Τα νησιά Στροφάδες. Ένας ξεχασμένος παράδεισος.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Ιανουάριο.
Κύθηρα. Ο οικισμός Αβλέμωνας.

Δυο νησάκια άγνωστα σχεδόν, που όμως είναι μια ζωγραφιά και αποτελούν ένα μέρος του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου.

Το μικρό λιμανάκι στην νησίδα Σταμφάνη.

Αν βρεθείτε για επίσκεψη στην περιοχή της Ζακύνθου θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφασίσετε να νοικιάστε ένα καραβάκι και να βγείτε να γνωρίσετε τις μοναδικές σε ομορφιά και εντελώς παράξενες Στροφάδες. Εκεί όπου κάθε πέτρα, κάθε πουρνάρι, κάθε δέντρο ολημερίς διηγούνται μεγαλεία από το παρελθόν και οι άνεμοι ασταμάτητα τραγουδούν την Ιστορία. Εκεί που όλα μιλούν για τις αλλεπάλληλες επιδρομές πειρατών και Αγαρηνών.

Το Καστρομονάστηρο. Στο βάθος η νησίδα Άρπυια.

Είναι δυο μαγικά, μικρά και σχεδόν άγνωστα νησάκια που βρίσκονται μόλις 25 ναυτικά μίλια νότια από το ακρωτήρι του Γέρακα της Ζακύνθου και σχεδόν στην ίδια απόσταση από τις ακτές της Πελοποννήσου. Πρόκειται για δύο επίπεδες νησίδες που μοιάζουν να επιπλέουν στον αφρό της θάλασσας γι΄αυτό και λέγονται και πλωτές. Είναι ένας τόπος ονειρικός με πολύ μυστήριο. Είναι η κορύφωση της απλοϊκής ομορφιάς και η αποθέωση της μοναχικότητας.

Το Καστρομονάστηρο από τη μεριά της θάλασσας.

Η νεώτερη ονομασία των νησίδων σε Στροφάδες, σύμφωνα με την μυθολογία, οφείλεται στην “στροφή” των Βορεάδων, φτερωτών γιών του Βορέα και της Ωρειθυίας, θεών των ανέμων, που κατεδίωξαν μέχρις εδώ τις Άρπυιες για να απελευθερώσουν τον τυφλό μάντη Φινέα. Κατ΄άλλους το όνομα προέρχεται από την “στροφή” που έκαμε πάνω από τα νησιά η Άρπυια όταν κυνηγώντας τους Αργοναύτες εμποδίστηκε από τους ανέμους.

Το μεγαλύτερο από τα δυο αυτά νησιά λέγεται Σταμφάνη έχει μήκος περίπου ένα χιλιόμετρο και είναι το νοτιότερο.

Η ερειπωμένη αυλή της Μονής.

Στο νησί αυτό βρίσκεται το Καστρομονάστηρο με τείχος ύψους 25 μέτρων και είναι αφιερωμένο στην Παναγία την των “Πάντων Χαράς,” αλλά και στον Άγιο Διονύσιο. To κτίριο αυτό έχει χαρακτηριστεί σαν ο τελευταίος πύργος των Παλαιολόγων στη Μεσόγειο. Σύμφωνα με την παράδοση το μοναστήρι αυτό με ενετική αρχιτεκτονική, πρέπει να χτίστηκε στα 1241 από την αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, Ειρήνη, αφού σε αυτά διασώθηκε μετά από ένα ναυάγιο. Στο προαύλιο του Μοναστηριού υπάρχει ο κενός τάφος του Αγίου Διονυσίου.

Άλλη μια φωτογραφία της Μονής.

Το Μοναστήρι πέρασε ημέρες δόξας με τουλάχιστον ογδόντα καλόγερους να μένουν και να εργάζονται στα χωράφια του νησιού. Πέρασε όμως και ημέρες θλίψης, όταν ο Ιμπραήμ περνώντας για την Πελοπόννησο αποβιβάστηκε και έσφαξε όλους τους καλόγερους. Σε ανάμνηση αυτής της σφαγής έχει στηθεί ένα μνημείο στην είσοδο του Μοναστηριού. Από την επίθεση αυτή βεβηλώθηκαν απομεινάρια του Αγίου που βρίσκονταν εκεί και τότε αποφασίστηκε και μεταφέρθηκαν και αυτά στην Ζάκυνθο.

Πάνω στις καμπάνες του Μοναστηριού υπάρχουν ανάγλυφες σκηνές από την μοναχική ζωή αλλά και η μορφή της Παναγίας.

Το δεύτερο και πιο μικρό έχει το όνομα Άρπυια, και χωρίζεται από την Σταμφάνη με ένα κανάλι από αβαθή νερά γεμάτα με ύφαλους και σκοπέλους. Όμως είναι ένας βυθός γεμάτος ζωή που σε μαγεύει από τα αμέτρητα είδη ψαριών.

Τα νησάκια αυτά έχουν γίνει γνωστά για την ομορφιά τους και την πλούσια βλάστηση. Επί πλέον τα νησάκια αυτά αποτελούν πέρασμα για περισσότερα από χίλια είδη μεταναστευτικών πουλιών. Για το λόγο αυτόν τα δυο νησιά αποτελούν μέρος του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου.

Στο παρελθόν τα νησιά αυτά εθεωρούντο σαν τα πιο εύφορα στην Ελλάδα. Πάνω από το 15% του εδάφους αποτελεί καλλιέργεια σταριού ενώ το υπόλοιπο καλύπτεται από πυκνό δάσος κέδρων. Παλαιότερα υπήρχε μια παραγωγή φρούτων και λαχανικών που κάλυπταν τις ανάγκες των εκατό μοναχών που ζούσαν εκεί. Σήμερα, εκτός από την άγρια βλάστηση, υπάρχουν ακόμη οπωροφόρα δέντρα όπως συκιές, πορτοκαλιές, λεμονιές.

Πάνω στα νησάκια αυτά έχουν καταγραφεί 250 είδη χλωρίδας ενώ η ιδιόμορφη πανίδα τους συμπληρώνεται από την μόνιμη παρουσία της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα και των δελφινιών. Πάνω στα νησάκια έχουν τις φωλιές τους πάνω από 1200 είδη αποδημητικών πουλιών που κάθε χρόνο έρχονται από την Αφρική και ξεκουράζονται στις Στροφάδες.

Είναι φανερές οι ζημιές που έχει υποστεί το κτίριο.

Στην Μονή μέχρι πριν τρία χρόνια ζούσε μόνος ο ερημίτης μοναχός Γρηγόριος Κλάδης στον οποίο είχε δοθεί η επωνυμία ο Ερημίτης του Ιονίου. Βρισκόταν εκεί για πάνω από σαράντα χρόνια με μοναδική συντροφιά το σκύλο του.

Μόνιμο παράπονό του ήσαν οι ξένοι, που όλο έταζαν πως θα φτιάξουν τον Πύργο αλλά τίποτα δεν γινόταν τίποτε, έλεγε χαρακτηριστικά. Ήδη μέρα με την μέρα ο πύργος των Παλαιολόγων γκρεμίζεται και η Πολιτεία δεν κάνει απολύτως τίποτα.

Τις Στροφάδες είχε επισκεφτεί την 25η Αυγούστου του 2003 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο οποίος έμεινε έκθαμβος από τους θρησκευτικούς θησαυρούς που υπάρχουν εκεί και ετέλεσε και Θεία Λειτουργία.

Ο φάρος στις Στροφάδες.

Μια ακόμη ομορφιά της ιστορίας του τόπου μας κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Αν βρεθείτε στην Ελλάδα βάλετε στους προορισμούς σας τις Στροφάδες. Δεν θα τις λησμονήσετε ποτέ.

ΠΗΓΕΣ

w. e.wikipedia.org

w. e-zakynthos.com

w. loveto travel.gr

w.agiooros.netΈ