Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Τα χαρούπια.



Η αχώριστη συντροφιά μας τα χρόνια της πείνας.

Ξεφεύγουμε λίγο από τα συνηθισμένα σήμερα για να σας παρουσιάσω ένα ακόμη διήγημα μου από την εποχή της Κατοχής και της πείνας.Τότε που τα παιδικά μας παιγνίδια ήταν να βρούμε κάτι να φάμε και να λιγοστέψουμε την πείνα μας. Απολαύστε το. 

Σάββατο μεσημέρι, μετά το φαγητό κι΄όπως το έχουμε κανονίσει σαν πρόγραμμα λόγω του επαγγέλματος του θηριοδαμαστού εγγονιών, ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε τα διάφορα καταστήματα για την προμήθεια των απαραιτήτων της εβδομάδας.
Ένα από όλα τα καταστήματα που οπωσδήποτε θα επισκεφτούμε είναι και μια πραγματικά αξιόλογη φρουτομαρκέτα, την οποία έχουν Κορεάτες. Βλέπετε στην..... Σεούλ είναι το σπίτι μου, Κορεάτες οι γείτονές μου, κορεατικά και τα καταστήματά τους. Ειλικρινά όμως είναι πολύ ενδιαφέροντα για την ποικιλία που διαθέτουν αλλά και τις τιμές τους και την ποιότητα των προϊόντων τους.
Νάμαστε λοιπόν στην φρουτομαρκέτα – δεν λέμε όνομα γιατί δεν κάνουμε διαφήμιση – και αρχίζουμε να τριγυρίζουμε στους διαδρόμους και να εξερευνούμε τα διάφορα προϊόντα. Σε μια στιγμή ειλικρινά έμεινα απολιθωμένος μπροστά σε ένα καλάθι με κάτι προϊόντα προσπαθώντας να βεβαιωθώ ότι ήταν αυτά που υποψιαζόμουν, παρ΄όλο που ήμουν απολύτως βέβαιος. Δεν γνωρίζω πόση ώρα έμεινα εκεί και αν εμπόδιζα κάποιον που ήθελε να ψωνίσει. Όμως σε μια στιγμή πλάϊ μου βρέθηκε η γυναίκα μου.
-Τι έπαθες , μου λέει, κι΄απόμεινες εδώ σαν ξερός.
-Κοίτα, της λέω.
Η γυναίκα μου κοιτάζει εξεταστικά το περιεχόμενο του τελάρου  και με μια φωνή που μόλις ακούγεται, μου λέει.
-Χαρούπια.
Ναι φίλοι μου. Ήταν ένα μεγάλο τελάρο γεμάτο χαρούπια.  Τα γνωστά ξυλοκέρατα της παιδικής μας ηλικίας. Το μόνιμο φαγητό μας κάθε μέρα τον καιρό της Κατοχής, τότε που δεν είχαμε τίποτε άλλο να φάμε. Τότε που τα χαρούπια ειλικρινά είχανε σώσει ζωές και ζωές.
Πήρα μια χούφτα από δαύτα στα χέρια μου και τα χάϊδευα. Κι΄οι αναμνήσεις ξύπνησαν μέσα μου. Ξύπνησαν τον τραγικό χειμώνα του ’42 τότε που η ζωή μας άξιζε όσο μια μπουκιά ψωμί.
