Οι Παξοί.

Το νησί με την παραδεισένια ομορφιά.

Στα νότια της Κέρκυρας και κάτω από το ακρωτήρι της Λευκίμμης, απλώνουν την ομορφιά του τα δυό νησάκια που αποτελούν το συγκρότημα των Παξών. Το μικρότερο νησί του εφτανησιακού συμπλέγματος. Ένας μικρός καταπράσινος παράδεισος.
Σύμφωνα με τη μυθολογία μας, ο Ποσειδώνας, ο θεός κυρίαρχος των θαλασσών, είχε την επιθυμία να φτιάξει ένα δικό του μικρό νησί, με σκοπό να κατοικήσει εκεί με την ερωμένη του Αμφιτρίτη. Έτσι λοιπόν κάποια φορά χτύπησε δυνατά με την τρίαινά του το νοτιώτερο σημείο του νησιού της Κέρκυρας, απέκοψε ένα κομμάτι και σχηματίσθηκε το νησί των Παξών. Γι΄αυτό και το σύμβολο των Παξών είναι η τρίαινα του Ποσειδώνα. Μαζεύτηκαν εκεί τα δελφίνια, οι φώκιες, οι γλάροι, τα θαλασσοπούλια και γέμισε ο τόπος ζωή και ομορφιά. Αργότερα μαζεύτηκαν εκεί λίγοι βοσκοί και σχηματίστηκε ο πρώτος οικισμός. Η παράδοση λέει ότι οι Φοίνικες ήσαν οι πρώτοι άποικοι του νησιού. Αυτό υποδηλώνει και το όνομα του αφού “πακ” στη γλώσσα των Φοινίκων σημαίνει σχιστόλιθος, το χαρακτηριστικό πέτρωμα του νησιού των Παξών.
Όμως το νησί των Παξών ξέχωρα από την μυθολογία έχει και μια σημαντική ιστορική διαδρομή καθώς κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια και αποτέλεσε το Μήλον της Έριδος σε πολλούς κατακτητές ακολουθώντας την κοινή μοίρα με τη γειτονική Κέρκυρας, όπου στο πλευρό της αγωνίστηκε ενάντια στους πειρατές και στις τουρκικές επιθέσεις. Σημαντική πρόοδο παρουσίασαν οι Παξοί μετά την κατάκτηση της Επτανήσου από τους Ενετούς το 1386.
Οι Ενετοί θα χτίσουν το κάστρο του Αγίου Νικολάου το 1453 που αν και είναι ερειπωμένο στέκει περήφανος φρουρός του νησιού και που εντυπωσιάζει με την απλότητά του και την επιβλητική του γραμμή. Σε κάπως καλύτερη κατάσταση διατηρούνται οι πολεμίστρες του και τα κανόνια του.
Λίγο αργότερα οι Ενετοί θα χτίσουν ένα δεύτετο κάστρο. Το κάστρο του Διαλέτου, στη θέση Μπαμπακά, στη Λάκκα. Δυστυχώς, από την αμέλεια των υπευθύνων, το κάστρο αυτό έχει σχεδόν καταστραφεί.
Από το 1797 και μετά, από το νησί των Παξών, όπως και από όλα τα Εφτάνησα, θα περάσουν Οι Γάλλοι, οι Ρώσσοι με τους Τούρκους για μικρό χρονικό διάστημα ενώ το 1897 με την συνθήκη του Τιλσίτ θα παραχωρηθούν και πάλι στους αυτοκρατορικούς Γάλλους. Το 1814 οι Άγγλοι θα καταλάβουν τα Εφτάνησα. Στους Παξούς θα φτάσει ο αγγλικός στρατός με δοικητή τον Church και με ταγματάρχη τον θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Οι Άγγλοι κατέλαβαν το φρούριο, εξουδετέρωσαν τη φρουρά χωρίς να δώσουν μάχη. Το 1817 υπογράφτηκε το Σύνταγμα και τα Ιόνια νησιά θα αποτελέσουν το
“ Hνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων “ Από εκεί και μετά οι Παξοί θα ακολουθήσουν τη μοίρα των υπολοίπων νησιών μέχρι την 21η Μαϊου του 1864 που θα ενωθούν με την Ελλάδα.
Από το 1453 και μετά και αφού οι Ενετοί έχτισαν τα δυό κάστρα και εξασφάλησαν την προστασία των κατοίκων στο νησί, αυτοί θα στραφούν στην αύξηση της ελαιοκαλιέργειας σ΄ολόκληρο το νησί. Πάνω από διακόσιες πανήντα χιλιάδες ρίζες εληές βρίσκονται σήμερα στο νησί από εκείνη την εποχή. Το θαύμα που αντικρύζει κανείς σήμερα, πραγματοποιήθηκε τότε. Το νησί έγινε ένας απέραντος ελαιώνας.
Οι Παξοί θεωρούνται ένα από τα κοσμοπολίτικα κέντρα της Ελλάδας. Το νησί προσφέρεται για διαδρομές στην κατάφυτη ύπαιθρο και στις μαγευτικές παραλίες και για ρομαντικές βόλτες στους γραφικούς οικισμούς.
Η πλούσια βλάστηση, τα καταγάλανα νερά, οι απόκρημνες ακτές και οι υπέροχες θαλάσσιες σπηλιές κάνουν το νησί εξαιρετικά δημοφιλές.
Ο πανέμορφος Γάϊος ή Γάης είναι η πρωτεύουσα και το κεντρικό λιμάνι του νησιού. Η εικόνα του λιμανιού με το στενό κανάλι ανάμεσα στους Παξούς και στο νησάκι του Άη-Νικόλα είναι από τις ομορφότερες στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό του νησιού τα πανέμορφα χωριά Λογγό, Λάκα, Οξιά που βρίσκονται ακουμπισμένα σε κατάφυτες τοποθεσίες ανάμεσα σε εληές και πεύκα. Στο χωρίο Μαγαζιά ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ένα παληό παραδοσιακό ελαιοτριβείο το οποίο έχει μετατραπεί σε μουσείο της εληάς. Στα μέσα Ιουλίου διεξάγεται το πανηγύρι της “νερολαδιάς” όπου στους επισκέπτες προσφέρεται ψωμί βρεγμένο σε νερό, εληές, κρεμμύδι, βραστές πατάτες και άφθονο κρασί υπό τους ήχους παραδοσιακής μουσικής.
Διακιολογημένα λοιπόν το νησί των Παξών έχει χαρακτηριστεί σαν ένας μικρός καταπράσινος παράδεισος.Μια επίσκεψη στ΄αλήθεια θα σας μείνει αλησμόνητη.

Juan De Fuca

Ιωάννης Φωκάς - Απόστολος Βαλεριάνος.

Ο Κεφαλονίτης θαλασσοπόρος που ανακάλυψε τα στενά του Βανκούβερ

Ο Χουάν ντε Φούκα

Από την εποχή του Οδυσσέα η Κεφαλονιά είχε δέσει τη ζωή της αλλά και τη ζωή και το μέλλον των παιδιών της με τη θάλασσα. Ταξιδευτές οι κάτοικοί της όργωναν τις θάλασσες του κόσμου. Αρμένιζαν με τα πλεούμενά τους, γνώριζαν καινούργιους κόσμους και κουβαλούσαν όλα τα αγαθά του Θεού στο νησί τους. Κι’ από τούτο το νησί, από την Κεφαλονιά έμελε να ανέβει στο στερέωμα των μεγάλων του κόσμου κι’ ενας μεγάλος της θάλασσας. Ο Ιωάννης Φωκάς ή Απόστολος Βαλεριάνος. Ο άνθρωπος που με την ανακάλυψη των Στενών του Βανκούβερ και το πέρασμα του ανάμεσα από την νήσο του Καναδά και την Πολιτεία Ουάσινγκτον των ΗΠΑ έβαλε το όνομά του στο Πάνθεον των μαγάλων θαλασσοπόρων του κόσμου.
Γνωστός σαν Χουάν Ντε Φούκα, ο Ιωάννης Φωκάς, σαν ένας νεώτερος Οδυσσέας όργωσε τις θάλασσες του κόσμου. Ταξείδεψε όσο ελάχιστοι θαλασσοπόροι σε όλα τα σημεία της υδρογείου και σε όλους τους ωκεανούς ανακαλύπτοντας νέους δρόμους και νέα περάσματα που άνοιξαν το δρόμο της Δύσης.

Πακέτο από πούρα με την φωτογραφία του Φωκά. Κυκλοφορούσαν στην λατινική Αμερική

Ο Ιωάννης Φωκάς, ο γνωστός Ντε Φούκα, γεννήθηκε στο μικρό χωριό της Κεφαλονιάς, το Βαλεριάνο από όπου πήρε και το επώνυμο προς διαχωρισμό από τις άλλες οικογένειες των Φωκάδων. Σαν χρόνος της γέννησης του αναφέρεται το 1536 ενώ για άλλους το 1530 ή 1532. Πατέρας του ήταν ο Ιάκωβος Φωκάς, απόγονος των Φωκάδων του Βυζαντίου που μετά την Άλωση της Πόλης ζήτησαν και βρήκαν καταφύγιο από την Οθωμανική λαίλαπα στην Κεφαλονιά.

Το οικόσημο των Φωκάδων - Βαλεριάνων. Βρίσκεται μέσα στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, πάνω στον οικογενειακό τάφο τους

Δεν είναι γνωστό πως πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο μικρός Ιωάννης όμως είναι γνωστό πως από μικρός αγάπησε πάρα πολύ τη θάλασσα.
Στην εποχή των νεανικών του χρόνων τα Εφτάνησα ήσαν στην κατοχή των Ενετών, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν στα καράβια τους έμπειρους κεφαλονίτες ναυτικούς. Υπό αυτή την έννοια η ασχολία του με τη θάλασσα και το φευγιό του από το νησί ήταν η πλέον πρόσφορος λύση για τον νεαρό Κεφαλονίτη.
Στα 1550 βρίσκεται να υπηρετεί στις ενετικές γαλέρες και λίγα χρόνια αργότερα στα ισπανικά ιστιοφόρα. Μιά συμπτωματική γνωριμία του σε κάποιο στενό της Σεβίλλης με τον Λόπε ντε Μπαλμπάϊο, χρηματοδότη αποστολών στις χώρες των Ινδιών, θα τον βοηθήσει πάρα πολύ στην εξέληξη της ναυτικής του σταδιοδρομίας.

Ο χάρτης των Στενών του Βανκούβερ με την πορεία που ακολούθησε ο Φωκάς

Το 1556 βρέθηκε στις Δυτικές Ινδίες σαν πλήρωμα κάποιου ισπανικού πλεούμενου και από τότε υπηρέτησε στην αυλή του βασιλιά της Ισπανίας, Φιλίππου Β! για σαράντα χρόνια αρχικά ως πλοηγός. Στα 1561 ο Φίλιππος εκτιμώντας τα προσόντα του, τις γνώσεις του αλλά και τις εμπειρίες του, τον προήγαγε σε πλοηγό (πιλότο – Pilot of the Indies ) Το διάστημα αυτό πάνω από δέκα φορές πραγματοποίησε ταξίδια μεταξύ της Ισπανίας και των Δυτικών ακτών της Αμερικής. Ταξείδεψε στο Μεξικό, τη Χιλή και το Περού για να μεταφέρει στην Ισπανική μητρόπολη πολύτιμα μέταλα, μπαχαρικά και υφάσματα από τις νοτιαμερικανικές αποικίες.
Η εξερεύνηση του κόσμου για τον Ιωάννη Φωκά ξεκίνησε από τη Νέα Ισπανία, σημερινό Μεξικό. Ο αντιβασιλέας, Δον Πέδρο ντε Μόγια ντε Κοντρέρας του αναθέτει την ανακάλυψη των στενών του Εϊνιάν (Straits of Anean). Υπήρχαν οι πληροφορίες ότι από τα στενά αυτά οι Άγγλοι θα επιχειρούσαν την είσοδό τους στον Ειρηνικό ωκεανό.
Το 1590 με τρία μικρά πλοία και με πλήρωμα άσχετους και επικίνδυνους θα ξεκινήσει. Όμως αυτή η αποστολή δεν θα ολοκληρωθρί. Μετά από έξεγέρσεις των πληρώματων και άλλα εμπόδια θα αναγκαστεί να επιστρέψει.
Όμως το 1592 θα ξεκινήσει και πάλι από το Ακαπούλκο με δύο μόνο πλοία αυτή τη φορά. Την “Λόμπα” και την “Φελίθ” Όμως αυτή τη φορά τα πληρώματα έχει επιλέξει ο ίδιος. Τολμηροί και έμπειροι ναύτες, ικανοί για την ανακάλυψη και εξερεύνηση “της προς βορράν διόδου μεταξύ Ειρηνικού και Ατλαντικού...
Στο ταξίδι του αυτό περιέπλευσε το Μεξικό και από τη δυτική πλευρά του τις παράκτειες οροσειρές της Καλιφόρνιας και τόλμησε την είσοδο σε ένα βορειοανατολικό άνοιγμα της γης.

