O οικισμός Άγιος Προκόπιος 
στη Μέση Κέρκυρα.

Ένα χωριό με εφτακόσια χρόνια ιστορία.

Ο  οικισμός Άγιος Προκόπιος Μέσης Κέρκυρας.

Μπορεί να πει κανείς πως όλα τα χωριά της Κέρκυρας έχουν την δική τους ξεχωριστή ομορφιά αλλά και την δική τους ξεχωριστή ιστορία. Κι΄αυτό είναι μιά αλήθεια. Όμως με το χωριό Άγιος Προκόπιος τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Και τούτο διότι το χωριό αυτό κουβαλά πάνω του μια ιστορία πάνω από εφτακόσια χρόνια. Κι΄αυτό είναι μιά αλήθεια.

Μία ακόμη χαρακτηριστική άποψη του οικισμού.

Ο παραδοσιακός οικισμός Άγιος Προκόπιος βρίσκεται σκαρφαλωμένος σ΄έναν καταπράσινο λόφο της Μέσης Κέρκυρας.

Για πρώτη φορά συναντάται σε ιστορικές πηγές το 1381 ως βαρωνία ή Φέουδο Psorarci, ενώ το 1497 αναφέρεται σαν “χωρίο των Ψωραραίων” Το όνομα αυτό, άγνωστο πότε, φαίνεται ότι δόθηκε στο χωριό μετά από την ασθένεια της ψώρας που χτύπησε τους κατοίκους του. Ένα όνομα όμως που κάπως ενοχλούσε.

Με τον σχηματισμό των πρώτων Δήμων το 1866, θα αποτελέσει ομώνυμο οικισμό του Δήμου Αστυγειτόνων, που αργότερα, το 1869, συγχωνεύεται με τον Δήμο Μεσοχωριτών.

Χαρακτηριστική η ντόπια αρχιτεκτονική.

Παρ΄όλα αυτά την 5^η Μαρτίου του 1919 με βασιλικό διάταγμα θα πάρει το όνομα Κοινότης Ψωραρών.

Με την διάλυση των Δήμων το 1920 και την δημιουργία Κοινοτήτων, μαζί με τους Καστελάνους της Μέσης Κέρκυρας θα αποτελέσουν μία Κοινότητα.

Θα περάσουν όμως πάρα πολλά χρόνια και μόλις το 1936 θα μετατραπεί σε κοινότητα του Αγίου Προκοπίου.

Το 1995 όμως, κάτω από το σχέδιο “Καποδίστριας” μαζί με τους οικισμούς Γαστούρι και Κυνοπιάστες θα αποτελέσουν τον Δήμο Αχιλλείων.

Ο οικισμός του Αγίου Προκοπίου διοικητικά ανήκε στην περιοχή της Μέσης αφού βρίσκεται στη μέση του νησιού της Κέρκυρας και εδιοικείτο από τους κατοίκους του χωριού που ονομάζονταν Γέροντες ή Προεστοί.

Ο οικισμός του Αγίου Προκοπίου αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της ντόπιας αρχιτεκτονικής, με γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια  και είναι άριστα διατηρημένος.

Μία από τις γειτονιές. 

Αποτελείται από τέσσερεις γειτονιές, Καρδάτικα, Λιγνάτικα, Μαλαμάτικα και Κάτω Γειτονιά.

Ο οικισμός διαθέτει τρεις εκκλησίες με πρώτη τον Άγιο Προκόπιο του oποίου φέρει και το όνομα. Η εκκλησία αυτή υπήρχε ήδη από τον 16^ο αιώνα. Όμως κάποια στιγμή, στα τέλη του 19^ου αιώνα καταστράφηκε από πυρκαγιά οπότε ξανακτίστηκε και ολοκληρώθηκε το 1937 και είναι αυτός που υπάρχει και σήμερα.

Το Πορτόνι.

Η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία που υπάρχει για το ναό του Αγίου Προκοπίου αναφέρεται στις 7 Ιουνίου του 1511 όπου γίνεται μαρτυρία για την παραχώρηση του ναού στον ιερέα Αθαν. Μωραϊτη από το χωριό Καμάρα.

Εντυπωσιακό το καμπαναριό της εκκλησιάς.

Η εκκλησιά του Αγίου Βασιλείου είναι ένα από τα αρχαιότερα κτίσματα του οικισμού και υπήρχε από τον 16^ο αιώνα. Οι αγιογραφίες του ναού είναι δείγμα της εγχώριας λαϊκής παραγωγής.

Ο ναός της Αγίας Τριάδος και Αγίων Πάντων είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του νησιού της Κέρκυρας. Το πέτρινο τέμπλο του είναι διακοσμημένο με γύψινα ημίγλυπτα και αγιογραφίες ονομαστών αγιογράφων της εποχής, όπως του Θ. Αγγελάτου και Δανιήλ Κόκλα. 

Ένα χαρακτηριστικό δρομάκι του χωριού.

Οι τοιχογραφίες που σώζονται ανάγονται στον 18^ο αιώνα.

Όπως όλα τα χωριά της Κέρκυρας και ο Άγιος Προκόπιος τηρεί τα πατροπαράδοτα έθιμα μέχρι σήμερα. Τη δεύτερη μέρα της Διακαινησίμου εβδομάδας, τη λεγόμενη Νέα Δευτέρα, λιτανεύεται η αμφιπρόσωπη εικόνα της Παναγίας και της Αναστάσεως του Κυρίου. Ιστορικά η λιτάνευση αυτή μαρτυρείται από το 1671.

Μία από τις εκκλησιές του χωριού.

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων γίνεται μεγάλο πανηγύρι στο φερώνυμο ναό ενώ στις 8 Ιουλίου πραγματοποιείται ένα από τα πλέον ονομαστά πανηγύρια του νησιού προς τιμή της γιορτής του Αγίου Προκοπίου.

Το χωριό αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της ντόπιας αρχιτεκτονικής. Απαρτίζεται από οικιστικά σύνολα (γειτονιές) που παρουσιάζουν αμιγή παραδοσιακά στοιχεία. Για αρκετές κατοικίες που σώζονται μέχρι σήμερα υπάρχουν μαρτυρίες από τον 17^ο αιώνα. Το 1978 το χωριό κηρύχθηκε παραδοσιακός οικισμός.

Η θρυλική ελιά του Αγίου Προκοπίου.

Ο οικισμός του Αγίου Προκοπίου πραγματικά περιστοιχίζεται από τον “Κερκυραϊκό ελαιώνα.”  Υπεραιωνόβιες ελιές και κυπαρισσώνες φτάνουν μέχρι  τα σπίτια του χωριού. Μιά ελιά μάλιστα έχει χαρακτηριστεί σαν η μεγαλύτερη του νησιού αφού η περίμετρος του κορμού της ξεπερνάει τα 19 μέτρα.

Είναι προς τιμή των κατοίκων ότι στο χωριό υπάρχει μια πλήρη οργάνωση σε Πολιτιστικούς Συλλόγους, Χορωδία, Φωτογραφική Ομάδα και κατά καιρούς οργανώνονται θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις και άλλα.

Μιά υπέροχη ομορφιά υπάρχει σε όλο το χωριό.

Ένα χωρίο πανέμορφο, ιστορικό και φιλόξενο. Ένα χωριό που τιμά την Κέρκυρα και την ιστορία της. Μια επίσκεψη αξίζει.

Να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη

 «Ρεγγίνα»Τατιάνα Ε-Γ Καρύδη

και τον κ. Δημήτρη Ε-Γ Καρύδη

για την αμέριστη βοήθειά τους στο κείμενο

και τις υπέροχες φωτογραφίες τους.

www.el-wikipedia.org.

www.corfuvisit. net.

Μην ξεχνάτε να επισκεφθείτε και την άλλη ιστοσελίδα μου. http://hellascafe,blogspot.com  Πάντα κάτι ενδιαφέρον υπάρχει.
Σας ευχαριστώ.