Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Τα παραδοσιακά προϊόντα στα Εφτάνησα.


Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Οκτώβρη.
Ζάκυνθος. Πλατεία οικισμού Έξω Χώρας.

Έεεε, σεις στεριές και θάλασσες,
τ΄αμπέλια και χρυσές ελιές.
Ακούστε τα χαμπέρια μου.
Σ΄ όλους τους τόπους κι΄αν γυρίσω
μόνον ετούτον αγαπώ.

Οδυσσέας Ελύτης.
                                                                     
                                                                            
                                       
               

Είναι γεγονός ότι σήμερα στην παγκόσμια αγορά των τροφίμων επικρατεί ένας εξοντοτικός πόλεμος ανάμεσα στα προϊόντα των διαφόρων χωρών. Ένας πόλεμος που κύριο στόχο του έχει την επικράτηση των οικίων τροφίμων με οποιονδήποτε τρόπο αφού κύριος στόχος είναι το κέρδος.
Τα δικά μας, τα ελληνικά προϊόντα, παρ΄όλη την υψηλή τους ποιότητα δεν ήταν δυνατόν να αποφύγουν τον πόλεμο αυτόν. Μάχονται λοιπόν προκειμένου να επικρατήσουν με μόνα όπλα τους την ιστορία που κουβαλούν πάνω τους και την χαρακτηριστική και μοναδική ποιότητά τους.
Από εμάς περιμένουν την υποστήριξή μας. Και αξίζει αφού πολλά από αυτά είναι τα μοναδικά στον κόσμο.Η φέτα, το λάδι, οι ελιές, το γιαούρτι το κρασί, το μέλι και άλλα πολλά, πάνω τους κουβαλούν την ιστορία του τόπου μας. Αξίζει να δούμε ποιά είναι, να τα αγαπήσουμε και να γίνουν οι μοναδικοί σύντροφοι της διατροφής μας. Ας τα γνωρίσουμε λοιπόν ξεκινώντας από τα προϊόντα των Επτανήσων.

Κέρκυρα.
Ποντικονήσι. Η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο. 
Το πέρασμα της ιστορίας, πάνω από το νησί της Κέρκυρας έδωσε την ευκαιρία να διασταυρωθούν διάφοροι πολιτισμοί οι οποίοι έχουν αφήσει έντονα τα χαρακτηριστικά τους πάνω στη ζωή των κατοίκων του νησιού. Στα 411 χρόνια της Ενετικής κατοχής ήταν επόμενο τα πλοία, καθώς περνούσαν από το νησί να αφήνουν πολλά και να μαθαίνουν στους Κερκυραίους ακόμη περισσότερα. Έτσι οι Ενετοί επέβαλαν στην Κέρκυρα τη δική τους κουζίνα και τον δικό τους τρόπο διατροφής. Κατά τη διάρκεια της κατοχής του νησιού από του Ενετούς οι Κερκυραίοι πληρώνονταν για να φυτεύουν λιόδεντρα τα οποία θα βελτίωναν την εικόνα του νησιού και κατάφεραν έτσι να στολίσουν την Κέρκυρα με απέραντους υπεραιωνόβιους ελαιώνες.
Μια ζωγραφιά οι απέραντοι ελαιώνες. 
Οι απέραντοι ελαιώνες της Κέρκυρας εκτός από τα καταπληκτικά τοπία που δημιουργούν στην κατάφυτη κερκυραϊκή ύπαιθρο συμβάλουν και στην οικονομική ευημερία του νησιού. Μετά από αυτά η παραγωγή ελαιόλαδου αποτελεί την βασική ενασχόληση των Κερκυραίων.
Όσο κι΄αν φαίνεται απίστευτο, στη γη του νησιού της Κέρκυρας υπάρχουν πάνω από τέσσερα εκατομύρια λιόδεντρα. Είναι αυτά που συμβάλουν στην οικονομική ευημερία του νησιού. Σε κάποια από αυτά τα λιόδεντρα η ηλικία τους ξεπερνά τα 500 χρόνια.
Το κυριώτερο είδος ελιάς της Κέρκυρας είναι η λιανολιά, η οποία προέρχεται από ένα ημερωμένο είδος αγριελιάς, το λεγόμενο Λιάστρο.
Σήμερα η ελιά αποτελεί βασικό αγροτικό προϊόν του νησιού της Κέρκυρας.. Η ποικιλία της εληάς που καλλιεργείται, σε συνδιασμό με το ιδιαίτερο κλίμα του νησιού δίνει λάδι μοναδικής ποιότητας.
Κουμ Κουάτ. Το χρυσάφι της Κέρκυρας. 
Ένα άλλο σημαντικό και πολύ γνωστό προϊόν της Κέρκυρας είναι το Κουμ Κουάτ. Στα κινέζικα θα πει χρυσό πορτοκάλιΚαι πραγματικά μοιάζει με μικρό πορτοκάλι. Πρόκειται για ένα προϊόν που έφεραν στην Κέρκυρα οι Άγγλοι και συγκεκριμένα ο βοτανολόγος Σίντνεϊ Μέρλιν, γνωστός και για τα πορτοκάλια Μέρλιν που πρωτοκαλλιέργησε στο χτήμα του. Από αυτά τα Κουμ Κουάτ παράγεται και το ομώνυμο ποτό. Να σημειώσω ότι το Κουμ Κουάτ καλλιεργείται μόνο στην Κέρκυρα και είναι αναγνωρισμένο ως προϊόν “προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης.” Για την ώρα δεν μας το διεκδικούν οι ξένοι.
Η Κέρκυρα στο χώρο της γαστρονομίας, εκτός από την παραγωγή μοναδικών προϊόντων όπως μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού, λικέρ, τσιτσιμπύρα, κουμ κουάτ, είναι γνωστή και για τα αλλαντικά όπως το Νούμπουλο και το Σαλάδο.
Το γευστικότατο Νούμπουλο. 
Γνωστό κερκυραϊκό αλλαντικό το Νούμπουλο Φουμικάδο. Πρόκειται για ένα προϊόν της Βενετσιάνικης κατοχής του νησιού. Παρασκευάζεται από κρέας χοιρινό μαριναρισμένο με μπαχαρικά και βότανα της κερκυραϊκής γης. Είναι καπνισμένο με αρωματικά κλαδιά του νησιού και περασμένο μέσα σε έντερο. Σερβίρεται κομένο σε πολύ λεπτές φέτες και είναι ιδανικό για σαλάτες. Το προϊόν αυτό ήταν και παραμένει το πιο δημοφιλές αλλαντικό της Κέρκυρας.
Το σαλάδο είναι ένα ντόπιο παραδοσιακό σαλάμι αέρος από χοιρινό και βοδινό άπαχο κρέας, με πιπέρια μαύρο και κόκινο, το οποίο καπνίζεται με σχοίνο και δάφνη.

