Οι Άγγλοι φεύγουν από την Κεφαλλονιά με την συναυλία των γαϊδουριών.

Mε λίγα εύθυμα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα κατά την αποχώρηση των Άγγλων από την Κεφαλλονιά το πρωινό της 21ης Μαΐου του 1864 θα κλείσω τις αναρτήσεις για την επέτειο της Ένωσης. Τα στιγμιότυπα αυτά μεταφέρω από το βιβλίο του αείμνηστου Χρήστου Βουνά «Δυό ώρες με χορτάτα Κεφαλλονίτικα γέλια» Απολαύστε τα.

Στ΄αλήθεια είναι από τα πιο εύθυμα στιγμιότυπα τα όσα συνέβησαν κείνο το πρωινό στον παραλιακό δρόμο του Αργοστολίου με την συγκέντρωση εκατοντάδων γαϊδουριών από όλα τα γύρω χωριά προκειμένου οι Κεφαλλονίτες να απολαύσουν την αποχώρηση των μισητών κατακτητών. 

-Πανηγυρίζουμε τον έρωτά μας αλλά και το ξεκούμπισμα των Άγγλων. 

Μάιος μήνας λοιπόν, ο μήνας των ερωτικών συνευρέσεων των συμπαθεστάτων τετραπόδων και μπορεί κανείς να φανταστεί τι έγινε όταν όλα μαζί βρέθηκαν στην παραλία του Αργοστολίου. Όμως απολαύστε τον αείμνηστο και ανεπανάληπτο Χρήστο Βουνά.

Οι πιο εύθυμες νότες κατά της Βρετανικής «προστασίας» στην Εφτάνησο, ακούστηκαν, σαν μια απόκοσμη συναυλία, από τα λαρύγγια των γαϊδουριών της Κεφαλλονιάς  Γιατί πραγματικά τα γαϊδούρια της Κεφαλλονιάς έπαιξαν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο κείνο το πρωινό της 21ης Μαΐου του 1864  όταν από το νησί αποχωρούσαν τα Βρετανικά στρατεύματα.

-Η μεγαλύτερη απόλαυση να βλέπεις τους Άγγλους να φεύγουν από τα νησιά μας.

21η Μαΐου. Σημειώνει ο ιστορικός, υψώθει υπό του Μητροπολίτου Σπυρίδωνος Κοντομιχάλου η ελληνική σημαία επί του ιστού εν τη πλατεία του Στρατώνος Αργοστολίου. Μετά την επίσημον τελετήν η αγγλική φρουρά ανεχώρησε εν τάξει επιβάσα των πολεμικών πλοίων.....
Εκείνο που παραλείπει ο ιστορικός είναι πως αυτοκίνητα δεν υπήρχανε και καρρότσες είχανε μονάχα οι αφεντάδες.
Όλος λοιπόν ο λαός της υπαίθρου, που εκείνο το γλυκοχάραμα κατηφόρισε στην πόλη τ’ Αργοστολιού, για να χαρεί με την αποχώρηση των τυράννων του, κατέβηκε καβάλα στα γαϊδούρια, στα μουλάρια και στα άλογά του..

Κι’ ήταν κατάμεστη η σημερινή παραλιακή μεγάλη πλατεία, του Αργοστολιού, που ονομάστηκε πλατεία «Ενώσεως» για να θυμίζει πως από αυτήν αναχώρησαν για τα πλοία τους «οι προατάτες» ήταν κατάμεστη από χιλιάδες χωρικούς οι οποίοι τους προγκάρισαν αποχωρούντες.
Κι’ ας γράφουνε μερικοί των ιστορικών μας πως οι Κεφαλονίτες από ευγένεια τους ζητωκραύγαζαν αποχωρούντες. Διότι έχουμε στο αρχείο μας τη σχετική περιγραφή αλλά και η παράδοση μας διέσωσε εύθυμο φινάλε με το κλείσιμο της αυλαίας της τυραννικής προστασίας.
«Χιλιάδες λαού καταπλημμύρισαν επί όνων, ημιόνων, και αλόγων των επιβαίνοντες. Και κατελθόντες και εκ των ανωτάτων της νήσου χωρίων, την πλατεία των Στρατώνων γειτνιάζουσαν προς την θάλασσαν. Ίνα προπηλακίσωσιν τους τυράννους αποχωρούντας.»
Περιγράφει κατόπιν ο ιστορικός μας ότι όλος αυτός ο λαός με ξέφρενον ενθουσιασμόν παρακολούθησε το κατέβασμα της μισητής σημαίας των «προστατών» και την ανύψωσιν της ένδοξης κυανόλευκης. Και καταλήγει.

-Κρίμα που χάνουμε τέτοιους αφεντάδες.

«Όμως ήτο μην Μάιος. Μην των ερώτων των τετραπόδων άτινα ανήρχοντο εις σεβαστάς εκατοντάδας,. Τ α δε τετράποδα εκ του θορύβου και εκ της θέας των ποθητών των του γένους των, ήρχισαν ομαδικώς ογκανίζοντα ως και ταύτα να προπηλάκιζαν τους αποχωρούντας.»
Αλλά πιο καλά και πιο απλά μας αφηγούνται οι γέροι μας τα εύθυμα αυτά γεγονότα. Και θυμάμαι τον μακαρίτη τον νόνο μου να μου τα αφηγείται και να γελούνε και τα μουστάκια του.
Ακόμα και από τα πίο μακρινά χωριά της Κεφαλλονιάς κατεβήκανε οι χωριάτες στο Αργοστόλι για να χαρούνε τη μεγάλη χαρά.
Καρότσες, καρροτσίνα κι’ άλογα τότε είχανε μόνο οι αφεντάδες. Και με το συμπάθιο, όλοι αυτοί κατεβήκανε καβάλα στα φτωχά γαϊδουράκια τους. Και για να μην με πονηρέψει στων τετραπόδων τους έρωτες.
-Όπως όμως θα πήρες χαμπάρι παιδάκι μου, κάθε Μάη αυτά τα ζωντανά μόλις βλέπει το ένα τ’ άλλο αρχίζουνε τσι γκαριξιές. Κι’ αντικρίζοντας τα όμοια τους κι’ από το σούσουρο (θόρυβο) του κοσμάκη αρχίσανε όλα να σονάρουνε τις γκαριξιές.
Έτσι οι Ιγγλέζοι φύγανε από το νησί μας κι’ από ανθρώπους κι’ από ζωντόβολα γιουχαϊζόμενοι για τσι βαρβαρότητες και τα αίσχη τους, που ντροπιάζουνε το ανθρώπινο γένος.

-Στον αγύριστο τύρρανοι.

Και ξεσπούσε σε γέλια ο νόνος μου μόλις μου αφηγότανε καταλήγοντας.
-Μωρέ τ’ άτιμα θάχουνε νόημα. Γιατί όλα τα γαϊδούρια, με το συμπάθιο, γκαρίζανε, αλλά και πολλά σηκωνόντουσαν στα πισινά τους ποδάρια, κουνώντας τα μπροστινά τους λες και μούτζωναν τους αποχωρούντες τυράννους.
Σ’ αυτή την τόσο παραστατική αφήγηση του νόνου μου δεν έχω τίποτα να προστέσω.

Τα Εφτάνησα αποχαιρετούν τους Άγγλους που αποχωρούν. 

Ούτε κι’ εμείς έχουμε να προστέσουμε κάτι. Οι Άγγλοι είναι γνωστοί σε μας από τότε -1821-που η πατρίδα μας τόλμησε να σηκώσει κεφάλι και να ζητήσει τη λευτεριά της.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Μάϊο.
Κςεφαλλονιά. Παραλία στο Φισκάρδο.

Παρακαλώ ελάτε στο http://hellascafe.blogspot.com 
Στ΄αλήθεια κάτι πολύ ενδιαφέρον σας περιμένει.