Aργοστολιώτες και Ληξουριώτες.

Η Κεφαλονιά είναι ένα νησί του εφτανισιώτικου συμπλέγματος που κατοικείται από τους πλέον ιδιόρυθμους ανθρώπους. Οξύθυμοι και καλωσυνάτοι. Φωνακλάδες αλλά και ήρεμοι στις μεταξύ τους συζητήσεις. Ευγενικοί, όταν χρειάζεται αλλά και βλάστημοι. ο Αντρέας Λασκαράτος είχε πει κάποτε. Όταν ειπείς βλάστημος, λές Κεφαλονίτης.
Ακόμη κατοικείται και από άνθρωπους, που όπως όλοι μας τους χωρίζουν και κάποιες έχθρες. Έχθρες μεγάλες και μικρές. Μιά απ΄αυτές τις έχθρες είναι και η έχθρα που έχουν αναμεταξύ τους οι Αργοστολιώτες με τους Ληξουριώτες. Άγνωστοι οι λόγοι, άγνωστες και οι αιτίες κι΄ακόμη πιό πολύ άγνωστο πότε άρχισε τούτη η έχθρα.
Οι Ληξουριώτες παινεύονται πως ο Θεός πρώτα από όλα έφτιαξε το δικό τους μέρος. Το Ληξούρι. Αυτό βέβαια τους το άφησε παρακαταθήκη ο μεγάλος Ληξουριώτης ποιητής Αντρέας Λασκαράτος ο οποίος στο υπέροχο σατυρικό ποιήμα του Γιατί τα τάλαρα τα λένε τάλαρα, λέει.
Όντις έπλασε ο Θιός την Οικουμένη
το Ληξούρι και τόσους άλλους τόπους,

Το Ληξούρι λοιπόν έπλασε πρώτα ο Θεός κι΄αυτό οι Αργοστολιώτες δεν το συχωράνε ούτε του Θεού ούτε του Λασκαράτου. Δεν είναι δυνατόν ο Θεός να έκαμε αυτή τη μεγάλη αδικία και να έφτιαξε πρώτα το Ληξούρι; Καρφί όμως δεν καίγεται στους Ληξουριώτες, που τόχουν κόμπο δεμένο, σφιχτό, πως αυτοί είναι οι ξεχωριστοί του Θεού, άσχετο βέβαια αν τον ξετινάζουν στη βλαστήμια.
Έτσι λοιπόν κάποια φορά αποφάσισαν και έφτιαξαν και ένα άγαλμα στον μεγάλο τους ποιητή
και το έστησαν με το πρόσωπό του να κοιτάζει κατά μεριά Αργοστόλι, έτσι σαν γιά να τους θυμίζει πως αυτός είπε ότι πρώτα έγινε το Ληξούρι.
Κι΄έμεινε εκεί ο δυστυχής ο Λασκαράτος να κοιτάζει το Αργοστόλι. Κι΄οι Αργοστολιώτες μάλλον έδειχναν να μην ενοχλούνται γι΄αυτό.
Ώσπου κάποιο απόγιομα που μιά συντροφιά από Ληξουριώτες τα έπιναν σε κάποιο ταβερνάκι, ο Μεμάς πέταξε την ιδέα.
-Ωρέ σεις! Να τον γυρίσουμε.
Τον κοίταξε με απορία όλη η παρέα χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί τους μιλάει.
-Σας λέω να τον γυρίσουμε, επανέλαβε ο Μεμάς.
-Ποιόν να γυρίσουμε ορέ θεόζουρλε; τον ρώτησαν.
-Τον σιόρ-Λασκαράτο, τους είπε σοβαρά-σοβαρά ο Μεμάς.
-Και γιατί να τον γυρίσουμε ωρέ Μεμά;
-Γιατί είναι ντροπή να τον έχουμε τον άνθρωπο τόσους χρόνους να τσου κοιτάζει τσου κουρλούς στου Αργοστολιώτες.
Δεν θέλανε και πολύ οι Ληξουριώτες και το αποφάσισαν.
Έτσι κάποια μέρα μαζεύτηκε όλο το Ληξούρι, φέρανε και κάποιους ειδικούς, και σιγά-σιγά ο σιόρ-Λασκαράτος γύρισε τις πλάτες του στους Αργοστολιώτες. Λένε μάλιστα πως από κείνη τη μέρα στα χείλια του σκυθρωπού προσώπου του ζωγραφίστηκε και κάποιο χαμόγελο.
Το πιστεύετε;
-