Λευκάδα.
Γνωστή η Λευκάδα όχι μόνο για τις ομορφιές της αλλά και για τα τοπικά προϊόντα της.
Αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής της κληρονομιάς είναι η πατροπαράδοτη κουζίνα της και τα παραδοσιακά προϊόντα της.
Αν ρωτήσετε στην Ελλάδα οποιονδήποτε να σας πει για τα τοπικά προϊόντα της Λευκάδας θα σας πει δύο. Το σαλάμι αέρος και τις φακές Εγκλουβής.
Χωράφια με φακές στην Εγκλουβή.
Για δεκάδες χρόνια ο οικισμός της Εγκλουβής είναι ταυτισμένος με την καλλιέργεια της φακής. Οι φακές της Εγκλουβής είναι ένα προϊόν με ιδιαίτερη φήμη για την καταγωγή τους από το ορεινό χωριό της Λευκάδας, την Εγκλουβή. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της φακής είναι η γεύση, το σύντομο βράσιμό της, αλλά και η μεγάλη θρεπτική αξία της. Ο οικισμός της Εγκλουβής είναι ένα ορεινό χωριό στο οροπέδιο Βουνί σε ύψος 1000 μέτρων. Οι ογδόντα μόνιμοι κάτοικοι του οικισμού ασχολούνται με την καλλιέργεια της φακής. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι ποτέ τους δεν δέχτηκαν να χρησιμοποιήσουν φυτοφάρμακα για την εξόντωση των ζιζανίων, τα οποία εξοντώνουν με το χέρι. Κάτι που καθιστά την φακή βιολογική. Ο σπόρος αυτής της φακής είναι χαρακτηριστικά μικρός, ανομοιόμορφος και έχει διάφορα χρώματα, μαύρο, ανοιχτόχρωμο με σκούρες κηλίδες, σκούρο καφέ, ανοιχτό κίτρινο.
Σαλάμι αέρος Λευκάδας. Υπέροχος μεζές. 
Το σαλάμοι αέρος της Λευκάδας είναι ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά προϊόντα του νησιού. Έχει καθιερωθεί σαν ένα βιοτεχνικό προϊόν διεθνούς φήμης.
Πρόκειται για ένα σαλάμι με γεύση όμως λίγο πικάντικη. Η παραγωγή αυτού του φημισμένου σαλαμιού στηρίζεται σε μια χειρωνακτική διαδικασία κατά την οποία χρησιμοποιείται φρέσκο χοιρινό κρέας, μαζί με αλάτι και άτριφτο πιπέρι ενώ είναι απαραίτητη η ωρίμανσή του η οποία διαρκεί από 8 έως 18 ημέρες, ανάλογα με τις καιρικές συνθηκες. Το μυστικό της επιτυχίας του σαλαμιού είναι το κλίμα της Λευκάδας με την αρκετή υγρασία που έχει και η οποία αφήνει το σαλάμι να ωριμάσει σιγά – σιγά και να κάνει τις ζυμώσεις που χρειάζεται.
Αμπελώνες Βερτζαμί. 
Όμως εκτός από το σαλάμι και τις φακές στην Λευκάδα θα βρείτε εξαιρετικά κρασιά που η παραγωγή τους βασίζεται σε ντόπιες ποικιλίες σταφυλιών, όπως το περίφημο βερτζαμί. Το σπάνιο αυτό αμπέλι καλλιεργείται σε υψόμετρο από 200 έως 700 μέτρα και θεωρείται από τις καλύτερες ποικιλίες που παράγει η χώρας μας. Το κλίμα Βερτζαμί έφεραν στο νησί οι Ενετοί το 1684.
Η αμπελοκαλλιέργεια αποτελούσε πάντα στη Λευκάδα μιά από τις προσφιλείς και προσοδοφόρες αγροτικές εργασίες, κυρίως στις ορεινές περιοχές του νησιού. Το λευκαδίτικο κρασί έχει γράψει μια ξεχωριστή ιστορία και ακόμη αναφέρεται στους “Δειπνοσοφιστές” του Αθηναίου σαν ένα κύριο ποτό στα συμπόσια.
Σε πολλά σημεία του νησιού θα δείτε αυτές τις κυψέλες. 
Ένα άλλο μοναδικό προϊόν του νησιού είναι το εξαιρετικό μέλι από την ορεινή Λευκάδα. Το ονομαστό μέλι της Λευκάδας παράγεται από τον θάμνο του θυμαριού που φυτρώνει και ανθίζει στα βουνά της νότιας Λευκάδας, στο Δράγανο και το Αθάνι. Χαρακτηριστικό του θυμαρίσιου αυτού προϊόντος είναι η μεταξένια γεύση του και το άρωμά του. Κι΄ακόμη έχει χαρακτηριστεί σαν εξαιρετικά τονοτικό και έχει αντισηπτικές ιδιότητες.
Μια μαυρολιά τετρακοσίων χρόνων. 
Τη μεγαλύτερη έκταση σε όλες τις περιοχές της Λευκάδας καταλαμβάνουν τα λιόδεντρα, Ασπρολιά και Μαυρολιά. Πρόκειται για μια ντόπια παραδοσιακή ποικιλία ελαιοδέντρων με κύριο χαρακτηριστικό τον σχετικά μεγάλο καρπό. Από τα λιόδεντρα αυτά παράγεται ένα έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Βέβαια η Κέρκυρα και η Λευκάδα έχουν ακόμη πολλά τοπικά προϊόντα. Επέλεξα τα κυριώτερα και τα πλέον γνωστά. Πιθανόν στο μέλλον να μιλήσουμε και για άλλα. 

