Λορέντζος Μαβίλης.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Φεβρουάριο.
Κύθηρα. Η Χώρα και στο βάθος το Καψάλι.


Με την συγκατάθεσή σας αγαπημένοι μου φίλες και φίλοι σήμερα θα κάνουμε μια μικρή διακοπή από τους όμορφους περιπάτους στις εκκλησιές των νησιών μας για να γνωρίσουμε έναν ξεχωριστό άνθρωπο των ελληνικών γραμμάτων αλλά και έναν Άνθρωπο που λάτρεψε την Ελλάδα. Έναν άνθρωπο που έδωσε την ζωή του πολεμώντας για τη λευτεριά της Ελλάδας. Είναι ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης.   


"Τώρα που είμαι, με το συμπάθιο, κι΄εγώ Doctor, επιθυμώ να έχω ακόμη την αγάπη και την εκτίμηση των φίλων μου και δεν σκοπεύω ν΄αλλάξω ούτε ζωή ούτε αρχάς. Ό,τι θα κατορθώσω εις την ζωή μου θα το κατορθώσω μένοντας συνεπής χωρίς να απαρνηθώ ούτε μία μόνη πράξη, ούτε μια μόνη στιγμή της περασμένης μου ζωής ή αλλιώς δεν θα κατορθώσω τίποτε"
...έγραφε στον φίλο του Ανδρέα  Κεφαλληνό μετά από μια αποτυχία του να εκλεγεί βουλευτής.

Μια φωτογραφία του Λορέντζου Μαβίλη,

Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 6 Σεπτεμβρίου του 1860. Η οικογένειά του είχε εγκατασταθεί στην Κέρκυρα όπου εκεί ήταν πρόξενος της Ισπανίας ο παππούς του, από το μέρος του πατέρα του. Μητέρα του ήταν η επίσης Κερκυραία Ιωάννα Καποδίστρια-Σούφη ανιψιά του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. 
Μεγαλωμένη σ΄ένα αγρόκτημα η μητέρα του ποιητή, έμαθε κι΄αγάπησε τη γλώσσα του λαού, τα τραγούδια και τις παροιμίες του και την αγάπη της αυτή την μετέδωσε στον γιο της Λορέντζο.

Αυτή η πινακίδα είναι εντοιχισμένη στο σπίτι του ποιητή.

Στην Κέρκυρα πέρασε και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο Λορέντζος.
Μεγάλη επίδραση στην προσωπικότητα του Μαβίλη άσκησε ο Ιάκωβος Πολυλάς τον οποίον γνώρισε στην Αναγνωστική Εταιρεία της Κέρκυρας και του οποίου υπήρξε φίλος και μαθητής. Είχε μάθει και μιλούσε Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Γερμανικά.
Τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές στην Κέρκυρα φοιτά για ένα διάστημα στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και στα 1880, σε ηλικία είκοσι χρόνων αποφάσισε να μεταβεί στη Γερμανία, στο Μόναχο, για να σπουδάσει φιλολογία και φιλοσοφία. Για δεκατέσσερα χρόνια φοίτησε σε διάφορες σχολές. Εκεί γνωρίστηκε με τις θεωρίες του Νίτσε και του Σοπενχάουερ από τις οποίες θεωρίες επηρεάστηκε πάρα πολύ. Κατά την διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία τον απασχόλησαν και τα σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα και μετέφρασε αποσπάσματα από το ινδικό έπος του Μαχαμπχαράτα.

Το εξώφυλλο ενός από τα λίγα βιβλία του Μαβίλη.

Στην Γερμανία είχε κάμει και την σύνθεση των πρώτων λυρικών ποιημάτων του, κυρίως σονέτων. Γράφει σονέτα τα οποία επεξεργάζεται με επιμέλεια και καταφέρνει να πειθαρχεί τα υψηλά νοήματα του περιεχομένου στα περιορισμένα σύνορα του είδους. 
Ο Λορέντζος Μαβίλης υπήρξε ολιγογράφος ως ποιητής και διέπρεψε στο είδος του σονέτου που είχαν καλλιεργήσει οι Γάλλοι "Παρνασσιστές"
Μετασολωμικός ποιητής ανήκε στην παράδοση της Επτανησιακής Σχολής όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Διονύσιο Σολωμό.
Το σκάκι τον απασχόλησε πάρα πολύ και μάλιστα συνέθεσε σκακιστικά προβλήματα τα οποία δημοσιεύτηκαν σε γερμανικά έντυπα. Μάλιστα το 1886 έγινε ο ιδρυτής του Σκακιστικού Συλλόγου του Πανεπιστημίου στο Μόναχο.

Ο ποιητής με την στολή της εκστρατείας.

Επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1896 συμμετέχει στην επανάσταση της Κρήτης, πολεμώντας μαζί με τους αντάρτες στα κρητικά βουνά.
Κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 συγκέντρωσε εβδομήντα Κερκυραίους εθελοντές και πήγαν να πολεμήσουν στην Ήπειρο. Εκεί σε κάποια μάχη τραυματίστηκε στο χέρι. Είναι άξιο να σημειωθεί ότι τα έξοδα της εκστρατείας των εθελοντών τα κάλυπτε ο ίδιος.
Το 1910 εκλέγεται βουλευτής της Κέρκυρας με το κόμμα των Φιλελευθέρων όπου σε κάποια συνεδρίαση της Βουλής το 1911 υπερασπίζεται τη δημοτική γλώσσα και απευθυνόμενος στους καθαρευουσιάνους τους φώναξε το ιστορικό "Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι οι οποίοι ομιλούν την καθαρεύουσα."
Το 1912 κατά την διάρκεια του πρώτου Ελληνοτουρκικού πολέμου, γίνεται επικεφαλής του λόχου των εθελοντών Γαριβαλδινών και σκοτώνεται στη μάχη του Δρίσκου,

Η πλάκα πάνω στο μνημείο του.

κοντά στα Ιωάννινα στις 28 Νοεμβρίου του 1912. Η ελληνική ιστορία δεν έχει ανάλογο παράδειγμα. Βουλευτής να φορά την στρατιωτική στολή, να μάχεται στην πρώτη γραμμή και να πέφτει ηρωικά για την τιμή και την λευτεριά της πατρίδας του. Ευτυχώς που δεν ζει στις μέρες μας για να πάρει μια γεύση της Βουλής των Ελλήνων.
Αρχικά η σορός του ενταφιάσθηκε σε ένα κοντινό μοναστήρι.

Το μνημείο του ποιητή στο χώρο που σκοτώθηκε.

Όμως το 1933 κατασκευάσθηκε μνημείο στο χώρο που σκοτώθηκε και εκεί τοποθετήθηκαν τα οστά του.
Λέγεται ότι διατηρούσε ερωτικό δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα, κατά κόσμον Θεώνη Δρακοπούλου η οποία αφοσιώθηκε στην ερωτική ποίηση και μάλιστα ένα από τα πλέον σπουδαία ποιήματά της, το "Τι άλλο καλέ μου"είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Λορέντζου Μαβίλη.
                   
                   Τι άλλο, καλέ μου, ζητάς από μένα
          και στέκεις θλιμμένος μπροστά στη μορφή μου,
            αφού κι΄η καρδιά μου, αφού κι΄η ψυχή μου,
             -κι΄ας είσαι νεκρός- πλημμυρούν από σένα.

Το ποιήμα αυτό ανήκει στη συλλογή της Μυρτιώτισσας "Κίτρινες φλόγες" που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1925, δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του.

Η προτομή του.

Ο Μαβίλης είναι ο κύριος εκπρόσωπος του σονέτου, κατ΄εξοχή σονετογράφος της ελληνικής ποίησης. Στα ποιήματά του εξυμνεί την Ελλάδα όμως αναφέρεται και στην μυθική και ιστορική παράδοση και στη ζωή.
Αυτή με λίγα λόγια είναι η ζωή και το έργο ενός μεγάλου ποιητή και ενός υπέροχου ανθρώπου.
Ενδεικτικά λίγοι στίχοι από τα έργα του.


Λήθη.
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρα της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάναι.

Στην πατρίδα.
Πατρίδα σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δεν λάμπει.
Πως εις το φως του λαχταρούν η θάλασσα κι΄οι κάμποι,
πως λουλουδίζουν τα βουνά, τα δασ΄ οι λαγκαδιές
στέλνοντάς του θυμίαμα μυριάδες μυρωδιές. 

Φίλες και φίλοι.
Θα χαρώ να σας δω και στο 
http://hellascafe.blogspot.com
Θα βρείτε κάτι που μπορεί να σας ενδιαφέρει



ΠΗΓΕΣ
w. el.wikipedia.org
w. iefimerida.gr
w. proskynitis.com
w. biblionet.gr
w. livepedia.gr
w. ngradio.gr
w. anti-recearcher.com