Ο μεγάλος παράξενος βράχος στην είσοδο των Στενών με το όνομα Στήλη του ντε Φούκα

Εκεί, στην είσοδο αυτή, βλέπει να δεσπόζει μια πέτρα σαν ένα θεόρατο παλούκι. Είναι η γνωστή πλέον σαν De Fuca’s Pillar. (Του Φωκά η στήλη)
Επί είκοσι μέρες ταξιδεύει στην άγνωστη αυτή δίοδο η οποία άλλοτε στένευε και άλλοτε φάρδυνε και που όμως ήταν παντού διάσπαρτη από νησίδες. Οι ναύτες του Φωκά παρατηρούν ότι οι ακτές είναι πλούσιες σε μεταλεύματα και καρπούς. Βλέπουν τους ιθαγενείς ντυμένους με δέρματα ζώων. Συνεχίζουν το ταξίδι τους μέχρι την έξοδο που οδηγεί στον Ειρηνικό ωκεανό. Ο Ιωάννης Φωκάς είχε ανακαλύψει τα στενά του Βανκούβερ.

Η εκκλησιά των Αγίων Αποστόλων όπως ξαναχτίστηκε μετά τους σεισμούς του΄53

Όταν έφτασε στο Ακαπούλκο ο θαλασσοπόρος Φωκάς έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές αλλά η αμοιβή που του είχε υποσχεθεί ο αντιβασιλέας, Δον Πέδρο ντε Μόγια ντε Κοντρέρας, δεν του καταβλήθηκε ποτέ. Μετά από υπομονή δύο χρόνων ταξιδεύει στην Ισπανία για να την διεκδικήσει όμως και εκεί χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι, απαγοητευμένος αποφάσισε να αποσυρθεί και να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Το χωριό Βαλεριάνο σήμερα

Το 1596 φτάνει στην Κεφαλονιά. Εκεί διατηρεί αλληλογραφία με τον Άγγλο πρόξενο στη Βενετία Μάϊκλ Λοκ όπου του γράφει για μελλοντικά ταξίδια που σχεδιάζει. Έμελλε όμως τα ταξίδια αυτά να μην πραγματοποιηθούν ποτέ. Ο Ιωάννης Φωκάς, ή Απόστολος Βαλεριάνος και παγκόσμια γνωστός σαν Juan de Fuca θα αφήσει την τελευταία του πνοή στα 1602 στο νησί που γεννήθηκε.
Στα 1725 η Ρωσσική Ακαδημία Επιστημών θα δώσει το όνομα του Έλληνα θαλασσοπόρου Ιωάννη Φωκά στα στενά που είχε ανακαλύψει. Η Αμερική και η Αγγλία, πολύ αργότερα, στα 1774 θα κάνουν αποδεκτή αυτή την απόφαση της Ρωσσικής Ακαδημίας.
Τα στενά, που χωρίζουν το βορειοδυτικό άκρο της Πολιτείας της Ουάσιγκτον από το νησί Βανκούβερ του Καναδά, οριοθετούν και τα σύνορα μεταξύ των δύο αυτών χωρών. Όμως τα οριστικά σύνορα θα χαρακτούν με την συνθήκη της Ουάσινγκτον στα 1871.
Κάθε χρόνο στην πόλη Port Angeles της Πολιτείας Seattle των ΗΠΑ διοργανώνεται το φεστιβάλ Juan de Fuca προς τιμή του μεγάλλου Έλληνα θαλασσοπόρου.

Το εξώφυλλο του βιβλίου της Ευρυδίκης Λειβαδά-Ντούκα

Πρόσφατα κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το βιβλίο της Ευρυδίκης Λειβαδά-Ντούκα με τίτλο “Στα Στενά της Χίμαιρας” Πρόκειτα για μια εκπληκτική καταγραφή όλης της ζωής του μεγάλου Κεφαλονίτη θαλασσοπόρου, με τα ταξιδια του, τις περιπέτειές του, τους άθλους του στις θάλασσες της Νέας Γης. Να ευχαριστήσω την καλή μου Κάτε Γεωργακάτου για την αποστολή του βιβλίου αλλά και όλου του φωτογραφικού υλικού της παρούσης ανάρτησης.
.

Κεφαλονιά. Η Άσσος

Μια υπέροχη γωνιά της Κεφαλονιάς,
που σίγουρα θα σας κερδίσει.

Ένα παλιό μικρό βενετσιάνικο ψαροχώρι ήταν η Άσσος στα παλιά χρόνια. Σήμερα είναι ένα από τα ομορφότερα και γραφικά χωριά της Κεφαλονιάς. Ένας πανέμορφος χώρος, που συγκεντρώνει πάρα πολλούς επισκέπτες και τουρίστες. Πραγματικά πρόκειται για μια περιοχή εκπληκτικής ομορφιάς.
Η πλούσια βλάστηση από πεύκα και κυπαρίσσια κατηφορίζει από τους λόφους και ανταμώνει με τα βαθυγάλανα νερά του Ιονίου και συνθέτουν ένα ειδυλιακό τοπίο που μόνο η φύση θα μπορούσε να φτιάξει. Γι’ αυτό και πολύ σωστά λένε ότι η Άσσος είναι ένα δημιούργημα της φύσης αλλά και του ανθρώπου. Η μαγεία του τοπίου συναρπάζει με τα μεγάλα πλατάνια, τα προσεισμικά αρχοντικά και την άγρια ομορφιά της περιοχής. Πάνω από το δρόμο και λίγο πριν κατηφορίσει για το χωριό μπορεί κανείς να απολαύσει ένα μαγευτικό θέαμα, με αποκορύφωμα την ώρα της δύσης του ήλιου. Στον ορίζοντα απλώνεται μια ποικιλία χρωμάτων και ο επισκέπτης έχει την τύχη να θαυμάσει ένα από τα πιό όμορφα ηλιοβεσιλέματα στην Ελλάδα. Η Άσσος της Κεφαλονιάς είναι ίσως το πιό όμορφο τοπίο που έχει να δείξει το νησί.
Ο οικισμός είναι χτισμένος αμφιθεατρικά πάνω στην ομώνυμη χερσόνησο και περιβάλεται από κατάφυτες εκτάσεις.
Μια βόλτα στις γραφικές γειτονιές της Άσσου, με τα πέτρινα καλντερίμια, τα γραφικά σπιτάκια και τις γεμάτες λουλούδια αυλές δίνει στον επισκέπτη την ευκαιρία να θαυμάσει την υπέροχη ομορφιά της περιοχής και να γνωρίσει τους θαυμάσιους Κεφαλονίτες, που είναι άνθρωποι εγκάρδιοι, φιλόξενοι και πιστοί στις παραδόσεις τους.
Η Άσσος πλαισιώνεται από αρκετές πανέμορφες παραλίες που προσφέρονται για ένα απολαυστικό μπάνιο. Και εκτός από αυτές λίγο πιό πέρα βρίσκεται η ονομαστή παραλία του Μύρτου, που έχει χαρακτηριστεί ως μιά από τις ωραιότερες παραλίες της Ευρώπης.
Η Άσσος ανήκει στο Δήμο Ερίσου. Με το πέρασμα των χρόνων κατάφερε και έχει διατηρήσει την παραδοσιακή εφτανησιώτικη αρχιτεκτονική.
Το χωριό βρέθηκε μέσα στη δόξα στα χρόνια της ενετοκρατίας όταν αποτέλεσε πρωτεύουσα του βόρειου τμήματος της Κεφαλονιάς. Και μάλιστα του είχε παραχωρηθεί το προνόμιο της έδρας του Β! Ενετού Προβλεπτή του νησιού.
Ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα του οικισμού της Άσσου είναι αναμφισβήτητα το παλιό βενετσιάνικο Κάστρο. Το Κάστρο που ξεχωρίζει από ψηλά και συναρπάζει με την επιβλητικότητά του.
Το 1585 αποφασίζεται να γίνει η κατασκεύη του Κάστρου, όταν η Πρεσβεία της κοινότητας της Κεφαλονιάς ζητάει από την Ενετική Γερουσία την κατασκεύη του με σκοπό να καταφεύγει σε αυτό ο πληθυσμός σε περίπτωση πολέμου ή επίθεσης των πειρατών.
Η υλοποίηση του σχεδίου όμως θα καθυστερήσει για οκτώ περίπου χρόνια και θα αρχίσει το 1593 από τον Ενετό Προβλεπτή της Κρήτης Ιωάννη Μοτσενίγο. Οι Ενετοί πήραν όλα τα μέτρα ώστε η κατασκεύη του έργου να πραγματοποιηθεί με ταχύ ρυθμό. Κατασκευάζονται τείχη, αναχώματα, αποθήκες τροφίμων και πυρομαχικών και διευρύνονται οι στέρνες αποθήκευσης νερού.
Για εκατό περίπου χρόνια το Κάστρο της Άσσου θα είναι ένα αξιόλογο αμυντικό οχύρωμα για το νησί. Όταν όμως το 1689 οι Ενετοί ανακτούν την κυριαρχία της Λευκάδας το Κάστρο θα χάσει την δυναμική του αποστολή.
Το Κάστρο, χτισμένο σε απομονωμένη περιοχή και αρκετά ψηλά χρησιμοποιήθηκε παλαιότερα σαν αγροτικές φυλακές . Από το ύψος του Κάστρου η θέα είναι μαζευτική προς όλες τις κατευθύνσεις. Όμως από εκεί ψηλά πιό μαγευτικό είναι το μαγικό ηλιοβασίλεμα που μπορεί να απολάυσει κανείς.
Η Άσσος είναι μία ακόμη από τις τόσες πολλές όμορφιές που διαθέτει η Κεφαλονιά, η περιοχή του Ιονίου αλλά και όλα τα νησιά τούτης της θάλασσας

Τα τρίτα Γεννέθλια.

Από λάθος υπολογισμό δικό μου είχε αναγραφεί αρχικά σε τούτη την ανάρτηση ότι τα Εφτάνησα γιορτάζουν τα δεύτερα γεννέθλια. Το σωστό είναι ότι αυτά που γιορτάζουμε είναι τα τρίτα . Και η αλήθεια προέκυψε από τον καλό μου φίλο Στράτο Δουκάκη, που ήταν αυτός που με βοήθησε ώστε τον Γενάρη του 2009 να ξεκινήσει τούτη η ιστοσελίδα. Τον ευχαριστώ πολύ και ζητώ συγνώμη από όλους τους καλούς φίλους και επισκέπτες μου.




Τούτες τις μέρες η ιστοσελίδα με τα Εφτάνησα κλείνει τα τρία χρόνια ζωής και αρχίζει να περπατάει στο τέταρτο.
Πάνω από εξήντα χιλιάδες επισκέπτες πέρασαν για να γνωρίσουν τα Ιόνια νησιά μας, να δουν, να μάθουν και να πουν τη γνώμη τους.
Τους ευχαριστώ πάρα πολύ. Επίσης ευχαριστώ κάποιες φίλες και κάποιους φίλους, που με βοήθησαν πάρα πολύ με την αποστολή υλικού και φωτογραφιών τα οποία επιδεικτικά μου αρνήθηκαν κάποιοι υπεύθυνοι της πατρίδας μας στους οποίους απευθύνθηκα κάποια στιγμή.
Όμως ένα ξεχωριστό “ευχαριστώ “ στον πολύ καλό μου φίλο, Στράτο Δουκάκη (Μηθυμναίο) για την αμέριστη βοήθειά του και συμπαράστασή του.
Υπόσχεσή μου ότι και τούτο το χρόνο, με τη βοήθεια του Θεού, θα συνεχίσω γιατί τα Ιόνια νησιά μας έχουν να προσφέρουν ακόμη πάρα πολλά.
Θα είναι χαρά μου να βλέπω την παρουσία σας, να διαβάζω τις κρίσεις σας, να ακούω τις γνώμες σας, να απαντώ στις απορίες σας.
Εύχομαι και ελπίζω πως θα περάσουμε έναν ακόμη όμορφο χρόνο.
Σε όλες και όλους σας εύχομαι μια καλή και όμορφη χρονιά με υγεία, ευτυχία και ΧΑΡΑ.
Να τελειώσω μ΄ ένα ευχαριστώ στους αγαπημένους μου φίλους Αντώνη και Πόπη Κρασάκη “ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ” για την ένδειξη τιμής προς την ιστοσελίδα μου και το πρόσωπό μου.
Χρόνια πολλά σας φίλες και φίλοι.
Υ.Γ. Θα ήθελα να σας κάνω γνωστό ότι θα αλλάζω κατά διαστήματα την κεντρική φωτογραφία της ιστοσελίδας σε μια προσπάθεια να γίνουν γνωστές όσο το δυνατόν πιό πολλές ομορφιές των νησιών μας.

Kεφαλονίτικα έθιμα του Δωδεκαημέρου

Μέρος τρίτο.
Τα Θεοφάνεια στην Κεφαλονιά

Η Τρίτη μεγάλη γιορτή του Δωδεκαημέρου είναι τα Θεοφάνεια ή τα Φώτα, που μαζύ με την ημέρα του Αγιασμού και του Άη-Γιάννη δημιουργούν ένα τριήμερο γιορτής των νερών.
Ξημερώνοντας η 5η Ιανοαρίου, ημέρα του Αγιασμού, στις εκκλησιές έχει προηγηθεί νυκτερινή ακολουθία. Αφού χαράξει η μέρα οι παπάδες φορώντας το πετραχήλι τους και με μια καλλιτεχνική αγιαστήρα γυρίζουν στα σπίτια και τα μαγαζιά της ενορίας τους ψάλλοντας το “Εν Ιορδάνη...” Για βοηθό τους έχουν ένα παιδί που κρατά έν σικλο (κουβά, δοχείο) που μέσα σ΄αυτό έχουν τον αγιασμό.
Οι πρασινάδες και τα άνθη από τα οποία είναι κατασκευασμένη η αγιαστούρα είναι τα σύμβολα που διώχνουν τα δαιμονικά. Συγχρόνως φανερώνουν πως έρχεται η Άνοιξη και αρχίζει το μεγάλωμα της ημέρας να γίνεται αισθητό.
Λέγεται στην Κεφαλονιά πως τα παγανά όταν έβλεπαν τον παπά ν΄αγιάζει έλεγαν.
“Φεύγετε, να φεύγουμε
Κι΄έφτας΄ο νταυρόπαπας
Με την αγιαστήρα του
Και με την βρεχτήρα του”

Ενώ ο κόσμος πιστεύει
“Άγιασαν τα νερά, παν τα παγανά.”

Η νηστεία του Αγιασμού.
Την ημέρα του Αγιασμού για την εκκλησία μας είναι ημέρα νηστείας και κάθαρσης. Στα σπίτια μαγειρεύουν νηστίσιμα φαγητά αλλά τρώνε το λάδι. Δεν λείπουν βέβαια την ημέρα αυτή οι λουκουμάδες και τα τηγανόψωμα. Φτιάχνουν τσιγαρίδια (χόρτα γιαχνιστά) από τα οποία μπορεί να δοκιμάσει μια πηρουνιά ακόμα και ο παπάς όταν έλθει για τον αγιασμό.


Η μέρα των Φώτων.
Η επόμενη μέρα από την ημέρα του Αγιασμού είναι των Φώτων. Οι Κεφαλονίτες εκτιμούν ιδιαίτερα αυτή την γιορτή και την θεωρούν ισάξια της Λαμπρής. Αυτό φαίνεται και από τη γνωστή φράση ..
“Κάθε Φώτα και Λαμπρή”
Το πρωί όλος ο κόσμος βρίσκεται στην εκκλησιά. Οι ενορίτες θα δώσουν στον ιερέα τον μποναμά τους, τη λεγόμενη “μάντσια του.”
Στις περισσότερες εκκλησίες του νησιού οι ιερείς με τους ενορίτες έχουν στήσει ένα ωραίο πάρκο της Βάπτισης, επιστρατεύοντας κάθε λογής πρασινάδες, ελατόκλαρα, φοίνικες και μούσκλια. Ακόμη και κλαριά με πορτοκάλια φέρνουν για να κάμουν το πάρκο πιό επιβλητικό. Πάνω στο πάρκο και στα πλάγια του οι πιστοί τοποθετούν τα δοχεία τους για να βάλουν μέσα τον αγιασμό.
Για τους Κεφαλονίτες το άγιασμα των υδάτων είναι σημαντικό, γιατί ως λαός ναυτικός έχει το νου του στραμένο στη θάλασσα. Γι΄αυτό λένε...
“Να πέσει ο σταυρός στη θάλασσα, ν΄αγιάσουν τα νερά, να ταξιδεύουν καλύτερα τα καράβια.”

Η Φωτίτσα.
Η φωτίτσα είναι το ψωμί της ημέρας των Φώτων, από όπου πήρε και το όνομά του.
Ο παλαιός τύπος είχε τη βυζαντινή γραμμή. Πάνω στο μέρος του στρογγυλού ψωμιού πρόσθεταν ένασν μεγάλο σταυρό και στο άνοιγμα του κάθε τέτερτου που σχημάτιζε ο σταυρός έβαζαν μια στρογγυλή μπάλα από ψωμί.

Η Βάφτιση στο Αργοστόλι και στο Ληξούρι.
Την ημέρα των Φώτων στο Αργοστόλι γίνεται η βάφτιση κοντά στην εκκλησία της Σισσιώτισσας, στο σημείο που αρχίζει η Γέφυρα Ντε Μποσέ ( De Bosset ). Το πάρκο για το Δεσπότη και τους επισήμους είναι στρωμένο με πεύκια και στολισμένο με φοινικόκλαρα και έλατα. Πάνω από τη Γέφυρα το θέαμα είναι φανταστικό. Η παραλία γεμάτη στολισμένες βάρκες που σφυρίζουν γιορταστικά. Η Βάφτιση γίνεται πανηγυρικά με τη χαρούμενη μουσική της Φιλαρμονικής.
Αφού τελειώσει η Βάφτιση στο Αργοστόλι ο Μητροπολίτης με τους επισήμους και τη Φιλαρμονική με το φέρρυ – μπωτ πηγαίνει στο Ληξούρι. Αράζουν απέναντι από την παραλία που βρίσκεται ο πολύς κόσμος. Τη στιγμή που γίνεται η βάφτιση αμολούν περιστέρια ενώ κάποιοι νεαροί πέφτουν στα κρύα νερά για να πιάσουν το σταυρό. Παράλληλα βάρκες, καϊκια και κάθε λογής πλεούμενο σφυρίζουν εις ένδειξη χαράς και συμμετοχής στη μεγάλη γιορτή.
Στο Ληξούρι γίνεται και άλλη μιά βάφτιση κοντά στην πλατεία όπου είνει η Δημόσια Βρύση.
Αυτά εν ολίγοις τα κεφαλονίτικα έθιμα του Δωδεκαημέρου.
Καλή χρονιά σε όλους σας.