                                                                                   

Φίλες και φίλοι μου. Παρακαλώ περάστε και από το 
http://hellascafe.blogspot.com Πάντα θα βρείτε κάτι ενδιαφέρον. 

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Πάμε να φάμε στα Εφτάνησα.Αμπελώνες ρομπόλας στα Ομαλά.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Σεπτέμβρη.
Ιθάκη. Η παραλία Καμίνια. 

Πάμε να φάμε στα Εφτάνησα.

Κεφαλλονιά. Ο οικισμός Αγία Ευφημία.
Ελάτε να κάνουμε ένα γύρω στα Εφτάνησα και να δοκιμάσουμε, να γευτούμε τα υπέροχα προϊόντα που παράγουν τούτα τα πανέμορφα νησιά. Πάμε Κεφαλλονιά. 
Η Κεφαλλονιά είναι το μεγαλύτερο κι΄ένα από τα πιο γοητευτικά νησιά του Ιονίου. Τα απομεινάρια του αρχαίου πολιτισμού και η μακραίωνη ιστορία της δημιουργούν μια αινιγματική και ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα.
Αναμφισβήτητα η Κεφαλλονιά ξεχωρίζει από τα άλλα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου για τα εύφορα εδάφη της. Οι απέραντοι ελαιώνες και οι αμπελώνες, εκτός από την ομορφιά τους χαρίζουν στο νησί και τα εκλεκτά προϊόντα τους. Κρασί, λάδι, ελιές, τυριά, μέλι ξεχωρίζουν καθώς είναι από τα πλέον φημισμένα.
Η αμπελουργία έχει μια πάρα πολύ μεγάλη ιστορία στο νησί της Κεφαλλονιάς, αφού οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων. Σύμφωνα με την παράδοση το πρώτο κλήμα στο νησί το φύτεψε ο Κέφαλος, γιος του Ερμή και της Έρσης, ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο νησί.
Αμπελώνες στην Κεφαλλονιά. 
Στην ιστορία του νησιού η αμπελουργία υπήρξε σημαντικός παράγοντας για την οικονομία της Κεφαλλονιάς. Οι κλιματολογικές συνθήκες και η μεγάλη ποικιλία των αμπελιών ευνοούν την παραγωγή κρασιών εξαιρετικής ποιότητας. Ένα από αυτά είναι η παγκοσμίως γνωστή Ρομπόλα. Ένα κρασί ιδιαίτερης ποιότητας και γεύσης, που υπάγεται στα προϊόντα ΟΠΑΠ Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα κλήματα της ρομπόλας κυριολεκτικά βγαίνουν μέσα από τις πέτρες Οι Ενετοί αποκαλούσαν την ρομπόλα Vino di dasso. Κρασί της πέτρας.
Αμπελώνες ρομπόλας στα Ομαλά. 
Σημαντικό κέντρο παραγωγής της ρομπόλας είναι η περιοχή των Ομαλών στο κέντρο του νησιού. Το άρωμα της ρομπόλας χαρακτηρίζεται από την ευωδιά φρούτων, όπως ροδάκινο, κίτρο, μήλο.
Εκτός από την ρομπόλα, για την οποία και θα αφιερώσουμε ιδιαίτερο άρθρο, ονομαστή είναι και η μαυροδάφνη της Κεφαλλονιάς καθώς και τα κρασιά Βοστιλίδι, Τσαουσί, και Μοσχάτο.
Κεφαλλονίτικο λάδι.
Μετά από τα κρασιά παγκοσμίως γνωστό είναι και το λάδι της Κεφαλλονιάς. Πρόκειται για ένα λάδι υψηλής ποιότητας. Ένα ακόμη φημισμένο προϊόν του νησιού. Το κεφαλλονίτικο λάδι είναι αρίστης ποιότητας και ξεχωρίζει για την γεύση του, που όπως λένε είναι μοναδική.
Παραδοσιακό μάζεμα ελιάς. 
Η παραγωγή του ακόμη και σήμερα γίνεται με παραδοσιακό τρόπο που τον γνωρίζουν μόνο οι Κεφαλλονίτες παραγωγοί.
Φέτα Κεφαλλονιάς. 
Η φέτα είναι ένα παραδοσιακό τυρί της Κεφαλλονιάς. Μάλιστα οι Κεφαλλονίτες παινεύονται ότι από αυτούς η παραγωγή της φέτας εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα σκληρό ή μαλακό τυρί που χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη γεύση.
Η κεφαλλονίτικη φέτα και το ξεροτύρι ή κεφαλοτύρι και τα δυο είναι προϊόντα της ορεινής ζώνης του νησιού και είναι γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο για την μοναδική και πικάντικη γεύση τους.
Το λαδωτύρι του νησιού. 
Εκτός από την φέτα και το κεφαλοτύρι στην Κεφαλλονιά παράγονται ακόμη γραβιέρα, μυζήθρα και η γνωστή “στούμπα” ένα παραδοσιακό, σκληρό τυρί, από τα παλαιότερα στην Ελλάδα. Παράγεται από συνδυασμό πρόβειου και κατσικίσιου γάλακτος.
Από τα προϊόντα της Κεφαλλονιάς δεν λείπει το μέλι. Ένα ξεχωριστό προϊόν τον νησιού και μάλιστα σε δύο κατηγορίες. Το θυμαρίσιο μέλι, με μια ιδιαίτερη γεύση και γνωστό για την καθαρότητα που έχει και το μέλι ελάτης, αρωματικό με το άρωμα από τα έλατα του Αίνου, ένα από τα καλύτερα μέλια που μπορεί να συναντήσει κανείς στον ελλαδικό χώρο,
Μερικά από τα χαρακτηριστικά φαγητά της Κεφαλλονιάς είναι η αλιάδα, η γνωστή σκορδαλιά, η οποία παρασκευάζεται μόνο με πατάτα και πολύ σκόρδο, η μπακαλιαρόπιττα, η γίδα σοφιγάδο, (κοκκινιστή με πατάτες)και τα τσιγαρίδια, (σέσκουλα, σπανάκι και μυρωδικά με ρύζι.) Και φυσικά κεφαλλονίτικο προϊόν το μαντολάτο.
Πολλά απόμη τα παραδοσιακά προϊόντα της Κεφαλλονιάς κι΄ισως κάποια άλλη φορά τα ξαναδούμε. Τώρα ας περάσουμε στο άλλο νησί που περιμένει λίγο πιο κάτω. Στην πανέμορφη Ζάκυνθο. Στο χιλιοτραγουδημένο Φιόρο του Λεβάντε, όπως την είχαν ονομάσει οι Ενετοί καταχτητές.

