Στη Βόρεια Ζακυνθο.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Δεκέμβρη.
Γάϊος. Πρωτεύουσα των Παξών.




Στη βόρεια Ζάκυνθο σήμερα να γνωρίσουμε τρία χαρακτηριστικά χωριουδάκια. Την Αναφωνήτρια, τη Λούχα και το Γύρι. Τρία μικρά χωριά όμως τόσο όμορφα. Αρχίζουμε με την Αναφωνήτρια όπου το πρώτο που θα θαυμάσουμε είναι εκεί το Μοναστήρι. 

Ένα στ΄αλήθεια στολίδι, ένα στολίδι καλλιτεχνικής αλλά και λαογραφικής παράδοσης αποτελεί η Μονή της Παναγίας της Αναφωνήτριας στην βόρεια Ζάκυνθο, στον ομώνυμο οικισμό. Πρόκειται για ένα μοναστήρι που για πολλούς λόγους είναι άρρηκτα δεμένο με την ιστορία του νησιού.

Το καμπαναριό της Μονής.

Μέσα σ΄ένα καταπράσινο τοπίο είναι χτισμένο το μικρό ορεινό χωριουδάκι της Αναφωνήτριας στα βόρεια της Ζακύνθου.

Πανέμορφος ο αυλόγυρος.

Το χωριό έχει πάρει το όνομά του από την Μονή της Παναγίας της Αναφωνήτριας όπου εκεί μόνασε και ο Άγιος Διονύσιος, πολιούχος του νησιού. Όμως από το ίδιο μοναστήρι πέρασε και ο Άγιος Γεράσιμος, προστάτης του νησιού της Κεφαλλονιάς.

Η Μονή βρίσκεται στην περιοχή του Πλεμοναρίου στα βορειοδυτικά του νησιού της Ζακύνθου. Πιθανότατα ιδρύθηκε τον 15ο αιώνα από Λεονάρδο Γ΄ Τόκκο, κόμητα Παλατίνο Κεφαλληνίας και Ζακύνθου και από την σύζυγό του Λάππα.

Ο μεσαιωνικός πύργος.

Στην είσοδό της βρίσκεται ένα ψηλός μεσαιωνικός πύργος του 15ου αιώνα στον οποίο ζητούσαν καταφύγιο οι κάτοικοι του χωριού για να προστατευτούν από τις επιδρομές των πειρατών. 

Η εικόνα της Παναγιάς της Αναφωνήτριας.

Η θαυματουργή εικόνα της είναι βυζαντινής προέλευσης η οποία κατά τρόπο θαυμαστό έφτασε στη μονή στην Ζάκυνθο μετά την άλωση της Πόλης το 1453. Πρόκειται για μια εικόνα πολύ μεγάλης αξίας. Στην μονή υπήρχαν ανεκτίμητα ιστορικά και καλλιτεχνικά κειμήλια τα οποία λεηλατήθηκαν από ξένους αλλά και ντόπιους σε διάφορες ιστορικές περιόδους.

Άλλη μια εικόνα του αυλόγυρου.

Με την κατάληψη των νησιών από τους Ενετούς η Μονή περιήλθε στην εκμετάλλευση των καταχτητών την οποία παραχωρούσαν μαζί με την περιουσία της σαν jus patronato σε πρόσωπα επιφανή.
Το 1568 δόθηκε στον Αρχιεπίσκοπο Διονύσιο Σιγούρο – τον Άγιο και προστάτη του νησιού – όπου σε αυτή τη Μονή έγινε η συνάντηση του Αγίου με τον δολοφόνο του αδελφού του, τον οποίο όπως είναι γνωστό τον συγχώρεσε και τον γλύτωσε από τους διώκτες του.
Τελευταίο κάτοχος της μονής υπήρξε η οικογένεια Φλαμπουριάρη.
Σήμερα η Μονή λειτουργεί σαν Ενοριακός Ναός του ομώνυμου διπλανού χωριού ενώ ο πύργος υψώνεται σαν καμπαναριό. Αποτελεί τόπο προσκυνηματικό, λόγω της σύνδεσής του με τον Άγιο της Συγνώμης , τον Διονύσιο.

Χαρακτηριστικό δρομάκι του οικισμού.

Περπατώντας στα στενά δρομάκια του χωριού θαυμάζει κανείς τα πετρόχτιστα σπίτια με τους περιποιημένους κήπους και τις αυλές που είναι γεμάτες με κότες κοκόρια, κατσίκια, γάτε και πολλά άλλα οικιακά ζώα.
Το χωριό βρίσκεται κοντά σε ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του νησιού, το Ναυάγιο, όπου από την βεράντα που έχει στηθεί στο χωριό μπορεί κανείς να απολαύσει όλη την πανοραμική παραλία.
Ο οικισμός της Αναφωνήτριας αποτελεί ένα τυπικό δείγμα για τον τρόπο που ζουν οι κάτοικοι των ορεινών χωριών στη Ζάκυνθο. Μια στάση στη μικρή πλατεία του χωριού σας δίνει την ευκαιρία να απολαύσετε ένας καφέ με συντροφιά τα κελαϊδίσματα των πουλιών και τις μυρωδιές της φύσης.

Χαρακτηριστική γωνιά στη Λούχα.

Η Λούχα, ένα μικρό ορεινό χωριό στη βόρεια Ζάκυνθο, είναι ένα από τα λίγα μέρη του νησιού που ο τουρισμός δεν έχει χαλάσει την ομορφιά τους και ένα από τα λίγα χωριά που έμειναν άθικτα από τον σεισμό του 1953. Είναι ένα πανέμορφο χωριό με πετρόχτιστα σπίτια, περιποιημένες αυλές και πλακόστρωτα δρομάκια.

Παραδοσιακά σπιτάκια τονίζουν την ομορφιά του χωριού.

Έχει διατηρηθεί σχεδόν ατόφια η παραδοσιακή αρχιτεκτονική δίνοντας την αίσθηση ότι εκεί, στο χωριουδάκι αυτό ζεις το παρελθόν του νησιού. Λένε πως ένας περίπατος στα μικρά του δρομάκια νοερά σε μεταφέρει σε περιοχές της Σικελίας, Είναι χτισμένο πάνω από μια πανέμορφη κοιλάδα όπου μέσα σ΄αυτήν οι κάτοικοι του χωριού έχουνε τ΄αμπέλια τους και τα χωράφια τους. 

Γραφικό και πανέμορφο το Γύρι.

Λίγο πιο πέρα από τον οικισμό της Λούχας συναντάμε το χωριό Γύρι. Είναι κι΄αυτό ένα από τα λίγα που έχουν διασωθεί από τον σεισμό του 1953. Το Γύρι διατηρεί κι΄αυτό την γραφικότητά του και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του. Κι΄εδώ μπορείς να θαυμάσεις τα πλακόστρωτα δρομάκια και τις περιποιημένες αυλές των όμορφων σπιτιών. Το μικρό χωριό είναι χτισμένο πάνω σ΄ έναν λόφο και περιτριγυρίζεται από πυκνόφυτα δάση. Η θέα είναι πανοραμική αφού μπορεί κανείς να θαυμάσει την απεραντοσύνη του Ιονίου. 
Στη Βόρεια Ζάκυνθο υπάρχουν και άλλα πανέμορφα χωριουδάκια. Κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούμε εκεί.

Φίλες και φίλοι μου.
Περάστε και από το http://hellascafe.blogspot.com
Θα βρήτε κάτι ενδιαφέρον.
Ευχαριστώ.