Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Ένας σφαγμένος κόκορας που....ζωντάνεψε!!!

Αγαπητοί μου φίλοι,
Μετά από έναν ονειρεμένο περίπατο στα Διαπόντια νησιά, Οθωνούς, Ερείκουσα και Μαθράκι, μετά από την γνωριμία μας με τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια και την επίσκεψή μας στο Μουσείο της Ζακύνθου, νομίζω πως είναι ώρα για λίγο γέλιο. Και πως αλλιώς να γελάσουμε παρά με «τσου κουρλούς Κεφαλονήτες» που όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο στους Κεφαλονήτες έδωσε για.... προίκα την φάρσα. Γιατί μόνο ο κουρλός ο Φρίγκος θα μπορούσε να καταφέρει αυτό που θα διαβάσετε. Απολαύστε το!!!
.
Ένα ολόκληρο χρόνο, η μακαρίτισσα η Μπισκούτσαινα καλοτάιζε τον κόκορά της και τον φοβέριζε.
-Τρώγε μωρέ τον περίδρομο! Πήδα όσο κρατάνε τα κότσια σου! Και λάλιε μέχρι να βγάλεις τα σκώτια σου! Μα σα θα έρθουνε τα Χριστούγεννα θα τα πούμε!...
Και καμάρωνε και καλοτάιζε τον κόκορά της, γιατί τον προόριζε για το Χριστουγεννιάτικο της τραπέζι. Μια κι ο αντρούλης της ο Μπισκούτσης, από τα λίγα κουρέματα και ξουρίσματα που έκανε στο φτωχικό του κουρείο, δεν θα είχε για γαλοπούλα κι αρνί. Μέχρι που έφτασε η μεγάλη της Χριστιανοσύνης μας μέρα και του έκοψε το λαιμό, εκδικούμενη για όσα της έκαμε όλο το χρόνο! Ενώ όπως τον έπλενε και τον καθάριζε αναγλυφότανε και λαχταρούσε κι άψητο να τον φάει!..

Αλλά και καλή και προνοητική νοικοκυρά ήτανε η Μπισκούτσαινα και προ πάντων καλή χριστιανή. Και σαν καλή χριστιανή δεν έπρεπε χριστουγεννιάτικα να μην πάει στην εκκλησιά της. Γι’ αυτό και από την παραμονή έκαμε όλες τις προετοιμασίες του σπιτιού κι ακόμη έστρωσε και το χριστουγεννιάτικό της τραπέζι.
Όσο για τον κόκορα, μόλις ξημέρωσε και τον έβαλε στο ταψί παράγγειλε στον αντρούλη της να μην ξεχάσει αργότερα να της στείλει έναν θεληματάρη να πάει το πουλί εις το φούρνο. Γιατί ο Μπισκούτσης ξεπόρτισε από το χάραμα να πάει να ξυρίσει μερικούς πελάτες του, που θέλανε να είναι Χριστουγεννιάτικα φρεσκοξυρισμένοι. Κι επειδή ήξερε πως ο Μπισκούτσης της ήτανε και χαζούλης και ξεχασιάρης, για τούτο και ξεπορτίζοντας βγήκε στο παραθύρι και του εφώναξε.
-Στο καλό, στο καλό! Αλλά μην ξεχάσεις να μου στείλεις τον θεληματάρη που θα πάει το ταψί με τον κόκορα στο φούρνο. Για να πάω κι εγώ σα χριστιανή στην εκκλησιά μου.
Υπενθύμιση μεγαλόφωνη της Μπισκούτσαινας που έφτασε μέχρι τ΄ αυτιά του σατανικού για τις φάρσες του γειτόνου της, του ράφτη του Φρίγκου.
Ο δε γείτονάς της, ο Φρίγκος, π΄ όλο το χρόνο άκουγε τη Μπισκούτσαινα να μπαίνει στο κοτέτσι της και να φοβερίζει τον κόκορά της, αμέσως και συνέλαβε το σατανικό του σχέδιο. Έτρεξε στην αγορά, βρήκε ένας θεληματάρη, τον καλοπλήρωσε, τον μύησε στο σχέδιό του και τον έστειλε εκ μέρους του Μπισκούτση στη Μπισκούτσαινα να παραλάβει το ταψί για το φούρνο.


Περιττεύει βέβαια να σας πω πως ο Φρίγκος έψησε κι έφαγε με την παρέα του ξέμακρα από τη γειτονιά τους τον κόκορα της Μπισκούτσαινας. Και πως αυτή αρπάχτηκε με τον φούρναρη της γειτονιάς, πως κινήθηκε και η αστυνομία ακόμη χωρίς να βρεθεί το ταψί με τον κόκορα και πως τελικά ο Μπισκούτσης κι η Μπισκούτσαινα νηστίσιμα και καυγαδίζοντας πέρασαν τα Χριστούγεννα. Γιατί όλα τούτα τα έχετε συμπεράνει. Εκείνο όμως που δεν μπορείτε με τη φαντασία σας να συλλάβετε, είναι το ότι ο.....σφαγμένος κόκορας ξαναγύρισε στο κοτέτσι του. Γιατί δεν ξέρετε πως ο Φρίγκος ήτανε ολόσωστος σατανάς για να σκαρώνει και τις πιο απίθανες φάρσες του. Αλλά και πραγματικός άγγελος και όχι κλέφτης. Η δε καλή του καρδιά τον πρόσταξε να κάμει του κόκορα τη νεκρανάσταση. Και μπαίνοντας μετά τα μεσάνυχτα στο κοτέτσι του έπιασε τον κόκορά του. Και μαζί με το ταψί και μ’ ένα καλάθι γεμάτο πατάτες μπήκε και τα κρέμασε στα σύρματα του κοτετσιού της Μπισκούτσαινας. Μόνο που στα δεμένα πόδια του κόκορα κρέμασε κι ένα χαρτί όπου έγραφε.

-Εσύ Μπισκούτσαινα ολόχρονα με φοβέριζες, μ’ έσφαξες και μ’ έβαλες σ’ ένα ταψί με πατάτες. Αλλά εγώ σ’ αγαπάω και ξαναγυρίζω κοντά σου και στις ορφανές μου κοτούλες.
Και το πρωί της επόμενης των Χριστουγέννων, μπαίνοντας νηστική και περίλυπη η Μπισκούτσαινα στο κοτέτσι της για να ταΐσει τις ορφανές της κοτούλες, κόντεψε να λιποθυμήσει από τη χαρά της βλέποντας πως ξαναζωντάνεψε και ξαναγύρισε ο σφαγμένος της κόκορας.
Γιατί ξέχασα να σας ειπώ πως κι ο Μπισκούτσης κι ο γείτονάς του ο σατανικός Φρίγκος είχανε αγοράσει την ίδια μέρα κι από τον ίδιο πουλητή τους δυο κοκόρους και πως μοιάζανε σαν δίδυμα αδελφάκια.

Από το βιβλίο του αείμνηστου Χρήστου Βουνά
«Δυο ώρες με χορτάτα Κεφαλλονίτικα Γέλια»

Ντένης Κονταρίνης

14 σχόλια:

  1. Αχ, αυτοί οι Κεφαλλονίτες!!!
    Χαρά στα κέφια και στο χιούμορ τους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ντένη μου,
    πιο όμορφο κόκκορα από τον πρώτο στη φωτογραφία... δεν έχω ξαναδεί.
    Θυμάμαι, εμείς είχαμε ένα μαυριδερό, κι όταν παραγέρασε...
    δεν τρωγώταν!
    Μαζέψαμε τα γυαλιστερά φτερά του και τα βάζαμε σε κάτι παλιά καπέλα για τις Απόκριες...
    Νά είσαι καλά, φίλε μου,
    Υιώτα
    αστοριανή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε Ντένη, με έκανες να γελάσω με την ιστοριούλα του αλέκτωρ σου.

    Λοιπόν φίλε μια φορά αγόρασα έναν κόκορα σε ένα νησί του Ινδικού ωκεανού, τον έφερα στο βαπόρι, η κατάληξη ήταν να καταλήξει σοφιγάδος στο πιάτο του Κεφαλονίτη καπετάνιου που μαζί με τον μάγειρα συνωμότησαν, τον έσφαξαν μόνο ότι μου παραπονέθηκαν ότι ήταν σκληρός πανάθεμά τον...
    χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραία ιστορία , ομολογώ. Εχουμε κι εμείς οι Λευκαδίτες ανάλογες πλάκες, τις οποίες θυμούνται και μεταφέρουν οι παλαιότεροι.
    Νάστε καλά κύριε Ντένη, με κάνατε και θυμήθηκα πατρίδα με τις τρέλλες μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα φίλε Στράτο.
    Είναι αλήθεια ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ζούν χωρίς τη φάρσα, το ασείοακόμη και στις πιό δύσκολες στιγμές τους.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα αγαπητή μου Υιώτα.
    Διαλέξαμε τα πιό όμορφα κοκόρια, γιά να στολίσουν το κείμενο
    Χαίρομαι που σου άρεσε αυτή η ανάρτηση και σου ξύνησε κάποιες αναμνήσεις.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε Γαβρίλη γειά.
    Σ΄έκαμα και γέλασες. Είναι κι΄αυτό ένα κέρδος.
    Την ιστορία του δικού σου κόκορα την έχω διαβωάσει σε κάποιο σου βιβλίο.
    Νάσαι καλά
    Ντένης,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα αγαπητή μου Ιουστίνη και πάντα ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη στα Εφτάνησα.
    Έχεις δίκιο. Όλα τα νησιά μας έχουν αυτό το χάρισμα του πολιτισμένου και απαρεξήγητου χιούμορ. Της πλάκας όπως λέει ο λαός μας.
    Αυτό τον καιρό καταπιάνομαι με τον δικό σας Αριστ. Βαλαωρίτη. Με το υλικό που συγκεντρώνω ελπίζω να παρουσιάσω κάτι καλό.
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ντένη, γεια σου,
    Αυτή η απλάδα της φωτογραφίας με το κοτόπουλο, είναι τόσο ζωντανή, που κάποιος αισθάνεται ακόμη και τη θαυμάσια γεύση του φαγητού.
    Η γραφική κυρά Μπισκούτσαινα, στερήθηκε η καημένη χρονιάρα μέρα το ευχάριστο αυτό δείπνο, αλλά η πετυχημένη φάρσα του γείτονά της, την έβαλε στο προσκήνιο της έξυπνης φαρσικής παράδοσης της Κεφαλονιάς.
    Νάσαι καλά,
    Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ χαριτωμένη η ιστορία σας.
    Μου θύμισε και μένα μια ανάλογη. Ο πατέρας του παππού μου που άκουγε στο παρατσούκλι "Χοντρόγιαννης", όχι τόσο λόγω των σωματικών του διαστάσεων όσο για τις χοντρές φάρσες που συνήθιζε να κάνει εις βάρος των γειτόνων και συγγενών του, σκάρωσε μια μέρα την εξής φάρσα σε πλούσιο συγγενή του. Ο εν λόγω συγγενής ήταν μεγαλομπακάλης και δεν του έλειπα τα αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ από το τραπέζι, εν αντιθέσει προς τον Χοντρόγιαννη που τις καλές μέρες τρώγανε φασόλια και τις άλλες κολοκύθια. Μια ωραία ημέρα λοιπόν που πήρε ο Χοντρόγιαννης είδηση τη γυναίκα του μπακάλη να έχει φουρνίσει ένα ωραίο ψητό και να μοσχοβολάειο τόπος, έσπευσε την ώρα που εκείνη το έβγαζε από το φούρνο και της το άρπαξε μέσα από τα χέρια λέγοντας της πως τον έστειλε ο άντρας της να πάρει το ταψί και να το πάει στην ταβέρνα να κεράσει τους φίλους του.
    Το μεσημέρι ο μπακάλης δεν έφαγε ψητό, έφαγαν όμως ο Χοντρόγιαννης και τα εφτά παιδιά του.
    Αθάνατη Ελλάδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σίγουρα να γελάσεις είναι κ. Ντένη αλλά και να κλάψεις με το πάθημα του ζευγαριού.Απολαυστικότατη η ιστορία σας και μουφερε στο νου τη γιαγιά μου Μαριάνθη σαν κατέβαινε από το χωριό της να μας σφάξει το καλύτερο κοκκόρι για να φτιάξουμε νόστιμη λαχταριστή σούπα μέρες Χριστουγέννων.Κι άλλα πολλά που τα αφήνω για να τα πούμε τις μέρες των γιορτών.
    Πολλούς χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή όρεξη φίλε Νίκο.
    Πραγματικά πρόκειται γιά μιά λαχταριστή πιατέλα, γεμάτη μυρωδιές.
    Πάντως η φάρσα είναι μέσα στο αίμα του Κεφαλονίτη από τη στιγμή που θα γεννηθεί.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλώς ορίσατε στα Εφτάνησα αγαπητή μου κ. Τσαμαδού.
    Χαίρομαι που σας άρεσε η ιστορία μου αλλά οφείλω να ομολογήσω πως και ο Χοντρόγιαννης ξεπέρασε τους Κεφαλονίτες. Κακός οδηγός η πείνα. Αν ανατρέξετε σε παλαιότερες αναρτήσεις μου θα δείτε μία με τίτλο Με τον κόμπο στο μαντήλι. Εκεί θα θαυμάσετε τι σκαρφίστηκε ο Αλισανδράτος γιά να ταϊσει τα παιδιά του.
    Τα ε/μαιλ μου είναι
    Denniskontarinis@yahoo.com
    patrinos12@hotmail.com
    Θα τιο εκτιμήσω να αλληλογραφήσουμε.
    Νάστε πάντα καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή μου Μαριάνθη.
    Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία του κόκορα. Όμως πιό πολύ χαίρομαι που σε όλους σας ζωντάνεψα κάποιες δικές σας αναμνήσεις.
    Θα χαρώ να ακούσουμε τις δικές σου ιστορίες.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή