Καλοκαίρι στα Εφτάνησα ! ! !

Στους Παξούς και την πανέμορφη Κέρκυρα θα τελειώσουμε το καλοκαίρι μας।
Καθ’οδόν προς την Κέρκυρα με μιά μικρή στάση στο μικρό γραφικό και πανέμορφο νησάκι των Παξών। Μικρό παιδάκι η πρώτη μου επίσκεψη σ’ ένα
φτωχικό ψαροχώρι τότε.
Ο Γάϊος. Η πρωτεύουσα. ‘Ενα ταβερνάκι, μιά εκκλησούλα, λίγα φτωχικά σπιτάκια και το Τελωνείο. Το γραφείο του αείμνηστου πατέρα μου.

Χρόνια πολλά μετά η δεύτερη επίσκεψη. Δεν πίστευα σ’ αυτό που έβλεπα. Ο Γάϊος αλλά και οι άλλοι εδώ οικισμοί, Λάκκα και Λόγγος, αγνώριστοι όλοι. Πάνω τους το άγριο θεριό του τουρισμού είχε απλώσει το τσιμέντο του. Ξενοδοχεία, μπαράκια, ξενυχτάδικα, εστιατόρια. Παρ’ όλα αυτά η ομορφιά του νησιού παραμένει υπέροχη.
Ο Γάϊος, πρωτεύουσα του νησιού, χτισμένος στο βάθος ενός κλειστού κόλπου. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και η πυκνή βλάστιση κάνουν τον μικρό οικισμό να μοιάζει με ζωγραφιά. Κοντά στο λιμάνι βρίσκεται η εκκλησιά των Αγίων Αποστόλων και το Αρχείο του νησιού. Επίσης στο Γάϊο υπάρχει και το Μουσείο των Παξών όπου μέσα από τα εκθέματά του θα γνωρίσετε την ιστορία του νησιού. Απολαύστε το μπάνιο σας στις πανέμορφες παραλίες Κλωνί Γουλί, Καμίνι, Κακή Λαγκάδα.
Σε κοντινή απόσταση υπάρχει το νησάκι Αντίπαξοι με τις ωραιότερες παραλίες των Εφτανήσων. Χαρακτηριστικό τους η κάτασπρη άμμος και τα καταγάλανα νερά. Στη βόρεια πλευρά του νησιού ο οικισμός της Λάκκας χτισμένος και αυτός στο βάθος ενός γραφικού κόλπου. Εδώ η πυκνή βλάστηση φτάνει μέχρι την ακροθαλασσιά. Από τα αξιοθέατα της περιοχής η βυζαντινή εκκλησιά της Υπαπαντής με το εντυπωσιακό καμπαναριό. Στις ανατολικές ακτές του νησιού βρίσκεται ο οικισμός Λόγγος, κυριολεκτικά πνιγμένος από τα πεύκα και τις εληές. Δυό πανέμορφες αμμουδιές με διάφανα νερά. Το Μαρμάρι και το Λεβρεχιό. Κι΄είναι ακόμη πάρα πολλές οι ομορφιές που μπορεί να απολαύσει όποιος επισκεφτεί τους Παξούς
Και φτάνουμε στην Κέρκυρα.Το χιλιοτραγουδημένο νησί του Ιονίου. Το νησί της μουσικής, της ομορφιάς, της γοητείας, της ιστορίας, της παράδοσης.
Ένα προσκύνημα στον Άγιο. Τον Άγιο προστάτυη του νησιού. Τον Άγιο Σπυρίδωνα. Το ιερό και όσιο όλων των Κερκυραίων. Κι’ από κει ξεκινάμε. Λίγο πιό πέρα ο ιστορικός δρόμος Λιστόν. Το όνομά του από την χρυσή λίστα των πλουσίων την εποχή των Ενετών, που μόνο αυτοί είχαν τότε πρόσβαση σ’ αυτό το δρόμο. Χαρακτηριστικό οι βενετσιάνικες καμάρες και οι κολόνες στη σειρά των οικοδομών. Στο Λιστόν, στο καφενείο του Παπαφλωράτου, το 1938 έκαμε την πρώτη της εμφάνηση η αλησμόνητη Ρένα Βλαχοπούλου. Δίπλα η Σπιανάδα. Η μεγάλη πλατεία της πόλης. Απέναντι επιβλητικό υψώνεται το παλαιό Φρούριο. Στο πάνω μέρος της πλατείας δεσπόζει το μέγαρο της Ιόνιας Ακαδημίας. Το πρώτο πανεπιστήμιο της Ελλάδας. Ένα έργο του φιλέλληνα Γκίλφορντ με τις προτροπές του Καποδίστρια.Το κτίριο είχε αποτεφρωθεί από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών στις 14 Σεπτεμβρίου του ’43 – τότε είχε καεί όλη η πόλη - και ανοικοδομήθηκε μετά τον πόλεμο.
Μέσα από το γραφικό δρομάκι Καντιλάκουες, θα περάσουμε έξω από το εποιβλητικό οικοδόμημα του Δημαρχείου και θα βρεθούμε στη γραφική γειτονιά Καμπιέλο.Η γειτονιά έχει πάρει πλέον εμπορικό χαρακτήρα. Χαρακτηριστικό τα πολύ στενά δρομάκια πράγμα δύσκολο γιά δυό ανθρώπους ή και γιά έναν εύσωμο.
Προχωρόντας φτάνουμε στην γραφική πλατεία Σαν Ρόκκο. Στο πάνω μέρος βρίσκεται η Μονή της Πλατυτέρας στο προαύλιο της οποίας υπάρχει ο τάφος του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Ακολουθώντας το δρόμο αριστερά θα φτάσουμε στη Γαρίτσα. Πανέμορφος παραλιακός δρόμος που τελειώνει στη εξέδρα του Ανεμόμυλου. Δεξιά ο δρόμος προχωράει προς το Μον Ρεπό, Παλαιόπολη, και τελειώνει στο Κανόνι.
Στα παιδικά μου χρόνια θυμαμαι εδώ πάνω ένα καφενεδάκι με δυό τραπέζια από λαμαρίνα και έξη καρέκλες. Άνοιγε μόνο το καλοκαίρι. Σήμερα ο τουρισμός έχει απλώσει τα τσιμέντα του μ’ ένα κακόγουστο καφέ-μπαρ, ένα ξενοδοχείο και άλλα. Κάτω χαμηλά, στην είσοδο της λιμνοθάλασσας του Χαλκιόπουλου μοιάζει να ταξειδεύει στο όνειρο το πανέμορφο Ποντηκονήσι. Ευτυχώς που κάποιοι φρόντισαν να απαγορεύσουν στον τουρισμό να το πλησιάσει. Μπροστά από το νησάκι φαντάζει υπέροχο το μαναστήρι της Παναγίας της Βλαχέραινας. Ακριβώς απέναντί μας το Πέραμα και λίγο πιό πάνω το Γαστούρι. Εκεί αξίζει μιά επίσκεψη γιά να θαυμασέτε το ανάκτορο της Ελισάβετ της Αυστρίας. Το Αχίλλειο. Ένα από τα πλέον ονομαστά αριστουργήματα του κόσμου. Ένας περίπατος προς τα βόρεια θα σας οδηγήσει στις πανέμορφες παραλίες, Κοντόκαλι, Γουβιά, Δασιά, Ύψος. Πυργί, Άγιος Στέφανος. Αν προχωρήσετε πιό πάνω θα φτάσετε στον οικισμό Σιδάρι όπου θα σας αποζημιώσει η πανέμορφη παραλία του.

