Μια βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Βόρεια Κέρκυρα Μέρος 7ο
Συνεχίζουμε και σήμερα τη βόλτα μας στα χωριά της βόρειας Κέρκυρας

Η Παλαιοκαστρίτσα

Παλιοκαστρίτσα. Το στολίδι της Κέρκυρας

Το πρώτο που θα ζητήσεις σαν πατήσεις το πόδι σου στην Κέρκυρα, είναι να γνωρίσεις την Παλιοκαστρίτσα.
Αναμφισβήτητα είναι το πιό φημισμένο θέρετρο της Κέρκυρας, είναι το μέρος που θα σε μαγέψει, είναι μια εμπειρία. Πρόκειται για μια περιοχή ξεχωτιστής ομορφιάς, με κύριο χαρακτηριστικό την εναλλαγή των τοπείων. Απέραντοι ελαιώνες, λόφοι κατάφυτοι από πεύκα, ακτές γεμάτες βράχια, ακρογυαλιές δαντελωτές, μικροί κόλποι με χρυσαφένιες αμμουδιές. Όλες οι ομορφιές της φύσης, μπορεί να πει κανείς ότι, συναντήθηκαν σ΄αυτήν την περιοχή, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν έναν επίγειο παράδεισο. Στην ψηλώτερη κορφή των λόφων δεσπόζει το καστρομοναστήρι της Παναγιάς της Παλαιοκαστρίτισσας όπου εκεί λειτουργεί και ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο। Εκεί μπορεί κανείς να δει και τον σκελετό ενός προϊστορικού μαμούθ. Το μοναστήρι καταστράφηκε το 1403 από τους Γενοβέζους και το 1572 από τους Τούρκους.
Πολλοί μελετητές ισχυρίζονται ότι η Παλαιοκαστρίτσα ήταν η πρωτεύουσα των Φαιάκων και ότι η Ναυσικά σε κάποιον από τους κόλπους της περιοχής βρήκε τον Οδυσσέα.

Λίγο αριστερά από το άνω κέντρο της φωτογραφίας, διακρίνεται

ο βράχος που λένε ότι είναι το μαρμαρωμένο καράβι του Οδυσσέα

Μάλιστα ένας βράχος που βρίσκεται λίγο ξέμακρα λένε πως είναι το μαρμαρομένο καράβι του βασιλιά της Ιθάκη. Όμως δεν έχουν βρεθεί αρχαιολογικά μνημεία για να τεκμηριώσει κανείς αυτή τη σκέψη.
Η Παλαιοκαστρίτσα οφείλει τη φήμη της στα μαγευτικά ακρογυάλια της. Έξη γραφικοί μικροί κόλποι κι’ ένα ψαράδικο λιμανάκι συνθέτουν το μεγαλείο της ομορφιάς της.
Από το Αγγελόκαστρο, υπολοίματα του βυζαντινού κάστρου, η θέα που απλώνεται κάτω από τα πόδια του επισκέπτη είναι ονειρική. Το Αγγελόκαστρο χτίστηκε τον 13ο αιώνα από τον Δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Άγγελο.
Είναι προς τιμή των κατοίκων της περιοχής ότι παρ’ όλη την τουριστική έφοδο, έχουν καταφέρει ώστε να μην αλλοιωθούν οι φυσικές καλλονές της περιοχής.

Η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη

Μια άποψη της λιμνοθάλασσας

Στα νότια της Παλιοκαστρίτσας στις ακτές της βόρεια Κέρκυρας, κοντά στην παραλία του Αλμυρού, και πλησίον του γραφικού οικισμού της Αχαράβης, βρίσκεται ο Δήμος Θηναλίων. Χαρακτηριστικό της περιοχής η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη. Είναι ένα μέρος εξαιρετικά μαγευτικό, με πλούσια βλάστηση, γεμάτο με αγριολούλουδα και καλαμιές. Η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη είναι οικοσύστημα προστατεύομενο από την Natura 2000 λόγω της ιδιαιτερότητας που έχει αλλά και γιατί προσφέρει καταφύγιο σε πολλά είδη πουλιών.

Μια εικόνα από τους κατοίκους της λιμνοθάλασσας

Οι επιστήμονες που εργάζονται στην περιοχή και παρακολουθούν το οικοσύστημα, έχουν καταγράψει πάνω από 90 είδη πουλιών, που χρησιμοποιούν την περιοχή σαν κατοικία ή για χώρο ανάπαυσης στις μετακινήσεις τους। Τα κυριώτερα από αυτά είναι ερωδιοί, κορμοράνοι, πάπιες, νεροχελώνες, ποταμοχελώνες. Το πιό σπάνιο είναι η βίδρα ή σβίδρα, όπως την λένε οι Κερκυραίοι, η οποία ζει στην λιμνοθάλασσα σε μεγάλους πληθυσμούς. Ακόμη η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη διαθέτει μεγάλο ιχθυοτροφείο με πραγματικά υπέροχα θαλασσινά.