Ήτανε ένα απόγιομα σαν είδαμε το Θόδωρο, γνωστό γειτονόπουλό μας και εγγονό του γιατρού Ζ, να φτάνει στη γειτονιά μας κρατώντας μια σακούλα και ροκανίζοντας ένα χαρούπι. Αμέσως όλοι τρέξαμε κοντά του.
-Τι έγινε ρε; Τον ρωτήσαμε, Που τα βρήκες;
-Ρε συ Θόδωρε, δώσε ένα, τον παρακάλεσα.
Και μούδωσε ο φουκαρά, Θεός σχωρέστονε. Πριν δυο μήνες έμαθα για το θάνατό του.
Τελικά δεν μας είπε που τα βρήκε. Μόνο μας υποσχέθηκε το πρωί να μας πάρει μαζί του.
-Πάρτε καμμιά σακκούλα, μας είπε και ξεκινάμε πρωί. Να προλάβουμε τους άλλους.
Την άλλη μέρα, με μια μαξιλαροθήκη της μάνας μου στο χέρι ξεκινήσαμε. Είμαστε καμιά δεκαριά όλοι κι΄όλοι και η μουγκαμάρα που μας κατάτρωγε ήτανε αν τα χαρούπια θα φτάνανε γιά όλους μας.
-Μη σας νοιάζει ρε σεις, μας καθησύχαζε ο Θόδωρος. Έχει πολύ πράμα.
Πήραμε το δρόμο για το Κανόνι, κατεβήκαμε στη λίμνη του Χαλκιόπουλου, περάσαμε τη γέφυρα με το Μοναστήρι της Βλαχαίρνας και το Ποντικονήσι στα αριστερά μας και ανηφορίσαμε για το Πέραμα. 
Σε λίγο βρεθήκαμε σε ένα δάσος γεμάτο χαρουπιές. Κάτω στο έδαφος στρώμα τα χαρούπια.
Κάτι άναρθρες κραυγές βγάλαμε όλοι μας θυμάμαι και αρχίσαμε να κυλιόμαστε  πάνω στους καρπούς.  Το πόσα φάγαμε ούτε που μπορώ να θυμηθώ. Το μόνο που μου έχει μείνει είναι ότι στο γυρισμό όλοι μας είχαμε κορακιάσει από την δίψα και δεν μπορούσαμε να βρούμε πουθενά λίγο νερό. Όσο για τα ευκοίλια που μας έκοψαν δεν λέω τίποτα.
Γεμίσαμε και τις μαξιλαροθήκες μας και γυρίσαμε στα σπίτια μας.
Από κείνη την ημέρα το φαγητό μας ήταν τα χαρούπια. Κι΄ήταν αυτά φίλοι μου που μας κράτησαν στη ζωή
Κάπου εκεί τέλειωσα τις σκέψεις μου. Πήρα δυο χαρούπια, κοίταξα γύρω μου μήπως με βλέπει κανείς και τα έβαλα στην τσέπη μου. Δεν ήθελα να τα πληρώσω. Δεν ξέρω πως και γιατί κείνη τη στιγμή κάτι έννοιωθα γι΄αυτό το πράμα που με έπιασε το πείσμα να τα κλέψω. Όπως τα έκλεβα και στα παιδικά μου χρόνια. Τα έφερα σπίτι μου. Τα έχω πάνω στο γραφείο μου και κάθε τόσο τα κοιτάζω. Σκέφτομαι από αύριο το πρωί να αρχίσω να μιλάω στα εγγόνια μου για τα χαρούπια και τον ρόλο που έπαιξαν στη ζωή μου. Να δω τι θα καταφέρω.




