Τα Εφτάνησα στον πόλεμο και την Κατοχή.

Αφιέρωμα στην επέτειο των εβδομήντα δύο χρόνων από την 28^η Οκτωβρίου του 1940, που η φασιστική Ιταλία του Μουσσολίνι μας κήρυξε τον πόλεμο.

Ο στρατός μας στα βουνά της Αλβανίας.

Σημαντική υπήρξε η συμμετοχή των Επτανησίων στον πόλεμο του ΄40. Απ΄όλα σχεδόν τα νησιά οι νέοι ντύθηκαν το χακί κι΄έφυγαν τραγουδώντας για το μέτωπο. Κι΄ήσαν πάρα πολλές οι θυσίες που προσέφεραν κι΄έγραψαν κι΄αυτοί το όνομά τους πάνω στα βουνά της Αλβανίας.

Η επιστροφή άρχισε.

 Όμως κάποια στιγμή τα νιάτα της Ελλάδας δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τις σιδερόφραχτες στρατιές του Χίτλερ. Κι΄όλα τέλειωσαν. Η επιστροφή άρχισε.
Μετά την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου στην Αλβανία, τον Απρίλιο του 1941, τα στρατεύματα των Γερμανών και των Ιταλών κατεβαίνουν στην Ελλάδα κουβαλόντας μαζί τους τον τρόμο, την καταστροφή, τον θάνατο, την δυστυχία, την πείνα.

Τμήμα της μεραρχίας AQUI  στο Αργοστόλι.

Τα Εφτάνησα, στις 28 Απριλίου καταλαμβάνονται από τα Ιταλικά στρατεύματα της μεραρχίας Άκουϊ ( Acqui) με διοικητή τον στρατηγό τον Αντόνιο Γκαντίν (Antonio Gandin ) και με δύναμη 12,000 ανδρών. 

Ο στρατηγός Antonio Gandin

Η διοίκηση των νησιών εγκαθίσταται στην Κεφαλονιά η οποία μετατρέπεται σε ένα απόρθητο φρούριο. Εκεί θα παραμείνει και η μεγαλύτερη δύναμη της μεραρχίας ενώ τα υπόλοιπα τμήματα θα διασκορπισθούν στα άλλα νησιά. Επικεφαλής της πολιτικής διοίκησης ορίστηκε ο Πιέρο Παρίνι (Piero Parini ).   

Ο πολιτικός διοικητής Piero Parini

Από την πρώτη στιγμή οι Ιταλοί θέσανε τα Εφτάνησα σε αποκλειστική πολιτική και στρατιωτική διοίκηση σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, που ναι μεν βρέθηκε κάτω από την κατοχή των Γερμανών είχε όμως και κάποιες ελεγχόμενες ελληνικές υπηρεσίες. Αυτό δεν συνέβει στα Εφτάνησα. Σ΄αυτά διορίστηκαν πολιτικοί διοικητές σε όλα τα νησιά οι οποίοι υπάγονταν αποκλειστικά στο υπουργρίο Εξωτερικών της Ιταλίας και είχαν την εξουσιοδότηση να εκδίδουν διατάγματα γύρω από τα διοικητικά θέματα.

Σαν πρώτη τους ενέργεια ήταν να απαγορεύσουν  την χρήση της ελληνικής νομοθεσίας και να την αντικαταστήσουν  με την ισχύουσα ιταλική. Όπως ήταν επόμενο, οι Έλληνες δικαστικοί και δημόσιοι υπάλληλοι που αρνήθηκαν – σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο – να συμορφωθούν με την παράνομη αυτή ενέργεια υπέστησαν διώξεις. Οι ιταλικές αρχές αρνήθηκαν επίσης να επιτρέψουν την αποστολή βοήθειας από ανθρωπιστικές οργανώσεις μέχρι το 1943 όταν για πρώτη φορά έφτασε βοήθεια στην Ελλάδα μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Ο λαός των Εφτανήσων είχε καταδικαστεί σε μιά βασανιστική πείνα.

Ένα από τα πλοία του Ερυθρού Σταυρού εκείνης της εποχής.

Στο εκπαιδευτικό σύστημα οι Έλληνες διευθυντές των σχολικών ιδρυμάτων αντικαταστάθηκαν με Ιταλούς αξιωματούχους ενώ το πρόγραμμα διδασκαλίας αντικαταστάθηκε με αυτό που εχρησιμοποιείτο στην Ιταλία.

