Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Από το φίλο καθηγητή κ Πέτρο Πετράτο έλαβα αυτό το επίκαιρο άρθρο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το μνημείο που στήθηκε στην πλατεία Καμπάνας στο Αργοστόλι
Το φιλοξενώ στην σελίδα μου Εφτάνησα κάνοντας έτσι την αρχή μιας επιστροφής στις αναρτήσεις μετά την απουσία μου για το θάνατο του μοναχογιού μας Βαγγέλη
Σας ευχαριστώ όλους


Πέμπτη, 18 Νοεμβρίου 2010
Αγαπητοί φίλοι,

Μια προσπάθεια, που ξεκίνησε πριν από δυο χρόνια, το 2008, φτάνει στο τέλος της. Σας θυμίζω ότι με τα 35χρονα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
- πρόπερσι – ξεκινήσαμε και ολοκληρώσαμε τη συγγραφή ενός βιβλίου, με το οποίο θελήσαμε, τιμώντας τους φίλους, συντρόφους και συναγωνιστές, που είχαν φύγει από τη ζωή, να καταθέσουμε το δικό μας λόγο – εμπειρίες, βιώματα, εκτιμήσεις - για εκείνα τα συγκλονιστικά γεγονότα. Ταυτόχρονα, στο βιβλίο αυτό – γνωστό πια με τον τίτλο «Κεφαλονίτες και Ιθακήσιοι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973» - συγκεντρώσαμε ό,τι είχε δημοσιευτεί σε βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά από Κεφαλονίτες και Θιακούς για τη δικτατορία και το Πολυτεχνείο. Σίγουρα υπάρχουν ελλείψεις και παραλείψεις। Είναι όμως μια πρώτη σοβαρή προσπάθεια, που μπορεί μελλοντικά να βελτιωθεί, να συμπληρωθεί. Το βιβλίο διακινήθηκε στην Κεφαλονιά και την Ιθάκη, την Αθήνα και την Πάτρα। Μας το ζήτησαν, βέβαια, και το στείλαμε και σε άλλα μέρη: στην Κέρκυρα, στη Θεσσαλονίκη, στη Θεσσαλία, στην Κρήτη κ.α. Όσα χρήματα μας έμειναν από τη διακίνηση, μετά από την εξόφληση του τυπογραφείου – γιατί οι επιχορηγήσεις της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης κάλυψαν ένα μόνο μέρος της έκδοσης – αποτέλεσαν τη μαγιά του ποσού που χρειάστηκε για το στήσιμο του μνημείου, που σήμερα όλοι εμείς εδώ αποκαλύψαμε. Υπολείπεται, ωστόσο, ένα ποσό, 10.000 € περίπου, για τη συγκέντρωση του οποίου σας καλούμε να βοηθήσετε, αν θέλετε. Από σήμερα, λοιπόν, τούτο το μνημείο του συμπολίτη γλύπτη Μεμά Καλογηράτου θα συντροφεύει τα περιστέρια που θα πετούν, τα παιδιά που θα παίζουν, τους μεγάλους που θα κινούνται σ’ αυτήν την πλατεία. Απεικονίζονται δύο νεανικές μορφές – ένα αγόρι και ένα κορίτσι – σαν εκείνα τα αγόρια και τα κορίτσια, τους άντρες και τις γυναίκες που εξεγέρθηκαν κατά της Χούντας το Νοέμβρη του 1973। Απεικονίζονται δύο νεανικές μορφές - ένα αγόρι και ένα κορίτσι – δύο μορφές που δίνουν την αίσθηση της μιας, της ενιαίας μορφής – έτσι όπως ενιαίος μέσα στη διαφορετικότητά του ήταν ο αγώνας του Πολυτεχνείου. Αυτοί, λοιπόν, οι δυο νέοι ήρθαν από τα χρόνια της Χούντας εδώ, στην πλατεία Καμπάνας, για να συναντήσουν κάποιους άλλους δημοκράτες και αγωνιστές, που τον Αύγουστο του 1797, εδώ, σ’ αυτόν το χώρο έκαιγαν