Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Ο πατέρας μας




Δεκαπέντε Ιουνίου. Γιορτή του πατέρα. Τιμούν τον μεγάλο αγωνιστή της ζωής. Τον ακούραστο εργάτη της προσφοράς.
Ξεφεύγουμε από τα συνηθισμένα εφτανησιώτικα για ένα προσκύνημα στην γιορτή του πατέρα. 
Στον κάθε πατέρα σε όλο τον κόσμο.
Ένα μικρό δείγμα τιμής τούτο το γραφτό μου σ΄αυτόν τον ήρωα της ζωής. 
Δ.Ε.Κ


Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που ο πατέρας μας έπαψε να υπάρχει ανάμεσά μας. Ο χρόνος που κύλησε πήρε μαζί του πάρα πολλές θύμησες. Από το νου μου έσβησε πολλά. Όμως η μορφή του πατέρα μας έχει μείνει στη θύμησή μου έτσι, όπως τότε μικρό παιδί την θυμάμαι. Σαν μια ζωγραφιά, που πάνω της μπορούσες να διαβάσεις τον ατέλειωτο σκληρό αγώνα μιας ολόκληρης ζωής. Πάνω στο αδύνατο πρόσωπό του, ο πόνος, τα βάσανα και οι σκληροί αγώνες με τις ρυτίδες που τον φόρτωσαν, είχανε σχεδιάσει παράξενα σχήματα. Κει πάνω ήτανε γραμμένη σχεδόν όλη η ζωή του. Κει πάνω μπορούσες να διαβάσεις τους ατέλειωτους αγώνες του.
Τα βράδια, σαν έφτανε στο σπίτι, κουρασμένος και αποκαμωμένος από τον μόχθο όλης της μέρας, ξάπλωνε στην  καρέκλα του, σε μια γωνιά της μικρής μας κουζίνας, άπλωνε τα πόδια του κι΄άφηνε έναν αναστεναγμό, σαν να ήθελε μ΄αυτό να διώξει από πάνω του όλη την κούραση που βάραινε το κορμί του. Μετά έγερνε το κεφάλι του πίσω και κλείνοντας τα μάτια του έμοιαζε να κοιμάται. Όμως εμείς, τα τρία μικρά του, ξέραμε πως δεν κοιμόταν. Έτσι, με τα μάτια κλειστά του άρεσε να σκέφτεται, να συλλογάται.Ποιος ξέρει τι.
Καμιά φορά ξεφύλλιζε και καμιά παλιά εφημερίδα που του είχε δώσει κάποιος φίλος. Σπάνια τύχαινε να πιει και κανένα ουζάκι “όταν τα
οικονομικά το επιτρέπουν”  όπως έλεγε κι΄ο ίδιος χαμογελώντας. Κι΄έμενε ώρα πολλή εκεί μέχρι που η μάνα μας να ετοιμάσει το τραπέζι για το βραδινό μας.
Ήτανε πολλές φορές που εμείς, μικρά και αμέριμνα παιδάκια και τα τρία, τον πλησιάζαμε, τον κοιτούσαμε μ΄αγάπη στα μάτια και προσπαθούσαμε, μ΄αυτό το αθώο παιδιάστικο βλέμμα μας να περάσουμε τη δική μας χαρά μέσα στα δικά του πονεμένα μάτια. Χαμογελούσε τότε, σαν μας έβλεπε να τον κοιτάζουμε έτσι παράξενα. Έμοιαζε να ξυπνάει από τις σκέψεις του. Και ξαφνικά έμοιαζε να αλλάζει τελείως. Έδειχνε να ξεχνάει την κούραση, τον πόνο του και τα βάσανά του. Γινόταν τότε κι΄αυτός ένα μαζί με μας κι΄έπαιζε κι΄αυτός μαζί μας σαν ένα μικρό, ξένοιαστο παιδί. Κι΄ήτανε για μας κείνες οι στιγμές οι πιο όμορφες της ζωής μας.
Κάποτε τελειώναμε τα παιγνίδια μας και τρέχαμε να σκαρφαλώσουμε πάνω του και να χωθούμε στην αγκαλιά του. Παλεύαμε και τα τρία ποιός θα πάρει την πιο ζεστή θέση, όπως τη λέγαμε. Ποιός θα είναι πιο πολύ σφιχτά στην αγκαλιά του. Ήτανε τότε που στα χείλια του ζωγραφιζόταν ένα πλατύ χαμόγελο. Άπλωνε τα κουρασμένα χέρια του, που στο παιδικό μυαλό μας φάνταζαν σαν πελώριες φτερούγες  κάποιου παραμυθένιου αετού και μας σκέπαζε και μας έσφιγγε στην αγκαλιά του με μια περίσσια αγάπη. Τότε ήτανε η ώρα για το συνηθισμένο βραδινό μας παραμύθι. Μας κοιτούσε στα μάτια λυπημένος, μας χάιδευε τα μαλλιά, μας έσφιγγε πιο πολύ στην αγκαλιά του κι΄άρχιζε το παραμύθι. Ένα παραμύθι που του άρεσε πάρα πολύ να μας το λέει και μας το είχε πει αμέτρητες φορές.
“Μια φορά κι΄ έναν καιρό ήτανε ένας νέος φτωχός και πάντα λυπημένος. Η ζωή δεν του είχε χαρίσει τίποτα πάρα πάνω από μια μεγάλη δύναμη για να μπορεί πάντα να αγωνίζεται. Η τύχη του τον έριξε να γεννηθεί σ΄έναν τόπο φτωχό κι΄εκεί δούλευε σκληρά ολημερίς χωρίς να βλέπει καμιά προκοπή.Έτσι κάποια στιγμή αποφάσισε να φύγει μακρυά, να ξενιτευτεί. Να πάει σε άλλες χώρες κι΄εκεί να αναζητήσει την τύχη του. Άφησε λοιπόν τον τόπο του άφησε τους γέροντες γονείς τού και τ΄αδέλφια του κι΄ήρθε σε τούτη δω τη χώρα, την Αμερική, που λέγανε πως οι άνθρωποι βρίσκανε τα λεφτά στους δρόμους. Ήρθε εδώ λοιπόν κι΄ άρχισε να αγωνίζεται νύχτα και μέρα.
Όπως όλοι οι άνθρωποι που έρχονται σε τούτη τη χώρα κάνουνε όνειρα του γυρισμού έτσι κι΄αυτός ο άμοιρος έκανε όνειρα να καταφέρει κάποια μέρα να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του πλούσιος με λεφτά πολλά.
Όμως τα λεφτά δεν ήσαν στους δρόμους, εδώ στην Αμερική, όπως έλεγαν. Δύσκολοι οι χρόνοι, δύσκολες και οι δουλειές, πικρή κι΄η μοναξιά της ξενιτιάς. Κι΄αυτός ο άμοιρος αγωνιζόταν ασταμάτητα όμως όλα του έρχονταν ανάποδα.”
Κείνο το παραμύθι το είχαμε μάθει απ΄έξω πια. Το ακούγαμε κάθε βράδυ κι΄είχαμε μάθει απ΄έξω την κάθε λέξη που ακολουθούσε. Όμως κανένα από τα τρία μας δεν σκέφτηκε ποτέ να διαμαρτυρηθεί. Κανένα μας δεν είπε ποτέ κάτι που να τον πικράνει. Τον αφήναμε να μας το λέει. Ξέραμε πως του πατέρα μας του άρεσε πολύ κείνο το παραμύθι, που μόνος του βέβαια το είχε φτιάξει. Ξέραμε πως του άρεσε πάρα πολύ να μας λέει κείνο το παραμύθι κάθε βράδυ. Το νοιώθαμε πως δεν ήτανε τίποτε άλλο από ένα ξέσπασμα του πόνου του. Είχαμε καταλάβει πως κείνο το παραμύθι ήτανε το παραμύθι της ζωής του. Ήτανε η ίδια η ζωή του.
Κι΄ο πατέρας μας άφηνε έναν αναστεναγμό, άναβε ένα τσιγάρο, όταν είχε, ρουφούσε λίγο ουζάκι, όταν το επέτρεπαν τα οικονομικά και συνέχιζε.
“Κάποια φορά βρήκε μια καλή κοπέλα και παντρεύτηκαν. Κι΄έκαμαν τρία παιδάκια.”
Εδώ σταματούσε για λίγο. Το βλέμμα του γεμάτο με αγάπη μας αγκάλιαζε και τα τρία. Και χαμογελώντας συνέχιζε.
