Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Ο Όρτσολας από τα Διλινάτα.



Η πολύ καλή μου φίλη Ρισσιάνα μου έστειλε αυτό το κείμενο. Καταχωρημένο στην ηλεκτρονική εφημερίδα http://popaganda.gr
ζωγραφίζει έναν χαρακτηριστικό τύπο της; Κεφαλονιάς. Ένα, στ΄αλήθεια χαριτωμένο κείμενο και φωτογραφίες της Ασπασίας Κουλύρα,το οποίο και σας παρουσιάζω με κάποιες μικρές αλλαγές χωρίς φυσικά αυτό να μειώνει την αξία του. Απολαύστε λοιπόν τον Κεφαλονίτη σε όλο του το μεγαλείο.


Είναι κάποιες μορφές που ζουν στο νησί μας και δεν τις τρομάζει τίποτα. Ούτε οι σεισμοί ούτε και η εφορία.

Τα Διλινάτα
Ο ήρωας τούτης της ιστορίας μας ζει στα Διλινάτα της Κεφαλονιάς. Ένας μικρός πανέμορφος ορεινός οικισμός τα Διλινάτα κοντά στο Αργοστόλι. Ένα χωριό που έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Η Μονή της Παναγιάς της Λάμιας
Τα σημαντικά σημεία στα Διλινάτα είναι πολλά με κυριότερο την εκκλησιά της Παναγιάς της Λάμιας. Όμως έχει και πολλούς χαρακτηριστικούς τύπους που σημαδεύουν τη καθημερινότητα και τη ζωή του χωριού.
Αυτός είναι ο Όρτσολας
Ένας από αυτούς είναι και ο Όρτσολας. Είναι γιός του Πωλώτη, της οικογένειας Καππάτου. Όρτσολας είναι το παρατσούκλι του. Στο χωριό, τα Διλινάτα όλοι έχουν από ένα παρατσούκλι.
Το πρόσωπό του σε μεταφέρει σε εκκλησιαστικές εικόνες, με αγίους, σε παιδικά παραμύθια με ξωτικά, επαναστάτες, μοναχούς, περιθωριοποιημένους. Όλα αυτά μαζί είναι αυτό το πρόσωπο.
Δεν ξέρω πολλά γι΄αυτόν παρ΄εκτός από λίγες ιστορίες που έχω ακούσει. Γεννήθηκε στα Διλινάτα το 1933. Έζησε τον Β! Παγκόσμιο πόλεμο, τον Εμφύλιο, τους σεισμούς του ΄53 και το ΄60 μπάρκαρε για Αμερική. Ένας Θεός ξέρει τι έκανε εκεί. Μετανάστης στη Νέα Υόρκη και μάλιστα λαθραίος για δέκα χρόνια, έφτιαχνε αυτά τα αμερικάνικα τα σάντουϊτς με το λουκάνικο μέσα και τα πουλούσε με το καροτσάκι στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Δεν του έμεναν όμως τα λεφτά. Χαρτοπαιξίες, λέσχες, μπουζούκια....δεν καταλάβαινε τίποτα ο Όρτσολας. Κάποια φορά είχε παίξει και με τη Σωτηρία Μπέλλου στο ίδιο τραπέζι.
Στην Κεφαλονιά επέστρεψε το 1977 και άνοιξε αυτό το καφενείο, που έγινε σημείο αναφοράς για το χωριό.  
Τα αποκόματα των εφημερίδων στολίδι στο καφενείο του Όρτσολα
Το καφενείο είναι γεμάτο με αποκόματα από εφημερίδες, κολάζ που έχει φτιάξει ο ίδιος με ειρωνικά σχόλια για τους πολιτικούς και μια ταμπέλα στην είσοδο που γράφει. “Απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους και πολιτικούς”. Ταμειακή μηχανή δεν υπάρχει και δήλωση στην εφορία δεν έκανε ποτέ του, αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο σε κάθε πολιτική ηγεσία.
“Είναι όλοι τους κλέφτες”, έλεγε. Κι΄ακόμη το λέει.
Ο Όρτσολας εν ώρα εργασίας.
Πίσω στα 1977. Το χαρτί και ο τζόγος, τα σπίτια και οι περιουσίες που χάθηκαν στα ξύλινα τραπέζια του Όρτσολα, δεν περιγράφονται. Από εκεί περνούσε ολόκληρο το νησί. Άλλος για τα πολλά και άλλος για τα λίγα. Η αστυνομία είχε κάμει πολλές φορές την εμφάνισή της και μια μέρα σ΄ένα από τα δικαστήρια ο δικαστής τον απείλησε ότι θα του ρίξει δυό χρόνια φυλακή.
“Ρίξε μου τέσσερα”, του είπε ο Όρτσολας.
Μια άλλη γωνιά του καφενείου
Στο καφενείο του μεγάλωσαν πολλές γενιές και τα παιδιά ακόμη τον θυμούνται να σκίζει τα ρούχα του χορεύοντας ζεϊμπέκικο όταν άκουγε το αγαπημένο του τραγούδι,
“ο Χαρίλαος από τ΄Άσπρα Χώματα”
Κάποια στιγμή, στα εβδομηνταπέντε χρόνια του μπήκαν στο καφενείο του οι εφοριακοί και του είπαν.
“Κύριε Καππάτε θα σας κατασχέσουμε μέχρι και τις καρέκλες.
Καλό θα μου κάμετε. Δεν θα με ζαλίζουν οι πελάτες” τους είπε.
Έδωσε τα κλειδιά και έφυγε. Τελικά δεν του έκαμαν τίποτα μια και δεν είχε τίποτα στο όνομά του για να του κατασχέσουν.
Αναρχικός; Αριστερός; Αντιεξουσιαστής; Αντιδραστικός;  Δεν μπορείς εύκολα να τον καταλάβεις αλλά ότι λέξη κι΄αν βρεις βάλε κι΄ένα αντίμπροστά.
Το καφενείο στα Διλινάτα είναι στη θέση του και η ίδια φιγούρα θα σε σερβίρει αν ποτέ βρεθείς εκεί. Ό,τι και να πάρεις κάνει ένα ευρώ.
Συμπέρασμα: Μόνο η Κεφαλονιά θα μπορούσε να έχει γεννήσει τον Όρτσολα και φυσικά, ένας Όρτσολας μόνο στην Κεφαλονιά θα μπορούσε να υπάρχει.


Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Η Κεφαλονίτικη "κουρλαμάρα"



Να αλλάξουμε λίγο το κλίμα σήμερα φίλες και φίλοι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα είμαστε πλάϊ στους συνανθρώπους μας, τους συντοπίτες μας, που τους χτύπησαν οι σεισμοί.  Ν΄αλλάξουμε λίγο εικόνες. Όλα αντιμετωπίζονται πιο όμορφα με λίγο γέλιο. Στους Κεφαλονίτες και σήμερα. Κοντά τους αλλά κάπως αλλοιώς.  Να δούμε κάπως αλλοιώς αυτούς τους τόσο παράξενους,  μα υπέροχους ανθρώπους. Αυτούς που τόσο περήφανα κουβαλάνε πάνω τους την “κουρλαμάρα” τους. Την τρέλλα τους. Αυτή την τρέλα που μόνο οι Κεφαλονίτες την έχουν.
Αφορμή ένα παλιό δημοσιεύμα της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ, που έπεσε στα χέρια μου. Απολαύστε τους.
Πανέμορφο το Αργοστόλι


Από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ Απριλίου 8 2012.

Δύο χαρακτηριστικά μοιράζονται μεταξύ τους όλοι οι Κεφαλονίτες. Την υπερβολική αγάπη τους για το νησί τους και την περίφημη “κουρλαμάρα” τους. Αυτή την ιδιόρυθμη τρέλα για την οποία είναι γνωστοί στο πανελλήνιο. Ο χαρακτηρισμός “κουρλός” για έναν Κεφαλονίτη δεν έχει καμμιά αρνητική χροιά, δεν θεωρείται προσβολή, αντιθέτως περιποιεί τιμή για τον “φέροντα,” ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να δικαιόσει τον χαρακτηρισμό.
Ληξουριώτικη  διαφήμιση του 1933
Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιδιαίτερης και γεμάτης αντιφάσεις ιδιοσυγκρασίας τους. Χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης Βελησσαράτος στα Αντισεισμικά κάλαντα λέει.
Κεφαλονίτες είμαστε, Αργοστοληξουριώτες
Είμαστε βέβαια κουρλοί, μα πρώτα πατριώτες.
Στην πρώτη επαφή μοιάζουν λίγο απότομοι, ειδικά αν συγκριθούν με τους υπόλοιπους μελιστάλακτους Επτανήσιους. Γρήγορα όμως αποκαλύπτουν τον χωρατατζή, φιλόξενο και ευγενικό άνθρωπο, που κρύβεται μέσα τους.
Είναι πολύ έξυπνοι, κάποιες φορές πονηροί, πολύ εργατικοί και επίμονοι. Καπάτσοι με ό,τι και αν καταπιαστούν, έχουν αποδειχτεί ιδιαίτερα επιτήδειοι στο κυνήγι του πλούτου, κάτι για το οποίο τους μέμφονται οι “αντίζηλοί” τους, κυρίως οι Κερκυραίοι. Ένα από τα πιο αντιφατικά στοιχεία του χαρακτήρα τους είναι, πως παρά το γεγονός, ότι είναι άνθρωποι θρήσκοι, ευσεβείς, συχνά επιδίδονται σε ακατάσχετη βωμολοχία, μ΄έναν όμως παράξενα “γλυκό” τρόπο που δεν προκαλεί παρεξηγήσεις.
Κι΄εδώ ένα δείγμα αυτής της Κεφαλονίτικης ιδιομορφίας, όπως μας το δίνει ο Αρμόδορος  στο σατυρικό του ποιήμα Σεισμός στην Κεφαλονιά.
Με το΄να χέρι ο γείτονας έκανε το σταυρό του
Με τ΄άλλο του εμούτζωνε αλλόφρων το Θεό του.
Αυτοί είναι οι Κεφαλονίτες.
Είναι φύσεις περιπετειώδεις με μια μοναδική ικανότητα όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά και να διακρίνονται όπου και αν βρεθούν, γι΄αυτό και ριζώνουν ακόμη και στην άκρη του κόσμου, πραγματικοί κοσμοπολίτες, παρά την αγάπη που έχουν για τον τόπο τους.
Αξίζει να αναφέρω δύο μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα πολλά που επιβεβαιώνουν τα πάρα πάνω. Δύο Κεφαλονίτες που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους έξω από το νησί, ζώντας βίο περιπετειώδη έως και μυθιστοριματικό.
Ιωάννης Φωκάς Βαλεριάνος
Ο πρώτος, Ιωάννης Φωκάς γνωστός και σαν Απόστολος Βαλεριάνος έμεινε στην ιστορία σαν Χουάν ντε Φούκα, διάσημος θαλασσοπόρος, καπετάνιος στην υπηρεσία του Βασιλικού Ισπανικού Ναυτικού, που ανακάλυψε το 1592 το πέρασμα του Βανκούβερ, που συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό, πολύ κοντά στον Βόρειο Πόλο και κατέληξε Διοικητής των Δυτικών Ινδιών για σαράντα χρόνια.
Ο Κωνσταντίνος Γεράκης σε σκίτσο της εποχής του
Έτερη ενσάρκωση του ανήσυχου κεφαλονίτικου πνεύματος ήταν ο Κωνσταντίνος Γεράκης ο οποίος μπάρκαρε ως μούτσος σε ηλικία δώδεκα ετών και κατάφερε μεταξύ 1680-1688 να ανακηρυχθεί πρωθυπουργός-αντιβασιλέας του Σιάμ. Παλιά ονομασία της Ταϊλάνδης.
Γι΄αυτή την μεγάλη κεφαλονίτικη φυσιογνωμία, τον Κωνσταντίνο Γεράκη, σύντομα θα έχω μια ειδική ανάρτηση με λεπτομερή καταγραφή της περιπετειώδους ζωής του.



Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Και η τραγωδία συνεχίζεται.



Φίλες μου και φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι.
Σε περασμένους καλούς καιρούς, τέτοια εποχή, τέτοιες μέρες το αγαπημένο μας Ληξούρι ζούσε το μεγαλείο του καρναβαλιού του. Ενός καρναβαλιού, που έγραφε ιστορία. Σήμερα τα πράγματα έχουν έλθει αλλοιώς. 
Όπως όλοι θα ξέρετε, θα βλέπετε, θα διαβάζετε και θα ζείτε, η Κεφαλονιά, το νησί μας το αγαπημένο συνεχίζει να ζει την τραγωδία του. Την τραγωδία των σεισμών. Οι κάτοικοί του νησιού και ιδιαίτερα του Ληξουρίου και της περιοχής της Παλικής ζουν συνεχώς κάτω από μια απειλή. Μια απειλή που δεν μπορείς να ξέρεις πότε θα σε χτυπήσει. Οπωσδήποτε δεν υπάρχει τίποτα πιο φοβερό από το να νοιώθεις την απειλή και να μην γνωρίζεις πότε θα σε κτυπήσει. Στ΄αλήθεια φίλοι μου, ο φόβος του σεισμού είναι ο χειρότερος που μπορεί να νοιώσει ο άνθρωπος. Ας συμμεριστούμε το δράμα τους λοιπόν και ας τους συμπαρασταθούμε.
Εκτός από την απειλή του σεισμού έχουν να αντιμετωπίσουν και άλλα πολλά.
Πολλά τα παράπονα για μεγάλη έλλειψη σε βασικά είδη ανάγκης. Μεγάλο το πρόβλημα της ύδρευσης αφού το νερό του Ληξουρίου έχει κριθεί ακατάλληλο.
Φυσικά και η έλλειψη τροφίμων πολύ μεγάλη.
Μέσα σε όλα αυτά το κράτος, απροετοίμαστο και ανίκανο να βοηθήσει περιορίζεται σε κινήσεις οι οποίες δεν αποδίδουν.
Οι σκηνές που στήθηκαν από τις Ένοπλες Δυνάμεις στο γήπεδο του Ληξουρίου δεν έχουν “πάτωμα” με αποτέλεσμα η υγρασία να τσακίζει όσους διαμένουν σε αυτές. Η διανομή κάποιων εφοδίων γίνεται στο γήπεδο αλλά δεν ρωτούν αν η πρόσβαση σε αυτό είναι δυνατή σε όλους.
Στο Μέγαρο Μαξίμου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη μελών της κυβέρνησης με επί κεφαλής τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά σχετικά με την Κεφαλονιά και ελήφθησαν κάποιες αποφάσεις οι οποίες απομένει να δούμε αν θα υλοποιηθούν και πότε.
Και μια υπέροχη ανθρώπινη χειρονομία. Ο εφοπλιστής Βίκτωρ Ρέστης αποστέλει ένα δικό του κρουαζερόπλοιο για να προσεγγίσει την Παλική όσο το δυνατόν πλησιέστερα προκειμένου να φιλοξενηθούν σε αυτό άνθρωποι που δεν έχουν που να μείνουν.
Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας διεξάγει έρανο προκειμένου να συμπαρασταθεί οικονομικά στους πληγέντες της Κεφαλονιάς. Το παράδειγμα έδωσε η Πρύτανης του Πανεπιστημίου κ. Αναστασία Σαλή-Παπασαλή προσφέροντας έναν μισθό της.
Παρ΄όλα αυτά το κεφαλονίτικο χιούμορ δεν εγκατέλειψε τους συντοπίτες μας. Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση περάστε από το http://hellascafe.blogspot.com να απολαύσετε τα Aντισεισμικά κάλαντα του Παναγιώτη Βελισσαράτου. Κι΄ακόμη θαυμάστε τη γελοιογραφία του Απόστολου Χαλκιόπουλου στο Περιοδικό τση Κεφαλονιάς.
Πλάϊ στους συντοπίτες μας λοιπόν και όλοι εμείς φίλες και φίλοι.
Ακόμη και ένας λόγος καλός είναι κάτι.

Να είστε όλοι καλά.