Οι μεταβολές αυτές προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του πληθυσμού των νησιών με αποτέλεσμα να γίνουν διώξεις κατά καθηγητών, μαθητών και των οικογένειών τους. Η εκμάθηση της ιταλικής γλώσσας στα σχολεία έγινε υποχρεωτική καθώς και ο φασιστικός χαιρετισμός των μαθητών (Saloutate Romanamente ) Αντίθετα περιορίστηκε η διδασκαλία της ελληνικής ιστορίας. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί ήσαν υπό ιταλική εποπτεία, αφού τους απαγορεύτηκε οποιαδήποτε επαφή με την ελληνική διοίκηση της υπόλοιπης Ελλάδας.

Καθ΄όλη την διάρκεια της ιταλικής κατοχής στα Έφτάνησα συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν ή μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως – Παξοί, Οθωνοί, Λαζαρέτο – περισσότεροι από 3.500 Έλληνες πολίτες. Σε αυτά τα στρατόπεδα σημειώθηκαν κρούσματα βασανηστηρίων κατά των κρατουμένων.

Παράλληλα, οι Ιταλοί καταχτητές, θα πάρουν και τα ανάλογα οικονομικά μέτρα. Έτσι μέσα στο 1941 θα εκδόσουν δικό τους  νόμισμα, το οποίο ονόμασαν Μεσογειακό νόμισμα.

( CASA MEDITERRANEA DI CREDITO PER LA GRECIA )

Πάνω, η Μεσογειακή δραχμή. Κάτω το Ιόνιο νόμισμα.

Επειδή όμως ήταν κάτι που δεν εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους την 22^α Φεβρουρίου του 1942 θα το αντικαταστήσουν και θα θέσουν σε κυκλοφορία τα Ιόνια χαρτονομίσματα, την λεγόμενη Ιόνια δραχμή. (  BIGLIETO A CORSO LEGALE PER LE ISOLE ΙΟΝΙΕ ) Και ταυτόχρονα απαγορεύουν τη χρήση κάθε άλλου νομίσματος. Έτσι καταληστεύεται ο πλούτος των νησιών του Ιονίου από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής. Οι ελληνικές τράπεζες έπαψαν σχεδόν να υπάρχουν και η εξάρτηση από την Ρώμη έγινε σχεδόν απόλυτη.

Στα Εφτάνησα, γενικώς, εφαρμόσθηκε πολιτική εθνικής και πολιτιστικής γενοκτονίας κατά του ελληνικού στοιχείου σε όλες τις βαθμίδες της καθημερινότητας και της κοινωνικής ζωής. Οι πολίτες αποτρέπονταν από την χρήση της ελληνικής γλώσσας και η ιταλική έγινε η επίσημη γλώσσα των Εφτανήσων.

Μερικά από τα νομίσματα εκείνης της εποχής
 από την συλλογή μου

Με όλα τα πάρα πάνω μέτρα οι Ιταλοί προετοίμαζαν το έδαφος για την τυπική προσάρτηση των Εφτανήσων με την Ιταλία. Ήταν αυτό η φιλοδοξία του Μουσσολίνι, να καταστήσει εκ νέου την Ιταλία μια μεγάλη δύναμη, μια νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Φυσικά η προσπάθεια συτή ματαιώθηκε από την άρνηση του Χίτλερ.

Χίτλερ και Μουσσολίνι την εποχή της δόξας τους

Τον Σεπτέμβρη του 1943 η Ιταλία θα συθηκολογήσει, ο Μουσσολίνι θα εκτοπισθεί και θα θανατωθεί και ο Μπαντόλιο θα κηρύξει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Τότε η Κεφαλονιά και η Κέρκυρα θα βρεθούν στο επίκεντρο των συγκρούσεων των πρώην συμμάχων Γερμανών – Ιταλών. Η Κεφαλονιά θα βομβαρδιστεί άγρια για μέρες και οι Γερμανοί θα δολοφονήσουν 7,000 άνδρες της Μεραρχίας ΑΚΟΥΙ.

Η καθημερινή επίσκεψη των αεροπλάνων
 θέαμα συνηθισμένο τότε.

Η Κέρκυρα, ανήμερα της γιορτής του Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου, θα βομβαρδιστεί με εμπριστικές βόμβες με αποτέλεσμα να καεί το μεγαλύτερο μέρος της Χώρας. Σπίτια, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία και ανεκτίμητοι πολιτιστικοί θησαυροί θα γίνουν στάχτη. Μεταξύ αυτών η Ιόνιος Ακαδημία, το ιστορικό θέατρο Σαν Τζιάκομο, το μεγαλύτερο ξενοδοχείο, τότε, των Βαλκανίων, Μπέλλα Βενέτσια και πολλά άλλα.