Στα βορειοδυτικά του νησιού θα συναντήσετε τη πολυσυζητημένη Παλιοκαστρίτσα.

Μιά πανέμορφη ειδυλιακή περιοχή με γραφικά λιμανάκια, πυκνή βλάστηση και βαθυγάλανα νερά. Πιό πάνω θα δείτε τις Ερμόνες, μιά ακτή όπου σύμφωνα με την παράδοση η Ναυσικά συνάντησε τον Οδυσσέα
Αμέτρητες οι ομορφιές του χιλιοτραγουδημένου νησιού. Θα αφήσουμε τις πιό πολλές γιά άλλους περιπάτους.
Θα τελειώσω εδώ τις περιπλανήσεις μου με τις ευχές μου σε όλους σας γιά ένα όμορφο και γεμάτο αγάπη καλοκαίρι.
Μαζί και πάλι τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. Νάσται καλά.

Πηγές

Καθημερινή.gr
http://www.holiday.gr/

Δήμος Παξών

Δήμος Κερκύρας

Ένωση Επτανησίων Ελλάδας

Ιόνιοι Νήσοι

Καλοκαίρι στα Εφτάνησα!!!

Στην Κεφαλονιά και τη Λευκάδα αυτή τη φορά το ταξίδι μας.
Η Κεφαλονιά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με την εναλλαγή των εικόνων της φυσικής της ομορφιάς, τα ιστορικά της μνημεία, αλλά και την εγκάρδια φιλοξενεία των κατοίκων της. Είναι ένα νησί με έντονες αντιθέσεις. Καταπράσινες εύφορες εκτάσεις, απόκρημνες πλαγιές δαντελωτά ακρογυάλια, χρυσαφένιες αμμουδιές, μικροί κόλποι, λιμανάκια και γραφικά χωριά. Όλα αυτά δημιουργούν τη μοναδική φυσιογνωμία του νησιού. Όμως η Κεφαλονία έχει ακόμη να επιδείξει και μιά πλούσια ιστορική διαδρομή. Είναι πάρα πολλές οι εκκλησίες και τα μοναστήρια που υπάρχουν στο νησί και πολύ όμορφοι οι θρύλοι που συνδέονται με την παρουσία τους.