το Libro d’ oro – σύμβολο της φεουδαρχίας -, φύτευαν το δέντρο της Ελευθερίας και διακήρυτταν ότι «νέα διάταξις πραγμάτων» ξεκινά για την Κεφαλονιά και ότι ο νέος κώδικας είναι «η Ελευθερία, η Ισότης και η Δικαιοσύνη» Ήρθαν εδώ, στην πλατεία Καμπάνας, οι δυο αυτοί νέοι του αντιδικτατορικού αγώνα, για να συναντήσουν κάποιους άλλους αγωνιστές, τους Ριζοσπάστες, που εδώ, σε κτίριο αυτής της πλατείας στεγαζόταν το πολιτικό τους κέντρο, το λεγόμενο «Δημοτικόν Κατάστημα», μέσα στο οποίο γαλουχήθηκαν με τις αρχές και τις ιδέες του Ριζοσπαστισμού οι θαρραλέοι και πρωτοπόροι νέοι εκείνης της δύσκολης αγγλοκρατούμενης εποχής, μέσα στο οποίο καταστρώθηκε ο ενωτικός αγώνας και μέσα από το οποίο εκπορεύτηκαν γενικότεροι ιδεολογικοί και κοινωνικοί στοχασμοί. Επομένως, δε βρίσκεται τυχαία εδώ, σ’ αυτήν την πλατεία Καμπάνας, το μνημείο του Πολυτεχνείου। Την επιλέξαμε λόγω της ιστορικότητάς της, εκτιμώντας έτσι ότι είναι ο καταλληλότερος χώρος μες στο Αργοστόλι, για να δώσουμε τη σύνδεση του χτες με το σήμερα. Και ευχαριστούμε και από τη θέση αυτή το Δήμαρχο Γιώργο Τσιλιμιδό και όλα εκείνα τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, τα οποία δέχτηκαν την πρότασή μας και μας επέτρεψαν να στήσουμε εδώ το μνημείο। Δυστυχώς, η απόφαση δεν ήταν ομόφωνη: όλοι, πλην Λακεδαιμονίων. Ο εκπρόσωπος της Δημοτικής Αγωνιστικής Κίνησης, της σημερινής Λαϊκής Συσπείρωσης, μας αρνήθηκε το δικαίωμα να στήσουμε μνημείο για το Πολυτεχνείο, γιατί, λέει, μεθοδεύσαμε το όλο θέμα, για να παράσχουμε στη Δημοτική Αρχή «προσχήματα προοδευτικότητας», γιατί είμαστε, λέει, κάποιοι που «συστηματικά τιμούμε το Πολυτεχνείο με την παρουσία κυβερνητικών στελεχών» και διάφορα άλλα. Και όταν ζήτησα από το συγκεκριμένο συμπολίτη Δημοτικό Σύμβουλο να συναντηθούμε και να μου εξηγήσει τις θέσεις του και τις δυο φορές απέφυγε τη συνάντηση μαζί μου. Η σχετική ανακοίνωση, πάντως, της Λαϊκής Συσπείρωσης φανερώνει έλλειψη ιστορικής μνήμης, αλλά και σοβαρότητας, είναι γεμάτη από ανακρίβειες, αποτελεί μνημείο πατερναλιστικής αντίληψης και επικίνδυνης υπεροψίας. Δεν εκδώσαμε το βιβλίο, ούτε στήσαμε το μνημείο για να προβληθούμε। Να προβληθούμε άλλωστε, γιατί; Το βιβλίο συνιστά μια ανοιχτή επιστολή μας στην κοινωνία και όποιος θέλει τη διαβάζει και την κρίνει। Και το μνημείο αποτελεί σημείο αναφοράς ενός αγώνα που το θιακο-κεφαλονίτικο στοιχείο ήταν παρόν. Και με τα δύο αυτά εκπληρώνουμε ένα χρέος τιμής προς εκείνη την εξέγερση. Και έτσι, με αυτή την έννοια, σας καλούμε να δείτε αυτές μας τις πρωτοβουλίες και ενέργειες. Δε συμφωνούμε με τη μετατροπή του Πολυτεχνείου σε μύθο। Δε θέλουμε το Πολυτεχνείο μουσειακό είδος. Είναι και θέλουμε να είναι πηγή αέναη νέων αγώνων। Είναι και θέλουμε να παραμείνει ζώσα πραγματικότητα. Θέλουμε να παραμείνει φωτεινό ορόσημο. Θέλουμε να εμπνέει νέους αγώνες πολιτικούς, κοινωνικούς, αντιϊμπεριαλιστικούς.