Ζάκυνθος.

Το Φιόρο του Λεβάντε.
Νάμαστε στην ομορφιά του Ιονίου. Την Ζάκυνθο. Το χιλιοτραγουδημέο Τζάντε. Το νησί του έρωτα, της μουσικής και του γλεντιού. 
Πάντοτε στο νησί της Ζακύνθου επικρατούσε μια πλούσια βλάστηση ικανή να προσφέρει όλα τα αγαθά της φύσης. Έτσι ήταν επόμενο να εξελιχθεί η Ζάκυνθος σε ένα νησί με αυξημένη αγροτική παραγωγή. Και πρώτο από όλα τα αγροτικά προϊόντα του νησιού το ζακυνθινό κρασί.
Υπάρχουν πάρα πολλά τοπικά κρασιά και τούτο διότι η κάθε οικογένεια παράγει το δικό της κρασί. Καλλιεργούνται πολλές ποικιλίες σταφυλιών και η κάθε μία ξεχωρίζει για την γεύση της, το χρώμα της, το άρωμά της. Οι πλέον ονομαστές από τις ποικιλίες είναι το Γουστουλίδι, ο Παύλος, η Τουρκοπούλα, ενώ τα πιο εύγευστα κρασιά είναι το Κόκκινο, ο Αυγουστιάτης, η Κατσακούλια, η Mαύρη Ρομπόλα. Όμως το πιο ξακουστό ζακυνθινό κρασί είναι η Βερντέα, στο οποίο πολλοί έχουν δώσει την ονομασία “Κρασί των Θεών.”
Και για την Ζάκυνθο το λάδι αποτελεί ένα ξεχωριστό παραδοσιακό προϊόν. Στο νησί υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες ελαιοδέντρων τα οποία, μπορεί να πει κανείς, ότι είναι μοναδικά στη Μεσόγειο. Έτσι από τα ελαιόδεντρα αυτά παράγεται ένα εκλεκτό ελαιόλαδο και στις περισσότερες περιπτώσεις με τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο και αποτελεί ένα από τα κυριότερα προϊόντα της παραγωγής στο νησί της Ζακύνθου.
Μέλι Ζακύνθου. Το κάτι άλλο.
Και εδώ, στην Ζάκυνθο το μέλι κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στα παραδοσιακά προϊόντα. Το ζακυνθινό μέλι παράγεται κατ΄εξοχήν στην ορεινή περιοχή του νησιού και με τρόπο παραδοσιακό. Χαρακτηρίζεται από το άρωμα του και από την υπέροχη γεύση του. Πολλοί από τους κατοίκους του νησιού έχουν τις δικές του κυψέλες και παράγουν ένα θαυμάσιο γευστικό μέλι.

Ζακυνθινό λαδωτύρι. 
Ένα από τα κύρια παραδοσιακά προϊόντα του νησιού είναι και το Λαδωτήρι. Παράγεται από πρόβειο γάλα με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο και διατηρείται μέσα σε ελαιόλαδο. Χαρακτηριστικό του είναι μια έντονη αλμυρή γεύση με μια σχετική ευχάριστη μυρωδιά και ανήκει στην κατηγορία σκληρού επιτραπέζιου τυριού. Η καλύτερη εποχή για την παραγωγή του λαδοτυριού είναι η Άνοιξη όπου τα ζώα έχουν αρκετό γάλα.
Νεροκρέμμυδο Μπελουσιώτικο. 
Ξεχωριστό παραδοσιακό προϊόν στην Ζάκυνθο το νεροκρέμμυδο, γνωστό και σαν Μπελουσιώτικο, λόγω της περιοχής που καλλιεργείται και παράγεται. Το κρεμμύδι αυτό έφεραν στο νησί οι Ενετοί καταχτητές. Χαρακτηριστικό αυτού του κρεμμυδιού είναι ότι πολλές το βάρος του ξεπερνάει το 1.5 κιλά.
Και οι σταφίδες της Ζακύνθου. 
Και φυσικά δεν θα πρέπει να αφήσουμε έξω από τα παραδοσιακά προϊόντα του νησιού την ζακυνθινή μαύρη σταφίδα. Καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις και η συγκομιδή τους γίνεται τον Αύγουστο. Μετά την συγκομιδή απλώνεται και αποξηραίνεται στον ήλιο. Η ζακυνθινή σταφίδα είναι γευστικότατη και θρεπτική. Η σταφίδα αποτελεί μια από τις κύριες πηγές εσόδων.