Πρώτος σταθμός της επίσκεψής μας το Αργοστόλι, πρωτεύουσα του νησιού। Ένας περίπατος στην παραλιακή λεοφώρο της πόλης οποσδήποτε είναι μιά εμπειρία.Ο δρόμος στρωμένος με βότσαλα σ’ ένα φανταστικό μωσαϊκό. Το Λιθόστρωτο, ο εμπορικός δρόμος της πόλης παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον με την ποικιλία των καταστημάτων. Στην αρχή του Λιθόστρωτου επισκεφθείτε την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα με το περίφημο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Προχωρείστε δυό χιλιόμετρα από το Αργοστόλι στη μικρή χερσόνησο του Φαναριού. Μπροστά σας θα δείτε κάτι τεράστιες τρύπες όπου το νερό της θάλασσας μπαίνει μέσα και εξαφανίζεται. Είναι οι γνωστές Καταβόθρες. Το 1963 κάποιοι επιστήμονες με χρωματιστό υγρό που έρριξαν μέσα απέδειξαν ότι το νερό αυτό μετά από 14 ημέρες επανεμφανίζεται στον κόλπο της Σάμης και μάλιστα στη λίμνη Μελισάνη, ύστερα από υπόγεια διαδρομή δεκαεφτά χιλιομέτρων.Στην ίδια αυτή χερσόνησο έχει ενδιαφέρον να επισκεφθείτε το Φάρο των Αγίων Θεοδώρων και το Σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου.
Τις πιό εντυπωσιακές παραλίες θα συναντήσετε στη Λάσση. Ο Πλατύς και ο Μακρής Γυαλός θα σας εντυπωσιάσουν με την ψιλή τους άμμο.Βέβαια είναι πολύς ο κόσμος εδώ. Αν προτιμάτε ησυχία πηγαίνετε στις Μηνιές ή στην ερημική παταλία του Άη Χέλμη, που βρίσκεται κοντά στα Σβωρονάτα.

Επισκεφθείτε τη Σκάλα. Μετά τους σεισμούς του ’53 ο οικισμός οικοδομήθηκε στην παραλία. Από τα ερείπια του παληού χωριού, λίγο πιό πάνω θα απολαύσετε μιά ατέλειωτη θέα στο Ιόνιο.Θα δείτε τις παληές βρύσες, τους ανεμόμυλους, και τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα.
Απέναντι από το Αργοστόλι είναι η άλλη μεγάλη πόλη του νησιού. Το Ληξούρι.Πατρίδα του μεγάλου σατυρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου. Μιά επίσκεψη στην Κουνόπετρα είναι απαραίτητη.Η πελώρια πέτρα που εξέχει από τη θάλασσα και κινείται ρυθμικά. Μάλιστα πριν από τους σεισμούς του ‘53 η κίνησή της ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Το Ληξούρι και η ευρύτερη περιοχή διαθέτει πλήθος από πανέμορφες παραλίες αλλά και πολλά αξιοθέατα. Πανέμορφες οι παραλίες των Πετανιών, του Ξι, του Αθέρα, η Πλατυά Άμμος. Αν βρεθείτε στο Ληξούρι Αύγουστο επισκεφθείτε τα Μαντζαβινάτα γιά να απολαύσετε τη γιορτή του κρασιού. Απαραιτήτως θα πρέπει να περάσετε από τη βιβλιοθήκη της πόλης. Αξίζει τον κόπο. Περάστε να δείτε και το άγαλμα του Ανδρέα Λασκαράτου. Κι’ αν πάτε προς το Μαρκάτο, το θαυμάσιο αυτό κτίριο του Ληξουριού θα δείτε και το άγαλμα του Μεγάλου Δασκάλου του Γένους, του ιεράρχη Ηλία Μηνιάτη.
Μην φύγετε από την Κεφαλονιά αν δεν επισκεφθείτε την παραλία του Μύρτου. Γραφικός κόλπος με πανέμορφη αμμουδιά και μιά θάλασσα χρυσογάλανη. Χάρμα οφθαλμών.
Λίγος ο χώρος γιά να χωρέσουν όλες οι ομορφιές του νησιού. Όμως υπόσχομαι και άλλα ταξίδια στην όμορφη Κεφαλονιά μας.
Περνάμε στη Λευκάδα. Ένα νησί εντυπωσιακό με κύριο χαρακτηριστικό τις πανέμορφες παραλίες του, που θεωρούνται οι καλύτερες του κόσμου.
Η πόλη της Λευκάδας χαρακτηρίζεται από την τέλεια δική της αρχιτεκτονική μορφή. Στα μπαλκόνια και τις αυλές των σπιτιών οργιάζει η βλάστηση. Προς το μέρος της Αιτωλοακαρνανίας επιβλητικό στέκει το κάστρο της Αγίας Μάυρας, της Santa Maoura, που χτίστηκε στα 1300 από τον Φράγκο Ιωάννη Ορσίνι. Στην άλλη μεριά είναι η πόλη με τη λιμνοθάλασσα μπροστά της να της προσθέτει μιά ξεχωριστή γοητεία.
Μετά την καθιερωμένη βόλτα στα καντούνια της πόλης αξίζει να επισκεφθείτε το Μουσείο Φωνογράφου, ένα ιδιωτικό μουσείο με σπάνια αντικείμενα του φωνογραφικού είδους. Αξίζει επίσης μιά επίσκεψη στο αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης με ευρήματα που καλύπτουν από την παλαιολιθική εποχή μέχρι τους Ύστερους Ρωμαϊκούς Χρόνους. Μέσα στην πόλη επίσης υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι ναοί, όπως του Αγίου Νικόλα, του Αγίου Μηνά, και η εκκλησιά του Αγίου Σπυρίδωνα.
O Άη Νικήτας, το πιό κοντινό παραθαλάσσιο χωριό, είναι ιδιαίτερα γραφικό και στολισμένο με πλούσια βλάστηση. Η Βασιλική είναι το κεφαλοχώρι της Λευκάδας με ωραιότατη παραλία και ένα πανέμορφο λιμανάκι. Τα Σύβατα, υπέροχο ψαροχώρι κλεισμένο σ’ ένα όρμο όπως τα φιόρδ της Νοβηγίας. Η Εγκλοβή, το πιό ορεινό χωριό της Λευκάδας (730μ) είναι γνωστό γιά τα περίφημα όσπρια που παράγει. Λίγο πιό κάτω είναι η Καρυά, γνωστή στον κόσμο γιά τα αριστουργηματικά κεντήματά της. Στην Καρυά κάθε 11 Αυγούστου γίνεται η αναπαράσταση του παραδοσιακού Λευκαδίτικου γάμου. Στο Νεοχώρι θα εντυπωσιαστείτε από ένα παλιό λιτρουβιό που έχει μετατραπεί σε Μουσείο Ελληνικών μουσικών οργάνων. Τα εκθέματά του είναι μοναδικά. Αν περάσετε από το ακρωτήρι Λευκάτα, θα εντυπωσιαστείτε με τα απόκρημνα λευκά βράχια και τον φάρο που στέκει στην κορφή τους. Ταξειδέψτε μέχρι τον Κάλαμο. Έναν πραγματικό παράδεισο. Ένα εντυπωσιακό δάσος από πεύκα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του. Πάνω στο νησάκι είναι το Καστρομονάστηρο όπου λέγεται ότι είναι θαμένη η μητέρα του Καραϊσκάκη. Ένα ακόμη από τα νησάκια της Λευκάδας είναι το Μεγανήσι με το πανέμορφο λιμανάκι του, τα Σπήλια. Εδώ όλος ο οικισμός είναι δυό ταβέρνες. Απέναντι είναι ο Σκορπιός, το νησί των Ωνάσηδων. Απαγορεύονται οι επισκέψεις.
Οι πλέον ονομαστές παραλίες της Λευκάδας είναι το Γυαλό, το πόρτο Κατσίκι, οι Εγκρεμνοί, το Κάθισμα, ο Αη Νικήτας, η Αμμούσα, το Αγιοφύλι. Κι΄ακόμη υπάρχουν άπειρες αμμουδιές, παραλίες, ομορφιές, ενδιαφέροντα. Που να χωρέσουν όλα σε τούτο το μικρό χώρο. Το ταξίδι στη Λευκάδα θα συνεχιστεί μιά άλλη φορά. Ώρα να προχωρήσουμε. Επόμενος σταθμός η Κέρκυρα. Το νησί που και μόνο το όνομά του είναι μιά ατέλειωτη μουσική

Πηγές

Καθημερινή

Ιόνια νησιά

"Η Κεφαλονιά του θρύλου και της παράδοσης"

του Αγγελο-διονύση Δεμπόνου

Ένωση Επτανησίων Ελλάδας

Δήμος Λευκάδος.

Ένα Βραβείο ! ! !

Μιά παρένθεση γιά να παρουσιάσω

το βραβείο που μου απένειμε

η καλή μου φίλη Μάρη

Την ευχαριστώ πολύ

Καλοκαίρι στα Εφτάνησα! ! !

Φίλοι μου
Τούτο το μήνα, τον Ιούνη, θα κλείσουμε τη συντροφιά μας με τρεις αναρτήσεις που θα έχουν γιά τίτλο Καλοκαίρι στα Εφτάνησα. Θα ακολουθήσει η απουσία μας γιά τους μήνες Ιούλη και Αύγουστο και – Θεού θέλοντος – θα είμαστε και πάλι μαζύ τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Απολάυστε λοιπόν το πρώτο μέρος από το θέμα μας Καλοκαίρι στα Εφτάνησα.
Το καλοκαίρι απλώνεται υπέροχο πάνω στη θάλασσα του Ιονίου. Από τα Κύθηρα μέχρι την Κέρκυρα κι΄ακόμη στα Διαπόντια νησία το καλοκαίρι είναι μιά μοναδική απόλαυση.
Ξεκινάμε από τα Κύθηρα. Το κάπως ξέμακρο νησί από το όλο σύμπλεγμα.
Στα Κύθηρα υπάρχει ένα πλήθος από αξιοθέατα με κυριώτερα τα πολυάριθμα και διάσπαρτα παραδοσιακά χωριά τα οποία βρίσκονται σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο.
Πρώτη η Χώρα, πρωτεύουσα του νησιού με τα παραδοσιακά στενά της, την χαρακτηριστηκή νησιώτικη αρχιτεκτονική της με έντονα όμως τα κυκλαδίτικα σημάδια. Και φυσικά το βενετσιάνικο Κάστρο της.
Το Καψάλι, χτισμένο στα πόδια του λόφου όπου βρίσκεται η Χώρα, είναι το επίνειο της πρωτεύουσας. Είναι το σημείο του χωριού όπου όπως λένε, τα έχει όλα. Χτισμένο γύρω από δυό γραφικούς κολπίσκους το Καψάλι, διαθέτει μιά πανέμορφη παραλία που προσφέρεται γιά θαλάσσσια σπόρ ενώ τα καφέ του προσφέρουν όμορφες στιγμές. Γιά τους πιστούς στην παράδοση, μέσα στα στενάκια του χωριού υπάρχουν μερικά γραφικά ταβερνάκια.
Σαν το πιό όμορφο χωριό των Κυθήρων έχει χαρακτηριστεί ο Αβλέμονας. Παραθαλάσιο χωριό με γραφικούς κολπίσκους και πανέμορφες παραλίες, με πιό ονομαστή την παραλία της Παλαιόπολης που έχει χαρακτηριστεί σαν η πιό μεγάλη και η πιό όμορφη. Σημείο που θα πρέπει κανείς να επισκεφτεί το Ηλιακό Ρολόϊ που βρίσκεται στο πίσω μέρος του χωριού. Στο βορειότερο τμήμα του νησιού βρίσκεται ο οικισμός Καραβάς με τις ονομαστές πηγές του Αμήρ Αλή, που τρέχουν ασταμάτητα άφθονο νερό. Δυνατό σημείο του χωριού η αρχιτεκτονική του.
Τα Μυτάτα έχουν χαρακτηριστεί σαν το πράσινο χωριό των Κυθήρων. Έχει φανταστική θέα στη ρεματιά του Τσάκωνα στην οποία ρεματιά επικρατεί μιά τρομερά πυκνή βλάστηση. Μπορεί κανείς να διαβεί μέσα από το φαράγγι όπου θα απολαύσει πάρα πολλές εκπλήξεις. Νερόμυλους, μικρές λίμνες κι’ ένα μικρό εκκλησάκι μεταβυζαντινού ρυθμου, το Κρυφό Σχολειό, όπως το λένε.
Ακόμα στο νησί των Κυθήρων φιλοξενούνται δύο αξιόλογα Μουσεία. Το Αρχαιολογικό και το Βυζαντινό με σπάνια εκθέματα.
Πολλά ακόμη τα υπέροχα που μπορεί να δει κανείς και να θαυμάσει στο όμορφο νησί των Κυθήρων. Εκεί, όπου σύμφωνα με τη Μυθολογία μας, γεννήθηκε η Θεά του Έρωτα. Η Αφροδίτη. Ώρα όμως να προχωρήσουμε προς τα βόρεια, εκεί όπου υπάρχουν τα άλλα νησιά του συγκροτήματος. Η Ζάκυνθος επόμενη στάση μας. Το Φιόρο του Λεβάντε. Μιά ονομασία που έχει πάρει από τους Ενετούς καταχτητές. Σ’ εμάς είναι πιό γνωστή σαν η Νύφη του Ιονίου. Όμως η μεγάλη αγάπη των Ζακυνθυνών είναι και θα είναι πάντα το τραγούδι, η μουσική, η μοναδική στον κόσμο ζακυνθινή καντάδα.
Λουσμένη στον ήλιο η Ζάκυνθος, - το πιό ηλιόλουστο νησί της Μεσογείου - με τις πλατιές αμμουδερές παραλίες της, με τα καταγάλανα νερά της σας περιμένει να την επισκεφτείτε και να απολαύσετε τις ομορφιές της. Να βουτήξτε στα νερά της συντροφιά με τις θαλάσσιες χελώνες.
Ξεκινήστε την επίσκεψή σας μ’ένα προσκύνημα στη εκκλησιά του Άη’ Διονύση, του προστάτη του νησιού, που βρίσκεται στα νότια του λιμανιού. Χτισμένη στα 1708 έχει αξιόλογα έργα ζωγραφικής των αγιογράφων Κουτούζη και Δοξαρά
Από τα αξιοθέατα του νησιού, ο λόφος του Στράλη από όπου ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός άκουγε τα κανόνια από το πολιορκημένο Μεσολόγγι και εμπνεύστηκε τον Ύμνο στην Ελευθερία.
Μέσα στα αξιοθέατα και η πλατεία με το όνομα του Εθνικού μας ποιητή. Η μεγαλύτερη πλατεία της πόλης, περιβάλεται από σημαντικά κτίρια, το βυζαντινό Μουσείο, την εκκλησιά του Αγίου Νικολάου στο Μώλο και φυσικά στο κέντρο της πλατείας το άγαλμα του Σολωμού.
Μπορείτε να έχετε μιά απόδραση στις ορεινές περιοχές, από όπου μπορείτε να θαυμάσετε όλο το νησί. Επισκεφθείτε τα χωριά Κάτω και Άνω Βόλιμες και θαυμάστε τα υπέροχα υφαντά και τα καλλιτεχνικά κεντήματα.
Στη Γαλάζια Σπηλιά, που λένε ότι είναι ίδια με τη σπηλιά του Κάπρι θα πάτε με βάρκα την οποια θα βρήτε στο γραφικό λιμανάκι του Αγίου Νικολάου.
Η παραλία Αλυκές θα σας αποζημιώσει με την όμορφη αμμουδιά της που ξεπερνά σε μήκος τα δύο χιλιόμετρα. Έχει μιά πανέμορφη, καθαρή και ρηχή θάλασσα.
Περάστε γιά μιά βουτιά από τον πλατύ κόλπο του Λαγανά. Ήρεμος και γραφικός ο κόλπος αυτός διαθέτει μιά τεράστια και μοναδική αμμουδιά. Το Ναυάγιο είναι ίσως το πίο όμορφο τοπίο της Ζακύνθου. Στην αμμουδιά του, που είναι κλεισμένη από πανύψηλους βράχους αναπάυεται ο σκελετός του λαθρεμπορικού πλοίου που ναυάγησε πριν από χρόνια και έμεινε εκεί.
Οποσδήποτ όμως θα πρέπει να γνωρίσετε και τις τοπικές συνταγές φαγητών και μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε το λαδοτύρι. Αμέτρητες οι τοπικές γραφικές ταβέρνες με την τοπική κουζίνα και σε μερικές από αυτές, τρώγοντας και πίνοντας θα απολαύσετε και την αθάνατη ζακυνθινή καντάδα.
Καιρός όμως να επισκεφτούμε και τα άλλα νησιά που μας περιμένουν। Κεφαλονιά και Λευκάδα η επόμενη επίσκεψη, φυσικά στην επόμενη ανάρτηση

Πηγές

Καθημερινή.gr

Νικόλαος Χαλικιόπουλος – Μάντζαρος.

Στην ελεύθερη Επτάνησο έζησαν και εδημιούργησαν οι πρώτοι Έλληνες μουσουργοί. Είναι αυτοί που έκαμαν γνωστό στο ελληνικό έθνος, που μόλις είχε αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργο της Οθωμανικής σκλαβιάς, το ευρωπαϊκό πνεύμα.
Στα Επτάνησα δημιουργήθηκε το πρώτο κίνημα της έντεχνης μουσικής, που πήρε το όνομα Επτανησιακή Μουσική Σχολή.
Αναμφησβήτητα ο δημιουργός της Σχολής αυτής είναι ο μεγάλος δάσκαλος, Νικόλαος Χαλικιόπουλος - Μάντζαρος. Ο δάσκαλος που έδωσε κάποιο άλλο νόημα στη μουσική τέχνη. Κι’ ακόμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ο γενάρχης της έντεχνης μουσικής στην μετεπαναστατική Ελλάδα.
Ο Νικόλαος Μάντζαρος γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 26 Οκτωβρίου του 1795 Προερχόταν από πλούσια και ευγενή οικογένεια και πατέρας του ήτανε ο Ιάκωβος Μάντζαρος, ανώτερος δικαστικός, ο οποίος κληρονομικά έφερε τον τίτλο του Ιππότη

Το σπίτι που γεννήθηκε, ο μεγάλος μουσουργός βρισκόταν και βρίσκεται ακόμη στην οδό Αγίου Βασιλείου. Όμως σήμερα το ιστορικό αυτό κτίριο βρίσκεται σε αθλία κατάσταση και κανένα εδιαφέρον δεν υπάρχει από καμμιά υπηρεσία ή κάποιον φορέα.
Από τα μικρά του χρόνια ο Νικόλαος Μάντζαρος θα δείξει την μεγάλη του αγάπη γιά τη μουσική. Τις πρώτες μουσικές σπουδές του θα τις κάμει στην Κέρκυρα και στην Ιταλία με δασκάλους τους μεγάλους της εποχής του ανθρώπους της μουσικής τέχνης, τον Ιερώνυμο και Στέφανο Πογιάγο, τον Στέφανο Μορέττι-Μαρκιζιάνο, τον περίφημο θεωρητικό Μπαρμπάττι. Με τους δασκάλους αυτούς σπούδασε πιάνο, βιολί, μουσική θεωρεία και ακόμη αντίστιξη και φούγκα. Το 1813, σε ηλικία μόλις δεκαοκτώ χρόνων θα νυμφευθεί την μοναχοκόρη του κόμη Αντωνίου Ιουστινιάνη, με την οποία θα αποκτήσει τρεις κόρες και δυό γιούς.
Ο Νίκος Μάντζαρος ήταν νέος υψηλού αναστήματος, ευγενής στους τρόπους και ευχάριστος στις συναναστροφές. Πίστευε πως ο καλλιτέχνης, ήταν η εμπροσθοφυλακή των ανθρώπων στην πορεία τους προς τα ανώτερα ιδανικά.
Από το 1826 θα εγκατασταθεί οριστικά στην Κέρκυρα και σποραδικά θα επισκέπτεται την Νεάπολη της Ιταλίας. Στην Κέρκυρα θα αφοσοιωθεί στην σύνθεση και στην διδασκαλία της μουσικής τέχνης. Στο μεταξύ όμως αρνείται τις εξερετικά ευνοϊκές προτάσεις γιά να αναλάβει την διεύθυνση, τόσο του ωδείου “Σαν Σεμπάστιαν”στη Νεάπολη όσο και της μουσικής Σχολής του Μιλάνου.
Σε επιστολή του καθηγητή Τσινγκαρέλλι, που έχει διασωθεί και υπάρχει στο αρχείο του μεγάλου μουσουργού, αναφέρεται “....θα ήταν για μένα παρηγοριά, αν μπορούσα να σε ξαναδώ πριν πεθάνω. Να είσαι βέβαιος ότι ο ερχομός σου θα παρέτεινε τη ζωή μου. Πρέπει να βιαστείς να έλθεις γιατί δεν βρίσκω άλλον που να μπορεί να με διαδεχτεί και μόνο σε σένα θα ήθελα πριν πεθάνω να εμπιστευτώ τη σχολή της Νάπολης.....”
Όμως η απόφαση του Μάντζαρου ήταν αμετάκλητη. Να παραμείνει στην Κέρκυρα και να αφοσοιωθεί στην Παιδεία της πατρίδας του.
Χαρακτηριστικά ο Σπύρος Δε-Βιάζης γράφει γι’ αυτό. “….σπάνιοι είναι οι μεγάθυμοι, οίτινες χάριν μιάς ιεράς ιδέας θυσιάζουσι μέλλον λαμπρόν...”
Φυσικά ο Νικόλαος Μάντζαρος εθυσίασε το λαμπρό μέλλον.
Το κύρος του ήταν πάρα πολύ μεγάλο έτσι ώστε οι εκλεκτότεροι από τους μουσικούς της Ιταλίας διατηρούσαν αλληλογραφία μαζύ του ενώ άλλοι του υπέβαλαν τα έργα τους και ζητούσαν την κρίση του. Γιά να μπορέσει να δημιουργήσει την πρώτη φιλαρμονική εδίδασκε ημέρα και νύχτα εντελώς δωρεάν, ακόμη και μαθήματα θεωρητικά. Προς τούτο εδημοσίευε στον επτανησιακό τύπο σχετικές αγγελίες. Θεωρούσε πως ήταν αμάρτημα να παίρνει μισθό γιά να διδάσκει. Τις πιό πολλές φορές επλήρωνε από την τσέπη του τα όποια έξοδα. Έτσι μπορεί να πει κανείς ότι κατάφερε να μορφώσει ολόκληρη γενιά λαμπρών μουσικών.

Ένας από τους μονίμους ακροατές των μουσικών παραδόσεων του Νίκου Μάντζαρου, ήταν ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός με τον οποίο ο μεγάλος δάσκαλος της μουσικής είχε δεθεί μαζύ του με μιά μεγάλη φιλία .Εμελοποίησε πάρα πολλά από τα ποιήματά του μεταξύ των οποίων την "Ξανθούλα," "Ωδή στον Λόρδο Μπάϋρον", "η Αυγούλα," και φυσικά τον "Ύμνο εις την Ελεθυερίαν", του οποίου τα δύο πρώτα τετράστιχα θα γίνουν ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας το 1862 μετά από απόφαση του βασιλέως Γεωργίου του Α!
Άλλοι επίσημοι ταχτικοί θαμώνες στο σαλόνι του Μάντζαρου, ήσαν οι Μαρκοράς, Πολυλάς, Τυπάλδος, Λούντζης, Μουστοξύδης, Δε-Βιάζης, Αρμένης-Βραϊλας.
Μιά μεγάλη αναγνώρηση της μουσικής του αξίας ήταν η ανακήρυξή του ως ανεπιστέλλον μέλος, της Εταιρείας, Ωραίων Τεχνών πρόεδρος της; οποίας ήταν η Αμαλία, ενώ το 1855 η Ιόνιος Βουλή του απένειμε ισόβιον σύνταξη.
Προς χάρη και εξυπηρέτηση των μαθητών του έχει συγγράψει ένα πλήθος θεωρητικά συγγράμματα ορισμένα από τα οποία σώζονται στο αρχείο της κ.Φρόσως Γκέλη, τρισέγγονης του μεγάλου μουσουργού. Ακόμη στο αρχείο της Φρόσως Γκέλη υπάρχουν εννέα έργα του μεγάλου Κερκυραίου μουσουργού, γιά φωνές και ορχήστρα σε ιταλικά κείμενα αγνώστων συγγραφέων από τα οποία τα περισσότερα παρουσιάστηκαν στο θέατρο San Giacomo της Κέρκυρας από Ιταλούς καλλιτέχνες.
Η τετράφωνη λειτουργία που είχε γράψει γιά χρήση της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας θα εκτελεστεί γιά πρώτη φορά την Κυριακή της Πεντηκοστής το 1834.
Ο ιππότης, όπως τον αποκαλούσαν, Νικόλαος Χαλκιόπουλος-Μάντζαρος, ήταν ένας υπέροχος ευπατρίδης καλλιτέχνης. Είχε μετατρέψει το σπίτι του σ’ ένα μουσικό εκπαιδευτήριο και ήταν πάντα ανοιχτό σε όλους τους νέους που εδιψούσαν γιά μουσική μόρφωση. Το σπίτι του ήταν “...ανοικτό στους υιούς των πλουσίων αλλά και των πτωχών.”όπως γράφει ο λόγιος Δε-Βιάζης στο περιοδικό Aπόλλων τον Φεβρουάριο του 1890
Ο Μάντζαρος μπορεί να πει κανείς ότι κατέχει επάξια τον τίτλο αλλά και την ουσία του όρου, “Εθνικός συνθέτης των Ελλήνων”
Δραματική είναι η αφήγηση του Δε-Βιάζη ο οποίος ήταν παρών όταν το εγκεφαλικό χτήπησε τον Μάντζαρο την ώρα της διδασκαλίας. “... Ήτο 3.30 απογευματινή.Αίφνης προσεβλήθει υπό δυνατού βηχός, και εγένετο αναίσθητος. Τρέχω διά την σύζυγόν του εις το πλησίον δωμάτιον.Προφθαίνει η κόρη του Ελισάβετ. ,Μόλις έφθασε ο ιατρός ελυπήθει ιδών αυτόν εις τοιαύτην αξιολύπητονν κατάστασιν....”
Μέχρι το πρωινό της 12ης Απριλίου του 1872 θα παρεμείνει στο κρεββάτι χωρίς να μπορεί να μιλάει αλλά διατηρών τις αισθήσεις του και την επαφή του με το περιβάλον.Το πρωινό της 12ης Απριλίου θα αφήσει την τελευταία του πνοή.
Την επομένη θα γίνει η κηδεία του παρουσία πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, ενώ ακολουθεί σχεδόν όλος ο λαός της Κέρκυρας. Ένας μεγάλος δάσκαλος της μουσικής είχε αποχαιρετήσει πλέον τον κόσμο αφήνοντας παρακαταθήκη το μεγάλο έργο του.