“Να...Σαν κι΄εσάς να πούμε, Μεγάλωσαν τότε τα βάσανα. Μεγαλώσανε και τα έξοδα. Γίνανε ακόμα πιο δύσκολες οι δουλειές. Κι΄είδε τότε πως απόμεινε σαν ένα όνειρο το να μπορέσει κάποια μέρα να γυρίσει πλούσιος στην πατρίδα. Κι΄απόμεινε μόνη του παρηγοριά να μπορέσει κάποτε να πάει τουλάχιστον για λίγο να δει τους γέρους γονιούς του πριν να πεθάνουν. Να δει και τ΄αδέλφια του και να πιούν ένα ποτήρι κρασί αντάμα.”
Περνούσαν τα χρόνια πάνω από τον πατέρα μας κι΄από εμάς, τα παιδιά. Μεγαλώναμε εμείς κι΄ο πατέρας μας γερνούσε. Και κάποια στιγμή ο καημένος παράτησε τα όνειρά του. Κατάλαβε πως πλέον σαν μόνη χαρά στη ζωή σου θα είχε να κάνει όνειρα για τα παιδιά του. Για μας τα τρία. Κι΄ήτανε κείνα τα όνειρά του το μέλλον το δικό μας, οι σπουδές μας, η ίδια η ζωή μας.
“Εσύ αγόρι μου, έλεγε στον μεγάλο μας αδελφό, θέλω να γίνεις ένας μεγάλος και σπουδαίος γιατρός. Ένας διάσημος γιατρός. Να μιλάει όλος ο κόσμος για σένα.”
Ξαφνικά σταματούσε και με τη λύπη ζωγραφισμένη στα μάτια του κοιτούσε τον αδελφό μας. Σιγανή και τσακισμένη ακουγόταν η φωνή του.
Ξέρω. Θα μου πεις χρειάζονται χρήματα πολλά. Κι΄εμείς δεν έχουμε. Όμως μη σε νοιάζει αγόρι μου. Εγώ είμαι εδώ. Θα δουλεύω σκληρά για να γίνεις εσύ μια μέρα ένας σπουδαίος γιατρός. Εσύ νεαρέ μου, έλεγε σε μένα, θα γίνεις αρχιτέκτων. Ξέρω πως σου αρέσει. Αυτό είναι το όνειρό σου. Σε βλέπω που όλη μέρα μες στα χαρτιά σου σχεδιάζεις σπίτια. Αρχιτέκτων λοιπόν θα γίνεις μια μέρα νεαρέ μου. Έτσι; Μου το υπόσχεσαι;
Το μικρό μας, το αγαπημένο μας, το μοναχοκόριτσό μας, η αδυναμία μας, κι΄ήταν στ΄αλήθεια η αδυναμία όλων μας η μικρή μας αδελφή, εσύ θα γίνεις δικηγόρος. Τρέχει η γλωσσίτσα σου. Δουλεύει το μυαλουδάκι σου. Κι΄η πονηριά δεν σου λείπει. Έχεις όλα όσα χρειάζονται για να γίνεις μια σπουδαία δικηγόρος. Και θα γίνεις. Έτσι δεν είναι; Και εγώ θα γίνω ένας γεράκος που για μοναδικό σκοπό της ζωής του θα έχει να σας καμαρώνει.”
Κάπως έτσι, μέσα σ΄αυτό το παραμύθι και στην αλήθεια ήρθε και κύλησε ο χρόνος. Μεγαλώσαμε εμείς και τα τρία και ξεκινήσαμε να βρούμε το δρόμο μας. Κι΄όχι γιατί το έλεγε το παραμύθι, αλλά πες έτσι γιατί το ήθελε η τύχη και το μυαλό μας βρεθήκαμε κάποια στιγμή και τα τρία μας να σπουδάζουμε ό,τι είχε ονειρευτεί στο παραμύθι του ο πατέρας μας για εμάς. Κι΄ήτανε τότε που κείνος ο γέρο-Πλάτανος, ο πατέρας, πήρε το δρόμο που δεν έχει γυρισμό. Κι΄απομείναμε να τον θυμόμαστε και να του δίνουμε την υπόσχεση πως θα γίνουμε αυτό που είχε ονειρευτεί για μας κι΄ότι μπορούσε από εκεί ψηλά να είναι περήφανος για τα τρία μικρά του.

Από την συλλογή μου
“Λίγα σοβαρά και πολλά αστεία.”


31 σχόλια:

  1. Ντένη μου καλέ
    δύσκολη μέρα αυτή για μένα και το διήγημά σου την έκανε ακόμα δυσκολώτερη. Πάντως το απόλαυσα ! Είναι κάπως σα να διηγήσε τη δική σου ιστορία ζωής, μέσα απο την ύπαρξη,τη ματιά και τη μνήμη του Πατέρα!Απλά, λιτά,αλλά με παιδική άδολη ματιά,αναγνώρισης,θαυμασμού κι ευγνωμοσύνης,γι αυτό το σύμβολο που στάθηκε δίπλα μας,στα καλά και στα άσχημα,όχι να μας επιπλήξει ,αλλά να μας στηρίζει και να μας προστατεύσει.
    Θα μπορούσα να γράψω πολλά, όμως κι οι δικές μου μνήμες είναι τόσο νωπές και τόσο αντιδραστικές να δεχτούν οτι τώρα πια είναι μόνο μνήμες,που δε μ αφήνουν νάμαι ήρεμη να καταγράψω το συναίσθημά μου
    Σ Ευχαριστώ πολύ.
    Τα φιλιά και την αγάπη μου,πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα γλυκιά μου κι΄αγαπημένη μου Χαρά
      Καταλαβαίνω ότι σου άνοιξα άσχημες μνήμες.
      Όμως μια μέρα το χρόνο τη χρωστάμε σ΄αυτόν τον αετό της ζωής
      Ας του τη δώσουμε.
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετικά ανθρώπινο, συναισθηματικό ζεστό , όπως ταιριάζει στον Πατέρα!!!
    Να είσαι καλά κ. Ντένη μου. Να χαίρεσαι παιδιά κι εγγόνια και να σε χαίρονται.
    Χρόνια Πολλά. Χαρούμενη Κυριακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάνθη μου καλή μου.
      Χρόνια πολλά για τη σημερινή γιορτή.
      Να χαίρεσαι τον Νίκο και τα μικρά σου.
      Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το διήγημά μου.
      Και για τις ευχές σου για παιδιά και εγγόνια χίλια ευχαριστώ.
      Την αγάπη μου πάντα.

      Διαγραφή
  3. Ντένη μου δεν θα μπορούσες να κάνεις καλύτερο αφιέρωμα στον πατέρα!!
    Με συγκίνησες πολύ!
    Είναι τόσο σημαντικός και τόσο απαραίτητος στην ζωή μας που ακόμα και ο ίδιος πολλές φορές δεν το καταλαβαίνει!
    Να είσαι πάντα καλά να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να δώσεις ένα φιλί ξεχωριστό στον μικρό ξανθούλη ζιζανιοεγγονό που μου αρέσει η φατσούλα του!!
    Την καλημέρα μου και χρόνια σου πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα καλή μου Έλενα.
      Χαίρομαι που αναγνωρίζεις την αξία της παρουσίας μας στη ζωή.
      Για τά καλά σου λόγια σ΄ευχαριστώ πολύ. Το ξεχωριστό φιλί στο Στελάκο μου θα του το δώσω και σ' ευχαριστώ.
      Την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  4. Αφού μόνη μου έγραψα το σχόλιο και κατά λάθος το έσβησα ξαναγράφω λοιπόν!!!!
    Το κείμενό σου είναι τόσο οικείο και δικό σου (χωρίς να σε γνωρ'ιζω καν) , έτσι καταλήγω να πιστεύω ότι αφορά σε κομμάτι της ζωής σου !!! Αλλά και δεν είναι έτσι έχει όλα τα σπουδαία στοιχεία που βρίσκουμε σε ένα πατέρα !!!!Σαν πατέρας λοιπόν αφήνω τις ευχές μου για μια συνέχεια ζωής ντυμένη με πατρική στοργή και αγάπη!!!!
    Ο πατέρας που περιγράφεις έχει πολλά κοινά με τον δικό μου πατέρα , ο οποίος επέστρεψε από την Βενεζουέλα αλλά ο δικός του πατέρας είχε πεθάνει
    Στέλνω αγάπη και χαρά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Νικόλ καλή μου φίλη.
      Καλή σου μέρα και σ΄ευχαριστώ πολύ που περνάς από εδώ.
      Από που να αρχίσω;
      Να σου πω ότι δεν πέφτεις και πολύ έξω στις προβλέψεις σου. Στ΄αλήθεια το κείμενο αυτό κάπου με ακουμπάει. Πάντα προσπάθησα και προσπαθώ ακόμη να είμαι κοντά στα δυό παιδιά μου. Κι΄αυτό που κάνω το νοιώθω.
      Σ΄ευχαριστώ για την αγάπη και χαρά που στέλνεις σε τούτη την άκρη του Ατλαντικού. Καλοδεχούμενη.
      Την αγάπη μου πάντα καλή μου.