Κύθηρα.
Κύθηρα. Η Χώρα.
Αφήνουμε την όμορφη Ζάκυνθο και περνάμε στα Κύθηρα το τελευταίο στη σειρά των νησιών που απλώνει τις ζωγραφιές του στα κύματα του Ιονίου.
Πανέμορφα και τα Κύθηρα, παρ΄όλο το άγονο και πετρώδες έδαφός τους.Κυψέλες στα
Κυψέλες στα Κύθηρα.
ΚύθηραΚι΄εδώ τα παραδοσιακά προϊόντα γράφουν τη δική τους ιστορία με πρώτο το μέλι. Αυτό το θεϊκό προϊόν που εδώ, λόγω εδάφους, έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και γεύση. Θυμαρίσιο το μέλι εδώ και αξεπέραστο για την μοναδική γεύση του και το άρωμά του.
Θυμαρίσιο μέλι στα Κύθηρα. Το κάτι άλλο. 
Η παραγωγή του μελιού στα Κύθηρα είναι γνωστή από την αρχαιότητα αφού ο Ηρακλείδης, 4ος πΧ αιώνας, γράφει στο έργο του Περί Πολιτειών. Η νήσος Κύθηρα φέρει γαρ πολλά και μέλι και οίνον.
Φυσικά και από εδώ δεν λείπει το λάδι το οποίο συνήθως προέρχεται από βιολογικής καλλιέργειας ελιές και μάλιστα ελιές που δεν αρδεύονται πράγμα που καθιστά το λάδι ακόμα πιο ποιοτικό και αυξάνει τις θρεπτικές και θεραπευτικές του ιδιότητες.
Το κρασί των Κυθήρων είναι πολύ μικρή παραγωγή σε σχέση με τα υπόλοιπα Εφτάνησα και τούτο λόγω εδάφους.
Τρύγος στα Κύθηρα.
Είναι ένα κρασί ξηρό και σε χρώμα κόκκινο ή ξανθό. Η παραγωγή του είναι πολύ μικρή γι΄αυτό και κυκλοφορεί σε περιορισμένες ποσότητες στην αγορά. Στον τομέα των ποτών τα Κύθηρα έχουν την παραδοσιακή Φατουράδα.
Φατουράδα και μεζές λουκάνικο.
Πρόκειται για ένα αποκλειστικά ποτό του νησιού το οποίο παρασκευάζεται από τσίπουρο ή ρακί, κανελογαρύφαλα και άρωμα από φρούτα. Είναι ένα ποτό γευστικό και απολαυστικό.
Άλλο παραδοσιακό προϊόν είναι το Τσιριγώτικο λουκάνικο. Πρόκειται για ένα λεπτό λουκάνικο όμως καταπληκτικό στη γεύση. Ένας μεζές πρώτης κατηγορίας για απολαυστικές στιγμές με ένα ουζάκι κάτω από τα πλατάνια της πλατείας.

Αμυγδαλωτό, Μελόψωμο, Αχλαδάκι, Καλιτσούνα, Κουφέτο, Μάντολες, Μελούνια και πάρα πολλά άλλα, είναι μερικά από τα αποκλειστικά προϊόντα του νησιού. Κάποια άλλη φορά θα πούμε ακόμη περισσότερα για τα κυθηριώτικα παραδοσιακά προϊόντα. 
                                                                                                                    

Φίλες μου και φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι. περάστε και από το http://hellascafe.blogspot.com Ίσως βρήτε κάτι που σας ενδιαφέρει. 

Πάμε να φάμε στα Εφτάνησα.Αμπελώνες ρομπόλας στα Ομαλά.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Σεπτέμβρη.
Ιθάκη. Η παραλία Καμίνια. 

Πάμε να φάμε στα Εφτάνησα.

Κεφαλλονιά. Ο οικισμός Αγία Ευφημία.
Ελάτε να κάνουμε ένα γύρω στα Εφτάνησα και να δοκιμάσουμε, να γευτούμε τα υπέροχα προϊόντα που παράγουν τούτα τα πανέμορφα νησιά. Πάμε Κεφαλλονιά. 
Η Κεφαλλονιά είναι το μεγαλύτερο κι΄ένα από τα πιο γοητευτικά νησιά του Ιονίου. Τα απομεινάρια του αρχαίου πολιτισμού και η μακραίωνη ιστορία της δημιουργούν μια αινιγματική και ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα.
Αναμφισβήτητα η Κεφαλλονιά ξεχωρίζει από τα άλλα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου για τα εύφορα εδάφη της. Οι απέραντοι ελαιώνες και οι αμπελώνες, εκτός από την ομορφιά τους χαρίζουν στο νησί και τα εκλεκτά προϊόντα τους. Κρασί, λάδι, ελιές, τυριά, μέλι ξεχωρίζουν καθώς είναι από τα πλέον φημισμένα.
Η αμπελουργία έχει μια πάρα πολύ μεγάλη ιστορία στο νησί της Κεφαλλονιάς, αφού οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων. Σύμφωνα με την παράδοση το πρώτο κλήμα στο νησί το φύτεψε ο Κέφαλος, γιος του Ερμή και της Έρσης, ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο νησί.
Αμπελώνες στην Κεφαλλονιά. 
Στην ιστορία του νησιού η αμπελουργία υπήρξε σημαντικός παράγοντας για την οικονομία της Κεφαλλονιάς. Οι κλιματολογικές συνθήκες και η μεγάλη ποικιλία των αμπελιών ευνοούν την παραγωγή κρασιών εξαιρετικής ποιότητας. Ένα από αυτά είναι η παγκοσμίως γνωστή Ρομπόλα. Ένα κρασί ιδιαίτερης ποιότητας και γεύσης, που υπάγεται στα προϊόντα ΟΠΑΠ Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα κλήματα της ρομπόλας κυριολεκτικά βγαίνουν μέσα από τις πέτρες Οι Ενετοί αποκαλούσαν την ρομπόλα Vino di dasso. Κρασί της πέτρας.
Αμπελώνες ρομπόλας στα Ομαλά. 
Σημαντικό κέντρο παραγωγής της ρομπόλας είναι η περιοχή των Ομαλών στο κέντρο του νησιού. Το άρωμα της ρομπόλας χαρακτηρίζεται από την ευωδιά φρούτων, όπως ροδάκινο, κίτρο, μήλο.
Εκτός από την ρομπόλα, για την οποία και θα αφιερώσουμε ιδιαίτερο άρθρο, ονομαστή είναι και η μαυροδάφνη της Κεφαλλονιάς καθώς και τα κρασιά Βοστιλίδι, Τσαουσί, και Μοσχάτο.
Κεφαλλονίτικο λάδι.
Μετά από τα κρασιά παγκοσμίως γνωστό είναι και το λάδι της Κεφαλλονιάς. Πρόκειται για ένα λάδι υψηλής ποιότητας. Ένα ακόμη φημισμένο προϊόν του νησιού. Το κεφαλλονίτικο λάδι είναι αρίστης ποιότητας και ξεχωρίζει για την γεύση του, που όπως λένε είναι μοναδική.
Παραδοσιακό μάζεμα ελιάς. 
Η παραγωγή του ακόμη και σήμερα γίνεται με παραδοσιακό τρόπο που τον γνωρίζουν μόνο οι Κεφαλλονίτες παραγωγοί.
Φέτα Κεφαλλονιάς. 
Η φέτα είναι ένα παραδοσιακό τυρί της Κεφαλλονιάς. Μάλιστα οι Κεφαλλονίτες παινεύονται ότι από αυτούς η παραγωγή της φέτας εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα σκληρό ή μαλακό τυρί που χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη γεύση.
Η κεφαλλονίτικη φέτα και το ξεροτύρι ή κεφαλοτύρι και τα δυο είναι προϊόντα της ορεινής ζώνης του νησιού και είναι γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο για την μοναδική και πικάντικη γεύση τους.
Το λαδωτύρι του νησιού. 
Εκτός από την φέτα και το κεφαλοτύρι στην Κεφαλλονιά παράγονται ακόμη γραβιέρα, μυζήθρα και η γνωστή “στούμπα” ένα παραδοσιακό, σκληρό τυρί, από τα παλαιότερα στην Ελλάδα. Παράγεται από συνδυασμό πρόβειου και κατσικίσιου γάλακτος.
Από τα προϊόντα της Κεφαλλονιάς δεν λείπει το μέλι. Ένα ξεχωριστό προϊόν τον νησιού και μάλιστα σε δύο κατηγορίες. Το θυμαρίσιο μέλι, με μια ιδιαίτερη γεύση και γνωστό για την καθαρότητα που έχει και το μέλι ελάτης, αρωματικό με το άρωμα από τα έλατα του Αίνου, ένα από τα καλύτερα μέλια που μπορεί να συναντήσει κανείς στον ελλαδικό χώρο,
Μερικά από τα χαρακτηριστικά φαγητά της Κεφαλλονιάς είναι η αλιάδα, η γνωστή σκορδαλιά, η οποία παρασκευάζεται μόνο με πατάτα και πολύ σκόρδο, η μπακαλιαρόπιττα, η γίδα σοφιγάδο, (κοκκινιστή με πατάτες)και τα τσιγαρίδια, (σέσκουλα, σπανάκι και μυρωδικά με ρύζι.) Και φυσικά κεφαλλονίτικο προϊόν το μαντολάτο.
Πολλά απόμη τα παραδοσιακά προϊόντα της Κεφαλλονιάς κι΄ισως κάποια άλλη φορά τα ξαναδούμε. Τώρα ας περάσουμε στο άλλο νησί που περιμένει λίγο πιο κάτω. Στην πανέμορφη Ζάκυνθο. Στο χιλιοτραγουδημένο Φιόρο του Λεβάντε, όπως την είχαν ονομάσει οι Ενετοί καταχτητές.

