο κοσμοπολίτικο προορισμό που παράλληλα διαθέτει πάρα πολλές φυσικές ομορφιές. Είναι χτισμένο σ’ ένα γραφικό τοπείο με θέα όλα τα γύρω νησιά.

Τα Σύβατα Όλα τα χρώματα της φύσης.
Τα Σύβατα σε μια απόσταση 33. χιλιομέτρων από την πόλη Ένας γραφικός οικισμός που μοιάζει να είναι σφηνομένος ανάμεσα στους λόφους. Έχει ένα τέλειο φυσικό λιμανάκι όπου εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένες οι πλέον ονομαστές ψαροταβέρνες του νησιού. Η πανέμορφη Βασιλική
Σε κοντινή απόσταση θα συναντήσουμε το γραφικό κεφαλοχώρι, Βασιλική. Το πανέμορφο αυτό χωριό είναι χτισμένο σ’έναν όρμο που έχει το όνομά του. Όρμος Βασιλικής. Η Βασιλική είναι περιτρυγιρισμένη από καταπράσινες πλαγιές, δανδελωτές αμμουδιές και πεντακάθαρες θάλασσες. Μιά όμορφη αμμουδιά στο Καλαμίτσι
Ένα από τα πιό παλιά χωριά του νησιού αναμφισβήτητα είναι το Καλαμίτσι. Ένα χωριό γραφικό με παραδοσιακά σπιτάκια και τους δεκατρείς ιστορικούς ανεμόμυλους ενώ τα μικρά εκκλησάκια είναι διάσπαρτα σε όλη την περιοχή. Το Καλαμίτσι είναι γνωστό και για την παράδοση στην υφαντική ενώ η φημισμένη παραλία του, το Κάθισμα, έχει διακριθεί για τα κρυστάλινα γαλαζοπράσινα νερά του και γενικά μπορεί να πει κανείς ότι η θάλασσα εκεί θυμίζει εξωτικά μέρη. Το ηλιοβασίλεμα στην παραλία αυτή είναι μαγεία και όσοι το απολαμβάνουν δεν φεύγουν αν ο ήλιος δεν βυθιστεί τελείως στη θάλασσα.
Ο Άγιος Νικήτας Μιά όμορφη ζωγραφιά

Σ’ έναν μικρό κόλπο, στα βόρεια του νησιού απλώνεται το πανέμορφο χωριό Άγιος Νικήτας. Κύρια ομορφιά του το πράσινο των κυπαρισσιών και των πεύκων που δένονται αρμονικά με το άσπρο χρώμα των βράχων. Το χωριό έχει χαρακτηριστεί σαν παραδοσιακός οικισμός,

Θα τελειώσουμε τον σημερινό μας περίπατο στα χωριά της Λευκάδας με μια επίσκεψη στο πανέμορφο ορεινό χωριό Καρυά

Το πανέμορφο ορεινό χωρίο Καρυά

Το χωριό φημίζεται για τα παραδοσιακά λευκαδίτικα κεντήματα και υφαντά.Το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου το χωριό συγκεντρώνει πλήθη κόσμου που φτάνουν εκεί για να παρακολουθήσουν την αναπαράσταση του παραδοσιακού λευκαδίτικου γάμου.

Το πανηγύρι διαρκεί τέσσερεις ημέρες και γίνεται στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου εκεί έχει στηθεί το ανάλογο σκηνικό, που αποτελεί μιά αναπαράσταση των σπιτιών του γαμπρού κα της νύφης.

Την πρώτη μέρα γίνονται τα “προξενειά”. Οι γονείς του γαμπρού επιλέγουν την μέλλουσα γυναίκα του παιδιού τους και στέλνουν ως μεσολαβητή στο σπίτι των γονιών της μια προξενήτρα. Αφού οι γονείς του γαμπρού και της νύφης συμφωνήσουν προχωρούν στην υπογραφή του προικοσύμφωνου.
Την δεύτερη μέρα γίνονται τα “καρφώματα”. Δηλαδή η καταμέτρηση των προικιών της νύφης.

Ο γάμος....................

Την Τρίτη μέρα γίνεται η αναπαράσταση της τελετής του γάμου στην εκκλησιά και την τέταρτη και τελευταία μέρα μοιράζεται σε όλους τους παρευρισκόμενους “η πίτα της νύφης” η γνωστή λευκαδίτικη λαδόπιτα।

............και μετά χορός μέχρι το πρωί

Φυσικά μετά την τελετή του γάμου ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι με τραγούδι και χορό μέχρι τις πρωινές ώρες

Ένας ακόμη περίπατος λοιπόν, στα χωριά των νησιών μας, τελείωσε. Και φυσικά σύντομα θα συνεχίσουμε με ακόμη έναν σε κάποιο από τα νησιά μας.

Μια βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Μέρος 3ο Πύλαρος Άποψη της Αγίας Ευφυμίας.
Το δεύτερο οδοιπορικό μας στο πανέμορφο νησί της Κεφαλονιάς. Αυτή τη φορά θα είναι στην ιστορική Πύλαρο. Το όνομά της προέρχεται από τη λέξη «πυλωρός» που σημαίνει «φρουρός της πύλης» Κι’ αυτή ήταν η Πύλαρος κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Ο φρουρός της πύλης του νησιού. Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας η Πύλαρος είχε σημαντική συνεισφορά στον ριζοσπαστικό αγώνα, ενώ από το λιμάνι της Αγίας Ευφυμίας εφοδιάζονταν οι επαναστατημένες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το όρος της Αγίας Δυνατής
Η περιοχή αυτή καλύπτει το βορειοανατολικό τμήμα του νησιού και οριοθετείται από τους ορεινούς όγκους της Αγίας Δυνατής με υψόμετρο τα 1131 μ. Και το Καλό όρος με 900.μ. Ανατολικά βρέχεται από τη θάλασσα της Αγίας Ευφυμίας, της Αγιάς Θυμιάς, όπως τη λένε οι Κεφαλονίτες και στα δυτικά έχει την πανέμορφη και γνωστή σε όλο τον κόσμο παραλία του Μύρτου.
Ξεκινάμε τον περίπατο από την Αγία Ευφυμία, Ο οικισμός αυτός έχει πάρει το όνομά του από το άσπρο εκκλησάκι, που βρίσκεται στο λιμάνι. Στην Αγία Ευφυμία οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει ίχνη από αρχαία έπαυλη και μωσαϊκά της ρωμαϊκής περιόδου. Παραδοσιακός οικισμός μ’ ένα πανέμορφο, γραφικό λιμάνι, με μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική ρυμοτομία η οποία χρονολογείται από το 1878, Παραδοσιακά τα κτίσματα και οι αυλές των σπιτιών γεμάτες από λουλούδια. Φιλόξενοι οι κάτοικοι της Αγιά-Θυμιάς, λατρεύουν τους χορούς και τα πανηγύρια. Ιδιαίτερα την 11η Ιουλίου όπου γιορτάζεται η μνήμη της Αγίας, μετά την λιτάνευση της εικόνας ακολουθεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιό δημοφιλή πανηγύρια της Κεφαλονιάς.
Πατρίδα του συγγραφέα της θάλασσας, Θέμου Ποταμιάνου, η Αγία Ευφυμία αλλά και του Μαρίνου Αντύπα, του αγωνιστή και πρωτεργάτη του αγροτικού κινήματος στην Ελλάδα.
Από την Αγία Ευφυμία και ανάμεσα από τα δυό όρη, ξεκινάει μια απολαυστική διαδρομή που καταλήγει στο άλλο αξιοθέατο της περιοχής, στην παραλία του Μύρτου। Εικοσιτέσσερα πανέμορφα γραφικά χωριουδάκια, πνιγμένα στο πράσινο με τα γραφικά παραδοσιακά τους σπιτάκια, τα όμορφα εκκλησάκια τους, είναι αραδιασμένα στο μήκος της διαδρομής και από τις δυό πλευρές του δρόμου Τα Δρακοπουλάτα, με πολλά προσεισμικά δείγματα εξαιρετικής αρχιτεκτινικής, τα Μακριώτικα, με την εκπληκτική θέα προς τον κάμπο, τα Ποταμιανάτα, όπου δίπλα από το άγαλμα του Μαρίνου Αντύπα υπάρχουν τα ερείπια του προσεισμικού μύλου. Τα Φερεντινάτα, με τα υπολείματα του καμπαναριού του Σωτήρα. Στα Δενδρινάτα στο ναό του Αγίου Κωνσταντίνου υπάρχει ένα ξυλόγλυπτο μεγάλης αξίας. Κι’ ακόμη τα Μαρκάτα, τα Δρακάτα,

τα Διβαράτα με το «Παλιό πηγάδι» είναι μερικά από τα χωριά που στολίζουν αυτό το πέρασμα ανάμεσα από τα δυό βουνά। Το καθ’ ένα από αυτά τα χωριουδάκια μοιάζει να κουβαλάει πάνω του τη δική του ιστορία μέσα στο πέρασμα του χρόνου। Κλείνουν μέσα τους απλούς ανθρώπους, και τις μέρες του καλοκαιριού κατακλύζονται από τους πανηγυριώτες που ασταμάτητα χορεύουν τον μπάλο και τον διβαράτικο.

Το παλιό πηγάδι στα Διβαράτα

Το καλοκαίρι όλη η περιοχή πέρνει την όψη μιας μεγάλης γιορτής. Το ένα πανηγύρι διαδέχεται το άλλο, Η Γιορτή των Κτηνοτρόφων είναι μια σημαντική παρουσία των τοπικών προϊόντων. Το Φεστιβάλ παραδοσιακών χορών αλλά και τα τοπικά πανηγύρια των χωριών δίνουν μιέ χαρούμενη γιορταστική όψη σε όλη την περιοχή.
Στα βόρεια της περιοχής, στους πρόποδες της Αγίας Δυνατής βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγιάς των Θεμάτων. Ένα χαρακτηριστικό κτίσμα του 10ου αιώνα. Στη μονή διατηρείται τόσο το ξυλόγλυπτο τέμπλο όσο και αρκετές παλιές εικόνες, με πιό σημαντική την «Παναγία των Θεμάτων» Η εικόνα λιτανεύεται την Δευτέρα του Πάσχα όπου μετά τη λιτάνευση ακολουθεί μεγάλο πανηγύρι στο διπλανό «Πουρναρόδασος»
Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής επιβλητικοί υψώνονται οι ορεινοί όγκοι, που οριοθετούν την περιοχή.

Η παραλία του Μύρτου με τα εκπληκτικά νερά της
Η απολαυστική αυτή διαδρομή, μετά απο 8 χιλιόμετρα, τελειώνει στις απότομες πλαγιές του Μύρτου. Στην παραλία αυτή μπορεί να πει κανείς ότι γίνεται ένα συναρπαστικό αντάμωμα των νερών του Ιονίου με τις ακτές της Κεφαλονιάς. Ο Μύρτος είναι η πιό γνωστή παραλία της Κεφαλονιάς και γνωστή σε όλο τον κόσμο. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού και απέχει 8 χιλιόμετρα από την Αγία Ευφυμία. Η παραλία του Μύρτου είναι γνωστή και διάσημη παγκοσμίως. Έχει συνεχείς απονομές της γαλάζιας σημαίας και θεωρείται μία από τις καλύτερες παραλίες της Μεσογείου. Είναι περιτρυγυρισμένη από πανύψηλα βράχια με μια ξεχωριστή και μοναδική λευκή αμμουδιά. Τον Αύγουστο, στην παραλία του Μύρτου φιλοξενείται το «Πολιτιστικό καλοκαίρι» του Δήμου Πυλαραίων με συναυλίες Ελλήνων και ξένων τραγουδιστών και με το αυγουστιάτικο φεγγάρι να κλέβει την παράσταση. Η παραλία του Μύρτου είναι πολύ κοντά στο χωριό Διβαράτα και σε κοντινή απόσταση από τον Άσσο. Έχει κατακτήσει όλα τα διεθνή βραβεία και δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην αναφέρεται σε τουριστικά αφιερώματα. Το πράσινο της περιοχής, το ανάγλυφο των βράχων, τα άσπρα βότσαλα και τα κρυστάλινα νερά του Ιονίου δημιουργούν μια μοναδική χρωματική παλέτα που, κάθε ώρα της μέρας είναι και διαφορετική.
Εδώ τελειώνει ο σημερινός μας περίπατος στην πανέμορφη Πύλαρο. Λίγη ξεκούραση και νέες δυνάμεις για τον επόμενο, που κι’ αυτός θα είναι υπέροχος και απολαυστικός.

Μιά βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Μέρος 2ο Κεφαλονιά.
Η Κεφαλονιά, το μεγαλύτερο από τα νησιά του εφτανησιώτικου συμπλέγματος, έχει 365 χωριά. Όσες και οι ημέρες του χρόνου.
Κάπως παράξενο το σχήμα του νησιού για να μπορέσει κανείς να ακολουθήσει κάποιο δρομολόγιο στην γνωριμία του με τα χωριά. Θα τα δούμε λοιπόν κάπως σκόρπια όσα μπορέσουμε να δούμε στον πρώτο τούτο περίπατο.
Πρωτεύουσα του νησιού το Αργοστόλι. Μια πόλη που αξίζει έναν περίπατο. Ένα περπάτημα στο ονομαστό Λιθόστρωτο και οπωσδήποτε μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου θα θαυμάσετε ευρήματα της παλαιοληθικής εποχής. Επίσκεψη και στην Κοργιαλένειο βιβλιοθήκη με του 53 χιλιάδες τόμους. Μπροστά από την πόλη βρίσκεται ο υγρότοπος του Κούταβου και πάνω από τον όρμο περνάει η μεγαλύτερη λίθηνη γέφυρα, με τις καμάρες η οποία χτίστηκε από τον De Bosset το 1813 και συνδέει το Αργοστόλι με την ακτή. Στη μέση της γέφυρας υπάρχει τετράπλερος οβελίσκος με τετράγλωσση επιγραφή, αναμνηστικό της κατασκεύης της.
Στο βόρειο άκρο της χερσονήσου του Αργοστολίου, στην τοποθεσία Βλήχα, βρίσκονται οι Καταβόθρες. Στα 1835 ο Άγγλος Στήβενς ανακάλυψε ότι στο σημείο αυτό η θάλασσα γκρεμίζεται μέσα σε υπόγεια χάσματα. Αποφάσισε να εκμετελευτεί την ενέργεια που παρήγαγε αυτό το φαινόμενο και κατασκεύασε τον πρώτο θαλασσόμυλο της Κεφαλονιάς. Σήμερα ο θαλασσόμυλος αυτός από την Τοπική Επιτροπή Τουρισμού έχει οργανωθεί σαν μέρος αναψυχής με την ονομασία «Καταβόθρες» Την απάντηση στο μυστήριω αυτό την έδωσαν οι ερευνητές Mourin και Zoelt όταν η ουρανίνη που έρριξαν μέσα στα χάσματα μετά από μια υπόγεια διαδρομή δεκατεσσάρων ημερών εμφανίστηκε στην περιοχή της Σάμης στη θέση Καραβόμυλος.
Σε μικρή απόσταση, και λίγο πιό πέρα από το χωριό Περατάτα, πάνω σ’ ένα ύψωμα βρίσκεται το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά ιστορικά αξιοθέατα του νησιού. Παρ’ όλες τις φθορές από τους σεισμούς παραμένει ένα χαρακτηριστικό δείγμα της βενετσιάνικης οχυρωματικής τέχνης. Υπολογίζεται ότι η αρχή της κατασκεύης του έγινε επί Φραγκοκρατίας αλλά γνώρισε ιδιαίτερη στρατηγική σημασία επί Ενετοκρατίας. Το Κάστρο υπήρξε το διοικητικό κέντρο της Κεφαλονιάς μέχρι τον 18ο αιώνα που η πρωτεύουσα του νησιού μεταφέρθηκε στο Αργοστόλι.
Λίγο πιό κάτω από το Κάστρο βρίσκεται το χωριό Περατάτα όπου εκεί υπάρχει το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα της Μηλαπιδιάς. Πρόκειται για ένα ιστορικό κτίσμα του 13ου αιώνα όπου εκεί φιλοξενείται Εκκλησιαστικό Μουσείο.
Επίσκεψη στην δεύτερη μεγάλη πόλη του νησιου, το Ληξούρι, ιδιαίτερη πατρίδα των γονιών μου. Περπατώντας στην πόλη θα σας δοθεί η ευκαιρία να θαυμάσετε ιστορικά μνημεία, μουσεία, εκκλησιές και επιβλητικά αρχοντικά.
Ένα από τα κύρια αξιοθέατα της πόλης η Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη η οποία στεγάζεται σε νεοκλασικό κτίριο του 19ου αιώνα δωρεά της οικογενείας Ιακωβάτου. Στην βιβλιοθήκη εκτίθενται σπάνιες εικόνες και χειρόγραφα και έχει 30 χιλιάδες τόμους βιβλία.
Ο κεντρικός δρόμος του Ληξουρίου είναι διακοσμημένος με ψηλούς φοίνικες ενώ υπάρχουν και αρκετές όμορφες εκκλησίες που χτίστηκαν μετά τους σεισμούς του ’53. Σε μικρές αποστασεις από το Ληξούρι βρίσκονται πανέμορφες παραλίες Η Πλατιά Άμμος, Ο Μεγάλος Λάκος, που ξεπερνάει σε μήκος τα πέντε χιλιόμετρα, η παραλία Βάτσα, ενώ μιά από τις διασημότερες είναι η Κουνόπετρα. Το όνομά της είναι από το βράχο που κουνιόταν ρυθμικά στη θάλασσα. Το φαινόμενιο αυτό σταμάτησε με τους σεισμούς του ’53. Το Ληξούρι είναι η πατρίδα του μεγάλου σατυρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου του οποίου το άγαλμα είναι τοποθετημένο στην παραλία της πόλης με τις πλάτες του γυρισμένες προς το Αργοστόλι, έτσι όπως το θέλουν οι Ληξουριώτες σε ένδειξη του ακήρυχτου πολέμου που υπάρχει ανάμεσα στις δυό πόλεις.
Στο Ληξούρι ιδρύθηκε η πρώτη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Κεφαλονιάς και είναι μία από τις παλαιότερες της Ελλάδας μετά από αυτήν της Κέρκυρας. Κάπως λίγο πιό μακρυά από το Αργοστόλι βρίσκεται το Φισκάρδο. Ένας πανέμορφος οικισμός χτισμένο στη θέση της παλαιάς πόλης Πάνορμος. Είναι το μοναδικό χωριό στο νησί, που διατηρεί την παραδοσιακή εφτανησιώτικη αρχιτεκτονική και έχει ανακηρυχθεί διατηρηταίος οικισμός, Στο Φισκάρδο φιλοξενείται το Ναυτικό Περιβαλλοντολογικό Μουσείο στο οποίο μπορείτε να θαυμάσετε τα μυστήρια της θαλάσσιας ζωής. Να τελειώσουμε για σήμερα με μιά επίσκεψη στην όμορφη Σάμη. Το δεύτερο λιμάνι του νησιού με παραδοσιακά σπίτια και γραφικά καλντερίμια. Η Σάμη είναι ο τόπος των σπηλαίων αφού στην περιοχή της υπάρχουν δεκαεπτά σπήλαια τα δύο εκ των οποίων είναι επισκέψημα. Το σπήλαιο του Δογκαράτη ένα από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα αξιοθέατα της Κεφαλονιάς, ενώ το σπήλαιο της Μελισσάνης είναι το διασημότερο του νησιού. Ένα τμήμα της οροφής του έχει καταρεύσει με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα μοναδικό φυσικό σκηνικό.
Η Σάμη επίσης διαθέτει αξιοθέατα θρησκευτικά μνημεία. Ένα από αυτά είναι η Μονή Αγριλίων, που είναι χτισμένο στο ύψωμα της Αντίσαμης με πανοραμική θέα προς την Ιθάκη και τον Πατραϊκό κόλπο.
Στα βόρεια της Σάμης οι αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως τα ερείπια της αρχαίας πόλης. Σώζονται τμήμα των τειχών, λείψανα του αρχαίου θεάτρου και των λουτρών της ρωμαϊκής περιόδου.
Θα συνεχίσουμε όμως στην επόμενη ανάρτηση.