29 σχόλια:

  1. Αχ Ντένη μου όσοι έζησαν αυτές τις στιγμές πόσα μπορούν να μας μάθουν!
    Η περιγραφή σου μοναδική και ανατριχιαστική!
    Καλά έκανε και τα πήρες τα χαρούπια και καλά θα κάνεις να τα πεις όλα αυτά στα εγγόνια σου!
    Υποκλίνομαι!
    Την καλησπέρα μου πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια καλή μου Έλενα πόσα μπορούμε να πούμε εμείς που είχαμε την ατυχία-τύχη να ζήσουμε κείνα τα χρόνια. Έχω γράψει πολλά γιατί έζησα πολλά. Θα σας τα δίνω κατά καιρούς. Ήδη έχω αρχίσει και τα λέω στα εγγόνια. Και ξέρεις τι μου λένε; Παπού να μας πεις ένα παραμύθι από τότε που δεν είχατε να φάτε. Μάλιστα. Παραμύθι η πείνα μας.
      Με σκλάβωσε η υπόκλισή σου γλυκιά μου Έλενα. Πολλά φιλιά και από μένα.

      Διαγραφή
  2. Τι όμορφη η αφήγησή σου όπως πάντα Ντένη, δάκρυσα. Έχεις ένα μοναδικό τροπο να τα περιγράφεις όλα αυτά. Ξέρω ότι απ' τα χαρούπια κάνανε ψωμί εδώ, τα χρόνια της κατοχής. Εμένα μου αρέσουν να τα τρώω έτσι. Όποτε έβτισκα αγόραζα παλιά. Τώρα πια δεν τα βρίσκεις, δεν τα φέρνουν. Κάποτε τα έφερναν απ' τη Κρήτη εδώ. Τόσο που θάθελα και μετά την αφήγησή σου, να ζητήσω να μου στείλουν απ' τη Κρήτη, να κάνω ψωμί. Θέλω να νοιώσω αυτή τη γεύση. Πώς νάναι άραγε!!!ππ Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δώρα μου καλή μου. Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Έχω γράψει πολλά. Θα τα δεις. Όσο για τα χαρούπια εδώ έχουν πολλά και κάθε φορά που πάω σ΄αυτή τη φρουτομαρκέτα τα βλέπω εκεί. Πάντως από ό,τι έχω διαβάσει έχουν μεγάλες θρεφτικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.
      Την αγάπη μου Δώρα μου και τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  3. Χαρούπια=Κούτσουπα τα λέγαμε στο χωριό μου.
    Και ήταν μια και μοναδική Κουτσουπιά απ' έξω απ το κοιμητήριο του Αγίου Δημητρίου στην Πύλαρο,
    Φίλε μου Ντένη Δεν προλαβαίναμε να φάμε κανένα περνάγμαε από κάτω άλλοι μας είχαν προλάβει.
    Τα θυμάμαι τα τρώγαμε ακομα και χλωρά, δεν προλάβαιναν να μεστώσουν, υπάρχαν ακομη και τα Αγριοκόκια κάτι μαύροι σπόροι σαν αρακάς.
    ¨οταν τα έτρωγες πάθαινες στο μυαλό παραισθήσεις κλπ...
    Μια φορά κάπου με ξεμονάχιασα ξερά ρυβύθια, γέμισα την τσέπη μου και τα έφαγα επί τόπου ωμά.
    Φούσκοσα και πήγα να πεθάνω.
    Τα σημερινά βάσανα, τα σημερινά παράπονα ότι δεν έχουν να φάνε δεν είναι τίποτα μπρος σε αυτά που τραβήξαμε εμείς...
    Κο όμως φίλε μου ΖΗΣΑΜΕ κι εκτιμούμε κι ένα κομμάτι ξετοκοματο ψωμί αυτό που οι άλλοι πετούν στα σκουπόδια.
    Κανονικά δεν πρέπει να τα θυμόμαστε γιατί ανοίγει ο κρουνός των αναμνήσεων και λέω, γράφω και εξανίσταμαι με τα σημερινά πιστεύω.
    Νάσαι καλά
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε μου Γαβρίλη είναι μεγάλο κατόρθωμα το ότι καταφέραμε να επιζήσουμε από εκείνη την τρομερή τετραετία της Κατοχής. Το τι φάγαμε δεν λέγεται. Κι΄όμως τα καταφέραμε.
      Γι΄αυτό και είμαστε οι Νικητές.
      Νάσαι καλά φίλε μου.

      Διαγραφή
  4. Ντένη μου χρόνια πολλά με υγεία!
    Πολύ συγκινήθηκα με το διήγημά σου. Όλες αυτές τις αναμνήσεις να τις διηγηθείς στα εγγόνια σου, πρέπει και αυτά να μάθουν...
    Δεν έχω δοκιμάσει χαρούπια, αλλά όπως λες αυτά έσωσαν πολλούς στην κατοχή.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Ελένη μου. Χρόνια σου πολλά και καλά.
      Σ΄ευχαριστώ καλή μου για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια.
      Στα εγγόνια μου τα λέω και τα νομίζουν παραμύθια. Άντε να με καταλάβουν με τα αγαθά που απολαμβάνουν. Στ΄αλήθεια τα χαρούπια μας έσωσαν στην κατοχή. Έχω και άλλα γραφτά μου τα οποία κατά καιρούς θα σας παρουσιάζω.
      Νάσαι καλά καλή μου Ελένη.