Ζάκυνθος.

Το Φιόρο του Λεβάντε.
Νάμαστε στην ομορφιά του Ιονίου. Την Ζάκυνθο. Το χιλιοτραγουδημέο Τζάντε. Το νησί του έρωτα, της μουσικής και του γλεντιού. 
Πάντοτε στο νησί της Ζακύνθου επικρατούσε μια πλούσια βλάστηση ικανή να προσφέρει όλα τα αγαθά της φύσης. Έτσι ήταν επόμενο να εξελιχθεί η Ζάκυνθος σε ένα νησί με αυξημένη αγροτική παραγωγή. Και πρώτο από όλα τα αγροτικά προϊόντα του νησιού το ζακυνθινό κρασί.
Υπάρχουν πάρα πολλά τοπικά κρασιά και τούτο διότι η κάθε οικογένεια παράγει το δικό της κρασί. Καλλιεργούνται πολλές ποικιλίες σταφυλιών και η κάθε μία ξεχωρίζει για την γεύση της, το χρώμα της, το άρωμά της. Οι πλέον ονομαστές από τις ποικιλίες είναι το Γουστουλίδι, ο Παύλος, η Τουρκοπούλα, ενώ τα πιο εύγευστα κρασιά είναι το Κόκκινο, ο Αυγουστιάτης, η Κατσακούλια, η Mαύρη Ρομπόλα. Όμως το πιο ξακουστό ζακυνθινό κρασί είναι η Βερντέα, στο οποίο πολλοί έχουν δώσει την ονομασία “Κρασί των Θεών.”
Και για την Ζάκυνθο το λάδι αποτελεί ένα ξεχωριστό παραδοσιακό προϊόν. Στο νησί υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες ελαιοδέντρων τα οποία, μπορεί να πει κανείς, ότι είναι μοναδικά στη Μεσόγειο. Έτσι από τα ελαιόδεντρα αυτά παράγεται ένα εκλεκτό ελαιόλαδο και στις περισσότερες περιπτώσεις με τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο και αποτελεί ένα από τα κυριότερα προϊόντα της παραγωγής στο νησί της Ζακύνθου.
Μέλι Ζακύνθου. Το κάτι άλλο.
Και εδώ, στην Ζάκυνθο το μέλι κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στα παραδοσιακά προϊόντα. Το ζακυνθινό μέλι παράγεται κατ΄εξοχήν στην ορεινή περιοχή του νησιού και με τρόπο παραδοσιακό. Χαρακτηρίζεται από το άρωμα του και από την υπέροχη γεύση του. Πολλοί από τους κατοίκους του νησιού έχουν τις δικές του κυψέλες και παράγουν ένα θαυμάσιο γευστικό μέλι.

Ζακυνθινό λαδωτύρι. 
Ένα από τα κύρια παραδοσιακά προϊόντα του νησιού είναι και το Λαδωτήρι. Παράγεται από πρόβειο γάλα με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο και διατηρείται μέσα σε ελαιόλαδο. Χαρακτηριστικό του είναι μια έντονη αλμυρή γεύση με μια σχετική ευχάριστη μυρωδιά και ανήκει στην κατηγορία σκληρού επιτραπέζιου τυριού. Η καλύτερη εποχή για την παραγωγή του λαδοτυριού είναι η Άνοιξη όπου τα ζώα έχουν αρκετό γάλα.
Νεροκρέμμυδο Μπελουσιώτικο. 
Ξεχωριστό παραδοσιακό προϊόν στην Ζάκυνθο το νεροκρέμμυδο, γνωστό και σαν Μπελουσιώτικο, λόγω της περιοχής που καλλιεργείται και παράγεται. Το κρεμμύδι αυτό έφεραν στο νησί οι Ενετοί καταχτητές. Χαρακτηριστικό αυτού του κρεμμυδιού είναι ότι πολλές το βάρος του ξεπερνάει το 1.5 κιλά.
Και οι σταφίδες της Ζακύνθου. 
Και φυσικά δεν θα πρέπει να αφήσουμε έξω από τα παραδοσιακά προϊόντα του νησιού την ζακυνθινή μαύρη σταφίδα. Καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις και η συγκομιδή τους γίνεται τον Αύγουστο. Μετά την συγκομιδή απλώνεται και αποξηραίνεται στον ήλιο. Η ζακυνθινή σταφίδα είναι γευστικότατη και θρεπτική. Η σταφίδα αποτελεί μια από τις κύριες πηγές εσόδων.

Κύθηρα.
Κύθηρα. Η Χώρα.
Αφήνουμε την όμορφη Ζάκυνθο και περνάμε στα Κύθηρα το τελευταίο στη σειρά των νησιών που απλώνει τις ζωγραφιές του στα κύματα του Ιονίου.
Πανέμορφα και τα Κύθηρα, παρ΄όλο το άγονο και πετρώδες έδαφός τους.Κυψέλες στα
Κυψέλες στα Κύθηρα.
ΚύθηραΚι΄εδώ τα παραδοσιακά προϊόντα γράφουν τη δική τους ιστορία με πρώτο το μέλι. Αυτό το θεϊκό προϊόν που εδώ, λόγω εδάφους, έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και γεύση. Θυμαρίσιο το μέλι εδώ και αξεπέραστο για την μοναδική γεύση του και το άρωμά του.
Θυμαρίσιο μέλι στα Κύθηρα. Το κάτι άλλο. 
Η παραγωγή του μελιού στα Κύθηρα είναι γνωστή από την αρχαιότητα αφού ο Ηρακλείδης, 4ος πΧ αιώνας, γράφει στο έργο του Περί Πολιτειών. Η νήσος Κύθηρα φέρει γαρ πολλά και μέλι και οίνον.
Φυσικά και από εδώ δεν λείπει το λάδι το οποίο συνήθως προέρχεται από βιολογικής καλλιέργειας ελιές και μάλιστα ελιές που δεν αρδεύονται πράγμα που καθιστά το λάδι ακόμα πιο ποιοτικό και αυξάνει τις θρεπτικές και θεραπευτικές του ιδιότητες.
Το κρασί των Κυθήρων είναι πολύ μικρή παραγωγή σε σχέση με τα υπόλοιπα Εφτάνησα και τούτο λόγω εδάφους.
Τρύγος στα Κύθηρα.
Είναι ένα κρασί ξηρό και σε χρώμα κόκκινο ή ξανθό. Η παραγωγή του είναι πολύ μικρή γι΄αυτό και κυκλοφορεί σε περιορισμένες ποσότητες στην αγορά. Στον τομέα των ποτών τα Κύθηρα έχουν την παραδοσιακή Φατουράδα.
Φατουράδα και μεζές λουκάνικο.
Πρόκειται για ένα αποκλειστικά ποτό του νησιού το οποίο παρασκευάζεται από τσίπουρο ή ρακί, κανελογαρύφαλα και άρωμα από φρούτα. Είναι ένα ποτό γευστικό και απολαυστικό.
Άλλο παραδοσιακό προϊόν είναι το Τσιριγώτικο λουκάνικο. Πρόκειται για ένα λεπτό λουκάνικο όμως καταπληκτικό στη γεύση. Ένας μεζές πρώτης κατηγορίας για απολαυστικές στιγμές με ένα ουζάκι κάτω από τα πλατάνια της πλατείας.

Αμυγδαλωτό, Μελόψωμο, Αχλαδάκι, Καλιτσούνα, Κουφέτο, Μάντολες, Μελούνια και πάρα πολλά άλλα, είναι μερικά από τα αποκλειστικά προϊόντα του νησιού. Κάποια άλλη φορά θα πούμε ακόμη περισσότερα για τα κυθηριώτικα παραδοσιακά προϊόντα. 
                                                                                                                    

Φίλες μου και φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι. περάστε και από το http://hellascafe.blogspot.com Ίσως βρήτε κάτι που σας ενδιαφέρει. 

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Τα παράνομα γραμματόσημα "από τα Κύθηρα" επί Κατοχής.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Σεπτέμβρη.
Ιθάκη. Η παραλία Καμίνια. 


Το κείμενο αυτό μου έστειλε ο καλός μου φίλος και εκλεκτός δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Λεκάκης και τον ευχαριστώ.
Πρόκειτα για μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, πέρα για πέρα...ελληνική που έγινε στα Κύθηρα στις αρχές του 1941 όταν τα Εφτάνησα είχαν καταλάβει οι Ιταλοί. Απολαύστε την. 


Τα παράνομα γραμματόσημα από τα Κύθηρα” επί Κατοχής.

Του Δημήτρη Περδίκη. Perdikis.dim@cyta.gr

Στις 27 Απριλίου 1941 οι γερμανικές δυνάμεις έφτασαν και κατέλαβαν την πόλη των Αθηνών. Πίσω από τους Γερμανούς έφτασαν και οι Ιταλοί, οι οποίοι εγκατέστησαν και αυτοί την στρατιωτική τους διοίκηση και διάφορες ιταλικές υπηρεσίες εστεγάσθησαν σε επιταγμένα κτήρια.
Σε κτήριο της πλατείας Κλαυθμώνος εγκατεστάθη η διοίκηση της ιταλικής πολιτοφυλακής (Guardia civila).
Μετά από λίγες εβδομάδες, ένα πρωί δυο καλοντυμένοι άνδρες έφθασαν και μπήκαν στο κτήριο αυτό. Χαιρέτισαν φασιστικά φωνάζοντας Βίβα Ντούτσε! ...
Οι Ιταλοί πολύ εχάρηκαν που βρήκαν τέτοιους φίλους στην Αθήνα. Τους καλοδέχτηκαν, κουβέντιασαν μαζί τους και τελικώς τους ρώτησαν τι θα μπορούσαν να κάνουν γι΄αυτούς. Ο ένας από τους επισκέπτες τους είπε. Για την δόξα του μεγάλου μας Ντούτσε θέλουμε να φτιάξουμε γραμματόσημα”! Τα ιταλικά του ήταν τέλεια, με σπουδές στην Ιταλία, διακοπές στην Ιταλία, συναλλαγές με την Ιταλία. Όλα αυτά τα χρόνια είχε συνδέσει την ζωή του με την άρχουσα τάξη της φασιστικής Ιταλίας.
Η ιταλική Πολιτοφυλακή δεν ήταν βέβαια η αρμόδια υπηρεσία να διατάξει την έκδοση γραμματοσήμων, όμως για τους καλούς τους φίλους και για τον μεγάλο Ντούτσε όλα μπορούσαν να γίνουν, εξ΄αλλου πόλεμος ήταν και φίλοι πάντα χρειάζονται στα δύσκολα. Με την διαταγή ανά χείρας προμηθεύτηκαν γραμματόσημα (άγνωστο εάν μπόρεσαν να τα επιτάξουν ή εάν τα αγόρασαν).


