Στην πλατεία  της Ζακύνθου.

Δεύτερος περίπατος.

Άγιος Νικόλαος Μώλου.

Ξεκινάμε τον σημερινό μας περίπατο από το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του Μώλου. Αρχικά βέβαια η πλατεία ονομαζόταν πλατεία Μώλου, επειδή σχηματίστηκε από μώλωμα (επιχώσεις) της περιοχής. Μετά την Ένωση της Εφτανήσου μετονομάστηκε σε πλατεία του ποιητή και επεβλήθει ως πλατεία Σολωμού.

Ο Άγιος Νικόλαος του Μώλου, το γραφικό εκκλησάκι που βρίσκεται στην ανατολική άκρη της πλατείας Σολωμού, είναι ένα σημαντικό μνημείο θρησκευτικής αλλά και αρχιτεκτονικής  ιστορίας.

Χτίστηκε στις αρχές του Μάρτη του 1561 ύστερα από αίτημα των Ζακυνθίων ναυτικών να τους παραχωρηθεί ένας μικρός χώρος στην παραλία προκειμένου να χτίσουν ένα μικρό εκκλησσάκι και τη στέγη της συντεχνίας του επαγγέλματός τους.

Αρχικά ο χώρος ήταν ένα νησάκι που συνδεόταν με την λεοφώρο μ΄ένα μικρό ξύλινο γεφύρι. Κάτω από το μικρό γεφύρι υπήρχε μιά τάφρος η οποία με το πέρασμα των αιώνων και με τις επιχωματώσεις, ενώθηκε με την στεριά. Το συμπέρασμα είναι ότι εκεί που σήμερα βρίσκεται η πλατεία Σολωμού με τον ανδριάντα του και το Βυζαντινό Μουσείο κάποτε ήταν θάλασσα.

Αιώνες τώρα διατηρείται το έθιμο κάθε Μεγάλη Παρασκεύη το μεσημέρι ο Εσταυρωμένος της μικρής εκκλησούλας να λειτανεύεται στην πόλη της Ζακύνθου.

Η εκκλησιά και το καμπαναριό, που παλιά είχε φανάρι για την προστασία των ναυτιλομένων, έχουν αναστηλωθεί. Ο ρυθμός της είναι μονόκλιτη βασιλική και είναι επενδυμένη με Γερακίσια (από το Γέρακα Βασιλικού) πέτρα.

Στον ναό σώζεται αντίγραφο του μεγάλου έργου του Ιταλού Κάρλο Ντόλτσε, της Παναγίας του Πάθους, ( Mater Dolorosa )

Το τέμπλο είναι φραγκοβυζαντινή τέχνη, ο Εσταυρωμένος καθώς και ωραιότατες παλαιές εικόνες, είναι φιλοτεχνημένες από τον ιερέα Νικόλαο Κουτούζη. Θαυμάσια και η ξυλόγλυπτη έδρα των Επιτρόπων, έργο αγνώστου καλλιτέχνη. Το μικρό αυτό εκκλησάκι έχει πρωτεύουσα θέση στην ιστορία της Ζακύνθου, διότι σ΄αυτό ιερουργούσε το 1583 ο μετέπειτα προστάτης του νησιού Άγιος Διονύσιος όπου και φυλάσονται τα άμφιά του. Ο Άγιος Νικόλαος του Μώλου είναι το μαναδικό βενετσιάνικο κτίσμα που διασώθηκε από τους σεισμούς του 1953.

Μουσείο Γρηγορίου Ξενόπουλου.

Πρόκειται για ένα από τα πλέον αξιόλογα μουσεία που φιλοξενεί η Ζάκυνθος. Βρίσκεται στην περιοχή της Φανερωμένης, στο σπίτι που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο μεγάλος λογοτέχνης.

Το μουσείο φιλοξενεί χειρόγραφα του Ξενόπουλου, προσωπικά του αντικείμενα, καθώς επίσης και το αρχείο του περιοδικού “Διάπλαση των Παίδων,” του οποίου υπήρξε διευθυντής. Κι΄όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι είχε μείνει ιστορική η δεύτερη σελίδα του περιοδικού η οποία φιλοξενούσε τις επιστολές του και έκλεινε με την φράση που έχει μείνει στην ιστορία, “Σας ασπάζομαι Φαίδων” 

Κι΄ακόμη στις αίθουσες του μουσείου φιλοξενείται μια μεγάλη συλλογή από ανέκδοτες φωτογραφίες του συγγραφέα.

Στον δεύτερο όροφο υπάρχουν έπιπλα εποχής και οικοσκεύες από το νοικοκυριό της οικογένεια Ξενοπούλου. Επίσης στον χώρο του μουσείου γίνονται εικαστικές εκθέσεις και δημιουργικό παιγνίδι για παιδιά.

Άγιος Διονύσιος. Ο προστάτης του νησιού.

Στην παραλιακή οδό της Χώρας και ακριβώς στο νέο λιμάνι, βρίσκεται ο ναός του πολιούχου της Ζακύνθου, του Αγίου Διονυσίου. Πρόκειται για την μεγαλύτερη εκκλησιά που υπάρχει στο νησί. Με σχέδια του αρχιτέκτονα Α. Ορλάνδου και σε ρυθμό τρίκλητης βασιλικής άρχισε η θεμελίωση του ναού το 1925 και ολοκληρώθηκε το 1948. Το εσωτερικό του ναού είναι φανταστικό σε αγιογραφίες οι περισσότερες των οποίων παρουσιάζουν εικόνες από τη ζωή του Αγίου. Στο ναό φιλοξενείται το λείψανο του Αγίου και αποτελεί έναν σημαντικό πόλο έλξης για πάρα πολλούς επισκέπτες. Το καμπαναριό έχει πολλές ομοιότητες με αυτό του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.

Σημαντικό και πολύτιμο έργο τέχνης η αργυρόγλυπτη λάρνακα που φιλοξενεί το ιερό λείψανο και η οποία έχει φιλοτεχνηθεί το 1829 από τον Διαμαντή Μπάφα. Σημαντικό επίσης έργο είναι και η αναπαράσταση της λιτανίας που βρίσκεται στο γυναικονύτη και φιλοτεχνήθηκε από τον ιερέα Νικόλαο Κουτούζη. Επίσης σπουδαίο έργο το ξυλόγλυπτο τέμπλο που διασώθηκε από τους σεισμούς του 1953. Εντυπωσιακό και το επίσης ξυλόγλυπτο “Δωμάτιο” του Αγίου, επενδυμένο με φύλλο χρυσού, όπου εκεί είναι τοποθετημένη η λάρνακα με το ιερό σκήνωμα.

Δίπλα από το ναό βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, με τα κελιά των μοναχών και το επιβλητικό Μουσείο του ναού, έργο των τελευταίων χρόνων.

Χάρη στην αντισεισμική κατασκεύη του ήταν από τα λίγα κτίρια, που δεν κατέρευσε με τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953. Μόνο ο τρούλος του καμπαναριού κατέρευσε όπου ανοικοδομήθει σε άλλη μορφή από την αρχική, πυργόμορφη. Οι λίγες βλάβες που υπέστει διορθώθηκαν και ο ναός ανακαινίσθηκε για να πάρει τη σημερινή του μορφή.

Πολλά ακόμη τα ωραία που μπορεί να δει κανείς στο όμορφο νησί. Μια άλλη φορά θα ξαναπερπατήσουμε.


Να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη Χαρά Θεοδωρίτση για την ιστορική και λογοτεχνική παρέμβασή της και βοήθειά της σ΄αυτή την ανάρτηση.