      Διαγραφή
  5. Ντένη μου οι γονείς μου μου 'χαν διηγηθεί πολλές ανάλογες ιστορίες. Δεν συγκρίνεται αυτό που ζήσατε με τίποτα. Ας μη ξαναζήσει κανένα παιδί κανέναν πόλεμο! Σου εύχομαι χρόνια πολλά και να χαίρεσαι τους αγαπημένους σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου καλή μου καλημέρα σου.
      Στ΄αλήθεια αυτό που ζήσαμε, παιδάκια τότε, δεν συγκρίνεται με τίποτα.Μακάρι να πιάσει η ευχή σου να μην ξαναζήσει παιδ'ί κανέναν πόλεμο όμως τα ζούνε κάθε μερα. Ρίξε μια ματιά τι γίνεται στη Συρία.
      Την αγάπη μου Μαρία μου.

      Διαγραφή
  6. Αγαπητέ Ντένη,
    'Εχω ακούσει κι εγώ πολλά από την μητέρα μου για την πείνα στα χρόνια της κατοχής, τόσο για τα χαρούπια όσο και για τους τσουκνιδοκεφτέδες και τόσα άλλα. Και είχα δοκιμάσει κι εγώ χαρούπια όταν ήμουν μικρή. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω κι άλλα σου διηγήματα σαν το σημερινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρια-Άννα μου καλή μου.
      Κείνο τον καιρό τα χαρούπια και οι τσουκνιδοκεφτέδες ήταν πολυτέλεια.
      Φάγαμε ακόμα χειρότερα για να μπορέσουμε να επιζήσουμε.
      Θα σας δώσω και άλλα καλή μου φίλη από όλα αυτά που έχω γράψει.
      Σ΄ευχαριστώ που περνάς από τα Εφτάνησα.

      Διαγραφή
  7. χρονια πολλα, απο μικρα πραγματα ερχοντε μεγαλες αναμνησεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά και σε σένα αγαπητό μου Σκουλίκι.
      Θα μου επιτρέψεις να πω ότι δεν ήσαν καθόλου μικρά πράγματα αυτά που μου φέρνουν τις μεγάλες αναμνήσεις. Μάλλον τραγικά ήσαν.
      Νάσαι καλά.

      Διαγραφή
  8. Συγκινητικά όλα αυτά που γράφεις αγαπητέ μου Ντένη. Αν είναι δυνατόν
    να ξεχάσει κανείς αυτά τα τραγικά γεγονότα του πολέμου.Ευλογημένα να είναι
    τα χαρούπια η κούτσουπα όπως πράγματι τα λέμε στην Κεφαλονιά, γιατί έσωσαν
    πολλούς ανθρώπους απο την πείνα. Έχω ακούσει τόσα πολλά απο τους γονείς μου,
    που αν και δεν είχα γεννηθεί, είναι σαν να τα έζησα. Στο χωριό μου έχει πολλά
    χαρούπια, τα έχω δοκιμάσει και είναι νόστιμα, αλλά αλλο να τα
    δοκιμάζεις απο περιέργεια κι άλλο να τα τρώς από ανάγκη για να επιζήσεις.
    Νάσαι καλά Ντένη μου, με την αναρτησή σου μας δίνεις ένα ταρακούνημα να μην
    γκρινιάζουμε πως σήμερα κακοπερνάμε που έχουμε όλα τ αγαθά του Θεού.
    Χαιρετισμούς, με την αγάπη μου
    Ρισσιάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στ΄αλήθεια ευλογημένα ήσαν αυτά τα χαρούπια, αγαπητή μου Ρισσιάνα, που στ΄αλήθεια τότε έσωσαν πολλές ζωές. Πολύ σωστά παρατηρείς ότι σήμερα γκρινιάζουμε άδικα αφού, δόξα τω θεώ, δεν μας λείπει τίποτα.
      Νάσαι καλά Ρισσιάνα μου αγαπητή μου.

      Διαγραφή
  9. Καλησπέρα και από εμένα !!!Χαρούπια , πράγματι μου θύμησες και εμένα πολλά πράγματα !!!! Παιδί της πόλης και μάλιστα της Αθήνας , βρέθηκα πρωτη φορά καλοκαίρι σε χωριό , πολύ μετά τον πόλεμο . Εβλεπα λοιπόν τις γυναίκες να μαζεύουν τα χαρούπια τα οποία τα προορίζανε για τα γουρούνια ! Εμένα όμως με έτρωγε η περιέργεια να δοκιμάσω αυτό το περίεργο μαυριδερό και ξερό σαν φασόλι , που κανείς δεν το έτρωγε , αλλα μόνο τα ζώα ! Πήγαινα και έκλεβα έτσι όπως τα είχανε απλωμένα να ξεραθούνε και μου άρεσαν πάρα πολύ . Ωσπου με πιάσανε και όλο το χωριό γέλαγε με την κόρη του γιατρού απο την Αθήνα που έτρωγε χαρούπια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με χαρά μου μεγάλη σε βλέπω στο "σπιτικό μου" Φεγγαράκι μου.
      Στ΄αλήθεια είναι πολύ νόστιμα και πολύ θρεπτικά.
      Τώρα αν γελούσαν μαζί σου δεν πέιράζει Κέρδος σου που γνώρισες τα χαρούπια.
      Νάσαι καλά καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  10. Nτένη μου Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά !
    Με συγκίνησε αυτή η ιστορία μιας άλλης εποχής... θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκαναν αυτοί οι περίεργοι καρποί όταν πηγαίναμε στο χωριό των κουμπάρων μας, που τα μαζεύαν σε τσουβάλια και τα έδιναν όλο τον χρόνο στο γουρούνι που έθρεφαν πίσω από το σπίτι τους για τα Χριστούγεννα .... και τώρα αυτά τα χαρούπια που λες, έχουν γίνει είδος πολυτελείας στην χώρα μας... το αλεύρι τους πωλείται σε διπλάσια και πιο πολύ τιμή από το σιταράλευρο και το ίδιο ακριβά είναι τα παξιμάδια και ότι παράγωγο από χαρουπάλευρο που καλλιεργείται πιο πολύ στην Κρήτη...
    Να είσαι καλά !!
    Καλό βράδυ να έχεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Levina μου και χρόνια σου πολλά. Χριστός Ανέστη.
      Εδώ, τα χαρούπια, είναι σπάνιο είδος και ακριβά. Να σου πω ότι η τιμή τους είναι περίπου 6.30 ευρώ το κιλό. Γι΄αυτό κι΄εγώ τα έκλεψα.
      Νάσαι καλά καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  11. Συγχαρητήρια, φίλε Ντένη για την ανάδειξη του παρεξηγημένου χαρουπιού, μέσα από το συγκινητικό διήγημά σου! Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι είναι υπέροχη η ιδέα σου να αρχίσεις να μιλάς στα εγγονάκια σου για τα χαρούπια, το ρόλο που έπαιξαν στη ζωή σου και τις παιδικές αναμνήσεις που έχεις από αυτά.

    Να θυμίσω ότι παλιότερα, σ’ όλα τα παραθαλάσσια μέρη της Κρήτης, η καλλιέργεια των χαρουπιών για την παραγωγή ζωοτροφών ήταν μια από τις αγροτικές ασχολίες, αλλά σήμερα η καλλιέργειά τους έχει μειωθεί πάρα πολύ. Επίσης, χρησιμοποιούσαν αφέψημα από κοπανισμένα χαρούπια, για τα παιδιά που έπασχαν από βρογχίτιδα ή κοκίτη, ενώ άλλοι το έβραζαν μαζί με ξερά σύκα και σταφίδες και το έπιναν ως αντιβηχικό φάρμακο. Ωστόσο, αρκετές ποσότητες χαρουπιών χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα για την παρασκευή ενός θρεπτικού αλευριού για βρεφικούς κοιλόπονους και παιδικές γαστρεντερίτιδες.

    Υ.Γ Στέλνουμε την αγάπη και τις ευχές μας σε σένα και την οικογένειά σου. "Χρόνια Πολλά" και "Χριστός Ανέστη"! Επιστρέψαμε σήμερα από Κέρκυρα, όπου είχαμε βρεθεί για να περάσουμε τις ημέρες του Πάσχα! Αν και ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος, εντούτοις απολαύσαμε για άλλη μια φορά τα όμορφα έθιμα του τόπου μας.
    Αντώνης-Πόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένοι μου φίλοι Αντώνη και Πόπη.
      Χρόνια σας πολλά. Χριστός Ανέστη. Σας ζηλεύω που είχατε την χαρά να ζήσετε το Πάσχα της αγαπημένης μας Κέρκυρας.
      Για τα χαρούπια να σου πω ότι έχω διαβάσει πολλά για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Κείνη την εποχή εμείς τα βλέπαμε σαν κάτι που λιγόστευε την πείνα μας. Και στ΄αλήθεια μας έσωσαν.
      Νάσται καλά και την αγάπη μου πάντα.

      Διαγραφή
  12. Χρόνια σας Πολλά!!!!!!!!
    ..και
    Ντένη μας,
    μαζί με τον Αντώνη και τη γλυκιά του Πόπη!!!!!!!!! τί όμορφη κι ενδιαφ'ερουσα ανάρτηση!!!!!

    Να είστε ΟΛΟΙ καλά, Φίλοι μου.
    Φιλιά,
    Υιώτα
    και Δημήτρης, φυσικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μας φίλη Υιώτα, σ' ευχαριστούμε από καρδιάς για τις ευχές σου! "Χρόνια Πολλά" σ' εσένα και σε όλους τους φίλους μας εδώ στα "Εφτάνησα"!
      Πολλά φιλιά από Ελλάδα!
      Αντώνης-Πόπη

      Διαγραφή
    2. Αγαπημένοι μου φίλοι Υιώτα και Δημήτρη.
      Ευχαριστώ για τις ευχές.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση για τα χαρούπια.
      Πιό πάνω σου απαντά και ο Αντώνης με την Πόπη.
      Την αγάπη μου σε σένα και τον Δημήτρη.

      Διαγραφή
  13. Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα φίλε μου.
      Πάντα εκτιμώ και σέβομαι τη γνώμη σου.
      Νάσαι καλά.

      Διαγραφή
  14. Nάμαι κι εγω μετά απο μια ολιγοήμερη απουσία και σεργιανίζοντας στ αγαπημένα μου βλέπω νέα ανάρτηση στα ΕΦΤΑΝΗΣΑ (εκτός Σαββάτου! ανατροπή) και μάλιστα με διήγημα!
    Πολύ χάρηκα αυτό το πέρασμα απο το σήμερα στο πριν,στα χρόνια που έχουμε ακουστά, μ όλες τις δυσκολίες τους,που ήταν όντως μεγάλες και συμφωνώ με την Ρισσιάνα μας,οτι σήμερα μεμψιμοιρούμε με τα πλούτη μας,γιατί απλώς δε τα εκτιμάμε.
    Νάσαι καλά κλέφτη χαρουπιών,αγαπημένε!

    Υ.Γ. Κι εμείς Κουτσουπία τη λέμε τη χαρουπιά και μάλιστα παλαιότερα υπήρχε και συνοικία στην Παλιά Ζάκυνθο,λόγω του συγκεκριμένου δέντρου που δέσποζε στην "καρδιά" της. Συγγνώμη παρασύρθηκα απο τον Γαβρίλη
    Φιλιά πολλά Αναστάσιμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χαρά μου γλυκιά μου και αγαπημένη, καλώς ήλθες.
    Είχαμε μια μικρή ανατροπή λόγω των πασχαλινών ευχών. Νέα ανάρτηση αύριο Δευτέρα και μετά συνεχίζουμ τα Σάββατα,
    Μαζί σου συμφωνώ κι΄εγώ με τα όσα η καλή μας Ρισσιάνα λέει. Να ρίχνουμε και μια ματιά πίσω μας εμείς που τα ζήσαμε.
    Έχω ακούσει κι΄εγώ για τη γειτονιά στη Ζάκυνθο με το όνομα της χαρουπιάς. Και πρόσεχε μη σε παρασέρνει ο Γαβρίλης ο οποίος πάντοτε μου λέει να σου γράφω τα χαιρετίσματά του.
    Φιλάκια πολλά Χαρά μου.
    ΥΓ. Αύριο Δευτέρα πριν αναχωρήσεις κάμε ένα πέρασμα από εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή