Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ


Φίλοι μου γειά σας,

Είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Ένα βιβλίο που έχει γράψει κάποιος δικός μας, Έλληνας μετανάστη. Απόδημος, όπως αρέσει να τους ονομάζουν. Κάποιοι λένε ότι είμαι ένα καλό βιβλίο αλλά δεν με αγοράζουν. Άλλοι λένε ότι δεν αξίζω τίποτα και ούτε αυτοί με αγοράζουν. Πάντως εγώ είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Έχω ένα όμορφο εξώφυλλο με μια έγχρωμη φωτογραφία από κάποιο τοπείο. Ο τίτλος του βιβλίου είναι γραμμένος με μεγάλα γράμματα. Στο οπισθόφυλλό μου είναι η βιογραφία αυτού του φουκαρά που με έγραψε. Εκεί, σ’ αυτό το οπισθόφυλλο, αναφέρει τις σπουδές του, τους τίτλους του, τους αγώνες του, τι έχει γράψει και τι άλλο θα γράψει - αν τα καταφέρει - και έχει και μια φωτογραφία του. Είναι συμπαθητικός παρ’ όλη την καράφλα του, την σκοροφαγωμένη γενειάδα του και την κάπως κακοφτιαγμένη μύτη του. Κατά τα άλλα είναι καλός. Πολύ καλός. Σαν άνθρωπος εννοώ. Σαν συγγραφέας, εγώ τι να πω; Αν κάποιος αποφασίσει να με διαβάσει ίσως να πει μια γνώμη.
Είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς λοιπόν σαν όλα τα άλλα. Έχω κι εγώ τις σελίδες μου με τα νούμερά τους, έχω όμορφα γράμματα και μερικές φωτογραφίες. Κατοικώ σ’ ένα ελληνικό παντοπωλείο της Νέας Υόρκης. Δεν έχει σημασία αν είναι στην Αστόρια, στο Μπρούκλυν, στο Φλάσινγκ. Σημασία έχει ότι είναι ένα ελληνικό παντοπωλείο
που με φιλοξενεί - καλωσύνη του - με την ελπίδα να με πουλήσει να πάρει κάποια δολλάρια και να πάρει και άλλα λίγα αυτός ο φουκαράς που στραβώθηκε να με γράψει.
Βέβαια θα μπορούσα να κατοικώ στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου παρέα με άλλα βιβλία και όχι με τις εληές και τις σαρδέλες. Βλέπετε όμως κανείς δεν φρόντισε να υπάρχει ένα βιβλιοπωλείο για μας. Για τα ελληνικά βιβλία της ξενητιάς. Ποιος να φροντίσει;
Εδώ, στο παντοπωλείο που βρίσκομαι έχω τη τιμή να συγκατοικώ με τις εληές και τις σαρδέλες. Μη γελάτε!! Τι συντροφιά περιμένατε να έχω σε ένα παντοπωλείο; Και δεν είναι μόνο αυτές. Λίγο πιό πέρα διακρίνω κάτι τυριά, σε κάποια ράφια είναι τα όσπρια κι ακόμη υπάρχουν ταραμοσαλάτες, τυροκαφτερές, διάφορα τουρσιά, λακέρδες, χταποδάκι ξυδάτο φύλλο για μπακλαβά και καταϊφι και πολλά άλλα. Όλοι μαζί πιστέψτε με είμαστε μια πάρα πολύ όμορφη παρέα.
Η αλήθεια είναι πως σαν πρωτόρθα εδώ όλοι αυτοί με κοίταξαν με κάποια απορία. Ένα βιβλίο ανάμεσά μας, αναρωτήθηκαν. Τι ζητάει εδώ μέσα. Βέβαια εγώ δεν τους έδωσα σημασία. Προσπάθησα να κρατηθώ στο ύψος μου. Να κρατήσω τη θέση μου. Είμαι ένα βιβλίο, έλεγα στον εαυτό μου. Ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Δεν θα γίνω το ίδιο με τις εληές και τις σαρδέλες!! Με τον καιρό όμως συνήθησα. Άρχισα να τους συμπαθώ όλους εκεί μέσα. Κι΄ακόμη άρχισε να μην με ενοχλεί η μυρουδιά του μπακάλικου.
Παρακολουθώ τους πελάτες που έρχονται γιά να ψωνίσουν. Αγοράζουν από όλα τα είδη. Κανείς τους όμως δεν ρίχνει μιά ματιά και σε μένα. Βλέπω τις εληές και τις σαρδέλες να φεύγουν, να έρχονται άλλες, να φεύγουν κι αυτές κι εγώ μένω εκεί. Κανείς δεν με κοιτάζει. Καμμιά φορά κάποιος μου δίνει και μιά σπρωξιά γιατί τον εμποδίζω να δει καλύτερα τις εληές και τις σαρδέλες. Ένας άλλος πάλι με πήρε και με πέταξε πάνω σ’ ένα τσουβάλι με φασόλια γίγαντες. Έννοιωσα άσχημα παρ’ όλη τη συμπάθεια που έχω για τα φασόλια γίγαντες.
Κάπου-κάπου περνάει αυτός ο ταλαίπωρος που με έγραψε, ο συγγραφέας που λένε, ρίχνει μιά ματιά, βλέπει πως είμαι εκεί και φεύγει απελπισμένος. Τον λυπάμαι τον κακομοίρη. Αλλά τι να του κάνω κι εγώ. Ήρθε στην ξενητιά για να προκόψει κι αντί να πάει να πουλάει εληές και σαρδέλες πήρε να γράφει βιβλία. Ποιός του φταίει;
Μιά μέρα που μπήκε στο μπακάλικο το αφεντικό του έβαλε τις φωνές.

− Φίλε. Πάρε τη σαβούρα σου από δω να μου αδειάσεις το χώρο. Τον χρειάζομαι γιά να βάλω άλλα πράμματα να βγάλω κάνα δολλάριο.

− Εν τάξει άνθρωπέ μου, του λέει ο δικός μου, ο συγγραφέας. Θάρθω αύριο να τα πάρω. Θα
πάνε όλα γιά τη χωματερή.

Τώρα βέβαια εγώ δεν ξέρω τι είναι η χωματερή αλλά φαντάζομαι ότι θα είναι κάτι χειρότερο από το μπακάλικο γιατί τον είδα, τον δικό μου, σε μιά στιγμή να δακρύζει. Έσκυψε, με πήρε στα χέρια του, με κοίταζε καλά-καλά και είδα το δάκρυ που κυλούσε από το μάτι του. Τον λυπήθηκα τον φουκαρά. Γι’ αυτό σας λέω φίλοι μου. Κάντε κάτι. Προωθήστε αυτό το γράμμα μου όπου μπορείτε. Στείλτε το σε όλους όσους νομίζετε ότι μπορούν να με αγαπήσουν. Δείξτε το στους δικούς σας, στους συγγενείς σας, στους, φίλους σας. Μα πιό πολύ δείξτε το στα παιδιά σας. Μην αρχίσουν κι αυτά να γράφουν ελληνικά βιβλία της ξενητιάς γιατί τα βλέπω να καταντάνε σαν τον δικό μου, τον συγγραφέα. Φίλοι μου. Βοηθείστε με. Δεν θέλω να πάω στη χωματερή. Στείλτε το γράμμα μου όπου μπορείτε. Προς Θεού όμως. Σας παρακαλώ μην ενοχλήστε την ελληνική Κυβέρνηση, το Υπουργείο Πολιτισμού, την Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, το ΣΑΕ, την Αρχιεπισκοπή. Οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να ασχοληθούν με μένα. Έχουν άλλα πιό σοβαρώτερα να κάμουν. Αφήστε τους αυτούς. Μην τους δημιουργήσετε πρόβλημα. Αμφιβάλω αν γνωρίζουν τι είναι το ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Γειά σας φίλοι μου. Φεύγω γιά την χωματερή.

18 σχόλια:

  1. Κύριε Ντένη μου,
    Πόσο γλυκό είναι το παράπονο του βιβλίου σας! Πέστε μου τί να κάνω για να διαδώσω το μήνυμα περι του έργου σας για να μην πάει στη χωματερή.
    Δεν θέλω να πολτοποιούνται τα βιβλία και προπάντων όταν γράφονται απο τα βουρκωμένα μάτια της ξενητειάς.
    Με ειλικρινή ετκίμηση
    Ευχές για Καλή Χρονιά με το βιβλίο σας μπέστ-σέλλερ.
    Ιουστίνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα με την Ιουστίνη σε όσα γράφει εδώ για τον κ. Κονταρίνη! Μα σε όλα!
    Αν και, ομολογώ, με συγκίνησε πάρα πολύ αυτό το: "όταν γράφονται από τα βουρκωμένα μάτια της ξενητειάς..."

    Οι χαιρετισμοί μου και για τους δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. E! φίλε Ντέννη, θυμάμαι την περιπέτειά μας στο 23 Αβενιου όταν κάποτε πήγαμε να ρωτήσουμε πως πάει η πώληση των βιβλίων μας και ανακαλύψαμε με τρόμο ότι τα είχαν πετάξει από τη βιτρίνα και τα είχαν βάλει κάτω σε ένα πατάρι κι από πάνω στη φάτσα κουτιά με σαρδέλες κλπ... φαγώσιμα προϊόντα, που μύριζαν μπακαλιάρο...

    Ντέννη σε καλοσορίζω στον κόσμο του διαδικτύου,

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλοι μου, ένα έχω να σας πω: Αφού "Το παράπονο ενός βιβλίου" σε τούτο το κείμενο, ξεσήκωσε τα ειλικρινή συναισθήματα και συγκίνησε την Ιουστίνη, να είστε σίγουροι ότι στο πρόσωπό της βρήκατε μια καταπληκτική σύμμαχο!!!

    Να είστε σίγουροι.

    Φιλικά
    Στράτος Δουκάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Ιουστίνη Φραγκούλη,

    Αγαπητή μου Ιουστίνη,

    Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το παράπονο του βιβλίου δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε κάποιο δικό μου βιβλίο. Είναι το παράπονο όλων των βιβλίων που έχουμε γράψει όλοι εμείς οι Απόδημοι και μάλιστα με βουρκωμένα μάτια, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις. Τα βιβλία μας, που ειλικρινά φιλοξενούνται στα μπακάλικα της Νέας Υόρκης, αφού οι ομογενειακοί φορείς ποτέ δεν καταδέχτηκαν να σκύψουν πάνω στο έργο μας, ποτέ δεν θέλησαν να μας πλησιάσουν και να μας γνωρίσουν, ποτέ δεν θέλησαν να δουν ποιοι είμαστε και τι γράφουμε. Και δεν μιλάω για την Ελληνική Πολιτεία, που ενώ μας ονομάζει αδέλφια της δεν γύρισε ποτέ να μας κοιτάξει. Παρ’ όλα αυτά εμείς, καλή μου φίλη, θα συνεχίσουμε να γράφουμε, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.
    Να ’σαι καλά καλή μου φίλη.

    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Μηθυμναίος,

    Φίλε Στράτο,

    Τα λόγια σου είναι μια παρηγοριά σ’ αυτά που συμβαίνουν με το ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς.
    Τα λόγια της Ιουστίνης θα πρέπει να αγγίξουν κάποιες ευαίσθητες ψυχές. Αν υπάρχουν ακόμη.
    Νάσαι καλά

    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Pylaros,

    Φίλε μου Γαβρίλη,

    Τα θυμάμαι όλα. Κι ακόμη θυμάμαι πως όταν έκλεισε αυτό το μπακάλικο πήγα να του ζητήσω τα υπόλοιπα βιβλία μου και έψαχνε μέσα στις σακούλες με τα σκουπίδια να μου τα βρει. Αυτά θα ήθελα πάρα πολύ να τα διαβάσουν αυτοί που έχουν «αυτοαποκαλεσθεί» Ηγέτες της ομογένειας.

    Νάσαι καλά
    Ντροπή μας.
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα σας. Γνώρισα το "παράπονο του βιβλίου" από το blog της γλυκιάς Ιουστίνης. Και αποφάσισα να το γράψω κι εγώ στο δικό μου το blog. Φαντάζομαι έχω τη συναίνεση σας.
    Χαιρετίσματα από την πατρίδα μου την Κύπρο, όπου βρίσκομαι για λίγες μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ντένη, γεια σου,
    Νά' ναι καλά ο πολυμήχανος συμπατριώτης σου ο Γαβρίλης, που μας οδήγησε με ακρίβεια (τουλάχιστον εμένα) στη διεύθηνση του blog σου, γιατί αλλιώς σ'όλα τα νησιά του Ιονίου κι αν ψάχναμε δε θα σε βρίσκαμε.
    Ασε που θα ψάχναμε για τον Ντένη κι αυτοί σε ξέρουν Διονύση - αντιπαράθεση - ξυλάκια με σπίρτα.
    Ισως να πίναμε και κανά καφεδάκι στο μαγαζί αυτού του εξαιρετικού άνθρωπου, δίπλα στο εκκλησάκι, με τον ευγενή και συμπαθητικό παπά που θα επισκεφτόμαστε, αν κι εμένα δε με πάνε και τόσο οι άγιοι γιατί προσπαθώ να γίνω λίγο περισσότερο Ελληνας, αν προλάβω.
    Πάντως το ηρωικό βιλβίο, παρόλες τις αντίξοες μπακαλικές περιστάσεις και περιπέτειες, με την άρτηση της θλιμμένης όψης του και το μελιχρό του παράπονο σ'αυτό το blog, ακούμπησε ψυχές και αισθήσεις με ολόθερμο πνεύμα κατανόησης και θα πλαγιάσει εκεί που πρέπει να πλαγιάσει και όχι στη χωματερή της Νέας Υόρκης.
    Πάντα με υγεία,
    Νίκος, Manhattan

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητή μου Μερόπη.
    Σ' ευχαριστώ γιά την αγάπη σου στο παράπονο του βιβλίου.
    και βέβαια μπορείς να το χρησιμοποιήσεις. Και όσα στο μέλλον νομίζεις ότι αγίζει να πάρουν μιά θέση στο blogs σου, μπορείς να τα χρησιμοποιείς.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ Νίκο.
    Σ΄ευχαριστώ γιά την επίσκεψη. Δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο να βρεθείς στο blog μου. Ένα κλικ στην ηλεκτρονική διεύθυνση hppt:eftanhsa.blogspot.com και έφτασες Εφτάνησα.
    Τους χαιρετισμούς μου στην αγαπητή Κάρολιν
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στο Ντένη και στο Νίκο, αλλά και για όποιον άλλο θέλει να επισκέπτεται το μπλογκ ΕΦΤΑΝΗΣΑ να πληκτρολογεί: http://eftanhsa.blogspot.com
    Απλά η βοήθειά μου είναι διότι στην ένδειξη του Ντένη λείπουν τα δύο //
    Αυτά και να 'στε καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βγηκα σε τουτο το λιμανι απο το ονομα, ενεκα επτανισιος, το παραπονο ενος βιβλιου, το παραπονο ενος πατερα, το παραπονο ενος μεταναστη, παραπονα, παραπονα, και βαλε.
    Δεν ξερω , ισως να εχω αδικο, αλλα παλι δεν μπορω να το αφησω κατω το
    πιο πανω ποστ μου εδωσε αυτη τη μιζερη εικονα του συνεχος κλαψιαρη μεταναστη, που κανεις δεν του δινει σημασια, και τον εχουν παραπεταμενο σε καποιο,δρομο.
    Κατι ματαξυ Μαρθας Βουρτση, και μανα μου κλεψαν το τρακτερ και εμεινε η φρεζα χηρα.
    Ολοι συγγραφεις ολοι ποιητες ολοι κουλτουρα να φυγουμαι.....
    Αμ αν δεν παλευεται αστο τα μεταξωτα βρακια θελουν και επιδεξιους ποπους.
    Λυπαμαι αν σε πικρανα αλλα η αληθεια σου ειναι εκει εξω στα σκουπιδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φίλε Βοριά.
    Αν είχες κάνει 40 χρόνια ξενητιά, αν είχες γράψει ένα βιβλίο γιά την ξενητιά σου, αν είχες διαβάσει ένα βιβλίο δικό μας, των ξενητεμένων συγγραφέων και τέλος αν κάποια στιγμή καταλάβενες ότι η μαμά Ελλάς σε πούλησε γιά 50 δολλάρια στους αφεντάδες της, τότε φίλε έλα να κουβεντιάσουμε. Κι΄αν θέλεις μιλάμε και γιά....ποπούς.
    Νάσαι καλά
    ΔΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Για τον κύριο(?) Βορριά

    Τι λες ρε μεγάλε; Έχει κι άλλους λεβέντες σαν κι εσένα η μάνα σου;
    Καθώς βλέπεις με αναγκάζεις να απαντώ στο δικό σου στυλ! Και δεν το θέλω.
    Δηλαδή τι κατάλαβες εσύ από το κείμενο που διάβασες, διότι απ' ότι πρόσεξα στο άθλιο σχόλιό σου, δεν θα πρέπει να κατάλαβες και πολλά πράγματα ή σχεδόν τίποτα...
    Λοιπόν, θα σου έλεγα πρώτα προσπάθησε να ενηλικιωθείς, ύστερα πάρε κι ένα σεμινάριο σεβασμού και ξαναέλα. Να δούμε και τα δικά σου δαντελένια βρακιά… Τότε ναι... να μιλήσουμε και για επιδέξιους ποπούς!!!
    Κι ακόμα θα σου πρότεινα αν, μια που λες, ότι είσαι και Λευκαδίτης, να επισκεφτείς και να διαβάσεις στο μπλογκ της συμπατριώτισσάς σου Ιουστίνης Φραγκούλη(κάνε κλικ, αν δεν ξέρεις), μιας αξιόλογης συγγραφέα και δημοσιογράφου για το θέμα κι ελπίζω τότε το επόμενο σχόλιό σου θα είναι για να ζητήσεις, τουλάχιστον μια συγγνώμη!!!

    Αυτά... από μένα. Έκανα τούτη την παρέμβαση μόνο γιατί ήταν άδικο και αγενέστατο το σχόλιό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Φίλε Ντένη.
    Όπως διάβασα; το καλογραμμένο βιβλίο σου Η Γειτονιά του Κάστρου έτσι διαβάζω τώρα και την ιστοσελίδα σου. Το παράπονο του βιβλίου το μετέφερα και σε πολλούς άλλους φίλους και γνωστούς. Είναι πολύ ωραία γραμμένο με πολύ λεπτο κριτικό χιούμορ. Μιλάς την πραγματικότητα. Εύχομαι νάσαι πάντα καλά και να συνεχίζεις να γράφεις.
    Σπύρος Γκάρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φίλε Σπύρο.
    Σ΄ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια.
    Όπως κι΄εσύ από την ξενητιά σου έτσι κι΄εμείς από την δική μας ξενητιά κάνουμε έναν μεγάλο αγώνα γιά να μην χαθούμε.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Διάβασα με προσοχή τούτη την πρώτη ανάρτηση,μιας και οδεύουμε στα 4 χρονια λειτουργίας τούτου του ιστοτόπου. Ενα κείμενο πολύ καλογραμμένο και με σκωπτικό μαύρο χιούμορ, που λέει όμως μεγάλες αλήθειες. Είναι άδικο να λοιδωρείται και να βαφτιζεται κλαψιάρικο και Μαρθαβουρτσικό. Εχει περηφάνια και ανεξαρτησία το παράπονο έιναι αυτό που όλοι οι δημιουργοί εντός και προπάντων εκτός Ελλάδος δικαίως έχουν...την αδιαφορία της μαμάς Πατρίδας για τα τον Πολιτισμό.
    Καλή συνέχεια κι αντοχές

    ΑπάντησηΔιαγραφή