Τύπωσαν σε λιθογραφείο με την επισήμανση στα γραμματόσημα στα ιταλικά σε τρεις γραμμές CERIGO Occupazione Militare Italianaδηλαδή “ΚΥΘΗΡΑ Ιταλική Στρατιωτική Κατοχή”. Επισημάνθηκαν έτσι γραμματόσημα της ιστορικής σειράς σε μεγαλύτερες ποσότητες και γραμματόσημα της μυθολογικής – αεροπορικής σειράς, σε πολύ μικρές ποσότητες (μάλλον 250 τεμάχια ανά αξία).
Παρήγγειλαν και μια μικρή σφραγίδα με το fascio, το σύμβολο δηλαδή του φασισμού. Εσφράγισαν με την σφραγίδα τα γραμματόσημα στην πίσω πλευρά κι΄εξεκίνησαν για τα Κύθηρα. Εκεί έφτασαν στο ταχυδρομείο κι΄εδήλωσαν πως φέρνουν, σύμφωνα με την διαταγή, τα γραμματόσημα που θα κυκλοφορήσουν. Ο προϊστάμενος του ταχυδρομείου, όμως, τους απάντησε πως δεν έχει από τους προϊσταμένους του τέτοιες εντολές και δεν δεχόταν να ακούσει τίποτε. Όμως αυτή την περίπτωση την είχαν προβλέψει και είχαν κατασκευάσει μια ταχυδρομική σφραγίδα στην ιταλική γλώσσα. Οι Ιταλοί παρά το ότι είχαν κυκλοφορήσει ιδιαίτερα γραμματόσημα για τα Επτάνησα είχαν κρατήσει τις ίδιες τις ελληνικές ταχυδρομικές σφραγίδες.
Οι δυο λεβέντες λοιπόν, κόλλησαν σε φάκελλα σειρές από τα γραμματόσημά τους, τα σφράγησαν με την σφραγίδα τους και αναχώρησαν με καϊκι για το Γύθειο, όπου εζήτησαν στο ταχυδρομικό γραφείο να τους σφραγίσουν τα φάκελλα με σφραγίδα αφίξεως. Στο Γύθειο δεν τους έφεραν αντίρρηση κι΄εσφράγισαν τα φάκελλα στην άφιξη με την σφραγίδα του Ταχυδρομικού Γραφείου Γυθείου. Έτσι πέτυχαν αυτό που ζητούσαν, την τεκμηρίοση της νομιμότητος. Φάκελλα που έδειχναν να έχουν ταχυδρομηθεί στα Κύθηρα και να έχουν αφιχθεί στο Γύθειο. Κάτι που έδειχνε πως σαν κανονικά γραμματόσημα, που είχαν χρησιμοποιηθεί. Εν συνεχεία εσκέφθησαν να επεκτείνουν την δραστηριότητά τους και να φτιάξουν και για άλλα νησιά γραμματόσημα. Και έτσι έγινε. Γραμματόσημα για την Λευκάδα και τους Παξούς. (Αυτά όμως θα τα δούμε σε άνα άλλο άρθρο προσεχώς).
Πίσω εν Αθήναις. Οι δυο φίλοι προσεπάθησαν να νομιμοποιήσουν τα γραμματόσημά τους. Ο ένας εκ των δυο άρχισε να εκδίδει πιστοποιητικά γνησιότητος και να γράφει σε εκδότες καταλόγων για να συμπεριληφθούν. Και πράγματι ο ελβετικός κατάλογος Zumstein περιέλαβε τα γραμματόσημα αυτά στην πρώτη μεταπολεμική έκδοση του, εν συνεχεία όμως τα αφαίρεσε.
Η πρώτη μεταπολέμική κυβέρνηση της Ελλάδος εψήφισε τον νόμο περί “εκνόμων γραμματοσήμων”που εκυκλοφόρησαν στην κατοχική περίοδο και βέβαια μαζί με άλλες εκδόσεις, ιταλίκές, του ΕΑΜ, του ΕΔΕΣ κλπ. Και τα γραμματόσημα αυτά ενέπιπταν στις διατάξεις του νόμου αυτού, που απαγόρευε την κατοχή, αγορά και πώληση τέτοιων γραμματοσήμων. Ο νόμος αυτός έχασε και την τυπική ισχύ του το 1974.
Το 1976 όταν εξέδιδα το περιοδικό “Το Γραμματόσημο” εσυνάντησα ένα πρωί στο Σύνταγμα τον έναν εκ των δυο πρωταγωνιστών της ιστορίας μας. Είχαν περάσει 35 χρόνια και ήταν πλέον προχωρημένης ηλικίας. Δέχτηκε να μου παραχωρήσει συνέντευξη. Συγκέντρωσα και από άλλες πηγές κάποιες πληροφορίες. Τελικά έμεινε αδημοσίευτη για άλλα σαράντα χρόνια, μέχρι που ήλθε πια η ώρα να το διαβάσετε...


Για περισσότερα


Θα ήθελα πάρα πολύ να επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com Ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ιστορική γειτονιά των Εξαρχείων σας περιμένει. Διαβάστε το.