      Διαγραφή
  5. Κάνοντας σέρφινγκ σήμερα στο ίντερνετ, έπεσα σε αυτή την όμορφη ιστοσελίδα και διάβασα το ωραίο κείμενο για τον Πατέρα.

    Κύριε Κονταρίνη δε σας γνωρίζω, αλλά σας αισθάνομαι πολύ κοντά μέσα από την ιστορία του Πατέρα σας,γιατί και ο δικός μου, όταν ερχόταν κουρασμένος και αποκαμωμένος από τον μόχθο όλης της μέρας, ξάπλωνε στην καρέκλα του, σε μια γωνιά της μικρής μας κουζίνας, άπλωνε τα πόδια του κι΄άφηνε έναν αναστεναγμό, σαν να ήθελε μ΄αυτό να διώξει από πάνω του όλη την κούραση που βάραινε το κορμί του. Περπατούσε 15-20 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα κάθε μέρα στα γύρω χωριά ( ήταν χτίστης ) για το μεροκάματο. Όταν ερχόταν σπίτι, μας έβαζε να του λύνουμε τα κορδόνια από τις αρβύλες και έβαζε τα πόδια του στη μύτη μας που μύριζαν από την κλεισούρα όλη την ήμερα. Ο Πατέρας μου ζει και είναι 90 χρονών.

    Χρόνια πολλά σε όλους τους Πατεράδες.

    Γιώργος Ιατρού Βοστώνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Aγαπητέ μου κ. Γιώργο.
    Εγώ σε γνωριζω από την ιστοσελίδα του Γαβρίλη, (ΠΥΛΑΡΟΣ) Μάλιστα στο κείμενό σου για τον συνονόματό μου Μπαρμπα-Νιόνιο είχα αφήσει την γνώμη μου. Είμαι και φίλος τρου θείου σου Δημήτρη Μουστάκη.
    Όλοι οι πατεράδες αγαπητέ μου φίλε χαιρόμαστε την κούρασή μας γιατί μέσα απ΄αυτήν βγαίνει η προσφορά μας. Κι΄αυτή η προσφορά είναι η αποστολή μας.
    Σ΄ευχαριστώ για το πέρασμα και χαρά μου να σε βλέπω πάντα να περνάς από εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο κι αυτό σου το διήγημα αγαπητέ μου Ντένη,
    Χρόνια σου Πολλά, να σε χαίρεται η οικογένειά σου, να είσαι πάντα γερός
    και υγιής. Δυστυχώς ο δικός πατέρας έχει φύγει αρκετά χρόνια απο την ζωή.
    Ποτέ δεν θα ξεχάσω την αγάπη του και την στοργή του. Πολλές οι μνήμες!!
    Χαιρετισμούς με την αγάπη μου


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ αγαπητή μου Ρισσιάνα για τα καλά σου λόγια.Θέλω να πιστεύω πως όλοι οι πατεράδες κάνουμε το καλύτερο για την οικογένειά μας.
      Νάσαι καλά.

      Διαγραφή
  8. Ναι Μπάρμπα Νιόνιο, το θυμάμαι το σχολειό σας στο ΠΥΛΑΡΟΣ για τον άλλον Μπάρμπα Νιόνιο το φίλο μου. Ήταν μάλιστα πολύ κολακευτικό για μένα και σας ευχαριστώ πολύ. Όπως πολύ σωστά λέτε, όλοι οι Πατεράδες χαιρόμαστε την κούραση γιατί απ' αυτή βγαίνει η προσφορά μας, φεύγω κι εγώ τώρα για δουλειά για τα προς το ζειν της οικογένειας.

    Χαιρετισμούς στον Θείο μου Δημήτρη.

