"Πύλαρος" και "Άσσος". Δυο πλοία, θρύλοι της Κεφαλλονίτικης ναυτιλίας.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Νοέμβρη.
Κέρκυρα. Το Παλαιό Φρούριο.

Όλοι με την “Πύλαρο” και μια μακαρονάδα.

Η Αγία Ευφημία. Επίνειο της Πυλάρου.

Έχουν περάσει στην ιστορία τα λόγια αυτά που ξεφώνιζαν κείνη την αξέχαστη εποχή οι “υποτακτικοί” της ακτοπλοϊκής εταιρείας του Ν. Αθανασούλη, που είχε δικό του το παπόρι "Πύλαρος", προκειμένου να αποσπάσουν επιβάτες από την ανταγωνιστική εταιρεία των Δεστούνη – Γιαννουλάτου που είχαν το πλοίο “Άσσος” Ήταν μια εποχή που η κεφαλλονίτικη τρέλα, η γνωστή “κουρλαμάρα” των ιδιόρρυθμων αυτών κατοίκων του Ιόνιου νησιού κυριαρχούσε παντού, σε όποιο σημείο του κόσμου και αν βρισκόντουσαν. Επόμενο ήταν η κουρλαμάρα αυτή να κυριαρχήσει και στην ιστορία αυτών των δύο πλοίων.

Στ΄αλήθεια πρόκειται για μια ιστορία, αυτή των δύο καραβιών, “Πύλαρος” και “Άσσος” που μόνο η Κεφαλλονιά με τους παράξενους ανθρώπους της θα μπορούσε να γεννήσει. Έχουν μείνει ιστορικές οι παράτολμες θαλάσσιες κόντρες τους. Κόντρες από τα πληρώματα αλλά και από απλούς συντοπίτες τους και οπαδούς τους, κόντρες σε όλα τα λιμάνια τα οποία πλησίαζαν τα δυο πλοία.

Πολλές φορές τα πληρώματα των δυο παποριών έρχονταν στα χέρια ενώ δεν έλειπαν και οι πυροβολισμοί, αν η αστυνομία είχε την καλοσύνη να απουσιάζει, αφήνοντας τους φανατικούς των δύο πλοίων να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ευτυχώς όλα γινόντουσαν χωρίς θύματα.

"Η Πύλαρος" σε κάποιο λιμάνι παραλαμβάνει επιβάτες.

Φτιαγμένη στην Κοπεγχάγη το 1864 η “Πύλαρος” άρχισε τη ζωή της με το όνομα “Χέρμοντ” Πολύ μικρό πλεούμενο 310 τόννων. Ξεκίνησε ταξίδια στη Βόρεια θάλασσα για αρκετά χρόνια και το 1895 το αγόρασαν οι Γερμανοί οι οποίοι αφού του άλλαξαν καζάνια και μηχανή το έστειλαν με το όνομα “Κάρμεν Σίλβα” να συναγωνισθεί στο Δούναβη τα ποταμόπλοια των Ρουμάνων.

Γρήγορο καράβι, με ταχύτητα 13 μιλίων, κάτι πολύ μεγάλο για την εποχή του, καθαρό και κομψό, κέρδισε αμέσως την συμπάθεια και την προτίμηση όλων. Κι΄ενώ ανεβοκατέβαινε τον Δούναβη, εκεί το είδε το 1889 ο Κεφαλλονίτης εφοπλιστής Ν. Αθανασούλης και το αγόρασε για 12.000 λίρες, ποσό που οπωσδήποτε ήταν υπερβολικό για την εποχή εκείνη. Όμως επικράτησε η αγάπη του για τον τόπο του, που ήθελε να του προσφέρει μια κάποια εξυπηρέτηση. Του έδωσε λοιπόν το όνομα “Πύλαρος” για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του και το έβαλε στη γραμμή, Πειραιά-Ιτέα-Πάτρα-Σάμη- Πύλαρο- Πρέβεζα..

" Η Πϋλαρος" στον Πειραιά.

Η “Πύλαρος” γίνεται σύντομα γνωστή σε όλη την Ελλάδα, αγαπιέται από τον κόσμο και για τριάντα χρόνια ταξιδεύει ανάμεσα Πειραιά και Αμβρακικό. Οι Κεφαλλονίτες αισθάνονται περήφανοι για το πλοίο τους το οποίο ήταν γρήγορο αλλά και από τα πολύ καλά πλοία της τότε ακτοπλοΐας.

Μια όμορφη γωνιά στην Αγία Ευφημία.

Όπως ήταν επόμενο κάθε φορά που το καράβι έφτανε στη Αγία Ευφημία, επίνειο της Πυλάρου, το γεγονός γιορταζόταν από τους κατοίκους του οικισμού. Καλωσορίσματα στο λιμάνι, τραγούδια, χορός. Μέχρι και οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα.

Όλα αυτά όμως ήταν επόμενο να γίνει η αφορμή για να δημιουργηθεί ένας οξύς ανταγωνισμός με τις άλλες ακτοπλοϊκές εταιρείες που εξυπηρετούσαν την ίδια γραμμή και όλοι έπεσαν πάνω να σπάσουν την πρωτιά του καραβιού. Ό,τι πιο καλό και πιο γρήγορο είχαν όλες οι άλλες εταιρείες έπεσαν πάνω στην “Πύλαρο” για να κόψουν τις δουλειές.

Έφτασαν στην Αγία Ευφημία με την "Πύλαρο" και αποβιβάζονται.

Κι΄αφού τίποτα δεν κατάφεραν άρχισαν να χτυπούν τους ναύλους. Φώναζαν λοιπόν για τα φτηνά εισιτήρια που προσέφεραν. Ο Αθανασούλης, σαν Κεφαλλονίτης απάντησε με κάτι πιο πρωτότυπο που πέρασε στην ιστορία της ελληνικής ναυτιλίας.

-Όλοι με την Πύλαρο και μια μακαρονάδα, διαλαλούσαν οι άνθρωποι του Αθανασούλη.

Κι΄η φράση αυτή έμεινε να χαλάει κόσμο σε κάθε λιμάνι που έπλεε το καράβι. Όλοι οι επιβάτες γνώριζαν ότι μαζί με το ταξίδι θα απολάμβαναν και μια μακαρονάδα. 

Το καράβι "Ασσος" αντίπαλος της "Πύλαρος"

Στα 1890 είχε φανεί η μεγάλη ανταγωνίστρια της “Πυλάρου” Ήταν η άλλη Κεφαλλονίτισσα, η “Άσσος” της ακτοπλοϊκής εταιρείας Δεστούνη-Γιαννουλάτου.

Ναυπηγημένο στη Γλασκόβη η "Άσσος" στα 1883 με το όνομα “Γιώτ Τράβελ” σαν έφτασε στην Ελλάδα πήρε το όνομα της ιδιαίτερης πατρίδας των ιδιοκτητών της. Άσσου. Για την εποχή του ήταν ένα όμορφο άσπρο καράβι, 400 τόννων και μηχανή 81 ίππων.

Στην ίδια γραμμή και αυτό κουβαλούσε τους πάντες και τα πάντα.

Εκτός από τα δρομολόγιά του πήρε μέρος σε όλους τους τότε πολέμους μεταφέροντας αξιωματικούς, στρατιώτες, τραυματίες, πολεμοφόδια, ζώα και άλλα.

Μια άποψη του οικισμού Άσσος.

Όμως η μεγαλύτερη προσφορά της “Άσσου” ήταν κάθε φορά που ήταν εκλογές. Όλοι ταξίδευαν χωρίς να πληρώνουν. Ένα μήνα πριν από τις εκλογές όποιος ήθελε να πάει στην Κεφαλλονιά ανέβαινε στην “Άσσο” Υποτίθεται πως θα πήγαινε να ψηφίσει, όμως αφού δεν μπορούσε να γίνει κανένας έλεγχος πολλοί απολάμβαναν ένα ταξίδι τελείως δωρεάν. Την παραμονή των εκλογών η “Άσσος” μάζευε όλους τους υπόλοιπους Κεφαλλονίτες και περήφανα τραβούσε για Κεφαλλονιά.

Σαν έφτανε στο λιμάνι της Άσσου γινόταν το μεγάλο πανηγύρι. Ο κόσμος όλος έβγαινε να τους υποδεχτεί. Φωνές, τραγούδια, χοροί και πυροβολισμοί έπεφταν στον αέρα. Ακόμα και οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα.

Τα ίδια συνέβαιναν και στην άλλη αντίθετη ακτή της Κεφαλλονιάς, στην Αγία Ευφημία, όπου βρισκόταν το αντίπαλο παπόρι, η “Πύλαρος”

Το μίσος των δύο παποριών ήταν τόσο μεγάλο ώστε το 1903 συγκρούστηκαν στο λιμάνι της Ιθάκης – λεπτομέρειες γι΄αυτό σε άλλη ανάρτηση – . Η “Άσσος” εμβόλισε την “Πύλαρο” την οποία κυριολεκτικά την έκοψε στα δύο. Υπήρξαν τέσσερις νεκροί και κάποιοι τραυματίες. Μάλιστα ο Μολφέτας στο “Ζιζάνιο”'εγραψε.

Κατακαημένη Πύλαρο

με τη διπλή σουρίστρα

σούκοψε τα παΐδια σου

η Άσσο η μεθύστρα.

Κάποια στιγμή έγινε το σχετικό δικαστήριο και η δικαστική απόφαση βγήκε σε βάρος της “Άσσου” Η “Πύλαρος” παρ΄όλο τον βαρύ τραυματισμό της επισκευάσθηκε και συνέχισε μέχρι το 1931 όπου και “έδεσε” στον Πειραιά. Την επόμενη χρονιά, 1932 η “Άσσος” σταμάτησε και αυτή. Με την απόσυρσή τους έκλεισε μια πραγματική ηρωική εποχή της ελληνικής ακτοπλοΐας και φυσικά γράφτηκε μια πραγματικά ”κεφαλονίτικη” ιστορία.

ΠΗΓΕΣ

w. inkefalonia.gr

w. damoulianata.grΔ