Η Αραχάβη

Μιά άποψη του οικισμού της Αχαράβης

Κοντά στη λιμνοθάλασσα του Αντινιώτη βρίσκεται η Αχαράβη. Πρόκειται για έναν πανέμορφο οικισμό στα βορειοδυτικά της Κέρκυρας.
Σ’ όλο τον γύρω χώρο κυριαρχεί το απέραντο γαλάζιο και το βαθύ πράσινο. Ένας αρμονικός συνδιασμός θάλασσας και βουνού.
Η περιοχή είναι πεδινή και χαρακτηρίζεται από την πυκνή βλάστηση.
Ο οικισμός αναπτύσεται κατά μήκος του παραλιακού δρόμου. Η παραλία του οικισμού είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή αφού απλώνεται σε ένα μήκος τριών χιλιομέτρων και είναι μια σύνθεση από άμμο και βότσαλα. Αξιοθέατα της περιοχής είναι η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη και η Κοιλάδα των Νυμφών.

Αρχαία ευρήματα στην Αχαράβη

Στον κεντρικό δρόμο σώζονται τα ερείπια αρχαίων ρωμαϊκών λουτρών। Σύμφωνα με τους ειδικούς πρόκειται για μια μεγάλη ρωμαϊκή έπαυλη. Το πλέον εκπληκτικό των ευρημάτων είναι ότι κάτω από τις θύρες επικοινωνίας των αιθουσών αποκαλύφθηκε τμήμα αγωγού κυκλοφορίας θερμού αέρα μεταξύ των δωματίων. Ακόμη βρέθηκαν όστρακα, αγγεία ρωμαϊκής εποχής του 3ου-4ου αιώνα μ.Χ και νομίσματα.

Το Σιδάρι

Μιά όμορφη εικόνα από το Σιδάρι

Το Σιδάρι είναι μιά πανέμορφη περιοχή, η οποία ξεχωρίζει για την γεολογική διαμόρφωση του χώρου της, καθώς η θάλασσα εισχωρεί στις ακτές και δημιουργεί κολπίσκους με παράξενα σχήματα.

Το Κανάλι του Έρωτα. Canal d' amour

Στα νοτιοδυτιά της περιοχής βρίσκεται η τοποθεσία Canal d’ amour (κανάλι του έρωτα) Είναι ένα φυσικό πέρασμα που σχηματίζουν οι αμμώδεις όγκοι μέσα στη θάλασσα। Ο μύθος λέει πως αν ένα ζευγάρι κολυμπίσει μαζύ σ’ αυτά τα νέρα θα μείνουν για πάντα μαζύ.
Το Σιδάρι αποτελεί ένα από τα δημοφιλέτερα θέρετρα του Ιονίου και έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη την οποία, κατά μέγα μέρος, οφείλει στο Canal d’ amour.
Όλη η παραλία του οικισμού προσφέρει ένα θέαμα εξαιρετικής ομορφιάς. Λευκά, σμυλεμένα βράχια και καταγάλανα νερά συνθέτουν, πραγματικά, ένα εξωτικό σκηνικό. Μια συστοιχία από αμμώδη βράχια υψώνονται μέσα από τη θάλασσα και λόγω της τριβής τους με τα κύματα σχηματίζουν παράξενα σχήματα.

Σιδάρι. Τα παράξενα σχήματα των βράχων

Στο Σιδάρι έχουν ανακαλυφθεί ίχνη οικισμού της νεολιθικής εποχής και χρονολογούνται στον 3ο π.Χ. αιώνα।Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα στοιχεία τα ευρήματα αυτά είναι τα αρχαιότερα που έχουν ανακαλυφθεί στο νησί της Κέρκυρα.

Η Κασσιόπη

Μιά πανοραμική άποψη της Κασσιόπης

Κάπως ξέμακρα από τα άλλα χωριά, στα βορειοανατολικά του νησιού βρίσκεται η Κασσιόπη. Είναι το μεγαλύτερο χωριό στην περιοχή της βόρειας Κέρκυρας. Πριν από κάποια χρόνια ήτα γνωστό σαν ένα ονομαστό ψαροχώρι με μιά φανταστική παραλία.

Η τουριστική Κασσιόπη

Μέχρις όμως που κάποια στιγμή το ανακάλυψε... ο τουρισμός και η μορφή του άλλαξε. Παρ’ όλα αυτά οι κάτοικοί του κατάφεραν να διατηρήσουν κάποια σημάδια του παλιούκαλού χωριου. Έτσι μέσα στα αρχοντοτουριστικά οικοδομήματα φαντάζουν με την παρουσία τους τα μικρά παραδοσιακά σπιτάκια εκείνου του παλιού καλού καιρού. Μιά από τις ομορφιές της Κασσιόπης

Η περιοχή της Κασσιόπης έχει ένα πολύ πλούσιο ιστορικό παρελθόν। Η Κασσιόπη αλλά και όλη η περιοχή ήκμασε κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής περιόδου. Λέγεται μάλιστα ότι την είχε επισκεφτεί και

ο Νέρων.

Από τα ιστορικά μνημεία της Κασσιόπης ξεχωρίζουν τα ερείπια του κάστρου που χτίστηκε κατά την περίοδο της κυριαρχίας των Ανδηγαυών (1267-1386) και το οποίο εθεωρείτο σαν ένα από ισχυρότερα κάστρα της κερκυραϊκής υπαίθρου, Επίσης ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της βόρειας Κέρκυρας είναι η εκκλησιά της Παναγίας της Κασσοπίτρας η οποία λέγεται ότι είναι χτισμένη πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού του Κασσόπιου Διός. Χτίστηκε στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης του Χριστιανισμού αλλά οι Τούρκοι σε μια από τις επιθέσεις τους στο νησί την κατέστρεψαν. Η εκκλησιά ξαναοικοδομήθηκε το 1580.
Τελειώνουμε εδώ τον όμορφο περίπατό μας με την υπόσχεση να έχουμε άλλον έναν όμορφο περίπατο σε κάποιο άλλο από τα νησιά του Ιονίου.

Ντένης Κονταρίνης

Μιά βόλτα στα χωριά των νησιών μας.

Μέρος 6ο Βόρεια Κέρκυρα.


Ν’ αφήσουμε για λίγο τους διανοούμενους και τους επαναστάτες των νησιών μας και να κάνουμε κάποιους ακόμη περίπατους στα όμορφα χωριά τους. Ένας περίπατος στα πανέμορφα χωριά της βόρειας Κέρκυρας είναι ό,τι πρέπει Εμπρός λοιπόν.
Το βόρειο τμήμα του νησιού της Κέρκυρας θεωρείται το πιό όμορφο, διότι πλαταίνει, περικλείει μέσα του το όρος Παντοκράτορας, το οποίο δίνει μια διαφορετική όψη στο τοπείο αλλά και διότι φιλοξενεί μεγάλα πευκόφυτα δάση και απέραντους ελαιώνες ενώ οι πλαγιές του βουνού βυθίζονται στα καταγάλανα νερά
Κοντόκαλη, Γουβιά, Δασιά, Ύψος, Πυργί, Μπαρμπάτι, είναι τα πανέμορφα χωριά που βρίσκονται στο βορειανατολικό μέρος. Απλά ψαροχώρια παλαιότερα σήμερα τα έχει καταλάβει ο τουρισμός. Κοντόκαλη. Η πανέμορφη παραλία
Από την πόλη της Κέρκυρας ξεκινάει ο παραλιακός δρόμος ο οποίος περνάει από όλα αυτά τα χωριά. Πρώτο η Κοντόκαλη. (Οι Κερκυραίοι το λένε και Κοντόκαλι)Ένας πανέμορφος οικισμός, τα παραδοσιακά σπίτια του οποίου χάνονται ανάμεσα στα κακόγουστα οικίματα που φύτεψε ο τουρισμός, Το όνομά του ο οικισμός χρωστάει στον αριστοκράτη Χριστόφορο Κοντόκαλη, ο οποίος σαν “σοπρακόμητος” (καραβοκύρης) έλαβε μέρος στην ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 Η περιοχή αυτή του παραχωρήθηκε τιμητικά μόνο προς εκμετάλευση. Τα όρια της περιοχής αρχίζουν από το μοναστήρι της Σωτηριότισσας και τελειώνουν στα σύνορα με τον επόμενο οικισμό που είναι τα Γουβιά.
Η Κοντόκαλη είναι το πρώτο τουριστικό θέρετρο που συναντάει ο επισκέπτης και απέχει από την πόλη της Κέρκυρα επτά χιλιόμετρα.

Ο οικισμός Γουβιά
Ο επόμενος οικισμός είναι τα Γουβιά, τα οποία σχεδόν ενώνονται με την Κοντόκαλη. Τα Γουβιά είναι χτισμένα σ’ έναν καταπράσινο φυσικό κόλπο, σε σχήμα μισοφέγγαρου με μια υπέροχη αμμουδιά. Ο οικισμός απλώνεται, κυρίως, κατά μήκος του παραλιακού δρόμου. Εκεί μπορεί κανεί να επισκεφτεί τα ερείπια του ενετικού ναυστάθμου.
Το 1573 τα Γουβιά πολιορκήθηκαν ανεπιτυχώς από τον τουρκικό στόλο με αρχηγό τον Μπαρμπαρόσα.
Δύο αιώνες αργότερα οι Ενετοί πολιορκούν τον οικισμό και καταφέρνουν να τον καταλάβουν. Οχύρωσαν το λιμάνι και εκεί έκτισαν ναύσταθμο όπου επισκεύαζαν τα πλοία του στόλου τους.
Τα ερείπια του Ενετικού ναυστάθμου
Από το αλλοτινό εντυπωσιακό οικοδόμημα σήμερα σώζονται μόνο μια σειρά από καμάρες. Γουβιά. Ο ναός της Υπαπαντής
Αξιοθέατο είναι επίσης και η εκκλησία Υπαπαντή του Χριστού όπου έχει χτιστεί πάνω σε μια λουρίδα στεριάς που εκτείνετε μέσα στη θάλασσαΟ κόλπος της Δασιάς.
Η Δασιά, ένας ακόμη πανέμορφος οικισμός πνιγμένος στο πράσινο, βρίσκεται αμέσως μετά τα Γουβιά και λίγο πριν από τον επόμενο οικισμό, τον Ύψο. Απέχει δέκα χιλιόμετρα από την πόλη της Κέρκυρας, τη Χώρα και είναι το πρώτο από τα χωριά που γνώρισαν τον τουρισμό αφού εκέι βρίσκεται πριν από πολλά χρόνια το Club Mediteranne. Η παραλία της Δασιάς είναι στενή σε πλάτος αλλά αρκετά μεγάλη σε μήκος και έχει μια σχεδόν χρυσή άμμο με βότσαλα. Η θάλασσα είναι σχεδόν πάντα πάρα πολύ ήρεμη.
Ο πανέμορφος Ύψος
Φυσική συνέχεια της παραλίας της Δασιάς αποτελεί η γραφική παραλία του επόμενου οικισμού που είναι ο Ύψος. Πίσω από τον οικισμό, αρχίζει να υψώνεται το όρος Παντοκράτορας ενώ στο βάθος του ορίζοντα διαγράφονται καθαρά τα βουνά της Αλβανίας. Η πανέμορφη παραλία του Ύψου σχηματίζει έναν μεγάλο γραφικό κόλπο στις όχθες του οποίου είναι χτισμένος ο οικισμός. Η παραλία του Ύψου είναι μία από τις καλύτερες αμμώδεις παραλίες του νησιού και ο οικισμός μπορεί να χαρακτηριστεί σαν το κεντρικό τουριστικό θέρετρο της Κέρκυρας.
Αμέσως μετά τον Ύψο απλώνεται ο μικρός γραφικός οικισμός Πυργί. Παραλιακός οικισμός, που απέχει 19 χιλιόμετρα από την πόλη της Κέρκυρας και έχει 150 μόνιμους κατοίκους. Φυσικά το καλοκαίρι οι κάτοικοί του δεκαπλασιάζονται με τον τουριαμό που το προτιμά λόγω της "χρυσής παραλία" του. Γιατί έτσι ονομάζουν την πραγματικά τεράστια παραλία στο Πυργί αφού στ' αλήθεια η άμμος της έχει κίτρινο χρώμα. Στο βόρειο άκρο της παραλίας αρχίζει να υψώνει τον όγκο του το όρος Παντοκράτορας.
Η παραλία στο Μπαρμπάτι.
Επόμενος οικισμός το Μπαρμπάτι, το οποίο απέχει 20 χιλιόμετρα από την πόλη της Κέρκυρας. Χαρακτηριστικό του οικισμού αυτού είναι η μεγάλη ειδυλιακή παραλία του με ψιλά βότσαλα, στους πρόποδες του όρους Παντοκράτορα. Ο οικισμός οφείλει το όνομά του στην ευγενή ιταλική οικογένεια των Μπαρμπάτι όπου εκέι έχτισαν την πανέμορφη βίλλα τους στα τέλη του 19ου αιώνα Η βίλλα αυτή είχε δωρηθεί στους βασιλείς της Ελλάδας και την χρησιμοποιούσαν για τις θερινές διακοπές τους.

Το Μοναστήρι του Παντοκράτορα.
Αμέσως μετά το Μπαρμπάτι ο δρόμος διακλαδώνεται. Η ευθεία του ανηφορίζει στο όρος Παντοκράτορας όπου υπάρχουν κάποια ορεινά χωριά και το ιστορικό μοναστήρι του Παντοκράτορα, ενώ αριστερά προχωρεί προς τα βορειοδυτικά του νησιού όπου υπάρχουν οι οικισμοί Παλαιοκαστρίτσα, Αχαράβη, Σιδάρι
Η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη.
και πιό ανατολικά η Κασσιόπη. Χαρακτηριστικό της περιοχής η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη, ενώ από το Σιδάρι αχνοφαίνονται τα Διαπόντια Νησιά, Μαθράκι, Ερρείκουσα και Οθωνοί. Το νησάκι των Οθωνών βρίσκεται στα σύνορα του Ιονίου και της Αδριατικής. Όμως αυτή την περιοχή θα επισκεφτούμε στην επόμενη ανάρτηση.

Mαρίνος Αντύπας

Ο αγωνιστής, ο οραματιστής, ο ιδεολόγος.
Υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών
και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Ο Μαρίνος Αντύπας
Ο Μαρίνος Αντύπας, με τόπο γέννησής του τα Φερεντινάτα, χωρίο στην Πύλαρο Κεφαλονιάς, παραμένει ακόμη και σήμερα σαν ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα πρόσωπα της ελληνικής κοινωνικής ιστορίας. Και δικαιολογημένα αφού σ’ αυτόν μπορεί να πει κανείς ότι οφείλεται το ξεκίνημα του αγροτικού σοσιαλισμού.
Ο Μαρίνος Αντύπας, σύμφωνα με την πολιτική επιστήμη, ήτανε πρώτα και κύρια ένας κοινωνικός ριζοσπάστης ένας κοινωνικός αναμορφωτής, στην ιδεολογία του οποίου συμπυκνόνωνταν όλες οι τάσεις του ελληνικού σοσιαλισμού του 19ου αιώνα.
Γιός μιάς πολυμελούς μικροαστικής οικογένειας ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε στα 1872 στο ορεινό χωριό Φερεντινάτα Γονείς του ο Σπύρος Αντύπας, ξυλουργός το επάγγελμα και η Αγγελίνα Κλαδά.
Μετά το σχολέιο στη Σάμη φεύγει για την Αθήνα όπου σπουδάζει νομικά
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έρχεται σε επαφή με τους κύκλους των πρώτων σοσιαλιστών και εντάσεται στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Όμιλο του Σταύρου Καλλέργη.
Στα 1896 κατά τη διάρκεια της κρητικής επανάστασης μαζύ με άλλους συμφοιτητές του θα πολεμήσει στο πλευρό των Κρητικών.
Από τη Νομική Σχολή θα αποφοιτίσει το 1897 με το πτυχίο του δικηγόρου.
Το 1900 βρίσκεται στην Κεφαλονιά όπου στο Αργοστόλι εκδίδει την εφημερίδα «Ανάσταση». Μέσα από αυτή την εφημερίδα ξεκινάει τους αγώνες για αφύπνηση του λαού και ιδιαίτερα των εργατικών και αγροτικών τάξεων. Στα 1905 μέσα από την εφημερίδα του, με μια σειρά από άρθρα ζητά νόμους που να περιορίζουν τις ώρες εργασίας, τον καθορισμό ημερομισθίων και την δημιουργία ταμείου συντάξεων για τους ανίκανους προς εργασία εργάτες. Το άγαλμα του Μαρίνου Αντύπα στο τόπο της γέννησής του.
Από τις πολλές δραστηριότητες του κατά την παραμονή του στην Κεφαλονιά είναι η ίδρυση του λαϊκού αναγνωστηρίου «Η Ισότης» το οποίο θα γράψει ιστορία στο Αργοστόλι εκείνης της εποχής. Κι’ ακόμη θα ιδρύσει σοσιαλιστικούς συλλόγους και ομάδες, πολιτικό κόμμα, εργατικούς συνδέσμους και θα οργανώσει λαϊκές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια και θα εκφωνήσει πολλές ομιλίες.
Τον ίδιο αυτό καιρό θα γνωρίσει την Βασιλικούλα Καλομοίρη, κόρη σταφιδέμπορου από την Αλεξάνδρεια και ανάμεσά τους θα γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας. Η Κούλα, όπως τη φώναζαν, θα φυλάξει τα γράμματα του Μαρίνου μέχρι τον θάνατό της.
Τον Οκτώβριο του 1907 θα εκφωνήσει έναν πύρινο λόγο στην πλατεία Ομονοίας ενάντια στο Παλάτι όπου θα συλληφθεί και θα δικαστεί ένα χρόνο.
Μετά την αποφυλάκισή του θα ταξιδέψει στη Ρουμανία όπου εκεί θα συναντήσει τον πλούσιο θείο του Γεώργιο Σκιαδαρέση και θα τον πείσει να αγοράσει το μεγάλο κτήμα στην Αγυιά. Εκεί ο Αντύπας διαχειρίζεται τα κτήματα και αρχίζει να εφαρμόζει τις αρχές στις οποίες επίστευε.
Με την αποχώρηση των Τούρκων από την Θεσσαλία οι αγρότες νόμισαν ότι τα βάσανά τους τέλειωναν οριστικά. Ότι η γη θα μοιραζόταν σε όλους ίσα και ότι μια νέα εποχή θα άρχιζε. Όμως παρέμειναν οι Έλληνες τσιφλικάδες και οι παρατρεχάμενοι οι οποίοι συνέχισαν να εκμεταλεύονται άγρια τους αγρότες Από τις κινητοποιήσεις των αγροτών του Θεσσαλικού κάμπου.
Ο Μαρίνος Αντύπας διατρέχει τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου και κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους Αποκορύφωμα θα είναι το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907
Οι ενέργειές του προκαλούν το μίσος των τσιφλικάδων οι οποίοι προσπαθούν να τον εκμηδενήσουν.
“Φρονώ ότιο το δίκαιον είναι εκεί όπου το συμφέρον των πολλών και όχι των ολίγων. Επομένως μεταχειρίζομαι τας δυνάμεις μου υπέρ της εξαφανίσεως των τσιφλικιών και της πλήρους ανεξαρτησίας των καλλιεργητών”έλεγε.
Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας βλέποντας πως με κανένα μέσον δεν καταφέρνουν να τον κάμψουν αποφασίζουν την δολοφονία του.
Ο Μαρίνος Αντύπας προαισθανόταν το τέλος του και έλεγε στους αγρότες.
“Εμένα θα με σκοτώσουν. Μα όπου κι’ αν με βρει το κακό να έρθετε να με πάρετε Θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας”
Στις δέκα του Μάρτη του 1907 ο αθηναϊκός τύπος εδημοσίευσε μιαν είδηση η οποία συγκλόνησε τα λαϊκά στρώματα της φτωχής αγροτιάς και τους κύκλους των διανοουμένων σε όλη τη χώρα."Χθες την νύκταν εις το χωρίον Πυργετός της Ραψάνης ο γνωστός δικηγόρος Μαρίνος Αντύπας εφονεύθει υπό του επιστάτου του εταίρου συνιδιοκτήτη κ।Μεταξά ονόματι Ιωάννου Κυριακού, Ο φόνος διεπράχθει εντός του κονακίου"
Το βράδυ της 8ης Μαρτίου του 1907 στον Πυργετό της Λάρισσας ο Μαρίνος Αντύπας θα πέσει νεκρός από τις σφαίρες που θα του ρίξει ο Ιωάννης Κυριακός, έμπιστος επιστάτης του μεγαλοτσιφλικά Αριστείδη Μεταξά, συνεταίρου του θέιου του Γεωρ. Σκιαδαρέση. Ο Αντύπας θα ξεψυχίσει στην αγκαλιά του ξαδέλφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση ψυθιρίζοντας Ισότης, αδελφότης, Ελευθερία. Το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης। Αυτό ήταν το τέλος του μεγάλου οραματιστή, του μεγάλου υπέρμαχου των λαϊκών ελευθεριών, του κεφαλονίτη που είχε το θάρρος να ονεορευτεί έναν κόσμο δίκαιο।
Η σύντομη ζωή αυτού του μεγάλου οραματιστή, κυριολεκτικά αγγίζει τα όρια του θρύλου.

Πηγές

Δήμος Πυλαρεων

Βικιπαιδεία

Βαγγέλη Σακκάτου "Η προέλευση των ιδεών του

και η επίδρασή τους στις μετέπειτα εξελίξεις

Κεφαλονια ινφο

Αναρκισμο νετ

Γεώργιος Τερτσέτης

Το Ναύπλιον σήμερα

Ένα πολύπύπλευρο ταλέντο της νομικής, της δικαιοσύνης, της ιστορίας, της ποίησης και του πεζού λόγου.

Ο Γεώργιος Τερτσέτης έχει περάσει στους αθανάτους της ελληνικής ιστορίας όταν είχε το θάρρος, στη διάρκεια της ιστορικής απολογίας του, να βροντοφωνάξει στον διορισμένο Άγγλο Επίτροπο Εδουάρδο Μάσον στη δίκη των Κολοκοτρώνη.- Πλαπούτα “Ποιός είσαι εσύ......” Μια απολογία η οποία έχει μείνει ιστορική.

Ο φιλελεύθερος λόγος του έγινε ο ύμνος της
Δικαιοσύνης. Δίκαια έτσι έχει τοποθετηθεί στο
χώρο των μεγάλων διαφωτιστών του Έθνους।


Η οικογένεια Τερτσέτη εγκαταστάθηκε στην Ζάκυνθο τον 15ο αιώνα προερχόμενη από την Πορτογαλλία. Στον τόπο της καταγωγής τους είχαν ένα σημαντικό όνομα, όμως δεν ήσαν από τις σημαντικές ντόπιες οικογένειες της Ζακύνθου και τον Γεώργιο Τερτσέτη τον λογάριαζαν για ποπολάρο. Ρωμαιοκαθολικοί στο θρήσκευμα το μετέφεραν από γενεά σε γενεά. Πατέρας του ήταν ο Ναθαναήλ Τερτσέτης ο οποίος παντρεύτηκε την Κατερίνα Στρούτζα. Στα 1800 γεννιέται ο γιός τους στον οποίον δόθηκε το όνομα Γεώργιος-Μάρκος. Ο πατέρας του, πιστός στην δική του θρησκεία, τον βαφτίζει καθολικά παρ’ όλες τις αντιρρήσεις της μητέρας του. Όμως αυτή θα βρει την ευκαιρία να “βουτήξει” τον γιό της και στη ορθόδοξη κολυμπίθρα. Όμως σαν το έμαθε ο πατέρας του τον ξαναβαφτίζει καθολικόν.

Ο αδριάντας του Κολοκοτρώνη στην Αθήνα
Πρώτος δάσκαλος του νεαρού Τερτσέτη είναι ο Lorenzo di रमा στο σχολείο του οποίου έχει συμμαθητές τα παιδιά του Κολοκοτρώνη, Πάνο και Γενναίο.Στη συνέχεια θα μεταβεί στην Μπολώνια και την Πάντοβα όπου παρακολουθεί μαθήματα ιταλικής και λατινικής φιλολογίας. Εκεί θα γνωριστεί με το κίνημα του καρμποναρισμού και θα ενταχθεί σ’ αυτό (Ο καρμποναρισμός αναπτύχθηκε στην Νότια Ιταλία μεταξύ 1807-1812 και είχε σκοπό την αποτίναξη της απολυταρχίας και την εγκαθίδρυση του ελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος)
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα θα μυηθεί στην Φιλική Εταιρεία και θα φύγει για την Πελοπόνησο για να διοργανώσει τον αγώνα. Όμως για λόγους υγείας θα επιστέψει σύντομα στην Ζάκυνθο. Εκείνο τον καιρό θα συνδεθεί με αδελφική φιλία με τον Διονύσιο Σολωμό. Στην περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καποδίστρια θα πολεμήσει στην Δυτική Ρούμελη.
Το 1832 διορίζεται καθηγητής γαλλικών στο Προκαταρκτικό Σχολείο και αργότερα καθηγητής στρατιωτικής Ιστορίας στην Στρατιωτική Σχολή Ναυπλίου.
Τον Απρίλιο του 1834 στο παλιό τζαμί του Ναυπλίου
αρχίζει η δίκη των Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα με την κατηγορία της εσχάτης προδοσία। Πρόεδρος του δικαστηρίου θα είναι ο Αναστάσιος Πολυζωίδης και ένας από τους δικαστές ο Γεώργιος Τερτσέτη। Τη έδρα του Επιτρόπου θα έχει ο Άγγλος Εδουάρδος Μάσον। Στα παρασκήνια θα υπάρχει ο Τζώρτζ Μάουερ, αντιβασιλέας του Όθωνα και υπεύθυνος για την οργάνωση της Δικαιοσύνης, της Εκκλησίας, και της Παιδείας. Είναι αυτός που έχει σχεδιάσει όλη την πλεκτάνη της προδοσίας των δύο κατηγορουμένων και επί πλέον έχει αποφασίσει και για την τιμωρία που επιθυμεί. Εις θάνατον και οι δύο με εκτέλεση της απόφασης εντός εικοσιτεσσάρων ωρών στην αγχόνη.
Μετά το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας οι δικαστές αποσύρονται σε σύσκεψη για την έκδοση της απόφασης. Ο Μάουερ παράνομα παρεμβαίνει και ζητά συνοπτικές διαδικασίες και την καταδίκη των κατηγορουμένων.
Οι άλλοι τρεις δικαστές, Δ.Σούτσος, Α.Βούλγαρης και Φ.Φραγκούλης, εκτελώντας τις εντολές του Μάουερ, θα ζητήσουν την καταδίκη των κατηγορουμένων και την εκτέλεσή του στην αγχόνη εντός εικοσιτεσσάρων ωρών, σύμφωνα με την επιθυμία του Αντιβασιλέα.
Μετά από αυτούς τους τρεις θα μιλήσει ο Τερτσέτης ο οποίος θα φωνάξει “Δεν θα με έχετε συνεργό στο φόνο δύο αθώων ανθρώπων” Θα ακολουθήσει και ο Πολυζωίδης και μετά από μεγάλες διαβουλεύσεις και με την παρέμβαση του Όθωνα οι δύο κατηγορούμενοι θα αθωωθούν. Όμως σε βάρος του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη θα σχηματισθεί δικογραφία για απίθεια και άρνηση υπηρεσίας και θα οδηγηθούν σε δίκη.
Στην δίκη αυτή θα εκφωνήσει την ιστορική απολογία του η οποία όχι μόνο θα οδηγήσει το δικαστήριο στην αθώωσή τους αλλά θα δώσει στον Τερτσέτη τον τίτλο του διαφωτιστή. Η προτομή του Τερτσέτη συντροφιά με αυτή του Πολυζωϊδη κοσμούν την είσοδο του Δικαστικού Μεγάρου Ναυπλίου.
Ήταν η 24η Σεπτεμβρίου του 1834 όταν ο Γεώργιος Τερτσέτης άρχισε την ιστορική απολογία του.
Αξίζει εδώ να δώσω μερικά στιγμιότυπα.

"Ποιός είσαι εσύ ώ Επίτροπε που ήρθες στη χώρα μας να μας δικάσεις; Είσαι αλλόεθνος. Και για να είσαι αλλόεθνος δεν μπορεί να είσαι δίκαιος. Δεν μπορείς να δικάσεις Έλληνες."

"Ξέρεις να λες Ελλάδα στα ελληνικά, μα τίποτε δε νοιώθεις απ’ ό,τι σπουδαίο, μεγάλο και αιώνιο κρύβει τούτη η λέξη στα σπλάγχνα της."

"Κατάλαβες τη θέση του εισαγγελέα σε ελληνικό δικαστήριο αλλά δεν έχεις θέση στην ελληνική δικαιοσύνη Επίτροπε. Είσαι εκτός φύσει και θέσει. Θέλεις να δικάσεις τους Έλληνες με τον πατριωτισμό του Εγγλέζου."

"Ο εθνισμός μας, ώ Επίτροπε, είναι θεμελιωμένος στα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων Ελλήνων που θυσιάστηκαν εις τον αγών. Θα ήταν κατάρα Θεού αν εμείς την ημέρα εκείνη της δίκης το ξεχνούσαμε αυτό"

Η απολογία του Τερτσέτη αποτέλεσε μέγα τόλμημα σε μια περίοδο όπου η βία, τα πάθη και ο διχασμός επικρατούσαν στην μετεπαναστατική Ελλάδα.
Ο Τερτσέτης και ο Πλουζωϊδης θα αθωωθούν και ο Τερτσέτης θα πάρει το δρόμο της ξενητιάς. Θα πάει στο Παρίσι όπου θα παραμείνει για δέκα χρόνια.
Με την επιστροφή του στην Αθήνα το 1844 διορίζεται Αρχειοφύλαξ της Βουλής των Ελλήνων.
Το 1847 δημοσιεύει την ποιητική του συλλογή “Απλή γλώσσα” και το 1856 δύο μεγάλα σε έκταση ποιήματα με τους τίτλους “Οι γάμοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου” και “ Κορίννα και Πίνδαρος” Άλλα έργα του είναι “La morte di Socrat” (Ο θάνατος του Σωκράτη)
Στο ποιητικό του έργο είναι εμφανής η σολωμική επίδραση καθώς και η επίδραση από το δημοτικό τραγούδι. Εξ΄άλλου ο Τερτσέτης στάθηκε ένας από τους λίγους που συνέδεσαν την Επτανησιακή Σχολή με την Α ! Αθηνών.
Το 1861 ταξειδεύει στην Ιταλία ως απεσταλμένος του Όθωνα και το 1866 στην Ευρώπη για λογαριασμό της Ελληνικής κυβέρνησης με αφορμή την Επανάσταση στην Κρήτη. Σ’ αυτό του το ταξίδι παντρεύεται στο Παρίσι την Γαλλίδα λογογράφο Αδελαϊδα Τζαίρμεν
Ο Τερτσέτης, εκτός από την ιστορική απολογία του, έχει μείνει πιό πολύ γνωστός από την συγγραφή των απομνημονευμάτων των Κολοκοτρώνη, Νικηταρά και άλλων αγωνιστών. H μεγάλη και πολύπλευρη αυτή φυσιογνωμία θα τελειώσει τη ζωή της στην Αθήνα στις 15 Απριλίου 1874