    Να είστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι αγαπητέ μου Γιώργο. Ήταν θαυμάσια η παρουσίαση του Μπάρμπα-Νιόνιου.
      Συνέχισςε τον αγώνα σου και περιμένω να μου γράψεις.
      Νάσαι καλά

      Διαγραφή
  9. Φίλε Ντένη,
    Ευτυχισμένη μέρα του Πατερα κι ολων μας μια και είμαστε Πατέρες.
    Πολύ Συγκινητικό αληθινό το διήγημά σου για τον Πατέρα, όχι εγώ είχα διαφορετκές εμπειρίς από την οικογενειακή ζωή
    Ο Πατέρας μου ήταν στο εξωτερικό, πράκτορας της Ελληνικής Ατμοπλοίας στος Αγίους Σαράντα Αλβανία, ήρθε στην Ελλάδα με την κατάληψη της Αβανίας από τους Ιταλούς, μποώ να πω ότι τον θμάμαι για πρώτη φορά όταν ήμουν 7-8 χρονών. Μες την καταχνιά του πολέμου ουτε δουλειά όυτε λεφτά ο πατέρας μου άνθρωπος των γραμμάτων, δεν είχε τη δύναμη για τίποτε άλλο. έτσι ήρθε η πείνα η δυστυχία μαζί και η γκρίνια οι αρρώσυεις κλπ.

    Όμως εγώ ως πατέρας έζησα την θαλπωρή την αγκαλιά με τα παιδιά μου, μετά πολλές φορές από το αμφίβολο μεροκάματο εύρισκα την αγάπη μέσα στα σύνορα του σπιτιού.
    Αυτό μου έδινε θάρρος να αντιμετωπίζω τη ζωή και σήμερα λέω Δόξα το Θεό

    Χαιρετώ σε

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Γαβρίλη σ΄ευχαριστώ για όσα μου γράφεις σχετικά με το διήγημά μου. Μια μικρή προσφορά στη γιορτή του ήρωα που λέγεται πατέρας όποιος κι΄αν είναι.
      Τα δικά σου τα ξέρω και τα έχουμε πει.
      Θα σε δω και θα πούμε πιο πολλά.
      Νάσαι καλά φίλε μου

      Διαγραφή
  10. Ντέννη μου, ο πατερας σας μπορεί να μην είναι εδώ, αλλά σίγουρα από κει που είναι σας βλέπει και είναι πολύ περήφανος για σας τα βλαστάρια του. Η αγάπη σου, η ευγνωμοσύνη και ο σεβασμός σου στο πρόσωπό του, ξεχυλίζουν στο κείμενο σου και είμαι σίγουρη, πως κι εκείνος πριν κλείσει τα μάτια του, πρόλαβε να γευτεί αυτό το δώρο των αισθημάτων σας, και να νοιώσει την ανταμοιβή των κόπων του στην συνέχειά σας.
    Ας είναι αιωνία η μνήμη αυτών που έφυγαν και ο Θεός να χαρίζει υγεία και δύναμη σ'αυτούς που ζουν για να εκπληρώσουν τον προορισμό τους σ'αυτή την γη. Τα παιδιά μας είναι ο πλούτος μας και η κληρονομιά αυτής της γης.
    Να είσαι πάντα καλά Ντέννη μου
    Με την αγάπη μου
    Βάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βάνα μου καλή σου μέρα. Ευχάριστη έκπληξη το πέρασμά σου από τα Εφτάνησα,
      Η αλήθεια είναι ότι ο πατέρας μας ήταν ένας πατέρας που δεν φεύγει ποτέ από το νου των παιδιών του. Μας αγάπησε και τον τιμήσαμε.
      Θέλω να πιστεύω πως πάντα θα είναι περήφανος για μας εκεί πάνω όπως περήφανος για μας ήταν και όταν ζούσε,
      Την αγάπη μου πάντα σε σένα και τον Αντρέα και θα τα πούμε κι΄από κοντά.

      Διαγραφή
  11. Χρόνια πολλά σου Ντένη μου και σε όλους τους αγωνιστές πατέρες .Το διήγημα σου όπως πάντα, υπέροχο η αφήγηση σου ζωντανή.Η πένα σου κεντά ! Κάτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Κάτε μου.
      Ευχαριστώ για τις ευχές και τα καλά σου λόγια.
      Αφήνω ελεύθερα να βγαίνει προς τα έξω αυτό που υπάρχει μέσα μου.
      Ελπίζω να καταφέρουμε να μιλήσουμε.
      Την αγάπη μου πάντα.

      Διαγραφή
  12. Χρόνια σου Πολλά, Ντένη!
    Δεν είμαι αργοπορημένη... διότι κι αλλού σου ευχήθηκα...
    Τώρα κατάφερα πάλι να "μπω" και να σε ...διαβάσω, με ηρεμία και συγκίνηση.

    Στιγμές-στιγμές... Λες και σε έβλεπα με τα εγγονάκια σου, κουλουριασμένα να αγωνίζονται για την καλύτερη θέση στην αγκαλιά σου...

    Να είστε όλοι καλά
    και να σε χαιρόμαστε.

    Πάντα με εκτίμηση κι αγάπη,
    Υιώτα και Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υιώτα μου καλή σου και όμορφη μέρα εύχομαι.
      Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές που τις είδα και αλλού,
      ΚΙαι για τα όμορφα λόγια σου σ΄ευχαριστ΄λω σχετικά με τις οικογενειακές μας στιγμές.
      Νασαι καλά κι΄εσύ κι΄ο Δημήτρης.
      Την αγάπη μου

      Διαγραφή
  13. Ντένη μου πολύ συγκινητικό το αφιέρωμα στον πατέρα σου. Με απλά λόγια αγάπης μας έβαλες μέσα στην οικογένειά σου και μας έδειξες τον αγώνα του πατέρα για ένα καλύτερο αύριο των παιδιών του.
    Να είσαι καλά να τον θυμάσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου καλή σου μέρα.
      Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Πιστεύω πως ο πατέρας, ο κάθε πατέρας, όταν σωστά επιτελεί την αποστολή του, είναι ένα προσωπο ιερό και η κάθε τιμή του αξίζει.
      Νάσαι πάντα καλά αγαπητή μου Ελένη.

      Διαγραφή
  14. Και γω άργησα, αν και θα έπρεπε να το ΄δω τη μέρα του πατέρα, γιατί ειχα ξαναδιαβάσει αυτή την ιστορία παλιότερα.........
    και σήμερα,,,,,μετά απο το διάβασμα, θα μείνω στη φράση του: Εγώ είμαι εδώ.
    αυτό είναι και το σπουδαίο για κάθε πατέρα, Να είναι πάντα εκεί για τα παιδιά του!και είτε το παραμύθι υπολοιηθεί είτε όχι, η χαρά του γονιού είναι να καμαρώνει...Πάντα για το καλύτερο, όπως το θέλουν τα ίδια τα παιδιά.
    με σεβασμό στο...παραμύθι όπως το αποκάλεσες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα αγαπητή μου Βαρβάρα και χαρά μου που σε βλέπω στα Εφτάνησα.
      Έχεις απόλυτα δίκιο για το ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ. Αυτή είναι η αποστολή ενός σωστού πατέρα.
      Την αγάπη μου και νάσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  15. πολυ συγκινητικό, άγγιξες σημεια που πονανε φιλε μου, να εισαι καλά, να ζεις να τον θυμάσαι και να τον κανεις περήφανο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλή σου αγαπητέ μου φίλε.
    Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα και τα καλά σου λόγια.
    Νάσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Να είσαι καλά φίλε Ντένη.
    Με τις πολύτιμες μνήμες για οδηγό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πολύ όμορφη και αληθινή η ιστορία σου Ντένη. Σίγουρα έχει κομμάτια σου μέσα, όπως και πολλών άλλων πατεράδων που στάθηκαν άξιοι της ιδιότητάς τους. Άργησα να περάσω αλλά ευτυχώς δεν το έχασα. Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητέ μου Ντένη,
    Συγχώρεσε με που άργησα, αλλά έχουμε τα παιδιά και την εγγονούλα μας για το καλοκαίρι και δεν βρίσκω εύκολα χρόνο.
    Τι υπέροχο αφιέρωμα στον πατέρα σου, γέμισα από συγκίνηση και τρυφερότητα!
    Άλλωστε γράφεις τόσο όμορφα!
    Σου εύχομαι χρόνια πολλά γεμάτα υγεία γιατί και εσύ είσαι δυο φορές πατέρας!
    Ο θεός να αναπαύει τον πατέρα σου και να χαρίζει υγεία στα εξαιρετικά παιδιά του!
    Με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή