Τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Κεντρική εικόνα για τον Οκτώβρη.
Η Παναγιά η Μυρτιδιώτισσα στα Κύθηρα. 


Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι.
Μέσα στο συγγραφικό μου ''ντουλάπι'' υπάρχει μια ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο ''Λίγα σοβαρά και πολλά αστεία'' Η συλλογή αυτή δεν πρόκειται να εκδοθεί αφού η έκδοση ενός ελληνικού βιβλίου στις ΗΠΑ μοιάζει με οικονομική αυτοκτονία. Και φυσικά δεν έχω σκοπό ούτε τον τρόπο να κάμω κάτι τέτοιο. Από τη συλλογή αυτή λοιπόν η σημερινή μου ανάρτηση. Μπορώ να πω ότι το σημερινό μου κείμενο δεν ανήκει ούτε στα σοβαρά ούτε στα αστεία  Μάλλον κάπου ανάμεσα είναι η θέση του.  Αφήνω τα σχόλια σε σας.


Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας αυτό, όμως εγώ μιλάω πολύ συχνά με τον εαυτό μου. Όπου κι΄αν βρεθώ πιάνω τακτικά κουβέντα μαζί του. Συζητάμε χίλια δυο πράγματα. Πολιτικά, οικονομικά, φιλολογικά, ποδοσφαιρικά, κουτσομπολιό και πολλά άλλα ευγενή θέματα. Και ίσως σας φανεί περίεργο, πολύ συχνά συμφωνώ μαζί του. Έτσι τα περνάμε πολύ όμορφα κι΄ωραία ο εαυτός μου κι΄εγώ. Εκεί όμως που τα περνάμε πάρα πολύ όμορφα είναι στο τραίνο. Το  γνωστό σε όλους subway. Για να πάμε στη δουλειά μας – στην πραγματικότητα εγώ πηγαίνω, ο εαυτός μου απλώς με ακολουθεί – χρειαζόμαστε τρεις ώρες. Μία για να πάμε και δύο για να γυρίσουμε. Γιατί μια ώρα πάρα πάνω στην επιστροφή; Ελάτε στο τραίνο της επιστροφής και θα το δείτε. Τι άλλο να κάνουμε λοιπόν εκεί μέσα, ανάμεσα σε τόσες...ομορφιές που στολίζουν το βαγόνι; Το πιο σίγουρο και πλέον ασφαλές είναι να διαβάζουμε εφημερίδα. Καμιά φορά όμως τυχαίνει να μην έχουμε εφημερίδα και τότε πιάνουμε την κουβέντα. Έτσι και χτες που γυρίζαμε από τη δουλειά μας. Καθισμένοι σ΄ένα γωνιακό κάθισμα εγώ κι΄ο εαυτός μου, μη έχοντας εφημερίδα είχαμε βαλθεί να παρακολουθούμε την κίνηση, 
Σε μια στιγμή ακούω τον εαυτό μου να μου λέει.
-Τι θα γίνει με μας ρε Προκόπη; Έτσι θα καθόμαστε;
-Σαν τι θες να κάνουμε κύριε εαυτέ μου; του λέω. Λες να σηκωθούμε να χορέψουμε ένα καλαματιανό; 
-Πάντοτε ήσουν άνοστος ρε Προκόπη, μου λέει. Γι΄αυτό προχτές η Ρίτα μας έδωσε τα παπούτσια μας στο χέρι. Μια γκόμενα είχαμε ρε φίλε και τη χάσαμε κι΄αυτή. 
-Αααα!!! Σταμάτα Προκόπη-εαυτέ του λέω λίγο αγριεμένος. Δεν είχε κανένα δίκιο η Ρίτα. 
-Άνθρωπος είναι κι΄αυτή κύριε Προκόπη. 'Εχει κάθε δικαίωμα να διαθέσει τη ζωή της όπως θέλει.
Σταματάει για λίγο και προσπαθώ να δω τι έγινε. 
-Είσαι εδώ ή χάθηκες; τον ρωτάω.
-Εδώ είμαι. Σκέφτομαι, μου λέει.
-Μπα; Από πότε σκέφτεσαι; του λέω για να τον πειράξω.
-Έλα, άσε τις αηδίες και πες μου. Αφού μιλάμε για δικαιώματα έχω ένα παράπονο ρε συ Προκόπη. Ποτέ δεν μου μίλησες για αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που μιλάει όλος ο κόσμος και μιλάς και φωνάζεις κι΄εσύ. Γι΄αυτά τα δικαιώματα που γράφουν οι εφημερίδες, που λαλάνε τα ραδιόφωνα που γκαρίζουν όλοι οι μεγάλοι του κόσμου. Τα ανθρώπινα δικαιώματα,ρε συ Προκόπη για τα οποία γίνεται τόσο μεγάλο νταβαντούρι. 
-Δε με παρατάς ρε Προκόπη-εαυτέ, του λέω. Θέμα που διάλεξες να κουβεντιάσουμε.
-Γιατί όχι ρε Προκόπη; Όλος ο κόσμος σήμερα μιλάει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Γιατί να μην μιλήσουμε κι΄εμείς; 
Μου το είπε μ΄ ένα τέτοιο παράπονο αυτό το τελευταίο που στ΄αλήθεια τον λυπήθηκε.
-Άντε ρε, του λέω. Άντε να σου κάμω το χατήρι. Από που θες  ν΄αρχίσουμε;  
Έτριψε τα χέρια του χαρούμενος ο εαυτός μου. Ζάρωσε σε μια γωνιά μέσα μου και περίμενε.
-Πρώτα-πρώτα τι είναι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα, με ρώτησε.
Έξυσα αμήχανα το κεφάλι μου, έστυψα το μυαλό μου, σκέφτηκα. Τι του λέω τώρα; Σάματις υπάρχουν σήμερα ανθρώπινα δικαιώματα.
-Να σου πω την αλήθεια Προκόπη-εαυτέ μου καλά-καλά δεν ξέρω. Γιατί αν θες να μάθεις ακόμα και αυτοί οι μεγάλοι που κυβερνάνε τον κόσμο αν τους ρωτήσεις αμφιβάλω αν ξέρουν τι είναι αυτά τα ανθρώπινα διακαιώματα. Διότι αν ήξεραν φίλε εαυτέ μου θα έκαναν κάτι και γι΄αυτά τα φουκαριάρικα.Θα τους φερόντουσαν με λίγη καλοσύνη. Διότι απ΄ό,τι διαβάζω κύριε Προκόπη-εαυτέ μου κι΄απ΄ό,τι ακούω οι μεγάλοι του κόσμου δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να τα αγνοούν επιδεικτικά να τα περιφρονούν και να τα καταπατούν.
-Μας φώτισες, μου λέει ειρωνικά ο εαυτός μου. Πρώτα να δούμε κύριε Προκόπη τι είναι αυτά τα δικαιώματα και αν οι άνθρωποι δικαιούνται να τα έχουν.
-Προκόπη-εαυτέ μου, του λέω, εσύ το θέμα το πας φιλοσοφικά.
-Εμ πως θα καταλάβω αν δεν μου το κάνεις λιανά κύριε Προκόπη;

-Άκουσε λοιπόν και δώσε βάση Προκόπη-εαυτέ μου. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ξεκινώντας από την δεύτερη παράγραφο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που λέει ότι "Όλοι οι άνθρωποι εδημιουργήθησαν ίσοι και εδόθησαν εις αυτούς υπό του Δημιουργού ορισμένα αναφαίρετα δικαιώματα μεταξύ των οποίων είναι η ζωή, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευδαιμονίας'' έβαλε τις βάσεις του στον καταστατικό του Χάρτη. Ο οποίος Χάρτης κι΄αυτός με τη σειρά του στη δεύτερη παράγραφο λέει.''...όπως διακηρύξωμεν εκ νέου πίστιν-πρόσεξέ το καλά αυτό Προκόπη-εαυτέ μου-εις τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, εις την αξιοπρέπεια και την αξίαν αυτού, εις την ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών και εθνών μεγάλων και μικρών. Ωραία μέχρις εδώ Προκόπη-εαυτέ μου;
-Σύμφωνοι, μου λέει ο εαυτός μου, αλλά αυτό το όπως διακηρύξωμεν εκ νέου πίστιν δεν το καταλαβαίνω. 
-Γι΄αυτό σου είπα να το προσέξεις. Διότι πίστις εις τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρχε και μετά την λήξη του Α! Παγκοσμίου πολέμου.

Ήταν τότε που γεννήθηκε η μαμά του ΟΗΕ. Η κυρία Κοινωνία των Εθνών. Περίφημη κυρία. Η οποία αφού και αυτή ταλαιπώρησε αφάνταστα τα ανθρώπινα δικαιώματα μας οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στον Β! Παγκόσμιο πόλεμο. Τούτοι λοιπόν τώρα διακηρύσσουν νέα πίστη. Σύμφωνοι κύριε Προκόπη-εαυτέ; 
-Σύμφωνοι, μου λέει ο εαυτός μου. Όμως έχω μιαν απορία. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ήταν Αμερικανική; 
-Βεβαίως, του λέω.
-Ο ΟΗΕ είναι δημιούργημα των Αμερικανών; 
-Αμερικανόπουλο γνήσιο, του απαντώ.

-Πολύ ωραία. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω, μου λέει ο εαυτός μου. Πάμε πάρα κάτω. 
-Δεν έχει πάρα κάτω, του λέω. Τι άλλο πρέπει να πούμε; Από τότε που γράφτηκαν αυτές οι Διακηρύξεις μέχρι σήμερα δεν υπάρχει γωνιά της γης που όλοι αυτοί που τις έφτιαξαν αυτές τις διακηρύξεις και τα καταστατικά και τα υπόγραψαν, να μην καταπατούν αυτά τα δικαιώματα του ανθρώπου, να μην εξευτελίζουν τους ανθρώπους, να μην καταλύουν πολιτεύματα, να μην διαλύουν κράτη, να μην καταδικάζουν λαούς και όλα αυτά με βάση τις διακηρύξεις για τα δικαιώματα του ανθρώπου. 
Περίμενα την αντίδραση του εαυτού μου. Τίποτα. Καμιά κουβέντα. 
-Εεεεε!!!, Δεν μου μιλάς; του φώναξα.
Καμιά απάντηση. Ησυχία. Τίποτα. Τα΄χασα. Τρόμαξα.
Λες να έπαθε τίποτα ο εαυτός μου, αναρωτήθηκα.Τι θα γίνω τότε; Τι θα κάνω χωρίς εαυτό; Πως θα είμαι χωρίς την παρέα του;
-Που είσαι; Γιατί δεν μου μιλάς; ξαναφώναξα
-Εδώ είμαι, μου απάντησε με μια αδύναμη φωνή κι΄έμοιαζε να είναι αφηρημένος.
-Τι κάνεις; τον ρώτησα ανήσυχος. 
-Σκέφτομαι. Σκέφτομαι γιατί κοπίασαν, ξενύχτισαν, πλήρωσαν για να φτιάξουν αυτές τις διακηρύξεις. Ποιος ο λόγος; 
-Προκόπη-εαυτέ μου, του λέω με καλοσύνη. Δεν σε περίμενα τόσο μπουμπούνα. Ένας οργανισμός φτιάχνει ένα καταστατικό για να το καταπατά. Μια πολιτεία φτιάχνει νόμους για να τους καταπατάει. Ένα κράτος φτιάχνει σύνταγμα για να το καταπατάει. Κι΄΄ολοι μαζί φτιάξανε τα ανθρώπινα δικαιώματα για να τα καταπατάνε. Να γίνονται πόλεμοι, επαναστάσεις, κινήματα, διαδηλώσεις. Να σκοτώνονται οι άνθρωποι. Να πωλούνται εφόδια. Να γίνονται bussines. Να γίνονται πιο πλούσιοι οι πλούσιοι. Να γίνονται πιο φτωχοί οι φτωχοί,You know?
-Καλά, κι΄εμείς οι άνθρωποι τι κάνουμε από δικαιώματα; με ρωτάει ηλίθια ο εαυτός μου.
-Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ένα δικαίωμα του λέω.
-Ποιο; με ρωτάει με αγωνία ο εαυτός μου
-Να μας καταπατάνε οι μεγάλοι.
-Λες να μας οδηγήσουν και σε κανέναν Γ! Παγκόσμιο πόλεμο; με ρώτησε
-Αποκλείεται, του λέω.Όλες οι μετρήσεις και οι δοκιμές που έχουν γίνει έδειξαν ότι οι τοπικοί μικροπόλεμοι συμφέρουν περισσότερο. Δίνουν πιο πολλά λεφτά.
Κείνη τη στιγμή φτάσαμε στη στάση που κατεβαίνουμε.

Παρακαλώ επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου 
http://hellascafe.blogspot.com. 
Θα βρείτε κάτι αξιόλογο και ενδιαφέρον.