Μπορείτε.....

....εκτός από τα Εφτάνησα να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com και να με βρήτε στο kondennis9@gmail.com
Θα χαρώ να σας δω.

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Η οικονομική κρίση.

Από τον καλό μου φίλο Σπύρο Γκάρο αυτή η ανάρτηση.
Αξίζει τον κόπο και τον ευχαριστώ.
ΔΚ.

Aus der Weltfinanzkrise folgt die Arbeitslosigkeit
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΦΕΣΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Αυτά τα δύο συμβαδίζουν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σήμερα στη παγκόσμια χρηματαγορά και στην αγορά εργασίας. Ιδιαίτερα στη Γερμανία η κατάσταση είναι δραματική. Μέσα σε δύο μήνες, Δεκέμβριο και Γενάρη χάθηκαν 387.000 θέσεις. Δηλαδή από 3,102 εκατ. ανέργους φτάσαμε στα 3,5 εκατομμύρια. Πολλές επιχειρήσεις για να αποφύγουν τις απολύσεις λειτουργούν με μειωμένο ωράριο απασχόλησης (Kurzarbeit). Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό γραφείο εργασίας (BA) το Γενάρη φέτος, σε όλη τη Γερμανία, 10.600 επιχειρήσεις δήλωσαν για 290.600 εργαζόμενους μείωση του ωραρίου. Υπολογίζεται, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου οι άνεργοι θα έχουν υπερβεί τα τέσσερα εκατομμύρια. Ένα μεγάλο κύμα απολύσεων απειλεί τη γερμανική αγορά εργασίας. Η οικονομική κρίση ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και μέσω της παγκοσμιοποίησης, και σαν μία μεταδοτική ασθένεια, εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Το κεφάλαιο άρχισε να καταρρέει στις αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες, παρασύροντας σ' αυτή την κατάρρευση και την ευρωπαϊκή οικονομία. Η γερμανική κτηματική τράπεζα “HRE“ της οποίας η μετοχή πέρσι στο χρηματιστήριο είχε αξία 45€, σήμερα η αξία της κυμαίνεται στο 1,5€. Παρ' όλα τα δισεκατομμύρια που η κυβέρνηση επένδυσε για να τη στηρίξει, εντούτοις διακινδυνεύει να κηρύξει πτώχευση και ίσως κρατικοποιηθεί. Το ίδιο συνέβη και με τη “Commerzbank“ η όποια αγόρασε πριν ένα χρόνο την Dresdner Bank, μετά όμως από μικρό χρονικό διάστημα άπλωσε την παλάμη και ζητούσε από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση οικονομική ενίσχυση γιατί έφτασε στα πρόθυρα του φαλιρίσματος, η μετοχή της από 70€ περίπου τιμάται σήμερα 3,5. Σε όλους τους μεγάλους τραπεζικούς οργανισμούς οι μετοχές στο χρηματιστήριο έχασαν το 60% της αξίας τους. Η κυβέρνηση της ΟΔΓ για να μη χαθεί η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα επενδύει δισεκατομμύρια. Που πηγαίνουν όμως όλα αυτά τα χρήματα, που είναι οι περίφημοι μάνατζερ, των οποίων τα λάθη τα πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης; Αυτοί έχουν λουφάξει, αφού έχουν αποθηκεύσει τόσα πολλά για τους εαυτούς και τις επόμενες γενιές τους, εγκαταλείπουν σήμερα το καράβι προτού αυτό βουλιάξει. Ιδού τι ανέφερε ένας διευθύνων μίας επιχείρισης επενδύσεων:
“...παραιτούμαι και αναχωρώ για τις Μπαχάμες, είμαι 45 χρονών και έχω κάνει μία περιουσία 60 εκατ. δολλάρια, μου φτάνουν να ζήσω με την οικογένειά μου τα υπόλοιπά χρόνια απολαμβάνοντας τον ήλιο και τη θάλασσα...” Μπορεί να το πει και να το κάνει αυτό ένας αυριανός άνεργος υπάλληλος της εταιρίας του;
Και ερχόμαστε στα αγαθά της παγκοσμιοποίησης, το μεγάλο δράμα που παίζεται στην αυτοκινητοβιομηχανία στην Ευρώπη. Γνωρίζουμε ότι η γερμανική οικονομία στηρίζεται σε μεγάλο ποσοστό σ' αυτόν τον κλάδο. Πέρσι στην Αμερική, υπό την προεδρία του Bush, ο οποίος φεύγοντας άφησε πίσω του μία καμμένη γη και μια κατεστραμμένη οικονομία, ο γίγαντας General Motor δήλωσε ότι οικονομικά βουλιάζει, και απαίτησε εκβιαστικά από την γερμανική κυβέρνηση ενίσχυση περί τα τρία δισεκατομμύρια δολλάρια αλλιώς στοχεύει να κλείσει τη θυγατρική εταιρία OPEL στο Bochum και να πετάξει εν ψυχρώ από την μία ημέρα στη άλλη χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο, καθώς επίσης και όλους που εργάζονται στις υπόλοιπες βιομηχανίες, αυτές που παράγουν ανταλλακτικά για την OPEL. Τα θεμέλια άρχισαν από το 2007 να τρίζουν και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί λύση. Όπως ήταν επόμενο ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ομοσπονδιακής κυβέρνησης και GM, τα πράγματα δεν έχουν ξεκαθαριστεί ακόμα, ώστε οι εργαζόμενοι σ' αυτή την αυτοκινητοβιομηχανία, - ή οποία σέρνει στους ώμους της 80 χρόνια από την ίδρυση της,- να γνωρίζουν ποια θα είναι η μοίρα τους. Θα εγγυηθεί η κυβέρνηση της ΟΔΓτα δισεκατομμύρια για να την σώσει; Ή όχι; Γεγονός είναι ότι αν δεν επενδυθούν στην OPEL περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 3,3 δισεκ. που έχει ανάγκη, τότε η εταιρία θα κηρύξει πτώχευση. Υπάρχει και η σκέψη να αγοραστεί από τη BMW ή τη VW (Φολξβάγκεν). Ακόμα τίποτε δεν έχει αποφασιστεί, όλα βρίσκονται στον αέρα και οι 25 000 εργαζόμενοι ζουν καθημερινά το εφιάλτη, πότε θα έρθει στο σπίτι τους η απόλυση.
Τελευταία η GM μετά από πιέσεις δήλωσε ότι πιθανώς το εργοστάσιο της OPEL στη Γερμανία να το διατηρήσει. Αλλά πώς...; Από την άλλη πλευρά η άλλη θυγατρική βιομηχανία της GM ή SAAB στη Σουηδία ήδη κήρυξε πτώχευση. Πολλές γερμανικές βιομηχανίες που παράγουν ανταλλακτικά για αυτοκίνητα, όπως η φίρμα BOSCH GmbH, και η φίρμα Schaeffler στην πόλη Herzogenaurach εφαρμόζουν το σύστημα της μειωμένης εργασίας για να μην προβούν σε απολύσεις. Ένας φαύλος κύκλος πού κανείς δεν έχει τη δύναμη και την ορατότητα να ξεκαθαρίσει και να δει τι παίζεται πίσω από αυτό το μεγάλο σκηνικό του καπιταλισμού. Ένας σοφός είχε αναφέρει ότι: Το πρώτο σημάδι μίας κατάρρευσης των ηθών είναι η απόκρυψη της αλήθειας, (Montaigne). Σωστό, αυτό συμβαίνει σήμερα στην πραγματικότητα. Πολλές φορές η αγορά εργασίας, μας παρουσιάζεται με “ροδινά” χρώματα ενώ δεν είναι έτσι, ο κόσμος δεν είναι ανάπηρος από αχρωματοψία... Σε πολλά βιομηχανικά προϊόντα, μπορεί καθένας να διαπιστώσει, ότι υπάρχει κορεσμός. Από τη άλλη πλευρά οι μάνατζερ των μεγάλων βιομηχανιών, από πλούσιοι έγιναν τα τελευταία χρόνια πλουσιότεροι και ως εκ τούτου βραδυκίνητοι, η ευλυγισία τους λείπει, τα εκατομμύρια Ευρώ τα έχουν εξασφαλίσει δεν χρειάζονται ταμείο ανεργίας των 400 ή 500 €, ούτε θα πάνε στην κοινωνική πρόνοια για να ζητήσουν το επίδομα ύπαρξης...
Η οικονομία στην ΕΕ μέρα με τη ημέρα καταρρέει και η χιονοστιβάδα που ξεκίνησε να κυλάει από το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ παρασύρει μαζί της και όλες τις υπόλοιπες οικονομίες του κόσμου. Εμείς οι εργαζόμενοι, οι απλοί άνθρωποι, πληρώνουμε την απληστία και τα σπασμένα μιας κακής διαχείρισης των μεγάλων “μάνατζερ”. Ας μου αναφέρουν όλοι αυτοί που κάθονται στις βαθιές πολυθρόνες, όταν εμείς δεν έχουμε εργασία, πως θα επενδύσουμε σαν καταναλωτικό κοινό; Ποια θα είναι η αγοραστική μας δύναμη; Αυτό δεν το σκέφτονται και ούτε τους ενδιαφέρει. Το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης έγκρινε για τη διάσωση και στήριξη της οικονομίας 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Ήδη το πρώτο πακέτο ξεκίνησε να λειτουργεί. Τέλος, με τα από όλα αυτά, και την εκλογή του Obama στην Ουάσιγκτον, αφού ο Bush άφησε πίσω του ερείπια, να ελπίζουμε ότι δεν θα ξαναζήσουμε το μεγάλο “κραχ” του 1929 στη Ν. Υόρκη και τα γεγονότα του 1933 στην Ευρώπη. Είναι απαραίτητος ένας έλεγχος στη βιομηχανική παραγωγή αλλά και στη χρηματιστηριακή κίνηση του παγκόσμιου κεφαλαίου. Είναι απαραίτητη μία ανακαίνιση του οικονομικού συστήματος και μία δίκαια κατανομή του χρήματος.

Σπύρος Γκάρος

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Μιά ανθρώπινη ιστορία.

Φίλοι μου.
Το κείμενο δεν είναι δικό μου. Μιά καλή φίλη μου το έστειλε και έκρινα σκόπιμο να το μοιραστώ μαζύ σας.
Δ.Κ


Δυό άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.
Ο ένας από τους άνδρες αφηνώταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του γιά μιά ώρα κάθε απόγευμα γιά να κατέβουν τα υγρά από τα πνευμόνια του. Το κρεββάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.
Οι άνδρες μιλούσαν γιά ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν γιά τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλιές τους, τη θητεία τους στο στρατό, που περνούσαν τις διακοπές τους.
Κάθε απόγευμα, ο άνδρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικό του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.
Ο άλλος άνδρας στο κρεβάτι άρχιζε να ζει γι΄αυτές τις περιόδους μιάς ώρας, όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος απ΄όλη την δραστηριότητα και το χρώμα, από τον κόσμο εκεί έξω.
Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μιά όμορφη λιμνούλα. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μιά ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.
Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλα αυτά με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν όλο αυτό το γραφικό σκηνικό.
Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μιά παρέλαση που περνούσε.
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.
Μέρες, βδομάδες, μήνες πέρασαν.
Ένα πρωί που η νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερό γιά το μπάνιο τους, είδε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του. Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους γιατρούς να πάρουν το άψυχο σώμα του.
Όταν θεωρήθηκε πρέπον ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή.
Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα γιά να δει γιά πρώτη φορά του το έξω κόσμο. Πάσχισε να γείρει γιά να δει έξω από το παράθυρο. Κι΄αντίκρυσε μόνο έναν λευκό τοίχο. Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να αναγκάσει το συχωρεμένο τον συγκάτοικό του να περιγράφει τόσο έξοχα πράματα που δεν έβλεπε έξω από το παράθυρο.
Η νοσοκόμα απάντησε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.
-Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος, πρόσθεσε.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Ιόνιος Ακαδημία

Το πρώτο ελληνικό Πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα
.

Μέσα από την ιστορία χιλιάδων χρόνων που κουβαλούν πάνω τους τα Ελληνικά Γράμματα, η προσφορά των Ιονίων Νήσων, η λεγόμενη “ Επτανησιακή Σχολή “ είναι μεγάλη και δίκαια. Η προσφορά αυτή κατέχει μία ξεχωριστή θέση στην Αναγέννηση του Ελληνικού κράτους.
Από την προϊστορική εποχή, μπορεί να πει κανείς ότι, τα Επτάνησα πρωταγωνίστησαν στην διαμόρφωση της Ελληνικής Ιστορίας. Άλλωστε αποτελεί ιστορική απόδειξη ότι είναι αυτά που έδωσαν στον ΄Ομηρο το υλικό για να περιγράψει τα ήθη και έθιμα των αρχαίων χρόνων και να μας δώσει το αθάνατο έπος της Οδύσσειας.
Τα Επτάνησα, είναι γεγονός, ότι δεν γνώρισαν “... ποτέ, την σκληράν μάστιγα εχθρών τυρράνων...”όπως γράφει και ο Ζακύνθιος ποιητής Ανδρέας Κάλβος. Η, κατά κάποιον τρόπο, φιλική κατοχή σε σχέση με την ολοκληρωτική τυρρανία προσέφερε τουλάχιστον μια ελευθερία σκέψεως και ανάπτυξη πνευματικής δημιουργίας. Άλλωστε από διάφορες πηγές γίνεται γνωστό ότι κατά τη διάρκεια της κατάληψης των Επτανήσων από τους Ενετούς, ιδρύονται εκεί ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια τα οποία με το κύλισμα του χρόνου αυξάνονται. Αργότερα θα ιδρυθούν και δημόσια Εκπαιδευτήρια
Στα ιδρύματα αυτά φοιτούν οι νεαροί Επτανήσιοι και πολλοί από αυτούς συνεχίζουν τις σπουδές τους στα Πανεπιστήμια της Ιταλίας. Έτσι κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας τα Επτάνησα θα δώσουν ένα πλήθος από λόγιους και επιστήμονες.
Οι περισσότεροι από αυτούς επιστρέφοντας στα νησιά τους ιδρύουν εκπαιδευτικά Ιδρύματα με βάση τα πρότυπα αυτών που υπήρχαν στην Ευρώπη.
Με την αλλαγή της κατοχή από τους Γάλλους και τους Ρώσσους στα Επτάνησα δίνεται μία νέα ώθηση στα γράμματα. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να ιδρυθεί στην Κέρκυρα η Ιόνιος Ακαδημία, το πρώτο ελληνικό Πανεπιστήμιο.
.

Η ίδρυση της Ιονίου Ακαδημίας, ένα όραμα του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, είναι αποτέλεσμα της μεγάλης φιλικής του σχέσης με τον πλούσιο Άγγλο λόρδο Φρειδερίκο Γκύλφορντ. Οι δυο άνδρες συναντήθηκαν το 1824 στο Συνέδριο της Βιέννης, που έγινε μετά την έκπτωση του Μεγάλου Ναπολέοντος με σκοπό την αποκατάσταση του ευρωπαϊκού χώρου. Εκεί ο Γκύλφορντ δέχεται την πρόταση – παράκληση του Καποδίστρια για την ίδρυση επτανησιακού Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα.
Ο Φρειδερίκος Γκύλφορντ είχε επισκεφτεί για πρώτη φορά το 1791 τα Επτάνησα και την υπόλοιπη Ελλάδα. Η αγάπη του για τη χώρα και ο θαυμασμός του για την πνευματική της παράδοση του ενέπνευσε την ιδέα της ίδρυσης ενός ανώτατου εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Την σκέψη του αυτή εμπιστεύθηκε στον φίλο του Ιωάννη Καποδίστρια και στην συνάντησή τους στο Συνέδριο της Βιέννης η πρόταση αυτή αρχίζει να υλοποιείται.
Στις 12 Μαΐου του 1824 με απόφαση της Επτανησιακής Γερουσίας ρυθμίζεται ο κανονισμός για την λειτουργία της Ακαδημίας και την 20η Μαΐου του 1824, παρ’ όλες τις αντιδράσεις του Αρμοστή Μαίτλαντ, γίνονται τα εγκαίνιά της. Τα έξοδα της Ακαδημίας είχε αναλάβει ο λόρδος Γκύλφορντ τα οποία και πλήρωνε μέχρι τον θάνατό του.
Πρώτη ανακοίνωση των ιδρυτών της Ακαδημίας ήταν ότι “... η νέα ελληνική γλώσσα ήθελε είσθαι το μόνο μέσον διά την παράδοσιν των μαθημάτων εις την Ακαδημίαν.”
Με την έναρξη της λειτουργίας της Ακαδημίας όλες οι καθηγητικές θέσεις έχουν πληρωθεί από Έλληνες καθηγητές. Δίδαξαν εκεί ο Ανδρέας Κάλβος, ο Νεόφυτος Βάμβας, ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος, ο Σπύρος Μουστοξύδης, ο Πέτρος Βραΐλας και πολλοί άλλοι.
Κύρια μαθήματα που εδιδάσκοντο ήσαν ελληνική και λατινική φιλολογία, φιλοσοφία, ρητορική, μαθηματικά και βοτανική. Η ενδυμασία τόσο των καθηγητών όσο και των μαθητών ήταν : Λευκός χιτώνας, χλαμύδα και κόκκινα πέδιλα.
Η Ιόνιος Ακαδημία έζησε για σαράντα ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1864 όπου η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα σήμανε και το τέλος της λειτουργίας της.
Πριν από τον Β! Παγκόσμιο πόλεμο ορισμένα σχολεία της Κέρκυρας εφιλοξενούντο στις αίθουσες της Ακαδημίας. Είχα την τύχη να είμαι μαθητής σε ένα από αυτά τα σχολεία και για δύο χρόνια να φοιτώ στις αίθουσες του ιστορικού αυτού Ιδρύματος.
Τον Σεπτέμβρη του 1943, μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, –14η ακριβώς και ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού– οι Γερμανοί βομβαρδίζουν την Κέρκυρα με εμπρηστικές βόμβες. Όλη η Χώρα τυλίγεται στις φλόγες. Ένα από τα πολλά μνημεία που καταστράφηκαν τότε ήταν και το μέγαρο της Ιονίου Ακαδημίας. Μετά τον πόλεμο η ελληνική Πολιτεία το επισκεύασε, το αναστήλωσε και σήμερα φαντάζει μεγαλόπρεπο.
Είχα την χαρά σε πρόσφατο ταξίδι μου να θαυμάσω για μία ακόμη φορά την μεγαλοπρέπειά του και να νιώσω την ιστορία του.
Ντένης Κονταρίνης

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Το Παλιό Φρούριο της Κέρκυρας

Αν επισκεφθείτε την Κέρκυρα με πλοίο, η πρώτη εντύπωση που θα αποκομίσετε, καθώς πλησιάζετε το λιμάνι, είναι η εντυπωσιακή παρουσία του Παλαιού Φρουρίου με τις δυο επιβλητικές κορφές του. O χαρακτηρισμός Παλιό, είναι διά τον διαχωρισμό από το Νέο, που βρίσκεται στην άκρη της πόλης, προς το Μαντούκι. Το Παλαιό Φρούριο στέκει εκεί για αιώνες αμέτρητους κουβαλώντας πάνω του μια μεγάλη ιστορία.


Καθώς το πλοίο στρίβει αριστερά, για να πάρει γραμμή για το λιμάνι, φαντάζει μπροστά σας επιβλητική η πρώτη κορφή, το Capo Sante Sidero, ο κάβος του Αγίου Ισιδώρου, γνωστός σήμερα σαν Καβοσίδερο. Το πλοίο ελαττώνει ταχύτητα, περνάει πολύ κοντά από το Φρούριο κι έτσι στον επισκέπτη δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσει όλο το μεγαλείο που προσφέρει η παρουσία του Παλιού Φρουρίου της Κέρκυρας. Τα οχυρωματικά έργα στο Φρούριο ξεκίνησαν από τους Βυζαντινούς τον 11ο αιώνα, σύμφωνα με πληροφορίες από την «Αλεξιάδα» της Άννας Κομνηνής. Συνεχίστηκαν από τους Βενετούς και ολοκληρώθηκαν από τους Άγγλους, πάντοτε σύμφωνα με τις εξελίξεις και τις ανάγκες της αμυντικής τακτικής. Από τα βενετσιάνικα κτίρια, σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστα ίχνη. Διατηρούνται όμως τα κτίρια των Άγγλων.
Λίγο πριν από την είσοδο του Φρουρίου βρίσκεται ο ανδριάντας του στρατάρχη Schulenburg (Οι Κερκυραίοι τον λένε Σαλιμπούργκο). Είναι ο πρωτεργάτης της νίκης κατά των Τούρκων στην πολιορκία της Κέρκυρας το 1716.
.
Από την κύρια εξωτερική είσοδο ξεκινάει η γέφυρα, μήκους 60 μέτρων, που οδηγεί στην κύρια είσοδο του φρουρίου. Κάτω από τη γέφυρα είναι το κανάλι της Κόντρα Φόσσα (Contra Fossa) που διανοίχτηκε για να απομονωθεί το Φρούριο από το υπόλοιπο νησί. Η μια ακτή του καναλιού ξεκινάει από το Μαντράκι και η άλλη καταλήγει στον όρμο της Γαρίτσας.
Περιδιαβαίνοντας τα δρομάκια του Φρουρίου μπορούμε να δούμε τα κανόνια διαφόρων εποχών που δίνουν μιαν εικόνα των οπλικών συστημάτων της κάθε εποχής.
Επίσης μπορεί κανείς να θαυμάσει ένα πλήθος από ανάγλυφα οικόσημα διαφόρων επιφανών οικογενειών της Βενετίας, (Contarini, Foscarini, Molin κ.α.) Τα περισσότερα είναι φθαρμένα με λίγα ίχνη των παραστάσεων.
Στην κεντρική είσοδο διατηρείται ακόμη η παλιά ξύλινη πόρτα. Αμέσως μετά την είσοδο βρίσκονται δύο κύρια χτίσματα τα οποία είναι τα οχυρά Savorgnan και Martinengo Το εσωτερικό των οχυρών είναι διαμορφωμένο σε τεράστιες θολωτές αίθουσες και επικοινωνούσαν μεταξύ τους και με άλλα οχυρά με υπόγειες στοές. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκεί, στις υπόγειες αυτές στοές βρήκαν καταφύγιο οι κάτοικοι του νησιού κατά τον Β! Παγκόσμιο πόλεμο όταν η Κέρκυρα εβομβαρδιζόταν σε καθημερινή βάση από τα ιταλικά αεροπλάνα. Εκεί είχαμε κουβαλήσει το νοικοκυριό μας και μέναμε μόνιμα πια. Οι στοές αυτές είχανε γίνει το σπίτι μας.


Λίγο πιό πέρα από τα δύο οχυρά υπάρχει το επιβλητικό κτίριο των στρατώνων του πεζικού που έχτισαν οι Άγγλοι. Στη δεξιά πλευρά των Αγγλικών στρατώνων υπάρχει η μεγάλη υπόγεια δεξαμενή του Φρουρίου χωρητικότητας 17,000 κ.π.
Παραπλεύρως από το κτίριο των στρατώνων οι Άγγλοι έχτισαν μια εκκλησία τους σε Δωρικό ρυθμό, η οποία μετά την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, μετατράπηκε σε ορθόδοξη προς τιμή του Αγίου Γεωργίου. Στο πλάι της εκκλησιάς υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί στην Ακρόπολη, την κορφή του Φρουρίου. Αριστερά του δρόμου υπάρχει ένα κωδωνοστάσι, υπόλειμμα μιας από τις πολλές εκκλησιές που είχε κάποτε το Φρούριο. Μάλιστα σε όλες τις πλευρές του κωδωνοστασίου υπάρχει ενσωματωμένο ένα μεγάλο ρολόι.
Σε κάποιο σημείο ο δρόμος προς την Ακρόπολη μετατρέπεται σε μια σειρά από σκαλοπάτια τα οποία σε οδηγούν στην κορφή. Στην αρχή σχεδόν από τα σκαλοπάτια, υπάρχει υπόγεια στοά που οδηγεί ακτινωτά σε τέσσερα πυροβολεία, που έχουν μέτωπο προς την πόλη.Πάνω από την κορφή, αν κοιτάξει κανείς προς το Καβοσίδερο θα διακρίνει ένα κτίριο που έχτισαν οι Άγγλοι το 1836 για στρατιωτικό νοσοκομείο. Στο κτίριο αυτό αργότερα λειτούργησε η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Κερκύρας.

Από το ύψος της Ακρόπολης ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να απολαύσει μια υπέροχη πανοραμική θέα όλης της πόλης, μεγάλο μέρος του νησιού, τον όρμο της Γαρίτσας, τη νησίδα του Βίδο, και απέναντι τις Ηπειρωτικές ακτές και τις ακτές της Αλβανίας.
Ο επισκέπτης της Κέρκυρας θα αποζημιωθεί από τον πλούτο της ομορφιάς, που θα του προσφέρει η φύση του νησιού. Παλαιοκαστρίτσα, Μπενίτσες, Δασιά, Ύψος, Σιδάρι, Ποντικονήσι, Κανόνι και ένα ακόμη αμέτρητο πλήθος από αξιοθέατα θα σας προσφέρουν την ομορφιά τους. Ο επισκέπτης όμως του Παλιού Φρουρίου θα αποζημιωθεί με την ιστορική εμπειρία που θα του δώσουν όσα θα δει εκεί.
Ντένης Κονταρίνης