Η Μπόχαλη της Ζακύνθου.

Μιά περιοχή γεμάτη ρομαντισμό και καντάδες

Στη Ζάκυνθο σήμερα. Στο πανέμορφο νησί του Ιονίου. Στο φιόρο του Λεβάντε. Να επισκεφτούμε και να γνωρίσουμε μιά από τις πιό όμορφες γειτονιές της. Την Μπόχαλη. Τη γειτονιά που είναι δεμένη με τον έρωτα, τον ρομαντισμό και την καντάδα. Εμπρός λοιπόν.

Πανέμορφη η Ζάκυνθος και δίκαια την έχουν στολίσει με τον τίτλο του “φιόρου”. Φιόρο του Λεβάντε την είχαν ονομάσει οι Ενετοί.
Μια ξεχωριστή ζωγραφιά η κάθε γωνιά της- Οι καταπράσινοι λόφοι, τα γραφικά ακρογυάλια, τα ζωγραφιστά χωριουδάκια. Πάνω απ’ όλα όμως μια ξεχωριστή ομορφιά θα γνωρίσεις σαν φτάσεις στο νησί και αντικρύσεις την Μπόχαλη. Τον πανέμορφο αυτόν οικισμό, που στέκει σαν κορώνα πάνω από την πόλη. Στο πιό ψηλό σημείο της πόλης της Ζακύνθου βρίσκεται ο οικισμός της Μπόχαλης. Η γειτονιά που μέσα της κλείνει μελωδικές καντάδες, ήχους ζακυνθυνής μουσικής και τις μυρωδιές από τα λουλούδια των σπιτιών.
Κάτω από την Μπόχαλη απλώνεται η πόλης της Ζακύνθου
Από όλα τα σημεία της Μπόχαλης ο επισκέπτης μπορεί να απολάυσει μιά θέα μαγευτική. Βλέπει όλη την πόλη της Ζακύνθου, κάτω από τα πόδια του αλλά και την υπόλοιπη περιοχή μέχρι το Βασιλικό και το Μαραθωνήσι. Το απέραντο βελούδινο γαλάζιο του Ιονίου, που απλώνεται μπροστά του αλλά και όλο τον γύρω ορίζοντα. Διακρίνει την “γειτόνισσα “ Κεφαλονιά, πιό πέρα βλέπει την Πελοπόνησσο και αγναντεύει μέχρι τον κόλπο του Λαγανά, που είναι τα “σύνορα” της Ζακύνθου.
Η Μπόχαλη μπορεί να χαρακτηριστεί σαν η παλαιότερη γειτονιά της Ζακύνθου αφού αποτέλεσε την πρώτη περιοχή επέκτασης της παλιάς πρωτεύουσας που κάποτε βρισκόταν μέσα στο Κάστρο. Μία από τις εισόδους του Κάστρου
Με το πέρασμα των χρόνων οι σεισμοί που ταλαιπωρούν το νησί κατέστρεψαν αρκετά από τα αρχοντικά της, Όμως ένας περίπατος στα λιθόστρωτα δρομάκια και τα παλιά παραδοσιακά σπίτια με τα μοσχοβολιστά περιβόλια, αποζημιώνει τον επισκέπτη.
Ο λόφος της Μπόχαλης είναι κατάφυτος από πεύκα και ελαιόδεντρα. Παράλληλα το παράξενο σχήμα των λοφίσκων, με τις αργιλώδεις χαράδρες, σεισμικές αλλοιώσεις, που υπάρχουν γύρω σε συνδιασμό με τις αρμονικές αντιθέσεις των χρωμάτων, από τα αγριολούλουδα και τους ασφάλακτους, δημιουργούν μιά θαυμάσια ατμόσφαιρα και φέρνουν στο νου τους στίχους του Εθνικού μας ποιητή, του Σολωμού. «..το χάσμα π’ άνοιξ’ ο σεισμός ευθύς εγιόμισ’ άνθη...». Άλλωστε εκεί, στο λόφο του Στράνη που είναι στον οικισμό της Μπόχαλης ο εθνικός μας ποιητής εμπνεύσθηκε και έγραψε τον Εθνικό μας Ύμνο. Η εκκλησιά του Άη-Γιώργη των Φιλικών.
Ο κεντρικός δρόμος που ξεκινάει από την Χώρα, περνάει από την οδό Φιλικών. Πάνω σ’ αυτόν τον δρόμο υπάρχει ο ναός του Αγίου Γεωργίου των Λατίνων ή των Φιλικών. Στον εκκλησάκι αυτό ορκίζονταν οι Φιλικοί. Ο δρόμος αυτός φτάνει στην κεντρική πλατεία της Μπόχαλης. Η Παναγιά η Χρυσοπηγή
Στην αριστερή πλευρά της πλατείας υπάρχει η εκκλησιά της Παναγίας της Χρυσοπηγής, μιά εκκλησιά του 16ου αιώνα। Στην εκκλησιά αυτή υπάρχει ένα πολύ ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο και η παλιά εικόνα της Παναγίας την οποία λέγεται ότι έφεραν από την Κρήτη, χρονολογείται από το 848 μΧ και φέρει την υπογραφή του βυζαντινού αγιογράφου Πανίσαλκου. Από την πλατεία ο ανηφορικός δρόμος, ανάμεσα από τα γραφικά σπίτια του οικισμού, φτάνει στην κορφή του λόφου. Ενός καταπράσινου και πανέμορφου λόφου.
Άλλη μία από τις εισόδους του Κάστρου

Στην κορφή αυτού του λόφου βρίσκεται το παλαιό βενετσιάνικο Κάστρο. Είναι χτισμένο πάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης, της Ψωφίδας, και τα τείχη του, που διατηρούνται σχεδόν ανέπαφα ολοκληρώθηκαν το 1646. Οι κατακτητές Ενετοί αλλά και οι Άγγλοι που ακολούθησαν, έκαμαν και άλλες πολύ σημαντικές αλλαγές στο Κάστρο. Εγκατέστησαν αποχετευτικό και αρδευτικό σύστημα καθώς επίσης και σύστημα συλλογής των ομβρίων υδάτων

Το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Το σήμα της παντοδυναμίας των Ενετών.
Πάνω από την μία από τις τρεις πύλες, που ασφάλιζαν την μεσαιωνική πόλη, σώζεται το ενετικό έμβλημα με τους λέοντες του Αγίου Μάρκου, σύμβολο της Ενετικής αυτοκρατορίας. Διαβαίνοντας την πύλη βρισκόμαστε στον εσωτερικό χώρο του Κάστρου όπου όλα εκεί αποτελούν ένα αληθινό μνημείο πάνω στην ιστορία του νησιού. Αρχαιολογικές ανασκαφές που έχουν γίνει έφεραν στο φως ευρήματα από την προϊστορική εποχή μέχρι την ματαβυζαντινή περίοδο. Κι’ ακόμη βρέθηκαν ερείπια μεγάλου αριθμού εκκλησιών από τις πάμπολλες και ονομαστές, που χρονολογούνται από τον 11ο μέχρι και τον 18ο αιώνα. Ακόμη υπαρχουν θολωτές χαμηλές φυλακές καθώς επίσης και το πέτρινο κτίριο της πυριτιδαποθήκης με τους τεράστιους τοίχους και τα καγκελόφρταχτα παράθυρα. Τα ερείπια από τα τείχη του Κάστρου.
Οι μεγάλοι σεισμοί που έπληξαν το νησί έκαμαν και μεγάλες ζημιές στα τείχη του Κάστρου. Όμως οι Άγγλοι καταχτητές τα επισκεύασαν και πρόστεσαν ακόμη και νέα οχυρωματικά έργα. Τα τείχη αυτά, απομεινάρια των Κυκλώπειων τειχών της αρχαίας Ψωφίδας, προστάτευαν τους κατοίκους του νησιού από τις επιθέσεις των Τουρκων, Σαρακηνών, Νορμανδών, Σταυροφόρων και των πειρατών.
Η πίσω πλευρά του Κάστρου έχει θέα στον κάμπο της Ζακύνθου μέχρι το Βραχίονα, ορεινό σύνορο του νησιού και αριστερά την Κεφαλονιά και στα δεξιά την Κυλλήνη. Η θέα από την Μπόχαλη είναι μαγευτική.
Σήμερα η Μπόχαλη είναι ίσως ένα από τα πλέον επισκέψιμα αξιοθέατα του νησιού, όπου η ομορφιά της περιοχής, η διατήρηση της παράδοσης και οι μελωδίες της καντάδας την κάνουν αξέχαστη.
Μια εναλλακτική επιστροφή στην Χώρα, είναι να κατηφορίσετε από την Σαρτζάδα, το πλακόστρωτο βενετσιάνικο καλντερίμι, να περάσετε από την Η εκκλησιά της Παναγιάς της Πικριδιώτισσας

Παναγία την Πικριδιώτισσα, στο πλάτωμα της οποίας καθόταν ο Κολοκοτρώνης κι’ αγνάντευε τα βουνά του σκλαβωμένου Μωριά πριν ηγηθεί της Επανάστασης. Θα φτάσετε έτσι στην Παληά Βρύση, πίσω από το Νομαρχιακό Μέγαρο στο κέντρο της Χώρας. Είναι η ιδανική διαδρομή για να κλείσει μια όμορφη ξενάγηση στον φυσικό εξώστη της Ζακύνθου.

Να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη Χαρά Θεοδωρίτση για την βοήθειά της στην σύνταξη τούτης της ανάρτησης.

ΠΗΓΕΣ
http://www.nixthimeron/
http://www.ecozante/