Θα ακολουθήσει η κατοχή των νησιών του Ιονίου από τους Γερμανούς και οι κάτοικοι θα γνωρίσουν ακόμη μεγαλύτερα βάσανα.

Το 1944 ο πόλεμος θα τελειώσει. Η Ελλάδα θα ελευθερωθεί. Μαζί της και τα Εφτάνησα. Κι΄οι κάτοικοί τους θα αρχίσουν να γιατρεύουν τις πληγές, που τους είχε αφήσει στο πέρασμά τους ο πόλεμος. 

Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι.
Παρακαλώ επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com 
Σας περιμένουν κάτι ωραία για την ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή.
Παρακαλώ θα ήθελα τη γνώμη σας.
Ευχαριστώ.

Γεράσιμος  Μαρκοράς

Ο Κερκυραίος ποιητής που γεννήθηκε στην Κεφαλονιά, αγνόησε τις νομικές του σπουδές  και ερωτέυθηκε την ποίηση.

Αναμφισβήτητα ο Γεράσιμος Μαρκοράς είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Επτανησιακής Σχολής και υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής.

Ο Γεράσιμος Μαρκοράς.

Ήταν μαθητής του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού και φυσικά ανήκε στους σολωμικούς ποιητές αυτής της Σχολής.

Η ποίησή του σημάδεψε ανεξίτηλα την πορεία της Εφτανησιακής Σχολής.

Γιός του δικαστικού και λογίου Γεωργίου Μαρκορά και της

Μαρίνας Βλασσοπούλου γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1826

όπου εκεί υπηρετούσε ο πατέρας του ως εισαγγελέας. Η

οικογένειά του ήταν αριστοκρατική και μιά από τις παλαιότερες

οικογένειες της Κέρκυρας. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε

στην Κεφαλονιά, όμως τις γυμνασιακές του σπουδές είχε στην

Κέρκυρα, όπου μάλιστα διευθυντή του Γυμνασίου είχε τον

Ανδρέα Κάλβο.

Το γραφείο του Μαρκορά στο εξοχικό του, στην Στρογγυλή της Κέρκυρας.

Σε ηλικία εικοσιτριών ετών έφυγε στην Ιταλία για να σπουδάσει

νομικά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Ιταλία ήρθε σε επαφή με το πνεύμα των έργων του Δάντη και του Αριόστο, από τους οποίους επηρεάστηκε πολύ. Ο θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του, Στυλιανού, το 1852, τον υποχρέωσε να επιστρέψει στην Κέρκυρα όπου εκεί τελείωσε στις σπουδές του στην Ιόνιο Ακαδημία και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα.

Το 1853 ετοίμασε τις πρώτες του μεταφράσεις σε έργα του Όμηρου και του Σίλλερ ενώ το 1857 με αφορμή το θάνατο του Σολωμού έγραψα το ποιήμα “το πρώτο Ψυχοσάββατο”

Παρά τις σπουδές του στα νομικά ερωτεύθηκε την ποίηση και αφoσοιώθηκε κυριολεκτικά σε αυτήν. Το 1864 συνέγραψε τον ελληνικό βασιλικό ύμνο, ένα ποιήμα αφιερωμένο στην άφιξη του Γεωργίου του Α! στην Κέρκυρα αμέσως μετά την Ένωση των νησιών με την Ελλάδα. 

Το 1854 παντρεύεται την Αικατερίνη Δούσμανη, κόρη του Γερουσιαστή, κόντε Αντωνίου Δούσμανη. Όμως η σύζυγός του θα πεθάνει το 1870 και ο Μαρκοράς θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με την συντροφιά της αδελφής του.

Μιά αφιέρωση του Παλαμά στον Μαρκορά. 

Την περίοδο εκείνη οι αγώνες των νησιών για την Ένωση με την Ελλάδα έχουν ενταθεί. Η συμμετοχή του Μαρκορά γι΄αυτόν τον σκοπό είναι μεγάλη. Το 1863 δημοσιεύει ανώνυμα τις πολιτικές σάτυρες Ο Λέλεκας και ο Σπαρτσίνης που θα αφήσουν εποχή.

Το 1866 θα ταξειδέψει στην Αθήνα όπου θα γνωρίσει θερμή υποδοχή από την Β! Αθηναϊκή Σχολή.

Φυσικά η ποιητική δημιουργία του Μαρκορά συνεχίζεται.

Το 1875 αρχίζει να αποκτά πανελλήνια φήμη, αλλά και την προσοχή των αθηναϊκών ποιητικών κύκλων, με την δημοσίευση του ποιήματός του 
“O όρκος” ένα ποιήμα εμπνευσμένο από το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου.

Με έντονη προτροπή του Θεόδωρου Βελλιανίτη το 1890 θα εκδόση την ποιητική συλλογή “Ποιητικά Έργα”μέσα στην οποία περιλαμβάνεται και ο Όρκος

Η φωτογραφία του Μαρκορά στο γραφείο του. 

Με την έκδοση της συλλογής του αυτής καθιερώνεται πλέον στους λογοτεχνικούς κύκλους της Αθήνας. Έτσι η επίσκεψή του στην πρωτεύουσα το 1896 θα προκαλέσει στους λογοτεχνικούς κύκλους νέες συζητήσεις για την ποίησή του. 
Θα ακολουθήσει το 1899 η συγκεντρωτική έκδοση με τίτλο “Μικρά Ταξείδια”με την οποία και πλέον καθιερώνεται.

Στην ποίησή του ο Μαρκοράς δείχνει επηρεασμένος από τον δάσκαλό του, Σολωμό. Στα ποιήματά του υπήρξε μελωδικός, αφηγηματικός και επιδέξιος χειριστής της δημοτικής. Ήταν φυσιολάτρης και πατριδολάτρης, κάτι που επηρέασε έντονα την ποίησή του. 

Ο Ιάκωβος Πολυλάς. 

Στην έκδοση των “Ευρισκομένων” του Σολωμού από τον Πολυλά ήταν ο κύριος βοηθός του. Μαζί με τους Ψυχάρη, Παλαμά, Καρκαβίτσα, και Πολυλά συνέβαλε στην επιβολή της δημοτικής και στην αναγέννηση των ελληνικών γραμμάτων. Ο Μαρκοράς τοποθετείται στην λογοτεχνική παράδοση της Εφτανησιακής Σχολής και κατέχει τον τίτλο του τελευταίου εκπροσώπου της.

Πέθανε στην Κέρκυρα στις 29 Αυγούστου του 1911. Λίγους μήνες πριν παρασημοφορήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία.
Tον Αύγουστο του 2011, με την συμπλήρωση των εκατό χρόνων από τον θάνατό του, η δισέγγονή του Σταθούλα Μαρκορά, η οποία διατηρεί το εξοχικό σπίτι του ποιητή στην Στρογγυλή της Κέρκυρας, άνοιξε το σπίτι και παρουσίασε σε ορισμένους προσκεκλημένους τα αντικείμενα του Γεράσιμου Mαρκορά. Από την εκδήλωση αυτή είναι και οι φωτογραφίες της Έφης Φωτίου για το ΕΘΝΟΣ gr.

Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι.
Σας παρακαλώ να επισκεφθείτε και την άλλη ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com  και θα ήθελα ένα σχόλιό σας σχετικά με όσα γράφω.
Ευχαριστώ.
Δ,Κ

ΠΗΓΕΣ

w.el.wikipedia.org

w.corfutv.gr

w.enebi.gr

w.livepedia.gr

w.corfuin.con

w.corfuheritage.com  
w. ΕΘΝΟΣ. gr.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

Πέρασα από τη Λευκάδα….

....και παρέα μαζί σας είχαμε έναν μικρό περίπατο στο νησί.

Είδαμε  πολλά και ....τα απολαύσαμε.

Μιά άποψη της Λευκάδας. 

Η Λευκάδα, στ΄αλήθεια, είναι ένα νησί με μεγάλη πνευματική παράδοση. Η γεωγραφική της θέση, όπως άλλωστε και των άλλων νησιών του Ιονίου, της εξασφάλιζε πάντοτε μια πιό στενή σχέση με την Δύση στα χρόνια, που η Ηπειρωτική Ελλάδα γνώριζε τον πνευματικό μεσαίωνα της Τουρκοκρατίας.

Κύριο αξιοθέατο της Λευκάδας αποτελούν οι εκκλησίες της. 

Το τέμπλο του Αγίου Νικολάου.

Πρόκειται, στο σύνολό τους, για βασιλικές επηρεασμένες οπωσδήποτε από την ενετική αρχιτεκτονική με εφτανησιακή, συνήθως, εικονογράφηση και όμορφα, αριστοτεχνικά ξυλόγλυπτα τέμπλα. Οι περισσότερες ιδρύθηκαν στους 17^ο και 18^ο αιώνα. Την εικονογράφησή τους  επιμελήθηκαν σπουδαίοι αγιογράφοι. Στο εσωτερικό των εκκλησιών αυτών, πριν την δημιουργία του Δημοτικού Νεκροταφείου, θάβονταν Μητροπολίτες και εξέχοντες ενορίτες ενώ στον περίβολο θάβονταν οι υπόλοιποι ενορίτες.

Ας δούμε μιά  από αυτές τις εκκλησιές. Τον ναό του Παντοκράτωρα. Τον διάλεξα γιατί όπως μου είπαν είναι ένα από τα αξιοθέατα του νησιού. Στο εσωτερικό του φιλοξενεί μοναδικά έργα θρησκευτικής τέχνης διασήμων αγιογράφων αλλά και σπάνιες εικόνες. 

Ο ναός του Παντοκράτορα.

Χτίστηκε το 1864, χρονιά που τα νησιά ενώθηκαν με την Ελλάδα και ανήκε στην οικογένεια του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Μάλιστα μέσα στο ναό βρίσκεται και ο τάφος του ποιητή.

Το όρος Νίριτος.

Πέρασα από την αρχαία πόλη Νίριτος. Ένα αρχαίο μνημείο μεγάλης ιστορικής αξίας, το οποίο αποτελεί δείγμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης της Λευκάδας και σε απόσταση μόλις δύο χιλιομέτρων, στην περιοχή Καλλιγόνι. 

Το χωριό Πόρος στο όρος Νίριτο

Εκεί βρισκόταν η αρχαία πόλη της Λευκάδας. Σήμερα υπάρχουν τα ερείπια ενός περιτοιχισμένου οικισμού, που χρονολογούνται από τα αρχαϊκά έως τα ρωμαϊκά χρόνια. Υπάρχουν δύο νεκροταφεία της αρχαίας πόλης, μνημεία διάσπαρτα, οικοδομικά λείψανα, τάφοι και αγροικίες. Η αρχαία πόλη εγκαταλείφθηκε το 1300 πΧ. περίπου ενώ οι συνεχείς σεισμοί την αφάνησαν.

Το καμπαναριό της Παναγίας των Εισοδίων. 

Νομίζω ότι είναι ώρα για ένα διάλειμα. Χρειάζεται ένα μεζεδάκι λευκαδίτικο και ένα ντόπιο κρασάκι. Ας τα γευτούμε.

Η λευκαδίτικη κουζίνα βασίζεται στη χρήση των αγνών ντόπιων υλικών αλλά και στις ιδιαίτερες συνταγές του νησιού. Ελάτε να δοκιμάσουμε το λευκαδίτικο μπουρδέτο, το μπακαλιάρο μπιάνκο, τη μαριδόπιτα, το φρυγαδέλι. 

Και φυσικά μετά από αυτούς τους μεζέδες ένα ποτηράκι κρασί λευκαδίτικο είναι ο,τι πρέπει. Λευκά και ερυθρά κρασιά με χρώματα ζωηρά και αρώματα μεθυστικά. Το κρασί το λευκαδίτικο έχει υμνηθεί στα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και φτάνει μέχρι σήμερα σε αμέτρητες ποικιλίες. Από όλες αυτές η πιό σπάνια και ξακουστή το σκούρο κόκκινο Βερτζαμί ή Barzamino που έφεραν μαζί τους οι Ενετοί το 1684 και καλλιεργείται μέχρι σήμερα όμως σε υψόμετρο από  200 μέχρι 700 μέτρα στα επίσημα κρασοχώρια της Λευκάδας, Καρυές και Εγκρουβή.

Μετά από τον υπέροχο μεζέ και το λευκαδίτικο κρασάκι ώρα να το ρίξουμε και λίγο έξω.  Τι λέτε;

Πέρα από τη φυσική της ομορφιά η Λευκάδα, σας δίνει τη δυνατότητα να παραυρεθείτε σε αρκετές εκδηλώσεις που θα σας αφήσουν όμορφες αναμνήσεις. Απολαύστε την Γιορτή Λόγου και Τέχνης και το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ, που περιλαμβάνουν θέατρο, μουσική, εκθέσεις ζωγραφικής και εκθέσεις φωτογραφίας, βραδυές ποίησης, μπαλέτο, καντάδες, βαρκαρόλα, χορωδιακές βραδυές και συναυλίες. 

Η αναπαράσταση του λευκαδίτικου γάμου.

Όμως εκτός από την πόλη, εκδηλώσεις γίνονται σε όλο το νησί. Στις Καρυές γίνεται αναπαράσταση του Λευκαδίτικου γάμου. Ένα φανταστικό τετραήμερο πανηγύρι με μουσική, χορό, φαγητό, κρασί. Καλεσμένοι όλοι σας. Στην Εγκρουβή έχουμε τη γιορτή του κρασιού. Μπορείτε να πιήτε όσο θέλετε. Και αλλού θα διασκεδάσουμε με τ΄ Άη-Γιάννη τα Λάμπαρδα και πολλά άλλα.

Τ΄ Άη-Γιάννη τα Λάμπαρδα.

Κι΄ας ακούσουμε τι λένε οι Λευκαδίτες για την μουσική ιδιομορφία του νησιού. Οι μουσικές προτιμήσεις των διαφόρων περιοχών του νησιού αντικατοπτρίζουν και την πολιτιστική του ανομοιογένεια. Τα χωριά της Λευκάδας ακούνε λαϊκά και ρεμπέτικα, αποτέλεσμα της μόνιμης επαφής που είχαν με την Ρούμελη. Η πόλη προτιμάει μουσική με χορωδίες και μαντολινάτες, δείγμα της στένης σχέσης της με την Ιταλία και γενικά με την Δύση, αφού σε όλη τη διάρκεια της Ενετοκρατίας και ως την Ένωση των Νησιών με την Ελλάδα, τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών σπούδαζαν ιατρική ή νομική στην Ιταλία και έφερναν μαζί τους, όταν γύριζαν, τον πολιτισμό και τις αξίες της Δύσης. Οι Ενετοί από την άλλη, προωθούσαν την κουλτούρα τους σε όλα τα Εφτάνησα με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να είναι ευδιάκριτη η μεγάλη επιρροή τους  στη μουσική παιδεία των νησιών.

Ώρα να περάσουμε και λίγο στην πόλη. Στην είσοδο μας περιμένει το Κάστρο της Αγίας Μαύρας. 

Το κάστρο της Λευκάδας.

Τούτο το κάστρο το έχτισε ο Φράγκος ηγεμόνας Ιωάννης Ορσίνι στις αρχές του 14^ου αιώνα. Το Κάστρο πήρε το όνομά του από το εκκλησάκι της Αγίας Μαύρας που βρισκόταν στην ίδια θέση του κάστρου. Η εκκλησιά αυτή έδωσε το όνομά της και στο νησί της Λευκάδας για μια μεγάλη περίοδο της ιστορίας του. Αγία Μαύρα λεγότας η Λευκάδα για πάρα πολλά χρόνια. 

Η εικόνα της Αγίας Μαύρας.

Το Κάστρο βρίσκεται στη άκρη του μικρού πορθμού που σχηματίζεται μεταξύ της Λευκάδας και της απέναντι ακτής της Ακαρνανίας και περιβάλλεται από τάφρο. Το Κάστρο χτίστηκε κυρίως για αμυντικούς λόγους καθώς από αυτό οι Λευκαδίτες προσπαθούσαν να απωθήσουν τις επιδρομές των Τούρκων.

Αξίζει τον κόπο να πάμε λίγο πιό πάνω για να δούμε τη λιμνοθάλασσα της Λευκάδας.

Η λιμνοθάλασσα αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του νησιού με πάρα πολύ μεγάλη οικολογική αξία και πολύ μεγάλη φυσική ομορφιά.

Ερωδιός. Ένας από τους κατοίκους της λιμνοθάλασσας.

Έχει χαρακτηριστεί σαν υδροβιότοπος με ιδιαίτερη οικολογική σημασία και αποτελεί σταθμό για πολλά σπάνια πτηνά όπως είναι οι διάφορες ποικιλίες ειδών γλάρων, οι καλλιμάνες, οι πάπιες, οι χήνες, οι κύκνοι και οι ερωδιοί.

Μερική άποψη της λιμνοθάλασσας.

Η λιμνοθάλασσα αυτή, από την συνθήκη της RAMSAR έχει χαρακτηριστεί σαν υδροβιότοπος διεθνούς σημασίας  Να πούμε ακόμη ότι μέσα στη λιμνοθάλασσα υπάρχουν ιχθυοκαλλιέργειες  με ειδικές πραδοσιακές καλαμωτές όπου τα ψάρια ζούνε και μεγαλώνουν μέσα σε ένα φυσικό περιβάλον.

Ο ζωικός κόσμος της λιμνοθάλασσας.

Ακούω παράπονα ότι κουραστήκατε. Σιγά καλέ. Λίγο  ποδαρόδρομο κάναμε και πήραμε το μεζεδάκι μας και ήπιαμε το κρασάκι μας. 

Τελειώνουμε με μια επίσκεψη στο Αλαβάστρινο Σπήλαιο. Αυτό το σπήλαιο βρίσκεται στην περιοχή της Αγίας Αικατερίνης πολύ κοντά στην πόλη της Λευκάδας. 

Οι σταλαγμίτες στο Αλαβάστρινο σπήλαιο.

Οι σταλαγμίτες του προσφέρουν ένα υπέροχο θέαμα σε ομορφιά αλλά και σε περίεργους σχηματισμούς και μερικοί ξεπερνούν τα πέντε μέτρα σε ύψος. Το είδος των σταλαγμιτών έχει χαρακτηριστεί σπάνιο (πινακοειδές) και αρκετοί από αυτούς είναι κατάλευκοι και διάφανοι σαν αλάβαστρο, από όπου πήρε και το όνομά του το σπήλαιο, ενώ πολλοί από αυτούς είναι κατακόκινοι.

Σας κούρασα; Δεν νομίζω. Φάγατε, ήπιατε, διασκεδάσατε  και κάτι μάθατε . Και χωρίς να πληρώσετε. Άξιζε τον κόπο. Έτσι;  Νάσται καλά.

Φίλες και φίλοι μου.
Θα σας παρακαλούσα να επισκεφτείτε και την άλλη ιστοσελίδα μου, http://hellascafe.blogspot.com  και να έχω ένα σχόλιό σας σχετικά με όσα γράφω.
Σας ευχαριστώ.

ΠΗΓΕΣ

w.lefkadaslowguide.gr

w.greecevacationsearch.gr

w.irinivilla.com

w.entertainment.in.gr

w.lagreece.gr

w.lefkada.gr

w.sivot-bay.gr

w.holidaysinlefkada.gr

w.el-wikipedia.org

Στα Κύθηρα σήμερα για να γνωρίσουμε μια μεγάλη μορφή των ελληνικών γραμμάτων. Ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στα γράμματα και στο νησί του. Είναι ο...

Πάνος  Φύλλης.

Ο Κυθήριος ποιητής που τιμήθηκε με το βραβείο

“Ειρήνης και Φιλίας.”

Μιά μεγάλη παρουσία στην λογοτεχνία και ποίηση των Κυθήρων αλλά και γενικά στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων είναι ο ποιητής Πάνος Φύλλης. Ο ποιητής που άφησε τη σφραγίδα του στο νησί που γεννήθηκε αλλά και που γέμισε με περηφάνεια τους κατοίκους του.

Τον Ιούνη του 1912 είδε το φως της ζωής στον πανέμορφο οικισμό του Αυλέμονα και ήταν το μικρότερο από τα πέντε αγόρια που είχαν οι γονείς του Αντώνης και Ευαγγελία Τριφύλλη. Γιατί αυτό ήταν το πραγματικό του επώνυμο το οποίο συντόμευσε σε Φύλλης. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στον Ποταμό περπατώντας σε καθημερινή διαδρομή ενός χιλιομέτρου αφού το χωριό του δεν είχε σχολείο. Αργότερα θα μετακομίσει στη Χώρα με τον φίλο του Δημήτρη Κόμη για να παρακολουθήσουν μαθήματα στο Γυμνάσιο.

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο θα φύγει στην Αθήνα για να φοιτήσει στη Σχολή Μεταξά ενώ παράλληλα θα εργάζεται στο “Συντριβάνι”  εστιατόριο του θείου του. Σήμερα εκεί στεγάζεται το “Τριφύλλειο Ίδρυμα”

Το 1934 θα καταταχτεί στον στρατό όπου  αργότερα απολύθηκε με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Με το ξέσπασμα του πολέμου τον Οκτώβρη του 1940 θα βρεθεί στο αλβανικό μέτωπο όπου θα πολεμήσει σαν αξιωματικός μέχρι την κατάρρευση του μετώπου.

Με την είσοδο των κατοχικών στρατευμάτων στην Ελλάδα θα αρχίσει και η Αντίσταση και ο Πάνος Φύλλης θα είναι από τους πρώτους που θα συμμετάσχει ενώ το 1942 θα είναι μέλος του ΕΛΑΣ.  Μέλη κάποια παρακρατικής οργάνωσης θα τον συλλάβουν το Φλεβάρη του 1943 και θα τον παραδώσουν στους Γερμανούς οι οποίοι θα τον οδηγήσουν στα κρατητήρια των ES-DE και στη συνέχεια θα μεταφερθεί στις φυλακές Αβέρωφ.  Απολύθηκε από τις φυλακές τον Δεκέμβρη του 1944 αφού όμως είχε προσβληθεί από σοβαρή ασθματική βρογχίτιδα.

Το 1945 θα γίνει ο γάμος του με την Αλεξάνδρα Κουτρουμπούση και θα αποκτήσουν δυό παιδιά. Τον Αντώνη και την Μόνα.

Ο Αβλέμονας. Το χωριό που γεννήθηκε ο Πάνος Φύλλης

Από το 1949 ξεκινάει την συμμετοχή του στα συλλογικά δρώμενα του νησιού του. Γίνεται συνιδρυτής του Κυθηραϊκού Ομίλου Φιλόμουσων. Με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών ξεκινά το μεγάλο όνειρο της ζωής του. Να πετύχη από το κράτος την παραχώρηση της νησίδας Μακρυκύθηρα για την δημιουργία ενός πρώτυπου οικισμού που θα φιλοξενούσε ανθρώπους του πνεύματος. Τελικά με βασιλικο διάταγμα η αίτησή τους έγινε δεκτή τον Απρίλιο του 1955 όμως θα καταστεί αδύνατη η απαιτούμενη συγκέντρωση χρημάτων και το 1973 η απόφαση αυτή θα ανακληθεί.

Άποψη της νησίδας Μακρυκύθηρα.

Παρ΄όλα αυτά ο Πάνος Φύλλης δεν θα χάσει το κουράγιο του και θα συνεχίσει να προσφέρει σε συλλογικούς και κοινωνικούς σκοπούς στο νησί του. Θα εργαστεί για την έκδοση του φοιτητικού περιοδικού “Στόχοι”  κάτι που θα μνημονεύεται από τους νέους του νησιού για πολλά χρόνια. Στο χωριό του, τον Αυλαίμονα, που τόσο αγάπησε, θα πρωτοστατήσει στην ίδρυση του εξωραϊστικού συλλόγου “ο Φιλόξενος” και του οποίου ηγήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του. Πρωτοστάτησε στην αναστήλωση του ιστορικού μνημείου του χωριού του, το Καστέλο, φρόντισε για τη δημιουργία Παιδικής Χαράς, για την δεντροφύτευση κοινόχρηστων χώρων και στην οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων έτσι ώστε να τοποθετηθούν οι βάσεις και να μετατραπεί ο Αυλαίμονας σε ένα όμορφο τουριστικό αξιοθέατο του νησιού.

Το συγγραφικό έργο του Φύλλη είναι πολύ αξιόλογο. Λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου το 1940 θα εκδόση το πρώτο μέρος από την τριλογία του “Τσιριγώτικα”  ενώ η δεύτερη θα εκδοθεί το 1947 και το 1950 θα ολοκληρωθεί με την τρίτη. Έχει επίσης εκδόσει το “Ταξίδι στα Κύθηρα”, 1956, “Τα Χελιδόνια”, 1958,

“η Γαλάζια Θλίψη” 1959, την “Ουράνια Αφροδίτη” 1972, τα “Αναστάσιμα” 1974, την “Λεβεντιά” 1975 και τα “Μεγαλυνάρια” 1980

Στις 3 Μαρτίου του 1998 ο Πάνος Φύλλης αφήνοντας πίσω του ένα έργο που λίγοι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην κυθηραϊκή κοινωνία και τον πολιτισμό του νησιού, άφησε και την τελευταία του πνοή.

Το 1999 η Εταιρεία Κυθηραϊκών Μελετών θα εκδόσει έναν τόμο με όλα τα κείμενα από το έργο του “Τσιριγώτικα”. Το 1975 του απονέμεται τιμητική σύνταξη, στις 24 Απριλίου του 1985 η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών τον τιμά για τα 50 χρόνια της πνευματικής του προσφοράς, ενώ το 1981 θα του απονεμηθεί το βραβείο “Ειρήνης και Φιλίας” για το έργο του “Λεβεντιά”, που είχε αφιερώσει στη μνήμη του Τούρκου λογοτέχνη Ναζίμ Χικμέτ.

Ο Πάνος Φύλλης έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο των Ελληνικών Γραμμάτων και άφησε τη σφραγίδα του στην ιστορία του νησιού του και της πατρίδας μας.

Φίλες και φίλοι μου.
Θα σας παρακαλούσα να επισκεφθείτε και την άλλη ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να έχω τη γνώμη σας σχετικά με όσα γράφω.

Πηγές

w.visithythera.gr