Και σήμερα έχουμε ανάγκη από ένα Πολυτεχνείο, μια δηλαδή συνολική λαϊκή συστράτευση για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης.Και σήμερα χρειάζεται αγώνας – αγώνας ενωτικός, λαϊκός – για Ψωμί και Δημοκρατία, για Εθνική Ανεξαρτησία και Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια.Σήμερα ο υπαρκτός καπιταλισμός αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της ιστορίας του – η κρίση δηλαδή δεν είναι φαινόμενο μόνο ελληνικό -. Οι λαοί – και ο δικός μας λαός – βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να καταβαραθρώνεται, τα εργασιακά τους κεκτημένα να εξανεμίζονται, την ανεργία να καλπάζει, τη χειραγώγηση να ενισχύεται, τη διαφθορά και την ευτέλεια να κατακλύζουν τη ζωή μας.Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Επεκτείνεται σε κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική, θεσμική. Κρίνεται η τύχη του συστήματος αλλά συγχρόνως και η αποτελεσματικότητα των ριζοσπαστικών, αντισυστημικών οργανώσεων.Στη χώρα μας το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο, αυτονομημένο ως ένα βαθμό από την κοινωνία, αντιμετωπίζει σοβαρή δομική κρίση. Παρ' όλα αυτά καταφέρνει ακόμη να λειτουργεί σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου. Έτσι, οδηγεί το λαό μας στο Δ.Ν.Τ. για την τελική φάση της σφαγής και συγχρόνως διαπραγματεύεται κυριαρχικά εθνικά δικαιώματα στο Αιγαίο σε αγαστή συνεργασία με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ - θυμάστε το σύνθημα στην πύλη του Πολυτεχνείου – σε συνεργασία με την Ε.Ε.Από πολλές πλευρές ακούγεται ότι το υπάρχον πολιτικό σκηνικό δεν μπορεί να κάνει την αναγκαία υπέρβαση. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει βελτιωμένες μόνο εκδοχές της σημερινής δραματικής κατάστασης.Είναι, νομίζω, ανάγκη όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι εφιαλτικά : θα επεκταθεί η φτώχεια, θα διογκωθεί το φάσμα της πείνας, θα εξακοντιστεί η τρέλα της απόγνωσης των ανέργων, θα στραγγαλιστούν τα εργασιακά δικαιώματα, θα φαλκιδευτούν οι ελευθερίες μας, θα περιοριστεί η δημοκρατική λειτουργία, θα διακινδυνεύσει σοβαρά η εθνική μας ανεξαρτησία.Ήδη πολλά από αυτά τα ζούμε, τα βιώνουμε κατά την εφαρμογή του Μνημονίου. Θυμίζω, χωρίς να θέλω να επεκταθώ, ότι η εφαρμογή συγκεκριμένων άρθρων (4 και 14) της Δανειακής Σύμβασης του Μάη του 2010 θέτει σε διακινδύνευση την ίδια την κυρίαρχη κρατική υπόσταση της χώρας μας. Οι διεθνείς κεφαλαιοαγορές έχουν τα μέσα και τους τρόπους να επιβάλουν την κυριαρχία τους και να μετατρέπουν σε οικονομικά εξαθλιωμένα προτεκτοράτα εθνικά κράτη.Θυμίζω, επίσης ότι παρά, ή καλύτερα, με την εφαρμογή του Μνημονίου ο αριθμός των ανέργων στη χώρα μας αυξάνεται, τα μεσαία στρώματα συρρικνώνονται, τα εργασιακά δικαιώματα θυμίζουν μεσαίωνα. Αντίθετα, οι Τράπεζες επιδοτούνται με τα δικά μας χρήματα, χωρίς η κυβέρνηση να παίρνει ούτε καν τα αντίστοιχα μετοχικά δικαιώματα, η παραοικονομία βασιλεύει, οι μεγάλοι φοροφυγάδες απαλλάσσονται από τις υψηλές οφειλές τους στο Δημόσιο.Κι ενώ το δικομματικό σύστημα δεν μπορεί και δε θέλει να οδηγήσει στην υπέρβαση της κρίσης, έχουμε μια κοινωνία που φαίνεται ακόμη να περιμένει, να ελπίζει. Και τούτο, γιατί έτσι έμαθε τις τελευταίες δεκαετίες. Δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει την οδυνηρή πραγματικότητα. Αποφεύγει να δράσει, γιατί την τραβά ακόμη η τηλεόραση και ο καναπές. Εξακολουθεί να επιζητεί τη συναλλαγή με το κράτος και τους εκπροσώπους του. Συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τους μετανάστες, οι οποίοι έχουν την ανάγκη μας. Δε θέλει να πιστέψει ότι υπήρξαν αρκετές οι φορές που βίασε την – ανάπηρη έστω – δημοκρατία και κατασπατάλησε τις – κουτσουρεμένες έστω – ελευθερίες της. Από την άλλη μεριά εκφράζεται οργή και θυμός• φαίνονται στο προσκήνιο ριζοσπαστικά τμήματα της μισθωτής εργασίας και της νεολαίας, που παλεύουν• ισχυροποιούνται κάποια άλλα ριζοσπαστικά, αντισυστημικά ρεύματα.Είναι, όμως, ανάγκη τούτες οι μαχόμενες δυνάμεις να συντονιστούν. Να πείσουν την κοινωνία, που περιμένει, πως πρέπει να σταθεί όρθια, πως δεν μπορεί η πατρίδα να μετατραπεί σε «πεδίο βολής φτηνό», πως δεν μπορούμε να ζήσουμε κάτω από το βούρδουλα της επιτήρησης. Όραμα και στόχο καθαρό θέλει η κοινωνία και αυτά, νομίζω, μπορούν να τα δώσουν μόνο ριζοσπαστικές, αντισυστημικές δυνάμεις. Οι μαχόμενες, με άλλα λόγια, δυνάμεις της Αριστεράς, όπως έγινε και στην περίοδο της Χούντας, όπως έγινε και στο Πολυτεχνείο. Γιατί μόνο αυτές οι δυνάμεις μπορούσαν – αυτό λέει η ιστορική ανάλυση – να δώσουν καθαρά το στόχο της εξέγερσης. Το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία – Ελευθερία – Εθνική Ανεξαρτησία» συμπύκνωσε το νόημα εκείνου του αγώνα.Αλλά μήπως και σήμερα – τηρουμένων φυσικά των αναλογιών – δεν είναι ζητούμενα και το ψωμί και η εργασία και η παιδεία και η πνευματική και πολιτιστική αναγέννηση και η ελευθερία και τα δημοκρατικά δικαιώματα και η εθνική ανεξαρτησία;Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει να συντονιστούμε. Πρέπει να βρούμε κοινή γλώσσα επικοινωνίας – χωρίς σεχταρισμούς και αποκλεισμούς, χωρίς ηγεμονισμούς και μονοπωλιακές νοοτροπίες.Πρέπει να μείνουμε όρθιοι και να αντισταθούμε. Πρέπει να αγωνιστούμε πατριωτικά – τη με λαϊκή, ταξική σημασία του όρου. Πρέπει να μείνουμε και να παλέψουμε. Ο Άρης Βελουχιώτης, εμβληματική μορφή της Εθνικής μας Αντίστασης, είχε πει «Ποιός είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, γιατί τρέχει να βρει κέρδη.[

॥] Γι’ αυτό εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν. Γι’ αυτό και παραμένουμε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιός, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».Γι’ αυτό, εδώ θα μείνουμε, Καπετάνιε, να φυλάμε τα πεζούλια μας. Θα μοιραστούμε ακόμα και τη φτώχεια μας και την οργή μας, αλλά δεν θα φύγουμε.Θα μείνουμε για το νέο Πολυτεχνείο.Και τούτες εδώ οι δυο νεανικές μορφές θα ελέγχουν τα βήματά μας.Και θα μας θυμίζουν εκείνες τις επιγραφές που τα παλιά χρόνια, το 1797, οι δημοκράτες τότε του Αργοστολιού είχαν γράψει γύρω από το Δέντρο της Ελευθερίας: «Η αγάπη στην πατρίδα, το μίσος στα προνόμια, είναι οι βάσεις της δημοκρατίας» και «Η ενότητα και η αδελφοσύνη όλων των πολιτών συνιστούν τη δύναμη της δημοκρατίας» και ακόμη «Το να προτιμά κανείς το γενικό καλό από το ιδιωτικό είναι η πρώτη αρετή του δημοκράτη».Αυτό προτίμησαν και πριν από 37 χρόνια μέσα κι έξω από το Πολυτεχνείο οι μαχητές της νοεμβριανής εξέγερσης. Αυτό οφείλουμε να επιλέξουμε κι εμείς σήμερα, αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με ό,τι κάναμε και με ό,τι πιστέψαμε τότε.Θέλω να πιστεύω ότι στο νέο Πολυτεχνείο, που δε θ’ αργήσει, θα ’μαστε όλοι παρόντες. ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΜΠΑΝΑΣ ΤΡΙΤΗ, 16 ΝΟΕΜΒΡΗ 2010 ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ

14 σχόλια:

  1. Ντένη, φίλε μου ¨εχω το βιβλίο του φίλου κ. Πετράτου, το διάβασα μου το δώρησε πέρυσι στην Κεφαλλονιά κάποιος ΄κοινός φίλος. Σέβομαι κι εκτιμώ τις απόψεις του.

    αλλά το να σχολιάσω πάνω στο θέμα το οποίο γίνεται σύγχρονο, πολιτικό καθημερινό, προτιμώ να παρατηρώ και να σκέπτομαι ο κάθε ένας μας αντιδρά με τη σειρά του, όχι όπως θα ήθελε αλλά όπως μπορεί.

    Κάποτα γύριζα τον κόσμο ολόκληρο, όχι αρνούνταν να μου θεωρήσουν Ελληνικό διαβατήριο, για χρόνια, για χρόνια πολλά, αφού οι ίδιες οι Αρχές του τόπου, του κράτους με είχαν εκδιώξει με την πειθώ της πείνας, αγράμματο, ανήλικο, με την υστεροβουλία της αποστολής εμβασμάτων και να περισέψει στους εναπομείναντες μια μπουκιά ψωμί. Αυτά δεν ξεχνώνται!

    Ντένη Καλώς μας ήλθες πάλι στην γειτονιά μας, καταλαβαίνω τον πόνο σου αλλά πρέπει να έχεις την δύναμη να εξακολουθείς να υπάρχεις ώστε να αισθάνεσαι ότι κι εσύ αποτελής μέρος της σημερινής κοινωνικής φιλίας μας.

    Χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε μου Γαβρίλη
    Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.
    Το βιβλίο του φίλου καθηγητή Πέτρου Πετράτου είναι ένα πολύτιμο ιστορικό στοιχείο.
    Σέβομαι τις σκέψεις σου για τον τρόπο που η πατρίδα μας πέταξε στις ξενητιές του κόσμου,
    Κι' εμένα με έδιωξαν γιατί είχαν βαρεθεί να με κλείνουν στις φυλακές επειδή τους ενοχλούσε που τους φώναζα τις βρωμιές τους.
    Αποφάσισα την επιστροφή μου στη γειτονιά, όπως την ονομάζεις, ακριβώς διότι αισθάνομαι την ανάγκη να συνεχίσω να ζω για να μπορώ να πιστεύω ότι αποτελώ ένα μέρος της κοινωνίας μας.
    Ό,τι και να κάνω, όσο κι' αν κλειστώ στος εαυτό μου τον γιό μου πίσω δεν τον φέρνω
    Θα τα λέμε λοιπόν και περιμένω όλους τους φίλους εδώ να μου συμπαρασταθούν
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ ΜΟΥ κε Ντένη
    δεν φαντάζεσθε πόσο με συγκινήσατε (μέχρι δακρύων,πιστέψτε με)σ αυτή την πρώτη σας δειλή έξοδο, νάμαι η πρώτη σας επιλογή. Μακάρι η παρέα μου να σας δώσει ζεστασιά και λίγες σταγόνες ανακούφισης του μεγάλου πόνου.
    Οσο για το Πολυτεχνείο (στη γενιά του οποίου ανήκω) δεν είναι κρίμα η ίδια γενιά, που σημειωτέον ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΩΡΑ, να έχει ακυρώσει
    τα μηνύματά του; Λυπάμαι που το λέω
    αλλά σαν νάταν τότε αλλος Λαός.
    Σήμερα ο Λαός είναι παραδομένος στην τηλεόραση και στον καναπέ, γιατί αισθάνεται προδομένος και ανήμπορος. Του άρπαξαν βίαια την ελπίδα και τον ευνούχισαν.
    Λαέ μου ευκολόπιστε και ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΕ! μεγάλη διαχρονική αλήθεια και περισσότερο απο ποτέ επίκαιρη.
    Σας στέλνω την ειλικρινή μου αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ντένη μου,
    Καλώς επέστρεψες!
    Η ευχή ήταν να αρχίσεις πάλι να επικοινωνείς μαζί με όλους μας...
    Στην προηγούμενη ανάρτησή σου,
    είχα αφήσει το επόμενο "σχόλιο"...:

    ==============

    Σάββατο, Νοέμβριος 27, 2010

    Ο/Η Αστοριανή είπε...
    Ντένη μου,
    γεια σου!
    Μόλις τώρα διάβασα το κείμενό σου στο "Γκρικ Νιους" σελίδα 33,
    για το βιβλίο του Ν. Μίτσι...
    για τα συμβάντα στη Χίο το 1822,-το χρονικό της μεγάλης σφαγής- γραμμένα από τον αιμοσταγή Πασά Βαχίτ!!!
    Πάλι καλά που έχεις τη δύναμη και τη δυνατότητα να επικοινωνείς μαζί μας...
    Ενα μεγάλο εύγε, στο κουράγιο σου
    κι ένα μεγαλύτερο στον Αποστόλη Ζουπανιώτη που σου έδωσε την ευκαιρία!
    Εύχομαι να είναι μια νέα σελίδα στη ζωή σου...
    Τα υπόλοιπα,
    τα έχουμε πει...
    Απλά, προχωράμε μ' ελπίδα.
    Χαιρετισμούς σε όλους,
    Υιώτα και Δημήτρης,
    ΝΥ

    Σάββατο, Νοέμβριος 27, 2010
    ==============

    ...ας πούμε ότι προαιστάνθηκα την επιστροφή!
    Καλά να είσαι, φίλε μας,
    κι αν
    είναι να τηλεφωνηθούμε,
    τώρα, στης Όλγας, είναι δύσκολο, μα έχεις το κινητό μας.
    Πάρε με, λοιπόν, όταν μπορείς,
    Χαιρετισμούς
    και φιλία,
    Υιώτα-Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλωσόρισες και πάλι στην παρέα μας που ποτέ δε σε ξέχασε κ. Ντένη. Με αμείωτο ενδιαφέρον θα συνεχίζουμε να σε διαβάζουμε.
    Πολλούς χαιρετισμούς
    Μαριάνθη-Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ μου Ντένη καλωσόρισες στα Επτάνησα, απεριγραπτη η χαρά μου, που βρήκες το κουράγιο να μας επισκεφθείς. Καλή αρχή, είμαστε όλοι κοντά σου.
    Το άρθρο σου αυτές τις μέρες παντού
    επίκαιρο.Οι αγώνες δεν ξεχνιούνται.
    Χαίρομαι ιδιαιτέρως για το στήσιμο
    του μνημείου στην Πλατεία Καμπάνας
    στο αγαπημένο μου Αργοστόλι.
    Υποκλίνομαι με δέος στα ηρωικά νιάτα του Πολυτεχνείου που
    προτίμησαν τον θάνατο για να αποκτήσει η χώρα μας ανεξαρτησία
    και δημοκρατία. Είμαι κι εγώ αυτής
    της γενειάς κι απο τον μακρυνό
    τόπο που ζουσα τότε καιζώ ακόμη δεν
    έλειπαν οι διαμαρτυρίες μας.
    Είθε να διατηρηθεί η δημοκρατία μας
    και η μικρή μας χώρα να αποκτήσει
    ξανά το κύρος που της αξίζει.
    Είμαι ακόμη αισιόδοξη, γιατί οι
    Έλληνες υπομένουν, αργούν, αλλά
    ξεσηκώνονται.
    Καλή σου μέρα
    Ρισσιάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή σου μέρα αγαπητή μου Χαρά
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Να είσαι σίγουρη ότι η φιλία σου και η συμπαράστασή σου στον πόνο μας είνα μια μεγάλη παρηγοριά γιά μας.
    Το άρθρο του καθηγητή Πετράτου για το Πολυταχνείο αντικατοπτρίζει τη γενιά κείνης της εποχής και μας δίνει ζωντανούς τους αγώνες της.
    Για τη σημερινή γενιά ας μη πω τίποτα
    Θα τα πούμε και πάλι
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητοί μου Υιώτα και Δημήτρη
    Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
    Χαίρομαι που διάβασες την παρουσία του βιβλίου για τα Συμβάντα στη Χίο το 1822. Είναι ένα τρομερό ντοκουμέντο και μάλιστα γραμμένο από την τουρκική πλευρά.
    Θα τα πούμε λεπτομερώς πάνω σ' αυτό το θέμα όταν συναντηθούμε.
    Δεν έχω το κινητό σου. Γράψε μου.
    Νάσται καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαριάνθη και Νίκο καλοί μου φίλοι.
    Ευχαριστώ για την αγάπη με την οποία και πάλι με δεχτήκατε κοντά σας. Κάνω μια προσπάθεια να βρω κάποια ενδιαφέροντα να με κρατήσουν όρθιο.
    Μαριάνθη μου. Η Παναγιά στα Κουτρούλια υπέροχο. Θα σου γράψω αργότερα.
    Νάσται καλά και πάντα έχετε την αγάπη μου
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητή μου Ρισσιάνα
    Η υποδοχή σου συγκινητική για την επιστροφή μου
    Κάνω προσπάθειες να βρω κάποια ενδιαφέροντα για να μπορέσω να στέκομαι όρθιος. Και τα αγαπημένα μου Εφτάνησα είναι μιά κάποια λύση που έλεγε και ο Καβάφης.
    Το άρθρο είναι του καθηγητή Πέτρου Πετράτου ο οποίος είναι η ψυχή του μνημείου που στήθηκε στην ιστορική πλατεία Καμπάνα.
    Όσο για τη γενιά του Πολυτεχνείου τι να πω. Οι απλοί νεόι κείνης της εποχής συνεχίζουν και σήμερα να χτίζουν Πολυτεχνεία. Οι άλλοι που ακολούθησαν το δρόμο της πολιτικής έγιναν καραγκιόζηδες
    Θα τα πούμε και πάλι
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΧΑΙΡΟΜΑΙ Κ ΝΤΕΝΗ ΠΟΥ ΗΡΘΑΤΕ ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΠΑΛΙ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΜΠΑΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑΕΙ.
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΛΙΓΟ ΤΙΣ ΣΚΕΧΕΙΣ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΤΕ ΔΥΝΑΜΗ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ντένη, έκπληξη!
    Δυναμικότατη επιστροφή!
    Χαίρομαι και συγγνώμη για την καθυστέρηση...
    Απλά, ξέρεις. Με υπερπροσπάθεια είμαι ακόμα στον υπολογιστή.
    Συγχαρητήρια για το θέμα σου που είναι και ΘΕΜΑ ΜΑΣ!
    Τον Έλληνα δεν τον φοβάμαι. Κάποια στιγμή θα ξυπνήσει. Απλά, έχει σοκαριστεί. Μαζεύει δυνάμεις για να τολμήσει να αντισταθεί. Συνήθως δεν παίρνω πολιτική θέση, μα η ιστορία του παρελθόντος είναι ιστορία και παραμένει. Ότι μένει σε βιβλίο ή σε μνημείο, βοηθάει τη μνήμη και επιβάλλεται.
    Εύγε στους ενεργούς πολίτες των Εφτανήσων!
    Θα τα ξαναπούμε, Ντένη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εξαιρετική ιδέα! Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία και την υλοποίηση του έργου.
    Μπράβο σε όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή