Ο Άγιος της Κέρκυρας

Εκείνα τα χρόνια, αλλά και σήμερα ακόμη ό προστάτης Άγιος της Κέρκυρας, ο Άγιος Σπυρίδωνας, ήταν ό,τι πιό ιερό, ό,τι πιό σημαντικό, ό,τι πιό υπέροχο μπορούσε να κλείσει μέσα στη ψυχή του ο κάθε Κερκυραίος.
Ήταν τόση η επιρροή του Αγίου πάνω στην καθημερινή ζωή των κατοίκων του νησιού ώστε και μόνο ο απλός όρκος, μα τον Άγιο, δεν επέτρεπε καμμιά απολύτως αμφισβήτηση.
Θυμάμαι μαθητούδια σαν είμαστε, πρώτα θα περνούσαμε από τον Άγιο γιά ένα προσκύνημα γιά να πάμε καλά στα μαθήματα.
Η λατρεία των Κερκυραίων γιά τον Άγιο τους έπερνε διαστάσεις λαμπρής γιορτής στις διάφορες λιτανείες του Αγίου στην πόλη. Και γινόντουσαν αρκετές λιτανείες κάθε χρόνο.
Η μέρα της λιτανείας ήταν πραγματικά το πιό σημαντικό γεγονός γιά το νησί. Οι κάτοικοι όλου σχεδόν του νησιού θα έδιναν το παρόν τους στη χώρα γιά να ακολουθήσουν την περιφορά του ιερού σκηνώματος του Αγίου, να προσευχηθούν και να ζητήσουν από τον Άγιο κάποια χάρη. Χάρη μικρή ή μεγάλη, γιά την οποία ήσαν σίγουροι ότι ο Άγιος δεν θα τους χαλούσε το χατήρι. Γιατί όλοι τους ήσαν βέβαιοι ότι ο Άγιος τους αγαπούσε.
Από όλα τα χωριά έφταναν στη πόλη οι κάτοικοι με τις καλές φορεσιές τους. Οι περισσότερες από τις χωρικές ντυμένες με τις πολύχρωμες, τις πλουμιστές παραδοσιακές κερκυραϊκές στολές πρόσδιναν μιά φανταστική όψη στην γιορτή.
Η πομπή της περιφοράς ξεκινούσε από τον δρόμο που βρίσκεται η εκκλησιά, το γνωστό Καντούνι του Αγίου. Προπορεύοταν ο Τάσος, ένας από τους γραφικούς τύπους κείνης της εποχής, - οι παλιοί Κερκυραίοι θα τον θυμούνται ακόμη - με ένα τσουβάλι με δαφνόφυλα όπου τα σκόρπιζε στους δρόμους από όπου θα περνούσε η πομπή. Ακολουθούσαν οι δυό φιλαρμονικές του νησιού, η Μάντζαρος και η Παλιά. Ντυμένοι με φανταστικές στολές οι μουσικοί, με τα επίχρυσα κράνη τους με τα λοφία, γέμιζαν τα στενά δρομάκια του νησιού με τις μελωδίες τους. Σε δυό σειρές βάδιζαν ιερόπαιδες κρατώντας τα εξεπτέρυγα και τα άλλα ιερά σκεύη. Το σκήνωμα του Αγίου έφεραν στους ώμους τους ναύτες του πολεμικού ναυτικού, που υπηρετούσαν στο Λιμεναρχείο της Χώρας, ενώ ακολουθούσαν ο Δεσπότης και οι ιερείς όλου του νησιού. Η πομπή συνεχιζόταν με την εντυπωσιακή παρουσία των προσκόπων και συνεχιζόταν με τους μαθητές της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών, που εκείνα τα χρόνια λειτουργούσε μονίμως μέσα στο Παλιό Φρούριο. Πίσω ο κόσμος με τις γιορτινές του φορεσιές ακολουθούσε ευλαβικά.
Με το τέλος της λιτανείας ο κόσμος ξεχυνόταν στα καφενεία της Σπιανάδας, της όμορφης πλατείας που εκτίνεται σε δυό επίπεδα, γιά να απολαύσουν μιά τσιτσιμπύρα, το παραδοσιακό αναψυκτικό της Κέρκυρας.
Μετά το τέλος της λιτανείας και ενώ μέσα στην εκκλησία συνεχιζόταν η λειτουργία, οι δυό φιλαρμονικές γύριζαν στουν δρόμους της χώρας παίζοντας εμβατήρια και γιορταστική μουσική.
Το ξεφάντωμα συνεχιζόταν μέχρι τις βραδυνές ώρες με φαγοπότι στα σπίτια όπου συγκεντώνονταν συγγενείς και φίλοι, ενώ οι κάτοικοι των χωριών ξεκινούσαν τον δρόμο της επιστροφής με τα άλογα τα κάρα και τα γαϊδουράκια τους.
Τέλειωνε μιά όμορφη γιορταστική μέρα γιά το νησί.