Ολίγος Μολφέτας ακόμη.

 Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι.

Με την αγάπη σας θα φιλοξενήσω για δυό - τρεις μέρες δυό ποιήματα του Μολφέτα, χαρακτηριστικά της τέχνης του και της σάτυρας που είχε, τα οποία μου έστειλε η καλή μου φίλη Ρισσιάνα

Απολάυστε τα.

Κάποτε επισκέφτηκε την Κεφαλονιά μια Ιταλίδα την οποία κάποιοι ερώτησαν πως βλέπει το νησί. Κι΄αυτή τους απάντησε ότι η Κεφαλονιά είναι τρελή. Σαν το έμαθε ο Μολφέτας δεν ήθελε και πολύ να τον πιάσει το κεφαλονίτικο και αμέσως στο Ζιζάνιο την περιποιήθηκε με το πάρα κάτω τετράστιχο. 

Σινιορίνα Μενταμέντε

Που ‘πες την Κεφαλονιά τρελή

Σ΄έχω...πατοκορφαμέντε

και με συγχωρείς πολύ

Με το ποιήμα που ακολουθεί μας δίνει μιά εικόνα των ηθών της εποχής του. Και φυσικά όπως πάντα σε όλα την πρώτη θέση έχει η σάτυρα. 

Η γυναίκα μου σαν κούκλα μες το νέο της φουστάνι

Στον περίπατο σαν βγαίνει είδες νάζι που το κάνει;

"Προσκυνώ!" Της  λέει ο ένας "Δούλος σας!" Της λέει ο άλλος.

Και εγώ ωσάν μεγάλος της Ευρώπης διπλωμάτης

Αντιχαιρετώ τους φίλους συμπεριπατών σιμά της.

"Γυναικούλα μου ποιός είμαι ο ξανθός με τα μουστάκια;"

"Παίζαμε μαζί," μου λέει "όταν είμαστε παιδάκια."

"Αμ αυτός ο μαυρογένης;"

"Αυτός είναι ο κουμπάρος της κουμπάρας της Ελένης."

"Και αυτός που περπατάει σαν μουλάρι που κλωτσάει;"

"Μου τον είχανε συστήσει τις προάλλες σ΄άνα τσάϊ."

"Και αυτός που ΄χει βαμένα τα μουστάκια και τα γένια;"

"Ουφ, λογαριασμούς γυρεύεις; Δεν είναι δική σου έννοια.

Βγάνε σ΄όλους το καπέλο και ποίοι είναι και τι θέλουν

Να με ερωτάς δεν θέλω."

Μωρέ κόσμο που γνωρίζει η γυναίκα μου αυτή.

Πως δεν τσ΄έρχεται η ιδέα να με βγάλει βουλευτή;

Αυτός φίλοι μου ήταν ο Μολφέτας. Ένας και μοναδικός.